Resistance Festival 2017

Δύο μέρες γεμάτες από εκδηλώσεις, συζητήσεις, εργαστήρια, προβολές, συναυλίες κ.α.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, το πρόγραμμα του Resistance Festival 2017 είναι πλούσιο, σε εκδηλώσεις, συζητήσεις, εργαστήρια, προβολές, συναυλίες και άλλα δρώμενα. Παρακάτω μπορείτε να δείτε ολόκληρο το πρόγραμμα του φεστιβάλ. 

Πολιτικές Εκδηλώσεις και άλλα…

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου

18:00, χώρος Resistance

Η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής και η άνοδος ακροδεξιάς και φασισμού διεθνώς

Στη συζήτηση συμμετέχουν δικηγόρος Ελευθέρια Τομπατζόγλου, συνήγορος Πολιτικής Αγωγής, εκπρόσωπος της οικογένειας του Παύλου Φύσσα. Η Ελευθερία Κουμάντου, δημοσιογράφος στο ραδιόφωνο του Αθήνα 9,84, μέλος του Golden Dawn Watch. Ο παραγωγός από το ΟmniaTV, Ύποπτο Μούσι. Συντονίζει ο Γιώργος Μουργής.

Το «άδειο Κιβώτιο» του πολιτικού κόσμου

Του Ρούντι Ρινάλντι

Τα μεγάλα… οράματα για την Ελλάδα βουλιάζουν στη διαφθορά και τη διαπλοκή

Τα δύο μεγάλα κόμματα, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάστηκαν, δια μέσου των αρχηγών τους και από βήματος της ΔΕΘ, σαν κάτοχοι μεγάλων οραμάτων για την Ελλάδα που δικαιούται η νέα γενιά, για την Ελλάδα του μέλλοντος. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν κανένα όραμα για τη χώρα και πολύ περισσότερο δεν εκπονούν αυτοί –τα επιτελεία και τα κόμματά τους- καμία από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Αυτές αποφασίζονται από τα τροϊκανά όργανα και τις ευρωενωσιακές αποφάσεις, και υλοποιούνται μέσα από τα πακέτα μέτρων των Μνημονίων που ψηφίζονται στο ελληνικό Kοινοβούλιο τα 7 τελευταία χρόνια.

Ο πολιτικός κόσμος, αφού για ένα διάστημα διχάστηκε ανάμεσα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, τώρα αποδέχεται τη νέα διαμορφωμένη πραγματικότητα και συναγωνίζεται ποιος είναι ικανότερος να προσελκύσει επενδύσεις, να εγγυηθεί για ασφάλεια και κοινωνική ειρήνη. Ο «αυτόματος πιλότος» των όσων συμφωνιών έχει συνάψει το ελληνικό κράτος με τους εταίρους, δεν επιτρέπει παρεκκλίσεις από το «πρόγραμμα» και πριμοδοτεί όσους μπορούν να το φέρουν σε πέρας με τη μεγαλύτερη αποδοτικότητα.

"Η ιστορία δε μπορεί να κλαπεί, φέρτε τα μάρμαρα πίσω!"

Με τον καλύτερο και πιο πρωτότυπο τρόπο φρόντισαν χθες οι Κύπριοι φίλαθλοι του ΑΠΟΕΛ να θυμίσουν στους Βρετανούς τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα...

Επικίνδυνη Κοινωνία – Διαφθορά, Βία και Παγκοσμιοποίηση

Της Φωτεινής Μαστρογιάννη

«Στην κοινωνία όπου δεν συνυπάρχουν μεγάλος πλούτος και μεγάλη φτώχεια διαμορφώνονται τα πιο υγιή ήθη, γιατί εκεί δεν ευδοκιμούν ούτε η αλαζονεία, ούτε η αδικία ούτε ο φθόνος».

Πλάτων

Η «ανάπτυξη» είναι μία λέξη της μόδας στη χώρα μας και θεωρείται ως η λύση στο οικονομικό της πρόβλημα. Τι είδους ανάπτυξη όμως έχει επιτευχθεί στις διάφορες χώρες του κόσμου;  Η «ανάπτυξη» ενίσχυσε το εισόδημα κάποιων  (λίγων) σε παγκόσμια κλίμακα ενώ αντίθετα μείωσε το εισόδημα των περισσότερων. Αυτού του τύπου «ανάπτυξη» δημιούργησε τον καταναλωτισμό, την αστικοποίηση, το μεγαλύτερο διαχωρισμό των κοινωνικών τάξεων αλλά και την αδικία, την ανισότητα,  τη βία και τη διαφθορά. 

Στην Ελλάδα αυτή η ανισότητα, η αδικία και η διαφθορά είναι μία παλιά ιστορία. Γράφει ο Κυριάκος Σιμόπουλος: «Το κυριότερο γνώρισμα της ελληνικής κοινωνίας είναι το χαμηλό αναπτυξιακό επίπεδο και οι μεγάλες ανισότητες, φυσική συνέπεια των εθνικών περιπετειών, των επεμβάσεων και της εξάρτησης…Το ελληνικό κοινωνικό τοπίο: μια μικρή ομάδα προνομιούχων που κυριαρχεί επί ενάμισι αιώνα σε ένα κόσμο μαζικής φτώχειας. Αυτή η προκλητική ανισότητα, με τη συνεπικουρία εξωγενών παραγόντων, διαιώνισε τη στασιμότητα της κοινωνίας και τις εσωτερικές βίαιες αντιπαραθέσεις».

H σεξουαλική εκμετάλλευση ανηλίκων προσφύγων στο κέντρο της Αθήνας. (βίντεο)...

To αποκλειστικό ντοκιμαντέρ του VICE για τη σεξουαλική εκμετάλλευση ανηλίκων προσφύγων στο κέντρο της Αθήνας. 

Το VICE ερευνά το φαινόμενο της παιδικής πορνείας και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων προσφύγων και μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας και που σύμφωνα με μαρτυρίες εντείνεται τα τελευταία χρόνια. 

Οι δημοσιογράφοι του VICE πήγαν στην Ομόνοια, την Πλατεία Βικτωρίας και στο Πεδίον του Άρεως και μίλησαν με έφηβους πρόσφυγες και μετανάστες που ταξίδεψαν μόνοι τους από εμπόλεμες ζώνες με προορισμό την κεντρική Ευρώπη. Στις συγκλονιστικές μαρτυρίες που κατέγραψαν, δύο άστεγοι έφηβοι 15 και 16 ετών περιγράφουν πώς αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην πορνεία για να επιβιώσουν.

