Ανάσταση…

Ο Πούτιν, για την υποταγή της ΕΕ στις ΗΠΑ...

«Μερικές φορές μου φαίνεται ότι αν αύριο η Αμερική έλεγε στους Ευρωπαίους ότι... πρέπει όλοι να κρεμαστούν, οι Ευρωπαίοι θα ρωτούσαν ευσυνείδητα αν θα μπορούσε να γίνει με σχοινιά εγχώριας παραγωγής.

Αλλά, ακόμα και τότε θα έρχονταν αντιμέτωποι μ' ένα φιάσκο, γιατί είναι απίθανο ότι η Αμερική θα έχανε μια τόσο μεγάλη παραγγελία στην κλωστοϋφαντουργία»
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, για την υποταγή της ΕΕ στις ΗΠΑ

Νίκος Κλειτσίκας, χωρίς κανένα σχολιασμό...

Θ. Ι Ζιάκας, Ελλήνων Πάσχα: μεταξύ δύο Κόσμων

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος «Η Ανάσταση»

Του Θεόδωρου Ι. Ζιάκα

Το βιβλίο αυτό (Ιλιάδα ο κόσμος μας) διαπιστώνει ότι το σύστημα κοσμοθεωρητικού προσανατολισμού, που προσφέρει το κείμενο της Ιλιάδας για τον κόσμο της Ιωνίας του 8ου π.Χ. αιώνα, παραμένει αξιόπιστο και για τον σύγχρονο δικό μας κόσμο. Το ίδιο διαπιστώνει και για το Ευαγγελικό κείμενο, ένα κείμενο τον 1ου και του 2ου αιώνα μ.Χ., όπως τουλάχιστον το προσέλαβαν οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας.

Αλλά πώς μπορούν οι κόσμοι των κειμένων αυτών να είναι και δικός μας κόσμος; Αυτό είναι το προκλητικό ερώτημα του βιβλίου.

Οι «κόσμοι» των δύο κειμένων είναι κοσμο-εικόνες, αντιλήψεις για τον κόσμο. Όχι ο ίδιος ο κόσμος. Οπότε, ή ο κόσμος είναι δεδομένος και ανεξάρτητος από τα κείμενα, ή είναι δημιούργημά τους.

 

Με άλλα λόγια: Ή υπάρχει μια στατική, αναλλοίωτη ανθρώπινη «φύση» και τα μεγάλα πολιτισμικά κείμενα μας λένε απλώς «τι είναι και πώς λειτουργεί», ή η εν λόγω «φύση μας» δεν είναι και τόσο «δεδομένη και αναλλοίωτη». Δηλαδή είναι κάτι που διαπλάθεται, με βάση ενυπάρχουσες ίσως δυνατότητες, οι οποίες όμως δεν ενεργοποιούνται από μόνες τους, αυτόματα, αλλά χρειάζονται ειδικές πολιτισμικές επεξεργασίες, κατευθυνόμενες από τη γνώση των δυνατοτήτων αυτών, δηλαδή από κάποια «μεγάλα κείμενα».

 

Αν υπάρχει ανθρώπινη φύση, που επιδέχεται «καλή αλλοίωση», τότε ο ρόλος των μεγάλων κειμένων εμφανίζεται πράγματι ουσιαστικός: Εφόσον αυτά μας «έφτιαξαν» είναι όντως ο «κόσμος μας». Περιέχουν τα «πρότυπα», τους «ελκυστές», τα «κέντρα έλξης», του κόσμου μας.

 

Εδώ μεσολαβεί όμως ένα δεύτερο παράδοξο: Πώς μπορεί το ιλιαδικό κείμενο να είναι «ο κόσμος μας» και το ευαγγελικό κείμενο να είναι επίσης «ο κόσμος μας», αφού τα πρότυπά τους είναι εντελώς διαφορετικά και εν πολλοίς ασυμβίβαστα; Αν ο κόσμος μας είναι «και των δύο», τότε πρέπει να βρισκόμαστε κάπου «ανάμεσα», σαν σε κάποιου είδους ελλειπτική τροχιά γύρω από δύο εστιακά κέντρα. Θα πρέπει να μιλάμε τότε για μια «ένταξη» στους διαφορετικούς κόσμους τους και συνάμα για «απόκλιση» απ’ αυτούς.

Καλό Πάσχα

Καλή Ανάσταση και Καλή Λευτεριά στην Κύπρο

50 χρόνια: Οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι

Του Λάζαρου Α. Μαύρου

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ Ανάσταση που γιορτάζει την Ἑορτῶν Ἑορτή καί την Πανήγυρι Πανηγύρεων, επί μισό ήδη αιώνα σταυρωμένη στον Γολγοθά του τουρκικού Αττίλα, η μη Εκλιπούσα και ούπω τετέλεσται, εισέτι, Κυπριακή Δημοκρατία.

Στο εξηκοστό τέταρτο έτος της ηλικίας της. Γνωρίζουσα εκ γενετής, από τον ζυριχικό εκ βιασμού τοκετό του 1959 ότι, «ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου»…

Σταυρωμένη, σκλαβωμένη από τους Τούρκους επί 50 χρόνια η Κερύνεια, η Αμμόχωστος, η Μόρφου, η Καρπασία, ο Πενταδάκτυλος και όλα τα «άλλα καρτερικά ελληνικά ονόματα»…

Αναστάσιμος μεν ο λαός. Με πίστη, υπομονή κι ακλόνητη εγκαρτέρηση.

Δεν αξιώθηκε όμως ακόμη να αναδείξει ικανές Αναστάσιμες ηγεσίες.

Ευδοκιμούν ακόμη Γραμματείς και Φαρισαίοι, Πιλάτοι και Κεντυρίωνες, Κουστωδίες, Ιούδες. Καί τινες μειοψηφικοί όχλοι ανακράζοντες: «Ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν».

Και Ηττημένα Μυαλά. Που επιμένουν να τον οδηγούν στην κατάντια της υποταγής. Ώστε να συμβιβάζεται, να συμπράττει και να διαπραγματεύεται με τους σταυρωτές του. Επί σχεδίων αποκλεισμού και απαγόρευσης της Ανάστασης. Σχέδια νομιμοποίησης και μονιμοποίησης της Σταύρωσης…

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26η Απριλίου, προπαραμονή της Κυριακής των Βαΐων, συνεδρίασε υπό την προεδρία του ΠτΔ το Εθνικό Συμβούλιο των ηγεσιών των εν τη Βουλή κομμάτων. Με κύριο θέμα τους νυν χειρισμούς για το καθηλωμένο πέντε δεκαετίες στην αιχμαλωσία τής τουρκικής εισβολής και κατοχής Κυπριακό.

Καλή Ανάσταση. Καλό Πάσχα

Το λάθος «μήνυμα» της κυβέρνησης

Του Γιώργου Ηλ.Τσιτσιμπή

Ο Απρίλης, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, ως ο μήνας της Κύπρου. Την 1^η Απρίλη του 1955, ξεκίνησε ο ηρωικός, εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Κυπρίων αδελφών, κατά των αποικιοκρατών Άγγλων, με αίτημα την (ανεκπλήρωτη) ένωση με την Ελλάδα. Τον Απρίλη του 2004, έχουμε το σχέδιο «Ανάν». Το ιστορικό διάγγελμα του γενναίου Παπαδόπουλου, στις 7-4-2004, με τα συγκλονιστικά λόγια: «Παρέλαβα κράτος, διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω κοινότητα, χωρίς δικαίωμα λόγου και σε αναζήτηση κηδεμόνα». Καθώς και το μεγαλειώδες δημοψήφισμα, στις 24-4-2004, του Κυπριακού Ελληνισμού, που απέρριψε το σχέδιο «Ανάν», με ποσοστό 75,83%.

