Καλή χρονιά!

Καλή χρονιά

υγεία, υγεία, υγεία

αγάπη, ελπίδα, πίστη, τύχη

καλά μυαλά για καλές επιλογές

κόντρα στο 41τακατό

κόντρα στους κυρ Παντελίδες

Καλή χρόνια! 41 τακατό

Fatih Terim: Γιατί Ήρθε στην Ελλάδα ο Αδαής Νταής των Γηπέδων;

Photo by Joshua Hoehne on Unsplash

Του Sukru Iliak

Έπειτα από μια σειρά συμφωνιών που υπογράφηκαν κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Erdoğan στην Αθήνα για την άμβλυνση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, περιμέναμε να έρθουν στην Ελλάδα Τούρκοι φοιτητές και εταιρείες μπακλαβάδων. Αντ’ αυτού, ήρθε αναπάντεχα ο προπονητής ποδοσφαίρου Fatih Terim. Λαμβάνοντας υπόψη το μητρώο του, ας ελπίσουμε ότι ο Terim δεν αποτελεί μέρος του πακέτου συμφιλίωσης των δύο χωρών.

Δεν ξέρω σχεδόν τίποτα από ποδόσφαιρο και δεν μπορώ να γνωρίζω τι σκέφτηκαν οι υπεύθυνοι του Παναθηναϊκού. Ωστόσο, η ξαφνική άφιξη του 70χρονου Terim, ο οποίος έχει μια καριέρα γεμάτη ακραίες διακυμάνσεις και έχει αποσυρθεί εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, μου φαίνεται παράξενη. Είναι επίσης σχεδόν απίθανο, για όποιον γνωρίζει λίγα πράγματα για την Τουρκία, να είναι ανεξάρτητη από την πρόσφατη υπόθεση απάτης που φέρει το όνομά του.

Τους τελευταίους μήνες, η Τουρκία συγκλονίζεται από ένα σκάνδαλο οικονομικής απάτης. Το λεγόμενο «Fatih Terim Fund» είναι ένα σύστημα ponzi ή «πυραμίδα», όπως είναι πιο γνωστό, με πρωταγωνίστρια –φαινομενικά– τη διευθύντρια του καταστήματος μιας τράπεζας δίπλα στο γήπεδο της Γαλατασαράι. Από αυτήν την ιστορία των πολύ διάσημων ποδοσφαιριστών και επιχειρηματιών που έχουν πέσει θύματα της απληστίας τους, θα μπορούσε να προκύψει μια εξαιρετική ταινία από τους αδελφούς Coen. Με τις συμβουλές και την ευλογία του Terim και με εξαιρετικά παράλογες υποσχέσεις (μέχρι 300% επιτόκιο!), παρέδωσαν πολλά εκατομμύρια δολάρια σε τσάντες χωρίς απόδειξη παραλαβής στην εν λόγω κυρία.

Πνίγει η πανάκριβη στέγη τους Νεοέλληνες – Απρόσιτα νοίκια, απλησίαστη αγορά

Του Ηλία Παπαναστασίου

Αναφερθήκαμε στην αρθρογραφία μας των τελευταίων εβδομάδων στην ακρίβεια, τους πλειστηριασμούς, το Ελληνικό Χρέος (Δημόσιο και Ιδιωτικό). Καιρός να τονίσουμε και το τεράστιο πρόβλημα της κατοικίας στην Ελλάδα, με τις δυσθεώρητες τιμές, τις ακατάλληλες κατοικίες και το εκπληκτικό ποσοστό εισοδήματος που δίνει ο Έλληνας για την στέγασή του.

  

«Ποσοστό του εισοδήματος που ξεπερνά το 40% πληρώνουν για την κατοικία τους ένας στους τρεις Έλληνες, ενώ περίπου κατά το ίδιο ποσοστό (36%) μένουν πίσω στις πληρωμές των ενοικίων.

  

Πάνω από το 40% του εισοδήματός του πληρώνει ένας στους τρεις Έλληνες μόνο για την κατοικία του, με την Ελλάδα να καταλαμβάνει αρνητική πρωτιά στην Ευρώπη παρουσιάζοντας τα υψηλότερα ποσοστά επιβάρυνσης από το κόστος στέγασης στην Ευρώπη, καθώς τα τελευταία χρόνια τα ενοίκια αυξάνονται συνεχώς με πολύ ταχύτερους ρυθμούς από τα εισοδήματα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, οι κάτοικοι αστικών περιοχών στην Ελλάδα το 2021 βρέθηκαν να σηκώνουν το μεγαλύτερο «βάρος» για τη στέγασή τους συγκριτικά με την υπόλοιπη Ευρώπη. Ειδικότερα, η Ελλάδα σημείωσε τα υψηλότερα ποσοστά επιβάρυνσης από το κόστος στέγασης στις πόλεις » (ιστοσελίδα «Busines Daily» )

Περίεργη χρονιά το 2023

Του Ρούντι Ρινάλντι

Το 2023, που τώρα κλείνει, ήταν μια περίεργη χρονιά. Όχι επειδή οι ρυθμοί άλλαξαν: τα γεγονότα παραμένουν καταιγιστικά, η αβεβαιότητα και η αίσθηση ότι όλα μπορεί να συμβούν εξακολουθούν να είναι παρούσες. Συνεχίζεται μια πορεία «γυμνής μετάβασης» σε τοπία γεωπολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, χωρίς ναυπάρχει από κάπου μια εναλλακτική πρόταση που να αγκαλιάζεται ως ελπίδα από ευρύτατα στρώματα. Την πρωτοβουλία την έχουν κέντρα ισχύος, που όμως δεν μπορούν να ελέγξουν την πορεία της «γυμνής μετάβασης».

Κι έτσι έρχονται στην επιφάνεια με μεγαλύτερη σφοδρότητα φαινόμενα «εκδίκησης της φύσης» απέναντι στην Ύβρη και την αλαζονεία του καλπάζοντος Κέρδους, που με την ψηφιακή του φορεσιά επιβάλλει ανελέητη ασφυξία στην οικονομία, την πολιτεία, τη δημοκρατία, τους υλικούς όρους διαβίωσης δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Η «γυμνή μετάβαση» προχωρά με σπασμούς: ήδη δύο είναι σε πλήρη εξέλιξη, στην καρδιά της Ευρώπης (Ουκρανία) και στη Μέση Ανατολή, χωρίς να υπάρχει καμία εγγύηση ότι δεν θα επεκταθούν.

Το περίεργο της χρονιάς 2023 έγκειται, λοιπόν, στο γεγονός ότι παρά το σφυροκόπημα, την τρομακτική σύγχυση, τις τεράστιες βιοπολιτικές καμπάνιες ελέγχου, αρχίζουν να υπάρχουν σημάδια σκεπτικισμού, σημάδια συνειδητοποίησης ότι κάτι πάει πολύ άσχημα, ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί το «πάμε κι όπου βγει». Επιπλέον, μέσα σε αυτόν τον χρόνο έχουμε μεγαλύτερη αγκύρωση της συνείδησης ότι μεταβαίνουμε σε έναν κόσμο όπου η Δύση θα έχει μικρότερο μερτικό, θα ακολουθήσει μια φθίνουσα πορεία, κι ότι αναδύονται νέα κέντρα και καταγράφονται νέοι συσχετισμοί.

