Η Ελλάδα στην 7η χειρότερη θέση στην ΕΕ των 27 σε απόλυτο αριθμό νεκρών

Του Νίκου Μπογιόπουλου 

 

Η Ελλάδα στις χειρότερες θέσεις σε νεκρούς κατ’ αναλογία πληθυσμού των χωρών της ΕΕ μαζί με Βουλγαρία, Τσεχία, Ουγγαρία, Κροατία, Ρουμανία – Στοιχεία θανάτων από COVID-19 σε εβδομαδιαία βάση (19-26/11)

 

– Η Ελλάδα στην 7η χειρότερη θέση στην ΕΕ των 27 σε απόλυτο αριθμό νεκρών.

– Διπλάσιο αριθμό νεκρών από την αντίστοιχου πληθυσμιακού μεγέθους Αυστρία και από την διπλάσιου πληθυσμού Ολλανδία.

– Υπερδιπλάσιο αριθμό θυμάτων από το (είμαστε 12 φορές καλύτερα – κατά Γεωργιάδη) Βέλγιο.

– 35% περισσότερα θύματα από την 6πλάσια σε πληθυσμό Ιταλία, 40% περισσότερα θύματα από την 7πλάσια σε πληθυσμό Γαλλία, 320% περισσότερα θύματα από την 5πλάσια σε πληθυσμό Ισπανία, 557% περισσότερα θύματα από την αντίστοιχη σε πληθυσμό Πορτογαλία.

– Θνησιμότητα κατ’ αναλογία πληθυσμού μεγαλύτερη ακόμα και από την 1η στον Πίνακα (και κατά 4 φορές μεγαλύτερη σε πληθυσμό) Πολωνία.

– Θνησιμότητα κατ’ αναλογία πληθυσμού υπερδιπλάσια και από την 2η στον Πίνακα (και κατά 8 φορές μεγαλύτερη σε πληθυσμό) Γερμανία.

Οι ΝεοΔημοκράτες είναι αντίθετοι με ένα πολυτελές ΕΣΥ

 

Η Αριστερά αγνόησε την άρρηκτη σύνδεση μεταξύ πλούτου και υγείας, την αύξηση των ανισοτήτων, την επίθεση σε φτωχούς ανθρώπους...

Της Ιωάννας Υψηλάντη

Δεκαετίες πολιτικής πόλωσης μετέτρεψαν ένα ζήτημα δημόσιας υγείας, σε νέα πολιτική αρένα, χωρίς... να επιτρέψουν οποιαδήποτε συζήτηση, για το ποια θα έπρεπε να ήταν η συνεκτική απάντηση της Αριστεράς κομμουνιστικής και μη.
Από το πρώτο στάδιο της πανδημίας, εκείνοι, που θα έπρεπε να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση, στην κοινωνική, πολιτιστική, οικονομική και ψυχολογική ζημία που προκαλούν οι εγκλεισμοί, στρατοπέδευσαν, στην απέναντι πλευρά του Λευκού Οίκου, επειδή ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν "σκεπτικιστής". Μπήκαν μπροστά και οι αλγόριθμοι του ίντερνετ και τροφοδότησαν περαιτέρω την πόλωση.
Έτσι, οι αριστεροί αγκάλιασαν το λοκ ντάουν, που το θεώρησαν "επιλογή για την ζωή", "για το συλλογικό καλό", ενώ κατηγορούσαν όσους αντιδρούσαν, ως "ατομιστές", "ανθρώπους των αγορών" και "δεξιάς απόκλισης".
Έτσι, απομακρύνθηκε από την κοινωνική της βάση, αυτήν των εργατών, των χαμηλόμισθων εργαζομένων και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, καθώς οι καραντίνες επηρέαζαν κοινωνικο-οικονομικά αυτές τις κατηγορίες.  Ήταν εκείνοι, που θα έφευγαν πρώτοι, απ΄τις δουλειές, ή θα χρεωκοπούσαν.
Αυτά τα ίδια πολιτικά ρήγματα εμφανίστηκαν και με την εμφάνιση των εμβολίων και με την υιοθέτηση των "διαβατηρίων ελευθερίας".
Η αντίθεση δαιμονοποιήθηκε,  ως ένα συγκεχυμένο μείγμα αντιεπιστημονικού ανορθολογισμού και ατομικίστικου ελευθερισμού.
Έτσι, η Αριστερά αγνόησε την άρρηκτη σύνδεση μεταξύ πλούτου και υγείας, την αύξηση των ανισοτήτων, την επίθεση σε φτωχούς ανθρώπους, την επίθεση σε φτωχές χώρες (τώρα οι Φαρμακοβιομηχανίες επιχειρούν να καταστρέψουν και την Αφρική), στις γυναίκες, στα παιδιά και την σκληρή μεταχείριση των ηλικιωμένων.

“Μεγάλα πορτοφόλια”, κόμματα και διανοούμενοι στην Ελλάδα της παρακμής

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Όσοι ελπίζουν στις μονομαχίες στη Βουλή για να αρχίσει η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, να νεκραναστηθεί το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ και να επέλθει η πτώση της ΝΔ και του Μητσοτάκη είναι μακριά νυχτωμένοι. Κι όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης φτάνει στο σημείο να δηλώσει με περισσή αυτοπεποίθηση «είμαι ο αυριανός πρωθυπουργός»(!) (το άκουσα άναυδος στην τηλεόραση) είναι βέβαιο ότι η απελπισία έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της.

Κάτι που επιβεβαίωσε και τουλάχιστον μια δημοσκόπηση της επόμενης μέρας όπου καταγράφεται, υποτίθεται, πλειοψηφική δυσαρέσκεια, γενικώς, του κοινού για την κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα οι ερωτώμενοι στηρίζουν με σαφή πλειοψηφία κάθε κυβερνητικό μέτρο. Συνοψίζοντας, αυτοί που πάνε στις κάλπες αδιαφορούν για τις σαχλαμαρίτσες των δημοσκοπήσεων (το αποτέλεσμά τους είναι “ό,τι θέλει ο πελάτης”, είχε πει προ καιρού γνωστός δημοσκόπος, σαρκάζοντας τη δουλειά του).

Ο καθένας κάνει αβαρίες για το ψωμί του αλλά αυτό τελικά καθρεφτίζεται στη γενική εικόνα του δημόσιου βίου και ειδικότερα στη χαμηλή εκτίμηση που έχει ο κόσμος για τα ΜΜΕ (εξαίρεση το ραδιόφωνο) και τους εργαζόμενους σ’ αυτά, πάντα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Όλα τα παραπάνω, όμως, δεν είναι παρά, χαριτωμένες ή άνοστες, λεπτομέρειες ίσα-ίσα για να μην πλήττουμε.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ! 44 χρόνια από την ίδρυση του P.K.K.!

Του Γιώργου Τασιόπουλου

44 χρόνια από την ίδρυση του P.K.K.

Η ρατσιστική κρατική βία, η γενοκτονική πολιτική του τουρκικού κράτους κατά του κουρδικού λαού οδήγησε στην ίδρυση του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν - PKK πριν 44 χρόνια

Οι κουρδικές επαρχίες της Τουρκίας ήταν πάντα το φτωχότερο τμήμα της χώρας ως αποτέλεσμα ρατσιστικών κρατικών πολιτικών διακρίσεων εναντίον των Κούρδων. Η χρήση της κουρδικής γλώσσας ήταν έγκλημα, η χρήση των γραμμάτων x, q και w - τα οποία υπάρχουν στο κουρδικό αλφάβητο, αλλά όχι στο τουρκικό - θα μπορούσε να επιφέρει διώξεις, οι δημοσιεύσεις που απλά ανέφεραν τη λέξη «Κούρδος» ήταν αιτίες πολυετών φυλακίσεων και η μόνη παρέμβαση - στόχος του κεμαλικού κράτους ήταν προσπάθεια αφομοίωσης της κουρδικής μειονότητα στην τουρκική πλειοψηφία.

