Γιατί το κρέας δεν είναι ψάρι
Του Λουκά Αξελού
Είναι, νομίζω, προφανές, ότι τα
αποτελέσματα των Ευρωεκλογών συνιστούν μια σαφή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Μια σπουδαία
εκλογική νίκη θα συμπλήρωνα που με όρους πολιτικούς αποτυπώνει πως μέσα σε μια
τριετία ο ΣΥΡΙΖΑ από ένα μικρό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς μετεξελίχθη σε
ένα μεσαίο πρωταγωνιστικό κόμμα με σημαίνοντα λόγο και παρουσία στην κεντρική
πολιτική σκηνή.
Αυτές οι κατακτήσεις σε ομαλές
συνθήκες θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν ακόμα και πανηγυρισμούς. Όμως,
δυστυχώς, σε μια γονατισμένη Ελλάδα που συνεχώς αιμορραγεί, η αυστηρή ανάγνωση
των αποτελεσμάτων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η σαφής αυτή εκλογική νίκη δεν
συστοιχίζεται με μιαν ανάλογη πολιτική και κοινωνική.
Η επομένη των εκλογών έκανε
εμφανές το γεγονός ότι όχι μόνο δεν έχει ωριμάσει η ρήξη προς το σάπιο
μεταπολιτευτικό οικοδόμημα αλλά και ότι για μεγάλα τμήματα πληθυσμού η
μεταπολίτευση εξακολουθεί να είναι ζωντανή και παρούσα.
Έχω τονίσει ότι θα ήταν σοβαρό
λάθος να θεωρήσουμε ότι τα τμήματα αυτά της κοινωνίας βρίσκονται στην θέση αυτή
γιατί απλώς έχουν αυταπάτες ή παρασύρονται από την κυβερνητική προπαγάνδα.
Υπάρχουν φυσικά και τέτοια τμήματα. Ο σκληρός όμως πυρήνας τους, ένα 20%
τουλάχιστον του συνολικού πληθυσμού έχει συνειδητά υιοθετήσει ως ταξική του
επιλογή την νεοταξική-νεοφιλελεύθερη πρόταση και αντιστέκεται και θα αντισταθεί
λυσσαλέα σε κάθε απόπειρα ανατροπής της.