Τελικά, όντως μας ψεκάζουν…

Αξεπέραστη περίπτωση εθελοντικής διάσωσης τράπεζας, στην ταινία του Φρανκ Κάπρα "Μια υπέροχη ζωή" (1946). Εκεί να δείτε ψεκασμένους...

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Το πρόβλημα με τις κρίσεις και τους -φαύλους, ομαλούς ή ανώμαλους- κύκλους τους είναι ότι τα θύματά τους, όσα τουλάχιστον παραμένουν ζωντανά, πλήττονται από το σύνδρομο της Ωραίας Κοιμωμένης. Ξυπνούν και δεν θυμούνται τίποτα. Δεν θυμούνται πώς ξεκίνησαν όλα. Ποιος τους σβούριξε τη ροπαλιά που τους έριξε ξερούς; Ποιος τους χτύπησε την παραμύθα στη φλέβα και τους βύθισε στον μεγάλο ύπνο;

Φέρ’ ειπείν: από αύριο υποτίθεται πως τελειώνουμε οριστικά με τα κάπιταλ κοντρόλ (οι κοινοί θνητοί έχουμε καθαρίσει προ έτους, αλλά ας πούμε πως έπεσε και το τελευταίο οχυρό). Η κυβέρνηση μας καλεί να ανοίξουμε σαμπάνιες. Ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν ότι σκέπτεται να καθιερώσει την ημερομηνία 1η Σεπτεμβρίου ως τρίτη εθνικοαπελευθερωτική επέτειο, μετά την 25η Μαρτίου και την 28η Οκτωβρίου, καθότι υπεράνω όλων πατρίς οι τράπεζες και έσχατα σύνορά της τα γκισέ, τα ATM και το e-banking.

«Φωτιά» στο πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας βάζει ο Νταβούτογλου

Του Νίκου Μελέτη

Σοβαρές κατηγορίες -που προέρχονται μάλιστα από την πιο έγκυρη «πηγή», τον τότε πρωθυπουργό της Τουρκίας Αχμέτ Νταβουτογλου- βάζουν φωτιά στο πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας, καθώς οι βομβιστικές επιθέσεις στο τουρκικό έδαφος με αρκετούς νεκρούς το 2015 αποδίδονται σε ενορχηστρωμένη επιχείρηση πυρήνων του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ με στόχο την ανατροπή των αποτελεσμάτων των εκλογών, τις οποίες είχε χάσει ο κ. Ερντογάν, και την προκήρυξη νέων εκλογών υπό το κλίμα της γενικευμένης ανασφάλειας.

Οι δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου την Παρασκευή πυροδότησαν τη συζήτηση για το «ματωμένο καλοκαίρι» της Τουρκίας από Ιούνιο ως Νοέμβριο του 2015, που η χώρα αντιμετώπισε διαδοχικές τρομοκρατικές επιθέσεις.

«Εάν διερευνηθούν οι υποθέσεις που σχετίζονται με την τρομοκρατία, πολλοί άνθρωποι δεν θα μπορούν να πάνε να αντιμετωπίσουν το κοινό… Ξέρεις γιατί; Όταν η τουρκική ιστορία γραφτεί στο μέλλον, η περίοδος μεταξύ 7 Ιουνίου και 1 Νοεμβρίου θα είναι μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές», δήλωσε Νταβούτογλου σε συνέδριο στην Επαρχία Σαγγάριου.

Η μηχανική της παγκοσμιοποίησης – Η μετανάστευση ως όπλο πολέμου και εθνο-μηχανικής

(Φεβρουάριος 2016)

Της Catherine Shakdam

Σήμερα, οι πρόσφυγες πολέμου έχουν γίνει πρωτοσέλιδα των εαυτών τους. Είτε αναφέρονται ως μετανάστες ή αιτούντες άσυλο, η σημασιολογία της νέας αυτής κρίσης ωστόσο προδίδει μια πολύ παγκοσμιοποιητική ατζέντα – ακόμα πιο μηχανική, ακόμα πιο πολύ χειραγώγηση.

Με τον πόλεμο που μαίνεται στη Μέση Ανατολή, εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν μπροστά στην πρόοδο του τρόμου. Παγιδευμένοι σε μια σύγκρουση που δεν την έφτιαξαν αυτοί, και κυνηγημένοι από τους στρατούς που επεδίωξαν μόνο την υποδούλωση ή / και αφανισμό τους, κοινότητες έχουν επιλέξει την εξορία αντί για τον θάνατο, κυνηγημένες από τα εδάφη τους από την κτηνωδία του πολέμου. Εν όψει αυτής της ανθρώπινης τραγωδίας, η Ευρώπη άνοιξε τα σύνορά της, καλώντας μέσα, εκείνους που έχασαν τα πάντα … ή έτσι μας είπαν.

Είναι αυτή η «ανθρωπιστική» αφήγηση που αξιωματούχοι της Ε.Ε. έχουν προσφέρει εθελοντικά τόσο για τους ψηφοφόρους τους όσο και για τα μέσα ενημέρωσης – αυτή την ιδέα ότι τα Δυτικά έθνη έχουν ένα καθήκον φροντίδας και προστασίας στα εκατομμύρια των εκτοπισμένων από τον πόλεμο.

Το ποδοσφαιρικό σκλαβοπάζαρο της Αφρικής

Οι νεαροί ποδοσφαιριστές από την Αφρική που ξεκινούν από τη χώρα τους για μια καριέρα στο ποδόσφαιρο και καταλήγουν σε ξένες χώρες παρατημένοι από επιτήδειους μάνατζερ

Ένας εικοσιτετράχρονος νεαρός από την Νιγηρία βρίσκεται εγκαταλελειμμένος στην Ουλάν Μπατόρ, την πρωτεύουσα της Μογγολίας, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την χώρα του. Δεν έχει επίσημα έγγραφα μετανάστευσης και γι’ αυτό έχασε τη δουλειά του σε μια οικοδομή που τον βοηθούσε να πληρώνει το νοίκι του και τον λογαριασμό του ίντερνετ, ενώ δεν έχει τα απαραίτητα χρήματα για να επιστρέψει στην πατρίδα του.

Είναι ο Μοσούντ Αφολάμπι, ένας ακόμα πολλά υποσχόμενος ποδοσφαιριστής από την Αφρική, που έχει πέσει θύμα ενός επιτήδειου μάνατζερ όπως πολλοί άλλοι συμπατριώτες του.

