Η επιτελική οργάνωση…

Θέμα έκθεσης πανελλαδικών...

«Γιατί το σχολείο οφείλει να καλλιεργεί τη δημιουργικότητα των μαθητών ;

Με ποιους τρόπους επιλέγετε εσείς στην προσωπική σας ζωή να εκφράσετε τη δημιουργικότητά σας ;»

Το σχολείο οφείλει να καλλιεργεί την δημιουργικότητα των μαθητών, ώστε όταν μεγαλώσουν να μπουν στο πανεπιστήμιο και να γραφτούν στον ΔΑΠ ΝΔΦΚ. Εκεί να μάθουν πως να δηλώνουν βοσκοτόπια μέσα στη θάλασσα. Ελιές σε υψόμετρο 1500μ. και πως κάθε πρωί βαζουν στο φέρι τα γίδια και από την Κρήτη τα πάνε Μακεδονία για να βοσκήσουν. Με αυτό τον τρόπο επιλέγουμε να εκφράσουμε την δημιουργικότητα μας, ώστε να γίνουμε κυβέρνηση, να πλουτίσουμε και να έχουμε 40 ακίνητα και off shore εταιρείες. Όταν δε, μας πιάνουν με την γίδα στην πλάτη, εμείς δημιουργικά πάντα θα φέρνουμε νομοσχέδια στη Βουλή, ώστε οι οικονομικοί πρόσφυγες και οι πρόσφυγες πολέμου να φυλακίζονται και να εκδιώχνονται από την χώρα. Έτσι θα αποπροσανατολίζουμε την κοινωνία από το γεγονός ότι τους κλέβουμε τη ζωή και θα της παρουσιάζουμε ως εχθρό τον φτωχό μετανάστη.
Δεν είναι αυτό δημιουργικό;

30.05.25
Μάκης Βορίδης

Τα λόγια είναι φτώχεια ...

Μια διαφορετική εικόνα, που καταγράφει το κουράγιο των ανθρώπων οι οποίοι έχουν αποφασίσει να μην υποταχθούν. Το στιγμιότυπο είναι από την αγορά της Ναμπλούς, στη Δυτική Όχθη: Ένας κατοχικός στρατιώτης προστάζει τον Παλαιστίνιο πωλητή καρπουζιών να φύγει από τον πάγκο του. Αυτός, με το τσιγάρο στο χέρι, εξακολουθεί να τον κοιτά, χωρίς να υπακούει…

Βοσκοτόπια στο Βορείων Προαστίων

Η υπόθεση Σινά με λίγα λόγια

Του Παντελή Σαββίδη

1.-Επι Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο γίνεται προσφυγή στο δικαστήριο κατά του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Μονής Σινά.

2.-Εκδίδεται πρωτόδικα απόφαση κατά της Μονής.

3.-Γίνεται προσφυγή στο Εφετείο

4.-Το Εφετείο διατηρεί την πρωτόδικη απόφαση

5.-Αντιδρά η ελληνική κυβέρνηση

6.-Η κυβέρνηση της Αιγύπτου αναδιπλώνεται και διατυπώνει κάτι του είδους ότι δεν θα διωχθούν οι μοναχοί κλπ αλλά το θέμα δεν είναι αυτό.

7.-Το θέμα δεν είναι αν θα εκδιωχθούν οι μοναχοί. Αλλά σε ποιόν ανήκει η μονή.

8.-Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να διασφαλίσει την νομική κατοχύρωση υπερ της μονής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος.

9.-Οτιδήποτε άλλο που θα επιδιώξει και θα διακινήσουν τα παπαγαλάκια της θα είναι απόλυτη αποτυχία. Και υποχώρηση του ελληνισμού απο μια περιοχή που είχε παρουσία απο τον 5ο αιώνα. Απο την εποχή, δηλαδή, του Ιουστιανιανού.

Δημήτρης Μπελαντής: Ποιος εκπροσωπεί την Παλαιστίνη;

Του Δημήτηη Μπελαντή

Κατά τα τέσσερα πολιτικά  κόμματα που...

 πολύ σωστά ζήτησαν την λύση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ, εκπρόσωπος των Παλαιστινίων είναι ο Αμπάς και πρέπει να έρθει αυτός να μιλήσει στην ελληνική Βουλή.

Όχι η Χαμάς, ο Αμπάς.

Όχι η δύναμη που εκλέχτηκε νόμιμα από τους Παλαιστίνιους στην Γάζα ως κυβέρνηση τους και που καθοδήγησε τον ηρωικό αγώνα τους. Αλλά ένας δωσίλογος ουσιαστικά ή έστω  τουλάχιστον ένας "ηγέτης"  αδιάφορος για τον λαό αυτόν.
Αυτό το δέχεται και το ΚΚΕ, που σε ανύποπτο χρόνο είχε τονίσει εμφατικά, χωρίς να το ρωτήσει κανείς, ότι διαφωνεί πολύ ιδεολογικά με την Χαμάς!!!
Με τον Αμπάς δηλαδή συμφωνεί;

Αυτή η τοποθέτηση δείχνει ότι παρά την σωστή  πρωτοβουλία τους, που μακάρι και να επεκταθεί σε άλλα πεδία της πάλης για την Παλαιστίνη (π.χ. διακοπή και οικονομικών σχέσεων με το Ισραήλ) και κυρίως να ενισχύσει την από τα κάτω κινηματική κινητοποίηση για την Παλαιστίνη, τα τέσσερα κόμματα ουσιαστικά θεωρούν όπως και η συλλογική Δύση την Χαμάς ως "τρομοκρατική οργάνωση" και όχι ως γνήσιο  εκπρόσωπο των Παλαιστινίων.
Κοιτάξτε, φίλοι των τεσσάρων κομμάτων, εδώ ο σφαγέας Νετανιάχου de facto αναγνωρίζει την Χαμάς ως εκπρόσωπο της Γάζας αφού με αυτήν διαπραγματεύεται.
Εσείς είστε δηλαδή πιο αντιΧαμάς από την ηγεσία του Ισραήλ;
Ή φοβάστε -ιδίως το ΚΚΕ- το τι  θα πει για σας η Νέα Δημοκρατία και οι διάφορες "πρεσβείες".

Το όνειρο του Οσμάν και ο επεκτατισμός του Ερντογάν

Του Δημήτρη Μάρτου

Οι χρόνιες συνοριακές δολοπλοκίες του τουρκικού κράτους και οι συνεχείς αναφορές της τουρκικής πολιτικής ελίτ στο οθωμανικό παρελθόν με αναβιώσεις κατακτητικών στιγμών, δεν είναι απλά μια επιτηδευμένη εμμονή, απότοκος της μεγαλομανίας της, αλλά προέρχεται από τις ίδιες τις ιστορικές διαδικασίες πολιτικής συγκρότησης των Τούρκων, δηλαδή τις διαδικασίες εθνικοποίησής τους.

Οι Τούρκοι εμφανίζονται, αυτοκρατοροποιούνται και εθνικοποιούνται σαν πολεμιστές συνόρων. Το εθνικό τους αφήγημα σφυρηλατείται γύρω από την αυτοτροφοδοτούμενη πίστη ότι έχουν το δικαίωμα να κατακτούν. Και αυτή η “μεθοριακότητα” του εθνι(κι)σμού τους συνιστά μια σημαντική παράμετρο του λεγόμενου “τουρκικού προβλήματος”.