Ιδιωτικά πανεπιστήμια: Καταδρομική επίθεση στο δημόσιο ελληνικό πανεπιστήμιο

Της Γιάννας Γιαννολοπούλου

ε το άρθρο 28 του Συντάγματος, το οποίο αφορά κανόνες του διεθνούς δικαίου και αποτελεί θεμέλιο της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, η κυβέρνηση επιχειρεί να νομιμοποιήσει τη δημιουργία παραρτημάτων αμερικανικών, κατά βάση, πανεπιστημίων και να καταστρατηγήσει το άρθρο 16 του Συντάγματος που προβλέπει ρητά ότι η ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα πραγματοποιείται σε δημόσια ιδρύματα (και όχι κρατικά, όπως διαδίδει η κυβερνητική προπαγάνδα) με αυτοδιοίκηση και ακαδημαϊκή ελευθερία.

Η προετοιμασία διαρκεί είκοσι τουλάχιστον χρόνια

Η προσπάθεια δεν είναι καινούργια. Ήδη μετά από την αποτυχημένη απόπειρα αναθεώρησης του άρθρου 16, το 2006-2007 (απόπειρα που απέτυχε λόγω του μεγαλειώδους πανεπιστημιακού και φοιτητικού κινήματος της εποχής εκείνης), οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης του δημόσιου πανεπιστημίου προχώρησαν αρκετά και με πολλούς τρόπους, συμβαδίζοντας με την απομάκρυνση του κράτους από την υποχρέωσή του να στηρίζει και να χρηματοδοτεί την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στα πρώτα μνημονιακά χρόνια η δημόσια χρηματοδότηση έφτασε στο ναδίρ. Οι προσλήψεις διδακτικού, διοικητικού και τεχνικού προσωπικού μειώθηκαν δραματικά, η κρατική χρηματοδότηση για την έρευνα ελαχιστοποιήθηκε, οι υποδομές καταρρακώθηκαν, οι βιβλιοθήκες μείωσαν τις παραγγελίες τους, ενώ η φοιτητική μέριμνα για τη στέγαση και τη σίτιση των φοιτητών υποχρηματοδοτείται σε δραματικό σημείο. Το 2013 επί υπουργίας Μητσοτάκη στο Υπουργείο Εσωτερικών, τέθηκαν σε διαθεσιμότητα ή κινητικότητα πλήθος διοικητικών υπαλλήλων με έμφαση σε εκείνους της φύλαξης και της καθαριότητας (που απολύθηκαν) για να δοθούν αυτές οι υπηρεσίες σε ιδιώτες εργολάβους (με μεγαλύτερο οικονομικό κόστος για τα πανεπιστήμια).

Το 2013, επίσης, έγιναν οι πρώτες απόπειρες για τη συγχώνευση Τμημάτων (κυρίως των ευρωπαϊκών Φιλολογιών της Φιλοσοφικής), απόπειρες που έπεσαν στο κενό μετά τη συντονισμένη αντίδραση της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Αντόν Τσέχωφ

Φώναξα στο γραφείο μου

τη δεσποινίδα Ιουλία,

τη δασκάλα των παιδιών.

Έπρεπε να της δώσω το μισθό της.

- Κάθισε να κάνουμε

το λογαριασμό, της είπα.

Λοιπόν... Συμφωνήσαμε

για τριάντα ρούβλια το μήνα.

- Για σαράντα.

- Όχι, για τριάντα,

το έχω σημειώσει.

Πάντοτε τριάντα ρούβλια

δίνω στις δασκάλες.

Έχεις δύο μήνες εδώ.

- Δύο μήνες και πέντε μέρες.

- Δύο μήνες ακριβώς.

Το έχω σημειώσει.

Λοιπόν...

Έχουμε εξήντα ρούβλια.

Πρέπει να βγάλουμε

εννιά Κυριακές.

Δε δουλεύεις τις Κυριακές.

Πηγαίνεις περίπατο με τα παιδιά.

Το Φωτεινό Μονοπάτι του Περού

Σόιμπλε τέλος!

Πέθανε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους εχθρούς μας. Υπεύθυνος για εγκληματικά νεοφιλελεύθερα μέτρα που γονάτισαν την ελληνική κοινωνία. Τραυματίστηκε σοβαρά μετά από επίθεση "ψυχοπαθούς", όπως λέγεται. Κατά την ταπεινή μας άποψη, ο εν δυνάμει εκτελεστής δεν ήταν "ψυχοπαθής", ατυχής ήταν. Επέζησε και δεύτερης επίθεσης δύο 24ωρα μετά την πρώτη. Ας είναι βαρύ το τσιμέντο που θα τον σκεπάσει. Καμία λύπη, καμία μεγαλοθυμία για τον σύγχρονο γερμανό εγκληματία του Λαού μας.

Δίχως το «Αχ!»…, Χριστούγεννα λειψά!

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Μια ιδιαίτερη σοφία φωλιάζει στο εορτολόγιο, δηλαδή στη σειρά με την οποία είναι βαλμένες οι εκκλησιαστικές γιορτές – και στον τρόπο με τον οποίο αυτές κουμπώνουν μεταξύ τους. Αλλά είναι σοφία που χρειάζεται να κάνεις κόπο για να την ανακαλύψεις. Δεν βρίσκεται ούτε στην κρούστα της γκλαμουριάς, ούτε στους ζογκλέρ και τους ξυλοπόδαρους, ούτε σε μια θρησκευτικότητα δίχως στοχασμό. Απαιτεί διάθεση για ψάξιμο…

Το εορτολόγιο μας ψιθυρίζει πρώτα απ’ όλα ότι κάθε γιορτή δεν είναι ένα ξέμπαρκο event. Οι γιορτές είναι οδοδείκτες, γιατί νοούν την ζωή ως οδοιπορία η οποία θέλει να έχει νόημα. Και να μην είναι στριφογύρισμα σε μιαν έρημο δίχως ήλιο και άστρα, όπου δηλαδή κανένας προσανατολισμός δεν έχει νόημα και τίποτα δεν οδηγεί πουθενά.