Η Ελληνική τραγωδία στην πανδημία. Πρώτοι σε θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού.

 

Πίνακας αξιολόγησης Bloomberg για την πανδημία: Πιάσαμε πάτο…

Ο πίνακας που καταρρίπτει το success story Μητσοτάκη – Η Ελλάδα βρίσκεται 39η μεταξύ 53 χωρών, αρκετά πίσω από Ιράκ, Πακιστάν

Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να αυτοθαυμάζεται πλέον και εκτός των συνόρων για τη διαχείριση της πανδημίας κορωνοϊού, ωστόσο το Bloomberg έχει μία εντελώς διαφορετική γνώμη, καθώς γκρεμίζει με ηχηρό τρόπο το δήθεν success story του πρωθυπουργού. Το πρακτορείο κατατάσσει τη χώρα μας 39η μεταξύ 53 χωρών, με την Ελλάδα να βρίσκεται τρίτη από το τέλος στην Ευρώπη. Μάλιστα πάνω από την Ελλάδα βρίσκονται χώρες όπως το Ιράκ και Πακιστάν.

Συγκεκριμένα, επί ένα χρόνο το Bloomberg μέσα από τον δείκτη του Covid Resilience Ranking παρακολουθεί τα καλύτερα και χειρότερα μέρη που μπορεί να βρεθεί κανείς κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ο δείκτης καταρτίζεται με βάση 12 κριτήρια, μεταξύ αυτών τον έλεγχο των κρουσμάτων, την ποιότητα του συστήματος υγείας, την εμβολιαστική κάλυψη, τη θνητότητα και την πρόοδο προς την επανεκκίνηση των ταξιδιών και την άρση ταξιδιωτικών περιορισμών. Καλύπτει τις 53 χώρες με το υψηλότερο ΑΕΠ.

Η οικονομία τρέχει...

Πώς να αναγνωρίσετε και να ξεσκεπάσετε έναν δημαγωγό – Οι συμβουλές του Αριστοτέλη

Ο έπαινος, οι φιλοφρονήσεις, οι υποσχέσεις, τα δώρα, είναι τα όπλα με τα οποία μπορεί ένας πονηρός άνθρωπος να σας εξαπατήσει και να σας οδηγήσει εκεί που δεν θέλετε πραγματικά να πάτε. Όλοι έχουμε συναντήσει τέτοιους ανθρώπους, ειδικά πολιτικούς, που αγωνίζονται να μας πείσουν πως είναι φίλοι μας και θα εργαστούν για το καλό μας, αρκεί να τους εμπιστευτούμε. Στην πραγματικότητα, πολλοί από αυτούς, θέλουν απλώς να αρπάξουν την εξουσία για δικό τους όφελος. Σήμερα τους λέμε λαϊκιστές, στην αρχαία Ελλάδα τους έλεγαν κόλακες και δημαγωγούς.

Οι συμβουλές του Αριστοτέλη

Η τέχνη της πειθούς είναι αρχαιότατη και οι πολιτικοί την γνωρίζουν πολύ καλά, σε αντίθεση με τους περισσότερους απλούς πολίτες. Οι οποίοι είτε δεν γνωρίζουν αυτές τις τεχνικές είτε δεν είναι σε θέση να αντισταθούν στη γοητεία τους. Αν δώσουμε όμως προσοχή στις βασικές αρχές αυτής της τέχνης, που παραμένει ίδια εδώ και χιλιετίες, τότε θα ισχυροποιήσουμε τη θέση μας και δεν θα πέφτουμε τόσο εύκολα στην παγίδα τους.

Στο έργο του «Ρητορική», ο Αριστοτέλης δίνει συμβουλές στους ρήτορες, σε εκείνους που προσπαθούν να πείσουν το κοινό τους να πράξει ή να μην πράξει κάτι. Αν και προειδοποιεί με σαφήνεια πως το κίνητρο του ρήτορα θα πρέπει να είναι η καθοδήγηση του ακροατηρίου σε αποφάσεις που θα το ωφελήσουν, οι συμβουλές αυτές χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα ως τεχνικές εξαπάτησης. Εμείς μπορούμε να τις δούμε από τη δική μας θέση, να τις διασκευάσουμε, εργαλεία για τη δική μας προστασία.

Η επιστήμη ως νέα θρησκεία

Για να αναπτύξουμε μια πολυθεματική εικόνα της σημερινής κατάστασης θα πρέπει να διαβούμε το κατώφλι της ιστορίας από τα μάτια της αδικίας και της κοινωνικής και κοινωνιολογικής προσέγγισης του φαινομένου του φόβου. Όσο εντείνονται οι προσπάθειες για υποχρεωτικότητες, αργίες και αναστολές θα πρέπει να πιάσουμε από το μεδούλι το αγνώμον κοινό που εξυπηρετεί αυτές τις σκοπιμότητες και γίνεται, ηθελημένα και μη, φορέας του ιδιότυπου απαρτχάιντ στη σύγχρονη εκδοχή του.

ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ την αριστερά πριν την συμπαγοποίηση των εννοιών περί εκμετάλλευσης και τη δημιουργία μιας ενιαίας δομημένης σκέψης, μέσω του Μαρξ, μακριά από μυστικισμούς και θεότητες. Είμαστε εδώ, με ανθρώπινη σάρκα και οστά και προσπαθούμε να κάνουμε καλύτερο τον κόσμο αυτό. Αριστερός με την ευρεία έννοια είναι όποιος αντιστέκεται στην επικράτηση της αδικίας και της καταπίεσης χωρίς καν να έχει καθαυτή επίγνωση της θέσης του στον υποκείμενο ταξικό ή φυλετικό διαχωρισμό. Η αριστερά έπρεπε να αντιμετωπίσει τον σκοταδισμό, την αδιαλλαξία και την θεοποίηση καταστάσεων που απαρνούνταν τη λογική γιατί ήταν πιο εύκολη η επιβολή στις μάζες ενός μεσάζοντα μεταξύ θεού κι ανθρώπων που είχε φυσικά το ακαταλόγιστο. Η μετάβαση στην λογική, όσο ψυχρή κι αν είναι πολλές φορές είναι απαραίτητη προϋπόθεση κι απάντηση στον σκοταδισμό των μεσαιωνικών αντιλήψεων. Οι θρησκείες μέσα από τις δεισιδαιμονίες τους συμβάλλουν στη διάδοση της μη κριτικής σκέψης και του status quo παρά στη διατήρηση μιας κοινής σοφίας που θα μπορούσε να μεταδίδεται από γενιά σε γενιά.

Ψευδοκράτος

Μοντέλο...

Χρωστάγαμε... ξεπούλησαν... και χρωστάμε περισσότερα!

Ο Σκέρτσος είναι τεχνοκράτης, δεν μπορεί να λέει ανοησίες, ακόμα και όταν λέει ανοησίες

O Σκέρτσος δεν είναι ηλίθιος, ξέρει ότι αυτό που είπε για τους αστυνομικούς και τον ιό είναι μια απύθμενη ανοησία. Τότε γιατί το είπε; Ο Σκέρτσος ενσαρκώνει το επιτελικό κράτος, το τεχνοκρατικό πρόσωπο της κυβέρνησης. Ο τεχνοκρατισμός, λογίζεται ως μια τεχνική διακυβέρνησης που επικεντρώνει στο «να γίνει η δουλειά» και όχι στις «άγονες πολιτικές αντιπαραθέσεις».