Brexit

Ο εργοστασιάρχης Φ. Ένγκελς και ο υπάλληλος του ΟΟΣΑ Κ. Καστοριάδης

Η αθεμελίωτη επίθεση της Εφημερίδας των Συντακτών στον Κ. Καστοριάδη

Του Σπύρου Κουτρούλη

Η εν λόγω εφημερίδα περισσότερο ίσως και από την Αυγή αποτυπώνει τις προτιμήσεις και τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς η απήχηση της σκέψης του Κ.Καστοριάδη δημιούργησε προβληματισμούς. Διότι δεν αρκέστηκε στην αμφισβήτηση των αποκαλούμενων σοβιετικών καθεστώτων αλλά προχώρησε στην ρήξη με πολλές από τις πλευρές του μαρξικού έργου. Βεβαίως ο μαρξισμός στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ έχει έναν περίεργο ρόλο που αντιστοιχεί στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Δηλαδή παρότι ο μαρξισμός ελάχιστα καθοδηγεί την πολιτική του σκέψη ή ακόμη περισσότερο την προσωπική ζωή των στελεχών του όμως κυρίως μέσα από την αλτουσεριανή ερμηνεία του θεμελιώνει την ιδεολογική του «συνείδηση».

Τελετή Ορκωμοσίας Δημάρχου και Νέου Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Βύρωνα το Σάββατο 31 Αυγούστου 2019

Η τελετή ορκωμοσίας του Δημάρχου και του Νέου Δημοτικού Συμβουλίου θα διεξαχθεί το Σάββατο 31 Αυγούστου 2019 και ώρα 19:00, στο Θέατρο Βράχων «Άννα Συνοδινού».

Ακολουθεί η πρόσκληση:

Μικροεστίες

Μυαλά αποπροσανατολισμένα από το διαδίκτυο

 Ένας απελπισμένος καθηγητής μιλά για τους φοιτητές του

Μετάφραση: Μάριος Νοβακόπουλος, διεθνολόγος

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ

Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί επιστολή ανωνύμου καθηγητή πανεπιστημίου στις ΗΠΑ, ο οποίας διδάσκει στον τομέα των θετικών και εφαρμοσμένων επιστημών (STEM: Science, Technology, Engineering, Mathematics), προς την στήλη του συντηρητικού δημοσιογράφου Rod Dreher στο περιοδικό The American Conservative.  Καθώς η εν λόγω στήλη συχνά πραγματεύεται ζητήματα υπερβολικής χρήσεως των τεχνολογικών μέσων και των αρνητικών συνεπειών τους στην κοινωνία και την ανάπτυξη του προσώπου, ο καθηγητής περιγράφει την άθλια διανοητική κατάσταση στην οποία βρίσκει τους περισσοτέρους φοιτητές του.

Υστερόγραφο: Η ανησυχία πως η υπερβολική χρήση των νέων τεχνολογιών μπορεί να βλάψει την αναλυτική ικανότητα των νέων ή τομείς όπως η δυνατότητα συγκέντρωσης είναι διαδεδομένη αλλά όχι οικουμενική.  Η δυσπιστία στην εξαιρετικά δυσάρεστη οπτική του είναι απολύτως λογική και την συμμερίζεται και ο μεταφραστής, 24 ετών και συνεπώς έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέσα στην ηλεκτρονική τεχνολογία και βιώνοντας την ταχύτατη πρόοδο της, ειδικά τα τελευταία 7-8 χρόνια.  Από την άλλη η δυσκολία ολοένα και περισσοτέρων ανθρώπων – και δη νέων – να επεξεργαστούν τον σύνθετο γραπτό λόγο είναι επίσης παρατηρήσιμη στο περιβάλλον μας.  Συνιστώ στον αναγνώστη να δει το πρωτότυπο άρθρο και τα σχόλια από κάτω του, όπου συγκρούονται διαφορετικές προσεγγίσεις.

Καθόλου

Ευθεία επίθεση των ΣΦ ΠΑΟΚ: «Ο σύλλογος δεν εκβιάζεται»

Ευθεία επίθεση τόσο στο συνδρομητικό κανάλι της NOVA, όσο και στον υφυπουργό αθλητισμού Λ. Αυγενάκη, έκαναν οι Σύνδεσμοι Φίλων ΠΑΟΚ, με επίσημη ανακοίνωση που εξέδωσαν, όπου στέκονται και στα όσα έγιναν με το VAR στο «Γ. Καραϊσκάκης».

Παράλληλα οι Σύνδεσμοι του ΠΑΟΚ, καλούν τον κόσμο της ομάδας να στηρίξει το νέο πρότζεκτ με το PAOKTV, ενώ στέκονται και στο μπασκετικό τμήμα.

Αναλυτικά η ανακοίνωση των ΣΦ ΠΑΟΚ:

Το τελευταίο διάστημα γίναμε μάρτυρες μίας καλά σκηνοθετημένης και απόλυτα κατευθυνόμενης επίθεσης από το συνδρομητικό κανάλι προς το σύλλογο, λόγω της απόφασης του να μην υποκύψει στις προσπάθειες εκβιασμού με φόντο τα τηλεοπτικά δικαιώματα των εντός έδρας αγώνων μας. Η τελευταία τοποθέτηση μάλιστα της Nova μας κάνει πραγματικά να αναρωτιόμαστε, πως είναι δυνατόν να ξεκινάει ένα πρωτάθλημα στο οποίο τόσο απροκάλυπτα αποδεικνύεται, πως η προσπάθεια ανατροπής του αήττητου Πρωταθλητή περιλαμβάνει εκτός από αγωνιστικά κριτήρια, εξωγενείς παράγοντες οι οποίοι εξ’ ορισμού θα έπρεπε να διακρίνονται για την αντικειμενικότητά τους. Μια επίθεση που είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα από το σύνολο σχεδόν του τύπου, που με αφορμή την αρχική πρόταση της ΕΡΤ, την οποία χαρακτήρισε ως σκανδαλώδης, θυμήθηκε τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου πολίτη και πως αυτά κατασπαταλούνται. Μάθαμε ξαφνικά λοιπόν, πως τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου δεν κατασπαταλούνται όταν ο ολυμπιακός έπαιρνε αντίστοιχα και υψηλότερα ποσά στο παρελθόν, δεν κατασπαταλούνται όταν χρησιμοποιούνται για την ανέγερση του γηπέδου της αεκ, δεν κατασπαταλούνται όταν επί δεκαετίες ολόκληρες ο ΟΤΕ ήταν ο κύριος χορηγός του παναθηναϊκού, δεν κατασπαταλούνται όταν υπερχρεωμένες παε αρνούνται να πληρώσουν τα χρέη τους και επιλέγουν ως λύση την πτώχευση και την αλλαγή ΑΦΜ.