Στις 25 Δεκεμβρίου λοιπόν έχουμε τη γιορτή των Χριστουγέννων. Αργία για όλους: και για όσους δηλώνουν πιστοί και για όσους δηλώνουν άθεοι. Είναι σπουδαίο πράγμα η κοινή γιορτή, γιατί έτσι η κοινωνία ζει ως κοινωνία, δηλαδή έχει την δυνατότητα ενός ραντεβού όλων με όλους. Πράγμα ολότελα αντίθετο από την μεταμοντέρνα αποδόμηση, που θέλει όλες τις μέρες εργάσιμες και τα ρεπό ατομικά, με το ρεπό του ενός σε διαφορετική μέρα απ’ το ρεπό του άλλου. Κι όσον αφορά το μεταφυσικό περιεχόμενο της γιορτής, βεβαίως υπάρχει δια-φωνία μεταξύ πιστών και μη πιστών. Τι πιο φυσικό; 

Εδώ όμως μιλώ για μια συμ-φωνία: Για το γιορτινό αντάμωμα όλων με επίκεντρο την χαρά. Χαρά από καθαυτό το αντάμωμα, μα και από την διάχυτη αίσθηση, ότι χρειαζόμαστε μια νέα γέννα που υπόσχεται ειρήνη και δικαιοσύνη. Θυμίζω ότι η υμνολογία μιλά για «επί γης ειρήνη» και για «ήλιο της δικαιοσύνης». Ναι, έχει Βιβλική προέλευση το επίκαιρο πολιτικό σύνθημα «Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη». Η ειρήνη είναι καρπός της δικαιοσύνης, είχε πει ο προφήτης Ησαΐας. Για μένα ως πιστό, αυτά έχουν νόημα αδιαιρέτως μεταφυσικό και κοινωνικό. Αλλά κι αν κάποιοι νοούν μόνο συμβολικά αυτά που για μένα είναι κυριολεκτικά, και πάλι το αντάμωμά μας ισχύει. Η γιορτή της 25ης Δεκεμβρίου στήνεται γύρω από την χαρά.

Φυγή

Αποσύρει όπλα από το Αιγαίο, στέλνει φρεγάτα στην Ερυθρά. Η πιο επικίνδυνη κυβέρνηση μετά το 1974

Έχουν σκεφτεί πού μπλέκουν τη χώρα και τις δυνάμεις της ο Πρωθυπουργός, οι υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών και οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η κυβέρνηση επιδεικνύει εθνική ευαισθησία κατεβάζοντας τον πίνακα με τη σημαία από το ελληνικό προξενείο στη Νέα Υόρκη. Την ίδια στιγμή αποκαλύπτεται ότι έχει πάρει, εν κρυπτώ, πυραύλους Stinger, πανάκριβα και απολύτως απαραίτητα όπλα, από το ανατολικό Αιγαίο και τα έχει δώσει στην Ουκρανία.

Απορώ γιατί εξακολουθεί να επιμένει η Τουρκία στην αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Τι χρειάζονται οι διαρκείς δηλώσεις της για το θέμα; Την κάνει μόνη της την αποστρατιωτικοποίηση η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η πρώτη μετά το 1974 που αφοπλίζει πρακτικά την πρώτη γραμμή της ελληνικής άμυνας και αναδεικνύεται, με όσα πράττει σε όλους τους τομείς, στην πιο επικίνδυνη που είχε η χώρα μετά την κυβέρνηση Ανδρουτσόπουλου-Ιωαννίδη. Ούτε στον καιρό του εμφυλίου πολέμου, η Ελλάδα δεν ήταν τόσο πλήρες προτεκτοράτο των Ηνωμένων Πολιτειών και (τώρα) και του Ισραήλ.

Την ίδια στιγμή που απομακρύνει απολύτως χρήσιμα όπλα ετοιμάζεται να βυθίσει την ελληνική οικονομία αγοράζοντας F35, κατάλληλα για να πολεμήσει η Αμερική το Ιράν και τη Ρωσία, όχι όμως για να αμυνθούμε από την Τουρκία! Ασφαλώς πρόκειται για πολύ πατριωτική πολιτική, αν ως πατρίδα μας όμως θεωρηθούν οι αμερικανικές πολιτικές βιομηχανίες. (Ίσως γι’ αυτό την υποστηρίζει και ο κ. Κασσελάκης, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σήμερα, πρώην συνεργάτης του CSIS, κέντρου που χρηματοδοτούν αυτές οι βιομηχανίες και συνδέεται στενά με τη CIA και το Πεντάγωνο.

Υψηλόβαθμο αξιωματικό του Ιράν σκότωσε το Ισραήλ στη Συρία – Με αντίποινα απειλεί η Τεχεράνη

Ο Σαγέντ Ραζί Μουσαβί, υπεύθυνος των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν για τη στρατιωτική συμμαχία με τη Συρία, σκοτώθηκε από επίθεση του Ισραήλ κοντά στη Δαμασκό.

Σε ανακοίνωση του τη Δευτέρα  το Σώμα Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) αναφέρει:

«Το ιρανικό έθνος ενημερώνεται ότι πριν από λίγες ώρες, σε μια εγκληματική πυραυλική επίθεση του παιδοκτόνου σιωνιστικού καθεστώτος στη Δαμασκό, ο ταξίαρχος Sardar Sayyed Reza Mousavi, ένας από τους έμπειρους στρατιωτικούς συμβούλους του IRGC στη Συρία, πέτυχε τον υψηλό βαθμό του μαρτυρίου.

Ο μάρτυρας Mousavi ήταν σύντροφος του μάρτυρα στρατηγού Haj Qassem Soleimani και ήταν υπεύθυνος για την υποστήριξη του μετώπου αντίστασης στη Συρία

Τονίζεται ότι το σφετεριστικό και άγριο σιωνιστικό καθεστώς θα πληρώσει αναμφίβολα για αυτό το έγκλημα».

Ο Ιρανός Πρόεδρος Ebrahim Raeisi δήλωσε οτι το Ισραήλ «θα πληρώσει σίγουρα το τίμημα για την εγκληματική του πράξη της δολοφονίας ενός ανώτερου στρατιωτικού συμβούλου», κάνοντας λόγο για «σημάδι της απελπισίας του σφετεριστή σιωνιστικού καθεστώτος». 

Το Ιράν θα δώσει «έξυπνη» απάντηση στο Ισραήλ δήλωσε ο  εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Άμυνας Reza Talaei-Nik.

Δημοσκοπήσεις

Χριστούγεννα με Φ.Κόντογλου: «Το παραπάνω απ’ ότι έχει κανένας ανάγκη, το κλέβει από τον άλλον»

Ο Δρ Δημήτρης Σταθακόπουλος μας έσωσε για πάντα από τη ρουτίνα των τυπικών ευχών για τα Χριστούγεννα. Το κείμενο του Φώτη Κόντογλου που μας καλεί να διαβάσουμε, είναι νομίζουμε απόλυτα ταιριαστό με το πνεύμα της ημέρας.

Φώτης Κόντογλου, από το βιβλίο «Χριστού Γέννησις. Το φοβερόν Μυστήριον» (εκδ. Αρμός, σελ 14): * Οτι πιό ανθρωπιστικό και προοδευτικό , γραμμένο από έναν που σήμερα “ανοήτως” θα λέγαμε συντηρητικό ελληνο-χριστιανό :

“Το παραπάνω απ’ ότι έχει κανένας ανάγκη, το κλέβει από τον άλλον. «Μακάριον το διδόναι μάλλον, ή λαμβάνειν».

«Αδέρφια μου. Φυλάξτε τα ελληνικά συνήθειά μας, γιορτάστε όπως γιορτάζανε οι πατεράδες σας, και μη ξεγιελιώσαστε με τα ξένα κι άνοστα πυροτεχνήματα. Οι δικές μας οι γιορτές αδελφώνουν τους ανθρώπους, τους ενώνει η αγάπη του Χριστού. Μην κάνετε επιδείξεις.