Περί κεντροαριστεράς

ή ανεμο…σκορπίσματα, ανεμομαζώματα

Του «Διδύμιου» από την Ρήξη φ. 136

Ψάχνονται. Μαζεύονται, τρώνε, κουβεντιάζουν. Μόνοι τους όμως. Και λίγοι πια. Πολύ λίγοι. Τι κι αν φωνάζουν τα MME να τους δουν, δεν πάει κανείς. Ούτε κανείς τους ακολουθεί, ούτε πια τους παρακολουθεί.
Μιλάω για τους παλαιοπασόκους, που ετοιμάζουν και ετοιμάζονται γι’ αυτό που όλοι μας περιμέναμε με αγωνία και ελπίδα. Γι’ αυτό που περιμέναμε ν’ ακούσουμε από τα χείλη του Μπίστη, του Βούλγαρη και του Καψή…. το μεγάλο εγχείρημα της ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Έχουν βέβαια πελαγώσει. Τι σόι «συγκόλληση» να κάνουν με ό,τι ρέστα κομμάτων, υποψηφίων και ψηφοφόρων έχουν απομείνει. Οι του Ποταμιού ψάχνονται. Μιλάω για τα στελέχη βέβαια και τους βουλευτές. Γιατί από ψηφοφόρους…… έχουν μείνει. Ο αρχηγός τους, μάλιστα, αποφάσισε να «εκτεθεί» και μάλιστα… πριν το συνέδριο του κόμματος.
Θυμάται ότι ήταν παλιός πασόκος –τότε λανσαριζόταν σαν αντικειμενικός, ανεξάρτητος, αξιόπιστος– ότι σαν μεγαλοδημοσιογράφος έχει άκρες και σχέσεις καλές μ’ όλους, ότι κάποτε παρά λίγο θα γινόταν κυβερνητικός εκπρόσωπος. Έχει ξεχάσει βέβαια ότι το ΠΑΣΟΚ είναι…. απολίθωμα παλαιοκομματισμού.

Κορέα: Ρεβανσισμός, κυρώσεις και αυταπάτες κατευνασμού

Του Γιάννη Ραχιώτη

Η αμερικανοκορεατική σύγκρουση δεν ξεκίνησε χθες, ούτε έχει αφετηρία το πυρηνικό πρόγραμμα της Λαοκρατικής  Δημοκρατίας της Κορέας (ΛΔτΚ). Ανάγεται στο 1945, στο ξεκίνημα της αμερικανικής κατοχής του Κορεατικού Νότου. Να θυμίσουμε ότι οι Ιάπωνες κατέλαβαν το 1895 ολόκληρη την Κορεατική χερσόνησο καταλύοντας το Βασίλειο της Κορέας που υπήρχε ως κυρίαρχο κράτος από το 935 μ.Χ., όταν συνενώθηκαν τα τρία Κορεατικά βασίλεια που υπήρχαν εκεί από τους ελληνιστικούς χρόνους. Το 1932 ξεκίνησε το εθνικοαπελευθερωτικό αντάρτικο που οργάνωσε το νεοσύστατο ΚΚ Κορέας, το οποίο με τρομακτικές θυσίες, κατόρθωσε να απελευθερώσει μεγάλα τμήματα της χώρας, ιδίως στον Βορρά. Οι Ιάπωνες προοδευτικά περιορίστηκαν στις πόλεις του Νότου.

Στα τέλη του πολέμου οργανώνονται μορφές λαϊκής αυτοδιοίκησης και είναι φανερό ότι η χώρα παίρνει σοσιαλιστική κατεύθυνση. Με τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας, αμερικανικός στρατός αποβιβάζεται στη χώρα με πρόσχημα την παράδοση των ιαπωνικών δυνάμεων. Αρχικά οι δημοκρατικοί θεσμοί, με κυρίαρχη την Αριστερά, παραμένουν ενεργοί ακόμη και υπό την αμερικανική στρατιωτική παρουσία. Σύντομα οι αμερικανοί άρχισαν να αντιμετωπίζουν τεράστιες διαδηλώσεις με αίτημα την αποχώρησή τους και την αναγνώριση της Κορέας ως ανεξάρτητου κυρίαρχου κράτους. Σε απάντηση, οργανώνουν πογκρόμ κατά της αριστεράς, διαλύουν τους θεσμούς λαϊκής αυτοδιοίκησης και, το 1948, ορίζουν πραξικοπηματικά κυβέρνηση ανδρεικέλων με επικεφαλής τον συνεργάτη των Ιαπώνων Ρι Σουνγκ Μαν, στήνουν ένοπλη δύναμη από τα απομεινάρια του Ιαπωνικού στρατού και τους τοπικούς συνεργάτες τους και ορίζουν ως επικράτειά της την περιοχή νότια του 38ου παράλληλου, δηλαδή ως εκεί που είχαν στρατιωτικό έλεγχο. Αμέσως μετά άρχισαν τις –γνώριμες και στις μέρες μας– προβοκάτσιες και καταγγελίες κατά της ελεύθερης –Βόρειας– Κορέας για επιθετικότητα και φυσικά τις απειλές για εισβολή και εξάλειψή της, ανάλογες αυτών που αυτή την εβδομάδα εκτόξευσε ο Τράμπ από το βήμα της ΓΣ του ΟΗΕ.

Ανισότητες...

Της Τάνιας

«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα».

Σε αυτές τις βαθυστόχαστες, από φιλοσοφικής απόψεως, αναζητήσεις και τελικά βεβαιότητες, μας έκανε κοινωνούς ο Κούλης το επονομαζόμενο και «γουρλό», στη ΔΕΘ. Η φράση έπεσε στην ήρεμη λίμνη της θανατερής βαρεμάρας, που προκάλεσαν οι κοκορομαχίες του καλοκαιριού για το ποιος ευθύνεται για τις πυρκαγιές, σαν τσιμεντόλιθος και προκάλεσε θαλασσοταραχή και κύματα ευωχίας. Και εγένετο της καημένης στις ρούγες και στις πλατείες.

Οι μεν, το τράβηξαν ως στην ανισότητα που επικρατεί στη φύση: «Το λιοντάρι τρώει την αντιλόπη», ξεφώνισαν. Την καημένη την αντιλόπη! Συμπαθέστατο ζώον. Έγινε ένα μάτσο κόκαλα, προτού συνειδητοποιήσει πως το λιοντάρι τρώει Όταν Πεινάσει. Δε σκοτώνει όλες τις αντιλόπες και τα άλλα ζωάκια της ζούγκλας, για να τα βάλει στο ψυγείο – Τράπεζα για να έχουν να τρώνε και τα τρισέγγονά του, κατά κανόνα ανίκανα να δουλέψουν για τα προς το ευ ζην, (όχι απλά προς το ζην). Και τα επίσημα παπαγαλάκια, έσπευσαν, με σπουδή: «Οι άνθρωποι προφανώς γεννιούνται άνισοι, ζουν άνισα, πεθαίνουν άνισα. Κάποιοι είναι πιο προικισμένοι σωματικά, διανοητικά από κάποιους άλλους». Όπερ έδει δείξαι.

Παγκοσμιοποίηση και νεοφιλελευθερισμός

Της Analyst Team

Εάν συνεχιστεί η σημερινή πολιτική από τους έμμισθους υπηρέτες του χρηματοπιστωτικού κτήνους και των ελίτ, από τους πολιτικούς δηλαδή, η κατάσταση στη Δύση θα γίνει αφόρητη – ενώ θα υπάρξει στροφή προς τα ακραία κόμματα, στα οποία θα στηριχθεί η πλειοψηφία των ανθρώπων για να ανακτήσει τα χαμένα δικαιώματα της..