Επιπλέον, φέτος, έχουμε μια εμβληματική χρονιά. Την μαύρη επέτειο των 50 χρόνων εισβολής και κατοχής του μισού νησιού, από τους Τούρκους. Είναι το πιο πρόσφατο τραγικό γεγονός του Ελληνισμού, με την μόνη πρωτεύουσα διχοτομημένη!

Κι όμως, από την κυβέρνηση, κυριαρχεί το λάθος «μήνυμα». Αντί να έχει αφιερώσει όλο το 2024, στο μαρτυρικό νησί, με εκδηλώσεις μνήμης, διαμαρτυρίας και προβολής για τα 50 χρόνια σκλαβιάς, γιορτάζει, αποκλειστικά, τα 50 χρόνια της Ν.Δ. και της μεταπολίτευσης. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με τα κομματικά παραρτήματα ανά την χώρα!

Φαίνεται πως, στις μέρες μας, η Κύπρος, κείται ακόμα μακρύτερα απ’ ότι παλιότερα. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε το ότι, ενώ τα δώσαμε όλα στον Ζελένσκι, ακόμα και το στρατιωτικό μας υστέρημα, δεν αξιοποιήσαμε στο ελάχιστο τον παραλληλισμό, που θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει, για εισβολή και κατοχή ενός κράτους σε ένα άλλο! Πέρα από το ουκρανικό, έρχεται και η αναγνώριση του Κοσσόβου, να υπονομεύσει την υπόσταση της Κύπρου. Κι όλα αυτά προστίθενται στην «διακήρυξη των Αθηνών», στην οποία δεν υπάρχει καμία αναφορά για το κυπριακό. Μήπως θα πρέπει να περιμένουμε να συμπληρωθούν 400 χρόνια σκλαβιάς, για να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα;

Tα νομικά του σχεδίου Ανάν: Τι φοβερό μας μαθαίνουν για την Ελλάδα και την Κύπρο

Γνώμες ορισμένων εκ των πιο αναγνωρισμένων εκπροσώπων της νομικής επιστήμης στην Ελλάδα και διεθνώς.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Σε προηγούμενο άρθρο μου υποστήριξα ότι το σχέδιο Ανάν για την επίλυση του κυπριακού, ένα σχέδιο που υποστηρίχτηκε από τη μεγάλη πλειοψηφία του κατεστημένου Ελλάδας, Κύπρου και Ευρώπης (όλη τη «συλλογική Δύση»), ήταν ένα τερατώδες σχέδιο, σταθμός στην άνοδο του παγκόσμιου νεο-ολοκληρωτισμού, που θα κατέλυε το ίδιο το κυπριακό κράτος και θα δημιουργούσε τρομερά προβλήματα στον κυπριακό και τον ελληνικό λαό και την ίδια την Ε.Ε.. Σας υποσχέθηκα μάλιστα να σας το αποδείξω πέραν λογικής αμφιβολίας.

Μπορεί βέβαια, ένας καλόπιστος αλλά μη ενημερωμένος αναγνώστης να σκεφθεί, διαβάζοντας τα όσα γράφω, μήπως εγώ είμαι κάπως υπερβολικός, «ακραίος». Τέρας; Νέο-ολοκληρωτισμός; Τι συμβαίνει, έρχεται ο Χίτλερ, μπορεί να διερωτηθεί κάποιος. Και είναι δυνατόν οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί, στην Ελλάδα και την Κύπρο, οι δημοσιογράφοι, και η Ε.Ε. ακόμα, να υποστήριξαν το 2004 ένα τέτοιο σχέδιο εις βάρος του λαού τους;

Επειδή λοιπόν μπορεί να αμφιβάλλετε για όσα γράφω εγώ, είπα, προτού αναφέρω οτιδήποτε άλλο, να παραθέσω τη γνώμη των πιο αναγνωρισμένων εκπροσώπων της νομικής επιστήμης στην Ελλάδα και διεθνώς.

Πρέπει να πω ότι αρχικά το σχέδιο αντιμετωπίστηκε σχεδόν από τους πάντες με αιδήμονα σιωπή. Θυμάμαι ότι έγραφα, ξανάγραφα στον Κόσμο του Επενδυτή τότε, μετά τον Νοέμβριο του 2002, υπογράμμιζα πόσο εξωφρενικό είναι το σχέδιο και από πολιτική και από νομική άποψη, ότι παραβιάζει τις πιο βασικές έννοιες του δικαίου, ουδείς φαινόταν να ενδιαφέρεται. Στο τέλος έγραψα και ένα σχετικό βιβλίο σε μια απελπισμένη προσπάθεια να επηρεάσω κάπως την κοινή γνώμη (Η Αρπαγή της Κύπρου, Λιβάνης 2004). Μόνο το τελευταίο δίμηνο πριν το δημοψήφισμα (ή και μετά από αυτό!) άρχισαν πια να ανοίγουν τα στόματα, ιδίως όταν φάνηκε ότι η κυπριακή κοινή γνώμη (ακολουθούμενη και από την ελλαδική) δεν θα έπρεπε να θεωρείται τόσο δεδομένη. Ο αμερικανικός έλεγχος στην Ελλάδα, σε όλους τους θεσμούς, ήταν ήδη πολύ προχωρημένος και κανείς στην «ελίτ» (της κακιάς ώρας που διαθέτουμε) δεν είχε διάθεση να τα βάλει μαζί τους.

Μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μούτρα μας! Τόσο θράσος πια;

Του Γρηγόρη Γρηγοριάδη

Πολύ-πολύ πρόσφατα, ένας καλός φίλος και σύντροφος με τον οποίο παλεύουμε μαζί για την ανασυγκρότηση της αντιιμπεριαλιστικής, επαναστατικής πτέρυγας του κινήματος σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο, με πληροφόρησε ότι κάποια νεόκοπα στελέχη του ΚΚΕ διαδίδουν σε προσωπικές συζητήσεις ότι "κι εμείς με την Ρωσία είμαστε" κι ότι η συσπείρωση γύρω από τον Περισσό αποτελεί, τάχα, τη "μόνη συνεπή αντιιμπεριαλιστική επιλογή" για κάθε αριστερό αγωνιστή που συντάσσεται με τη Ρωσία ενάντια στο ΝΑΤΟ.

Μάλιστα, το θράσος αυτών των στελεχών έχει φτάσει σε τέτοια δυσθεώρητα επίπεδα, ώστε να "κουνάνε το δάχτυλο" σε όποιον κάνει κριτική στην ηγεσία του ΚΚΕ για ..."απουσία από τους αγώνες" και να τον καλούν σε "κινητοποίηση στην Αλεξανδρούπολη ενάντια στα αμερικάνικα τανκς" προκειμένου να ...αποδείξει ότι δεν είναι "άκαπνος" (γιατί, προφανώς, για τους ..."μπαρουτοκαπνισμένους μπολσεβίκους" του Περισσού δεν τίθεται καν ζήτημα)...

Τονίζω, ευθύς εξαρχής, ότι δε θα μιλήσω με "διευθύνσεις και ονόματα", όσο κι αν ο πειρασμός να το κάνω είναι μεγάλος. Φυσικά, οι "παροικούντες την Ιερουσαλήμ" δε θα δυσκολευτούν να καταλάβουν τι και ποιούς αφορούν οι παρακάτω γραμμές. Για τους υπόλοιπους, η ίδια η ουσία της επιχειρηματολογίας είναι αρκετή για να πειστούν για το απεχθές περιεχόμενο τέτοιων "εκκλήσεων", χωρίς να χρειάζεται να προσεγγίσουν το ζήτημα με όρους "πολιτικού κουτσομπολιού"...