«Ευφράνθητε εορτάζοντες ……………. σαν γυρίσετε ( από την εκκλησία  εννοεί) εις το αρχοντικόν σας, ευθύς τραπέζι στρώσετε, βάλτε το φαγητόν σας …………. Δώστε και κανενός φτωχού όστις να υστερήται».

Σκάλα του Μιλάνου. Χθες βράδυ

Χριστού - Γέννα!

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Ο Θεός κατέβηκε, ήρθε η ώρα να θεωθεί ο άνθρωπος!

Το παράδοξο γεγονός όπου ο Θεός Λόγος «εφανερώθη εν σαρκί», έλαβε σώμα, έγινε άνθρωπος γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα.
Τι πιο παράδοξο όταν ο Αιώνιος και Άναρχος και Απρόσιτος και Ακατάληπτος Θεός,
από φιλανθρωπία, κατέβηκε στον κόσμο μας και έλαβε «σάρκα» και έγινε άνθρωπος, γεννήθηκε ως άνθρωπος με ψυχή και σώμα και νου και θέληση και ζωή ανθρώπινη.
Τώρα Αυτός ο ίδιος γίνεται κτίσμα, γίνεται «δημιούργημα», γίνεται «άνθρωπος».

«Ο αεί Ων», ο Άναρχος και Άκτιστος, τώρα ο Ίδιος γεννάται και γίνεται κτίσμα: «Ο Ων γίνεται, ο Άναρχος άρχεται» (Ακολουθία των Χριστουγέννων). Ο Δημιουργός και Κτίστης γίνεται δημιούργημα και κτίσμα, ο Αόρατος όραται και ψηλαφάται, ο Ασώματος λαμβάνει σώμα (στιχηρά των Χριστουγέννων).

Και γιατί συμβαίνει το μυστήριο γεγονός;
Ο Θεός κατέβηκε μέχρι τον άνθρωπο, ώστε ο άνθρωπος να υψωθεί μέχρι το Θεό· ο Θεός μετέσχε της δικής μας ανθρώπινης φύσεως, για να μετάσχει
και ο άνθρωπος της θείας· ο Θεός έγινε Υιός ανθρώπου, για να γίνει ο άνθρωπος Υιός του Θεού· ο Θεός ενανθρωπίζεται για να θεωθεί ο άνθρωπος.

Και ο δρόμος άνοιξε, γίνονται όλα απλά με μια προϋπόθεση, να πιστέψεις σε τούτο το μυστήριο της Θεού - γέννας! 

Με τον τρόπο του Ντοστογιέφσκι!
είναι γνωστό το γράμμα του Ντοστογιέφσκι στον Φονβίζιν (το 1854), που λέει παράδοξα: «Αν η αλήθεια, ας υποθέσωμε, θα απέκλειε τον Χριστό, εγώ θα έμενα με τον Χριστό κι όχι με την αλήθεια».

Herod…

Το ΚΚΕ, οι «εχθροί» τουκόμματος και η «αποκάτάσταση» τους - Η περίπτωση του Διονύση Μαυρογένη και των 350 «προβοκατόρων και χαφιέδων» του Πολυτεχνείου 1973

 Η πορεία των 350 προβοκατόρων

 «Ο Βελουχιώτης (Κλάρας), εκτός από τ’ άλλα, ήταν και δηλωσίας. Ο Κλάρας, που είχε στρατιωτικές ικανότητες κατσαπλιαδισμού, ίσως κάτι παραπάνω, σαν κομματική φυσιογνωμία, ήταν ένας άνθρωπος, που μόνο να χαντακώσει το Κόμμα μπορούσε. Καθόταν κι έτρεφε ψείρες, μεθούσε, έκανε όργια, δούλευε διαλυτικά και χαντάκωνε το κίνημα και τον ΕΛΑΣ. Παρ’ όλο ότι και αυτός σε ορισμένα σημεία μπορεί να είχε δίκιο, στη βάση τάχτηκε ενάντια στο Κόμμα. Ήταν ένας μικροαστός – τυχοδιώχτης. Όταν σφίχτηκε λιγάκι στην Κέρκυρα, ούτε ένα μπάτσο δεν έφαγε και λύγισε. Κι έπειτα είχε αξιώσεις ηγέτη και καθοδηγητή.Το Κόμμα, και όταν σήκωσε δική του μπαντιέρα, του έδωσε τη δυνατότητα και τον βοήθησε να σκεφτεί και να διορθώσει το στραβοπάτημά του. Δε το έκανε όμως αυτό το πράγμα και πήγε κι έφαγε το κεφάλι του. Ο Τίτο τον έβαλε και έφαγε το κεφάλι του.»

Ν. Ζαχαριάδης, 3η Συνδιάσκεψη ΚΚΕ (1950)

«Η καθαίρεση του Ν. Ζαχαριάδη και η διαγραφή του ήταν πράξεις άδικες, συνέπεια της επικράτησης του δεξιού οππορτουνισμού στο ΚΚΕ και στο ΚΚΣΕ. Η κατηγορία εναντίον του για συνεργασία με τον ταξικό εχθρό ήταν συκοφαντική, ενώ οι κατηγορίες για την καλλιέργεια της προσωπολατρίας και την εγκαθίδρυση στο ΚΚΕ ανώμαλου εσωκομματικού καθεστώτος αποτελούσαν πρόσχημα για να περάσει στην πλειοψηφία των μελών της ΚΕ και του κόμματος η δεξιά οππορτουνιστική στροφή».

Ριζοσπάστης, 27-4-2023

«Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αποφασίζει την επίσημη πολιτική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη. Θεωρεί ότι είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Παράλληλα η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη σημειώνει ότι η διαφωνία του Άρη με τη Συμφωνία της Βάρκιζας δεν δικαιώνει τη στάση του απέναντι στη συλλογική θέση του Κόμματος και την παραβίαση από αυτόν της κομματικής πειθαρχίας, καθώς και την αξιοποίηση από τον Άρη της φήμης και του σεβασμού που είχε κατακτήσει την προηγούμενη περίοδο ως καπετάνιος του ΕΛΑΣ και στέλεχος του ΚΚΕ. Η στάση του αυτή, που αποτέλεσε ρήξη με τη θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, δεν καθιστά δυνατή τη μετά θάνατο αποκατάσταση και της κομματικής του ιδιότητας».

Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Νοέμβριος 2011

«Στο διάστημα που πέρασε από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του 2011, η όλη διαδικασία για τη συγγραφή του Α’ τόμου του Δοκιμίου Ιστορίας, ιδιαίτερα της περιόδου 1939 – 1949, έδωσαν τη δυνατότητα μεγαλύτερης εμβάθυνσης στη δράση και την κατάσταση του ΚΚΕ στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μελετήθηκαν παραπέρα η λειτουργία του Κόμματος και η σχέση του με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης […] Τα παραπάνω ενισχύουν το σκεπτικό ότι η μη κομματική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη δεν εναρμονίζεται με την πολιτική του αποκατάσταση που έγινε το 2011.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ αποφασίζει να αποκατασταθεί ολόπλευρα ο Άρης Βελουχιώτης.»

Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ «Για την Πολιτική Αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη», 23/06/2018

«Παινεύουμε τους πεθαμένους, για να θάψουμε τους ζωντανούς», είχε πει κάποτε ο γραμματέας του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης, προφανώς σε μια έκλαμψη ειλικρίνειας και βέβαια βαθιάς κομματικής γνώσης και «σοφίας».

Έξαρση εθνικισμού και μίσους κατά των Ελληνοκυπρίων στα Κατεχόμενα

Του Κώστα Βενιζέλου

Η τουρκική πλευρά επιμένει, εξήντα χρόνια μετά, να αναπαράγει ψέματα για τα γεγονότα που ονομάστηκαν “Ματωμένα Χριστούγεννα” το 1963.

Έξαρση εθνικισμού και μίσους, για μια ακόμη φορά, από την  κατοχική πλευρά με αφορμή την επέτειο της τουρκοανταρσίας, που εκδηλώθηκε την 21η Δεκεμβρίου 1963, με στόχο την υπονόμευση και διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η συμπλήρωση εξήντα χρόνων από τότε, οδήγησε τους Τούρκους σε πολλές αναφορές και εκδηλώσεις, εθνικιστικού χαρακτήρα.

Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, σε ανάρτηση του στην πλατφόρμα Χ, αναφέρει πως «πριν από 60 χρόνια σαν σήμερα, εκατοντάδες Τουρκοκύπριοι σκοτώθηκαν ως αποτέλεσμα των σφαγών, που έμειναν στην ιστορία ως ‘’Ματωμένα Χριστούγεννα’’ και διέπραξε η ελληνοκυπριακή τρομοκρατική οργάνωση ΕΟΚΑ. Με σεβασμό τιμούμε όλους τους μάρτυρες μας».

Αλλά και το τουρκικό υπουργείο Άμυνας προέβη σε σχετική ανακοίνωση. Σε δηλώσεις του ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΑΜ, αντιναύαρχος Ζεκί Ακτούρκ, ανέφερε ότι «οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις μας, που λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την επιβίωση του κράτους μας και την ειρήνη και ασφάλεια των πολιτών μας, υπηρετούν με επιτυχία στο Αζερμπαϊτζάν, τη Λιβύη, το Κόσοβο, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Κατάρ, τη Σομαλία και πολλές άλλες περιοχές, ιδιαίτερα στην Κύπρο και συνεχίζουν να υποστηρίζουν τους δίκαιους σκοπούς των αδελφικών, φιλικών και συμμαχικών εθνών».

Πίτσα Κωνσταντίνου, η «κοπέλα της σημαίας!» – τα γυναικεία μεσοφόρια του ηρωισμού!!!

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου

(με αφορμή μια υπέροχη κουβέντα με τον καλλιτέχνη Γιάννη Γίγα, που μου έμαθε πολλά)

[….Στο επισκεπτήριο έλεγα στη μάνα μου να μου φέρνει εσώρουχα (κομπινεζόν και βρακιά), μόνο άσπρα και γαλάζια. Επέμενα και εκείνη απορούσε… (…) Είχαμε μετατρέψει ένα κελί σε εκκλησιά. Ερχόταν ο παπάς κάθε Κυριακή μας ευλογούσε και από εκεί έπαιρνα κεριά, τα άναβα κρυφά στο κελί και άρχισα να κόβω τα εσώρουχα σε λωρίδες. Δυο χρόνια με το φως του κεριού έραβα τη σημαία!…»

Μια μεγαλειώδης πράξη αντίστασης μέσα στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου. 1955 και ΕΟΚΑ! Μέρες ζοφερές μα πέρα για πέρα ηρωικές. Η ελληνική σημαία, σύμβολο ελευθερίας μας, αλλά και σε ευθεία αντιπαραβολή με την αποικιοκρατία της Μεγάλης Βρετανίας. Από μια μαθήτρια 17 ετών, την Χαραλαμπία(Πίτσα) Κωνσταντίνου. Ο …φεμινισμός της, να το πούμε έτσι, αυτονόητος και μια ολόκληρη αγκαλιά θυσίας για την Ελλάδα και τους ανθρώπους . Ύφαινε ένα ιστορικό σύμβολο ταυτότητας, με τα γυναικεία υλικά και χαρακτηριστικά φροντίδας, πλέκοντας την προσωπική με την συλλογική αντίσταση και απελευθέρωση. Στις μέρες μας, η Πίτσα δεν θα λογιζόταν φεμινίστρια, αλλά «εθνίκι», αυτή η κόρη του αντάρτη. Επειδή τίμησε και διεύρυνε την δύναμη του εθνικού-κοινωνικού συμβόλου και δεν το ποδοπάτησε με μνησικακία, δεν το εξουδετέρωσε, φορτώνοντας του όλες τις κακίες και τη βία του κόσμου και των ανθρώπων.

«Ο πατέρας μου είχε πολεμήσει το 1940 κατά των Γερμανών. Ήταν αντάρτης και μάλιστα είχε δική του ομάδα πάνω στα βουνά. Γερόλυκο τον λέγανε, ήτανε καπετάνιος. Είμαστε μια πολύτεκνη οικογένεια, εφτά αδέρφια. Οι πέντε έχουν φύγει πια από τη ζωή, μείναμε η αδερφή μου στην Κύπρο κι εγώ στην Ελλάδα. Η αγάπη του πατέρα μας για την πατρίδα ήταν το έναυσμα για μένα. Στο σχολείο ακούγαμε για τους αγώνες του ελληνισμού, την 25η Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου, κι όλα αυτά ήταν έμπνευση για μας. Γέμισαν την ψυχή μας με μια μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα. Κανένα μέλος της οικογένειας μου δεν ήξερε ότι είχα ενταχθεί στην ΕΟΚΑ»

Κίνημα επιβίωσης με αξιοπρέπεια, ουσιωδώς πολιτικό κίνημα

Του Ρούντι Ρινάλντι

Ζούμε ένα οξύμωρο σχήμα: οι μεν πολιτικοί ταγοί επαίρονται ότι κατακτούμε νέες επενδυτικές βαθμίδες και αξιολογήσεις, ότι η περίοδος των μνημονίων πέρασε (ακόμα ο εναπομένων ΣΥΡΙΖΑ και οι «γενναίοι» 11 τάχα αριστεροί νοιώθουν περηφάνια που… έβγαλαν τη χώρα από τα μνημόνια), η δε κοινωνία στη συντριπτική της πλειοψηφία ζει μια άλλη πραγματικότητα. Που τη συνθέτουν βίαιοι οικονομικοί όροι, τέτοιοι που στερούν τους ανθρώπους από μέσα τα οποία είναι απαραίτητα για την επιβίωσή τους.

