Του Πέτρου Σταύρου
Από την μία έχουμε ένα πλήρως παγκοσμιοποιημένο προϊόν, ένα Big Mac burger που δεν διαφέρει στα χαρακτηριστικά του, στη γεύση του, στο τρόπο παρασκευής του και στη τεχνολογία που το παράγει, είτε πουλιέται στη κεντρική πλατεία του Τόκιο είτε στην πλατεία Συντάγματος.
Από την άλλη, έχουμε την ευρωζώνη όπου το τοπικό νόμισμα της Ελλάδας είναι το ίδιο με…το τοπικό νόμισμα της Γερμανίας δηλαδή το ευρώ. Ας δούμε λίγο τις τιμές του Big Mac στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου και στις χώρες – πυλώνες της ευρωζώνης δηλαδή την Γερμανία και την Γαλλία.
Η βάση δεδομένων για τις τιμές του Βig Mac είναι του περιοδικού Economist που εισήγαγε και τον σχετικό δείκτη (Big Mac index) ως ένα δείκτη που με ευφάνταστο τρόπο προσπαθεί να εντοπίσει μια άλλη διάσταση της συναλλαγματικής ισοτιμίας στη βάση της αγοραστικής δύναμης (δες και εδώ).
Καταρχήν να πούμε ότι σήμερα, το φθηνότερο Big Mac στην ευρωζώνη μπορεί να το αγοράσει κανείς στη πλατεία Συντάγματος (2,6 €) ενώ τον Ιούλιο του 2011 το φθηνότερο Big Mac μπορούσε να το αγοράσει στην Εσθονία (2,2 €) την στιγμή που στην Ελλάδα στοίχιζε 3,4 €. Σήμερα στην Εσθονία το Big Mac έχει 2,7€.
Ας ρίξουμε όμως μια πιο προσεκτική ματιά στα δεδομένα των τιμών. Στη Γερμανία , σήμερα, το Big Mac στοιχίζει 3,64€, στη Γαλλία 3,9 €, στην Ιρλανδία 3,46€, στην Ιταλία 3,75€, στην Πορτογαλία 2,95€ και στην Ισπανία 3,5€. Με τη σύγκριση των τιμών αυτών μπορούμε να πούμε ότι με βάση το δείκτη Big Mac, το ελληνικό ευρώ είναι υποτιμημένο σε σχέση με το γερμανικό ευρώ κατά 29%, το ιρλανδικό ευρώ κατά 5%, το πορτογαλικό ευρώ κατά 19% και το ισπανικό κατά 4%. Αντίθετα το γαλλικό ευρώ είναι υπερτιμημένο σε σχέση με το γερμανικό κατά 7% ενώ το ιταλικό κατά 3%.
Τον Ιούλιο του 2011, πάλι με βάση τον Big Mac δείκτη, το ελληνικό ευρώ ήταν υποτιμημένο σε σχέση με το γερμανικό μόνο κατά 4%, και το πορτογαλικό κατά 15%. Αντίθετα, το ιρλανδικό ευρώ ήταν υπερτιμημένο κατά 11%, το γαλλικό κατά 3%, το ιταλικό κατά 3% και το ισπανικό επίσης κατά 3%.
Συμπέρασμα: Η διαδικασία εσωτερικής υποτίμησης καταγράφεται, σύμφωνα με το δείκτη Big Mac, ως ιδιαίτερα επιτυχημένη στην Ελλάδα (προσαρμογή στη διετία 2011 – 2013 κατά 25%) και κατόπιν στην Ιρλανδία (προσαρμογή 16%). Ακολουθούν με μικρότερες προσαρμογές η Ισπανία (7%) και η Πορτογαλία (5%). Στην Ιταλία οι τιμές παραμένουν σταθερές (καμία επίπτωση της πολιτικής εσωτερικής υποτίμησης) ενώ στη Γαλλία οι τιμές συνεχίζουν και ανεβαίνουν σε σχέση πάντα με την Γερμανία.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Ως χώρα εφαρμόζουμε την αποτελεσματικότερη πολιτική εσωτερικής υποτίμησης στον νότο της Ευρώπης, διαθέτουμε το φθηνότερο Big Mac στην ευρωζώνη, εκμεταλλευόμαστε με τον αποτελεσματικότερο τρόπο την εργατική τάξη και διαλύουμε την κοινωνία στο σύνολο της με τον πιο γρήγορο ρυθμό που θα ήταν ποτέ δυνατόν. Για να ξέρουμε τι χάνουμε και τι κερδίζουμε.
Στο εγγύς μέλλον, θα διαθέτουμε και τα φθηνότερα I pad! Είναι σίγουρο αυτό και με κάθε βεβαιότητα ειπωμένο.
Ανάρτηση από: http://www.rednotebook.gr
