Στις φυλακές στο Ζάαρλαντ της Βαυαρίας, σύμφωνα με τo ρεπορτάζ της DW, η πλειονότητα των κρατουμένων εργάζεται και προμηθεύει με διάφορα προϊόντα την αυτοκινητοβιομηχανία και την αεροπλοΐα όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Δικαιοσύνης του κρατιδίου.
Στις φυλακές της Κάτω Σαξονίας το 33% του τζίρου προέρχεται από παροχή εργασίας κρατουμένων σε διάφορες εταιρείες! «Δεν μπορούμε να αποδεχθούμε όλες τις παραγγελίες» λέει ο Πέτερ Λαντάουερ, διευθυντής των φυλακών στο Κάισχαϊμ.
H ομολογία του διευθυντή των συγκεκριμένων φυλακών, δείχνει ακριβώς τις στοχεύσεις των επιχειρηματικών ομίλων που απευθύνονται στις φυλακές. Δεν …αξιοποιούν τους κρατούμενους ως «εφεδρικό» προσωπικό αλλά ως μόνιμους υπάλληλους τους! Δεν πρόκειται για ανειδίκευτο προσωπικό, το οποίο μέσω της εργασίας, αποκτά νέες δεξιότητες προκειμένου μετά την αποφυλάκιση του, να τις αξιοποιήσει, άλλα για άκρως καταρτισμένο.
Οι παραγγελίες που δέχονται οι φυλακές, σύμφωνα με το συγκεκριμένο ρεπορτάζ, είναι πολλές και προέρχονται από διάφορους κλάδους. Από τσαγκαράδικα, κλειδαράδικα, φυτώρια, αλλά και από μεγάλες γερμανικές επιχειρήσεις όπως αυτοκινητοβιομηχανίες ή εταιρείες κατασκευής αεροπλάνων!
Γιατί όμως τέτοια ζήτηση; Η εξήγηση είναι απλή. Πάμφθηνα εργατικά χέρια. Οι κρατούμενοι αμείβονται από 9,87 έως 16,44 ευρώ την ημέρα για οκτάωρη εργασία! Παράγουν άκρως ποιοτικά προϊόντα για μερικές από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Γερμανίας, αλλά στην καλύτερη περίπτωση οι αποδοχές τους, μετά βίας φτάνουν τα 400 ευρώ το μήνα! Όταν το κατώτατο ημερομίσθιο στη Γερμανία είναι περίπου 70 ευρώ για οκτώ ώρες εργασίας, οι εταιρείες βρίσκουν εργαζομένους τους οποίους πληρώνουν μέχρι και επτά φορές λιγότερο!
«Είναι εξαιρετικά λίγα τα χρήματα» δηλώνει η Μαρτίνα Φράνκε από τη νομικά μη αναγνωρισμένη Οργάνωση Φυλακισμένων – Παγγερμανικό Συνδικάτο, στη DW. Η συγκεκριμένη οργάνωση ιδρύθηκε το 2014 στις φυλακές Τέγκελ στο Βερολίνο και διεκδικεί οι κρατούμενοι να αμείβονται με το κανονικό κατώτατο ωρομίσθιο που ανέρχεται στα 8,84 ευρώ την ώρα.
«Η στέρηση της ελευθερίας είναι ποινή και η εργασία δεν σχετίζεται με την επιβαλλόμενη ποινή», επιχειρηματολογούν οι κρατούμενοι, αλλά και το συνδικάτο Verdi.
Την ίδια στιγμή οι διοικητές των φυλακών και το Γερμανικό δημόσιο, προκειμένου να δικαιολογήσουν τα …αδικαιολόγητα, υποστηρίζουν ότι κάθε κρατούμενος στοιχίζει στο Γερμανικό κράτος ημερησίως 104 ευρώ. Στο Αμβούργο μάλιστα έχουν υπολογίσει ότι το κόστος ανέρχεται στα 132 ευρώ την ημέρα. «Το ότι οι κρατούμενοι δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα της διαμονής στους στις φυλακές είναι αυτονόητο», λέει ο Πέτερ Λαντάουερ, διευθυντής των φυλακών στο Κάισχαϊμ, ωστόσο σπεύδει να προσθέσει ότι «η εργασία είναι μια από τις πιο ενδεδειγμένες λύσεις για να τους βοηθήσει στην επανένταξη».
Αυτό που φυσικά δεν λέει ο διευθυντής, είναι ότι η εργασία των κρατουμένων παράγει τεράστια υπεραξία, την οποία καρπώνονται Γερμανικές επιχειρήσεις, μεγιστοποιώντας την κερδοφορία τους. Ταυτόχρονα χρησιμοποιούν τους κρατουμένους για να συμπιέζουν τους μισθούς των Γερμανών εργαζομένων ή τα εργασιακά δικαιώματα τους.
Οι κρατούμενοι με την ανοχή των Γερμανικών κυβερνήσεων γίνονται «γρανάζι» στα χέρια των αφεντικών. Στο όνομα της «επανένταξης» τους στην κοινωνία μετατρέπονται σε φτηνό «καύσιμο» και σε συνδυασμό με την εκμετάλλευση της υπόλοιπης εργατικής τάξης οικοδομούν το επενδυτικό «Γερμανικό θαύμα» των πολυεθνικών…
Υ.Γ: Η «εργασία απελευθερώνει» λοιπόν. Το ανατριχιαστικό σύνθημα των Ναζί, στην είσοδο των στρατοπέδων συγκέντρωσης, στα οποία οι «μελλοθάνατοι» κρατούμενοι δούλευαν για το καπιταλιστικό θαύμα του Γ’ Ράιχ, φαίνεται ότι τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών παραμένει …πυξίδα για το κεφάλαιο.
Ανάρτηση από: http://www.imerodromos.gr