Πρέπει να ειπωθεί εξαρχής ότι ζήτημα ατομικής "πολιτικής βλακείας" του α' ή του β' κομματικού "νεοσσού", απλά δεν τίθεται. Όχι γιατί γενικά δεν υπάρχει, αλλά γιατί, δυστυχώς, οι απόψεις αυτές σας διαβεβαιώνω ότι ακούγονται (ασφαλώς πιο "προσεκτικά" διατυπωμένες) και από πολύ πιο "συγκροτημένα χείλη" του εν λόγω κομματικού μηχανισμού, πολύ πριν ο καλός σύντροφος μου μεταφέρει τις τελευταίες του εμπειρίες. Ο γράφων έχει ο ίδιος βρεθεί στην πολύ δυσάρεστη θέση να είναι αποδέκτης τέτοιων "αναλύσεων", οπότε οι τελευταίες "ειδήσεις", απλώς επιβεβαίωσαν του λόγου το αληθές. Οπότε, ας μην σπεύσουμε να αναγνωρίσουμε στα στελέχη του ΚΚΕ το ελαφρυντικό της πολιτικής ανοησίας και ας επικεντρώσουμε στην ουσία.

Ένα mall για πάρτη μου!

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Πολιτισμός είναι αυτό που δημιουργεί ο άνθρωπος, και αν δεν το δημιουργήσει ο άνθρωπος, αυτό δεν θα υπάρξει ποτέ. Ο πολιτισμός δηλαδή δεν προκύπτει αυτόματα στον φυσικό κόσμο (όπως ο καρπός ενός δέντρου), αλλά αφορά την νοηματοδότηση του φυσικού κόσμου από τον άνθρωπο. Έτσι συγκροτούνται οι κοινωνίες: με κρίση και επιλογές. Πολύ σοφά έχει πει ο Τέρυ Ήγκλετον, «Είμαστε πηλός στα ίδια μας τα χέρια». Αδιάζευκτα πολύτιμα αμφότερα: και ο πηλός και τα χέρια. Αν, λ.χ., όντας πηλός, αποφασίσω ότι… είμαι σύννεφο, τότε απλώς αντικαθιστώ την πραγματικότητα με μια ναρκισσιστική φαντασίωσή μου. Και το ότι έχω χέρια σημαίνει πως δεν είμαι έρμαιο κάποιας νομοτέλειας, αλλά δύναμαι να προσανατολίσω την πηλότητά μου σε κάποιο νόημα.

Έτσι ιδωμένος, ο πολιτισμός δεν είναι συλλήβδην κάτι φωτεινό, όπως γενικά λέγεται. Αφού εδράζεται στη δημιουργικότητα και την ευθύνη του ανθρώπου, μπορεί να είναι κάτι φωτεινό, μπορεί να είναι και κάτι σκοτεινό – ακόμα και καταστροφικό. Αν φωτεινές δημιουργίες είναι ο Παρθενώνας και ο εξαίρετος ράπερ Λεξ, κατασκότεινες δημιουργίες είναι οι σύριγγες των ναρκωτικών και η αναλγησία μπροστά στην ταξική αδικία. Κοντολογίς, υπάρχουν διαφορετικοί πολιτισμοί από κοινωνία σε κοινωνία, αλλά και εντός της ίδιας κοινωνίας: τρόποι ζωής που απελευθερώνουν και τρόποι ζωής που υποδουλώνουν.

Αν τύχει να συζητάτε για πολιτισμούς και για τις διαφορές τους, προτείνω να κάνετε μια μικρή επιτόπια έρευνα. Ρωτήστε τους συνομιλητές σας, τι θεωρούν ως το σημαντικότερο συστατικό ενός εξαιρετικού φαγητού.

Είναι διαπιστωμένο ότι θα έρθουν ένα σωρό απαντήσεις: το αλάτι, το λάδι, το πιπέρι, το τυρί κλπ – κατά το γούστο καθενός. Και μετά;

Η σταύρωση…

Σχέδιο Ανάν: Το βροντερό όχι των Ελληνοκυπρίων, η εξαγορά των συνειδήσεων και οι παραχαράκτες

Ο Μίκης και το δημοψήφισμα στην Κύπρο.

Της Ανδρούλας Γκιούρωφ

Πρώην μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΑΚΕΛ,
πρώην διευθύντρια της εφημερίδας Χαραυγή

Σαν σήμερα 20 χρόνια πριν, στις 24 Απριλίου του 2004 ο κυπριακός λαός θα γράψει μια από τις πιο λαμπρές σελίδες στις δέλτους της σύγχρονης ιστορίας του, το ανυπότακτο και περήφανο ΟΧΙ που πρόταξε στο δημοψήφισμα για την αποδοχή  ενός εκτρωματικού σχεδίου που έφερε την επωνυμία του τότε Γ. Γ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν.

Αφόρητες οι πιέσεις και όχι μόνο,  προκειμένου ο λαός να ψηφίσει υπέρ ενός σχεδίου που θα κατάλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και θα νομιμοποιούσε ουσιαστικά την τουρκική εισβολή και κατοχή. Θα νομιμοποιούσε τον εκτοπισμό 200.000 Ε/κ, και το διαρκές έγκλημα της Τουρκίας κατά παράβαση  του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου όπως αναφέρονται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ αλλά και στην 4η Διακρατική προσφυγή της Κύπρου κατά της Τουρκίας  με την δημιουργία δύο υβριδικών κρατιδίων τα οποία θα ελέγχονταν από τους κακούς δαίμονες της Κύπρου,  Βρετανίας και ΗΠΑ.

Όλα τα περί Κύπρου ψηφίσματα του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας θα ακυρώνονταν το  541 (1983) και αργότερα το 550 τα οποία  καταδίκαζαν την ανακήρυξη του ψευδοκράτους και καλούσε όλα τα κράτη μέλη του Διεθνούς Οργανισμού να μην το αναγνωρίσουν.

Πάνω από 350 εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν μέσω κρυφών διαδρομών από προγράμματα του ΟΗΕ, (UNDP, UNOPS) και του USAID, προκειμένου να περάσει ως ολετήρας το εκτρωματικό σχέδιο Ανάν, ακυρώνοντας το δικαίωμα του κυπριακού λαού να απαλλαγεί από τον τούρκο εισβολέα. Τα κονδύλια αυτά δαπανήθηκαν σε πολιτικούς, κόμματα, ΜΜΕ, ΜΚΟ, δημοσιογράφους και σε άλλους παράγοντες για να επηρεάσουν τον λαό.

Ο … Καλλιανισμός δεν είναι απλά γραφικός, είναι επικίνδυνος

Του Γιώργου Κανελλόπουλου

Όλη η χώρα  παρακολουθεί εδώ και λίγες ημέρες έναν εν ενεργεία βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος κιόλας να καταδικάζει μαινόμενος τους ιατρούς, κατηγορώντας τους για το θάνατο του πατέρα του… Του ”μπανταούλη”, όπως φρόντισε να μας ενημερώσει (γιατί το είχαμε απορία), ότι τον αποκαλούσε χαϊδευτικά.