Οι Σελτζούκοι και οι Οσμανλήδες Τούρκοι ήταν ανοργάνωτα λεφούσια επιδρομέων, πλιατσικολόγων, που ξεσπούσαν πάνω σε αγρότες, κατέστρεφαν, βίαζαν και άρπαζαν. Οι Οσμανλήδες, ιδιαίτερα, φτάσανε στο Βυζάντιο με τον Μογγόλο Τζένγκις Χαν, το 13ο αιώνα, ως μισθοφόροι του. Αυτοί έκαναν μόνιμο επάγγελμα τις λεηλασίες και τους φόνους για χάρη του μισθωτή τους. Μετά έφερναν, στα μέρη που άρπαζαν, τις οικογένειές τους.

Αυτούς τους εξ επαγγέλματος πολεμιστές συνόρων τους έφερε στο Βυζάντιο η φήμη του πλούτου του. Ήταν διαδεδομένο σε όλο τον κόσμο τότε ότι «τα περισσότερα από τα μισά πλούτη όλου του κόσμου βρίσκονται στις πόλεις των Βυζαντινών». Αυτή η φήμη έτρεφε τους τυχοδιώκτες και τους κατακτητές, προδιέγραφε το φθόνο, τα ληστρικά σύνδρομα και, τελικά, το ολέθριο μέλλον της αυτοκρατορίας. Οι υλιστικές προσδοκίες συναρθρώνονταν με θρησκευτικές–σωτηριολογικές ιδεοληψίες. Έτσι, οι Δυτικοί κατήγγειλαν το «αιρετικό Βυζάντιο» και οι Τούρκοι το «Βασίλειο των απίστων».

Η βαρβαρότητα υπερίσχυσε του πολιτισμού

Ερχόμενοι σε επαφή με το Βυζάντιο έμειναν εκεί για να ζήσουν ληστεύοντας τις πλούσιες πόλεις του. Έμαθαν, όμως, και τρόπους ζωής πολιτισμένων κοινωνιών, γιατί το Βυζάντιο είχε πόλεις, θεσμούς και οργανωμένη οικονομία. Προκαλούσε, αλλά και εκπολίτιζε. Αρχικά το λεηλάτησαν και σταδιακά το κατέκτησαν. Σταδιακά έμαθαν και αυτοί να συγκροτούν την αρπακτικότητά τους σε συνθήκες ειρήνης. Εμπνεύστηκαν την οθωμανική αυτοκρατορία με πρωτοπόρο τον Οσμάν ή Οθμάν (1288-1326), παίρνοντας ανθρώπους και ιδέες από το Βυζάντιο, ιδιαίτερα σε πεδία διοίκησης και φορολογίας.

Για ποια αξιολόγηση μιλάμε;

 

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Λύση, προφανώς, είναι η αξιοκρατία κι όχι απλά η «αξιολόγηση». Είναι η παιδεία κι όχι απλά η εκπαίδευση. Είναι το περιεχόμενο, τα αναλυτικά προγράμματα, η ύλη. Αυτά είναι η ουσία. Θα μιλήσουμε γι’ αυτά;

Από την μια, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εκπαιδευτικών δεν μπόρεσαν να πείσουν την κοινωνία για το τι ακριβώς θέλουν με την περίφημη «αξιολόγηση».

Από την άλλη, η κυβέρνηση προσπαθεί, με τον φόβο, τις διώξεις και τα πειθαρχικά, να επιβληθεί, σώνει και καλά, σε κάθε διαφορετική άποψη, χωρίς να παίρνει υπόψη ότι όσο νόμιμη είναι η «αξιολόγηση», άλλο τόσο νόμιμη είναι και η απεργία.

Σε πολλές περιπτώσεις, η σχολική αποτυχία και οι ανισότητες, υπερβαίνουν την ατομική ευθύνη και μετατρέπονται σε κοινωνικό ζήτημα. Αναδεικνύεται, έτσι, ο ρόλος της εκπαίδευσης, ως ένας παράγοντας που θα πρέπει να τις αμβλύνει και να λειτουργήσει αντισταθμιστικά, αφού υπάρχει άμεση σχέση εκπαιδευτικού αποτελέσματος και μαθητικού δυναμικού. Ο εκπαιδευτικός συνεπώς, καλείται σε έναν συνεχή αναστοχασμό και διαφοροποίηση της διδασκαλίας του προς όφελος των εκάστοτε μαθητών του. Τα πράγματα είναι ακόμα πιο σύνθετα όταν υπάρχουν στην τάξη διαταρακτικοί μαθητές, με μαθησιακές δυσκολίες, αυτισμό και άλλου τύπου δυσκολίες.

Μετριέται η διδασκαλία;

Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται χρόνος, αλλαγές, αναπροσαρμογές στην μεθοδολογία, γνώση, υπομονή και κυρίως υποστήριξη και επιμόρφωση. Μπορεί όλα αυτά, ένας εξωτερικός παρατηρητής, όσο καλός και αντικειμενικός να είναι, να τα «αξιολογήσει» με δύο επισκέψεις;

«Η αξιολόγηση της διδασκαλίας, όπως γίνεται, με μεμονωμένες παρατηρήσεις τάξης, παραβιάζει τις αρχές της εθνογραφικής μεθόδου, καθώς δεν περιλαμβάνει ενσωμάτωση του αξιολογητή στην εκπαιδευτική κοινότητα, μακροχρόνια παρατήρηση ή εμπιστοσύνη μεταξύ αξιολογητή και εκπαιδευτικού» (Δημ. Καλογιάννης, στο «οι αξιολογητές και το πρόβλημα της μεμονωμένης παρατήρησης», alfavita.gr, 30-4-25).

«Πλεονάζοντες» άνθρωποι!!!

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Τον Απρίλιο του 1941 οριστικοποιήθηκαν τα γερμανικά σχέδια για την εισβολή στην Σοβιετική Ένωση. Στα σχέδια αυτά, σε όλες τις εκδοχές τους — στρατιωτικές και οικονομικές — υπήρχε μια σταθερά. Η επιδίωξη εξόντωσης μεγάλου μέρους των κατοίκων της δυτικής Σοβιετικής Ένωσης — Λευκορώσων και Ουκρανών.

Στην έκθεση του στρατηγού Τόμας (ενσωματώθηκε στο σχέδιο Μπαρμπαρόσα) το ζήτημα αναγόταν σε ζωτικό:

«1.– Ο πόλεμος μπορεί να συνεχιστεί μόνο εάν οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις εξασφαλίσουν τον εφοδιασμό και την διατροφή τους από την Ρωσία στον τρίτο χρόνο του πολέμου.

2.– Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι θα πεθάνουν από πείνα και στερήσεις εάν αφαιρέσουμε όσα έχουμε ανάγκη από την Ρωσία….»

Στα σχέδια εκτιμούσαν ότι το αγροτικό πλεόνασμα της ΕΣΣΔ έπρεπε να πάψει να κατευθύνεται στις βιομηχανικές ζώνες της χώρας σε τρόπο ώστε να εξασφαλιστεί η επισιτιστική επάρκεια της Νέας Ευρώπης.

«…Ο προοδευτικός θάνατος τόσο της βιομηχανίας όσο και μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού των ζωνών «κατανάλωσης» είναι απαραίτητος……»

Αγοράστε ελληνικά σπίτια...