Του Δημήτρη Τσίρκα

Κριτήριο του είναι, υποτίθεται, η «ουδέτερη» επιστήμη και τα «αντικειμενικά» δεδομένα και μέτρο του η αποτελεσματικότητα, την οποία μόνο αυτός μπορεί να εγγυηθεί.

Πρόκειται φυσικά για απάτη, ο τεχνοκρατισμός είναι πολιτικός και ιδεολογικός μέχρι το μεδούλι. Έχει όμως καταφέρει να αποκρύπτει τον πολιτικό του χαρακτήρα, τα μερικά και ιδιοτελή συμφέροντα που υπηρετεί και τις διόλου ουδέτερες μεθόδους διακυβέρνησης που μεταχειρίζεται.

Αποτελεί δε ένα ακόμη υποπροϊόν της μεταδημοκρατίας, η οποία μπορεί να διατηρεί όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά της δημοκρατίας (εκλογές, κόμματα κλπ.) αλλά ο δημοκρατικός χώρος – το εύρος των ζητημάτων για τα οποία έχουν λόγο οι πολίτες – συρρικνώνεται διαρκώς.

Πλέον, οι κρατικές υποθέσεις αποπολιτικοποιούνται και παρουσιάζονται ως ζητήματα διαχείρισης που πρέπει να αφεθούν στα χέρια των ειδικών – τεχνοκρατών.

Σαθρή και κυνική πολιτική στου κασίδη το κεφάλι (πάντα)

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για «τσαρλατάνους» και φύτεψε άθελά του ιδέες. Η τρελή πορεία που διανύουμε στην αντιμετώπιση της πανδημίας επιτρέπει μια περίσσεια ανοησίας και αντιεπιστημονισμού –που βαφτίζεται «τελευταία λέξη της επιστήμης»– και αποκαλύπτει εγκληματικές ελλείψεις και γενικευμένη –στοχευμένη– αδιαφορία για το σύστημα υγείας. Άλλωστε το είχαν στο στόχαστρο για δεκαετίες, διαλύοντάς το. Ακόμα και μέσα στην πανδημία προχώρησαν σε δύο απίστευτες ενέργειες: μείωσαν τα κονδύλια για την υγεία και απέλυσαν 8.500 υγειονομικούς. Και, όπως μαθαίνει να κουρεύει στου κασίδη (σε ελεύθερη απόδοση, του καραφλού) το κεφάλι, ο πρωθυπουργός της βάρδιας προσπαθεί να δείξει ότι είναι μέγας κομμωτής αξιώσεων. Ακολουθώντας τις οδηγίες των ευρωπαϊκών οίκων «μόδας» επί το ελληνικότερον, επέβαλε τα μεγαλύτερα λοκντάουν στην Ευρώπη πέρσι, και τώρα προχωρά στο «κυνήγι μαγισσών» ενώ το σύστημα υγείας ασφυκτιά θανάσιμα. Το κάνει παρασταίνοντας πως αντιμετωπίζεται έτσι η πανδημία. Κι αν «δεν», τότε «δεν πειράζει». Άλλωστε φταίνε οι «μολυσμένοι», ο «εσωτερικός εχθρός».

Η Γηραιά Ήπειρος παίρνει ξανά το δρόμο των λοκντάουν αφού εξασφάλισε ποσοστά εμβολιασμού από 70% και πάνω. Ακόμα και σε χώρες με ποσοστά 85% πλήρως εμβολιασμένων, η πανδημία εξαπλώνεται. Φταίνε οι «άλιεν», αυτοί που «ζουν ανάμεσά μας», κι όχι οι πολιτικές που ακολούθησαν και προπαγάνδισαν δύο χρόνια τώρα οι ελίτ της παγκοσμιοποίησης και οι κυβερνήσεις τους. Τώρα θα σωθούμε από την 3η δόση. Κι αν όχι, από την 4η. Ο κ. Γεροτζάθας (αναβαθμισμένος πλέον σε μέλος think tank του κ. Τσίπρα) ομιλεί ήδη για 5ο κύμα πανδημίας. Κάτι ξέρει…

Κυριάκος Μάτσης: Το αηδόνι της Κύπρου

Ο Κυριάκος Μάτσης ήταν αγωνιστής και μέλος της ΕΟΚΑ κατά την περίοδο της Αγγλικής αποικιοκρατίας, γεννήθηκε στο χωριό Παλαιχώρι, της επαρχίας Λευκωσίας στις 23 Ιανουαρίου του 1926 και ήταν το ένα από τα τρία τέκνα της οικογένειας του Χρηστοφή και της Κυριακού Μάτση.

Το 1946 εισήχθη στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης όπου και σπούδασε γεωπονία, κατά την διάρκεια της διαμονής του στην Θεσσαλονίκη οργάνωνε διαλέξεις εθνικής διαφωτίσεως, ενώ όταν γύρισε στην Κύπρος εργαζόταν ως γεωπόνος στην Αμμόχωστο. Εντάχθηκε από πολύ νωρίς στην Παναγροτική Ένωσης Κύπρου για τα δίκαια του αγρότη. Διετέλεσε τομεάρχης της ΕΟΚΑ στις επαρχίες Αμμοχώστου από το 1955 και τομεάρχης Κερύνειας έως τον θάνατο του.

Συνελήφθη στις 9 Ιανουαρίου 1956, κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων τον επισκέφθηκε ο ίδιος ο Κυβερνήτης Χάρντιγκ και του πρόσφερε το υπερβολικά μεγάλο για την εποχή ποσό των 500.000 λιρών αν αποκάλυπτε πού κρυβόταν ο Διγενής. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1956 δραπέτευσε και επικηρύχτηκε με το ποσό των 5.000 λιρών. Στις 19 Νοεμβρίου 1958 περικυκλώθηκε το κρησφύγετό του και ανατινάχθηκε από τις Βρετανικές δυνάμεις όπου και βρήκε το θάνατο.

I can’t breathe

Του Κώστα Γκιώνη

Στις παλιές εποχές, όταν ήθελες ν’ αγοράσεις κάτι υπήρχε ο δοσάς. Βιβλία ήθελες; Ερχόταν σπίτι σου με την πραμάτεια, διάλεγες αυτά που ήθελες, σου έφτιαχνε ένα καρτελάκι, και κάθε μήνα πέρναγε κι έπαιρνε τη δόση. Και, ως καπάτσος που ήταν, ενδιάμεσα σου πουλούσε καινούριο εμπόρευμα. Έτσι σε είχε μόνιμα χρεωμένο. Αντίστοιχα, υπήρχε αυτός που πωλούσε είδη προικός, κοσμήματα, τάπερ κ.ο.κ.

Στη σημερινή εποχή ο δοσάς είναι το κράτος: σε φουσκώνει χρέη, χωρίς καν να σου παρέχει κάτι. Κι έρχεται κατόπιν σαν καλός τοκογλύφος να σου πουλήσει εκδούλευση και να σου κάνει περισσότερες δόσεις, για να νομίζεις ότι πληρώνεις λιγότερα.