Θυμάται κανείς την ατυχή –για τον ίδιο μόνο– δήλωση του κ. Κατρούγκαλου 3 μέρες πριν τις εκλογές περί αύξησης εισφορών των ελευθέρων επαγγελματιών, και την επίθεση που δέχθηκε από τη Ν.Δ. ότι είναι «μαρτυριάρης»; Τώρα, λίγους μήνες μετά, ο κ. Χατζηδάκης φέρνει νόμο που καρατομεί οριζόντια όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες, και ιδιαίτερα τους πιο χαμηλοσυντήρητους και κτυπημένους ήδη από την κρίση, με την επίφαση ότι σχεδόν όλοι είναι ύποπτοι φοροδιαφυγής. Ξεχνά τελείως ότι όλοι οι μεγάλοι φοροφυγάδες σχεδόν έχουν απαλλαγεί από τις υποχρεώσεις τους προς την πολιτεία, και το «κυνήγι» αφορά τη «μαρίδα». Διότι το σχέδιο δεν είναι να μπει κάποια τάξη στο φορολογικό σύστημα, αλλά να παραταθεί η ασυδοσία για τους μεγάλους ομίλους, να ενταθεί στο έπακρο η φοροληστεία όλων των υπόλοιπων στρωμάτων, να μεγαλώσουν τα έσοδα που θα χρηματοδοτήσουν τις ελίτ και τις επιχειρήσεις τους, και τελικά να ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για το κόλπο γκρόσο: την αρπαγή της περιουσίας των δανεισμένων πολιτών και νοικοκυριών της χώρας.

Μόνο από την αρπαγή των κόκκινων δανείων από funds και servicers εκτιμάται μια «μπάζα» ύψους 78 δισεκατομμυρίων ευρώ! Όχι και λίγα, και μάλλον με εύκολο τρόπο. Από το 2015 η Βουλή ψηφίζει και θέτει τις βάσεις της αρπαγής των σπιτιών (ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί κ.λπ.). Το 2022 ο Άρειος Πάγος αποφασίζει υπέρ funds και servicers. Και τώρα πλέον βρισκόμαστε στην τελική ευθεία, με την ψήφιση και των τελικών λεπτομερειών για την επέλαση των πλειστηριασμών.

Η κατάργηση του βέτο δεν σώζει την ΕΕ

Της Μαρίας Νεγρεπόντη - Δελιβάνη

Τα τελευταία χρόνια η Γερμανία, με τη συμπαράσταση και των ισχυρών οικονομιών του ευρωπαϊκού Βορρά, πάσχιζε να εξαφανίσει, με κάθε τρόπο, το βέτο της ΕΕ, για να λαμβάνονται δήθεν γρηγορότερα και ευκολότερα οι αποφάσεις της. Η ύπαρξή του δημοκρατικού αυτού εργαλείου εξακολουθούσε να ενοχλεί, παρά τους σοβαρούς ακρωτηριασμούς, τους οποίους είχε υποστεί στην πορεία του

Η μέχρι πριν από λίγο διατήρηση ακόμη του βέτο, έστω και με αυτή την εξασθενημένη του μορφή, φαίνεται ότι θα πρέπει να αποδοθεί στο φόβο σοβαρών αντιδράσεων του Νότου, και όχι αποκλειστικά των “κακών παιδιών” της Ευρώπης (βλ. Ουγγαρία και Πολωνία). Οι, καταρχήν, δικαιολογημένοι αυτοί δισταγμοί του διοικητηρίου της ΕΕ διαλύθηκαν, εν ριπή οφθαλμού, προκειμένου να εξασφαλιστεί κατεπειγόντως η είσοδος της Ουκρανίας, αλλά και της Μολδαβίας, στους κόλπους της ΕΕ. Δηλαδή, θεωρήθηκε απαράδεκτη η πιθανότητα να κινδυνεύσει η είσοδος αυτών των χωρών, και όχι μόνο, εξαιτίας του βέτο ορισμένων κρατών-μελών.

Να υπενθυμίσω ότι στις 2 Νοεμβρίου του τρέχοντος έτους, συνήλθαν στο Βερολίνο, με πρόσκληση της Υπουργού Εξωτερικών, 17 υπουργοί Εξωτερικών και 11 κρατικοί γραμματείς. Επρόκειτο, κυρίως για εκπροσώπους του ευρωπαϊκού Βορρά, αλλά και για υποψήφια κράτη για ένταξη, όπως η Ουκρανία και η Τουρκία. Ως κύριο θέμα αυτής της σύναξης ήταν η κατάργηση της ομόφωνης ψήφου, υπέρ μιας ειδικής πλειοψηφίας, που ουσιαστικά αποτέλεσε τον πρόλογο της κατάργησης του βέτο.

Η ουσιαστική κατάργηση του βέτο συντελέστηκε με ψήφισμα, πριν από μερικές ημέρες, και κάτω από τη σκέπη της άμεσης ανάγκης αναμόρφωσης των συνθηκών της ΕΕ, προκειμένου «να αντιμετωπιστεί το μέλλον της διευρυμένης Ευρώπης». Υποβλήθηκαν 267 προτάσεις αναθεώρησης. Οι επικρατέστερες είναι αυτές, που ενισχύουν την ασυδοσία στους κόλπους της ΕΕ και περιορίζουν ακόμη περισσότερο την εμβέλεια του φτωχού Νότου, απέναντι στον πλούσιο Βορρά.

Αφωνία του ευρωπαϊκού Νότου

Εύλογη είναι η έκπληξη για την όντως, ανεξήγητη τουλάχιστον εκ πρώτης όψης, απουσία αντιδράσεων από τον ευρωπαϊκό Νότο, εναντίον της βιαστικής και ολοκληρωτικής πια κατάργησης του μοναδικού δημοκρατικού όπλου, που είχε παραμείνει στη διάθεσή του. Και ακόμη πιο προβληματική είναι η συναίνεση Ελλάδας και Κύπρου στη θανάτωση του βέτο. Ιδιαίτερα της Κύπρου, που δεν θα ήταν πλήρες μέλος της ΕΕ το 2004, χωρίς το βέτο, αλλά και της Ελλάδας που διακυβεύεται η κυριαρχία της στο Αιγαίο και όχι μόνο. Εύλογα διερωτάται κανείς τι αντάλλαγμα θα μπορούσε να εξασφαλίσει η απώλεια της έστω οιονεί σιγουριάς, που πρόσφερε το βέτο, ως τελευταίο οχυρό, στις αδύναμες ευρωπαϊκές οικονομίες.

Η συνέχεια εδώ: Η κατάργηση του βέτο δεν σώζει την ΕΕ

Ανάρτηση από: https://slpress.gr/

Πικρές αλήθειες...

Το απίστευτο χρέος των Νεοελλήνων που αγγίζει το 1 τρισεκατομμύριο !

Του Ηλία Παπαναστασίου

Δεν μιλάνε πολλοί, σχεδόν κανένας για το χρέος που ταλανίζει σαν Λερναία Ύδρα τον ελληνικό λαό, χρέος που αγγίζει το 1 τρισεκατομμύριο. Οι κονδυλοφόροι της Κυβέρνησης –υπηρέτες του Αστικού, Δεξιού συμφέροντος, οικονομικού και εκλογικού– μας βομβαρδίζουν με καταιγιστικό ρυθμό με «βόμβες μεγατόνων Νεοδημοκρατικής προπαγάνδας, πως «το χρέος είναι ρυθμισμένο», «το χρέος μειώνεται» και άλλα πολύ συμπαθή και χαριτωμένα. Είναι όμως έτσι;

Διαβάζουμε στο Documento :

«Η είδηση έπεσε σαν βόμβα, λες και έπρεπε να το γράψει η ελβετική τράπεζα UBS για να καταλάβουμε τον βρόχο που έχει περάσει στην κοινωνία το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος. Όπως προκύπτει από την ανάλυση της UBS, το συνολικό χρέος σε όλους τους τομείς (ιδιωτικός, δημόσιος και χρηματοοικονομικός τομέας) ως ποσοστό του ΑΕΠ ανέρχεται στο 305,8%. Σε απόλυτα μεγέθη ο ελβετικός τραπεζικός όμιλος εκτιμά το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος στα 657 δισ. ευρώ…..