Ο μετεωρολόγος-βουλευτής, που η πρώτη ιδιότητα προφανώς οδήγησε στη δεύτερη (αφού στη σύγχρονη αστική δημοκρατία η αναγνωρισιμότητα στο γυαλί είναι κριτήριο επιλογής), εδώ και μέρες φρόντισε να καταδικάσει από πριν χρησιμοποιώντας αγοραίες εκφράσεις του πεζοδρομίου και απειλώντας ευθέως και αδιακρίτως. Εκφράσεις καφενειακού-γηπεδικού επιπέδου από έναν βουλευτή, που μάλλον ξέχασε την ιδιότητά του και θεώρησε ότι σαν απλός πολίτης μπορούσε να πει ό,τι του κατέβει.

Μόνο που ΔΕΝ είναι απλός πολίτης. Γιατί αν ήταν, ούτε τον Υπουργό Υγείας θα έπαιρνε τηλέφωνο για να ενημερωθεί για την κατάσταση του πατέρα του, ούτε τόσος σάλος θα είχε προκύψει. Φυσικά, ούτε λόγος να μας αναφέρει τί έκανε ο ίδιος ως εν ενεργεία βουλευτής όσο καιρό βρίσκεται στα έδρανα για την αναβάθμιση του καταρρέοντος συστήματος υγείας.

Ανέφερε ποινικά αδικήματα προδικάζοντας και προκαταβάλλοντας μια απόφαση κι ένα αποτέλεσμα που ΜΟΝΟ η δικαιοσύνη θα κρίνει και όχι ο ίδιος. Τα μόνα ποινικά αδικήματα που μέχρι τώρα ΕΞΟΦΘΑΛΜΑ έχουν διαπραχθεί είναι αυτά της απειλής εκ μέρους του, αλλά και της ενεργητικής δωροδοκίας, όπως η ίδια η μητέρα του παραδέχτηκε, σπεύδοντας να διευκρινίσει ότι ο γιατρός δεν τα ζήτησε. Το γεγονός ότι τα ζήτησε πίσω όταν ο πατέρας του απεβίωσε ανήκει μόνο σε σουρεαλιστική κωμωδία…

Ο Αντώνης Βαβαγιάννης σκιαγραφεί την επικαιρότητα με το καυστικό του χιούμορ.

Η αναμενομένη προδοσία της Σερβίας, το Ιράν, η Ροζ κοσμοπολίτικη «ΑΡΙΣΤΕΡΑ», η υποκρισία του ΚΚΕ και ο εξευτελισμός που δεν έχει τελειωμό

Του Ηλία Παπαναστασίου

Διαβάζουμε στον τύπο για την αντίδραση – κεραυνοβόλος κυριολεκτικά– της Σερβίδας αντιπροσώπου στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης όταν η γνωστή και μη εξαιρετέα κ. Μπακογιάννη με εισήγησή της υποστήριξε την ένταξη του Κοσόβου. Διαβάζουμε: 

«...Κρατάμε τα λόγια της Σερβίδας Μπιλιάνα Πάντιτς προς την ανεκδιήγητη Ντόρα στην ΚΣΣΕ: «Θα μείνετε στην ιστορία ως κάποια που με τον πιο βάναυσο τρόπο παραβίασε όλους τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και τις αρχές πάνω στις οποίες ιδρύθηκε αυτή η οργάνωση. Έχετε αποδείξει ότι σας λείπει η ακεραιότητα, προκαλείτε και είστε υποκρίτρια… Μπορεί να είμαστε μια μικρή χώρα, αλλά σε αντίθεση με εσάς έχουμε ακεραιότητα και ποτέ δεν πρόκειται να παραδοθούμε και να υποκύψουμε». Κρατάμε το τεράστιο «Ντροπή σας» του κ. Βούτσιτς προς την Μπακογιάννη...» (Documento-20/4/2024).

Βράζει κυριολεκτικά η Κύπρος και ο «Φιλελεύθερος», μεγάλης κυκλοφορίας Κυπριακή εφημερίδα γράφει «Ντροπή σου» άθλια Ντόρα Μπακογιάννη!

«...Ξέρω πολύ καλά ποιος έδωσε την εντολή να εγκαταλείψετε τις αρχές σας. Ντροπή σας». Κόλαφος για την ανεκδιήγητη Ντόρα Μπακογιάννη από τον πρόεδρο της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς για την εισήγησή της, η οποία εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία, για ένταξη του Κοσσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης (ΣτΕ). Μια απόφαση, που μόνο σαν πισώπλατη μαχαιριά κατά της Κύπρου μπορεί να λογισθεί, αφού το ίδιο καθεστώς παρατηρητή στο ΣτΕ κατέχει και το ψευδοκράτος...» (Στο ίδιο).  

Δεν είχαμε βέβαια την παραμικρή αμφιβολία για την Κυβέρνηση του σημερινού Πρωθυπουργού και της απίστευτης αμερικανοποίησης που κατάφερε τα τελευταία πέντε χρόνια ώστε η Ελλάδα να αποτελεί Αμερικανική αποικία της πλέον ελεεινής μορφής, δεμένη χειροπόδαρα στο άρμα των Αμερικανών, πλήρως Αμερικανοποιημένη πολιτιστικά και διαθέτουσα μια νεολαία από κρεττινοποιημένα Αμερικανάκια! Είναι πραγματικά εξαιρετικά δύσκολο αν όχι απίθανο, να δει κάποιος φως στον ορίζοντα και προοπτική μιας –έστω μετριότατης... – αλλαγής όλης αυτής της ερεβώδους και απίστευτα ζοφερής κατάστασης στον τομέα της ενημέρωσης όπου Ολιγάρχες, Ιδιοκτήτες Καναλιών, ελέγχουν απόλυτα την ενημέρωση σε ποσοστό που ξεπερνά το 98% και όπου «δημοσιογράφοι»,  ανάξιοι του λειτουργήματος τους,  όχι μόνο δεν αντιστέκονται αλλά συναινούν με δυο χέρια σε μια απίστευτη πλύση εγκεφάλου του ελληνικού λαού μπροστά στην οποία ο Γιόζεφ Γκαίμπελς των Ναζί είναι δόκιμος ναυτοπρόσκοπος... Πλύση εγκεφάλου και προϊούσα κρεττινοποίηση που μετατρέπει έναν κάποτε ένδοξο λαό, σε άθυρμα ανημέρωτων και επικίνδυνα ηλιθιοποιημένων ψηφοφόρων που ψηφίζουν συστηματικά εναντίον του συμφέροντός τους!

Γ. Αϋφαντής : " Συμμετέχω" στις Ευρωεκλογές και τα μεγάλα γεωπολιτικά θέματα που μας αφορούν

 

Ο πρέσβης ε.τ Γιώργος Αϋφαντής, εξηγεί στον 98.4 γιατί μετά την ιδρυτική διακήρυξη της 12ης Μαρτίου της επιτροπής για την Εθνική Κυριαρχία και την Κύπρο, πλέον η κίνηση κατέρχεται και στις ευρωεκλογές του Ιουνίου με ψηφοδέλτιο που ανακοινώνει την ερχόμενη Παρασκευή και την ονομασία : "ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ για την Εθνική Κυριαρχία και την Κύπρο!"

Όπως εξηγεί ο κ. Αϋφαντής , στη συγκυρία των επικείμενων εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, επιλέγουμε να παρέμβουμε στην εκλογική διαδικασία επειδή στην ΕΕ διακυβεύονται σημαντικές πτυχές της Ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, όπως επίσης η ανεξαρτησία και ακεραιότητα της Κύπρου. Επιδιώκουμε την επαναφορά της μονίμως εκτροχιασμένης συζήτησης για τους όρους και στόχους της συμμετοχής Ελλήνων ευρωβουλευτών στο forum του Ευρωκοινοβουλίου: τί οφείλουν να πράξουν ώστε να ανακοπεί ο αφομοιωτικός και με όρους υποδεεστέρου έθνους εντοιχισμός της Ελλάδας σε μια Γερμανική, κατά μείζονα λόγο, Ευρώπη;

«Τι οφείλει η Ελλάδα στη Ρωσία»; Απλά μαθήματα Ιστορίας από τον Η.Ηλιόπουλο

Η ελληνική κυβέρνηση κάνει επίδειξη ρωσοφοβίας στους δυτικούς συμμάχους της και δεν διστάζει να παριστάνει την ανιστόρητη.