Φόρος εισοδήματος, δεν μπορείς σε 3 δίμηνες δόσεις; Θα στις κάνω 12. Ο ΕΝΦΙΑ σου πέφτει βαρύς; Θα στον κάνω 8 δόσεις. Έχεις παλιά χρωστούμενα; Μην ανησυχείς βρε κουτό, γι’ αυτό είμαστε εδώ, για να σε βοηθήσουμε, τι θέλεις; 100 δόσεις; 120; Ό,τι θέλεις, απλά μην στεναχωριέσαι.

Κι έτσι κάθε μήνα τεμαχίζεις την ψυχή σου σε μερίδες και τη μοιράζεις σε στόματα αχόρταγα, κι όλο το χρέος σου μεγαλώνει, γιατί οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν τέτοιο μέγεθος ώστε να σου δημιουργούν το έλλειμμα που είναι απαραίτητο για να σε κρατάνε σκυφτό. Η ανάγκη είναι η λυσσασμένη σκύλα που σ’ έχει αρπάξει από τ’ αχαμνά και σε κρατά καθηλωμένο.

Οι λαοί φεύγουν, οι μετάνθρωποι έρχονται

Του

 Γιάννη Παπαμιχαήλ 

 

 

 

Στη μνήμη του Θύμιου Παπανικολάου
και
Στη μνήμη του Γιώργου Βλασσόπουλου

Μετά το γνωστό, αναπάντητο μάλλον ερώτημα: «γιατί ο ελληνικός λαός δεν αντέδρασε πιο συστηματικά στα απίστευτα, μνημονιακά μέτρα που ελήφθησαν ερήμην του και εναντίον του από το 2010;»- και ανεξάρτητα από την άποψη που έχει ο καθένας για το επίμαχο θέμα των μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας από τα διάφορα κράτη, η πρόσφατη υγειονομική κρίση μοιάζει να επεκτείνει και να γενικεύει την παραπάνω «νεοελληνική» απορία με τους εξής πάνω κάτω όρους: Πώς ο μέσος δυτικός πολίτης, τόσο βέβαιος μέχρι χθες για τη μορφωτική του πρόοδο και την κοινωνική του αξιοπρέπεια, τόσο σίγουρος ότι διαθέτει πολλά κατοχυρωμένα και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα καθώς και απεριόριστες σχεδόν νομικές ελευθερίες, μπορεί εύκολα και μαζικά, υπό τη μορφή της «σιωπηλής πλειοψηφίας» του πληθυσμού, να μεταβληθεί σε μονάδα ενός μεγάλου κοπαδιού υπηκόων έτοιμων, όπως έδειξε η υγειονομική κρίση, να πειθαρχήσουν στα αυταρχικά μέτρα και στα κελεύσματα της εξουσίας, ακόμα και αν είναι αντιφατικά, απάνθρωπα και εξευτελιστικά για την ανθρώπινη προσωπικότητα;

 Πώς τόσοι και τόσοι «μεταμοντέρνοι σχετικιστές» και αποδομιστές της διπλανής πόρτας, πειθαρχούν με τόσο δομημένο και απόλυτο τρόπο σε ό,τι τους υπαγορεύει το καθεστώς; Πώς τόσοι άνθρωποι, με σπουδές, πτυχία, γνώσεις και πεποιθήσεις εναρμονισμένες με το πνεύμα της εποχής, ξέχασαν τόσο γρήγορα τα χειραφετητικά τους ιδεώδη, τις ευαισθησίες τους στα δικαιώματα αυτοπροσδιορισμού των μειονοτήτων ή τις επιτρεπτικές, αναρχο-φιλελεύθερες ιδεολογίες που συνόδεψαν βήμα-βήμα τον ηθικό και πολιτικό εκσυγχρονισμό τους; Πώς σε μια κοινωνία ιδεοληπτικά επικεντρωμένη στην «ετερότητα» και στην ανεκτικότητα στις διαφορές, η καλλιέργεια του φόβου για τους «αόρατους εχθρούς των ιών και των μικροβίων», καθίσταται, πέραν κάθε μέριμνας για την ανάπτυξη της φυσικής ανοσίας, η λογική και ηθική βάση ενός αυτοαποκλεισμού, ενός κοινωνικού απομονωτισμού και μιας επιφύλαξης για τον Άλλο τόσο συστηματικής που μοιάζει να προέρχεται κυριολεκτικά από μια «κουλτούρα των ζόμπι»;

Η πανδημία των... εμβολιασμένων

Του Πέτρου Μαγγανιάρη

Βασικό χαρακτηριστικό του τρόπου που κυβέρνηση – ειδικοί και ΜΜΕ χειρίζονται την πανδημία είναι η σχεδόν μηδενική δημοσιοποίηση στοιχείων, ειδικά όσον αφορά την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα των εμβολίων.

Με πάνω από 6,5 εκατομμύρια Έλληνες εμβολιασμένους ελάχιστα δεδομένα έχουν δοθεί για το πώς κατανέμονται κρούσματα, νοσήσεις και θάνατοι μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων  πολιτών, στοιχεία που φυσικά διαθέτουν ειδικοί και κυβέρνηση, αλλά μόνο επιλεκτικά δημοσιοποιούνται.

Με αυτό τον τρόπο επιτυγχανεται η εργαλειοποίηση της πανδημίας με στόχο την διασπορά και αναπαραγωγή του φόβου και του διχασμού στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας.

Η τεχνητή αντίθεση, εμβολιασμένων- ανεμβολίαστων, προωθείται σταθερά από την κυβέρνηση με την αγαστή συνεργασία "ειδικών" και ΜΜΕ και την εκκωφαντική σιωπή ή και πλειοδοσία σύσσωμης της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης.

Οι υπαρκτές κοινωνικές και πολιτικές αντιθέσεις συσκοτίζονται, τα συνταγματικά δικαιώματα και οι ατομικές ελευθερίες των πολιτών  καταπατούνται,η υποτέλεια της χώρας βαθαίνει, ένα αυταρχικό καθεστώς αυθαιρεσίας και αντιδημοκρατικής εκτροπής εμπεδώνεται.

Τον τελευταίο μήνα για την εξυπηρέτηση των παραπάνω επιδιώξεων, εφευρέθηκε ένα καινούριο σλόγκαν:

Η ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΤΩΝ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΩΝ!!!

Εξέγερση κατά της αμερικανοκίνητης χούντας

Μουσικό αφιέρωμα στο Πολυτεχνείο (Μαρία Φαραντούρη-Βασίλης Λέκκας)

Ευχαριστώ τον φίλο Χάρη Κ.

Νηστεία είναι η τέχνη να πεινάς και να διψάς

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου από το fb

Στις 15 Νοεμβρίου για τους πιστούς ξεκινά η πορεία προς τα Χριστούγεννα. Κι επειδή "πορεία προς" σημαίνει πως δεν είσαι φτασμένος, αλλά κινείσαι προς τον αγαπημένο σου, γλέντι δεν θα κάνεις μέχρι να σμίξετε. Άρα, μέχρι τότε νηστεία!

Και κάτι ακόμη, που κάνει τη νηστεία εξαιρετικά επίκαιρη σήμερα (πνευματικά και κοινωνικά και πολιτικά, ή μάλλον: πνευματικά και γι' αυτό και κοινωνικά και πολιτικά):

«Νηστεία είναι η τέχνη να πεινάς και να διψάς. Η πείνα και η δίψα είναι πάντα τα σημάδια ότι μια ζώσα ύπαρξη έχει αρχίσει να φθείρεται και δεν θα επιβιώσει αν δεν λάβει απ’ έξω ενίσχυση υπό τη μορφή της τροφής.