Κάπου στη Ρούμελη λένε πως ζεις ακόμα...

15.000 έχουν ήδη τρέξει... Εσύ;

Το Brexit έρχεται. Και μαζύ του, πολύ γέλιο και γοερό κλάμα

(Ο Boris Johnson, o Donald Trump, η έξοδος της Βρετανίας, από την «Ε.Ε.», ο αμερικανικός σχεδιασμός, για την ανακατανομή της ισχύος, εντός του Δυτικού Συνασπισμού και στο βάθος Ρωσία).

Του Τάσου Αναστασόπουλου

Όσο περνούν οι ημέρες, η «ευρωενωσιακή» ελίτ, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και όλος ο υπόλοιπος κόσμος κατανοεί, ολοένα και περισσότερο, ότι πλησιάζει η ώρα, για την έξοδο της Βρετανίας, από την «Ευρωπαϊκή Ένωση». Αυτό, που γίνεται αντιληπτό, είναι ότι ο Boris Johnson δεν αστειεύεται. Όπως είπε, στον απερχόμενο πρόεδρο του αποκαλούμενου, ως Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τον γνωστό κωμικό Donald Tusk (ο οποίος, είπε και το αμίμητο, ότι δηλαδή θα προσπαθήσει να πείσει τους ηγέτες του G7 να καλέσουν, στις επόμενες συνόδους, ως 8η συμμετέχουσα χώρα, την Ουκρανία, στην θέση της Ρωσίας και προφανώς, αυτοί έστειλαν τον Πολωνό entertainer, από εκεί που ήλθε), η Βρετανία θα αποχωρήσει, στις 31 Οκτωβρίου του 2019, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Με, ή χωρίς συμφωνία, με την «Ε.Ε.» και χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Επιτέλους ξεβρώμισαν τα Εξάρχεια!

Του Χάρη Τζωρτζάκη  

Επιτέλους ξεβρώμισαν τα Εξάρχεια!

Επιτέλους θα μπορούμε να παίρνουμε τα κορίτσια μας και να βολτάρουμε στην πλατεία όπως παλιά. 

Οι μαχαιροβγάλτες, οι πρεζέμποροι, η μαφία, έπειτα από τη συντονισμένη επιχείρηση των ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ και κρατικής ασφάλειας, θα έρθουν αντιμέτωποι επιτέλους με την ελληνική δικαιοσύνη και όλοι εμείς, ασφαλείς πλέον, θα ξανακάνουμε τα Εξάρχεια την όαση που υπήρξε στο παρελθόν. 

Ευχαριστούμε Κυριάκο. 

Ευχαριστούμε Μιχάλη.

Κεντρικό ρόλο για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες στο σύστημα ασφάλισης απαιτούν οι τραπεζίτες

Στουρνάρας: «Κατάλληλα εποπτευόμενη αγορά ιδιωτικής ασφάλισης υγείας»

Μπορεί το ξήλωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, το οποίο άλλωστε τοποθετείται στον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, να μεθοδεύεται χρόνια πριν την τελευταία δεκαετία, ωστόσο με όχημα την κρίση και τα μνημόνια όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις από το 2009 και μετά συνέχισαν κλιμακώνοντας την ένταση της επίθεσή τους στα ασφαλιστικά δικαιώματα εργαζομένων, συνταξιούχων, αλλά και ανέργων.

Η είσοδος της ιδιωτικής ασφάλισης ως πυλώνας του Συστήματος Ασφάλισης δεν είναι κάτι καινούριο, το αντίθετο μάλιστα, κάθε αντι-ασφαλιστικός νόμος της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται ως συνέχεια του προηγούμενου, στρώνοντας τον δρόμο για την περαιτέρω διείσδυση και εδραίωσή του.

Προελαύνουν στη νεκρή ζώνη, αλλά δεν βαριέσαι

Του Άριστου Μιχαηλίδη 

Από το 2006 ο κατοχικός στρατός αναζητούσε τρόπο να προελάσει και να ελέγχει τη νεκρή ζώνη ανάμεσα στο ελληνοκυπριακό φυλάκιο της Λήδρας και το τουρκικό. Λίγο πριν ανοίξει το οδόφραγμα της Λήδρας έστησε γέφυρα στην οδό Κύκκου, που είναι στη νεκρή ζώνη, ώστε με το άνοιγμα της διόδου να εδραιώσει την προωθημένη θέση του και να ελέγχει τη διέλευση. Όταν άρχισαν οι έντονες συζητήσεις για το άνοιγμα του οδοφράγματος, και οι διαδηλώσεις των δικών μας φωστήρων, που ζητούσαν να ανοίξει το οδόφραγμα για «να πέσει το τείχος της ντροπής» (αυτοί που νόμιζαν ότι εδώ δεν έχουμε κατοχικό στρατό αλλά ένα πραγματικό τείχος, όπως του Βερολίνου, που άμα πέσει θα απελευθερωθεί ο τόπος) ο τότε Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος, έθεσε όρο να αποχωρήσει από τη νεκρή ζώνη ο κατοχικός στρατός και να κατεδαφιστεί η γέφυρα προτού συγκατανεύσει στο άνοιγμα της Λήδρας. «Είναι απλό το θέμα», έλεγε ο Τάσσος στις 30/10/2007. «Εάν η τουρκική πλευρά αφήσει το θέμα του καθεστώτος της ενδιάμεσης γραμμής να λυθεί από τα ΗΕ, όπως έχουμε προτείνει εμείς, αντί να επιμένουν τώρα να τους αναγνωριστεί καθεστώς επικυριαρχίας σε αυτό τον χώρο, και αν δεχτούν να μετακινηθούν τα στρατεύματα από την περιοχή, μπορεί να ανοίξει πολύ-πολύ σύντομα η δίοδος. Δεν πρόκειται όμως να ανοίξουμε τη δίοδο, και ούτε πιστεύω κανένας το επιθυμεί –όποιος το επιθυμεί ας το πει– με την παρουσία τουρκικών στρατευμάτων και υπό διεκδίκηση της νεκρής ζώνης από τον τουρκικό στρατό».

Επιτελική ταβέρνα

«Η Ελλάδα αργεί να πεθάνει»

Του Χρήστου Γιανναρά

Σαράντα πέντε χρόνια τώρα (από το 1974) δεν μοιάζει να ακούστηκε, ίσως ούτε μία φορά, η άλλοτε συχνότατη απειλή ή προειδοποίηση ότι «η Ελλάδα κινδυνεύει». Πιθανό να θεωρούμε όλοι πια αυτονόητο ότι «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Κάποτε το τραγουδούσαμε, αν και ξέραμε ότι είναι υποβολιμαίο. Τώρα, βυθισμένοι στον έσχατο ευτελισμό της πολλαπλής επιτρόπευσης, μοιάζει και να το πιστεύουμε.

