«Σε αντίθεση με το 2008, αυτή τη φορά τίποτε δεν αφέθηκε στην τύχη: οι ΗΠΑ έπαιξαν σκληρή μπάλα και το Σεπτέμβριο έστειλαν την Ιβάνκα Τραμπ στη βορειοαρχεντίνικη επαρχία του Χουχούι, με ένα αεροπλάνο γεμάτο όπλα, προμήθειες που θα έσπερναν ταραχές και λεφτά, πολλά λεφτά, για να προσληφθούν καθάρματα, υπό τις εντολές του Λούις 'Ματσό‘ Καμάτσο». Άρθρο του Aρχεντίνου μαρξιστή κοινωνιολόγου, Ατίλιο Μπορόν.
Η εξαιρετικά σοβαρή κατάσταση στη Βολιβία, έχει πολλές πλευρές, την καθεμία όλο και πιο προβληματική. Έχουν όλες όμως κοινό παρονομαστή: τη συστηματική παραβίαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, των δημισίων ελευθεριών, των προσωπικών [πολιτικών] δικαιωμάτων και εγγυήσεων. Προφανή αποτελέσματα κάθε δικτατορικού καθεστώτος, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση που έχει καταλάβει τη Βολιβία σήμερα είναι δικτατορία, επιβεβλημένη από ένα παλαιάς κοπής, που απέρριψε τα πιο κομψά εργαλεία του «μαλακού πραξικοπήματος». Εδώ, δεν πρωταγωνίστησαν διεφθαρμένοι δικαστές και νομοθέτες αλλά αστυνομικοί και στρατιωτικοί που εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν από τις ΗΠΑ επί δεκαετίες. Ήταν οι εκτελεστές του πραξικοπήματος που όχι μόνον έριξε την κυβέρνηση αλλά κατέστρεψε και την Δημοκρατία, που τόσο δύσκολα κερδήθηκε στη Βολιβία.
Είναι ολοφάνερο ότι αυτή η επιχείρηση ήταν στα σκαριά πολύ καιρό, από την εποχή της απόπειρας απόσχισης και πραξικοπήματος του 2008. Αυτά τα σχέδια δε μπήκαν ποτέ στο ράφι, και επικαιροποιήθηκαν πέρισυ, παραμονές των προεδρικών εκλογών, με την πολύτιμη βοήθεια των Μέσων Ενημέρωσης – σε συντριπτικό ποσοστό στα χέρια της αντιπολίτευσης- που λειτούργησαν ως η αιχμή του δόρατος, δημιουργώντας το «κλίμα γνώμης» που θα δικαιολογούσε την επίθεση στο [Προεδρικό] μέγαρο Κουεμάδο από τις φασιστικές ορδές.
Αλλά, σε αντίθεση με το 2008, αυτή τη φορά τίποτε δεν αφέθηκε στην τύχη: οι ΗΠΑ έπαιξαν σκληρή μπάλα και το Σεπτέμβριο έστειλαν την Ιβάνκα Τραμπ στη βορειοαρχεντίνικη επαρχία του Χουχούι, με ένα αεροπλάνο γεμάτο όπλα, προμήθειες που θα έσπερναν ταραχές και λεφτά, πολλά λεφτά, για να προσληφθούν καθάρματα, υπό τις εντολές του Λούις «Ματσό» Καμάτσο, ώστε να λεηλατήσουν τις πόλεις και να δημιουργήσουν το κοινωνικό χάος που ήταν απαραίτητο ώστε να δικαιολογήσει το πραξικόπημα και την παρουσία του στο φλεγόμενο Μέγαρο Κουεμάδο, με τη Βίβλο ανά χείρας, να εξορκίσει τον Πατσαμάμα και να προσβάλει την Βιφάλα.
Η «χορηγία» του Λευκού Οίκου απεστάλη στη Σάντα Κρουζ ντε λα Σιέρρα, το κέντρο επιχειρήσεων των Υπερασπιστών της Λευκής Φυλής [supremacistas blancos], ρατσιστών ως το κόκκαλο, και πρακτόρων των ΗΠΑ που δρουν στη Βολιβία. Όμως, το θέμα της Βολιβίας πάει πολύ πιο πέρα από την εκδικητικότητα της Λευκής μειοψηφίας και των αποκιοκρατημένων μουλάτων [mestizos] ενάντια στους Ιθαγενείς που στήριξε ο Έβο. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι αυτή η χώρα αποτελεί πολλαπλώς ενδιαφερουσα λεία για την αυτοκρατορία, και για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως επειδή κατέχει τα πιο σημαντικά κοιτάσματα λιθίου στον κόσμο. Αυτός ο [πλουτοπαραγωγικός] πόρος έχει αποκτήσει υψηλότατη αξία λόγω της αυξανόμενης χρήσης του στις νέες στρατιωτικές τεχνολογίες, κάτι που αναγνωρίζουν πλήρως όλες ανεξαιρέτως οι εκθέσεις των διαφόρων κυβερνητικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Λάβετε υπ όψιν ότι, αν η τιμή του λιθίου το 2012 ήταν 4.220 δολάρια ο τόνος (αγγίζοντας τα 16.500 δολάρια ο τόνος το 2018), η τράπεζα HSBC προβλέπει ότι τέλη της δεκαετίας θα είναι γύρω στα 10-12 χιλιάδες δολάρια.