Στη χριστιανική οπτική, όμως, η πείνα και η δίψα θα μεταμορφωθούν σε αναζήτηση του ουσιώδους για τους ανθρώπους, δηλαδή της τροφής που δεν χάνεται (Ιω. 6:27). Το Ευαγγέλιο λέει ότι ο Χριστός ήρθε αντιμέτωπος με τον διάβολο στην έρημο αφού πρώτα πείνασε (Ματθ. 4:2-3, Λουκ.4:2-3). Ήταν ένας πεινασμένος και διψασμένος Θεάνθρωπος αυτός που έδειξε μια νέα έξοδο από τους τρεις μείζονες θρησκευτικοπολιτικούς πειρασμούς του ανθρώπου: το θαύμα που σκλαβώνει την ελευθερία, το μυστήριο της αυτοεπιβεβαίωσης και την εξουσία που υποτάσσει.

Το να είσαι Χριστιανός συμπίπτει με το να πεινάς και να διψάς, δηλαδή με το να είσαι μια ανολοκλήρωτη ύπαρξη, μια ύπαρξη εν τω γίγνεσθαι, καθ’ οδόν μέχρι να στηθεί το τελικό συμπόσιο, σε εμπόλεμη κατάσταση μέχρι την Ανάσταση, πεινασμένος και διψασμένος για δικαιοσύνη. Αν δεν είμαστε σε θέση να μαρτυρήσουμε αυτή την προφητική οπτική, ό,τι θα απομείνει από τον χριστιανικό βίο θα είναι μια υπόθεση διαιτολόγων και μαγείρων. Και σε τέτοια περίπτωση, ας τ’ αφήσουμε σ’ αυτούς».

Η Χώρα των Έντιμων Ανθρώπων δεν ξεχνά

Με 34 χρόνια καθυστέρηση ξεκινά στην Μπουρκίνα Φάσο η δίκη των δολοφόνων του Τομά Σανκαρά

Ξεκίνησε αυτήν την εβδομάδα στην Ουαγκαντούγκου η δίκη των δολοφόνων του Τομά Σανκαρά, προέδρου της Μπουρκίνα Φάσο από το 1983 ως το 1987, οπότε και εκτελέστηκε εν ψυχρώ, μαζί με 12 ακόμη συντρόφους του, από τους πραξικοπηματίες που τον ανέτρεψαν. Η διαταγή για το πραξικόπημα και την «οριστική εξουδετέρωση» του Σανκαρά ήρθε από το Παρίσι, που δεν ανεχόταν πια τον ενοχλητικό Αφρικανό ηγέτη και τις «επικίνδυνες» ιδέες του. Η διεξαγωγή της δίκης έγινε για πρώτη φορά ρεαλιστική πιθανότητα, και σήμερα πραγματικότητα, χάρη στη λαϊκή εξέγερση του 2014 που ανέτρεψε την 27χρονη δικτατορία του Μπλεζ Κομπαορέ, και στη νικηφόρα λαϊκή αντίσταση στην απόπειρα και νέου πραξικοπήματος που οργάνωσε η γαλλική κυβέρνηση και οι ντόπιοι συνεργάτες της το 2015. Μεταξύ άλλων δικάζεται ερήμην και ο πρώην δικτάτορας, που το 2014 φυγαδεύτηκε στην Ακτή Ελεφαντοστού από γαλλικές στρατιωτικές μονάδες.

Το κατηγορητήριο αποφεύγει να θίξει το λεπτό ζήτημα της γαλλικής ανάμιξης, παρόλο που στην επίσημη επίσκεψή του το 2017 ο Μακρόν είχε υποσχεθεί να συνδράμει στην αποκάλυψη της αλήθειας για τις «ατυχείς παρεμβάσεις» της Γαλλίας*. Τελικά, αν και με καθυστέρηση τριών ετών, το Παρίσι αποχαρακτήρισε κάποιους απόρρητους φακέλους. Με «άνωθεν εντολές», όμως, η υπόθεση διαχωρίστηκε όσον αφορά τον ρόλο ξένων δυνάμεων στην ανατροπή και δολοφονία του Σανκαρά, που «θα εξεταστεί στο μέλλον»… Ακόμη κι έτσι, με 34 χρόνια καθυστέρηση αποδίδεται δικαιοσύνη σε αυτήν την αγνή μορφή του παναφρικανισμού και του αντιαποικιοκρατικού αγώνα, ενσαρκωτή μιας ριζοσπαστικής πολιτικής που έβαζε στο επίκεντρο την ανεξαρτησία της Αφρικής, την υπεράσπιση του εθνικού πλούτου και την εφαρμογή πρωτόγνωρων δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων για το λαό, τη νεολαία και τις γυναίκες.

Η θέση της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα...

Η Κίνα ως το νέο μοντέλο επιβίωσης του καπιταλισμού

Της Μαρίας Νεγρεπόντη Δελιβάνη

Οι εξελίξεις των τελευταίων ετών στους κόλπους των προηγμένων καπιταλιστικών οικονομιών επαληθεύουν τη γενική πρόβλεψη του Μαρξ ότι ο καπιταλισμός αυτοκαταστρέφεται, κάτι που γίνεται σήμερα πια αποδεκτό, ακόμη και από νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης οικονομολόγους. Στο βιβλίο μου “Το τέλος της οικονομικής κυριαρχίας της Δύσης και η εισβολή της Ανατολής”, που αναφέρεται στην Κίνα, παρέθεσα πολυάριθμες πηγές που αποδεικνύουν τη σήψη του καπιταλιστικού συστήματος, ρίχνοντας βέβαια το κύριο βάρος στον τερατώδη πια τρόπο που επικράτησε στον χώρο της κατανομής του εισοδήματος.

Οι ανυπέρβλητες πια αντιφάσεις του, που κατέληξαν στον αδιανόητο βαθμό ανισοκατανομής, (το 2017 το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού εξασφάλισε το 82% του παραχθέντος ετήσιου πλούτου) φαίνεται να σημαίνει και το τέλος του. Ωστόσο, όσο και αν φαίνεται ανορθόδοξη η διαπίστωση ότι η Κίνα έχει αναλάβει τη σωτηρία του καπιταλισμού, επαληθεύει οπωσδήποτε τις σχετικές αναλύσεις του Μαρξ, με βάση τις οποίες ο καπιταλισμός έχει τη δυνατότητα εναλλαγής πολλών προσωπείων, κατά περίπτωση.

Ο ελληνικός εθνομηδενισμός και η “γεωπολιτική του τάφου”

Του Κώστα Γρίβα

Είναι σύνηθες στην Ελλάδα να εκτοξεύονται απαξιωτικές κρίσεις, ακόμα και ύβρεις εναντίον όσων υποστηρίζουν την ανάγκη εφαρμογής εθνοκεντρικής στρατηγικής, άσκησης εθνικά ανεξάρτητης πολιτικής. Υβριστές κρυμμένοι στο διαδίκτυο δεν μας απασχολούν. Αυτός που μας απασχολεί είναι ο εθνομηδενισμός που εκφράζεται από όσους κατέχουν πολιτική ή μιντιακή εξουσία και προωθούν-επιβάλλουν μια μηδενιστική αντίληψη, η οποία συμπυκνώνεται στην ιδέα ότι “η Ελλάδα δεν μπορεί” και βέβαια “δεν μπορεί να πει όχι”.