Ο εναγκαλισμός με τον Νετανιάχου

Του Κυριάκου Πιερίδη

Η στροφή της Ε.Ε. δεν είναι αρκετή, καθώς οι ΗΠΑ διαδραματίζουν τον καθοριστικό ρόλο. Μπορεί όμως να συμβάλει για παραμερισμό του. Ο Νετανιάχου δεν υποσκάπτει μόνο την ειρήνευση· τινάζει στον αέρα όλη την περιφερειακή ασφάλεια. Ενόσω συμβαίνουν όλα αυτά, ο Χριστοδουλίδης περιγράφει τον Νετανιάχου ως «φίλο» του. Μόνο ο Βίκτορ Ορμπαν τον προσκαλεί, μόνο ο Χριστοδουλίδης και ο Μητσοτάκης τον επισκέπτονται.

Ανάληση

Σε μια αξιοσημείωτη μετατόπιση στην πολιτική της στη Μέση Ανατολή, η Ε.Ε. αποφάσισε να εφαρμόσει διπλωματικά μέτρα πίεσης εναντίον του Ισραήλ. Στοχεύει να αναγκάσει τον Νετανιάχου να σταματήσει το μακελειό στη Γάζα και να ξεμπλοκάρει την ανθρωπιστική βοήθεια. Η κυπριακή κυβέρνηση αντιτάχθηκε σε ουσιώδη απόφαση του Συμβουλίου. Το έπραξε την πιο ακατάλληλη στιγμή: «Το να σώσουμε ζωές πρέπει να είναι η κορυφαία προτεραιότητά μας», τόνισε (20/5) μετά την απόφαση του Συμβουλίου η ύπατη εκπρόσωπος Κάγια Κάλας.

Γιατί τόση ταύτιση με τον Νετανιάχου;

Αλλαγή γραμμής

Επί μήνες η Ε.Ε. δεν μπορούσε να πάρει μια καθαρή θέση λόγω διαφωνιών ομάδας κρατών. Τη Δευτέρα, όμως, στο Συμβούλιο Υπουργών σχηματίστηκε η απαραίτητη διπλή πλειοψηφία για επαναξιολόγηση της Συμφωνίας Σύνδεσης με το Ισραήλ. Η Ε.Ε. είναι ένας από τους πιο σημαντικούς εμπορικούς εταίρους του. Το Συμβούλιο διόρισε επίσης τον Γάλλο διπλωμάτη Κριστόφ Μπιγκό Ευρωπαίο ειδικό απεσταλμένο για να προωθήσει την ειρήνη στη βάση της γραμμής «δύο κρατών».

Η πλειοψηφία οφείλεται στην αλλαγή γραμμής της Γαλλίας, της Ολλανδίας και της Αυστρίας.

Η Κύπρος μαζί και η Ελλάδα βρέθηκαν στη μειοψηφία και φάνηκαν ασυνεπείς στις δικές τους διακηρύξεις κατά της σφαγής αμάχων, ακόμα και της χρήσης της λιμοκτονίας ως εργαλείου πολέμου!

Ομως αυτά κάνει σήμερα ο τυχοδιώκτης Νετανιάχου.

Ζιαντ Μαντούχ: Γιατί δεν φεύγω από τη Γάζα. Συνέντευξη στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο (video)

Ο Παλαιστίνιος ποιητής και πανεπιστημιακός Ζιαντ Μεντούχ μιλάει στον Δημ. Κωνσταντακόπουλο.

«Πιστέψτε με, η αποφασιστικότητά μου, το κουράγιο μου, η αντοχή μου, η υπομονή μου και η αισιοδοξία μου δεν μπορούν να ξεπεράσουν την απόλυτη αγωνία μου… Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι είμαι ακόμα ζωντανός, γιατί βλέπω τον θάνατο χίλιες φορές κάθε μέρα και, αν και δεν φοβάμαι τον θάνατο, ανησυχώ για το μέλλον μας. Η θετική όψη σε όλα αυτά που με κάνει περήφανο είναι ότι δεν νοιώθω μίσος. Παρακαλώ δεχτείτε την έκφραση της φιλίας των Παλαιστινίων από τη Γάζα που δεν είναι πια Γάζα και από τον Ζιάντ που δεν είναι πια ο Ζιάντ.»

Αυτά τα λόγια, μεταξύ άλλων, έγραφε πέρυσι σε ένα μήνυμά του https://www.defenddemocracy.press/hea… προς τους Ευρωπαίους φίλους από τη Γάζα ο Παλαιστίνος κάτοικος της μαρτυρικής πόλης Ζιάντ Μεντούχ, που, ευτυχώς, παραμένει ζωντανός και αποφασισμένος να μείνει στη γη του, ζωντανός ή πεθαμένος. Γιατί, μας λέει, αν έφευγα θα συμμετείχα στη δεύτερη Νάκμπα (την «Καταστροφή» των Παλαιστινίων, την αρχική εκτόπισή τους το 1948, με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, ώστε να γίνουν πλειοψηφία οι Εβραίοι κάτοικοι https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%… ).

Χαρά στους λαούς που διαθέτουν διανοούμενους και πνευματικούς ηγέτες σαν τον Ζιαντ. Το μέλλον τούς ανήκει ότι και να συμβεί μέχρι να έρθει.

Τον αναζητήσαμε στη Γάζα, εκεί που ο Χριστός ξανασταυρώνεται, για να δώσουμε απευθείας, αδιαμεσολάβητα, σε αυτό τον λαό τη φωνή που κέρδισε με το ποτάμι του αίματός του και τον ανείπωτο πόνο του, να μας πει πως ζει, τι νοιώθει και τι σκέφτεται. ‘Οποια άποψη και αν έχει κανείς για το παλαιστινιακό ζήτημα, αν κι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα μόνο τυφλοί και κουφοί, άνθρωποι χωρίς αξιοπρέπεια, μπορεί να μη βλέπουν ότι η υποτιθέμενη «αντιτρομοκρατική επιχείρηση» του Ισραήλ έχει μετατραπεί σε γενοκτονία, είναι απαραίτητο κανείς να ακούει και να βλέπει τους πραγματικούς ανθρώπους, αυτό δηλαδή ακριβώς που δεν κάνουν τα ελληνικά και διεθνή μέσα όχι ενημέρωσης αλλά παραπληροφόρησης. 

Όπλα, δολάρια και αίμα …για μία όχι και τόσο νέα Μέση Ανατολή

Του Γιάννη Χουβαρδά *

Ανακατατάξεις αναμένονται στη Μέση Ανατολή. Η επίσκεψη Τραμπ στον Περσικό Κόλπο και άλλες εξελίξεις βεβαιώνουν σχετικές διεργασίες. Η διαπραγμάτευση ΗΠΑ-Ιράν, οι αναδιατάξεις στις συμμαχίες των ΗΠΑ, η γενοκτονία στη Γάζα και η όξυνση του Παλαιστινιακού, η μάχη ξένων δυνάμεων για επιρροή στη Συρία, η ύφεση του Κουρδικού στην Τουρκία είναι το κάδρο τους. Ένα νέο παζάρι εξελίσσεται σχετικά με το μέλλον της περιοχής.

Το εξελισσόμενο μοίρασμα του κόσμου υπαγορεύει τις εξελίξεις. Οι μεγάλες δυνάμεις και όλα τα κράτη εξοπλίζονται. Διαπραγματεύσεις και σε ορισμένες περιπτώσεις συγκρούσεις διεξάγονται για τις ζώνες επιρροής. Οι πηγές πλούτου κατανέμονται στα μονοπώλια κάθε χώρας βάσει της ισχύος. Ακόλουθα, μία διαδικασία επαναχάραξης των «οικοπέδων» τρέχει και στη Μέση Ανατολή.