«Εάν η οικονομία ενός κράτους δεν διαμορφώνεται σύμφωνα με τις ανάγκες των Πολιτών του, αλλά με κριτήριο τη διεθνή ανταγωνιστικότητα και το ΑΕΠ, έχει αλήθεια λόγω ύπαρξης; Ποιά η λογική της μετατροπής των εργαζομένων από συναδέλφους σε στυγνούς ανταγωνιστές; Δεν οδηγεί σε ψυχικά αρρωστημένες κοινωνίες, προς όφελος μίας αχόρταγης μειοψηφίας του 1% που επίσης είναι βαριά ασθενής, αν και συνήθως για διαφορετικούς λόγους; Η απομάκρυνση από τον κοινωνικό φιλελευθερισμό δεν οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο φασισμό;«

Ανάλυση

Σύμφωνα με τις διεθνείς στατιστικές, όλες οι μεγάλες βιομηχανικές χώρες, καθώς επίσης οι σημαντικότεροι εμπορικοί συνεργάτες τους, αναπτύσσονται ξανά, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ανεργία – αφού μετά την άνοδο του παγκοσμίου ρυθμού ανάπτυξης κατά 3,1% τ0 2016, προβλέπεται από τον ΟΟΣΑ 3,5% για το 2017 και 3,7% για το 2018, με την Ελλάδα όμως να αναπτύσσεται μόλις κατά 1,2% παρά τη ραγδαία (αν και συγκυριακή σε μεγάλο βαθμό) αύξηση του τουρισμού. Εν τούτοις, θεωρείται πως  δύσκολα ο ρυθμός αυτός θα εξασφαλίσει τη μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη – πόσο μάλλον όταν έχουν δημιουργηθεί τόσο πολλές φούσκες σε ολόκληρο τον πλανήτη, οι οποίες κάποια στιγμή θα σπάσουν νομοτελειακά, ενώ η ωρολογιακή βόμβα του χρέους συνεχίζει να μεγεθύνεται επικίνδυνα.

Απεργούν τα παπαγαλάκια

Ανάρτηση από: ARKAS -The Original Page

Κολλημένοι στον πάτο του βαρελιού

Ο φετινός χειμώνας θα είναι οριακός, μιας και τα οικονομικά (και ψυχολογικά) όρια των πολιτών εξαντλούνται

Του Γιάννη Ξένου από την Ρήξη φ. 136

Πέρα από τις εκτός τόπου και χρόνου διαβεβαιώσεις του Τσίπρα και των πολυάριθμων παπαγάλων του στα ΜΜΕ, ότι έρχονται επενδύσεις και αλλάζει το κλίμα στην οικονομία, η πραγματικότητα είναι ότι οι οικονομικές (και ψυχολογικές) αντιστάσεις των Ελλήνων σώνονται. Οι επενδύσεις το β΄ τρίμηνο του 2017 ήταν μειωμένες κατά 4,6% σε σύγκριση με το 2016. Η αναιμική αύξηση του ΑΕΠ (0,8%) στο β΄ τρίμηνο στηρίχθηκε, ως συνήθως, στην ιδιωτική και δημόσια κατανάλωση (+0,7% και +3,3% αντίστοιχα) και στις εξαγωγές (+9,5%). Το ίδιο διάστημα, ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης στην Ευρωζώνη διαμορφώθηκε στο 2,3%, ενώ στην Τουρκία ο ρυθμός μεγέθυνσης σκαρφάλωσε στο 5,2%!
Η στασιμότητα στην οικονομία δεν μπορεί να ξεπεραστεί επειδή τα έσοδα από τον τουρισμό φέτος θα ξεπεράσουν τα 14 δισ. ευρώ και φτάσουν στα επίπεδα του 2015, μιας και πέρυσι ήταν μειωμένα. Όσο και να πανηγυρίζουν οι κυβερνητικοί λόγω ότι θα ξεπεράσουμε τα 28,5 εκατ. ευρώ αφίξεων, η πραγματικότητα απαντά ότι προσελκύουμε τους πιο φτωχούς τουρίστες. Η μέση δαπάνη ανά τουρίστα από τα 745,7 ευρώ που ήταν το 2005 έπεσε στα 470,5 ευρώ το 2016 και η μέση διάρκεια παραμονής μειώθηκε από τις 10,7 ημέρες το 2005 σε 6,9 ημέρες το 2016. Πέρα από τα νούμερα, που δεν ευημερούν και τόσο, υπάρχουν και οι άνθρωποι (ντόπιοι, εργαζόμενοι στον τουρισμό, αλλά και τουρίστες), που σε πολλά τουριστικά νησιά φτάνουν στα όριά τους. Τα φαινόμενα τουριστικού υπερκορεσμού πληθαίνουν και ο φόβος, μεγάλες περιοχές της χώρας (νησιά Αιγαίου, Ιονίου, Κρήτη, Χαλκιδική, μέρος της Πελοποννήσου, αλλά και της Αττικής), να μετατραπούν σε μικρογραφίες της ξιπασμένης Μυκόνου ή της Σαντορίνης, είναι υπαρκτός.

Αποχή - Ανοχή

Του Τάσου Αναστασίου 

Το 2009 προκηρύχθηκαν βουλευτικές εκλογές, εν μέσω σκανδάλων, με την διακυβέρνηση της χώρας να έχει μπει σε αυτόματο πιλότο και με τον Κώστα Καραμανλή να «υπόσχεται» λιτότητα. Στις εκλογές, η Νέα Δημοκρατία, στη γωνιά του ρινγκ, έχοντας απέναντι της την «πράσινη» ανάπτυξη και τα «λεφτά υπάρχουν» του ΓΑΠ, υπέστη  βέβαια  ανεπανάληπτη ήττα, έπεσε στο ντροπιαστικά χαμηλότερο ποσοστό σε εθνικές εκλογές από την ίδρυση της (μέχρι τότε), στο κόμμα έπεσε βουβαμάρα και ο απερχόμενος πρωθυπουργός παραιτήθηκε από πρόεδρος του κόμματος και έκτοτε δεν ακούσαμε ξανά τη φωνή του. Η αποτυχημένη τότε Νέα Δημοκρατία έλαβε μόνο 2.300.000 ψήφους περίπου (δηλαδή πάνω από 1.000.000 ψήφους λιγότερες από το «θρίαμβο» του 2004).

Το Σεπτέμβρη του 2015 ο «θριαμβευτής» Σύριζα έλαβε 1.926.000 ψήφους, δηλαδή πάνω από 350.000 ψήφους λιγότερες από εκείνη την απογοητευτική Νέα Δημοκρατία. Ακόμα κι αν στις ψήφους του Σύριζα προσθέσουμε τις ψήφους του κυβερνητικού του εταίρου (ΑΝΕΛ, 200.000 περίπου) εξακολουθούν να υπολείπονται κατά 170.000 ψήφους από τον άρον άρον παραιτηθέντα Καραμανλή του 2009. (πηγή: Υπουργείο Εσωτερικών ypes.gr)

Περί Ανισότητας και Ανθρώπινης Φύσης…

Του Νίκου Μαρκετάκη

«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση και όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη Δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα». Κυριάκος Μητσοτάκης, 16/9/2017
Από το βήμα της 82ης Δ.Ε.Θ., σε μια αποστροφή του λόγου του, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης άφησε να διαφανεί σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια η πρωταρχική κοσμοαντίληψη της παράταξής του: όλα τα δάκτυλα ίσα δεν είναι, κι όλοι να τρώμε δίκιο δεν είναι – σύμφωνα με την «ανθρώπινη φύση».
Επειδή η «ανθρώπινη φύση» συνιστά μια αντίφαση εν τοις όροις – που συνήθως εννοούμε με αυτήν είτε σκέτα τη Φύση, είτε την ανθρώπινη ιστορία, θεωρούμε δεδομένο ότι εδώ ο αρχηγός της ΝΔ εννοεί το πρώτο. Βεβαίως, ούτε Δημοκρατία ούτε δικαιώματα υπάρχουν πουθενά στη φύση, αλλά αυτό το προσπερνάμε για χάρη του ψητού. Και το ψητό εδώ είναι ότι τα προνόμια και οι ανισότητες εκπορεύονται από την φυσική κατάσταση των πραγμάτων, και για αυτό θα παραμένουν (εννοεί προφανώς: πρέπει να παραμένουν) σε ισχύ ανεξαρτήτως των κοινωνικών συμβάσεων και εξελίξεων.

