Πάνε χρόνια πλέον που έχουμε μια συνεχή εκφυλιστική πορεία σε αρκετά θέματα της πνευματικής, πολιτιστικής αλλά και της καθημερινής πρακτικής μας. Ούτε τα μνημόνια, ούτε οι δυσκολίες λένε να μας ταρακουνήσουν και να μας επαναφέρουν σε μια άλλη οπτική. Το μεταμοντέρνο και κυρίως η μετανεωτερική άποψη, δήθεν ως εκσυγχρονισμός, φαίνεται να κυριαρχούν. Αυτή η διολίσθηση ψηλαφιέται έντονα στις μέρες μας, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με την προετοιμασία της μεγάλης γιορτής της Γέννας του Χριστού.
Είτε από θρησκευτική ευλάβεια, είτε από παράδοση, η περίοδος που διανύουμε, χαρακτηριζόταν και χαρακτηρίζεται από προετοιμασίες στολισμού και από ευχές για το Άγιο Δωδεκαήμερο και νοηματοδοτείται κυρίως από την πρώτη γιορτή, αυτή των Χριστουγέννων.
Ελάτε όμως που, ως δυτικόφρονες και ευρωπαΐζοντες, αποδεχτήκαμε αυτοβούλως έναν εκσυγχρονιστικό αποχριστιανισμό; Ο εκσυγχρονισμός, είτε ως σημιτική εκδοχή, είτε τώρα ως μητσοτακική της πεφωτισμένης δεξιάς, εκφράζεται με τον ίδιο παρονομαστή. «Πρόοδος ίσον αποκοπή απ’ τις ρίζες μας». Άκριτα, ό,τι μας δόθηκε από τους προγόνους μας το απορρίπτουμε.
Κάθε χρόνο όλο και πιο πολύ, ίσως φέτος περισσότερο(αναφερόμαστε κυρίως στην Αθήνα αλλά με μια τάση γενίκευσης και σε άλλες πόλεις), ο στολισμός σηματοδοτεί, και ας μην το καταλαβαίνουν οι πιθηκίζοντες, το ουδετερόθρησκο, ίσως το πολυπολιτισμικό, το κάπως ανεκτικό και ουδέτερο, για να μην θυμίζει, να μην προκαλεί βρε αδερφέ, με τις δικές μας «ιδιαιτερότητες». Τι θα πει ότι είμαστε χριστιανοί, όταν δίπλα μας υπάρχουν πλέον τόσοι μουσουλμάνοι, αρκετοί άθεοι, αγνωστικιστές και ένα σωρό άλλοι; Δεν μπορεί και δεν πρέπει να προκαλούμε… Καταφέρανε, ως φαίνεται, να κάνουν κυρίαρχο στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας ότι οφείλουμε να πραγματοποιήσουμε τα δικά μας βήματα «προόδου».
Έτσι, ο στολισμός τείνει να είναι όλο και πιο «άχρωμος» μέσα στην πολυχρωμία του. Αντί για τα γνωστά σύμβολα των Χριστουγέννων περνάμε σιγά - σιγά σε μεταμοντέρνους φωτισμούς περίεργων σχεδίων, πάντως όχι χριστουγεννιάτικους, που ταιριάζουν απλά σε κάθε γιορτή.Για παράδειγμα, το ίδρυμα «Ωνάση» που ανέλαβε στην Αθήνα την υλοποίηση του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος διατυπώνει και άποψη επ’ αυτού. Η διευθύντρια πολιτισμού του ιδρύματος, δήλωσε πως έχουμε μια «καλλιτεχνική εγκατάσταση» (αν έχει νόημα αυτή η φράση) και μάλιστα μας κατηγόρησε για «μανία με το παλιό», λοιδορώντας την ελληνική οικογένεια που μαζεύεται γύρω απ’ τη βασιλόπιττα. Ξεσηκώθηκε θύελλα επικριτικών αντιδράσεων στο διαδίκτυο, αλλά ο δήμαρχος Μπακογιάννης το στηρίζει ανεπιφύλακτα το εγχείρημα.Κατά τη γνώμη μας, δεν είναι τόσοη αισθητική που ενοχλεί, αλλά κυρίως ο συμβολισμός που χάνεται και ο νέος «άοσμος» και «άγευστος» που αναδύεται.
Παρόλο που πριν μερικά χρόνια υπήρξε μια αξιόλογη προσπάθεια αναβίωσης των παραδοσιακών καλάντων από την αείμνηστη Δόμνα Σαμίου, τον Χρήστο Τσιαμούλη, και άλλους εργάτες της παράδοσης, συνεπικουρούμενοι από πολιτιστικούς συλλόγους, μάλλον διαπιστώνουμε πως ο μιμητισμός κι ο ψευτοπροοδευτισμός έχουν επιφέρει ανήκεστο βλάβη. Το προανάκρουσμα της κάθε γιορτής, με τα δικά του κάλαντα (κάλαντα Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς, Φώτων) μάλλον δεν υφίσταται. Πλέον, περιοριζόμαστε στα κάλαντα των Χριστουγέννων και αυτά σε λίγο θα ακούγονται μόνο από χορωδίες. Ακόμα χειρότερα, τα περισσότερα παιδιά εννοούν ως κάλαντα το γνωστό τραγουδάκι «τρίγωνα κάλαντα». «Ο δικός μας Αϊ Βασίλης», όπως μας τον περιγράφει έξοχα ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος στο ομώνυμο παιδικό ανάγνωσμα εκδ. Πατάκη, νικήθηκε κατά κράτος, εδώ και χρόνια, από τον γνωστό κοκκινομάγουλο και κοκκινοφορεμένο SantaKlausτης cocacola.Σ’ αυτό το κλίμα του ουδέτερου και ανεξίθρησκου σήμερα, εδραιώνεται άλλη μια διολίσθηση. Τέρμα η ευχή «καλά Χριστούγεννα». Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα την αντικαθιστούν, όλο και περισσότεροι, με ευχές που αναφέρονται κυρίως στο νέο έτος και με το γενικό και αόριστο «καλές γιορτές».
Όχι, φίλοι μου. Πρέπει κάποτε να πάρουμε θέση και εμείς οι ίδιοι, ακόμα και για τα μικρά καθημερινά. Χριστούγεννα έχουμε. Η Γέννηση του Ιησού μας, που χώρισε την ιστορία στο πριν και μετά την Γέννησή Του, είναι σημείο αναφοράς για όλους. Ίσως να αποτελεί πλέον και μια στάση αντίστασης στα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Γι’ αυτό από δω και πέρα, ας βάλουμε στα χείλη μας αυτή την ευχή, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά.
Συνεπώς, ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.
Συνεπώς, ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.
Ανάρτηση από: https://www.karditsapress.gr/