Αυτές οι απόψεις αποτελούν εκδήλωση μιας επικίνδυνης παθογένειας της σημερινής ελληνικής κοινωνίας, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως άτυπος συγκεκαλυμμένος εθνομηδενισμός. Σε πολύ γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Ελλάδα μαστίζεται από δύο είδη εθνομηδενισμού. Ο ένας είναι εμφανής, πιο ειλικρινής. Σε αυτόν υπάγονται οι αντιλήψεις ότι δεν υπάρχει αντικειμενική ιστορική πραγματικότητα παρά μόνον υποκειμενικές ιστορικές “αναγνώσεις”. Ότι τα έθνη, αλλά και οι λαοί, αποτελούν “φαντασιακές κατασκευές”. Ότι τα έθνη-κράτη είναι ξεπερασμένα. Ότι οι συλλογικές ταυτότητες δεν υφίστανται –και δεν πρέπει να υφίστανται– και το μόνο που υπάρχει είναι το άτομο και τα απεριόριστα δικαιώματά του.

Αέρια του κόσμου των … «αποστράτων»

Του Θανάση Σκαμνάκη

Η ατμόσφαιρα γίνεται καθημερινά πιο αποπνικτική. Η πόλη, οι πόλεις, αλλάζουν, όπως μετατρέπονται σε πεδίο ασκήσεων ενός νέου, όσο και παλαιού, επίδοξου κατακτητή, ο οποίος απειλεί κάθε έναν που θα διεκδικήσει μερίδιο ομαδικής ή ατομικής παρουσίας στους δρόμους. Είτε ρομά είναι αυτός, είτε διαδηλωτής, πυροσβέστης ή άλλος. Ο ήχος όπλων που δολοφονούν, είτε σε πραγματική εκδοχή, είτε σε «αθώες» εκδοχές κρότου-λάμψης, και η οσμή των δακρυγόνων, είναι η εκκρίσεις της μηχανής που παράγει και πολλαπλασιάζει το φόβο και την επιβολή.

Η εποχή των τεράτων είναι παρούσα. Ηλίθια τέρατα, αλλά έτσι είναι αυτά!

Εμείς, βέβαια κατά πλειοψηφία, το πλείστον σιωπηρή, περιφρουρούμε μανιωδώς την ασφαλή διαβίωσή μας, φοράμε μάσκες, από εκείνες που αποτρέπουν τους πειρασμούς της όρασης, χρησιμοποιούμε ωτοασπίδες, βαλσαμώνουμε τα αισθήματά μας και κυκλοφορούμε όσο γίνεται λιγότερο, όχι μόνο γιατί απειλεί ο κορονοϊός, αυτό μπορεί να γίνεται και πρόσχημα, αλλά γιατί η ατμόσφαιρα… αυτά που λέμε. Αφήνουμε στη μικρή οθόνη, της τηλεόρασης ή του υπολογιστή να διυλίσει τις πληροφορίες, να δούμε την ρέουσα ανασφάλεια εκεί έξω και να σιγουρέψουμε τη θέση μας μέσα από κλειστά παράθυρα, με διπλά τζάμια, που εμποδίζουν τον αέρα να διοχετεύσει τη μόλυνση εντός του σπιτιού και εντός της ύπαρξής μας. Νομίζουμε.

Όταν, όμως, ανοίξει η πόρτα του κάτω κόσμου, έστω μια χαραμάδα, ένα αμυδρό σκοτάδι, όπως μια γραμμή, βγαίνει στην ατμόσφαιρα μας κι αργά-αργά απλώνει σαν σύννεφο.

Ζαν Κλώντ Μισεά: Τζόρτζ Όργουελ- ένας συντηρητικός αναρχικός-Σχετικά με το 1984 : η αριστερά, ο αριστερισμός, ο Μάης του 68 ως δύναμη προώθησης του πιο χυδαίου καπιταλισμού

Του Σπύρου Κουτρούλη

Ο Ζ.Κ.Μισεά μας αποδεικνύει τους λόγους που η διάκριση ανάμεσα σε αριστερά δεξιά δεν είναι σε θέση να ερμηνεύσει την σημερινή πραγματικότητα.Με αφετηρία την λογοτεχνική απόδοση του ολοκληρωτισμού στο έργο του Τ.Όργουελ προσεγγίζει όχι μόνο το «1984» αλλά και την πολιτική του πορεία και τις εξαιρετικές διδακτικές εμπειρίες που έλαβε στον Ισπανικό εμφύλιο.Συμπληρωματικά ο Μισεά χρησιμοποιεί το έργο του Κ.Λας και του Ντάνιελ Μπέλ ώστε να προσεγγίσει την σύγχρονη μαζική δημοκρατία.

Αν γνώριζε το έργο του Π.Κονδύλη «Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΤΗ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ ΣΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» είναι βέβαιο ότι η ανάλυση του θα ήταν πληρέστερη, αν και οι αναλογίες που δείχνει ότι υπάρχουν κατά την επισήμανση του ρόλου που έπαιξαν στην διαμόρφωση του πιο χυδαίου καπιταλισμού οι ριζοσπαστικές πρωτοπορίες είναι ευδιάκριτες.

Πρόσκληση-Κάλεσμα στις εκδηλώσεις της εκστρατείας για την απελευθέρωση του Α.Οτσαλάν

Το καθεστώς απομόνωσης κάτω απ’ το οποίο αναγκάζεται να ζει τα τελευταία 22 χρόνια ο Αμπντουλλάχ Οτσαλάν, ουσιαστικά πλέον ισχύει και για το σύνολο του Κουρδικού λαού. Με αφορμή τη συμπλήρωση 22 χρόνων από την παράδοση του Α.Οτσαλάν στις τουρκικές αρχές, διοργανώνουμε μια διεθνή εκστρατεία ενημέρωσης με τελικό στόχο την απελευθέρωση του Κούρδου ηγέτη. 

• Dr. Ibrahem Muslem / Εκπρόσωπος PYD στην Ελλάδα 

• Eyyüp Doru /Κούρδος Πολιτικός)

• Ertugrul Kürkçü /Βουλευτής του HDP

• Besime Konca /Βουλευτής του HDP

• Slyvie JAN /Πρόεδρος συλλόγου κουρδο-γαλλικής φιλίας

• Stefano Francesco Mannironi /Σύνδεσμος Δημοκρατικών Δικηγόρων

• Argemi Roca İgnacio /Καταλανός πολιτικός

 Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων

Όσα κομίζουν οι εκλογές στη Χιλή

Της Λαμπρινής Θωμά

H ελπίδα που ανασαίνει στη Λατινική Αμερική τα τελευταία χρόνια, έχει τη ρίζα της σε έναν ακόμη αγώνα του λαού της Χιλής. Και οι εκλογές της 21ης Νοεμβρίου είναι όχι απλά σημαντικές, είναι ιστορικής σημασίας.

«Ψηφίζουμε μια διακυβέρνηση που θα μετουσιώσει την κοινωνία, βήμα βήμα, χωρίς να αφήνει κανέναν πίσω» Γκαμπριέλ Μπόριτς

Από το 2019 μέχρι σήμερα, ο λαός της Χιλής έχει απαιτήσει και πάρει την τύχη του στα χέρια του. Ψήφισε νέους και προοδευτικούς ανθρώπους για να συντάξουν το νέο σύνταγμα που θα αντικαταστήσει το νεοφιλελεύθερο σύνταγμα του Πινοτσέτ και των Chicago boys. Οι χιλιάνοι βρίσκονται σε διαρκή αγώνα για δωρεάν παιδεία και υγεία, και όσα κερδίζονται «βήμα βήμα», με το αίμα ενός λαού που έχει πληρώσει βαρύτατο φόρο στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. 