Άλλωστε, η «αξία» της περιοχής είναι υψηλή. Η διεθνής ενεργειακή τροφοδοσία συνδέεται με το πετρέλαιο της. Η «πράσινη»-ψηφιακή μετάβαση ευνοείται από τις δυνατότητες της στην ανάπτυξη ΑΠΕ. Χερσαία και θαλάσσια περάσματα της είναι κρίσιμα για τις διεθνείς μεταφορές. Τα σχέδια των μεγάλων δυνάμεων επηρεάζονται από τη στρατιωτική και πολιτισμική ισχύ και τα κεφάλαια, χώρων της. Η επίδραση της Μέσης Ανατολής στο διεθνή συσχετισμό ισχύος είναι μεγάλη.

Παράλληλα, οι ΗΠΑ διατηρούν την κρίσιμη επιρροή στη περιοχή. Η στρατιωτική παρουσία και η ικανότητα τους στον επηρεασμό της οικονομίας της είναι μοναδική. Η διάθεση των εταίρων τους για στρατηγική διαφοροποίηση περιορίζεται από τον εις βάρος τους βαθμό ανισοτιμίας στις αλληλεξαρτήσεις τους με την Ουάσιγκτον. Η αλλαγή κυβέρνησης στη Συρία υπονομεύει τη θέση ανταγωνιστών των ΗΠΑ, όπως το Ιράν και η Ρωσία. Ο τόνος των εξελίξεων δίνεται σταθερά απ’ αυτές.

Διαχρονικά, η πολιτική τους εκεί αφορά τη στήριξη της πλανηταρχίας τους. Ζητούμενα είναι ο έλεγχος των ροών ενέργειας, των στρατηγικών σημείων, των οδών εμπορίου. Προϋπόθεση κρίνουν τη ναυτική κυριαρχία τους, τη μη ανάδειξη ενός τοπικού ηγεμόνα, την ανάσχεση έξωθεν κέντρων. Η στρατιωτική δράση, η χρήση τοπικών αντιθέσεων, η συμμαχία με κράτη-κλειδιά χαρακτηρίζουν την τακτική τους. Η συνεχής ρύθμιση του status quo συμπυκνώνει την πολιτική των ΗΠΑ.

Νέο έγκλημα πολέμου στη λωρίδα της Γάζας: «ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ» των σιωναζιστών;

Τα σιωνιστικά καθάρματα ολοκληρώνουν το τελικό σχέδιό τους —σαν την «τελική λύση» των Ναζί– για την εθνοκάθαρση και εκκένωση της Λωρίδας της Γάζας. Γιατί περί σχεδίου πρόκειται έτσι ώστε να ξεμπερδεύουν μια για πάντα με τον «ενοχλητικό» γι’ αυτούς θύλακα που αποτελούσε πηγή αντίστασης του πολύπαθου και γενναίου Παλαιστινιακού λαού, σε αντίθεση με τη συμβιβασμένη αλλά και προδοτική ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής του Μαχμούτ Αμπάς στη Δυτική Όχθη. Μόλις χτες ο εγκληματίας πολέμου Νετανιάχου δήλωσε ότι ο στόχος είναι η ολοκληρωτική κατάληψη της Λωρίδας της Γάζας.

Το σχέδιο αυτό, κατά πάσα πιθανότητα, υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια, για τον σταδιακό στραγγαλισμό των Παλαιστινίων της Γάζας, στην οποία σύσσωμες οι Οργανώσεις της Αντίστασης συνεχίζουν αυτή τη στιγμή να δίνουν τον ύστατο αλλά άνισο αγώνα εναντίον των Σιωναζιστών, οι οποίοι τελικά δεν ξέρουμε αν διδάχτηκαν από τους Ναζί ή τους δίδαξαν στο έγκλημα…

Οι Σιωνιστές, υπό την ηγεσία του Νετανιάχου, ο οποίος τα παίζει όλα για όλα για να σώσει το τομάρι του, προχωρούν σε νέα μεγαλύτερα εγκλήματα σε συνέχεια των στυγερών εγκλημάτων κατά αμάχων, που εκτελούν εδώ και έναν χρόνο με πρόσχημα και αφορμή την επίθεση της Χαμάς. Ήδη μετράμε ξανά εκατοντάδες νεκρούς, χτυπήσανε το τελευταίο νοσοκομείο, αποκλείσανε τις περιοχές για φαγητό και βοήθεια, έτσι ώστε κινδυνεύουν 15.000 μωρά με θάνατο.

Στεφάν Φιλίπποβιτς : Το παντοτινό σύμβολο του αντιφασισμού

Σύντομο ιστορικό της εκτέλεσης του Κροάτη κομμουνιστή και παρτιζάνου Στεφάν Φιλίπποβιτς το 1942 από τους Ναζί και η διάσημη ύστατη πράξη περιφρόνησης των εκτελεστών του.

Κάποτε εκτέθηκε στο κτίριο των Ηνωμένων Εθνών στο East River (1) μία φωτογραφία τραβηγμένη το 1942 στην Σέρβικη πόλη Βάλιεβο που απεικόνιζε τον Κροάτη παρτιζάνο Στεφάν Φιλίπποβιτς μπροστά από τη ναζιστική αγχόνη. Λίγα δευτερόλεπτα πριν απαγχονιστεί από τους κατακτητές και τους συνεργάτες τους ο καταδικασμένος σε θάνατο άντρας, σήκωσε τα χέρια του και φώναξε "Θάνατος στο φασισμό ! Ελευθερία στο λαό". Αυτή η στιγμή έμελλε να ηχήσει στην αιωνιότητα.

Ο Στεφάν Φιλίπποβιτς εκτελέστηκε στις 22 Μαΐου 1942, δέκα λεπτά πριν την προγραμματισμένη ώρα εκτέλεσής του. Τη στιγμή που οι Ναζί τον σέρνανε στους κεντρικούς δρόμους του Βάλιεβο ο Φιλίπποβιτς φώναζε δυνατά : "Ζήτω οι απελευθερωτές του λαού ! Κάτω οι φασίστες και οι συνεργάτες τους ! Ζήτω ο κομμουνισμός!". Με τη θηλιά να σφίγγει το λαιμό του και τα χέρια υψωμένα ο Φιλίπποβιτς βροντοφώναξε τα τελευταία του λόγια στο πλήθος ολόγυρα που με βία είχαν συγκεντρώσει οι Ναζί: "Τι περιμένετε ; Γιατί το επιτρέπετε αυτό ; Αρπάξτε αυτά τα σκουριασμένα ντουφέκια και ελευθερώστε τη χώρα σας από αυτά τα καθάρματα ! Ζήτω ο απελευθερωτικός στρατός και οι σύμμαχοί μας !". Ένας Γερμανός στρατιώτης χτύπησε με το κοντάκι του όπλου του στο πρόσωπο τον Φιλίπποβιτς ώστε να τον κάνει να σιωπήσει. Ο Φιλίπποβιτς τότε στην προσπάθειά του να τον κλωτσήσει έχασε την ισορροπία με αποτέλεσμα το σκαμνί στο οποίο στεκόταν να πέσει σφίγγοντας τη θηλειά γύρω απ΄τον λαιμό του. Έκτοτε, στην κατεχόμενη Σερβία, ποτέ δεν ξανάδωσαν οι κατακτητές το δικαίωμα των τελευταίων λόγων σε καταδικασμένους σε θάνατο.