Κάπως έτσι προέκυψε η ανεκδιήγητη εγκύκλιος Γεραπετρίτη με την οποία απαγορεύθηκε η πρόσκληση οποιουδήποτε Ρώσου στις εορταστικές εκδηλώσεις για την 25η Μαρτίου στις ελληνικές πρεσβείες όλου του κόσμου!

Αντίδοτο στην επίδειξη άγνοιας της ιστορίας η συζήτηση με έναν ιστορικό! Στο στούντιο του militaire channel ο κ.Ηλίας Ηλιόπουλος που παρδίδει μαθήματα ιστορίας στους γόνους που αν και φοίτησαν σε πανάκριβα σχολεία και πανεπιστήμια δεν φαίνεται ότι μορφώθηκαν ιδιαίτερα.

«Τι οφείλει η Ελλάδα στη Ρωσία» το θέμα της συνέντευξης με τον κ.Ηλιόπουλο και η διάρκεια της μίας και πλέον ώρας δεν κρίνεται επαρκής για όσα είχε να πει. Γι΄ αυτό και θα επανέλθουμε σύντομα.

Χωρίς λόγια...

Ο Κυριάκος κατάφερε να κάνει εχθρό της Ελλάδας και την Σερβία!

Του Κωνσταντίνου Κόλμερ

Σαν δεν έφθαναν τα τόσα προβλήματα που έχει ν’ αντιμετωπίσει η κυβέρνηση με την Τουρκία, την Αλβανία του Έντι Ράμα, τα Σκόπια με τους πρώην κομιτατζήδες και τη Ρωσία με νικητή τον Πούτιν, η Νέα Δημοκρατία αναμίχθηκε στη υπόθεση του Κοσσυφοπεδίου και έκανε άλλον ένα εχθρό της Ελλάδος, την Σερβία.

Η πολυπράγμων πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη ανέλαβε να μεσιτεύσει υπέρ της εντάξεως του Κοσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης – το “καφενείο” που έγραφε ο μακαρίτης Κύρος Κύρου στην ΕΣΤΙΑ το 1969. Μετά ο Γιώργος Γεραπετρίτης τα μάζεψε, αλλά η ζημία έγινε, ειδικά στις σχέσεις μας με την Σερβία. Εντούτοις, το Κόσοβο δεν χρειάζεται συνηγορίες που στέλνουν αποσχιστικά μηνύματα σ’ άλλες περιοχές της Ευρώπης, όπως στη Καταλονία, την Φλάνδρα και την Σκωτία.

Όμως, μήπως αυτή είναι η επιδίωξη των μεγάλων που εξυπηρετούνται από καλοθελητές των μικρών, για να κυβερνούν οι πρώτοι κατακερματισμένα κράτη, χωρίς ικανότητα αντιδράσεώς τους στη μεγα-πολιτική κι οι μικροί ν’ ασχολούνται με ανώδυνα ζητήματα, αφού δεν μπορούν να λύσουν τα ουσιώδη ως λχ. το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος. Πάντως η έκθεση ενός “καφενείου” δεν μπορεί ν’ αφορά στην Κύπρο που είναι θύμα εισβολής και κατοχής από την Τουρκία το 1974, ούτε την δυτική Θράκη που ανήκει στη κυρίαρχη Ελλάδα από το 1923, με την Συνθήκη της Λωζάννης.

Επέτειος...

Όταν ο Νίκος Παπάζογλου συνάντησε τον Γκύντερ Άντερς

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

«Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν...» τραγουδούσε ο ευαίσθητος, λυρικός τραγουδιστής, συνοδός στη χαρά μας των μετεφηβικών μας χρόνων, ο Νίκος Παπάζογλου*, ο τραγουδιστής με το κόκκινο μαντίλι.

    ------------------------------*******-------------------------------

«Δεν αρκεί ν΄ αλλάξουμε τον κόσμο – δεν κάνουμε άλλωστε και τίποτ΄ άλλο μέχρι τώρα.

Τούτο συμβαίνει και χωρίς εμάς.

Πρέπει επιπλέον να ερμηνεύσουμε αυτή την αλλαγή

Ακριβώς για να την αλλάξουμε.

Έτσι ώστε ο κόσμος να μην αλλάζει πια χωρίς εμάς.

Και έτσι ώστε να μην καταντάει ένας κόσμος χωρίς εμάς».

Γκύντερ Άντερς

Από το προλογικό σημείωμα του Στέφανου Ροζάνη*

Το παρακάτω κείμενο είναι απόσπασμα από το «Die Antiquiertheit des Menschen» («”Η επαν”-“απαρχαίωση” του ανθρώπου»), του Γερμανού φιλοσόφου Γκύντερ Άντερς.

Γραμμένο το 1956 περιγράφει με ανατριχιαστική ακρίβεια ένα μέλλον που ταυτίζεται με τις πιο ζοφερές στιγμές του δικού μας παρόντος:

“Για να καταπνιγεί κάθε εξέγερση πριν ακόμη προλάβει να εκδηλωθεί δεν απαιτούνται βίαια μέσα. Οι χιτλερικές μέθοδοι είναι ξεπερασμένες. Αρκεί να δημιουργηθούν εξαρτήσεις τόσο ισχυρές ώστε η ιδέα και μόνο της εξέγερσης να μην έρχεται στο μυαλό κανενός.

Θα ήταν ιδανικό η διαμόρφωση των ατόμων να ξεκινάει από την ώρα που γεννιούνται, με τη συρρίκνωση των έμφυτων ικανοτήτων τους. Κατόπιν, η εξάρτηση θα θωρακιστεί με τον δραστικό περιορισμό της παιδείας, προσανατολισμένης στην επαγγελματική εκπαίδευση. Ένα ακαλλιέργητο άτομο έχει στενό ορίζοντα σκέψης και όσο η σκέψη του περιορίζεται σε ασήμαντες ασχολίες τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να εξεγερθεί.

 Πρέπει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ώστε η πρόσβαση στην πραγματική γνώση να γίνει ολοένα δυσκολότερη για τους πολλούς.

Θα χρησιμοποιείται η πειθώ και όχι η ωμή βία. Θα προβάλλονται μαζικά, μέσω της τηλεόρασης, «ψυχαγωγικά» προγράμματα που θα κολακεύουν πρωτίστως το συναίσθημα και τα ένστικτα. Το πνεύμα θα απασχολείται με ό,τι ελαφρύ, ασήμαντο, παιδαριώδες. Σε ένα περιβάλλον ακατάσχετης φλυαρίας με αδιάκοπη μουσική υπόκρουση η ανάπτυξη της σκέψης θα παρεμποδίζεται. Το σεξ θα τεθεί στην πρώτη γραμμή των ανθρωπίνων ενδιαφερόντων — δεν υπάρχει καλύτερο κοινωνικό ηρεμιστικό

21 Απριλίου 1967...