Οι απειλές ιστορικού αφανισμού μας αιτιολογούσαν πάντοτε κάποια εκτροπή από την ομαλότητα, συνήθως δικτατορία. Για κάθε αυθαίρετη αναστολή λειτουργίας του Συντάγματος υπήρχε επίκληση κινδύνου για την κρατική μας επιβίωση. Η συχνή επανάληψη της έσχατης αυτής απειλής την κατέστησε αναξιόπιστη. Σήμερα δεν τολμάει κανείς να μιλήσει για κίνδυνο ιστορικής εξαφάνισης του Ελληνισμού.

Αποτέλεσμα: προκλητικές, εξόφθαλμες πράξεις προδοσίας, ανενδοίαστα κοινωνικά κακουργήματα, είναι αδιανόητο να τιμωρηθούν. Ο εξωφρενικός υπερδανεισμός της χώρας, η αποδοχή της «επιτρόπευσης» όταν οι γαλλο-γερμανικές

Τράπεζες κατείχαν την πλειονότητα των απαξιωμένων ελληνικών «ομολόγων», η συναίνεση να περιέλθουν οι εντόπιες Τράπεζες στην ιδιοκτησία των δανειστών της χώρας, είναι πολιτική μισθαρνίας που μένει περιέργως ατιμώρητη από τους ψηφοφόρους.

Μέσα σε αυτό το κλίμα ο για πρώτη φορά πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεσμεύτηκε προγραμματικά στη Βουλή ότι θα τολμήσει πρωτοβουλίες με ιστορικές προοπτικές. Τι σημαίνει «ιστορικές προοπτικές»; Σημαίνει κάποια πίστη, έστω και όχι ορθολογικά θωρακισμένη, ότι το υπερχρεωμένο και οργανωτικά κωμικό ελλαδικό κρατίδιο θα επιβιώσει χρονικά. Σημαίνει, δεύτερον, ότι μια κυβέρνηση στην Ελλάδα μπορεί ακόμα να οραματίζεται: να δείχνει πως πιστεύει ότι «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει».

Συνταγή «όλα στο τραπέζι» από την κατοχική Τουρκία

Του Κώστα Βενιζέλου 

Όλα τα σενάρια και μορφές λύσης να τεθούν στο τραπέζι των συνομιλιών όπως και το θέμα της ενέργειας, αξιώνει η τουρκική πλευρά για να επαναρχίσει μια νέα διαδικασία διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Συναφείς πληροφορίες αναφέρουν πως η Άγκυρα θεωρεί ότι σε περίπτωση επανέναρξης των διαπραγματεύσεων ενώπιον των εμπλεκομένων θα πρέπει να υπάρχουν όλες οι επιλογές, από τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, τη συνομοσπονδία μέχρι και τα δύο κράτη, τη συμφωνημένη διχοτόμηση. 

Την ίδια ώρα, αν και η τουρκική θέση είναι πως το θέμα του φυσικού αερίου πρέπει να ξεκαθαρίσει από τώρα με αποδοχή από την Κυπριακή Δημοκρατίας μιας φόρμουλας για συνδιαχείριση με τους Τουρκοκύπριους (σ.σ. με την Τουρκία), ωστόσο, είναι προφανές πως εάν αυτή η επιδίωξή τους δεν πετύχει σε πρώτη φάση, το ζήτημα θα τεθεί στις διαπραγματεύσεις. Με στόχο, πάντα, τον «δίκαιο διαμοιρασμό».

Σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές, η Άγκυρα είχε δώσει εντολές στον Ακιντζί να εγείρει το θέμα τού «όλα στο τραπέζι» κατά την άτυπη συνάντησή του με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, που πραγματοποιήθηκε στις 9 Αυγούστου. Αυτό έγινε, υπό μορφή βολιδοσκόπησης, πλην όμως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης φέρεται να απέρριψε την ιδέα. Επέμεινε, όπως προέκυψε και στις δηλώσεις που έκανε μετά τη συνάντηση, «στη συμφωνημένη βάση» του Κυπριακού. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως από το «όλα στο τραπέζι» η Τουρκία ευνοεί τη συνομοσπονδία, η οποία της προσφέρει τη δυνατότητα πλήρους ελέγχου του νησιού: Κυρίαρχη στον βορρά και με ρόλο και λόγο στον νότο. Η τουρκική πλευρά προφανώς θεωρούσε πως ο Πρόεδρος θα δεχόταν την ιδέα καθώς συζητήθηκαν αυτά σε προηγούμενες κατ’ ιδίαν επαφές.

Όλοι σύμβουλοι

Το τέλος της Αριστεράς όπως την ξέραμε

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

«Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας

Πολλοί δεν ξέρουν

Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους…»

[Από το Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου του Μπέρτολτ Μπρεχτ]

Όπως όλα δείχνουν, η υπαρκτή πλέον Δύση είναι ένα μόρφωμα εχθρικό προς την παραδοσιακή ευρωπαϊκή κουλτούρα, τις ελληνο-ρωμαϊκές αξίες και τα μεγάλα απελευθερωτικά και δημοκρατικά κινήματα που γέννησαν αυτό που συνηθίσαμε να λέμε «δυτικό πολιτισμό» (αν και υπάρχουν πολλές ενστάσεις εδώ).

Σήμερα, δεν βρίσκονται πλέον σε αντίθεση, όπως τους προηγούμενους αιώνες, από την μια, οι υποστηρικτές της (δεξιάς) τάξης της θεσμοποιημένης ανισότητας και, από την άλλη, οι (αριστεροί) κληρονόμοι του Διαφωτισμού. Η τωρινή πραγματικότητα βρίσκει, από την μια πλευρά, εκείνους που, σύμφωνα με την «φιλελεύθερη» παράδοση των Άνταμ Σμιθ, Μίλτον Φρήντμαν και Φρήντριχ Χάγιεκ, ταυτίζουν την ελευθερία με την συνεχή επέκταση της αγοράς και, απ’ την άλλη, είναι αυτοί που πιστεύουν ότι το ζητούμενο είναι η αόριστη επέκταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό έχει διατυπωθεί με μεγάλη σαφήνεια από τον Γάλλο φιλόσοφο Ζαν-Κλωντ Μισεά (Jean-Claude Michéa), ο οποίος μέσα από το έργο του εξηγεί και τεκμηριώνει το Τέλος της εικόνας της Αριστεράς που γνωρίσαμε μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Αγνοημένος από το κατεστημένο των μίντια και την ενσωματωμένη «προοδευτική» διανόηση για χρόνια, ο Γάλλος φιλόσοφος φαίνεται να δικαιώνεται από τις τελευταίες εξελίξεις στην χώρα του αλλά και στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση της οικονομικής κρίσης, των Κίτρινων Γιλέκων και του Brexit.

