Καλή χρονιά!

Γρήγορη απαλλαγή από τα ξωτικά και τους καλικαντζαραίους!

Αποχαιρετισμός στο 2014 με αναρχικό χιούμορ…

Με αυτό το video κάποιοι αναρχικοί αποχαιρετούν το 2014 

με τον δικό τους τρόπο.

Ανάρτηση από: https://bluebig.wordpress.com

Περί πολιτικής και ηθικής ξανά και ξανά…

Του Ρούντι Ρινάλντι

Χρειάζονται κανόνες δεοντολογίας και γιατί;

Ολοκληρώνονται αυτές τις μέρες οι εργασίες της Επιτροπής Δεοντολογίας για όσους θα συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί ήταν οι λόγοι που οδήγησαν στη συγκρότηση μιας τέτοιας επιτροπής. Αρχικά, τα προβλήματα που εμφανίστηκαν στις αυτοδιοικητικές εκλογές ξεπέρασαν κατά πολύ το συνηθισμένο επίπεδο. Στη συνέχεια έγινε φανερό ότι πολλοί μπορεί να πλησιάζουν για διαφορετικούς λόγους τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα που είναι «προ των πυλών» και, βεβαίως υπάρχει, πέρα από την αρνητική και θετική εμπειρία, όπως αυτή που φέρνουν φρέσκα κινήματα και νέες μορφές πολιτικής συλλογικότητας όπως οι Podemos στην Ισπανία.

ΑΡΚΥΣ ΠΟΛΙΤΩΝ: Προτάγματα για ένωση των Ελλήνων… Προτάγματα που θραύουν τα σκηνοθετημένα δεξιά κι αριστερά τείχη

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ! Για να είναι καλή, πρέπει να ελευθερωθούμε απ' τους τυράννους! Μόνο; Φυσικά και δεν φτάνει!...... Μελετήστε την αφίσα: Παρουσιάζει την Ιστορία μας που οι τύραννοι κρύβουν. Από σχολειά, λύκεια, πανεπιστήμια. Την Ιστορία του Φωτός!
...πάνω αριστερά στην αφίσα, δεν φαίνεται στην εικόνα που είναι σε σμίκρυνση:
"ΟΜΟΙΟΣΤΑΣΗ: Η οργάνωση των στοιχείων στο κύτταρο με σκοπό τη ζωή.
Σύμφωνα με αυτή, το κύτταρο αποσπά από το περιβάλλον μόνον ότι χρειάζεται για να ζήσει.
Η ποσότητα ορίζει το ΜΕΤΡΟΝ το ΑΡΙΣΤΟΝ.

Ας υποδεχθούμε όλοι μαζί με αισιοδοξία τη Νέα Χρονιά!

Ανάρτηση από: http://mamalinga.wordpress.com

Η μαλακία δεν έχει όρια...

Πρόωρες εκλογές 2015 Official trailer

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

H Ιδεολογική Ηγεμονία της Αριστεράς

Kηδεμονία–Κυριαρχία–Ηγεμονία, για την Ανθρωπιά μιλάμε…

Της Σοφίας Λαμπίκη

Η ιδεολογική κηδεμονία της Αριστεράς στην οποία αναφέρεται το καθεστώς που κυβερνά απ τον Εμφύλιο και μετά δεν είναι τα υπουργιλίκια, δεν είναι οι χρηματισμοί και βέβαια δεν είναι το βλαχομπαρόκ λάιφστάιλ και οι παρεΐτσες.

Θέλουν να δείξουν πως αυτό είναι, αλλά δεν είναι αυτό.

Η ιδεολογική κηδεμονία της Αριστεράς υπάρχει, δεν λένε ψέματα, είναι ζωντανό κομμάτι της Ιστορίας των τελευταίων 70 χρόνων, σχετίζεται με το Ήθος της Αριστεράς.

Σχετίζεται με το ήθος των ανθρώπων που δεν υπέγραψαν στα ξερονήσια και στα στρατοδικεία τις δηλώσεις μετανοίας.

Και τώρα εμείς

Του Καρτέσιου

Ίσως να χαίρομαι πρώτη φορά στη ζωή μου επειδή έπεσα έξω στις προβλέψεις μου. Οι 180 δε βρέθηκαν κι αν βρέθηκαν, δεν τόλμησαν. Ομολογώ πως είχα αρχίσει να πιστεύω ότι αυτοί δεν έπεφταν με τίποτα. Κι όμως έπεσαν και μάλιστα ταπεινωτικά, με δύο πρωθυπουργούς – o Βενιζέλος πάντα έτσι πίστευε – να μη μπορούν να  κάνουν μια εξαγορά ψήφου της προκοπής.

Η αντιπολίτευση έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Έριξε την κυβέρνηση. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Με συνειδησιακούς και ηθικούς εκβιασμούς των ανεξάρτητων; Ίσως! Όμως απέναντι σε ένα τόσο βάρβαρο καθεστώς που απολαμβάνει απίστευτα τον εξευτελισμό των πολιτών δεν έχεις πολλές επιλογές.

Υπάρχει βέβαια μία αμηχανία στην ατμόσφαιρα. Αυτό που έπρεπε να κάνουμε εμείς από τις πλατείες και τους δρόμους,  το έκαναν κόμματα και βουλευτές μέσα στη Βουλή. Οπότε τώρα το βάρος πέφτει διπλό επάνω μας. Και τώρα εμείς… Τι κάνουμε εμείς οι οργισμένοι, οι αδικημένοι, οι κυνηγημένοι;

Ήρθε η ώρα να μετατρέψουμε τα λόγια μας σε κάτι πιο πρακτικό. Να δηλώσουμε τί θέλουμε. Ο δρόμος είναι ανοιχτός. Τα σκυλιά βέβαια είναι λυμένα και θα ουρλιάξουν για να μας τρομοκρατήσουν. Όμως τώρα ξέρουμε ότι είναι σκυλιά δειλά και νικημένα. Ξέρουμε ότι θα ουρλιάξουν γιατί φοβούνται το τέλος τους.

Και τώρα εμείς πρέπει να αποφασίσουμε αν θα βάλουμε ένα τέλος σε μία περίοδο που μας γάμησε τη ζωή ή θα χρησιμοποιήσουμε το ουρλιαχτό των σκύλων σαν άλλοθι για να συνεχίσουμε την τραγωδία μας. Είν’ εύκολο να φοβηθούμε. Πάντα ήταν εύκολο. Είναι εύκολο να βολευτείς στο βούρκο και να αρνηθείς να κάνεις τον κόπο να βγεις.