Το δίπολο “εθνικό – διεθνικό” και η προοπτική επαναστατικής ενοποίησης της ανθρωπότητας

Μια πρόκληση ζωής ή θανάτου για το κίνημα, πέρα από φραστικές υπεκφυγές.

Του Δημήτρη Πατέλη

Το θέμα της συσχέτισης του διπόλου “εθνικό – διεθνικό” με την επαναστατική προοπτική, με την κομμουνιστική ενοποίηση της ανθρωπότητας, δεν προσφέρεται για αφορισμούς, επιφανειακή συνθηματολογία και εντυπωσιασμό με όρους εξαρτημένων αντανακλαστικών.
Η όποια αναφορά στη θέση και το ρόλο του εθνικού ζητήματος και των συνδεόμενων με αυτό θεωρητικών και πρακτικών (ιδεολογικοπολιτικών) ζητημάτων, είναι αφηρημένη και ανεδαφική, στο βαθμό που δεν εκκινεί από:
1 τη συγκεκριμένη διερεύνηση του σύγχρονου σταδίου της κεφαλαιοκρατίας όπως κι αν το αποκαλούμε (ολοκληρωτικό καπιταλισμό, ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση κ.ο.κ.) και της νέας εποχής,
2 τη διακρίβωση της κοινωνικοοικονομικής ιστορίας και της δομής (επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, επίπεδα και μορφές των σχέσεων παραγωγής, ταξική διάρθρωση κ.ο.κ.) της κοινωνίας στην οποία γίνεται αναφορά.,
3 τη διακρίβωση της θέσης και του ρόλου της σε περιφερειακό και σε παγκόσμιο επίπεδο, το είδος και το βαθμό της συμμετοχής της σε ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις, συνασπισμούς κ.ο.κ. και στον παγκόσμιο μηχανισμό απόσπασης υπεραξίας-εκμετάλλευσης, το εάν στην περιφερειακή ιμπεριαλιστική ολοκλήρωση και στο παγκόσμιο σύστημα έχει -λόγω ανισoμέρειας- εξαρτημένη σχέση έναντι των ισχυρότερων ως προς το κεφάλαιο χωρών (άρα: α. υπόκειται η ίδια σε εκμετάλλευση σε διακρατικό επίπεδο από τις πλέον ισχυρές ως προς το κεφάλαιο χώρες και β. συμμετέχει η ίδια και ως υποκείμενο διακρατικής εκμετάλλευσης στο παγκόσμιο σύστημα μέσω της ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης στην οποία συμμετέχει και της ειδικής θέσης της σε αυτήν, μέσω του μεριδίου υπερεκμετάλλευσης μεταναστευτικών ροών εργασιακής δύναμης που της αντιστοιχεί κ.ο.κ.).,

Γ. Κοντογιώργης: Να αλλάξουμε το ολιγαρχικό σύστημα

Δεν βιώνει οικονομική κρίση όλος ο λεγόμενος ανεπτυγμένος δυτικός κόσμος αλλά μία βαθιά δομική κρίση, όπου το πολιτικό σύστημα, εθνικοί – υπερεθνικοί μηχανισμοί έχουν αποκοπεί από κάθε μορφή κοινωνικού ελέγχου.

Αυτό δεν είναι Δημοκρατία, αλλά Ολιγαρχία μέσω του συστήματος της αντιπροσώπευσης κοινοβουλευτικά που το βαφτίζουν συμμετοχή της κοινωνίας, επισημαίνει μιλώντας στο Ράδιο 9,84 ο πανεπιστημιακός Γιώργος Κοντογιώργης, μιλώντας στο Ράδιο 9,84 και στο Γιώργο Σαχίνη.

Όπως επισημαίνει ο καθηγητής, οι πολίτες είναι αυτοί που θα πρέπει να περάσουν στο προσκήνιο και μέσα από τακτικά δημοψηφίσματα να αποφασίζουν για το αύριο τους.

Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ τοῦ Κρεσέντζιο Σαντσίλιο: Η επίθεση στην γλώσσα και στην ιστορία

Πρωτοβάθμια καὶ δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση στὴν Ἑλλάδα: ἡ ἐπίθεση στὴν Γλῶσσα καὶ στὴν Ἱστορία
Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ τοῦ Κρεσέντζιο Σαντσίλιο

στὸν Πρωθυπουργὸ Ἀλέξη Τσίπρα καὶ
στὸν Ὑπουργὸ Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου
Ἀ θ ή ν α

Μετὰ ἀπὸ τὴν βασικὴ ὑποβάθμιση τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν (τελείως ἀπαράδεκτο στὴν ἴδια τὴν χώρα δημιουργίας των), ἡ ἐξάλειψη καὶ κεντρικῶν φάσεων τῆς ἀρχαίας καὶ μοντέρνας ἱστορίας ἀπὸ τὶς ὁποῖες προέκυψαν θεμελιώδεις πολιτικές, οἰκονομικές, πολιτιστικὲς καὶ ἄλλες ἐξελίξεις, πιστεύουμε πὼς ἐπικίνδυνα ὁδηγοῦν στὴν συρρίκνωση τῆς ἔκτασης καὶ τοῦ βάθους τῆς Πατριδογνωσίας τῶν Ἑλλήνων μαθητῶν μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μειώνονται σημαντικὰ οἱ δύο πρωταρχικῆς σημασίας πυλῶνες τῆς ἑλληνικῆς ἐθνικῆς ὑπόστασης: ἡ Γλῶσσα καὶ ἡ Ἱστορία.

Τὴν στιγμὴ ποὺ στὶς ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες καὶ ἀλλοῦ ἡ διδασκαλία τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν (καὶ Λατινικῶν) ἐντείνεται, καὶ δικαίως, γιὰ τοὺς γνωστοὺς λόγους τοὺς ὁποίους ἀσφαλῶς θὰ πρέπει νὰ γνωρίζουν καὶ ὁ Πρωθυπουργὸς καὶ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, καὶ τὴν στιγμὴ ποὺ σὲ αὐτὲς τὶς ἴδιες χῶρες οὔτε κατὰ διάνοια «μειώνουν» τὸ εὖρος καὶ τὴν σημασία τῆς διδασκαλίας τῆς Γλώσσας καὶ τῆς Ἱστορίας των, ἂν καὶ ἀπόλυτα ὑποδεέστερες ἀπὸ ἐκεῖνες τῆς Ἑλλάδας, καὶ τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ γλωσσικὸ καὶ ἱστορικὸ παρελθὸν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους εἶναι θεμελιῶδες στοιχεῖο αὐτογνωσίας, οἱ ἑλληνικὲς ἐκπαιδευτικὲς Ἀρχὲς θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν μία κατάσταση ποὺ ἰσοδυναμεῖ στὴν οὐσία μὲ ἐξαφάνιση ἑνὸς μεγάλου μέρους τῆς ἴδιας τῆς Ἑλλάδας(!) ἀπὸ τὴν γνώση, συνείδηση καὶ μελέτη τῶν Νέων Ἑλλήνων τῆς Πρωτοβάθμιας καὶ Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης, καὶ συνεπῶς καὶ στὴν μετέπειτα ζωή τους.