Δ. Κουφοντίνας: Αν, ιστορικά, η καταστολή είναι εγγεγραμμένη στο DNA της Δεξιάς, ιστορικά στο DNA της Αριστεράς είναι εγγεγραμμένη η αντίσταση, η ρήξη.

Του Δημήτρη Κουφοντίνα

Το πρώτο ταξίδι του νέου υπουργού των Εξωτερικών ήταν στις ΗΠΑ, το δεύτερο στο Ισραήλ. Έτσι, για να μην μείνει αμφιβολία ποιοι είναι οι γεωπολιτικοί κύριοι της χώρας, και σε ποιους εκχωρείται η εξωτερική πολιτική.
Ακόμη πιο στενή θα είναι η πρόσδεση στο άρμα των ΗΠΑ, ακόμη πιο μεγάλη η δέσμευση στον άξονα Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα, ακόμη πιο γρήγορες (γεωπολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά) οι εξελίξεις στην περιοχή – για να πάρει και ο ελληνικός καπιταλισμός ένα τμήμα των κερδών, αδιαφορώντας για τις συνέπειες για τον ελληνικό λαό. Όσο για τη δήλωση του υπουργού, «ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα έχει ολοσχερώς εξαλειφθεί», και μόνο που ένιωσε την ανάγκη να την κάνει, σημαίνει ότι αυτό δεν ισχύει, ότι δεν έχουν καταφέρει τόσα χρόνια να σβήσουν τη συλλογική μνήμη.

Εκλεκτός των ΗΠΑ είναι και ο νέος αρχηγός της ΕΥΠ, μια υπαγορευμένη επιλογή που επαναφέρει μνήμες Αβρακότος και Πιουριφόι. Εκλεκτός και ο νέος υπουργός της Αστυνομίας,  παρασημοφορημένος από το FBI και με τα WikiLeaks να αποκαλύπτουν τις πολύ στενές σχέσεις του με την πρεσβεία. Όχι ότι η ΝΔ δεν είχε δικούς της με τέτοιες σχέσεις, όμως χρειάζονταν έναν χρήσιμο κεντρώο, «πρόθυμο» να υλοποιήσει το δόγμα Νόμος και Τάξις.

Γιατί η δημοκρατία μας είναι "εκλόγιμη μοναρχία"

Του Γιώργου Κοντογιώργη

Αυτό που σήμερα αποκαλούμε δημοκρατία δεν είναι ούτε δημοκρατία, ούτε αντιπροσωπευτική πολιτεία. Αν θέλουμε να το ορίσουμε με βάσει αυτό που πράγματι είναι, θα το ονομάσουμε εκλόγιμη μοναρχία. Είναι κυριολεκτικά μια αυστηρά μοναρχευομένη ολιγαρχία. Ένα πολίτευμα κρίνεται από το ποιος κατέχει το πολιτικό σύστημα. Σήμερα, το πολιτικό σύστημα το κατέχει σε πρώτο και τελευταίο βαθμό ο πρωθυπουργός ή, αλλού, ο πρόεδρος.

Υποτίθεται ότι ιδιοκτήτης του πολιτικού συστήματος είναι το νομικό πλάσμα του κράτους. Στην πραγματικότητα, όμως, το κατέχει και το διαχειρίζεται ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Η κοινωνία είναι ιδιώτης. Δεν μετέχει του πολιτικού συστήματος. Ο πρωθυπουργός είναι και εντολέας και εντολοδόχος, με τον λαό να διαιτητεύει απλώς με την ψήφο του για να πει ποιος θα είναι ο εκλόγιμος μονάρχης.

«Μικρός Καλλιεργητής»: Ο τραπεζικός που έγινε αγρότης!

Ανοικτό αγρόκτημα φυσικής καλλιέργειας, όπου οι πολίτες θα μπορούν να μαζεύουν μόνοι τους για κατανάλωση τα ...micro και baby προϊόντα που καλλιεργεί ήδη, σχεδιάζει να δημιουργήσει άμεσα στη Θεσσαλονίκη ο σαραντατετράχρονος πρώην τραπεζικός, Νίκος Σταθόπουλος, ο οποίος μετά από δύο πνευμονικές εμβολές επέστρεψε στη γη και «βρήκε την υγειά» του όπως λέει, ζώντας το όνειρό του ως... «Μικρός Καλλιεργητής».

«Μικρός», γιατί «δουλεύω σε μικρή έκταση και καλλιεργητής, γιατί είμαι ένας καλλιτέχνης που εκτελώ καλό έργο. Θα έλεγα συγκεκριμένα ότι είμαι καλλιεργητής. Ο καλλιεργητής που εκτελεί καλό, όμορφο έργο (κάλλος + έργο), όπως ένας καλλιτέχνης δημιουργεί όμορφη τέχνη (κάλλος + τέχνη)» σημείωσε, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το πώς προέκυψε η επωνυμία της νέας του επιχείρησης.

«Έφυγα από την τράπεζα τον Νοέμβριο του 2016 κυνηγώντας τον κόσμο και σήμερα αυτό που οραματίζομαι και δουλεύω είναι να τον πείσω να τρώει υγιεινές και ωφέλιμες τροφές, απαλλαγμένες από χημικά» τόνισε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο σαραντατετράχρονος, προσθέτοντας «βρίσκομαι σε αναζήτηση έκτασης περί τα 5 στρέμματα κοντά στην πόλη της Θεσσαλονίκης και στόχος μου είναι να μεταφέρω όλη μου την δραστηριότητα στο νέο μου σπίτι από την Ξηρόβρυση Κιλκίς όπου βρίσκομαι σήμερα».

Όταν η προτεραιότητα ενός κράτους είναι η απώλεια ζωών και όχι η διάσωση τους

Πανεπιστημιακό άσυλο. Υπό το φως των θεσμών στην αρχαιότητα

Του Δημήτρη Γ. Μπούσμπουρα

Για να εξετάσει κανείς τον θεσμό του ασύλου θα πρέπει να ανατρέξει στον ομώνυμο αρχαίο θεσμό που συνδέονταν στενά με τον θεσμό της Ικετείας όπως τον γνωρίζουμε από την Ιλιάδα και τις αρχαίες τραγωδίες[1].