 

….. Μέχρι τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αυξήσει το δημόσιο χρέος κατά 67 δισ. ευρώ. Παρέλαβε τον Ιούλιο του 2019 χρέος στα 355 δισ. ευρώ και το έχει φτάσει στα 422 δισ. – σύμφωνα με τον ΟΔΔΗΧ στο τέλος Σεπτεμβρίου ανερχόταν στα 402 δισ. ευρώ. Αν προσθέσουμε όσα αναμφισβήτητα συγκαταλέγονται στο ιδιωτικό χρέος, τότε μιλάμε για βρόχο 351 δισ. ευρώ.

Ως εκ τούτου προκύπτει διαφορά 116 δισ. ευρώ που έχει κρυφτεί μόνο για το ιδιωτικό χρέος. Άρα το συνολικό χρέος της Ελλάδας δεν βρίσκεται στα 657 δισ. ευρώ, όπως αναφέρει στην αποτίμησή της η UBS, αλλά στο θηριώδες μέγεθος των 763 δισ. ευρώ. Όλα αυτά χωρίς να υπολογίζεται το χρέος μεταξύ επιχειρήσεων ή ακόμη και ιδιωτών που δεν μπορεί να μετρηθεί.

Ξεν. Κοντιάδη: Το «φαινόμενο Κασσελάκη»

Του Θανάση Σκαμνάκη

Να απολογηθώ. Όταν έμαθα την έκδοσή αυτού του βιβλίου είχα δυσπιστία. Πως ένας σοβαρός μελετητής ασχολείται με ένα φαινόμενο τόσο επικαιρικό. Και πότε πρόλαβε; 

Και ξεκίνησα να το διαβάζω με δεδομένη την άρνησή μου, με σκοπό να το ξεπετάξω σε μια δυό μέρες.

Αλλά δεν έγινε έτσι. Χρειάστηκε να το διαβάσω προσεκτικά, να κρατήσω σημειώσεις, να επιστρέψω σε κάποιους συλλογισμούς, να το αναλογιστώ και να διαπιστώσω, εν τέλει, πως μου άνοιξε ορίζοντες στη σκέψη και την ερμηνεία των πρόσφατων εξελίξεων στο ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνο . Οπότε, το συμπέρασμα είναι πως κάθε άλλο παρά «αρπαχτή» είναι.

Το βιβλίο του Ξενοφώντα Κοντιάδη, Το «φαινόμενο» Κασσελάκη», το μεσσιανικό προσωπείο της μεταδημοκρατίας  (εκδόσεις Καστανιώτη) συγκροτεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μελέτη για την κατάσταση των κοινωνιών μας, σε μια εποχή που η Δημοκρατία βρίσκεται σε έλλειψη, τα πολιτικά κόμματα, των αριστερών συμπεριλαμβανομένων, βιώνουν βαθειά κρίση και οι συλλογικές εκφράσεις και εκδηλώσεις, οι αξίες και οι στόχοι τους, έχουν σημειώσει θεαματική υποχώρηση. Σε μια κατακερματισμένη κοινωνία και κοινωνική συνείδηση, το πολιτικό και το κοινωνικό υποχωρεί μπροστά στο ατομικό, σηματοδοτώντας τη νίκη, ή έστω επιβολή, της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας και σκέψης (συνείδησης), με αντίστοιχη υποχώρηση των συλλογικών οραμάτων.  

Μεταδημοκρατία και μεταπολιτική ονομάζει τα φαινόμενα, όπου «σε νέους μηχανισμούς αντιπροσώπευσης αναδείχθηκαν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι δημοσκοπήσεις και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, παλιά και νέα». Υπογραμμίζοντας πως και τα κοινωνικά κινήματα και «κατεξοχήν τα φαινόμενα κοινωνικής εξέγερσης» παίρνουν νέες μορφές, «αντανακλούν την έκπτωση των παραδοσιακών αντιπροσωπευτικών θεσμών, την απαξίωση των πολιτικών  κομμάτων, αλλά και την αδυναμία των νέων μηχανισμών κοινωνικής εκπροσώπησης να καλύψουν το δημοκρατικό έλλειμμα».

Η περιγραφή αυτής της μεταμοντέρνας εποχής, «μεταδημοκρατικής» και «μεταπολιτικής», είναι ιδιαίτερα ακριβής και ενδιαφέρουσα.

Αυτή ακριβώς η εποχή  αποτελεί το κοινωνικό πλαίσιο εντός του οποίου μπορεί να επιτυγχάνονται σχέδια και να επιβάλλονται πρόσωπα τύπου Κασσελάκη.

Ο συγγραφέας προσπαθεί να βγάλει τον αναγνώστη του από το πλαίσιο των θεωριών συνωμοσίας και να τον εντάξει σε μια λογική που καταλαβαίνει την κοινωνική πραγματικότητα, με τις ταξικές και άλλες συγκρούσεις της, ως το έδαφος στο οποίο βλασταίνουν τέτοια φαινόμενα. 

Δικαιωματική αριστερά...

Γιατί κατακερματίζεται η Αριστερά διεθνώς;

Του Θεόδωρου Γεωργίου

H παγκόσμια πολιτική κοινωνία κατά τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού πρώτου αιώνα βρίσκεται σ’ ένα ιστορικό μεταίχμιο. Περνάει μια μεταβατική συνθήκη αυτοπροσδιορισμού σε όλα τα επίπεδά της, σε όλες τις δομές της. Τίποτε δεν είναι σταθερό και σαφές όπως συνέβαινε κατά τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. Αλλά και τίποτε μα τίποτε δεν διακρίνεται στον ορίζοντα ως ιστορική προοπτική του ανθρώπινου κόσμου.

Στο πραγματολογικό αυτό πλαίσιο της παγκόσμιας αβεβαιότητας, η Αριστερά, ως εκείνη η πολιτική συνθήκη που υπερασπίζεται τον ορθολογικό μετασχηματισμό της ανθρώπινης κοινωνίας, καλείται να υπερασπιστεί την ιστορική παράδοσή της και ταυτόχρονα να «χαράξει» νέους δρόμους για την ιστορική προοπτική του ανθρώπου. Θα τολμήσω να ισχυριστώ ότι στις μέρες μας η Αριστερά εκφράζει την «απόλυτη άρνηση» (σύμφωνα με τις αναλύσεις των Χέγκελ και Μαρξ), πράγμα που σημαίνει ότι για ακόμη μία ιστορική στιγμή η ανθρωπότητα εναποθέτει τις ελπίδες για σωτηρία της στις κοινωνικές δυνάμεις της Αριστεράς.