Οι «επενδύσεις», «το δίκιο του εργάτη» και η θαμμένη αλήθεια για το έγκλημα στην Χαλκιδική

Του Ηλία Αλεξανδρή

Εικόνες από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας που όλοι οι «έγκυροι» δημοσιογράφοι αναφέρουν συνεχώς – και όχι τυχαία - ως «Υπουργείο Ανάπτυξης», με εξαγριωμένους εργαζόμενους της Eldorado Gold, υποθέτω ότι είδατε όλοι σε κάποιο από τα «αντικειμενικά» δελτία ειδήσεων των καταχρεωμένων στις τράπεζες τηλεκαναλιών ή σε κάποιο από τα γνωστά «ενημερωτικά» blog των ίδιων «έγκυρων δημοσιογράφων».

Εικόνες όπου αυτοί οι διαμαρτυρόμενοι εργάτες σπάζουν τις τζαμαρίες και εισόδους του Υπουργείου, για να μην φύγει η Eldorado Gold και χάσουν την δουλειά τους, υπό την παρουσία επαρκέστατης δύναμης της αστυνομίας, η οποία παραδόξως και πάλι όλως τυχαίως δεν χρησιμοποιεί χημικά ή χειροβομβίδες κρότου λάμψης – όπως κάνει για... ψύλλου πήδημα σε κάθε λαϊκή κινητοποίηση στην πλατεία Συντάγματος – αλλά προσπαθεί καθυβρισμένη να νουθετήσει με ευγένεια τους ξεσαλωμένους «διαδηλωτές».

Οι Anonymous «έριξαν» την σελίδα ηλεκτρονικών πλειστηριασμών

Εκτός λειτουργίας είναι από το Σάββατο η ιστοσελίδα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, την οποία «έριξε» η ομάδα χάκερ «Anonymous Greece».

Με διαδοχικές αναρτήσεις στο Facebook, οι χάκερ «πανηγυρίζουν» για την κίνησή τους και προειδοποιούν την κυβέρνηση ότι «έρχονται πολλά».

Είχε προηγηθεί προειδοποιητικό μήνυμα προς την κυβέρνηση, με σχετική ανάρτηση στο Facebook, την Παρασκευή.

Σε αυτό, οι Anonymous προειδοποιούσαν ότι σύντομα θα δοθεί η απάντησή τους, «για να δείτε τη δύναμη των Ελλήνων».

ΕΕ υποκρισίας και λογοκρισίας

Του Διονύση Ελευθεράτου

Πόσο σημαντική είναι μια είδηση; Εξαρτάται από το …ποιον συμφέρει. Ο κανόνας παραμένει ακλόνητος, η επικαιρότητα προσθέτει παραδείγματα. Φαντάζεστε, πχ, πόσο ενδιαφέρουσα θα κρινόταν η είδηση ότι σε μία χώρα της Λατινικής Αμερικής, με αριστερή ή αριστερούτσικη κυβέρνηση, διπλασιάστηκαν μέσα σε έξι χρόνια οι άνθρωποι που κοιμούνται στο δρόμο;

Υποθέτετε με πόσες «αναλύσεις» θα μας ζάλιζαν οι «φιλελεύθερες» τηλεοπτικές, ραδιοφωνικές και έντυπες δυνάμεις; Έλα όμως που συντελείται στη Βρετανία, λόγω των περικοπών στην κοινωνική πρόνοια, τούτη η τρομακτική όξυνση του στεγαστικού προβλήματος. Καλά, αν επρόκειτο για καταγραφή τάσης του τελευταίου έτους, το θέμα θα ήταν απλούστερο, ίσως και ωφέλιμο: Θα έριχνες το φταίξιμο στο δημοψήφισμα και το Brexit, που προοιωνίζεται «οικονομική λαίλαπα», της οποίας τα προεόρτια γίνονται νωρίς νωρίς αισθητά. Αναπόδεικτο θα ήταν, βεβαίως, αλλά κάτι θα έλεγες. Τώρα, όμως, τι να πεις; Τα στοιχεία της βρετανικής Εθνικής Ελεγκτικής Υπηρεσίας αφορούν ολόκληρη εξαετία. Ποιον να ενοχοποιήσεις; Ξεμπερδεύεις, λοιπόν, με φευγαλέες αναφορές στην είδηση. Και πολλές της πέφτουν…

Άρχισαν οι «έγκυρες» δημοσκοπήσεις…

Του Θύμιου Παπανικολάου

Το δημοσκοπικό θέατρο αρχίζει να παίζεται πιο συχνά… 
Ίσως να ετοιμάζονται για το μεγάλο εκλογικό τσίρκο… Το δημοσκοπικό θέατρο, όπως έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές, αποτελεί μέρος της συνολικής καθεστωτικής σκηνοθεσίας και έχει όλα τα χαρακτηριστικά (στημένα σκηνικά) που παρατηρούμε και στα σήριαλ της «τρομοκρατίας» και της «διαφθοράς», με κυρίαρχα:

Την παραχάραξη της πραγματικότητας, το «ακατέργαστο», αλλά και «κατεργασμένο» ψεύδος, τις χοντροκομμένες αστειότητες και τα αντιφατικά «ευρήματα»… 

Την επιστημονική αξία, αμεροληψία και αντικειμενικότητα των δημοσκοπήσεων τα αποτυπώνει ευφυέστατα ο Αρκάς στο σκίτσο του. 

Η νέα δημοσκόπηση της Metron Analysis απαστράπτει από «αμεροληψία», «αντικειμενικότητα» και αχαλίνωτη πολιτική σκοπιμότητα!!! 

Σε εφαρμογή η συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τον Καναδά

Σε ισχύ τέθηκε την Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου, έστω μερικώς με την πλήρη της εκδοχή να εξαρτάται από την έγκριση όλων των κοινοβουλίων της ΕΕ, η συμφωνία εμπορίου μεταξύ ΕΕ και Καναδά, CETA (Comprehensive Economic and Trade Agrement).

Του Λεωνίδα Βατικιώτη 

Η συμφωνία, που συζητιόταν επτά χρόνια, αναμένεται να αποφέρει κέρδη ύψους 590 εκ. ευρώ ετησίως στις εξαγωγικές ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, λόγω της κατάργησης σημαντικών δασμών που βαραίνουν τα προϊόντα που εξάγονται στον Καναδά. Από τη συμφωνία αναμένεται να επηρεαστεί το 98% των προϊόντων που εξάγει η ΕΕ στον Καναδά.

Η εφαρμογή της έχει συναντήσει την έντονη αντίδραση πολλών κοινωνικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων, όπως της Greenpeace, που επισημαίνουν την υποβάθμιση που θα επέλθει στις ποιοτικές προδιαγραφές μέσω της αθρόας εισαγωγής γενετικά τροποποιημένων προϊόντων (ΓΤΟ). «Ο Καναδάς έχει πιο αδύναμους κανόνες για την ασφάλεια των τροφίμων και μια αγροτική οικονομία που εξαρτάται περισσότερο από χημικές εισροές και ΓΤΟ», αναφέρει στην ανακοίνωσή της.