Τενεκέδες…

Θα συνδράμει η Ελλάδα την επίθεση κατά του Ιράν; Θα ανοίξει τον εναέριο χώρο της στους Ισραηλινούς;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μόνο ντροπή μπορεί να νοιώσει κάθε αξιοπρεπής Έλληνας πολίτης με τη στάση της κυβέρνησης αλλά και των περισσότερων ελληνικών κομμάτων απέναντι στην συνεχιζόμενη επί έξη μήνες γενοκτονία των Παλαιστινίων, αλλά και τώρα, με τις ανακοινώσεις ιδίως που έβγαλαν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης καταδικάζοντας την επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ, αλλά όχι του Ισραήλ κατά του Ιράν, στο οποίο η πρώτη ήταν η απάντηση.

Η πολιτική αυτή αντανακλά την τεράστια εξάρτηση της χώρας, σχεδόν όλων των πολιτικών κομμάτων της, του «βαθέος κράτους» της και των ΜΜΕ από το Ισραήλ, οι μυστικές υπηρεσίες του οποίου, με τη βοήθεια  της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έστησαν το σύστημα παρακολουθήσεων, κάτι όμως που δεν τολμάει να θίξει κανένα ελληνικό κόμμα, από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά. Πρέπει να διαβάζουμε την ισραηλινή Χααρέτζ για να καταλαβαίνουμε ποιοι μας παρακολουθούν στην Ελλάδα! Σημειωτέον επίσης, όπως έχουμε επισημάνει συχνά στο παρελθόν, δεν υφίσταται κανενός είδους «συμμαχία» με το Ισραήλ, η σχέση Ελλάδας και Κύπρου με αυτή τη χώρα είναι μια καθαρά αποικιακή σχέση και μόνο ‘Ελληνες, όχι Ισραηλινοί αξιωματούχοι και σχολιαστές, τη θεωρούν «συμμαχία».

Όλα αυτά πλήττουν ήδη πολύ σοβαρά το ηθικό και διεθνές πολιτικό κύρος του ελληνισμού και τις σχέσεις της Ελλάδας και της Κύπρου με τον αραβομουσουλμανικό κόσμο, με τον οποίο είχαμε παραδοσιακά πολύ στενές σχέσεις, που λειτούργησαν και εξισορροπητικά προς την τουρκική ισχύ. Τώρα είναι η Τουρκία που έχει εκτοξευθεί σε θέση «διπλωματικής υπερδύναμης», καταλαμβάνοντας τη θέση που είχε κάποτε η Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου, η Κύπρος του Μακαρίου και των διαδόχων του.

Σύναξη χάρων

Ξίνισε μούτρα η Μπακογιάννη: "Είσαι υποκρίτρια!!" Καταπέλτης η Σέρβα απεσταλμένη κατά ΝΔ

 

Η στρατηγική της ανάτασης του ελληνισμού στο έργο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Του Δημήτρη Μάρτου

Γνώρισα τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη στη Φλωρεντία, στα μέσα της δεκαετίας του 1970. 

Αμέσως με κέρδισε με την οξυδέρκεια και την σαφήνεια του πολιτικού του λόγου. Επηρέασε καθοριστικά την πολιτική μου αγωγή. Φώτισε τα σκοτάδια της μεταδικτατορικής  πολιτικής αβελτηρίας. Τα βιβλία, τα κείμενα, οι ομιλίες, οι νουθεσίες και οι δράσεις του, συγκροτούν όχι μόνο ένα απόθεμα ιδεών και πρακτικών για τους νέους ανθρώπους, τους «ευγενείς συναθλητές» του, όπως αισιόδοξα ευελπιστούσε, αλλά και μια σχολή πολιτικής θεωρίας και
σχεδιασμού. Αυτό που διέκρινε κανείς στην υπερβατική προσωπικότητα του ήταν το υψηλό αίσθημα ατομικής ευθύνης απέναντι στην εθνική συλλογικότητα. 

Ήταν από τους λίγους που συνέλαβαν την έννοια της πολιτικής στο υπερθετικό βαθμό.
Την εγκωμίασε με σθένος και πάθος, σαν αντιστάθμισμα στο μαγαρισμό της και τελικά στη «δολοφονία» της από τη διανοητική πενία και τον καιροσκοπισμό των μεταπολιτευτικών πολιτικών μορφωμάτων.

Ό,τι επεξεργαζόταν και ό,τι πρότεινε το τεκμηρίωνε και ιστορικά στις διδαχές των μεγάλων δασκάλων μας. Και είχε εμπεδώσει πρωτίστως την ουσία της αρχαίας ελληνικής παιδείας: ότι ο άνθρωπος πρέπει να κρίνεται από το «είναι» του, από το λόγο και την ηθική και όχι από το «έχειν», τον πλούτο και τη δύναμη. 

Ότι η προσωπικότητα του ανθρώπου πρέπει να αξιολογείται από την ικανότητα και τη βούλησή του να κατανοεί τη φύση και την κοινωνία και όχι να τις κατακτά. Σε αυτό το σημείο βρισκόταν και η κριτική του στη δυτική πνευματικότητα, γιατί αυτή αντλούσε περισσότερο από τη Ρώμη, το ρωμαϊκό-ατομικό Δίκαιο και τον ιμπεριαλισμό της παρά από την Αθήνα της Δημοκρατίας και της υψηλής πολιτικής.

Contro vento. Μνήμες από τον αντιδικτατορικό αγώνα 1967-1974 Ιταλία, του Στέλιου Μανούσακα

Το βιβλίο αυτό έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά μαρτυριών, αλλά και αυτοβιογραφικών μυθιστορημάτων που αφορούν την περίοδο της Δικτατορίας. Συμβάλλει στη γνωριμία όχι μόνο με μια αντιδικτατορική οργάνωση, αλλά και με ένα βασικό πυλώνα του λεγόμενου μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος της Ελλάδας και το οποίο θα παίξει σημαντικό ρόλο και κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο, με τον επαναπατρισμό εκατοντάδων μελών του.

Ο Μανούσακας γράφει, λοιπόν, για μια ελληνική αντιδικτατορική οργάνωση, το ΑΜΕΕ στην Ιταλία· την εντάσσει στα ιστορικά συμφραζόμενα της εποχής και η οποία έχει έναν αυτονόητο σκοπό: τον αντιδικτατορικό αγώνα ενάντια στη Χούντα των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα. Αυτό, όμως, συμβαίνει σ' ένα διττό πλαίσιο, χωρικό και χρονικό, στην Ιταλία κατά τη μακρά δεκαετία του 1960. Έτσι ο συγγραφέας μάς εισάγει παράλληλα στον πλούσιο κόσμο και την ιστορία της ιταλικής αριστεράς, ενώ συναντάμε όχι μόνο Έλληνες και Ιταλούς, αλλά, έστω και ακροθιγώς, Χιλιανούς, Τούρκους, Ισπανούς, Παλαιστίνιους, Αφρικανούς και άλλους. Παράλληλα μας ταξιδεύει σε διάφορες ηπείρους, καθώς και σε σειρά ιταλικών πόλεων και χωριών. Συναντάμε παράγοντες της ιταλικής αριστεράς, παλιούς παρτιζάνους, τον Ντάριο Φο και άλλες σημαντικές μορφές των κινημάτων της Ιταλίας, από τον Αντριάνο Σόφρι της Λότα Κοντίνουα μέχρι τον Ρενάτο Κούρτσιο των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Βλέπουμε, δηλαδή, το ΑΜΕΕ, μια οργάνωση ειδικού σκοπού, να εντάσσεται διατηρώντας ωστόσο και περιφρουρώντας την πλήρη και απόλυτη αυτονομία και ανεξαρτησία της, σ' ένα γενικό πολιτικό πλαίσιο.