Διαπιστώνουμε όμως ότι η Αριστερά δεν δομείται ούτε λειτουργεί ως ενιαίο πνεύμα αντίστασης και ανατροπής μπροστά στον αυταρχικό συντηρητισμό της εποχής μας. Και αναρωτιόμαστε όλοι μας πώς και γιατί η Αριστερά δεν μπορεί να αναμετρηθεί με τον συντηρητισμό της Δεξιάς; Κατά τη φιλοσοφικο-πολιτική άποψή μου, δύο είναι οι παράγοντες που έχουν οδηγήσει την Αριστερά στον πραγματολογικό κατακερματισμό της και τη Δεξιά στη γραφειοκρατική ηγεμονία της. Ο ένας παράγοντας έχει να κάνει με τη μακροχρόνια ιδεολογικο-πολιτική ενσωμάτωση των ιδεών της Αριστεράς στο σύστημα του συντηρητισμού.

Πρωθυπουργός Μαρινάκης...

Αράουτ…

Σώπα μη μιλάς

Το 16,7% των Ελλήνων αδυνατεί να κάνει ιατρικές εξετάσεις

Η Ελλάδα κατέγραψε το 2022 το υψηλότερο ποσοστό (16,7%) πολιτών στην ΕΕ που ανέφερε ότι δεν μπόρεσε να κάνει ιατρική εξέταση λόγω κόστους, απόστασης ή μεγάλης λίστας αναμονής, σύμφωνα με τη Eurostat.

Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το 2022 η Ελλάδα – μαζί με την Φιλανδία και τη Ρουμανία – συμπεριλαμβάνεται στις χώρες με το υψηλότερο ποσοστό των πολιτών που δεν μπόρεσαν να κάνουν ιατρικές εξετάσεις για είτε για οικονομικούς λόγους, είτε λόγω της μεγάλης λίστας αναμονής είτε εξαιτίας της απόστασης.

Αναλυτικά, οι χώρες της ΕΕ που ανέφεραν τις υψηλότερες τιμές ήταν: η Ελλάδα (16,7%), η Φινλανδία (9,6%), η Ρουμανία (7,9%) και η Λετονία (7,1%). Οι χώρες με τα μικρότερα ποσοστά είναι η Γερμανία (0,5%), η Τσεχία (0,3%) και η Κύπρος (0,1%).

Την ίδια στιγμή, το ποσοστό των ανθρώπων που κινδυνεύουν από τη φτώχεια στην ΕΕ που ανέφεραν ότι αυτές οι ανεκπλήρωτες ανάγκες έφτασαν σε ποσοστό 6,1%, διπλάσιο από εκείνους που δεν κινδυνεύουν (2,8%).

Αυτοσυντήρηση…

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ!

Αν και Ολυμπιακός τα ερυθρόλευκα ομαδικά μου αισθήματα σε περιστολή εδώ και πολλά πολλά χρόνια.

Με προέδρους τους Κοσκωτά, Σαλιαρέλη Κόκκαλη, Μαρινάκη, παρά τα τόσα πρωταθλήματα, η οπαδική "μαφία" σε αγαστή συνεργασία με το υπό διάλυση κομματικό κράτος λειτουργεί ως μηχανισμός εκτόνωσης της συσσωρευμένης οργής των φτωχοποιημένων πολιτών. 

Σήμερα, κυβέρνηση και Μαρινάκης βάλθηκαν να "εξυγιάνουν" μετά το κράτος και το ελληνικό ποδόσφαιρο!!! 

Μια νέα διακήρυξη φιλίας μετά από αυτήν με την Τουρκία υπογράφει ο πρωθυπουργός! Ο Μαρινάκης της κυβέρνησης με τον Μαρινάκη του Ολυμπιακού! 

ΕΙΡΗΝΗ παντού!

Ο χούλιγκαν, υποψήφιος δολοφόνος, συνελήφθη αμέσως γιατί θύμα του είναι ένας άτυχος αστυνομικός.  Ο δολοφόνος του Μιχάλη ακόμη αγνοείται, και οι Κροάτες νεοναζί επιστρέφουν στη χώρα τους με τιμές ηρώων!

____________________

Η δημοσίευση του φίλου Δημήτρη Γιαννάτου φωτίζει και αποδίδει ορθά την μόνη Αλήθεια για όσα συμβαίνουν στα γήπεδα:

Η ελευθερία των πολύχρωμων τιμολογίων

Η  ενέργεια αποτελεί κίνητρο και προϋπόθεση υλοποίησης των περισσότερων καθημερινών ανθρώπινων δραστηριοτήτων, αφού απαιτείται ενέργεια για την παραγωγή βασικών αγαθών και υπηρεσιών, για την εξυπηρέτηση βασικών λειτουργιών των ανθρώπων. Από το ποιος ελέγχει την ενέργεια λοιπόν εξαρτάται όχι μόνο η ευημερία μας,  αλλά ακόμα και η επιβίωσή μας.

Του Dies Brumalis

Κι αν η φτώχεια και η στέρηση δεν παρουσιάζονται για πρώτη φορά επί  καπιταλισμού, αναμφίβολα όμως για πρώτη φορά συνυπάρχουν με μια τέτοια βελτίωση των υλικών συνθηκών που δίνει τη δυνατότητα  σε  άνοδο του βιοτικού επιπέδου για τεράστιο αριθμό ανθρώπων. Στο καπιταλιστικό όμως σύστημα,  με το μονοπώλιο της  τάξης των καπιταλιστών πάνω στα μέσα παραγωγής, υποβαθμίζοντας  όλες τις κοινωνικές σχέσεις σε ανταλλαγή αντικειμένων και  μετατρέποντάς τα πάντα σε εμπορεύματα με σκοπό το κέρδος, οι τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών καθορίζονται από τις δυνάμεις της προσφοράς και ζήτησης με στόχο το κέρδος, με τις ανθρώπινες ανάγκες να γίνονται έρμαια των επιταγών της αγοράς.  

Καθώς η  εξάπλωση των καπιταλιστικών επιταγών τις τελευταίες δεκαετίες επεκτείνεται σε όλα τα επίπεδα,  η ιδιωτικοποίηση σχεδόν των πάντων θεωρείται επιβεβλημένη, ακόμα κι αν οι συνέπειες για τους ανθρώπους είναι καταστροφικές. Σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, οι κυβερνήσεις στρέφονται προς τους ιδιωτικούς διαχειριστές ελέγχοντας τα πάντα, από τις ηλεκτρικές επιχειρήσεις μέχρι τις φυλακές, από τις σιδηροδρομικές μεταφορές μέχρι την εκπαίδευση, με το προπαγανδιστικό σκεπτικό πως τα κέρδη και το δημόσιο συμφέρον αλληλεπικαλύπτονται καλύτερα όταν η ιδιωτικοποιημένη υπηρεσία βρίσκεται σε ανταγωνιστική αγορά. Μόνο που αυτό δεν έχει επαληθευτεί στην πράξη.