Μήπως οι εκλογές είναι λυτρωτικές;

Του Παντελή Σαββίδη

Η χώρα δύσκολα θα αποφύγει τις μεγάλες περιπέτειες, κι αυτό δεν αποτελεί κανενός είδους κινδυνολογία αλλά κοινή διαπίστωση όσων παρακολουθούν με ψυχραιμία και αγωνία τις εξελίξεις.
Η κοινωνία συνειδητά ή ασυνείδητα αρχίζει μέσα στη βαθιά κρίση και σαπίλα να αποβάλλει το διεφθαρμένο σύστημα που ο μοναδικός πυλώνας στον οποίο βασίστηκε ήταν η διαφθορά, η μετριοκρατία, η πολιτική και οικονομική σαπίλα και η αδιαφορία για οποιαδήποτε συλλογικότητα.  
Η έλλειψη αστικής τάξης σε κοινωνίες που επιθυμούν να διαμορφώσουν αστικούς δημοκρατικούς θεσμούς κατά το Δυτικό πρότυπο που κυριάρχησε με τον αγγλικό κοινοβουλευτισμό, τον Διαφωτισμό και τη Γαλλική Επανάσταση, είναι εμφανής σε μια χώρα που δεν μπορεί, ούτως ή άλλως, να αφομοιώσει με ευκολία τα Δυτικά προτάγματα.        
Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό, αφού η μακρόχρονη ιστορία μας στο μεταίχμιο δύο κόσμων μας διαμόρφωσε μια νοοτροπία που δεν είναι ούτε Δυτική ούτε Ανατολική. Γίνεται όμως προβληματικό όταν δεν μπορούμε να διαμορφώσουμε δικούς μας δημοκρατικούς θεσμούς που από τη μια να προσανατολίζουν τη χώρα προς τον Δυτικό τρόπο ζωής και από την άλλη να καθιστούν αποτελεσματική τη δημοκρατική λειτουργία της. 

Μικρά καθεστώτα που πρέπει να πέσουν: Το καθεστώς του άστεγου

Φωτογραφία: Από το ιστολόγιο της Marta Kopiec

Τις ημέρες των Χριστουγέννων πληθαίνουν τα ρεπορτάζ για τους άστεγους. Πώς τα βγάζουν πέρα, πώς τα βρίσκουν μεταξύ τους, πώς βρίσκουν βοήθεια, τι τους προσφέρει ο Δήμος και όλα τα σχετικά που συνθέτουν μια παράλληλη και παράπλευρη κανονικότητα.

Ζήτω η… “αποσταθεροποίηση”!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Οι εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου θα διεξαχθούν με μια λέξη να δεσπόζει στην πορεία προς τις κάλπες: «Σταθερότητα». Η συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ μαζί με τα δεκανίκια τους θα κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «υπονομεύει τη σταθερότητα της χώρας».

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του θα επιδιώξει να αντιστρέψει την κατηγορία και να αναδειχτεί εκείνος ως «εγγυητής της σταθερότητας».

Ας δούμε, όμως, ποιο είναι το πλαίσιο, ποιοι είναι οι πυλώνες αυτής της «σταθερότητας»:

• Είναι η ΕΕ των 30 εκατομμυρίων ανέργων και των 100 εκατομμυρίων φτωχών. Η ΕΕ στο εσωτερικό της οποίας τα πλεονάσματα της Γερμανίας – κατά δήλωση της κυρίας Λαγκάρντ – είναι τα ελλείμματα της Ελλάδας. Είναι η ΕΕ του κυρίου «καλό κουράγιο Έλληνες» Ολι Ρεν και του μετρ της φοροαποφυγής πολυεθνικών πρώην πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου και νυν προέδρου της Κομισιόν κ.Γιούνγκερ.
• Είναι η ΕΚΤ του κ.Ντράγκι, δηλαδή του πρώην αντιπροέδρου του ευαγούς ιδρύματος της «Goldman Sachs». Η ΕΚΤ που ακόμα και τώρα παίζει με τα ελληνικά ομόλογα. Που βασικό της μέλημα είναι να λειτουργεί ως τροχονόμος της χρηματοπιστωτικής φούσκας και όταν σκάει η φούσκα αποστολή της είναι η σωτηρία των τραπεζών δια της σταύρωσης των λαών. Είναι η ΕΚΤ του κ.Ντράγκι ο οποίος μόλις πριν ένα μήνα, στις 18 Νοέμβρη 2014, αναφερθείς στο ελληνικό δημόσιο χρέος δήλωνε ότι είναι αντιπαραγωγικό να μιλάμε για μείωση, αναδιάρθρωση ή κούρεμά του και απαιτούσε την εντατικοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής.

Επιτέλους εκλογές...

Ανάρτηση από: https://www.facebook.com/koufogiorgos.gr

O χρόνος και η ελευθερία

Του Χρήστου Γιανναρά

Τ​​ελευταία Kυριακή του δέκατου τέταρτου χρόνου της τρίτης μετά Xριστόν χιλιετίας. Kαι όπως όρισε με ρεαλισμό ο Aριστοτέλης, «γερνάνε όλα με τον χρόνο, δεν φέρνει νιάτα ούτε ομορφιά ο χρόνος, είναι μόνο αίτιος φθοράς».

Tα νιάτα ελπίζουν, οι ώριμοι μελαγχολούν σε κάθε συμβατική μέτρηση του χρόνου. Oχι οπωσδήποτε επειδή η ηλικία μετράει την απόσταση από τον θάνατο. Aυτός, έτσι κι αλλιώς καιροφυλαχτεί για όλους στην κάθε στιγμή –«μόλις γεννιέται ο άνθρωπος, είναι και ώριμος να πεθάνει». Σε άλλες εποχές ο πολιτισμός (ο κοινός τρόπος του βίου) είχε άξονα την εναργή συνείδηση της θνητότητας, τη «μνήμη θανάτου». Γιατί; Eπειδή γεννάει πλούτο ζωής η ανάληψη της ευθύνης του χρόνου, ευθύνης για την ψηλάφηση «νοήματος» (αιτίας και σκοπού) της ύπαρξης και του θανάτου. Σήμερα ο κοινός τρόπος ή πολιτισμός είναι μια πανικόβλητη (και αφελέστατη) προτροπάδην φυγή από το πρόβλημα: ο Iστορικός Yλισμός, αυτάρεσκος παλιμβαρβαρισμός, αφελέστατος στον πρωτογονισμό του.

Εμπόρευμα και Άη Βασίλης…

Του Δημ. Ναπ. Γ. 