Πώς τα 50 ευρώ έγιναν 37

Σκληρή εξακολουθεί να είναι η πραγματικότητα για τα οικονομικά των νοικοκυριών, παρά τα μέτρα και τις καμπάνιες, στόχος των οποίων είναι ο περιορισμός της ακρίβειας.

Όπως προκύπτει από τη σύγκριση των τιμών, ένα καλάθι με 19 βασικά προϊόντα διατροφής το οποίο κόστιζε 50,11 ευρώ την 1η Μαρτίου του 2022, σήμερα κοστίζει 63,42 ευρώ, δηλαδή 26,5% ακριβότερα.

Με άλλα λόγια, το 50ευρο, κυμαίνεται σήμερα μεταξύ 37 και 39 ευρώ, αναλόγως του υπολογισμού, ως προς την αξία των προϊόντων που μπορεί κανείς να αγοράσει.

[ΤΟ ΒΗΜΑ - 14.04.24]

Καθηγητής Δουκίδης: Τα 2/3 των καταναλωτών δαπανούν το 90% του εισοδήματος για αγορά βασικών αγαθών

Τα 2/3 του εισοδήματος δαπανάται σε λογαριασμούς, ενοίκια και φόρους σημείωσε ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών

Η ακρίβεια βρέθηκε στο επίκεντρο συζήτησης που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του 9ου Οικονομικού Φόρουμ Δελφών. Συντονίζοντας τη συζήτηση ο Γιώργος Δουκίδης καθηγητής Διοίκησης, Επιστήμης & Τεχνολογίας, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρουσίασε στοιχεία που προκύπτουν από πρόσφατες μελέτες.

Όπως ανέφερε, τα 2/3 των καταναλωτών στην Ελλάδα δαπανούν το 90% του εισοδήματός τους για αγορά βασικών αγαθών, το 36% αισθάνεται ανασφάλεια, το 29% θυμό και το 20% φόβο.

Τέσσερις στους δέκα θεωρούν ότι θα μειώσουν τις αγορές το επόμενο εξάμηνο. Τα 2/3 του εισοδήματος δαπανάται σε λογαριασμούς, ενοίκια και φόρους. Πλέον τρεις στους τέσσερις αγοράζουν προϊόντα με κύριο κριτήριο το κόστος, οκτώ στους δέκα κυνηγούν τις προσφορές στα σούπερ μάρκετ, πέντε στους δέκα αλλάζουν μάρκα προϊόντων από τα συνηθισμένα, τρεις στους τέσσερις αξιοποιούν το καλάθι του νοικοκυριού αλλά όμως οκτώ στους δέκα προτιμούν μείωση του ΦΠΑ παρά το καλάθι του νοικοκυριού.

Μόνο ότι φταίει για όλα ο λαός δεν ακούσαμε στο συνέδριο της Καθημερινής!

Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη

Σίγουρα, η βασική υπόθεση στη βάση των όσων καταστρεπτικών υπέγραψαν οι δικοί μας ταγοί (μας τα υπενθύμισε το συνέδριο της Καθημερινής) στην αποφράδα περίοδο μετά το 2009, ήταν ότι αυτά δεν απέρρεαν από τη βούλησή τους, αλλά ήταν αποτέλεσμα απειλών και εκβιασμών έξωθεν. Εγείρονται, ωστόσο, εύλογα πολυάριθμα ερωτηματικά, που μέχρι σήμερα δεν έτυχαν ικανοποιητικών απαντήσεων. Ο ελληνικός λαός ουδέποτε έλαβε σαφείς και ειλικρινείς εξηγήσεις, σχετικά με τις προσβλητικές, επικίνδυνες, παράλογες, ανατρεπτικές υποχρεώσεις που αναλήφθηκαν γι’ αυτόν και χωρίς τη συναίνεσή του. Αντιθέτως, ο ελληνικός λαός παρέμενε, συστηματικά, εκτός των πάντων.

Ένα από τα πολλά και δυσεξήγητα συμβάντα είναι και το γεγονός ότι –εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων– ο κύκλος συγκάλυψης δεν προστάτευε μόνο την εκάστοτε κυβέρνηση, που υπέγραφε, που συναινούσε, που υποχωρούσε, που συνοδοιπορούσε με συμφέροντα αλλότρια και εναντίον των εθνικών δικών μας, αλλά και την αντιπολίτευση. Και εύλογα διερωτάται κανείς τι το τόσο φοβερό μπορεί να κρύβεται πίσω από την ανεπίτρεπτη, γενικευμένη και ήδη παγιωμένη μεθόδευση συμπόρευσης.

Οι πιθανότερες απειλές, που κάπως διέρρευσαν ή που, κατά καιρούς, τις φανταστήκαμε είναι:

Πρώτον, να μας πετάξουν από το ευρώ. Η απειλή αυτή εκτοξεύτηκε αρκετές φορές, αφού είχε προηγηθεί μεθοδική τρομοκράτηση, κυρίως από τα συστημικά ΜΜΕ, σχετικά με τα φρικτά μαρτύρια που δήθεν μας ανέμεναν, αν αυτή είχε πραγματοποιηθεί. Η απαρίθμηση, βέβαια, των πιθανών μαρτυρίων μας ήταν εμφανώς αφελής, ακόμη και για τους πλέον αδαείς, γύρω από την ΕΕ και τα νομισματικά-οικονομικά της.

Ωστόσο, ταυτόχρονα, με τις απειλές είχαν τεθεί σε εφαρμογή και μεθοδεύσεις αποθάρρυνσης της όποιας σοβαρής συζήτησης γύρω από αυτήν, καθώς και απαξιωτική αντιμετώπιση οποιουδήποτε τολμούσε να εκφράσει αμφιβολίες, σχετικά με το μέγεθος της καταστροφής, που μας ανέμενε εκτός ευρώ. Γι’ αυτό ουδέποτε υπήρξε σοβαρή συζήτηση γύρω από την εναλλακτική αυτή λύση. Τα αναπάντητα ερωτήματα είναι αναρίθμητα:

Γιατί η ιρανική επίθεση ήταν περισσότερο προσχηματική – Το ενδιάμεσο μονοπάτι

 

Του Σταύρου Λυγερού

Τελικώς, η Τεχεράνη εκτόξευσε ένα πλήθος drones αυτοκτονίας και μικρότερο αριθμό πυραύλων εναντίον του Ισραήλ αργά τη νύκτα του Σαββάτου. Παραλλήλως, η Χεζμπολάχ εκτόξευσε ρουκέτες εναντίον του βορείου Ισραήλ, ενώ drones εξαπέλυσαν και οι Χούθι από την Υεμένη. Η ιρανική επίθεση φαινομενικά ήταν επίθεση κορεσμού, δηλαδή ότι είχε σκοπό ένα μέρος από τα drones και τους πυραύλους να καταφέρουν να διατρήσουν την ισραηλινή αεράμυνα, η οποία θεωρείται από τις καλύτερες παγκοσμίως.

Τα πρακτικά αποτελέσματα που είχε η ιρανική επίθεση ήταν σχετικά μηδαμινά. Το ερώτημα που εγείρεται είναι εάν αυτό προέκυψε αποκλειστικά από την αποτελεσματικότητα της ισραηλινής αεράμυνας, ή μήπως η επίθεση ήταν εξαρχής σχεδιασμένη έτσι, ώστε να μην προκαλέσει σημαντικές απώλειες; Όπως έχω εξηγήσει, η Τεχεράνη δεν μπορούσε να αφήσει αναπάντητη την ισραηλινή επίθεση στο ιρανικό προξενείο στη Δαμασκό, επειδή εάν την άφηνε αναπάντητη θα καταρρακωνόταν το κύρος της σε εχθρούς και φίλους. Από την άλλη πλευρά, δεν ήθελε να απαντήσει κατά τρόπο που θα κλιμάκωνε και γενίκευε τη σύγκρουση, επειδή κάτι τέτοιο θα έστρεφε εναντίον της όχι μόνο το Ισραήλ, αλλά και τις ΗΠΑ.

Μία ματιά στον χάρτη δείχνει ότι η απόσταση που χωρίζει το Ιράν από το Ισραήλ είναι μεγάλη. Παρεμβάλλονται μεταξύ τους το Ιράκ και η Ιορδανία. Μία επίθεση με drones αυτοκτονίας ήταν εξαρχής καταδικασμένη –από επιχειρησιακής πλευράς– σε αποτυχία. Τα drones είναι μικρά αεροσκάφη χωρίς πιλότο που πετούν με μικρή ταχύτητα και σε μικρό ύψος. Από τη φύση τους, λοιπόν, είναι ευάλωτα εάν η χώρα-στόχος γνωρίζει ότι έχουν εκτοξευθεί drones εναντίον της και εάν έχει την πολυτέλεια να χρησιμοποιήσει αντι-drones πυραύλους, που συχνά κοστίζουν περισσότερο από τα ίδια τα drones αυτοκτονίας.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ίσχυαν και οι δύο προϋποθέσεις. Οι αμερικανικοί δορυφόροι, που είχαν στραμμένα τα “μάτια” τους στο Ιράν είδαν τις προετοιμασίες της ιρανικής επίθεσης και βεβαίως την απογείωση των drones. Επιπροσθέτως, αμερικανικά, βρετανικά και γαλλικά, καθώς και ιορδανικά αεροσκάφη (όταν τα ιρανικά drones εισήλθαν στον εναέριο χώρο της Ιορδανίας) λειτούργησαν σαν κυνηγοί που πυροβολούν ένα σμήνος πουλιά. Άρχισαν, λοιπόν, να καταρρίπτουν μαζικά ιρανικά drones, με αποτέλεσμα τελικώς η ισραηλινή αεράμυνα να αντιμετωπίσει επιτυχώς ένα μικρό αριθμό, ο οποίος ήταν ανίκανος να πραγματοποιήσει επίθεση κορεσμού.

Βράζουν οι ωκεανοί!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Οι συρράξεις στην Ουκρανία και εν συνεχεία στη Γάζα απέσπασαν την παγκόσμια προσοχή από το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, αλλά και συνέβαλαν πρακτικά στην επιτάχυνσή του και σε πολύ μεγάλες ζημιές στο περιβάλλον και της Ευρώπης και της Παλαιστίνης. Οι έως τώρα προσπάθειες της ανθρωπότητας να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της Κλιματικής Αλλαγής, μια από τις σοβαρότερες απειλές ακόμα και για την ίδια την επιβίωσή της, ήταν εντελώς ανεπαρκείς πριν ξεσπάσουν αυτές οι συρράξεις, αλλά τώρα και όσο συνεχίζονται, όπως και οι διάφοροι ψυχροί πόλεμοι, είναι απλώς αδύνατο να γίνει οτιδήποτε σοβαρό. Για να αντιμετωπισθούν τέτοια προβλήματα χρειάζεται διεθνής ειρήνη και συνεργασία, όχι θερμοί και ψυχροί πόλεμοι. Συγκρουόμαστε για το ποιος θα επικρατήσει στον κόσμο, αλλά διερωτάται κανείς ποιο ακριβώς είναι το νόημα της κυριαρχίας σε έναν κόσμο που θα γίνεται όλο και λιγότερο κατοικήσιμος!

Με δεδομένο βέβαια το μέγεθος των καταστροφών που προβλέπει η επιστήμη από τη συνέχιση της κλιματικής αλλαγής, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι σε κάποια στιγμή η ανθρωπότητα θα σπρωχτεί, έκουσα άκουσα, από την ίδια την εμπειρία της, να κινητοποιηθεί μαζικά και αποφασιστικά για να τη σταματήσει. Το πρόβλημα έγκειται όμως στο ότι, όταν επιτέλους «ξυπνήσουμε», δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα μπορούμε να αποτρέψουμε την κλιματική καταστροφή. Ο τρόπος που οι άνθρωποι «μαθαίνουν» είναι δια της εμπειρίας. Βάζει το παιδί το δάχτυλο στο μάτι της κουζίνας, καίγεται και μαθαίνει. Στην περίπτωση όμως της Κλιματικής Κρίσης, αλλά και των περισσοτέρων προβλημάτων που δημιουργεί η τεχνολογία, η μέθοδος δεν είναι χρησιμοποιήσιμη.

Το κλίμα αίφνης της Γης είναι σε μια ασταθή ισορροπία. Αυτό σημαίνει ότι έστω και μικρές παρεκκλίσεις από την κατάσταση ισορροπίας μπορούν εύκολα να οδηγήσουν τη Γη, μέσω μιας αυτοτροφοδοτούμενης και αυτοεπιταχυνόμενης διαδικασίας σε άλλη κλιματική τροχιά, πολύ πιο δυσμενή για την επιβίωση του ανθρώπου και του πολιτισμού, χωρίς εκ των υστέρων δυνατότητα αντιστροφής και επανόρθωσης. Αν δεν γίνουν τώρα οι ριζικές παρεμβάσεις, που υπάρχει ακόμα κάποιο περιθώριο, δεν θα μπορέσουν να γίνουν ποτέ.

Ιράν: Πανηγυρίζει γιατί «έσπασε» το «θόλο» του Iron Dome, ετοιμάζεται για απάντηση του Ισραήλ – Διαδηλώσεις, αλλά και ουρές στα βενζινάδικα

Ικανοποιημένη εμφανίζεται η Τεχεράνη από την επίθεση που εξαπέλυσε το βράδυ του Σαββάτου με εκατοντάδες drones και πυραύλους εναντίον του Ισραήλ, υποστηρίζοντας ότι «έσπασε» το «θόλο» του Iron Dome και έπληξε τη μεγαλύτερη αεροπορική βάση του.

Ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί στο Ιράν είναι ότι χιλιάδες κόσμους διαδήλωσαν ενθουσιωδώς στους δρόμους υπέρ της επίθεσης, αν και λόγω της ανησυχίας για επικείμενη απάντηση από το Τελ Αβίβ, σχημάτισαν ουρές για να προμηθευτούν βενζίνη.

Το Ιρανικό καθεστώς ετοιμάζεται την ίδια ώρα για τα επόμενα βήματα, δηλώνοντας ότι η επίθεση ολοκληρώθηκε και πως είναι έτοιμο να απαντήσει και πάλι «αν το Ισραήλ κάνει το ίδιο λάθος».

Όπως μετέδωσε το ιρανικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων IRNA, η μεγαλύτερη βάση της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας στη Νεγκέβ, στο νότιο Ισραήλ, υπέστη «σοβαρές ζημιές» από την επίθεση.
Η ιρανική κρατική τηλεόραση, μετέδωσε ότι «κατά τις πληροφορίες που λάβαμε οι μισοί από τους πυραύλους που εκτοξεύθηκαν έπληξαν επιτυχώς τους στόχους τους».

Οι διαδηλωτές στην πλατεία Παλαιστίνης στην Τεχεράνη φώναζαν «θάνατος στο Ισραήλ!» και «θάνατος στην Αμερική!», λίγο μετά την ανακοίνωση που έκαναν οι Φρουροί της Επανάστασης ότι ξεκίνησε η επίθεση.