Από τον Αντι-σοβιετισμό της Δεκαετίας του 1950 στον ρατσιστικό αντι-Ρωσισμό του 2025

Γιατί λησμονήσαμε την Συνθήκη της Αδριανούπολης και όσα οφείλουμε στους Ρώσους;

Του Ηλία Παπαναστασίου

«….. Ποιος έκρινε τον αγώνα όταν εξεγέρθηκαν οι Έλληνες; Όχι βέβαια οι συνωμοσίες και οι ξεσηκωμοί του Αλή πασά στα Γιάννενα, όχι βέβαια η ναυμαχία του Ναβαρίνου, όχι βέβαια η παρουσία του Γαλλικού στρατού στο Μοριά, ούτε οι συνδιασκέψεις και τα πρωτόκολλα του Λονδίνου, παρά ο Ντίμπιτς που προέλασε με τον ρωσικό στρατό μέχρι την κοιλάδα της Μαρίτσας (Έβρου) περνώντας τον Αίμο…..»  (Φρ. Ενγκελς – New York Herald Tribune, April 1853)

Εάν κάποιος θα ήθελε να περιγράψει το όργιο αντι-Ρωσικής Προπαγάνδας με καθαρόαιμα ρατσιστικά χαρακτηριστικά τα τελευταία χρόνια, θα ήταν αναγκασμένος να ξεκινήσει από το αντι-Σοβιετικό παραλήρημα των δεκαετιών 1950 και εντεύθεν, φθάνοντας μέχρι τον υστερικό Ρατσισμό εναντίον των Ρώσων των τελευταίων ετών.

Προπαγανδιστικές βόμβες διοχετεύονται σωρηδόν στις κρεττινοποιημένες μάζες των Αμερικανο/Ευρωπαίων τηλεθεατών, επεξεργασμένες και κατευθυνόμενες από τα μεγαθήρια του Αμερικανικού τηλεοπτικού καπιταλισμού, συνηθισμένα άλλωστε στην «ψυχολογική δηλητηρίαση» και «εγκεφαλική ηλιθιοποίηση» εδώ και πολλές δεκαετίες (Ποιος λησμονεί τα Αμερικανικά παραμύθια για τα «χημικά όπλα του Χουσεΐν» στο Ιράκ και τα οποία φυσικά δεν ανευρέθηκαν ποτέ! Απλούστατα δεν υπήρχαν).

Ουσιαστικά πρόκειται για ένα ρατσισμό του αισχίστου είδους, ένα ρατσισμό που εάν τον αποκόψουμε από τις συγκεκριμένες συνιστώσες του – πολιτιστικός ρατσισμός, οικονομικός ρατσισμός κλπ. – ουσιαστικά συμποσούται σε έναν «ρατσισμό par excellence», φυλετικού και εθνολογικού τύπου που θυμίζει τις σκοτεινότερες περιόδους της Αμερικάνικης Ιστορίας –Εξόντωση Ινδιάνων, Κου/Κλουξ/Κλαν, Αμερικάνικος Νότος με Λιντσαρίσματα των Μαύρων, κάψιμο μαγισσών του Σάλεμ κλπ., όλα δηλαδή όσα αποτελούν την Προτεσταντική σφραγίδα του «Αμερικανισμού»– αλλά και του Ευρωπαϊσμού, με αποκορύφωμα το οργανωμένο έγκλημα γενοκτονίας λαών από τους Γερμανούς Ναζί μέσω των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Εάν οι Αμερικανο/Ευρωπαίοι βοηθώντας σκανδαλωδώς την συνέχιση του πολέμου, θέλουν να «βουτήξουν» και άλλο τα χέρια τους στο αίμα δεν χρειάζεται να «αγχώνονται». Η Ιστορία τους είναι γεμάτη κατακτητικούς πολέμους, βάρβαρη αποικιοκρατία, απίστευτες αιματοχυσίες αθώων με εκατομμύρια νεκρούς να «στολίζουν» το νεκρικό κρεβάτι του Αμερικανο/Ευρωπαϊκού «Πολιτισμού»! Μόνο στον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχουμε συνολικά 70 εκατομμύρια νεκρούς, χωρίς να αναφέρουμε τα δεκάδες και εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρούς των προηγουμένων πολέμων και κυρίως της περιόδου της Αποικιοκρατίας.

Χωρίς λόγια

Όταν οι λέξεις χάνουν το νόημα τους…

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το σχέδιο της ολικής εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου

Το πόρισμα Καρώνη

Ο Χοσέ Μουχίκα ...

Χοσέ Πέπε Μουχίκα / Η γενιά μου έκανε ένα αφελές λάθος

Ο αείμνηστος Ουρουγουανός πολιτικός Χοσέ "Πέπε" Μουχίκα, υποστηρίζει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι απλώς σχέσεις ιδιοκτησίας αλλά ένα σύνολο πολιτισμικών αξιών που η Αριστερά πρέπει να αντιμετωπίσει με μια κουλτούρα αλληλεγγύης. Ο Χοσέ Μουχίκα ήταν επαναστάτης και πολιτικός άνδρας της Ουρουγουάης, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος από το 2010 έως το 2015.

«Η γενιά μου έκανε ένα αφελές λάθος. Πιστεύαμε ότι η κοινωνική αλλαγή ήταν μόνο θέμα αμφισβήτησης των τρόπων παραγωγής και διανομής στην κοινωνία. Δεν κατανοήσαμε τον τεράστιο ρόλο του πολιτισμού.

Ο καπιταλισμός είναι μια κουλτούρα, και πρέπει να απαντήσουμε στον καπιταλισμό και να αντισταθούμε σε αυτόν με μια διαφορετική κουλτούρα. Ένας άλλος τρόπος για να το θέσουμε αυτό: βρισκόμαστε σε έναν αγώνα μεταξύ μιας κουλτούρας αλληλεγγύης και μιας κουλτούρας εγωισμού.

Δεν σκέφτομαι την κουλτούρα που πωλείται, όπως η επαγγελματική μουσική ή ο χορός. Όλα αυτά είναι φυσικά σημαντικά, αλλά όταν μιλάω για κουλτούρα αναφέρομαι στις ανθρώπινες σχέσεις, στο σύνολο των ιδεών που διέπουν τις σχέσεις μας χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Πρόκειται για ένα σύνολο ανομολόγητων αξιών που καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο εκατομμύρια ανώνυμοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο σχετίζονται μεταξύ τους.

Ο καταναλωτισμός είναι μέρος αυτής της κουλτούρας. Είναι μια ηθική που χρειάζεται ο καπιταλισμός στον αγώνα του για άπειρη συσσώρευση. Το χειρότερο πρόβλημα για τον καπιταλισμό θα ήταν να σταματήσουμε να αγοράζουμε ή να αγοράζουμε πολύ λίγο. Και αυτό έχει δημιουργήσει την καταναλωτική κουλτούρα που μας περιβάλλει.

Δυστυχώς συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις του Δ΄ Ράιχ

Του Θανάση Πετράκου

Στη φετινή επέτειο των 80 χρόνων από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη της 8ης και 9ης Μαΐου του 1945, εκδηλώθηκε με μεγάλη ένταση μια ποιοτικά αναβαθμισμένη επιχείρηση από την γκρίζα ηγεσία της Ε.Ε. τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, των χωρών του ΝΑΤΟ και τα συστημικά ΜΜΕ  να διαστρεβλώσουν την ιστορία και να αποκρύψουν την αλήθεια ότι ήταν καταλυτικός ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης και του Κόκκινου στρατού στην ήττα του Φασισμού και του Ναζισμού.