Κι εδώ πρέπει να το θυμίσουμε: όλες οι επεμβάσεις των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή είχαν ως μόνο στόχο τη λεηλασία των τεράστιων πετρελαϊκών αποθεμάτων των κρατών της περιοχής. Η ανάμειξή τους στο πραξικόπημα της Βολιβίας, είχε έναν και μόνο λόγο: το λίθιο. Ένας πόρος που αυτή τη στιγμή έχει στρατηγική σημασία για την στρατιωτικής βιομηχανία των ΗΠΑ, απαιτεί την εγκατάλειψη κάθε νομικού ή ηθικού άλλοθι, όπως ακριβώς έγινε και στο Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία. Αυτό σημαίνει εφαρμογή του συνήθους ρεπερτορίου της Αυτοκρατορίας και των Λακέδων της (Ανιέζ, Μουρίγιο, Καμάτσο, Μέσα): σφαγιάζουν έναν ανυπεράσπιστο λαό, πυρπολούν τα σπίτια των υποστηρικτών του Έβο, τους εκβιάζουν απαγάγοντας τους συγγενείς τους, απαγάγοντας και εξαφανίζοντας αντιπάλους, τους κυνηγούν σαν να ήταν αγρίμια ζώα, και εξαφανίζουν κάθε πηγή ανεξάρτητης ενημέρωσης. Και αυτές τις πρακτικές θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν στο άμεσο μέλλον, εκτός αν μια μεγάλη λαϊκή εξέγερση δώσει τέλος στο ζοφερό αυτό καθεστώς.
Μεταξύ των πολιτικών που ασκούν, είναι και η επίμονη δίωξη όσων ανώτερων αξιωματούχων της κυβέρνησης του Έβο ζήτησαν άσυλο στην πρεσβεία του Μεξικού στη Λα Παζ, και στους οποίους αρνούνται την ασφαλή έξοδο από τη χώρα, χωρίς κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας. Πρόκειται για τα εξής μέλη της κυβέρνησης του Έβο:
Υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Χουάν Ραμόν Κιντάνα (Juan Ramón Quintana)
Γνωστός διανοούμενος και πρώην υπουργός, Ούγο Μολδίζ (Hugo Moldiz)
Υπουργός Πολιτισμού, Βίλμα Αλανόκα (Wilma Alanoca)
Κυβερνήτης του Ορούρο, Βικτόε Ούγο Βάσκεζ (Victor Hugo Vázquez)
Διευθυντής του τομέα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, Νικολάς Λαγούνα (Nicolás Laguna)
Υπουργός Αμύνης, Χαβιέρ Ζαβαλέτα (Javier Zavaleta)
Υπουργός Δικαιοσύνης, Χέκτορ Άρκε (Héctor Arce)
Υπουργός Εξορύξεων, Φέλιξ Σεζάρ Ναβάρρο (Félix César Navarro),
Και Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Ανάπτυξης της Υπαίθρου, Πέδρο Νταμιάν Ντοράδο (Pedro Damián Dorado).
Η ωμή δικτατορία που επέβαλαν ο Λευκός Οίκος και τα εμμονικά του τσιράκια, δρουν ως μαφίες: κρατούν ομήρους, ώστε να μπορούν να να εγκληματούν ανεμπόδιστοι. Έχει ζωτική σημασία να υπάρξει διεθνής πίεση, ώστε οι σατράπηδες της Λα Παζ να σταματήσουν αυτές τις πρακτικές. Οργανισμοί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα σε όλο τον κόσμο, κρατικές ή πολιτών, συμπεριλαμβανομένων και όσων ανήκουν στον ΟΗΕ, πρέπει να ασκήσουν πιέσεις στους πραξικοπηματίες ώστε να σταματήσουν οι πολιτικές διώξεις και να υπάρξουν δικλείδες ασφαλείας για όσους τις χρειάζονται. Και επίσης, να κάνουν σαφές στην Ανιέζ και τη συμμορία της πως δε θα μείνουν ατιμώρητα τα εγκλήματά τους, και ότι, αργά ή γρήγορα, θα δώσουν λόγο ενώπιον δικαστηρίου. Και η τιμωρία τους, πιστεύω ακράδαντα, θα είναι παραδειγματική.