Σταυρώστε τον χαζοχαρούμενο … Santa Claus του εμπορεύματος και του καταναλωτισμού… Άλλωστε, γιατί πάει καλύτερα  δώρα στα παιδιά που έχουν πλούσιους γονείς;.

Ας θυμηθούμε τον Άη Βασίλη των φτωχών και της αλληλεγγύης.

«…ο  Άγιος Βασίλειος, βοηθούσε πάντοτε τους αδικημένους και κουρασμένους, τους πεινασμένους και τους αρρώστους, ανεξάρτητα από το γένος, τη φυλή και τοθρήσκευμα. Έτσι το όραμά του το έκανε πραγματικότητα ιδρύοντας ένα πρότυπο και για τις μέρες μας κοινωνικό και φιλανθρωπικό σύστημα, τη «Βασιλειάδα». Ένα ίδρυμα που λειτουργούσε νοσοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο και ξενώνας για την φροντίδα και ιατρική περίθαλψη των φτωχών αρρώστων και ξένων. Τις υπηρεσίες του τις πρόσφερε το ίδρυμα δωρεάν σε όποιον τις είχε ανάγκη. Το προσωπικό του ιδρύματος αυτού ήταν εθελοντές που προσφέρανε την εργασία για το καλό του κοινωνικού συνόλου». 

Η ομιλία του επισκόπου Καισαρείας Βασιλείου «Προς τους πλουτούντας», μιλά με πάθος κατά της άνισης κατανομής του πλούτου και προτάσσει ένα ανεπεξέργαστο πρόταγμα κοινοκτημοσύνης, για να μην πούμε α-κτημοσύνης. Την εποχή εκείνη, ο Βασίλειος είχε αναλάβει την αλληλέγγυα δράση του μέσα από ένα ίδρυμα που οικοδόμησε ξοδεύοντας την περιουσία, που του είχε απομείνει καθώς την υπόλοιπη είχε μοιράσει ήδη σε φτωχούς.

Το βαθύ, ψεύτικο, λαρύγγι..

''..Δυστυχώς, μια μειοψηφία 132 βουλευτών, σέρνουν τη Χώρα σε πρόωρες εκλογές..''

Εφιάλτης στο δρόμο με τις κάλπες

Ανάρτηση από: http://mamalinga.wordpress.com

Οι εκλογές ως νομικός μηχανισμός

Το κείμενο που ακολουθεί είναι δυο αποσπάσματα κειμένων από την μπροσούρα “Οι αναρχικοί και οι εκλογές”. Η μπροσούρα είναι μετάφραση της ομότιτλης γαλλικής που έβγαλε η ομάδα”Volonte Anarchiste” και μετάφρασε στα ελληνικά ο αναρχικός δικηγόρος και νομικός Βασίλης Καραπλής (έκδοση Ελεύθερος Τύπος, 1981).

Σε κάποια σημεία έχει διασκευαστεί σύμφωνα με τα πιο σύγχρονα κι ελλαδικά δεδομένα.

Η διενέργεια των εκλογών συνίσταται στο ότι, δια της ψήφου, δίνεται μια εντολή. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν δυο μηχανισμοί που πρέπει να διακρίνουμε:

1. Η ψήφος:

Η ψήφος είναι μια ετυμηγορία, μια «ευχή» που εκφράζει καθένα από τα πρόσωπα που καλούνται να εκφέρουν μια γνώμη.

Η λέξη λοιπόν ορίζει μια τεχνική διαδικασία που παίρνει αρκετές μορφές. Οι αναρχικοί άλλωστε δεν είναι γενικά αντίθετοι στην τεχνική διαδικασία της ψήφου αυτή καθαυτή, με την έννοια της ενδεικτικής ψήφου που δεν έχει αναγκαστικές συνέπειες παρά μόνο για κείνους που το θέλουν.Για να γίνουμε πιο σαφείς, δεν είναι η ψήφος εκείνο με το οποίο τα ‘χουν οι αναρχικοί; Είναι η εντολή, η μνημειώδης βλακεία που αντιπροσωπεύει μέσα στη σύγχρονη κοινωνία η ψευδό-ανάθεση από το «λαό» της υποτιθέμενης «κυριαρχίας» του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τα νταούλια και... οι αγορές

Ανάρτηση από: http://i-kyr.gr

Το γαμείς το γερμανοτσογλάνι ή δεν το γαμείς... ξεφτιλισμένοι δικαστές;

Ανἀρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

... έρχονται

Ανάρτηση από: http://www.skitso.biz

Επεσαν γιατί δεν τους βγήκαν οι μεθοδεύσεις τους ή ρίξαμε την κυβέρνηση με όρους λαϊκού κινήματος;

Του Γ.Γ.

Ας δούμε λίγο ψύχραιμα τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, απομακρυνόμενοι από το αίσθημα ευφορίας που προκαλεί  η πτώση από την κυβερνητική εξουσία του μισητού διδύμου Σαμαρά-Βενιζέλου που πρωταγωνίστησε στην καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας.

Η επίσπευση της εκλογής νέου τελετάρχη δεν οφειλόταν στην «παρατεταμένη εκλογολογία», στην «πολιτική αβεβαιότητα» και σε όσα σχετικά ακούσαμε το τελευταίο διάστημα. Μια χαρά λειτουργούσε η συγκυβέρνηση και εκτελούσε με αφοσίωση όσα τις επέτασσαν ντόπιοι και ξένοι πλουτοκράτες. Το ότι οδηγούμαστε δηλαδή σε πρόωρες εκλογές δεν οφείλεται στην καθοριστική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα που με δυναμικές μορφές πάλης ανάγκασε το υπηρετικό πολιτικό προσωπικό των αστών να εγκαταλείψει την εξουσία και να επιδιώξει την αιματοδότηση του πολιτικού συστήματος με την προσφυγή στις κάλπες. Απλώς δεν βγήκαν οι πολιτικοί σχεδιασμοί Σαμαρά-Βενιζέλου και φτάσαμε στην σημερινή κατάληξη.

