Όταν ο Κεμάλ μέσα από το σπίτι του Καπαγιαννίδη στην Τραπεζούντα (1938) λίγο πριν πεθάνει διέταζε την εξόντωση των γυναικόπαιδων του Ντέρσιμ θα σκέφθηκε ότι τελείωσε και με τις Κούρδισες γυναίκες. Είκοσι χρόνια πριν διέταζε την εξόντωση των Ποντίων γυναικών από το Ερζερούμ.
Σήμερα όμως εγώ είμαι εδώ με μια αυτόχθονη αληθινή Τραπεζούντια και μια γυναίκα από την Κουρδία, την δήμαρχο της πόλης Τσίζρε, σε μία δημόσια εκδήλωση στην πόλη της Στουτγκάρδης.
Αυτόν τον μεγάλο εγκληματία και ληστή Βαλκάνιο που επί δεκαετίες διέσπειρε τον θάνατο στην Μικρά Ασία του διέφυγε η επιστροφή των γυναικών της Τραπεζούντας και της Άμιδας.
Δεν χειραφετούσε τις γυναίκες όπως προπαγάνδιζαν ψευτοπανεπιστήμια και ψευτοκαθηγητές ανά τον πλανήτη ακόμη και έμμισθοι από το εδώ κράτος ψευτοκαθηγητές, αλλά δολοφονούσε τις γυναίκες. Στον Πόντο εφάρμοσε την πλέον επιτυχημένη ιστορικά γυναικοκτονία και βρεφοκτονία*
Η 8η Μαρτίου πρέπει να καθιερωθεί από τον ΟΗΕ αλλά και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως ημέρα μνήμης του Διαρκούς ολοκαυτώματος των γυναικών της Μικράς Ασίας, του Πόντου, της Μεσοποταμίας. Μέχρι σήμερα σκεπάσθηκαν τα εγκλήματα αυτού του Βαλκάνιου δασκάλου του Χίτλερ. Γι΄αυτό συνεχίζονται. Κοιτάξτε αυτές τις φωτογραφίες από την Κουρδία σήμερα. Το ερώτημα είναι όχι μόνο ποιος δολοφόνησε το χαμόγελο αυτής της νέας γυναίκας της Κεβσέρ, αλλά ποιοι τους επιτρέπουν να το δολοφονούν;
*« Η γυναίκα στην Ποντιακή Γενοκτονία» Στο Μιχάλης Χαραλαμπίδης Το Ποντιακό
Ζήτημα Σήμερα. Αγώνας και Νίκες σε Δύο Μέτωπα. Εκδ. Στράβων