Μέχρι στιγμής η συμφωνία που καθιστά τους Ευρωπαίους καταναλωτές έρμαιο των πολυεθνικών οι οποίες παράγουν τρόφιμα Φρανκεστάιν έχει ψηφιστεί από 6 χώρες: Λετονία, Δανία, Ισπανία, Κροατία, Μάλτα και Πορτογαλία, ενώ χρειάζεται συνολικά την υπογραφή 38 εθνικών και περιφερειακών κοινοβουλίων. Επομένως, το γεγονός ότι τίθεται σε ισχύ, έστω και μερικώς, πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία της επικύρωσης από τα κοινοβούλια δεν κάνει την ΕΕ και τόσο υπερήφανη για τις δημοκρατικές της διαδικασίες…

Η διαφωνία...

Ανάρτηση από: http://tsiolakis.blogspot.gr

Για την αυτοδιάθεση της Καταλονίας…

Του Θύμιου Παπανικολάου

Υπάρχουν κάποιες μαγικές «επαναστατικές» λεξούλες που αποτελούν τα «οχήματα» του πλανητικού ιμπεριαλισμού για το διαμελισμό των εθνικών κρατών…

Μία από αυτές είναι η λεξούλα: «Αυτοδιάθεση»!!!

Με αυτό το ιδεολόγημα ρίχτηκαν τα Βαλκάνια στον αιματοβαμμένο βούρκο του πολεμικού ολέθρου, αποτεφρώθηκαν και διαμελίστηκαν: Τα παλιά εθνικά κράτη αντικαταστάθηκαν με σωρεία προτεκτοράτων, στο όνομα της «αυτοδιάθεσης των εθνοτήτων».

Αυτό επιχειρείται, σήμερα και στην Ισπανία με το δημοψήφισμα για την «Ανεξαρτησία της Καταλονίας»!!!

Και εδώ το «όχημα» είναι το ιδεολόγημα της αυτοδιάθεσης: Το ιδεολόγημα της κατασκευής προτεκτοράτων…

Και είναι πολλοί από τους σύγχρονους «αριστερούς» που παπαγαλίζουν αυτά περί αυτοδιάθεσης της Καταλονίας, δίχως να αντιλαμβάνονται ότι η «αυτοδιάθεση» δεν έχει, σήμερα, καμία, ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμία, σχέση με την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ θέση των εθνικό-απελευθερωτικών Κινημάτων. 

Μητσοτάκειος κοινωνική ισότητα

23 Σεπτεμβρίου 1974: Η νομιμοποίηση του ΚΚΕ

Στις 23 Σεπτέμβρη 1974 η κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» ανακοινώνει την υπογραφή νομοθετικού διατάγματος για τη νομιμοποίηση, μετά από 27 χρόνια, του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και την ταυτόχρονη κατάργηση του διαβόητου νόμου 509, με τον οποίο διώχτηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν και εκτελέστηκαν χιλιάδες κομμουνιστές, ενώ 80.000 αγωνιστές υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα και να ζήσουν ως πολιτικοί πρόσφυγες στις σοσιαλιστικές χώρες. Δύο μέρες μετά, στις 25 Σεπτέμβρη 1974, κυκλοφορεί το πρώτο νόμιμο φύλλο του «Ριζοσπάστη».

Γερμανία: Εκλογές με προδιαγραμμένο αποτέλεσμα

Υπόγειες διεργασίες και η «πιο βαρετή προεκλογική περίοδος»

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου από την Ρήξη τ. 136

Η πανθομολογούμενη πιο βαρετή προεκλογική περίοδος της μεταπολεμικής Γερμανίας πλησιάζει στο τέλος της, με την τηλεοπτική αντιπαράθεση μεταξύ των κυβερνητικών συνεταίρων, Μέρκελ και Σουλτς, να αντανακλά σε όλο το μεγαλείο της την πολιτική χαύνωση των τελευταίων μηνών. Αυτό όμως που είναι απολύτως βέβαιο είναι η παραμονή της Αγγέλας Μέρκελ στην καγκελαρία και για άλλα τέσσερα χρόνια, κάνοντας τους αντιπάλους της να διαδίδουν απογοητευμένοι ότι η «καγκελάριος δεν πιάνεται. Είναι σαν το σαπούνι».

Γι’ αυτό και το ενδιαφέρον της κάλπης της Κυριακής εστιάζεται εδώ και πολύ καιρό στο ποιος θα είναι ο επόμενος κυβερνητικός εταίρος των Χριστιανοδημοκρατών (CDU). Σοσιαλδημοκράτες (SPD), Φιλελεύθεροι (FDP) και Πράσινοι διεκδικούν «μια θέση στον ήλιο» σαν δευτεροκλασάτος παρτενέρ, με τους δεύτερους να αποτελούν την κρυφή επιθυμία της καγκελαρίου, αλλά και των γερμανικών ελίτ –παρά τις σκληρές προεκλογικές θέσεις των Φιλελεύθερων στο μεταναστευτικό. Από τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις όμως φαίνεται ότι το ενδεχόμενο ενός κυβερνητικού συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών και Φιλελευθέρων μοιάζει σχεδόν απίθανο, παρά τη στήριξη των ΜΜΕ. Γι’ αυτό και η συνέχιση του Μεγάλου Συνασπισμού CDU- SPD θα ήταν κάτι το εύλογο και αναμενόμενο, αν η προβλεπόμενη εκλογική συντριβή του SPD δεν οδηγήσει τελικά την ηγεσία του στην επιλογή του ρόλου της αξιωματικής αντιπολίτευσης – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάποια ηγετικά στελέχη του σκοπεύουν να αφήσουν αμαχητί τους κυβερνητικούς τους θώκους. Η δεύτερη και τελευταία ρεαλιστική κυβερνητική εναλλακτική είναι η λεγόμενη «κυβέρνηση Τζαμάικα» (από τα χρώματα της σημαίας του κράτους της Καραϊβικής). Συγκυβέρνηση δηλαδή CDU, FDP και Πράσινοι, με τους τελευταίους να δηλώνουν προεκλογικά ότι δεν έχουν πρόβλημα να συγκυβερνήσουν με οποιονδήποτε, πλην του κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), και τους Φιλελεύθερους να διατείνονται επίμονα ότι δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με τους αναξιόπιστους Πράσινους.

To φαινόμενο Νίκος Αναστασιάδης

Του Χρήστου Αλεξάνδρου*

Ο Νίκος Αναστασιάδης δεν έπεσε από τον ουρανό, όπως τίποτα στην ιστορία δεν πέφτει από τον ουρανό. Ενσαρκώνει τα χαρακτηριστικά εκείνα που στην κυπριακή ιδιοσυγκρασία παραπέμπoυν στον «μάγκα» πολιτικό που το «λέει» η καρδιά του, εκείνου που δεν θα προδώσει τους «φίλους» του. Με νοοτροπία και καταβολές από τη δεκαετία του ’60,  νιώθεις ότι μπορείς να στηριχθείς στις πλάτες του προκειμένου να φέρει σε πέρας την «δουλειά» σου (ρουσφέτι).