Βέβαια η επιχείρηση  υποβάθμισης του ρόλου της  Σοβιετικής Ένωσης στην ήττα του Ναζισμού και διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας έχει ξεκινήσει από τη δεκαετία του ‘80 με προεξάρχουσα στο ρόλο της διαστρέβλωσης της ιστορικής μνήμης  την Ε.Ε. η οποία από το 1985 ακόμα προσπάθησε να διαγράψει την 9η Μάη ως μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης, καθιερώνοντας στη θέση της τη λεγόμενη  «Ημέρα της Ευρώπης».

Όμως στη φετινή επέτειο είδαμε με πιο μεγάλη ένταση την επιχείρηση διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας και εξοργιστικές απαγορεύσεις που αποτελούν ουσιαστικά ιστορική ύβρι.

Η ηγεσία της Ε.Ε. εξέδωσε απαγόρευση στους εκλεγμένους ηγέτες των κρατών μελών αλλά και των υπό ένταξη χωρών να μην πάνε στη Μόσχα για τους γιορτασμούς των 80 χρόνων από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη. Στην παράνομη αυτή απαγόρευση όπως είναι γνωστό δεν υπάκουσαν οι ηγέτες της Σλοβακίας και της Σερβίας οι οποίοι πήγαν στη Μόσχα.

Η μεγάλη (και συνένοχη) σιωπή των «ειδικών» *

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Ζούμε μέσα σε μια εκκωφαντική σιωπή. Τη σιωπή των επιστημόνων, των συλλόγων τους, των επιμελητηρίων, των τμημάτων των Πανεπιστημίων. Τη σιωπή των διανοούμενων, των ακαδημιών. Μόνο μια μειοψηφία (όπως σε κάθε εποχή σκλαβιάς και φίμωσης) βρίσκει το θάρρος να σηκώσει ανάστημα και να υπερασπιστεί την Αλήθεια. Αυτό συμβαίνει κατά κόρον στις μέρες μας για το συστημικό έγκλημα των Τεμπών. Αλλά όχι μόνο. Η σιωπή αγκαλιάζει όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής στην Ελλάδα. Δεν μιλούν καθόλου για το πώς διαλύεται μια ολόκληρη χώρα, πώς αποσυντίθεται μια κοινωνία, πώς διασκορπίζονται αξίες και νοήματα.

Η σιωπή όλων αυτών ζητά την ερμηνεία της: Είναι μια εξαγορασμένη ουδετερότητα. Είναι σφράγισμα στομάτων από φόβο ή σκοπιμότητα. «Ας μην ανακατευόμαστε, ας κοιτάμε την δουλειά μας, ας έχουμε καλές σχέσεις με την εξουσία, να εξασφαλίζουμε προγράμματα και χορηγούς, να προωθούμε την καριέρα μας». Αν ανοίξουμε το στόμα μας, αν πούμε αυτά που ξέρουμε, μας έφαγε μαύρο σκοτάδι. Οπότε σιωπή, «ουδετερότητα», ασάφεια. «Καριέρα», «καλές σχέσεις» και δημοσιοσχεσιτισμός. Δεν υπάρχει η Ιερά Εξέταση, αλλά υπάρχουν οι «κόφτες» και το κυνηγητό για όσους τολμήσουν να υπηρετήσουν την Αλήθεια.

Σε άλλες εποχές, ο Γαλιλαίος υποχρεώθηκε μπροστά στην Ιερά Εξέταση να αποκηρύξει τις επιστημονικές ανακαλύψεις του. Ο μύθος λέει ότι ψιθύρισε: «Κι όμως, η Γη κινείται». Έζησε τα υπόλοιπα χρόνια απομονωμένος, υπό διαρκή έλεγχο, αλλά μπόρεσε να κρύψει το έργο του και να το διοχετεύσει στο εξωτερικό με έναν από τους μαθητές του. Ο Μπρεχτ, που έγραψε κι αυτός σε σκοτεινούς καιρούς, στο εξαιρετικό θεατρικό έργο του «Ο βίος του Γαλιλαίου» θα περιγράψει τη διαπάλη και τα ζητήματα συνείδησης που διέτρεχαν τους σκαπανείς της Αλήθειας. Ένας μαθητής του θα πει (στο έργο πάντα): «Αλίμονο στη χώρα που δεν έχει ήρωες». Και ο Γαλιλαίος θα απαντήσει: «Αλίμονο στη χώρα που χρειάζεται ήρωες». Όταν μετά από καιρό συναντηθεί με τον μαθητή του και του δώσει το έργο που κρατούσε κρυμμένο, ο μαθητής θα πει: «Και εμείς νομίζαμε ότι είχατε αυτομολήσει!». Η απάντηση του Γαλιλαίου: «Αυτό ήταν επόμενο. Σου δίδαξα επιστήμη, κι απαρνήθηκα την αλήθεια». Και η συνέχεια:

Το ποδόσφαιρο (και όχι μόνο) στα δίχτυα του τζόγου

Έντβαρτ Μουνκ, Στη ρουλέττα του Μόντε Κάρλο, 1892

Του Βασίλη Κωστάκη

Όποτε έχει αγώνα, η ίδια εικόνα: άνθρωποι με τα μάτια καρφωμένα σε οθόνες, όχι μόνο για να παρακολουθήσουν τον αγώνα, αλλά και για να ελέγξουν αν «έκατσε» το στοίχημά τους. Αυτό που κάποτε ήταν ένα παιχνίδι, μια συλλογική εμπειρία, έχει μετατραπεί σε έναν ατελείωτο πίνακα αποδόσεων και πιθανοτήτων.

Η κυριαρχία των στοιχηματικών στο σύγχρονο ποδόσφαιρο

Πάνω από τις μισές ομάδες στα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα έχουν τουλάχιστον μία συμφωνία με στοιχηματική εταιρεία. Η ελληνική πραγματικότητα είναι ακόμη πιο ανησυχητική: η SL1 ως διοργάνωση λέγεται Stoiximan Super League ενώ οι 11 από τις 14 ομάδες έχουν στοιχηματική για χορηγό στη φανέλα. Στην Αγγλία τη σεζόν 2024-25, οι στοιχηματικές εταιρείες ξόδεψαν περίπου 135 εκατομμύρια δολάρια ετησίως μόνο για τις χορηγίες φανέλας στην Premier League.

Αυτή η κυριαρχία δεν περιορίζεται στις φανέλες. Είναι παντού: στις πινακίδες γύρω από το γήπεδο, στις συνεντεύξεις τύπου, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τους «παραγωγούς περιεχομένου», στις τηλεοπτικές μεταδόσεις. Η έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ αποκαλύπτει το μέγεθος της επέλασης: κατά το εναρκτήριο Σαββατοκύριακο της Premier League το 2024-25, προβλήθηκαν σχεδόν 30.000 διαφημίσεις τζόγου στα στάδια, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – 165% περισσότερες από ένα χρόνο πριν.