*To πρωτότυπο, στα ισπανικά, θα το βρείτε εδώ. Tην απόδοση/μετάφραση στα ελληνικά έκανε η Λαμπρινή Θωμά. To βίντεο της επίσκεψης της Ιβάνκα Τραμπ στην Αργεντινή είναι του Λευκιύ Οίκου – έτσι είδαν όσα καταγράφει ο Ατίλιο Μπορόν. Για το ρόλο της προηγούμενης κυβέρνησης της Αργεντινής στο πραξικόπημα, κατ εντολήν των ΗΠΑ, εδώ [αγγλικά].
Ανάρτηση από: https://thepressproject.gr/
Ευχαριστώ τον φίλο Μάκη Δ.
Είναι ολοφάνερο ότι αυτή η επιχείρηση ήταν στα σκαριά πολύ καιρό, από την εποχή της απόπειρας απόσχισης και πραξικοπήματος του 2008. Αυτά τα σχέδια δε μπήκαν ποτέ στο ράφι, και επικαιροποιήθηκαν πέρισυ, παραμονές των προεδρικών εκλογών, με την πολύτιμη βοήθεια των Μέσων Ενημέρωσης – σε συντριπτικό ποσοστό στα χέρια της αντιπολίτευσης- που λειτούργησαν ως η αιχμή του δόρατος, δημιουργώντας το «κλίμα γνώμης» που θα δικαιολογούσε την επίθεση στο [Προεδρικό] μέγαρο Κουεμάδο από τις φασιστικές ορδές.
Αλλά, σε αντίθεση με το 2008, αυτή τη φορά τίποτε δεν αφέθηκε στην τύχη: οι ΗΠΑ έπαιξαν σκληρή μπάλα και το Σεπτέμβριο έστειλαν την Ιβάνκα Τραμπ στη βορειοαρχεντίνικη επαρχία του Χουχούι, με ένα αεροπλάνο γεμάτο όπλα, προμήθειες που θα έσπερναν ταραχές και λεφτά, πολλά λεφτά, για να προσληφθούν καθάρματα, υπό τις εντολές του Λούις «Ματσό» Καμάτσο, ώστε να λεηλατήσουν τις πόλεις και να δημιουργήσουν το κοινωνικό χάος που ήταν απαραίτητο ώστε να δικαιολογήσει το πραξικόπημα και την παρουσία του στο φλεγόμενο Μέγαρο Κουεμάδο, με τη Βίβλο ανά χείρας, να εξορκίσει τον Πατσαμάμα και να προσβάλει την Βιφάλα.
Η «χορηγία» του Λευκού Οίκου απεστάλη στη Σάντα Κρουζ ντε λα Σιέρρα, το κέντρο επιχειρήσεων των Υπερασπιστών της Λευκής Φυλής [supremacistas blancos], ρατσιστών ως το κόκκαλο, και πρακτόρων των ΗΠΑ που δρουν στη Βολιβία. Όμως, το θέμα της Βολιβίας πάει πολύ πιο πέρα από την εκδικητικότητα της Λευκής μειοψηφίας και των αποκιοκρατημένων μουλάτων [mestizos] ενάντια στους Ιθαγενείς που στήριξε ο Έβο. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι αυτή η χώρα αποτελεί πολλαπλώς ενδιαφερουσα λεία για την αυτοκρατορία, και για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως επειδή κατέχει τα πιο σημαντικά κοιτάσματα λιθίου στον κόσμο. Αυτός ο [πλουτοπαραγωγικός] πόρος έχει αποκτήσει υψηλότατη αξία λόγω της αυξανόμενης χρήσης του στις νέες στρατιωτικές τεχνολογίες, κάτι που αναγνωρίζουν πλήρως όλες ανεξαιρέτως οι εκθέσεις των διαφόρων κυβερνητικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Λάβετε υπ όψιν ότι, αν η τιμή του λιθίου το 2012 ήταν 4.220 δολάρια ο τόνος (αγγίζοντας τα 16.500 δολάρια ο τόνος το 2018), η τράπεζα HSBC προβλέπει ότι τέλη της δεκαετίας θα είναι γύρω στα 10-12 χιλιάδες δολάρια.