Στην πολιτική του πορεία κινήθηκε πάντα με ένα επιδέξιο «τακτικισμό» και μια ιδιαίτερη ικανότητα χειραγώγησης. Το «επιδέξιο» και το «ιδιαίτερο»  σε συνάρτηση ασφαλώς πάντα με  τα κυπριακά δεδομένα, μιας και οι πιθανότητες επιτυχίας τους, και κατ’ επέκταση  προσπορισμού ωφελημάτων, σε οποιαδήποτε  χώρα της δυτικής Ευρώπης θα ήταν ελάχιστες. Τα μόνιμα όσο και διακριτά χαρακτηριστικά στην κυπριακή  πολιτική ζωή που συνέβαλαν στην ανάδειξη του Αναστασιάδη είναι η ανωριμότητα και η πολιτική απαιδευσία  του περιώνυμου κυπριακού λαού που εκβάλλουν συχνά  σε καφρίλα και πρωτογονισμό.

Δικτατορία και Κύπρος: το μεγάλο φιάσκο

Του Σπύρου Κουτρούλη

Α. Από την Συμφωνία της Ζυρίχης στην απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας  

Στην Κύπρο χρεοκόπησε η ιδεολογία της δικτατορίας. Αποδείχθηκε ότι η ρητορική της, που επικαλείτο αξίες όπως η πατρίδα και το έθνος, δεν είχε καμία σχέση  με τις πραγματικές  της προθέσεις και επιδιώξεις.

 Αποκαλύφθηκε ότι απέτυχε παταγωδώς σε ένα προνομιακό για αυτήν πεδίο, το στρατιωτικό-αμυντικό, αφού τα στελέχη της ήταν στρατιωτικοί και υποτίθεται, τη διεξαγωγή πολέμου για την οποία εκπαιδεύτηκαν, τη γνώριζαν καλά.

Ο Γ. Σεφέρης, με την ιδιότητά του ως διπλωμάτη, υπέβαλε υπόμνημα στις 25 Δεκεμβρίου 1958, στον προϊστάμενό του, υπουργό Εξωτερικών, Ε. Αβέρωφ, με το οποίο τον προειδοποιούσε για τους κινδύνους που είχε για τον ελληνισμό της Κύπρου η κυοφορούμενη συμφωνία της Ζυρίχης. Θεωρούσε ότι η Ελλάδα επρόκειτο να συμφωνήσει σε ένα μεταβατικό καθεστώς, κατάληξη του οποίου θα ήταν να επιτύχει η Τουρκία το πάγιο σχέδιό της: τη διχοτόμηση του νησιού. Ο χρόνος απέδειξε ότι ο Σεφέρης είχε δίκιο στις εκτιμήσεις του για τις συνέπειες της Συμφωνίας της Ζυρίχης[1]. Ο πολιτικός στόχος της ένωσης της Κύπρου με το ελλαδικό κράτος απομακρύνθηκε, αλλά και ο ίδιος ο ελληνικός χαρακτήρας του κυπριακού κράτους ήταν υπό διαρκή αμφισβήτηση από πλευράς Τουρκίας και Τουρκοκυπρίων.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης και η ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής κυριαρχίας

Προς την παγκόσμια διακυβέρνηση και η Ελλάδα των κόκκινων δανείων

Η προ ημερών ομιλία του Γιούνκερ στο ευρωκοινοβούλιο σκιαγράφησε σαφέστατα πλέον το οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο με το οποίο η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) σχεδιάζει να λειτουργούν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο προσεχές μέλλον, καταδεικνύοντας την πρόθεση των ελίτ και για την τυπική πλέον απώλεια εθνικής κυριαρχίας στις χώρες του οικονομικού μπλοκ της ΕΕ.

Έτσι ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ ουσιαστικά περιέγραψε μια νέα δομή της ΕΕ, βάσει της οποίας θα είναι η πεμπτουσία της παγκοσμιοποίησης – οι 4 «ελευθερίες». Η νέα αυτή δομή  θα μπορεί να λειτουργεί ακόμα πιο ανεμπόδιστα από την έντονη δυσαρέσκεια των λαϊκών στρωμάτων της ΕΕ, που πλέον σε πολλές περιπτώσεις ήδη διαμορφώνει και το πολιτικό σκηνικό αναδεικνύοντας αντί- ΕΕ και εν δυνάμει αντι-παγκοσμιοποιητικές πολιτικές δυνάμεις, με προεξάρχουσα τη Βρετανία του Μπρέξιτ, το οποίο η Υ/Ε προσπαθεί τη στιγμή αυτή με κάθε τρόπο ν’ ανατρέψει, τρέμοντας μήπως το παράδειγμα του Βρετανικού λαού το ακολουθήσουν και άλλοι λαοί, όπως ήδη διαφαίνονται καθαρά σημάδια στην Ιταλία, την Ουγγαρία, την Πολωνία και αργότερα πιθανότατα και στη Γαλλία, (αν ο λαός ξεπεράσει και εκεί τους φιλο-ΕΕ «αριστερούς» τύπου Μελανσόν που διέσπασαν το άτυπο λαϊκό μέτωπο από τα κάτω στις τελευταίες εκλογές).

142 μέρες στη Σαντορίνη (το ημερολόγιο ενός εργαζόμενου στη βαριά βιομηχανία της χώρας) …

Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο; Και πριν πάει εκεί; Ιδρώνει σε λάντζες. Ακούει ανακόλουθα διδάγματα γύρω από τη μοναδικότητα της ελληνικής λέξης “Φιλότιμο” και άλλα καλά που μόνο το δαιμόνιο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας μπορεί να σκαρφιστεί. Σήμερα παρουσιάζουμε την εμπειρία που είχε εποχικός εργαζόμενος σε εστιατόριο της Σαντορίνης το περασμένο καλοκαίρι. Το θυμάσαι; Είναι εκείνο που οι αριθμοί κατέδειξαν ως το πιο εμπορικά πετυχημένο της δεκαετίας. Είναι ακριβώς εκείνο που παρακαλάμε να έρθει και του χρόνου. Η κατάθεση του ανθρώπου – πρώην εργαζομένου- που επιλέγουμε να παρουσιάσουμε χωρίς όνομα –τα στοιχεία του είναι στη διάθεσή μας- είναι καταγραφή όλων όσα βίωσαν, βιώνουν καθημερινά εργαζόμενοι στη βαριά βιομηχανία της χώρας, τον τουρισμό. Πίσω από τα χαμόγελα των διαφημιστικών σποτ για τη μοναδικότητα της Ελλάδας υπάρχει το σκληρό πρόσωπο μιας βιομηχανίας που ανεμπόδιστα εκμεταλλεύεται ανθρώπους, μηδενίζει εργασιακά δικαιώματα, κερδίζει στραγγίζοντας κόπο ανθρώπων κυριολεκτικά αφημένων στην όρεξη αφεντικών τους. Τα τελευταία δεν έχουν μάθει ν’ ακούν όχι. Ή έστω κάτι που να θυμίζει δικαίωμα εργαζομένου.