Ακόμη και στις χώρες που έχουν επιβάλει περιορισμούς, οι εταιρείες βρίσκουν παραθυράκια. Στην Ιταλία και το Βέλγιο, για παράδειγμα, οι σύλλογοι προβάλλουν λογότυπα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων των στοιχηματικών εταιρειών ή ιστοσελίδων ειδήσεων/ψυχαγωγίας που συνδέονται με αυτές. Πρόκειται για μια συστηματική στρατηγική παράκαμψης των κανονισμών που αποδεικνύει την αποφασιστικότητα της βιομηχανίας να διατηρήσει την παρουσία της με κάθε κόστος.

Τραμπ - Αλ Σαράα (Τζολάνι)

Τί σχέση έχουν οι σημερινοί Κύπριοι με τους Καραολή και Δημητρίου!

Του Κώστα Βενιζέλου

Τις πρωινές ώρες της 10ης Μαΐου 1956, οι Βρετανοί κατακτητές, οδήγησαν στην αγχόνη τον Μιχαλάκη Καραολή και τον Ανδρέα Δημητρίου. Ήταν οι πρώτες εκτελέσεις αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Με τις εκτελέσεις αυτές ο νέος κυβερνήτης της αποικιοκρατικής δύναμης, Χάρντιγκ, επιχειρούσε να δείξει αποφασιστικότητα και σκληρότερο πρόσωπο για την επιβολή της κατοχικής κυριαρχίας του. Ο Καραολής ήταν 22 χρόνων, μέλος των εκτελεστικών ομάδων της ΕΟΚΑ. Μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου, εκτέλεσαν Κύπριο συνεργάτη των Βρετανών. Ο Καραολής καταδικάσθηκε σε θάνατο. Ο Δημητρίου ήταν 21 χρόνων. Με έντονη δράση στην Οργάνωση, συνελήφθη τον Νοέμβριο του 1955, μετά που πυροβόλησε εναντίον Βρετανού των μυστικών υπηρεσιών. Ο Βρετανός δεν σκοτώθηκε, ωστόσο, ο Δημητρίου καταδικάσθηκε σε θάνατο.

Με το άκουσμα της εκτέλεσης τους από το αποικιοκρατικό ραδιόφωνο, η ΕΟΚΑ εκτέλεσε δυο Βρετανούς δεκανείς που είχε απαγάγει. Σύμφωνα με τον ιστορικό Ανδρέα Κάρυο «επρόκειτο για μια ενέργεια που αποδοκιμάσθηκε από την κυπριακή κοινωνία με αποτέλεσμα να μην επαναληφθεί». Οι εκτελέσεις των Καραολή και Δημητρίου προκάλεσαν έντονες κινητοποιήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο. Στην Ελλάδα είχαν σημειωθεί και συγκρούσεις με την αστυνομία, με νεκρούς και τραυματίες στην Αθήνα.

Παράλληλα, προκλήθηκε πολιτικός σεισμός και υπήρξαν πιέσεις για παραίτηση της κυβέρνησης Καραμανλή. Η κυβέρνηση δεν παραιτήθηκε, παραιτήθηκε, όμως, ο υπουργός Εξωτερικών, Θεοτόκης. Τον αντικατέστησε ο Ευάγγελος Αβέρωφ. Στο πλαίσιο, πάντως, των αντιδράσεων στους Βρετανούς, η οδός όπου βρισκόταν το κτίριο της Βρετανικής πρεσβείας μετονομάσθηκε «σε οδό Καραολή και Δημητρίου». Κάτι ήταν κι αυτό, μαζί με την καθολική αντίδραση.

Οι εξελίξεις οδήγησαν σε σκληρότερα μέτρα από τους Βρετανούς στην Κύπρο. Η προσπάθεια καταστολής προκαλούσε περισσότερες συγκρούσεις, δείχνοντας πως η πρόθεση της κατοχικής δύναμης δεν ήταν η συνεννόηση, η εκτόνωση της κρίσης, αλλά η σύγκρουση.
Οι εκτελέσεις προκάλεσαν και συζητήσεις/ αντιδράσεις και στη Βρετανία. Ανταπόκριση του Κ. Χατζηαργύρη στον Φιλελεύθερο ( 13.5.1956), αναφέρει πως στο “Ντέιλι Μίρρορ” ο Ρίτσαρντ Κρόσμαν έγραψε τα εξής: «…η 10η Μάιου θα είναι μη τιμώσα την Αγγλική ιστορίαν.

To νέο κύμα της αντι-Ρωσικής Παράνοιας, οι ψυχοπαθείς του αντι-Ρωσισμού και η Αμερικανοποιημένη «Αριστερά»

Του Ηλία Παπαναστασίου 

 Διαβάζουμε σε δημοσιεύματα ελληνικών ιστοσελίδων πως    

«TO KAΘEΣTΩΣ TOY KIEBOY ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΠΛΗΞΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΛΑΤΕΙΑ

Την Τρίτη ο ληγμένος πρόεδρος του καθεστώτος του Κιέβου εξέφρασε την πρόθεση να πλήξει   την παρέλαση της νίκης στη Μόσχα που προγραμματίζεται για την επόμενη Παρασκευή. Μετά την ανακοίνωση μονομερούς εκεχειρίας από τη Ρωσία για τις 9 Μαΐου, ο ληγμένος παρατήρησε: «Ανησυχούν τώρα ότι η παρέλασή τους βρίσκεται σε κίνδυνο και δικαίως».

Η Ζαχάροβα αντέδρασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Τετάρτη, ρωτώντας τι είδους εκεχειρία μπορεί να προσφέρει το Κίεβο, δεδομένου ότι η κυβέρνηση Ζελένσκι «κυριολεκτικά σχεδιάζει τρομοκρατικές επιθέσεις στον αέρα [δηλαδή δημόσια]». Πρόσθεσε ότι το να καυχιέται κανείς για τέτοιες προθέσεις «είναι ακριβώς αυτό που συνηθίζουν οι τυπικοί τρομοκράτες».   

Εάν αυτές οι απειλές των Ουκρανών και των Ευρωπαίων Ηγετών δεν είναι κλασικό δείγμα και ψυχοπάθειας και ψυχωτικού, σχεδόν σχιζοφρενούς αντι/Ρωσισμού, τότε τι ακριβώς είναι;  

Εάν οι ευθείες απειλές εναντίον όσων ηγετών του πλανήτη παραστούν στην Ρωσική Πρωτεύουσα για την Εορτή των 80 ετών από την Αντι/Φασιστική νίκη εναντίον των Ναζί, ειδικότερα εκ μέρους της πυροβολημένης Κάλλας, εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα Εξωτερικής πολιτικής, εάν λοιπόν οι απειλές αυτές δεν αποτελούν απτό δείγμα βαριάς μορφής ψυχοπάθειας εκ μέρους της Ελίτ των Παγκοσμιοποιητών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε δεν γνωρίζουμε πώς αλλιώς θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Όταν απειλείς με πυραυλικό χτύπημα την Κόκκινη Πλατεία εν ώρα παρέλασης, γνωρίζεις πολύ καλά πως οι Ρώσοι θα απαντήσουν με πυρηνικό χτύπημα όπως σαφέστατα προειδοποίησε ο Ρώσος Αντιπρόεδρος Μεντβέντεφ. Πυρηνικά αντίποινα της Ρωσίας που θα συνοδευτούν σίγουρα από ανάλογα πυρηνικά χτυπήματα της Κίνας, εφόσον στην παρέλαση θα παραστεί και ο Κινέζος Προέδρος Σι Τσι Πινγκ. Όποιος λοιπόν θέλει να χτυπήσει την πόρτα του Γ’ Παγκοσμίου Πυρηνικού Πολέμου που θα οδηγήσει σε Πυρηνικό Ολοκαύτωμα, ας γνωρίζει πως όποιος χτυπήσει πρώτος την Κόκκινη Πλατεία και την Μόσχα θα εξαφανιστεί από τον χάρτη. Τελεία και παύλα.   