Όπως έχει δημοσιευτεί, σύμβουλοι του Σαμαρά –Δ. Σταμάτης, Χ. Λαζαρίδης- είχαν εισηγηθεί στον πρωθυπουργό να προχωρήσει στην άμεση εκλογή νέου προέδρου της δημοκρατίας, ώστε να μπορεί απερίσπαστος να συνεχίσει για ενάμιση ακόμα χρόνο του εγκληματικό του έργο σε βάρος του ελληνικού λαού. Σύμφωνα με το σκεπτικό τους –που το αποδέχτηκαν Σαμαράς και Βενιζέλος- είχαν δεδομένη την ψήφο των 180 βουλευτών ποντάροντας στο γεγονός ότι τουλάχιστον 15  ανεξάρτητοι βουλευτές που δεν έχουν πιθανότητα να ξαναεκλεγούν καθώς και οι κοινοβουλευτικές ομάδες ΔΗΜΑΡ-ΑΝΕΛΛ, κομμάτων που είναι αμφίβολο αν θα είχαν σε περίπτωση πρόωρων εκλογών κοινοβουλευτική παρουσία  θα συντασσόταν με τις επιλογές της συγκυβέρνησης.  Αυτό όμως το σενάριο –για μια σειρά λόγους- δεν τους βγήκε και έτσι προέκυψε η σημερινή εξέλιξη.

Μορφές Κοινοτικής Παραγωγής

Λαπαβίτσας: «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κερδίσει»

Μετά την αποτυχία της κυβέρνησης να εκλέξει νέο πρόεδρο τώρα η χώρα οδηγείται, σύμφωνα με το σύνταγμα, σε Εθνικές Εκλογές. Αυτές θα είναι απόλυτα κρίσιμες για την Ελλάδα αλλά και σημαντικές για την Ευρώπη. Μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να προσφέρει ελπίδα ότι η Ευρώπη, επιτέλους, θα αφήσει πίσω της τις πολιτικές λιτότητας. Οι εκλογές όμως ενέχουν επίσης κινδύνους για την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Αριστερά.

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτέλεσμα του προγράμματος προσαρμογής που επιβλήθηκε στην Ελλάδα το 2010 από την Τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) που διέθεσε τεράστια δάνεια στο πλαίσιο του προγράμματος διάσωσης ζητώντας άνευ προηγουμένου περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, αυξήσεις φόρων και κατάρρευση μισθών. Ήταν ένα τυπικό, έως ακραίο, πακέτο λιτότητας με μια διαφορά ζωτικής σημασίας: Αυτή τη φορά δεν ήταν δυνατό να περιοριστούν οι επιπτώσεις της λιτότητας μέσω της υποτίμησης του νομίσματος όπως, για παράδειγμα, συνέβη στην Ασιατική κρίση του 1997-98. Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη είχε κλείσει όλες τις εξόδους διαφυγής.

Οι επιλογές μιας χώρας κάτω από την ολομέτωπη επίθεση της Υπερεθνικής Ελίτ: H Ρώσικη περίπτωση*

Του Τάκη Φωτόπουλου

Πρόλογος  για την Ελληνική έκδοση του άρθρου

Το άρθρο αυτό δεν αφορά βέβαια μόνο τη Ρώσικη περίπτωση, αλλά και την περίπτωση κάθε χώρας, όπως η Ελληνική, που επίσης βρίσκεται εδώ και τέσσερα χρόνια κάτω από την ολομέτωπη επίθεση της Υπερεθνικής Ελίτ, μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρόλα αυτά, το θέμα της άμεσης μονομερούς εξόδου από την ΕΕ δεν αποτέλεσε ποτέ θέμα της δημοσίας συζήτησης στην Ελλάδα (σε αντίθεση με άλλες χώρες που δεν έχουν καν υποστεί παρόμοια οικονομική καταστροφή!) ακόμη και τώρα που ολοκληρώνεται η οικονομική και κοινωνική καταστροφή. Και γι’ αυτό ευθύνονται βέβαια απόλυτα οι πολιτικές δυνάμεις μιας «Αριστεράς», η οποία ετοιμάζεται μάλιστα ν’αναλάβει και την εξουσία, που δεν διανοείται καν να θέσει παρόμοιο θέμα. Απλά, οι πιο «ριζοσπαστικές» δυνάμεις μέσα στην, πλήρως ενσωματωμένη στην ΝΔΤ της παγκοσμιοποίησης, «Αριστερά» (εξαιρούμενου του ΚΚΕ που θέτει μεν το θέμα, αλλά το συνδέει με την …επανάσταση) θέτουν μόνο θέμα εξόδου από το Ευρώ, που βέβαια θα είναι εξίσου σχεδόν καταστροφική με τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ, εάν δεν συνοδευθεί με μέτρα όπως τα προτεινόμενα στο άρθρο.

Τάκης Φωτόπουλος 28.12.2014

Περίληψη: Το άρθρο αυτό εξετάζει τις επιλογές που είναι διαθέσιμες στη Ρωσία, έτσι ώστε, όχι μόνο να ανατραπεί η μετωπική επίθεση της Υ/Ε εναντίον της, αλλά επίσης να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την οικονομική και εθνική της κυριαρχία και θα την έκαναν άτρωτη σε παρόμοιο οικονομικό πόλεμο στο μέλλον. Διαπιστώνεται ότι υπάρχουν τρεις βασικές επιλογές που εξαρτώνται από τη μέθοδο κατανομής των οικονομικών πόρων, ουσιαστικά από τη μορφή της οικονομίας, που θα επιλεγεί. Δηλαδή, α) η συνέχιση της σημερινής καταστροφικής διαδικασίας της πλήρους ενσωμάτωσης της χώρας στη ΝΔΤ β) η δημιουργία μιας οικονομίας έξω από το σύστημα της οικονομίας της αγοράς και την  ΝΔΤ ή, εναλλακτικά, γ) μια «ενδιάμεση» κοινωνικά-ελεγχόμενη οικονομία της αγοράς, την οποία θεωρούμε εδώ ότι είναι η μόνη εφικτή λύση στις συγκεκριμένες συνθήκες.

Οι Ζαπατίστας φιλοξενούν το παγκόσμιο φεστιβάλ Αντίστασης και Εξέγερσης…

Οι Ζαπατίστας φιλοξενούν το παγκόσμιο φεστιβάλ Αντίστασης και Εξέγερσης

Του Λεωνίδα Οικονομάκη *

Αυτό το μήνα ( Δεκέμβριος 2014) , οι Ζαπατίστας διοργανώνουν μια σημαντική διεθνή συνάντηση στην Τσιάπας: το Παγκόσμιο Φεστιβάλ Αντίστασης και Εξέγερσης κατά του καπιταλισμού.

Caracol II, Oventik, Los Altos, Chiapas.

Δεν λένε «πώς είσαι;» Αντ’ αυτού, προτιμούν να ρωτήσουν «τι λέει η καρδιά σου;»Αν είσαι καλά, θα απαντήσεις «jun ko’on» (η καρδιά μου είναι ενωμένη). Αν όχι, θα πρέπει να απαντήσεις ότι η καρδιά σου είναι κομμάτια («chkat ko’on»). Και θα πρέπει να είσαι ειλικρινής.

Το ρήμα «αγωνίζομαι» δεν υπάρχει στη γλώσσα τους. Αντ’ αυτού, χρησιμοποιούν τη φράση «σχηματίζω τη λέξη.» Αν κάποιος θέλει να κατανοήσει τον αγώνα των Ζαπατίστας, είναι σημαντικό πρώτα να καταλάβει τη γλώσσα τους.

Αυτοί είναι οι tsotsiles Ζαπατίστας της περιοχής Los Altos και της Caracol II του Oventik, και ετοιμάζονται να φιλοξενήσουν το πρώτο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Αντίστασης και Εξέγερσης Ενάντια στον Καπιταλισμό. Το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί από 3 Δεκεμβρίου έως και 3 Ιανουαρίου, και η κεντρική εκδήλωση (η οποία θα είναι επίσης η επέτειος της εξέγερσης των Ζαπατίστας την 1η Ιανουαρίου 1994) θα φιλοξενηθεί εδώ στο Oventik στις 31 Δεκεμβρίου.

Μαζί τα φάγαμε, γαμπρέ του Μπακατσέλου;

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Οι κάλπες και τα ναυάγια

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Μετά το ναυάγιο Σαμαρά το Σάββατο, οι κάλπες ήταν μονόδρομος. Οι 168 ψήφοι υπέρ του Σταύρου Δήμα δεν αυξήθηκαν ούτε κατά μία στην τρίτη ψηφοφορία και πλέον «τον λόγο έχει ο κυρίαρχος λαός». Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τώρα την ευκαιρία να επιτύχει αυτό που δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις: μια μεγάλη εκλογική νίκη, την πρώτη αριστερού κόμματος σε βουλευτικές εκλογές στην ελληνική πολιτική Ιστορία, και να σχηματίσει κυβέρνηση – είτε αμιγώς δική του είτε σε συνεργασία με άλλο κόμμα. Το σχέδιό του για μπλοκάρισμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας πέτυχε και τώρα πρέπει να διεκδικήσει, εν μέσω σκληρής πόλωσης, όχι μόνο τη νίκη, αλλά και την αυτοδυναμία.

Για να συμβεί αυτό, είναι αναγκαίο, πέρα από την εκλογική κεφαλαιοποίηση της οργής, να πείσει – πέραν των ήδη πεπεισμένων – τον ενδιάμεσο πολιτικό χώρο, πέραν κάθε αμφιβολίας, ότι η κινδυνολογία της Ν.Δ. είναι αβάσιμη και ότι την επομένη των εκλογών η χώρα θα έχει κυβέρνηση με πρόγραμμα και… όραμα.

Και τώρα εκλογές!

Πέφτει η Κυβέρνηση - Εκλογές 25 Ιανουαρίου

Η επερχόμενη παγίδα

Του Γιώργου Ρακκά

«Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας καταστρέψει». Είναι η μόνιμη επωδός όλου του συστημικού συρφετού, από τον Θ. Πάγκαλο, μέχρι την Μισέλ, από τον λύκο που στην αναμπουμπούλα χαίρεται Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, μέχρι τον απελπισμένο ψευτοκουτσαβάκη Αντώνη Σαμαρά και τον δόλιο σύμβουλό του.

Ωστόσο… Κάτι δεν μας λένε καλά… Αν όντως πιστεύουν κάτι τέτοιο, τότε γιατί επιτάχυναν τις διαδικασίες εκλογής του νέου προέδρου, και μάλιστα με υποψήφιο χωρίς πραγματικά συναινετικό χαρακτήρα, φέρνοντας έτσι ένα βήμα πιο κοντά τις πρόωρες εκλογές, και επιταχύνοντας το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Μα πολύ απλά, γιατί θέλουν να γίνει κάτι τέτοιο: Να αποφύγουν, δηλαδή, εκείνοι μια ναρκοθετημένη διαπραγμάτευση που θα τους έδινε την χαριστική βολή, και να προστατέψουν ό,τι έχει απομείνει από τα δικά τους κουφάρια.

Αυτό το τρυκ της Κασσάνδρας, είναι το τελευταίο colpo grosso του Αντώνη Σαμαρά πριν παραδώσει την εξουσία: Να την «στήσει» στην αξιωματική αντιπολίτευση προσπαθώντας να περισώσει μέσω μιας ενδεχόμενης διαπραματευτικής αποτυχίας της, ό,τι έχει απομείνει από το πολιτικό του γόητρο. Φυσικά, με αυτόν τον τρόπο δείχνει ότι αδιαφορεί παντελώς για το μέλλον αυτής της χώρας. Αλλά ποιός είπε ότι μπροστά στο δικό του το συμφέρον νοιάζεται για αυτό; Με παρόμοιο τρόπο ενέργησε τότε, το 1992, προς μεγάλη ευχαρίστηση του… Σωκράτη Κόκκαλη και των λοιπών μελλοντικών ‘βαρόνων’ του εκσυγχρονισμού.

Μπόχα...

Ανάρτηση από:  http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Στην Ελλάδα δοκιμάζεται η Ευρώπη

Του Κώστα Βεργόπουλου

Διερωτώνται στην Ευρώπη εάν η Ελλάδα είναι σε θέση να πυροδοτήσει ευρύτερη ευρωπαϊκή κρίση, όπως στο πρόσφατο παρελθόν. Ωστόσο, το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Δεν αποσταθεροποιεί η Ελλάδα την Ευρώπη, αλλά οι ευρωπαϊκές επιλογές καταποντίζουν την χώρα μας, όπως και το σύνολο της Ευρωζώνης. Ψυχραιμότερο, το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Μπλούμπεργκ, επισημαίνει οτι η Ελλάδα αποτελεί το πιο εκτεθειμένο και πιο ευάλωτο μέρος της γενικότερης ευρωπαϊκής κρίσης, την κορυφή του ευρωπαϊκου παγόβουνου και ότι στην χώρα μας δοκιμάζεται ακόμη μια φορά το σύνολο της Ευρωζώνης και η ικανότητα της να διαχειρίζεται την σημερινή κρίση, που πλήττει όχι μόνον μια μικρή χώρα, αλλά το σύνολο της νομισματικής περιοχής του ευρώ, της Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης.

Ενόσω η Ελλάδα αποτυγχάνει, αποτυγχάνει επίσης και κυρίως η λανθασμένη και αντιπαραγωγική ευρωπαϊκή συνταγή που επιβάλλεται σε ολόκληρη την Ευρωζώνη.

Στη διάρκεια της πρόσφατης 6ετίας, η Αμερική επέτυχε να απεμπλακεί από την κρίση, που αρχικά η ίδια είχε πυροδοτήσει, ενώ η Ευρώπη συνεχίζει να βυθίζεται σε αυτήν, μέχρι σημείου αποπληθωρισμού (déflation) – την εφιαλτικότερη προοπτική για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που εκτίθεται έτσι σε κίνδυνο άμεσης αποσύνθεσης του. Γιατί άραγε η αμερικανική ανάπτυξη ανέρχεται σήμερα σε +5%, ενώ η αντίστοιχη ευρωπαϊκή επίδοση σύρεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, σε μηδενικά επίπεδα; Γιατί άραγε στο διάστημα της επίμαχης 6ετίας, η αμερικανική ανεργία συρρικνώθηκε σε 5,8%, ενώ παράλληλα η ευρωπαϊκή εκτινάχθηκε σε 12%; Γιατί άραγε οι επενδύσεις, ο σχηματισμός πάγιου κεφαλαίου και οι θέσεις εργασίας, στο αυτό διάστημα, εκτινάχθηκαν κατά 25% στην Αμερική, ενώ εγκλωβίζονται σε μηδενικούς ρυθμούς αύξησης στην Ευρωζώνη; Οι απαντήσεις στα τρία ερωτήματα δεν έχουν σχέση με το μέγεθος της κρίσης, αλλά με την αναποτελεσματικότητα της ευρωπαϊκής διαχείρισης, που διατηρείται στους αντίποδες της αμερικανικής.

Δεν είναι για λύπηση!

Όλος ο κόσμος γελάει πια με το αστείο ανθρωπάριο που παριστάνει τον πρωθυπουργό μας. Όλος ο κόσμος ίσως όχι, αλλά τουλάχιστον εμείς που καθόμαστε ακόμα μπροστά στους υπολογιστές μας, στα ζεστά σπίτια μας, πληκτρολογώντας με μανία τη διάθεσή μας να απαλλαγούμε από αυτήν την άθλια κυβέρνηση... και γελάμε και χαιρόμαστε (επιχαίρουμε δεν θα ήταν η σωστή λέξη, γιατί όλοι σε ένα καζάνι βράζομε) ) με το χάλι του θλιβερότερου πρωθυπουργού στη νεώτερη ελληνική ιστορία! 

Πλήγμα στην αξιοπιστία της ελληνικής δημοσιογραφίας η συνέντευξη Σαμαρά

Του πιτσιρίκου

Αναστάτωση έχει προκαλέσει στον δημοσιογραφικό κόσμο της χώρας η στάση των δυο δημοσιογράφων της ΝΕΡΙΤ, στην διάρκεια της συνέντευξης με τον απερχόμενο πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.

Πολλοί δημοσιογράφοι κατηγορούν τους δυο δημοσιογράφους επειδή δεν επέδειξαν μαχητική στάση απέναντι στον Σαμαρά, ο οποίος μιλούσε μόνος του και έλεγε ό,τι ήθελε, ξεχνώντας πως οι δυο δημοσιογράφοι δεν είναι μέρος του ντεκόρ.

Ο Γιάννης Πρετεντέρης δήλωσε πως είναι ντροπή για την ελληνική δημοσιογραφία η στάση των δυο δημοσιογράφων της ΝΕΡΙΤ, και πως έπρεπε να πάρει αυτός συνέντευξη από τον Σαμαρά, για να του πετάξει τα μάτια έξω και να πάρει το βραβείο Πούλιτζερ.

Συμβαίνει μια φορά στα 100 χρόνια, κι όμως, ΚΚΕ και "δορυφόροι"… ετοιμάζουν τη νέα Βάρκιζα...

Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, δηλαδή να βρίσκεται αντικειμενικά προ των πυλών της κυβερνητικής εξουσίας, μέσω των βουλευτικών εκλογών, ένα κόμμα καθαρά αριστερό, με αριστερά προτάγματα, προσανατολισμό και αριστερό ιστορικό, είναι από τις συγκυρίες που δημιουργούνται μια φορά στα 100 χρόνια. Πρόκειται δηλαδή για μια ιστορική στιγμή στην οποία συνέτειναν πάρα πολλές και διαφορετικές παράμετροι. Τέτοιες ανάλογες στιγμές στην ιστορία των κοινωνιών έρχονται πολύ σπάνια, στην Ελλάδα δε είναι η πρώτη φορά που η αριστερά βρίσκεται τόσο κοντά στην εξουσία.

Αυτή είναι η κύρια ανάγνωση που οφείλουμε να κάνουμε τούτη την κρίσιμη ώρα, ενώ η κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαία σε ένα δεύτερο επίπεδο. 

Συνοπτικά, οι συνθήκες που οδήγησαν σε αυτό το σταυροδρόμι ήταν, αφενός η κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας μέχρι περίπου το 2009-2010, αφετέρου οι ασφυκτικές πιέσεις που της ασκήθηκαν από τις μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων 5 χρόνων και τέλος το γεγονός οτι υπήρχε ένα κομματικός σχηματισμός που είχε τις προϋποθέσεις, τα χαρακτηριστικά και τα αντανακλαστικά να προτάξει μια προοδευτική κοινωνική διέξοδο δια μέσου της εκλογικής οδού. 

“Γιορτάστε. Εγώ πέθανα στο κρύο δίπλα στα σκουπίδια. Εκεί που με στείλατε ως κοινωνία. Στα σκουπίδια.”

Της Ηλέκτρας Προσήλια

Αυτές τις γιορτινές μέρες πολλών η διάθεση αλλάζει. Τείνει να γίνεται πιο ευαίσθητη…

Δώρα, κατανάλωση, ψώνια, τηλέφωνα σε συγγενείς, τακούνια, λαμπάκια, στολίδια, κραγιόν, πάρκα Άι – Βασίλη στο κέντρο της πόλης με κιόσκια χαλβά και ασημένιων κοσμημάτων με μουσική υπόκρουση Adele – Someone like you, και φυσικά να μην ξεχάσουμε τα δάκρυα στο ιστορικό κτίριο Πικιώνη (αλήθεια τι γνώμη έχουν οι αρχιτέκτονες της πόλης για αυτό; δεν την ακούσαμε κάπου), αλλά ούτε και το φαντασμαγορικό υπερθέαμα στην οδό Δημητριάδος, τον ασυναγώνιστο μπλε ουρανό από φωτάκια.

Και ένας θάνατος…

Θυμίζει σκηνή από ταινία όπου σε πανηγύρι ή σε λούνα παρκ ξαφνικά σκορπάει ο κόσμος ουρλιάζοντας στο θέαμα ενός ανθρώπινου πτώματος.

Ένας άστεγος βρίσκεται νεκρός δίπλα σε κάδο σκουπιδιών ξημερώματα Σαββάτου από υπαλλήλους της καθαριότητας του Δήμου. Περιφερόταν με ποδήλατο. Κανείς δεν ξέρει γιατί κατέληξε εκεί και πώς. Και κανείς δεν θα ψάξει να μάθει.

Επίσκεψη ηγέτη της Χαμάς στην Τουρκία

Στην Τουρκία βρίσκεται ο Χάλεντ Μεσάαλ

«Μια δημοκρατική, σταθερή και ανεπτυγμένη Τουρκία αποτελεί μια πηγή δύναμης για όλους τους μουσουλμάνους», δήλωσε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής του πολιτικού γραφείου της Χαμάς

Ο επικεφαλής του πολιτικού γραφείου της Χαμάς, Χάλεντ Μεσάαλ, ήταν επίτιμος προσκεκλημένος του Νομαρχιακού Συνεδρίου του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στην Κόνια.Ο Μεσάαλ ανέβηκε στο βήμα και έκανε ομιλία στο 5ο Τακτικό Νομαρχιακό Συνέδριο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στο Ικόνιο.

Οι χούντες δεν έχουν προέδρους ρε

Ανάρτηση από: http://vasiliastismonaxias.blogspot.gr

Η Αριστερά της χοληστερίνης

Του πιτσιρίκου

Ο Σπύρος Λυκούδης δήλωσε πως μπορεί να κάνει τον Δημήτρη Παπαδημούλη να μην μπορεί να σταθεί, αφού θα μπορούσε να του απαντήσει με προσωπικές αναφορές για τον ίδιο, αλλά δεν θα το κάνει.

Πριν από μερικούς μήνες, ο κ. Λυκούδης είχε πει πως ο Πάνος Σκουρλέτης είναι αγράμματος και πως «θα έλθει η γη ανάποδα αν κρίνει ο Σκουρλέτης εμένα».

Ο Σπύρος Λυκούδης είναι πρώην Συνασπισμός, πρώην ΣΥΡΙΖΑ, πρώην ΔΗΜΑΡ και νυν Ποτάμι.

Ο Σπύρος Λυκούδης μαζί με τον Γρηγόρη Ψαριανό και τον Πέτρο Τατσόπουλο εκπροσωπούν αυτό το νέο που φέρνει στην πολιτική ζωή του τόπου ο αυτοδημιούργητος Σταύρος Θεοδωράκης με το Ποτάμι.

Όσοι υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να προβληματιστούν κάπως από το γεγονός πως αυτές οι μεγάλες προσωπικότητες ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ ή εκλέχτηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Γενικοί Γραμματείς και Φαρισαίοι!

Ο Μητσάρας, ο Κουτσούμπας, γυρνάει δεξιά κι αριστερά και λέει τα δικά του. Όπως τόνισε χαρακτηριστικά σε χθεσινή συνέντευξή του: «Άκουσα κορυφαίο στέλεχος του Συ.Ριζ.Α. να λέει ότι το ΚΚΕ ίσως δώσει ανοχή σε μια κυβέρνηση Συ.Ριζ.Α. Φαίνεται ότι μάλλον βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Παραμονές Πρωτοχρονιάς έχουμε και όχι Πρωταπριλιάς».

Ο Μητσάρας ο Κουτσούμπας, γυρνάει δεξιά κι αριστερά και λέει τα δικά του, λοιπόν, αλλά δεν φαίνεται να πείθει ιδιαιτέρως. Αν έπειθε, τότε, τον Μάιο του 2012, θα είχε πάρει το δικό του κόμμα το χρίσμα να αντιπαλέψει τους ολετήρες που μας έφεραν εδώ που μας έφεραν. Το χρίσμα όμως, το πήρε ο Συ.Ριζ.Α. Καλώς ή κακώς ο Συ.Ριζ.Α. επέτυχε αυτό που σε συνθήκες κεκαλυμμένης φρίκης, δεν μπόρεσε να κάνει το ΚΚΕ: να πείσει τις Ελληνίδες και τους Έλληνες ψηφοφόρους. Έτσι έγινε και το βλέπει κανείς συνεχώς μπροστά του ότι δεν δέχονται να ακολουθούν οι κοινωνίες τις θεωρίες. Αντίθετα, οι θεωρίες, για να επιβιώνουν, οφείλουν να ακολουθούν τις κοινωνίες∙ όλα τα υπόλοιπα αφορούν στους ιστορικούς του μέλλοντος.

Παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει, ο Μητσάρας, ο Κουτσούμπας,  ποιος είναι ο εχθρός, τώρα, που τα κατασχετήρια των σπιτιών μας βγαίνουν σιγά-σιγά από τα κιτάπια των ταϊσμένων μέχρι σκασμού από τους φόρους μας, αλλά παρόλα αυτά χρεωκοπημένων τραπεζών, για να τυλιχθούν σε περίτεχνα κι απατηλά περιτυλίγματα: χρηματοοικονομικά εργαλεία, τα λένε.

Συμμαχία και με το διάβολο, αρκεί να μην είναι ντυμένος Παναγία!

Απ’ τους φτωχούς τα πήρανε, οι κλέφτες τα φάγανε και τα τρώνε μέχρι τώρα. Κι εδώ μέσα, γεμάτο είναι. Έναν-έναν τους ξέρω. Έναν-έναν…

(Μαρία Κωνσταντινίδου, ξενοδοχείο Ατλαντίς, Ηράκλειο Κρήτης, 13 Δεκ. 2014)

Πάντα τα θέματα με τις συμμαχίες είναι δύσκολα και περίπλοκα. Όταν συμμαχείς με κάποιον που οι διαφορές σου είναι θεμελιώδεις και αγεφύρωτες, ξέρεις ότι αυτή η συμμαχία είναι προσωρινή, ορισμένου σκοπού, με ημερομηνία λήξης. Ότι, αργά ή γρήγορα, όταν ο κοινός αντίπαλος –που σας συσπειρώνει- εκλείψει, οι αγεφύρωτες διαφορές θα αναδυθούν και πάλι στο προσκήνιο. Οπότε, με τέτοιου είδους συμμαχίες, είσαι εξ αρχής επιφυλακτικός, προσεκτικός και σε εγρήγορση. Εάν δεν είσαι, την πατάς, όπως την πάτησε η Αριστερά με τους Εγγλέζους μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, το 1944.

Με ΔΗΜΑΡ και στελέχη του φθαρμένου πολιτικού συστήματος, ανατροπές δεν γίνονται

Του Τάσου Μαυρόπουλου

Η άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόστηκε την τελευταία πενταετία, προκάλεσε μεγάλη κινητικότητα και ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Η επίθεση σε βάρος του λαού, η φτώχεια , η εξαθλίωση, η διάλυση του όποιου κοινωνικού κράτους υπήρχε, η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, η περιθωριοποίηση και ο αποκλεισμός μεγάλων κομματιών της κοινωνίας και η ανασφάλεια στο σύνολό της, κατακερμάτισε τον παντοδύναμο δικομματισμό. 

Φανατικοί ψηφοφόροι της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, που μέχρι το 2009 τους ψήφιζαν γιατί επιβίωναν στοιχειωδώς και  προσδοκούσαν σε βελτίωση της καθημερινότητας  τους και μια μικρή βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου, τους γύρισαν την πλάτη. Το μεγαλύτερο κόστος το πλήρωσε το ΠΑΣΟΚ, που στο όνομα του σοσιαλισμού υπέκλεψε την ψήφο των λαϊκών στρωμάτων, για να γίνει ο δούρειος ίππος του νεοφιλελευθερισμού. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τον ξεκάθαρο ριζοσπαστικό του λόγο, στηρίζοντας τα κινήματα και τις αντιδράσεις του κόσμου,από το 4,6% , τον Ιούνη του 2012 έφτασε στο 27%. Το εκλογικό σώμα που τον επέλεξε τότε, οργισμένο από την εφαρμοζόμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική και με ενεργοποιημένα τα ταξικά αντανακλαστικά,αψήφησε την τρομοκρατία, τον πανικό, τα εκβιαστικά διλήμματα που του έβαζαν οι κυρίαρχες ελίτ. Ο αποφασισμένος λαός δεν υπέκυψε στα τρομοκρατικά διλήμματα που έβαζαν και αναπαρήγαγαν τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε.. Τα διαγγέλματα, Ομπάμα, Μέρκελ, Σόιμπλε, τα ρεπορτάζ της δραχμής και τα δεινά που θα ακολουθούσαν, είχαν μικρό αντίκρισμα.

Το παγκόσμιο σώου των Xmas!

Από τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη στα ρεβεγιόν της Παγκοσμιοποίησης

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Ο μεγάλος συγγραφέας της Βικτωριανής Αγγλίας, Κάρολος Ντίκενς, στην «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του (τον Δεκέμβριο του 1843), έδινε το νόημα της γιορτής των Χριστουγέννων όπως ήταν ζωντανό ακόμα στον δυτικό πολιτισμό.

Πρόκειται για την ιστορία του άκαρδου και φιλοχρήματου Σκρουτζ ο οποίος, με την επέμβαση του πνεύματος των Χριστουγέννων, συγκλονίζεται και από φιλάργυρος μετατρέπεται σε άνθρωπο της συμπόνοιας και της γενναιοδωρίας.

Αυτό ήταν το μήνυμα της γιορτής των Χριστουγέννων που επιζούσε στην ψυχή των λαών μέχρι την εισβολή της παγκοσμιοποίησης και του καταναλωτισμού. Όλοι μεγαλώσαμε με την πασίγνωστη ιστορία του, γενηές και γενηές, μέχρι που ήρθε ο νεοεποχίτης Χάρρυ Πότερ να μονοπωλήσει τις παιδικές ψυχές.

Σήμερα γίνεται μια συντονισμένη κατεδάφιση του εορτασμού των Χριστουγέννων, τα οποία η βιομηχανία της διασκέδασης τα θέλει ένα ατελείωτο σώου από «ρεβεγιόν», καζίνο, βιτρίνες και εξωτικές εκδρομές…

Ασφάλειες και Ανασφάλειες

Του Γεράσιμου Δεληβοριά

Ο Αντώνης Σαμαράς ήτανε κιόλας υπουργός όταν ο σημερινός του αντίπαλος καθοδηγούσε την κατάληψη του σχολείου του σαν πρόεδρος του 15μελούς. Με το ρολόι της Ιστορίας να προχωρά προς την μοιραία 29^η Δεκεμβρίου και με τα άστρα να προβλέπουν την έλευση της πρωθυπουργίας Τσίπρα, ο σημερινός πρωθυπουργός θα πρέπει σίγουρα να περνά πολύ δύσκολες στιγμές.

 Τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν πάει πολύ διαφορετικά και ευνοϊκά για τον Σαμαρά, αν είχε προχωρήσει σε πράξεις αποφασιστικές και θαρραλέες, χειριζόμενος ο ίδιος τις εξελίξεις αντί να σέρνεται πίσω τους. Εφόσον οι δημοσκοπήσεις έδειχναν και εξακολουθούν να δείχνουν πως η μεγάλη πλειοψηφία του λαού, το 60% σχεδόν, δεν θέλει σήμερα εκλογές και επιθυμεί εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την σημερινή Βουλή κι αφού είναι πέρα για πέρα εξακριβωμένο πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί ακόμη να φθάσει το όριο του 30%, που είναι και η κρίσιμη μάζα για την μετατόπιση κι άλλων στρωμάτων υπέρ του, θα έπρεπε να απευθυνθεί στο λαό, προκαλώντας δημοψήφισμα με το ερώτημα της προεδρικής εκλογής από την παρούσα Βουλή.

Το δάσος, τη γη και το νερό

Για να κάνουμε μία μεγάλη ιστορία κάπως μικρή, χωρίς τον αγώνα των πολλών καλών ανθρώπων στη Βορειανατολική Χαλκιδική, ενάντια στην καταστροφή του τόπου τους, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο για την απ’ εδώ πλευρά, αλλά και για τα καθίκια που καταστρέφουν τις ζωές μας. Αυτός ο αγώνας για το δάσος, τη γη και το νερό, που από την Ιερισσό πήγε παντού σε όλη την Ελλάδα, σε όλο τον κόσμο, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: Ή εμείς, ή αυτοί, ή με τους Ρωμαίους, ή με τους Γαλάτες, ή με την Αντίσταση, ή με την υποταγή. Όλο αυτόν το σαματά δεν τον έκαναν, δεν τον κάνουν, βετεράνοι των κοινωνικών κινημάτων, ούτε και ειδικοί των Αντιστάσεων και η Αριστερά στην περιοχή μικρές δυνάμεις είχε.