Η κηλίδα, ο πρέσβης και η προεκλογική αύρα…

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

Η φωτογραφία της κυρίας που βγαίνει απ’ τη θάλασσα γεμάτη πίσσα και πετρέλαιο είναι ανάγλυφη για δύο λόγους: Πρώτον γιατί δείχνει το μέγεθος και την ένταση της ρύπανσης (μια φωτογραφία 1.000 λέξεις) και δεύτερον, γιατί δείχνει τη δύναμη και την εξάπλωση της άγνοιας («δεν ’πα να λένε, εγώ θα κάνω μπάνιο»).

Η διαχείριση της οικολογικής καταστροφής από Κουρουμπλή – κυβέρνηση φέρνει μεγάλη φθορά και κόστος για τον Τσίπρα, χαλώντας το κλίμα που ο προπαγανδιστικός μηχανισμός είχε επιχειρήσει να στήσει για επενδύσεις και ανάπτυξη. Το μαύρο που φέρνει στις ακτές κάθε μέρα το κύμα, χαλάει όλες τις φιέστες που είχαν σχεδιαστεί.

Η απομάκρυνση του Κουρουμπλή δεν φτάνει, ούτε ο ανασχηματισμός διορθώνει την κατάσταση. Η ομερτά που υπάρχει γύρω από τη λαθρεμπορία πετρελαίου αγγίζει και το Μαξίμου που είχε πλειοδοτήσει σε δηλώσεις για την πάταξη της λαθρεμπορίας πετρελαίου. Κοντά 3 χρόνια, δεν μπορεί να φταίνε μόνο οι προηγούμενοι… Δεν έχουμε πρωτιά μόνο σε απορρόφηση προγραμμάτων ΕΣΠΑ, ούτε είμαστε μόνο στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας ναυτιλίας. Μάλλον κατέχουμε… πρωτιές και σε λαθρεμπόρια, ξέπλυμα μαύρου χρήματος και άλλες… ευγενείς δραστηριότητες. Και ο πολιτικός κόσμος έχει πολλές συμφύσεις με αυτά τα συμφέροντα. Ο ένας κρατάει τον άλλον…

Οι ελληνικές επιχειρήσεις πάνε στη Βουλγαρία αλλά οι ξένες θα κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα

Του πιτσιρίκου

Στον όγδοο χρόνο από την χρεοκοπία της Ελλάδας, ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιμωτικής αντιπολίτευσης υπόσχονται επενδύσεις. Ο Τσίπρας υπόσχεται περισσότερες από τον Μητσοτάκη και ο Μητσοτάκης περισσότερες από τον Τσίπρα.

Η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια δεν είναι επένδυση.

Το ξεπούλημα της Ελλάδας δεν είναι επένδυση.

Θα ήθελα να υπενθυμίσω πως χιλιάδες επιχειρήσεις και ΑΦΜ έφυγαν και φεύγουν για την Βουλγαρία, την Κύπρο και άλλες χώρες, εξαιτίας της υπερφορολόγησης στην Ελλάδα.

Ποια σοβαρή επένδυση μπορεί να γίνει σε μια χώρα που οι επιχειρηματίες της φεύγουν για άλλες χώρες;

Ποια σοβαρή επένδυση μπορεί να γίνει σε μια χώρα που οι πολίτες της την εγκαταλείπουν;

Ξέρετε κάποια χώρα που να την εγκαταλείπουν οι επιχειρήσεις της και οι πολίτες της και να προσέλκυσε επενδυτές;

Γιατί να επενδύσει μια ξένη εταιρεία σε αυτή τη χώρα;

Για να επωφεληθεί από την υπεροφορολόγηση που διώχνει τις ντόπιες επειχειρήσεις στο εξωτερικό;

Σας ζηλεύω ρε μπαγάσες

Της Ειρήνης Αγαπηδάκης

Εσάς που δε βλαστημάτε τις Δευτέρες, που ξυπνάτε το πρωί και δεν σας κατακλύζουν οι έγνοιες μόλις ανοίξετε τα βλέφαρα: πώς θα πληρώσω εκείνο και τ’ άλλο; Με τι λεφτά θα πάω στον γιατρό; Πρέπει να βρω λεφτά για να μη μου κόψουν το ρεύμα.

Εσάς που δε χρειάζεται να αντλήσετε κουράγια από το τίποτα και να τα αυγατίζετε κάθε εβδομάδα για να στηρίξετε τους ανθρώπους που αγαπάτε.

Εσάς που καταφέρατε σε αυτή τη συγκυρία να μη χρειάζεται να κοιτάτε πενήντα φορές τη μέρα τον λογαριασμό σας για να διαπιστώσετε πως ούτε σήμερα μπήκαν τα λεφτά που σας χρωστάνε.

Εσάς που δεν ξέρετε τι σημαίνει να ντρέπεσαι που χρωστάς και να μη μπορείς να θυμώσεις με αυτούς που δε σε πληρώνουν, γιατί δεν έχουν δεκάρα.

Εσάς που έχετε την άνεση να ατενίζετε το δικό μας χάλι από μακριά, και να μιλάτε για μίζερη κανονικότητα και τι καλά που εφαρμόζει τα Μνημόνια ο ΣΥΡΙΖΑ.

Άμεση στάση πληρωμών, τώρα!

Του Άρη Οικονόμου

Πρόκειται βέβαια για κάτι επώδυνο, αλλά απολύτως αναγκαίο – ενώ δεν πρέπει να επιτρέπουμε τους εμφυλίους πολέμους ανάμεσα στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ή/και των πολιτικών κομμάτων μεταξύ τους, τους οποίους πυροδοτούν έντεχνα οι σύγχρονοι Γκέμπελ.

Άποψη

Η ημιμάθεια είναι χειρότερη της άγνοιας, όταν η μερική γνώση χρησιμοποιείται για να ενημερώσει κανείς τους άλλους και όχι για να μάθει ο ίδιος. Στα πλαίσια αυτά, όταν τηλεοπτικοί οικονομικοί σχολιαστές με ελλιπείς γνώσεις του αντικειμένου αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση, αναφέροντας πως το «μείγμα πολιτικής» της είναι το λάθος, στο οποίο οφείλονται τα μαρτύρια των Ελλήνων από τα μνημόνια, παρέχουν πολύ κακές υπηρεσίες στην κοινωνία – ειδικά όταν ισχυρίζονται πως οι αποφάσεις αύξησης των φόρων είναι δική της επιλογή και όχι των πιστωτών (=της πρωσικής κυβέρνησης).

Η αλήθεια όμως, την οποία δεν έχει το δικαίωμα να διαστρεβλώνει κανείς, ούτε καν  καλοπροαίρετα, είναι πως οι πιστωτές υπαγορεύουν δικτατορικά την οικονομική πολιτική – αφού ζητούν ανέκαθεν «τιμολογημένες διορθώσεις», όχι θεωρητικές. Για παράδειγμα, εάν η κυβέρνηση αντί να αυξήσει τους φόρους επέλεγε τη μείωση των κρατικών δαπανών (του υπερδιογκωμένου δημοσίου κατά το συμπαθέστατο παρουσιαστή του SKAI), δεν θα γινόταν αποδεκτή μία τέτοια γενίκευση – επειδή οι πιστωτές θα ζητούσαν ακριβή ποσά, τα οποία θα μπορούσαν να προέλθουν μόνο από μειώσεις μισθών ή/και από απολύσεις, αφού οι δημόσιες επενδύσεις έχουν σχεδόν μηδενισθεί.

Τώρα κατάλαβες;

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr