Του Πέτρου Αργυρίου
Κι η απάντηση είναι: όχι οι αντίπαλοι του. Αλλά οι συμπαίκτες του και ο προπονητής του.
Ο Γιάννης μπορεί να είναι ο καλύτερος παίχτης στον κόσμο, μπορεί και όχι, αλλά δεν είναι ομάδα. Κι αυτό το απέδειξε κι η “νίκη” των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία, την οποία κυριολεκτικά της την χάρισε η Τουρκία πετώντας τέσσερις ελεύθερες βολές στον γάμο του καραγκιόζη.
Ομάδα δεν είναι μόνο τα άτομα που την απαρτίζουν αλλά το δέσιμο, η προετοιμασία και ο προπονητής.
Κι από ότι φαίνεται, ο Γιάννης δεν έχει δέσει με τους συμπαίκτες του καθώς μάλλον σοβαρή δοκιμασία δεν φαίνεται να έκανε μαζί τους για λόγους που το σταρ σύστεμ γνωρίζει καλά.
Όσο η εθνική με εξαιρετική σύνθεση, με ή χωρίς Αντετοκούμπο, έπαιζε χωρίς ντε και καλά να ψάχνει τον Γιάννη, πήγαινε εξαιρετικά.
Όταν ο Σκορτόπουλος αποφάσισε να χωρέσει τους πάντες στην ομάδα για να απελευθερώσει τον Γιάννη, λες και υπήρχε κανένας λόγος με σχεδόν ντουμπλ σκορ, βάζοντας τον στο τριάρι και χωρίς να υπάρχει δυάρι, η ομάδα διαλύθηκε.
Με μηδενική κινητικότητα και με μια άμυνα που παρά το ψηλό σχήμα έμπαζε από παντού -ψηλοί κοντοί μπαίναν ρακέτα- η ομάδα δεν υπήρχε.
Και καταστράφηκε ακόμη περισσότερο ψάχνοντας τον Γιάννη.
Ο Γιάννης δεν χρειάζεται να κάνει τριπλ νταμπλ και μαγικά για να βοηθήσει την ομάδα να κερδίσει.
Και μόνο που είναι στο παρκέ τραβάει τρεις τέσσερις παίχτες πάνω του.
Η Αντετοκουμπομανία κατέστρεψε την ομάδα.
Κι είναι κρίμα.
Χαρακτηριστικό είναι το στιγμιότυπο όπου στο τρίτο του φάουλ ο Γιάννης αρνήθηκε στιγμιαία να γίνει αλλαγή.
Απλά τραγικό.
Το παιχνίδι ήταν μάχη προπονητών. Ο Άτσο Πέτροβιτς το είχε δηλώσει μερικές ώρες νωρίτερα: Γνωρίζω τον τρόπο να σταματήσω την Ελλάδα.
Έβαλε έναν παίχτη 40 χρονών και με ύψος 1,93 και με τη βοήθεια των συμπαικτών του έσβησαν τον MVP.
Καλή κι άγια η πολιτική εκμετάλλευση του φαινομένου Αντετοκούμπο από τα δεξιά και κυρίως απ τα αριστερά αλλά ο Γιάννης πάνω και πρώτα απ΄ όλα είναι παίχτης του μπάσκετ. Και τώρα παίζει με την εθνική Ελλάδος, μια από τις καλύτερες όλων των εποχών.
Κι αν συνεχίσει η Αντετοκουμπομανία εντός της ομάδας και κυρίως από τον προπονητή της Σκουρτόπουλο, η καλύτερη εθνική όλων των εποχών με τον καλύτερο Έλληνα όλων των εποχών, θα γυρίσει στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου που στο μόνο που διαπρέπει πλέον εκτός από την μαλακία είναι σε κάποια αθλήματα, πολύ νωρίτερα από άλλες πιο άδοξες εθνικές ομάδες του παρελθόντος που η μεγαλύτερη τους ως συνήθως αδυναμίες του ήταν ψωνισμένοι ή βλαμμένοι προπονητές.
Κι ίσως αυτό να είναι και καλό γιατί αρκετά την έχουμε ψωνίσει και δεν φαίνεται να έχουμε μάθει τίποτε από τα μαθήματά μας.
Κι αυτά τα γράφει κάποιος που το 1990 ήταν απουσιολόγος σε πειραματικό λύκειο κι ίσως ο μοναδικός Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας που είχε ένα μέτρο άλμα στα 17 του χωρίς την βοήθεια γυμναστών.
Είδατε που την έχουμε ψωνίσει;
Ανάρτηση από: https://agriazwa.blogspot.com
Κι η απάντηση είναι: όχι οι αντίπαλοι του. Αλλά οι συμπαίκτες του και ο προπονητής του.
Ο Γιάννης μπορεί να είναι ο καλύτερος παίχτης στον κόσμο, μπορεί και όχι, αλλά δεν είναι ομάδα. Κι αυτό το απέδειξε κι η “νίκη” των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία, την οποία κυριολεκτικά της την χάρισε η Τουρκία πετώντας τέσσερις ελεύθερες βολές στον γάμο του καραγκιόζη.
Ομάδα δεν είναι μόνο τα άτομα που την απαρτίζουν αλλά το δέσιμο, η προετοιμασία και ο προπονητής.
Κι από ότι φαίνεται, ο Γιάννης δεν έχει δέσει με τους συμπαίκτες του καθώς μάλλον σοβαρή δοκιμασία δεν φαίνεται να έκανε μαζί τους για λόγους που το σταρ σύστεμ γνωρίζει καλά.
Όσο η εθνική με εξαιρετική σύνθεση, με ή χωρίς Αντετοκούμπο, έπαιζε χωρίς ντε και καλά να ψάχνει τον Γιάννη, πήγαινε εξαιρετικά.
Όταν ο Σκορτόπουλος αποφάσισε να χωρέσει τους πάντες στην ομάδα για να απελευθερώσει τον Γιάννη, λες και υπήρχε κανένας λόγος με σχεδόν ντουμπλ σκορ, βάζοντας τον στο τριάρι και χωρίς να υπάρχει δυάρι, η ομάδα διαλύθηκε.
Με μηδενική κινητικότητα και με μια άμυνα που παρά το ψηλό σχήμα έμπαζε από παντού -ψηλοί κοντοί μπαίναν ρακέτα- η ομάδα δεν υπήρχε.
Και καταστράφηκε ακόμη περισσότερο ψάχνοντας τον Γιάννη.
Ο Γιάννης δεν χρειάζεται να κάνει τριπλ νταμπλ και μαγικά για να βοηθήσει την ομάδα να κερδίσει.
Και μόνο που είναι στο παρκέ τραβάει τρεις τέσσερις παίχτες πάνω του.
Η Αντετοκουμπομανία κατέστρεψε την ομάδα.
Κι είναι κρίμα.
Χαρακτηριστικό είναι το στιγμιότυπο όπου στο τρίτο του φάουλ ο Γιάννης αρνήθηκε στιγμιαία να γίνει αλλαγή.
Απλά τραγικό.
Το παιχνίδι ήταν μάχη προπονητών. Ο Άτσο Πέτροβιτς το είχε δηλώσει μερικές ώρες νωρίτερα: Γνωρίζω τον τρόπο να σταματήσω την Ελλάδα.
Έβαλε έναν παίχτη 40 χρονών και με ύψος 1,93 και με τη βοήθεια των συμπαικτών του έσβησαν τον MVP.
Καλή κι άγια η πολιτική εκμετάλλευση του φαινομένου Αντετοκούμπο από τα δεξιά και κυρίως απ τα αριστερά αλλά ο Γιάννης πάνω και πρώτα απ΄ όλα είναι παίχτης του μπάσκετ. Και τώρα παίζει με την εθνική Ελλάδος, μια από τις καλύτερες όλων των εποχών.
Κι αν συνεχίσει η Αντετοκουμπομανία εντός της ομάδας και κυρίως από τον προπονητή της Σκουρτόπουλο, η καλύτερη εθνική όλων των εποχών με τον καλύτερο Έλληνα όλων των εποχών, θα γυρίσει στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου που στο μόνο που διαπρέπει πλέον εκτός από την μαλακία είναι σε κάποια αθλήματα, πολύ νωρίτερα από άλλες πιο άδοξες εθνικές ομάδες του παρελθόντος που η μεγαλύτερη τους ως συνήθως αδυναμίες του ήταν ψωνισμένοι ή βλαμμένοι προπονητές.
Κι ίσως αυτό να είναι και καλό γιατί αρκετά την έχουμε ψωνίσει και δεν φαίνεται να έχουμε μάθει τίποτε από τα μαθήματά μας.
Κι αυτά τα γράφει κάποιος που το 1990 ήταν απουσιολόγος σε πειραματικό λύκειο κι ίσως ο μοναδικός Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας που είχε ένα μέτρο άλμα στα 17 του χωρίς την βοήθεια γυμναστών.
Είδατε που την έχουμε ψωνίσει;
Ανάρτηση από: https://agriazwa.blogspot.com