Από την άνοδο του Πινοτσέτ στην εξουσία, τις δολοφονίες, τις διώξεις, τις εξαφανίσεις, το πιο φρικτό πρόσωπο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, μέχρι σήμερα, το σύνταγμα της χώρας έμεινε το ίδιο. O θάνατος του Αλλιέντε ήταν και δολοφονία της δημοκρατίας και φίμωση του λαού της Χιλής. Τα συμφέροντα των ΗΠΑ και των αμερικάνικων εταιριών στη χώρα παραμένουν τεράστια: το λίθιο κι ο χαλκός να είναι καλά, ο υπόγειος πλούτος της Χιλής. Μόνο το 2020 το διμερές εμπόριο άγγιξε τα 31,1 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι πολύτιμες πρώτες ύλες της Χιλής, ειδικά μετά την νέα κυβέρνηση στη Βολιβία – που μοιράζεται τα μεγάλα αποθέματα-, είναι κρίσιμες για την οικονομία των ΗΠΑ. Ήδη στα οικονομικά φύλλα της Αμερικής τα σενάρια για το «μετά» την πιθανή εκλογή Μπόριτς στην προεδρία δίνουν και παίρνουν. Μια αριστερή κυβέρνηση στη Χιλή είναι ο εφιάλτης τους. 

Ο 35χρονος Γκαμπριέλ Μπόριτς, ο πιθανότερος αυριανός ηγέτης της Χιλής, είναι μία εξαιρετική περίπτωση στην ιστορία της χώρας. Ηγέτης του φοιτητικού εξεγερσιακού κινήματος του 2011, μέλος της (ως τότε) εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, εκλέγεται ανεξάρτητος βουλευτής από το 2014, ο μόνος στην ιστορία της χώρας. Σήμερα ηγείται του αριστερού συνασπισμού που κατεβαίνει ζητώντας «σοσιαλιστική, δημοκρατική, ελεύθερη και φεμινιστική Χιλή». Μια θέση που κατέλαβε ως υποψήφιος – έκπληξη: συγκέντρωσε περί το 60% των εσωκομματικών εκλογών, περνώντας μπροστά από τον εκλεκτό του Κομμουνιστικού Κόμματος, δήμαρχο της Ρικολέτα, Ντανιέλ Χαντουέ (Daniel Jadue), που οι δημοσκοπήσεις εμφάνιζαν πρώτο. 

«Ο Βάλτος στην Επανάσταση του 1821» Συνέδριο 16-17 Οκτωβρίου 2021

Ψεκ και ψεμ Η καθεστωτική αλλαγή είναι σοβαρό ζήτημα…

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Ο πρωθυπουργός, στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Mega, είπε κατά λέξη: «Βρισκόμαστε, λοιπόν, αντιμέτωποι, σήμερα, με μία πανδημία των ανεμβολίαστων». Και επέμεινε: «Θα ήταν πάρα πολύ άδικο σήμερα να επιβάλουμε συνολικούς περιορισμούς με τεράστιο οικονομικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό κόστος για να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα το οποίο αφορά μία μειοψηφία των Ελλήνων».

Είναι ο επίσημος εκπρόσωπος των «ψεμ», δηλαδή του οργανωμένου ψέματος και της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας για να δικαιολογηθούν οι πολιτικές που ακολουθούνται για την πανδημία. Η πανδημία δεν είναι «πανδημία των ανεμβολίαστων», και η πλειοψηφία των κατοίκων δεν αντιμετωπίζει «ένα πρόβλημα που αφορά μία μειοψηφία των Ελλήνων».

Απλά ο ίδιος ο πρωθυπουργός και η κουστωδία του έχουν κηρύξει επίσημα τον πόλεμο στους «ψεκ», όπως ονομάζουν τους πολίτες που δεν έχουν εμβολιαστεί. Ο πρωθυπουργός εκτιμά ότι το ποσοστό αυτό είναι 1 στους 4 πολίτες. Ψιλοπράγματα δηλαδή…

Οι Καουμπόηδες

Του Κώστα Γκιώνη

Οσοι έχουμε μια κάποια ηλικία περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια έχοντας ως ήρωες κάποιες καρτουνίστικες φυσιογνωμίες.

Τα παιδιά μέσα στην αγνότητα τους, τότε, δεν έβαζαν στην ψυχή τους αυτούς που κατείχαν εξουσία και χρήμα, ήταν ωραίοι-ες, ήταν σκληροί ή έκαναν εντυπωσιακές φιγούρες. Η γενιά μου συγκινούνταν με τον Ντόναλντ, τον κακομοίρη το Σεραφίνο, ή ακόμα με αυτόν τον άδολο τον Πινόκιο, που όταν έλεγε ψέματα (αθώα) η μύτη του μεγάλωνε και τον πρόδιδε. Ειδικά αυτόν τον τελευταίο παιδικό ήρωα είναι πολύ άδικο να τον ταυτίζουμε με τους πολιτικούς, και ειδικά με τους επικεφαλής της αστυνομίας, κάθε φορά που γίνεται μια αυθαιρεσία και καλούνται να την καλύψουν.

Θυμόμαστε το Εφετείο με τις 150 αόρατες μολότοφ, έχουμε ακούσει για αναρχικούς που περικυκλωμένοι κτυπάνε τα κεφάλια τους στο οδόστρωμα για να ενοχοποιήσουν τους αστυνομικούς, μάθαμε για την επίθεση 30-40 αόρατων διαδηλωτών στη Ν. Σμύρνη, για τις δεκάδες συλλήψεις στο σωρό που τους φορτώνουν δεκάδες αδικήματα, μέχρι τον μαϊμού τραυματισμό 7 αστυνομικών στη δολοφονία με καταιγισμό σφαιρών του νεαρού Ρομά στο Πέραμα – από αστυνομικούς που είχαν επανειλημμένα διαταχθεί να σταματήσουν την καταδίωξη του κλεμμένου αυτοκινήτου., αλλά κατά παράβαση των εντολών συνέχισαν, λες κι έπαιζαν παιχνίδι θανάτου σε τηλεκονσόλα.

Ατομική ευθύνη!!!

Κυβέρνηση επικίνδυνη για τη δημόσια Υγεία – Προκλητική έπαρση τη μέρα του τραγικού ρεκόρ κρουσμάτων

«Θεωρούμε ότι έχουμε πάρει όλες τις αποφάσεις που χρειάζονται και για την ενίσχυση του εθνικού συστήματος υγείας και για την κανονική λειτουργία, όσο γίνεται, και της κοινωνίας και της οικονομίας». Αυτά τα υποστηρίξει ο υπουργός Υγείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, Θάνος Πλεύρης, την ημέρα που στη χώρα είχαμε «μαύρο» ρεκόρ κρουσμάτων (6700) και οι νεκροί ξεπέρασαν τους 16.000 από την αρχή της πανδημίας.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ενημέρωση του ΕΟΔΥ οι θάνατοι στην Ελλάδα είναι πλέον 16.050. Μόνο το τελευταίο 24ωρο είχαμε 6700 κρούσματα, 59 ακόμα θανάτους και οι διασωληνωμένοι είναι στους 434.

Σε αυτή την κατάσταση η κυβέρνηση επέλεξε να δηλώσει, μέσω του αρμόδιου υπουργού, πως τα κάνει όλα καλά! Οι άνθρωποι δεν είναι απλά «αλλού», είναι επικίνδυνοι. Την ώρα που η πανδημία «θερίζει» για μια ακόμα φορά διάλεξαν περιορισμένα μέτρα – «ασπιρίνες» με κατασταλτικό χαρακτήρα, ξαναπέταξαν το μπαλάκι στην ατομική ευθύνη (κι όποιος ζήσει έζησε..) και μάθαμε πως θα «μπουκώσουν» ξανά τις ιδιωτικές κλινικές με λεφτά!

