Ζούμε στην χώρα που οι έννοιες έχουν αλλοιωθεί και το newspeak (θ’ αναφερθούμε άλλη φορά σ’ αυτό) αλλοτριώνει τις συνειδήσεις. Πολιτικάντηδες ομιλούν για “δημοκρατικά τόξα” και υπεράσπιση της Δημοκρατίας, ενώ συμπεριφέρονται ως παράγοντες της αγοράς.
Σ’ αυτό το καθεστώς, οι ατομικές ελευθερίες αμφισβητούνται καθημερινά και τα εργασιακά δικαιώματα ξεσκίζονται βάναυσα από τις αστικές τάξεις που γίνονται όλο και πιο αλαζονικές, αλλά και πιο επιθετικές, καθώς εκβιάζουν μέσω του μεροκάματου. Οι δήθεν “τηρητές της νομιμότητας” έχουν κάνει κουρελόχαρτο το Σύνταγμα, ψηφίζοντας διεθνείς συμβάσεις κατά το δοκούν. Διορίζουν ανθρώπους των τραπεζών, που ποτέ δεν ψηφίστηκαν, επίσης σύμφωνα με το συμφέρον τους.
Αδειάζουν τα ασφαλιστικά ταμεία και όχι μόνο δεν τιμωρείται κανείς, αλλά σου βάζουν φόρους για να τα γεμίσεις πάλι εσύ, που μπορεί για χρόνια να έφτυνες αίμα με τις εισφορές σου προς αυτά. Και μετά αυτοί οι “δημοκρατικοί εκπρόσωποι” δικαιολογούνται με πρόσχημα ότι τα ταμεία είναι άδεια, σαν τα χρήματα να εξατμίστηκαν.
Εφοπλιστές, βαρόνοι, βιομήχανοι, καναλάρχες και εργολάβοι, απολαμβάνουν φοροαπαλλαγές, ενώ ταυτόχρονα ένας καθημερινός πολίτης μπορεί να μπει φυλακή για χρέη προς το Δημόσιο, όταν έχει μείνει άνεργος ή μειώθηκε κατά πολύ ο μισθός του και ταυτόχρονα τον έχουν τρελάνει με φορομπηχτικά μέτρα.
Σ’ αυτή την κατ’ ευφημισμό “δημοκρατία” η κάθε λίστα Λαγκάρντ χάνεται σαν δελτίο ΠΡΟ.ΠΟ αλλά δεν τιμωρείται κανείς και μόνο γι’ αυτή του την αμέλεια. Επίσης, όσοι καταγράφονται σ’ αυτήν πρέπει να προστατευτούν γιατί “αυτά είναι προσωπικά δεδομένα”. Ακόμη, τα τελευταία 3 χρόνια οι τράπεζες στην Ελλάδα έχουν ενισχυθεί με 200 δισ. ευρώ, ενώ τα νοικοκυριά έχουν φτωχύνει, οι άστεγοι αυξήθηκαν και πολλοί ήδη δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις βασικές τους ανάγκες. Κι όμως, οι κυβερνήσεις επιμένουν να προσθέτουν φόρους, ποινικοποιώντας ουσιαστικά την ιδιωτική κατοικία. Μάλιστα ο Στουρνάρας, έγραψε εκεί που δεν πιάνει μελάνι ακόμα και την δικαστική απόφαση για την μη είσπραξη τέλους ακινήτων μέσω της ΔΕΗ. Αυτό δεν συνιστά αυταρχισμό;
Αναζητώντας κάτι που να θυμίζει δημοκρατία, γυρνάς το κεφάλι με αποστροφή όταν αντιλαμβάνεσαι ότι ακόμα και το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην εργασία, θεωρείται “όφελος”, “τύχη” ή καταλήγει σε στιγματισμό του ανέργου. Όταν βλέπεις την δημόσια Υγεία και Παιδεία να ποδοπατούνται και ν’ ακολουθεί ένα ειρωνικό “το πρόγραμμα της Ελλάδας ήταν λάθος” από το ΔΝΤ. Μηδέν πρόνοια για του υπηκόους, εξάλλου δεν τους έχουμε ανάγκη, απλά φοβόμαστε μην γίνει καμιά επιφοίτηση και επαναστατήσουν, γιατί αλλιώς δεν πρόκειται, ασχολούνται με την…Πάολα.
Η σμίκρυνση των μισθών και των συντάξεων παρουσιάζεται ως ο μόνος τρόπος για να πληρώσουμε το χρέος. Ένα χρέος που από την αρχή ξέρουν ότι δεν είναι βιώσιμο. Αντιθέτως προσπαθούν να πείσουν πως ακόμα και οι μισθοί που παίρναμε ήταν άδικοι κι έπρεπε από πάντα να είχαμε μικρότερους, να νιώσουμε ενοχές επειδή δεν γίναμε έγκαιρα τριτοκοσμικοί, ή ζητιάνοι ή άστεγοι. Βέβαια σε κάθε διαμαρτυρία οι “νομιμόφρονες” απαντούν πως “δεν υπήρχε άλλος δρόμος” και ότι “το Μνημόνιο είναι νόμος“.
Αλλά για μια στιγμή, μπορείς να ψηφίζεις σωστά; Επομένως σε δημοκρατία πείθεσαι πως ζεις. Και ως τώρα είχες ταυτίσει την ελευθερία, με την ελευθερία επιλογής προϊόντος από το ράφι. Όταν όμως πλέον ψάχνεις το πιο φθηνό ή δεν μπορείς να αγοράσεις πιστεύεις πως σου καταπατούν την ελευθερία να αυτοκαθορίζεσαι από το τι καταναλώνεις.
Στην Ελλάδα η “Δημοκρατία” ήταν το πιο καλοστημένο παραμύθι. Η κατασκευή της συναίνεσης ήταν απαραίτητη, αφού η Κλεπτοκρατία ήταν αυτή που κυριαρχούσε. Με το τρίγωνο πολιτική εξουσία-μμε-τράπεζες να στηρίζει το σύστημα. Το τρίγωνο αυτό ελέγχει τις πληροφορίες, το χρήμα και την νομοθεσία, ώστε να μπορεί να διαμορφώνει τις καταστάσεις υπέρ του. Και τα 3 τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί πως διαθέτει περισσότερη ταξική συνείδηση απ’ ότι βαμμένοι κομμουνιστές.
Ανάρτηση από: http://strangejournal.wordpress.com