Είναι γνωστή η θανάτωση των συνεργατών του πραξικοπηματία Κύλωνα και των συντρόφων του, τον 7ο π.Χ. αιώνα. Ο Κύλων μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα διέφυγε αλλά οι σύντροφοί του κατέφυγαν στο ιερό καθώς θεώρησαν ότι η σύνδεσή τους με το ιερό θα τους διασφάλιζε την ασυλία, σύμφωνα με τα καθιερωμένα. Η ασυλία όμως δεν έγινε σεβαστή και βρέθηκαν προσχήματα για την δολοφονία τους. Στον Παρθενώνα δέθηκαν με σχοινί στο βάθρο του αγάλματος της Αθηνάς αλλά, όπως γράφει ο Πλούταρχος, το σκοινί «έσπασε από μόνο του» κάτι που θεωρήθηκε προς στιγμή ότι θα απάλλαζε τους δολοφόνους τους, τον Μεγακλή και τους εταίρους του, από την κατηγορία της ιεροσυλίας.  Όταν οι στασιαστές βγήκαν από τον ναό τους δολοφόνησαν προ του ιερού των Ευμενίδων.  Αν και ο Μεγακλής εξορίστηκε, ενέσκηψε στην πόλη λοιμός με πολλούς θανάτους, κάτι που ερμηνεύτηκε ως θεία δίκη που στην περίπτωση αυτή ονομάστηκε Κυλώνιον άγος.

Αμαζόνιος SOS! οι πνεύμονες του πλανήτη!

Παγκόσμια κραυγή αγωνίας για την καταστροφή του Αμαζονίου.

Μηδενίζοντας το Έθνος, ενισχύεται ο εθνικισμός: Και ο Εθνικισμός οδηγεί σε τραγικά γεγονότα

File Photo: Στιγμιότυπο από παλαιότερη παρέλαση στη Θεσσαλονίκη, 28 Οκτωβρίου 2018 ΑΠΕ ΜΠΕ, PIXEL, ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

Του Νίκου Αντωνιάδη – Νέα Υόρκη

Είπα να σωπάσω. Σκέφτηκα πως ότι κι αν (τους) πούμε είναι σαν να ρίχνουμε αυγά στον τοίχο. Μα δεν έχουν το Θεό τους (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Δικαίωμα τους, αλλά κανείς δεν έχει δικαίωμα να αμφισβητεί τα πιστεύω κανενός, αρκεί να μην είναι ακραία και να μην προκαλούν ζημιά σε συνανθρώπους μας. Αρκεί να προάγουν τη Δημοκρατία και να αναδεικνύουν την ελευθερία του λόγου και όχι την ενθάρρυνση της βίας και του bullying. Μάιος 2019 Πανεπιστήμιο Harvard,

Παρουσίαση Μελέτης για τα παιδιά της Κύπρου*:

Μεταξύ άλλων αποτελεσμάτων:

1) Η καταπίεση των παιδιών τα αποτρέπει από το να εργαστούν για μια καλύτερη κοινωνία και να πάνε στην κάλπη για το καλό του τόπου τους

2) Η ποιότητα των μαθημάτων (είδος, όχι ποσότητα) σπρώχνει τα παιδιά στην (υγιή) κοινωνία και στην κάλπη απομακρύνοντας τα από αρνητικές ενέργειες (bullying, ναρκωτικά, βία, κ.λπ.)

3) Η ενθάρρυνση της Πολιτείας και των καθηγητών μπορεί να σπρώξει τα παιδιά στην (υγιή) κοινωνία και στην κάλπη απομακρύνοντας τα από αρνητικές ενέργειες (bullying, νσρκωτικά, βία, κ.λπ.).

4) Η γενιά που γεννήθηκε μεταξύ 1977-2000 (millennials) μεγαλώνει με την τεχνολογία όμως νοιάζεται για το μέλλον της και περιμένει από τους “πάνω” να τους εμπλέξει (όλα αυτά μέσα από διεθνείς έρευνες) 5) Όχι μόνο στην Κύπρο και την Ελλάδα, ένας στους τρεις πολίτες δεν ψηφίζει, ενώ σχεδόν ένας στους δυο νέους ούτε γυρίζει να δει την Πολιτεία (παρόλο που “την” διαβάζει και ενδιαφέρεται)

6) Σε Κύπρο, Ελλάδα και πολλές άλλες δημοκρατικές χώρες, οι γενιές πριν το 1977 μεγάλωσαν με το τρίπτυχο: Μητέρα – Πατρίδα – Θρησκεία

Κι εδώ τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα: Θα αλλάξει αυτό το τρίπτυχο με τον εθνομηδενισμό; Που να χτυπιόμαστε ανάποδα, να ρουφάμε την Μεσόγειο και να την κάνουμε σάλιο να τη δώσουμε στον Τούρκο, ΜΟΝΟ ακρο-δεξιά της Μεσογείου στέλνουμε τη νέα γενιά, η οποία με το δίκιο της διερωτάται και φουσκώνει μέρα με τη μέρα!.

17 Αυγούστου 1944 - Η ματωμένη μέρα και η αληθινή αριστερά

Του Γιώργου Γκόντζου

Η τιμή στους ήρωες, ο αγώνας ενάντια στους κατακτητές που ήταν και ναζιστές, και σύγχρονες διαστρεβλώσεις.  Διάβαζα, ξανά, αυτές τις μέρες την ιστορική, πράγματι ανακοίνωση της Αχτιδικής Επιτροπής της Κομματικής Οργάνωση Κοκκινιάς του ΚΚΕ, που κυκλοφόρησε το βράδυ, μετά το μπλόκο από τους Γερμανούς, ναζιστές και τους δοσίλογους συνεργάτες τους, στις 17 Αυγούστου 1944.

Πέρα από την πολλαπλή αξία που έχει ένα τέτοιο ντοκουμέντο, υπάρχουν ενδιαφέρουσες επισημάνσεις, για την ακρίβεια λέξεις και φράσεις που, για να είμαστε ειλικρινείς, είναι απούσες στο λεξιλόγιο της σύγχρονης αριστεράς, όλων σχεδόν των τάσεων, ενώ τυχόν χρησιμοποίησή τους σε κατατάσσει, άνευ πολλών σκέψεων, σε κατηγορίες υπόπτου προελεύσεως, σκοτεινών προθέσεων και ποταπών παρεκκλίσεων. Ας διαβάσουμε μερικά σημεία της ανακοίνωσης και ας θυμηθούμε αντίστοιχες αναφορές.