"Πράσινοι" και Καρλότα Μπέρμποκ... οι καλύτεροι Νατοϊκοί φιλοπόλεμοι των ιμπεριαλιστών στη Γερμανία!

Του Νίκου Κλειτσίκα 

Οι "Πράσινοι" στη Γερμανία, μετά τις γερμανικές εκλογές και τη συμμετοχή τους στη νέα κυβέρνηση, προσλαμβάνουν στη χώρα μας έναν πολιτικό άνεμο αισιοδοξίας κι "αλλαγής", το προσωπείο του "προοδευτικού, οικολογικού, αριστερού" κόμματος. Ενός "μοντέλου" και για τα εγχώρια κόμματα της Νατοϊκής αριστεράς που προβάλουν τους "Πράσινους" ως το κόμμα που θα φέρει θετικές αλλαγές στην Ευρώπη και την πατρίδα μας, μαζί με τους "σοσιαλδημοκράτες", λες και δεν συγκυβερνούσαν μαζί με την Μέρκελ.

Αυτό συμβαίνει διότι το εγχώριο κομπραδόρικο σύστημα, συνολικά και χωρίς καμία εξαίρεση, ακόμη κι απ' την αυτοαποκαλούμενη "κομμουνιστική αριστερά" -παρά τις αντικαπιταλιστικές κορώνες κι "αντιφασιστικά" συνθήματα-, έχουν υιοθετήσει την πολιτική ατζέντα του υπερεθνικού κεφαλαίου, της παγκοσμιοποίησης: "κίνδυνος κλιματικής αλλαγής", πράσινη ανάπτυξη (και πράσινα άλογα), μαζικοί εμβολιασμοί με το "πειραματικό γενετικό σκεύασμα των πολυεθνικών Big Pharma, χωρίς καν να θέτουν ζητήματα, όπως αποζημιώσεις λόγω παρενεργειών, δημοσιοποίηση των ΑΠΟΡΡΗΤΩΝ κι εμπιστευτικών συμβάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τις πολυεθνικές, έλεγχο των σκευασμάτων από τους καθ' ύλη αρμόδιους εθνικούς φορείς (ΕΟΦ για την Ελλάδα) κι ούτε καν πως τα "εμβόλια" έφθασαν συνοδευόμενα και φρουρούμενα από ειδικές δυνάμεις στρατού κι αστυνομίας, σε θερμοκρασίες -70 βαθμούς Κελσίου και τώρα κυκλοφορούν σε θερμοκρασίες καλοκαιρινών διακοπών, που προκαλούν γέλιο σε κάθε απλό πολίτη.

Ας αναρωτηθούμε...

Συνωστισμός και μετάβαση – Ελλάδα, χώρα τράνζιτ

Του Ρούντι Ρινάλντι

Βρισκόμαστε σε μια φάση που πληθαίνουν σε βαθμό συνωστισμού τα ταξίδια και οι συνομιλίες ανάμεσα σε πρωθυπουργούς, υπουργούς Άμυνας και Εξωτερικών, τα διάφορα συνέδρια και φόρουμ τα οποία κατακλύζονται από ειδικούς, από CEO και επιφανή μέλη των μεγάλων ομίλων της οικονομίας. Συνάπτονται συμφωνίες, στήνονται νέα εταιρικά σχήματα, τροποποιούνται συμμαχίες, στρατοπεδεύονται δυνάμεις. Όλα αυτά αφορούν κυρίως (και επανδρώνονται από) τον πόλο που εκφράζει ή και εξαρτάται άμεσα από το γνωστό 1% της παγκόσμιας ολιγαρχίας. Αυτοί είναι το «υποκείμενο» μιας μεγάλης αναδιαρθρωτικής απόπειρας, μιας μετάβασης στον πράσινο-ψηφιακό καπιταλισμό, εν μέσω βαθύτατης κρίσης σε πολλαπλούς τομείς, η οποία αγκαλιάζει ολόκληρο τον πλανήτη. Με μια έννοια το «αντικείμενο», η πρώτη ύλη και το καύσιμο για τη Μεγάλη Αναδιάρθρωση είναι σχεδόν ολόκληρη η ανθρωπότητα, και η φύση. Επιταχυντές της διαδικασίας, η τεχνολογική καινοτομία, τα νέα προϊόντα. Ενδιάμεσο εργαλείο, μια μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης και συνεχόμενου ελέγχου-καθυπόταξης λαών, χωρών, διανοούμενων, κινημάτων κ.λπ. που μπορεί να έχουν κάποιες «αντιρρήσεις» ή που μπορεί δυνάμει να οδηγηθούν σε άρνηση και αντίσταση. Δηλαδή να μην θέλουν να υπάρξουν ως «αντικείμενο» και καύσιμη ύλη οι κοινωνίες και η φύση γενικότερα.

Το φύλο και η φυλή στον αστερισμό της πολιτικής ορθότητας

Της Eυγενίας Σαρηγιαννίδη

"Δεν μπορούμε να αναρωτηθούμε αν η γυναίκα
είναι ανώτερη ή κατώτερη από τον άνδρα,
όπως δεν μπορούμε να αναρωτηθούμε
αν το νερό είναι ανώτερο ή κατώτερο από τη φωτιά."
Julius Evola, Metaphysique du sexe

 

 

Το πολιτικά ορθό δίδαξε αρχικά στους ανθρώπους να υποπτεύονται οτιδήποτε έρχεται από το παρελθόν και την ιστορία των κοινωνιών. Τώρα βρισκόμαστε στη δεύτερη φάση, σε μια περίοδο παραληρήματος, όπου το πολιτικό γυρνάει, θα τολμούσαμε να ισχυριστούμε, στο ψυχιατρικό.

Επιχειρώντας να περιγράψουμε το εσωτερικό περιεχόμενο του παραληρήματος, θα σημειώναμε πως εκφράζεται μέσα από δύο εσωτερικούς λόγους – αντικείμενα. Πιο αναλυτικά, το πολιτικά ορθό στηρίζεται σε δύο βιολογικές παραμέτρους – πυλώνες που τις χρησιμοποιεί ρατσιστικά και σεξιστικά αντιστοίχως, αναστρέφοντάς τες. Το πρώτο αφορά έναν νεοφυλετισμό με έμμονη ιδέα το δέρμα: να κατηγορηθεί η λευκότητα (whiteness) στο όνομα μιας «μαύρης ανωτερότητας». Με άλλα λόγια, πρόκειται για έναν ρατσιστικότατο «αντιρατσισμό». Το δεύτερο αφορά έναν πολιτικά ορθό παραισθησιόπληκτο νεοφεμινισμό. Το ανδρικό φύλο κατηγορείται. Η ετεροαιχμαλωσία (heterocaptivity στην αμερικανική φεμινιστική διάλεκτο, δηλαδή η αιχμαλωσία από την ετερότητα στο πεδίο του φύλου), συνδέεται με ένα είδος έκδηλης μισανδρίας (αντιπάθειας για το αντρικό φύλο από τον νεοφεμινισμό) - ιδέα που συνυφαίνεται με την συμπληρωματική της ιδέα ότι η διάκριση αρσενικού – θηλυκού δεν αντιστοιχεί σε τίποτα. Το σύνολο των παραπάνω αναδεικνύει την απόλυτη δαιμονοποίηση του συνδυασμού: Ντόπιος – Λευκός – Ετεροφυλόφιλος Άνδρας.