Κι εδώ πρέπει να το θυμίσουμε: όλες οι επεμβάσεις των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή είχαν ως μόνο στόχο τη λεηλασία των τεράστιων πετρελαϊκών αποθεμάτων των κρατών της περιοχής. Η ανάμειξή τους στο πραξικόπημα της Βολιβίας, είχε έναν και μόνο λόγο: το λίθιο. Ένας πόρος που αυτή τη στιγμή έχει στρατηγική σημασία για την στρατιωτικής βιομηχανία των ΗΠΑ, απαιτεί την εγκατάλειψη κάθε νομικού ή ηθικού άλλοθι, όπως ακριβώς έγινε και στο Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία. Αυτό σημαίνει εφαρμογή του συνήθους ρεπερτορίου της Αυτοκρατορίας και των Λακέδων της (Ανιέζ, Μουρίγιο, Καμάτσο, Μέσα): σφαγιάζουν έναν ανυπεράσπιστο λαό, πυρπολούν τα σπίτια των υποστηρικτών του Έβο, τους εκβιάζουν απαγάγοντας τους συγγενείς τους, απαγάγοντας και εξαφανίζοντας αντιπάλους, τους κυνηγούν σαν να ήταν αγρίμια ζώα, και εξαφανίζουν κάθε πηγή ανεξάρτητης ενημέρωσης. Και αυτές τις πρακτικές θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν στο άμεσο μέλλον, εκτός αν μια μεγάλη λαϊκή εξέγερση δώσει τέλος στο ζοφερό αυτό καθεστώς.
Μεταξύ των πολιτικών που ασκούν, είναι και η επίμονη δίωξη όσων ανώτερων αξιωματούχων της κυβέρνησης του Έβο ζήτησαν άσυλο στην πρεσβεία του Μεξικού στη Λα Παζ, και στους οποίους αρνούνται την ασφαλή έξοδο από τη χώρα, χωρίς κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας. Πρόκειται για τα εξής μέλη της κυβέρνησης του Έβο:
Υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Χουάν Ραμόν Κιντάνα (Juan Ramón Quintana)
Γνωστός διανοούμενος και πρώην υπουργός, Ούγο Μολδίζ (Hugo Moldiz)
Υπουργός Πολιτισμού, Βίλμα Αλανόκα (Wilma Alanoca)
Κυβερνήτης του Ορούρο, Βικτόε Ούγο Βάσκεζ (Victor Hugo Vázquez)
Διευθυντής του τομέα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, Νικολάς Λαγούνα (Nicolás Laguna)
Υπουργός Αμύνης, Χαβιέρ Ζαβαλέτα (Javier Zavaleta)
Υπουργός Δικαιοσύνης, Χέκτορ Άρκε (Héctor Arce)
Υπουργός Εξορύξεων, Φέλιξ Σεζάρ Ναβάρρο (Félix César Navarro),
Και Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Ανάπτυξης της Υπαίθρου, Πέδρο Νταμιάν Ντοράδο (Pedro Damián Dorado).
Η ωμή δικτατορία που επέβαλαν ο Λευκός Οίκος και τα εμμονικά του τσιράκια, δρουν ως μαφίες: κρατούν ομήρους, ώστε να μπορούν να να εγκληματούν ανεμπόδιστοι. Έχει ζωτική σημασία να υπάρξει διεθνής πίεση, ώστε οι σατράπηδες της Λα Παζ να σταματήσουν αυτές τις πρακτικές. Οργανισμοί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα σε όλο τον κόσμο, κρατικές ή πολιτών, συμπεριλαμβανομένων και όσων ανήκουν στον ΟΗΕ, πρέπει να ασκήσουν πιέσεις στους πραξικοπηματίες ώστε να σταματήσουν οι πολιτικές διώξεις και να υπάρξουν δικλείδες ασφαλείας για όσους τις χρειάζονται. Και επίσης, να κάνουν σαφές στην Ανιέζ και τη συμμορία της πως δε θα μείνουν ατιμώρητα τα εγκλήματά τους, και ότι, αργά ή γρήγορα, θα δώσουν λόγο ενώπιον δικαστηρίου. Και η τιμωρία τους, πιστεύω ακράδαντα, θα είναι παραδειγματική.
*To πρωτότυπο, στα ισπανικά, θα το βρείτε εδώ. Tην απόδοση/μετάφραση στα ελληνικά έκανε η Λαμπρινή Θωμά. To βίντεο της επίσκεψης της Ιβάνκα Τραμπ στην Αργεντινή είναι του Λευκιύ Οίκου – έτσι είδαν όσα καταγράφει ο Ατίλιο Μπορόν. Για το ρόλο της προηγούμενης κυβέρνησης της Αργεντινής στο πραξικόπημα, κατ εντολήν των ΗΠΑ, εδώ [αγγλικά].
Ανάρτηση από: https://thepressproject.gr/
Ευχαριστώ τον φίλο Μάκη Δ.