Εναντίον των κτηνοτροφικών πάρκων και των χωροτακτών

Του Δημήτρη Γ. Μπούσμπουρα

Αφορμή για το κείμενο αυτό ήταν η μελέτη μερικών χωροταξικών σχεδίων που έδειχναν πλήρη άγνοια για τις βασικές λειτουργίες των παραγωγικών δραστηριοτήτων που ήθελαν να ρυθμίσουν.

Στις περισσότερες χώρες του κόσμου οι χωροτάκτες είναι γεωγράφοι. Έχουν μάθει δηλαδή στοιχεία γεωλογίας, οικολογίας, ανθρωπολογίας, κοινωνιολογίας και άλλα. Στην Ελλάδα όμως οι χωροτάκτες είναι στην πλειοψηφία τους πολιτικοί μηχανικοί – πολεοδόμοι. Έτσι όσο και να θέλουν να ξεφύγουν από την τετράγωνη λογική του μπετατζή, τους είναι δύσκολο. Η σκέψη και τα σχέδιά τους τους είναι σε κουτάκια, όπως τα κλουβιά που χτίζουν οι συνάδελφοί τους. Είμαστε άλλωστε από τις λίγες χώρες όπου ο σχεδιασμός κτιρίων μπορεί να γίνει από πολιτικό μηχανικό και όχι από αρχιτέκτονα.

Η τετράγωνη σκέψη του χωροτάκτη οδηγεί στον απόλυτο διαχωρισμό των χρήσεων γης. Οι κατοικίες γίνονται αντιληπτές ως υπνωτήρια και οι παραγωγικές δραστηριότητες είναι η καθεμία στον δικό της χώρο.

Έτσι θα δούμε στα Χωροταξικά Σχέδια των δήμων την απόδοση όλης της παράκτιας  ζώνης στην δόμηση, αυτήν την κατά παρέκκλιση εκτός σχεδίου δόμηση στην γεωργική γη αν κάποιος διαθέτει 4 στρέμματα. Το όραμα του πολιτικού μηχανικού – χωροτάκτη είναι να χτιστεί όλη η ακτή και να μοιάζει σαν τις ακτές της Αττικής ή της δυτικής Θεσσαλονίκης έως την Χαλκιδική, και σε μία ζώνη επιτρέπει μόνο εξοχικές κατοικίες. Εσωτερικά της παράκτιας ζώνης μπορούν να ρυθμιστούν οι υπόλοιπες χρήσεις γης που δεν θα ενοχλούν την εξοχική κατοικία και τα beach bar. Αλλά τα ελαιοτριβεία π.χ. πρέπει να είναι λίγα και μακρυά από οικισμούς. Ο χωροτάκτης, αντί να σκεφτεί λύσεις για το πρόβλημα των αποβλήτων ή ακόμα καλύτερα πως αυτά να χρησιμοποιηθούν αντί να ρίχνονται ανεπεξέργαστα στο δίπλα ρέμα, θέλει να καταργήσει τα παλιά ελαιοτριβεία και να βάλει στην θέση τους, ει δυνατόν, μία μόνο βιομηχανική μονάδα.

Η λαιμαργία για εξουσία

και άλλες γαστριμαργικές ιστορίες

Η πρόσφατη ευρεία επικράτηση της ΝΔ στις ευρωεκλογές άνοιξε την όρεξη για την διαδοχή της κυβερνητικής εξουσίας, για την ακρίβεια τη συνέχιση της λαιμαργίας για εξουσία που διακατέχει τον κάθε Τσίπρα, τον κάθε Μητσοτάκη και όλη τη κουστωδία που διατρέχει και συνδέει τους ευρύτερους κομματικούς σχηματισμούς. Είναι συχνό το φαινόμενο άνθρωποι να έχουν ανάγκη επίδειξης της ισχύος τους και του πλούτου τους (πραγματικού ή φανταστικού). Άλλες φορές κάποιοι ζουν όπως οι επιδειξίες, αλλά θέλουν να το κρύψουν. Είναι βέβαιο ότι οι image makers επιλέγουν να μην εκτίθενται οι πελάτες τους (πρωθυπουργοί και σία) σε θαλαμηγούς με πούρα και άλλα τιμαλφή. Σε αυτή τη περίπτωση ο ιδιοκτήτης των πολυτελών αυτών παγίων επιδεικνύει τον πλούτο του στη κοινωνία και οι διαχειριστές λάγνοι της εξουσίας απολαμβάνουν αυτόν τον πλούτο στα «κρυφά» και μουλωχτά, μην τυχόν και καταλάβει κάτι ο ψηφοφόρος του συστήματος.

Σούπερ μάρκετ- τηλεόραση

Του Κώστα Γκιώνη  

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης έλεγε ότι για να βρεθούμε σε μια κοινωνική και ατομική αυτονομία, πρέπει να αφυπνιστούμε από το λήθαργο της αποχαύνωσης των σούπερ μάρκετ και της τηλεόρασης. (Η Δυνατότητα μιας αυτόνομης κοινωνίας) Μπουένος Άιρες 1993

Τα δύο αυτά μέσα, δηλαδή το σούπερ μάρκετ και η τηλεόραση είναι οι πυλώνες των καθεστώτων των φιλελεύθερων ολιγαρχιών, έλεγχος της τροφής και του νου, των βασικών λειτουργιών των σύγχρονων κοινωνιών.

Το σούπερ μάρκετ είναι μια ιδιαίτερη επιστήμη, το πως τοποθετείται το προϊόν στο κατάστημα, σε πιο ράφι, δηλαδή το ύψος του ραφιού από το έδαφος, ώστε να είναι στο ύψος του ματιού ενός μέσου ανθρώπου, σε πιο σημείο του καταστήματος, αν είναι σε ιδιαίτερο σημείο προώθησης.

Το προϊόν βέβαια πού θα προωθηθεί δεν είναι θέμα ποιότητας, αλλά του πόσα χρήματα έχουν καταβληθεί από τον παραγωγό του προϊόντος στους ιδιοκτήτες του σούπερ μάρκετ και πόση διαφήμιση έχει κάνει στα ΜΜΕ, όσα πιο πολλά δώσει κάποιος σε τόσο καλύτερο σημείο θα τοποθετηθεί το προϊόν του, άρα και θα κάνει περισσότερες πωλήσεις.

