Να ματαιωθεί η συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας στις 7 Δεκεμβρίου στην Αθήνα
Του Δημήτρη Γκάζη
Μιλούν για επιμονή στην στρατηγική των «ήρεμων νερών» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις οι Έλληνες κυβερνώντες, ενώ ο ΥΠΕΞ, Γ. Γεραπετρίτης μας καλεί «να προσέλθουμε στον διάλογο καλή τη πίστει», εν όψει τη συνεδρίασης του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας που θα πραγματοποιηθεί στις 7 Ιανουαρίου, τελικά στην Αθήνα. Επιμένουν στη λεγόμενη «θετική ατζέντα», βλέποντας ευκαιρίες για «εκτίναξη» της συνεργασίας μεταξύ των δύο κρατών σε τομείς όπως η οικονομία, ο τουρισμός αλλά και στις μεγάλες προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής και της πολιτικής προστασίας και στο μεγάλο αγκάθι του μεταναστευτικού στο οποίο ο υπεύθυνος υπουργός Δ. Καιρίδης, φαίνεται να έχει στρώσει το έδαφος για σειρά υποχωρήσεων προς την Τουρκία. Μάλιστα, ήδη με διαρροές προεξοφλούν την επικύρωση μιας σειράς διμερών συμφωνιών στους παραπάνω τομείς, στρώνοντας το έδαφος για συμφωνίες και στο επίπεδο της «πολιτικής διαπραγμάτευσης» για τα σημαντικά ζητήματα με ορίζοντα τη Χάγη.
Την ίδια στιγμή η Τουρκία, πιστή στην επεκτατική και αναθεωρητική της πολιτική, διευρύνει στην πράξη την ατζέντα διαλόγου με πράξεις και δηλώσεις ανώτατων αξιωματούχων, αμφισβητώντας στην πράξη νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Σε πρόσφατη ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο, ο ίδιος ο Ερντογάν, επιβεβαίωσε την επιμονή της Τουρκίας στο νεο-οθωμανικό αφήγημα, επ’ αφορμή αυτή τη φορά τις εξελίξεις στην Παλαιστίνη, και ανέφερε συγκεκριμένα: «γι’ αυτό λέμε ότι οποιοδήποτε περιστατικό συμβαίνει γύρω μας, από τα Βαλκάνια μέχρι τον Καύκασο, από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τις ανατολικές ακτές της Μεσογείου, μας απασχολεί άμεσα. Η Γάζα έχει την ίδια θέση στις καρδιές μας με το Καραμπάχ. Όπως δεν κάνουμε διάκριση μεταξύ Βοσνίας και Χαλέπι ή Τρίπολης και Μπαλχ (Αφγανιστάν, η αρχαία Βάκτρα), της Θεσσαλονίκης και της Μοσούλης, έτσι θεωρούμε την Ιερουσαλήμ, το ίδιο όπως τις δικές μας πόλεις». Και μόνο αυτή η, επαναλαμβανόμενη είναι η αλήθεια, αναφορά στη Θεσσαλονίκη, ως κομμάτι των «συνόρων της καρδιάς» του Τούρκου προέδρου, θα έπρεπε να ανατρέψει το «θετικό» κλίμα στην Αθήνα – αν οι ελληνικές ελίτ δεν κινούνταν πρωτίστως σε ρυθμούς ΝΑΤΟ.