Ιερός Πόλεμος (Sacred War/Священная война)

 

Ο «Ιερός Πόλεμος» (Священная война) γράφτηκε το 1941 λίγο μετά την έναρξη της επίθεσης των Ναζί κατά της Ε.Σ.Σ.Δ. Οι στίχοι γράφτηκαν από τον Vasily Lebedev-Kumach. Τη μουσική σύνθεσε ο Alexander Vasilyevich Alexandrov, ιδρυτής της χορωδίας του Κόκκινου Στρατού, που φέρει επίσης το επώνυμό του, και συνθέτης του εθνικού ύμνου της Σοβιετικής Ένωσης, του οποίου η μελωδία διατηρείται και στον αντίστοιχο της Ρώσικης Ομοσπονδίας. Είναι συνήθως το εναρκτήριο και συγχρόνως το πιο αντιπροσωπευτικό εμβατήριο της παρέλασης της 9ης Μάιου, της Ημέρας της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, που εορτάζεται με κάθε επισημότητα στη Ρωσία και σε άλλες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες.

8 Μαΐου 1914: Ο Ταλαάτ πασάς σφραγίζει τη μοίρα των Ποντίων – «Κανένα έλεος»

Η σύσκεψη στην οποία αποφασίστηκε η αποστολή απόρρητων τηλεγραφημάτων ώστε οι διωγμοί των ανεπιθύμητων να γίνουν πιο συστηματικοί

Ο Ταλαάτ πασάς (πηγή: Wikipedia)

Μέλη του Κομιτάτου «Ένωση και πρόοδος» που οδήγησε στο Κίνημα των Νεότουρκων οι Ισμαήλ Εμβέρ, Μεχμέτ Ταλαάτ και Αχμέτ Τζεμάλ, οι οποίοι έμειναν στην Ιστορία ως οι «τρεις πασάδες»: πρόκειται για την τριανδρία που επέβαλε σκιώδη στρατιωτική δικτατορία μετά τη συνθηκολόγηση των Οθωμανών με τη Συνθήκη του Λονδίνου (1913) για τον τερματισμό του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, και ουσιαστικά σφράγισε τη μοίρα των χριστιανών της Ανατολής.

Οι Εμβέρ πασάς, Ταλαάτ πασάς και Τζεμάλ πασάς (όπως αποκαλούνται λόγω των τίτλων τους) έχουν ως κοινό σημείο αναφοράς το συνέδριο της Θεσσαλονίκης του 1911, κατά το οποίο αποφασίστηκε ότι η «Τουρκία ανήκει στους Τούρκους».

Στις 19 Μαΐου 1912 η εφημερίδα Χατέμ Μιλέτ της Κερασούντας έγραφε: 

«Ημείς οι Τούρκοι δεν διακρίνομεν την λεπτότητα της πολιτικής ήτις εστίν απάτη, γνωρίζομεν όμως κάλλιστα την μεταχείρισιν της σπάθης. Από δύο αιώνων η πολιτική διαμελίζει την πατρίδα ημών παραδίδουσα αυτήν εις σκύλους. Πρέπει ήδη να εξέλθη εκ της θήκης η σπάθη, διότι αι κυβερνήσεις των πιστευόντων εις τον Σταυρόν συνεννοήθησαν διαβολικώς απέναντι του αθώου ισλαμικού κόσμου.

»Η σπάθη εις τας χείρας των εχόντων την Ημισέληνον είναι όργανον δυνάμενον ν’ αμβλύνη την όρασιν των σταυροπιστευόντων, ενώ εις τας χείρας των άλλων είναι απλούν τεμάχιον σιδήρου. Αυτή θα απαλλάξη το Ισλάμ εκ της κατ’ αυτού συνωμοσίας».

Με τέτοια άρθρα ο τουρκικός Τύπος αφιόνιζε τον τουρκικό όχλο προετοιμάζοντας τις μεγάλες σφαγές.

Καριέρα...

Ορισμένες σκέψεις 80 χρόνια μετά την 9η Μαΐου 1945

Του Ρούντι Ρινάλντι

Σε λίγες μέρες θα γιορταστεί στη Μόσχα η 80ή επέτειος από τη νίκη των λαών επί του ναζιφασισμού στην Ευρώπη. Στις 9 Μαΐου 1945 υπογράφουν οι Γερμανοί στρατάρχες την πλήρη συνθηκολόγησή τους στο Βερολίνο, που έχει κατακτηθεί από τα σοβιετικά στρατεύματα. Ο πόλεμος σε άλλα μέτωπα (Ειρηνικός, Ιαπωνία) θα κρατήσει έως τον Αύγουστο του 1945. Έτσι θα έληγε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939-1945), που συγκλόνισε ολόκληρη την ανθρωπότητα και άνοιξε μια νέα σελίδα στην παγκόσμια ιστορία. Το κύριο βάρος της προσπάθειας αντιμετώπισης και κατανίκησης του ναζιφασισμού στην Ευρώπη θα πέσει στις πλάτες της ΕΣΣΔ και των αντιστασιακών κινημάτων σε μια σειρά από χώρες που είχαν κατακτηθεί από τον Άξονα.

Δεν σήκωσε κάθε μέλος της αντιχιτλερικής συμμαχίας (Αγγλία, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ) το ίδιο βάρος στη θανατηφόρα αυτή μάχη, και αυτό είναι γνωστό. Οι συνολικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές υπολογίζονται σε περίπου 75-85 εκατομμύρια. Η Σοβιετική Ένωση είχε απώλειες 27 εκατ., η Κίνα 10-15 εκατ., η Γερμανία 7 εκατ., η Πολωνία 6 εκατ., η Ιαπωνία 2,5-3,5 εκατ., η Γιουγκοσλαβία 1,7 εκατ., η Ελλάδα 600-800.000 (περίπου το 10% του τότε πληθυσμού), η Γαλλία 500.000, η Αγγλία 450.000, οι ΗΠΑ 420.000. Από τα 75-85 εκατ. νεκρών, στρατιωτικοί ήταν τα 21-25 εκατ., άμαχοι 29-30 εκατ., νεκροί από λιμό και ασθένειες 19-25 εκατ., Ολοκαύτωμα Εβραίων 6 εκατ. και άλλοι (τσιγγάνοι, κομμουνιστές, ομοφυλόφιλοι κ.λπ.) 5-6 εκατ.

Παραχάραξη, βολικές ταυτίσεις και αντιρωσική υστερία

Πολύ σύντομα περάσαμε στον «ψυχρό πόλεμο». Οι δύο Δυτικοί εταίροι της αντιχιτλερικής συμμαχίας στράφηκαν πολύ επιθετικά ενάντια στην ΕΣΣΔ και το σοσιαλιστικό συνασπισμό που αναδείχθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σχετικά σύντομα μπήκαν οι βάσεις μιας παραχάραξης της ιστορίας και δημιουργήθηκαν ισχυρές βάσεις ιστορικού αναθεωρητισμού που συσκότιζαν τα αίτια, τις ευθύνες, το ρόλο κάθε δύναμης πριν, κατά και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό πήρε τεράστιες διαστάσεις μετά την πτώση του ανατολικού συνασπισμού (1989-1992).