Νεοδημοκρατικά όνειρα θερινής νυκτός

Του Δημήτρη Μηλάκα

Το καλοκαίρι τελειώνει μαζί με τις ψευδαισθήσεις που έχουν την τάση να επωάζονται τις θερινές νύχτες, ειδικά όταν αυτές συμπίπτουν με εκλογικές νίκες και θριάμβους. Τα μελτέμια της αισιοδοξίας που φουσκώνουν τις προσδοκίες μαζί με τα μυαλά των νικητών κοπάζουν καθώς αρχίζει να φαίνεται η κακοτράχαλη ακτή της πραγματικότητας, την οποία θέλει δεν θέλει θα πατήσει η κυβέρνηση της Ν.Δ. και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τον Σεπτέμβριο. 

Τότε, κατά την πρώτη επαφή των κυβερνητικών εξαγγελιών, των υποσχέσεων και των προσδοκιών που όλα αυτά δημιουργούν με τα κομπιουτεράκια των δανειστών θα αντιληφθεί και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως και οι προηγούμενοι που βρέθηκαν στη θέση του, ότι «τα συμφωνηθέντα πρέπει να τηρούνται». 

Το τι είναι υποχρεωμένη να τηρήσει η κυβέρνηση της Ν.Δ. το γνώριζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης πριν να γίνει πρωθυπουργός. Άλλωστε αυτός και το κόμμα του ψήφισαν (και) το μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015. 

Λέων Τρότσκι... επαναστάτης ή αντεπαναστάτης;

Του Νίκου Κλειτσίκα

★ Πριν 79 χρόνια, στις 20 Αυγούστου 1940 στην πόλη του Μεξικού, στο καταφύγιο-βίλα του Λεφ Νταβίντοβιτς Μπρονστέιν, γνωστός ως Λέων Τρότσκι, Μπολσεβίκος επαναστάτης που μετά το θάνατο του Λένιν διαγράφηκε από Κομουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης λόγω των διαφωνιών του με τον Στάλιν και τις αντιθέσεις του με τον αποκαλούμενο "σταλινισμό" και "μαοϊσμό", ο Ραμόν Μερκαντέρ δίνει φονικό κτύπημα στο κεφάλι και την επομένη πεθαίνει ο βαριά τραυματισμένος Τρότσκι.
Το φονικό κτύπημα από τον Ραμόν Μερκαντέρ, Ισπανό κομουνιστή με αγώνες και φυλακίσεις εναντίον του ισπανικού φασισμού (Φρανκισμός), που θεωρεί τον Τρότσκι υπηρέτη των ιμπεριαλιστών, αντεπαναστάτη, προδότη κι εχθρό της σοσιαλιστικής ΕΣΣΔ.
Ο Τρότσκι με οργανώσεις που υποστήριζαν τις απόψεις του περί ερμηνείας του Μαρξισμού-Λενινισμού ιδρύουν το 1938 την 4η κομουνιστική Διεθνή που θα οδηγούσε στην παγκόσμια επανάσταση, θέτοντας στην ίδια πλευρά τον καπιταλισμό και την ΕΣΣΔ.

Ενώ η NESTLE εξάγει εκατομμύρια λίτρα από τη γη τους, οι κάτοικοι δεν έχουν πόσιμο νερό

Σε απόσταση 90 λεπτών από τον Τορόντο, οι κάτοικοι της κοινότητας First Nations παλεύουν καθημερινά με την λειψυδρία, ενώ την ίδια στιγμή η Nestlé αντλεί εκατομμύρια λίτρα νερού από την περιοχή. 

Η κοινότητα υποφέρει από την έλλειψη νερού ενώ βασικές καθημερινές ανάγκες όπως η χρήση της τουαλέτας και του μπάνιου δεν μπορούν να ικανοποιηθούν. Και όλα αυτά σε μια μία χώρα όπως ο ανεπτυγμένος Καναδάς.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Guardian, τα δωρεάν εκατομμύρια λίτρα νερού από την περιοχή αντλούνται σε καθημερινή βάση με αποτέλεσμα να εξαντλούνται οι πηγές και να μην υπάρχει περιθώριο ανανέωσης. 

«Το 90% των σπιτιών της κοινότητας δεν συνδέονται με το δίκτυο νερού», λέει ο Michael Montour, διευθυντής δημοσίων έργων της First Nations. 

Οι Γερμανοί μαρξιστές και το Ανατολικό Ζήτημα

«Αν υπάρχει τώρα κάποια δύναμη που μπορεί να είναι επικίνδυνη για τη Ρωσία στην Ανατολική Μεσόγειο, παρά τις οικονομικές δυσχέρειές της, αυτή είναι η οικονομικά αναδυόμενη Ελλάδα»

Του Γιάννη Ξένου 

σκίτσο του «κόκκινου σουλτάνου» (από το αίμα που έχυσε), Αβδούλ Χαμίτ

Οι σφαγές των Αρμενίων τα έτη 1894-1896 από τον σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ (που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως η πρώτη φάση της αρμενικής Γενοκτονίας), η Κρητική Επανάσταση του 1895-1898 και ο επακόλουθος Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1897 προκάλεσαν ζωηρές συζητήσεις μεταξύ των Γερμανών μαρξιστών για το αν έπρεπε να πάρουν θέση υπέρ των εξεγερμένων χριστιανών ή να διατηρήσουν τη φιλοτουρκική στάση των Μαρξ και Ένγκελς. Όπως αναφέρει ο Γ. Καραμπελιάς1, οι Μαρξ και Ένγκελς, από το 1853 και μετά, θεωρούσαν ότι «η Ρωσία καθίσταται ο κατ’ εξοχήν εχθρός της ευρωπαϊκής Επανάστασης και οι Έλληνες καθώς και οι ελληνικές και σλαβικές επαναστατικές απόπειρες καταδικάζονται ως υποκινούμενες από τη Ρωσία». Η θέση αυτή θεωρούνταν θέσφατο για τους Γερμανούς συνεχιστές των Μαρξ-Ένγκελς, όπως ο Βίλχελμ Λίμπκνεχτ (1826-1900), που το 1867 ίδρυσε το Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα- σύντροφος και φίλος των Μαρξ και Ένγκελς από το 1848. Απέναντι στις φιλοτουρκικές απόψεις μιας «μαρξιστικής ορθοδοξίας» τοποθετείται η Ρόζα Λούξεμπουργκ, που παίρνει ξεκάθαρη θέση υπέρ της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στη διαμάχη που διήρκεσε δύο χρόνια (1896-1897) τοποθετήθηκαν όλα τα βαριά ονόματα του γερμανικού μαρξισμού της εποχής, Καρλ Κάουτσκι και Έντουαρντ Μπερνστάιν.