Του Κώστα Βεργόπουλου
Ο Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προσάπτει στην νέα ελληνική κυβέρνηση «έλλειμμα διαπραγματευτικής ικανότητος» κατά την διάρκεια των πρόσφατων διαπραγματεύσεων στο Eurogroup. Μπορεί η παρατήρηση να είναι ακριβής και η νεότευκτη ελληνική πλευρά να παραμένει όντως υπόλογη για έλλειμμα προπαρασκευής, σοβαρότητος και υπευθυνότητος. Ωστόσο, θα ήταν πληρέστερη και απείρως ακριβέστερη, εάν στις επισημάνσεις του συμπεριελάμβανε με τους κατάλληλους χαρακτηρισμούς και την ευρωπαϊκή πλευρά, κυρίως την γερμανική. Η χώρα που σήμερα ηγείται του ευρωπαϊκού εγχειρήματος εμφανίζει δραματικό έλλειμμα διαπραγματευτικής ικανότητος με εταίρους στο κοινό νόμισμα, κατά πολύ σοβαρότερο και κρισιμότερο από ό,τι η Ελλάδα.
Εάν το ζητούμενο στις σημερινές συνθήκες είναι η σταθερότητα της Ευρωζώνης στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας, δεν αρκεί να επιρρίπτονται μονομερώς ευθύνες, ακόμη και βάσιμες, στην ελληνική πλευρά, που δεν αποτελεί παρά ένα μικροσκοπικό 2,8% του ευρωπαϊκού συνόλου, ενώ παράλληλα αποσιωπιούνται αυτές, πολύ μεγαλύτερες και κατά πολύ καθοριστικότερες, των Ευρωπαίων εταίρων.