2021 Καλή χρονιά!

Τι σημαίνουν τα Χριστούγεννα για τους πιστούς και τι για όσους δεν πιστεύουν;

Στα Άκρα | Θανάσης Παπαθανασίου, Γιώργος Κόρδης

ΚΛΙΚ στην φωτογραφία για να δείτε την εκπομπή...

Τι σημαίνουν τα Χριστούγεννα για τους πιστούς και τι για όσους δεν πιστεύουν;

Ποιο είναι το νόημα της ενανθρώπισης του Θεού;
Πρόκειται απλώς για μία επίσκεψή του στον κόσμο;
Γιατί ο Χριστός γεννήθηκε μέσα σε μία σπηλιά, ανάμεσα σε χνώτα ζώων και τα πρώτα δώρα που τού προσεφέρθησαν ήταν από ξένους, τους τρεις Μάγους;
Κινδυνεύει η ελευθερία του ανθρώπου από τον περιορισμό στις δύο διαστάσεις και τις δύο αισθήσεις (όραση-ακοή) της εικονικής πραγματικότητας κατά τη ραγδαία εξάπλωση της τεχνολογίας, που βιώνουμε εν μέσω της πανδημίας;

Για 45 δεύτερα τον αποκαλούσε νέγρο και μετά παρακαλούσε να τον αφήσει (βίντεο)

Αυτό που συνέβη σε σούπερ μάρκετ του Οχάιο, δεν είναι πρωτοφανές. Να εμφανίζεται ο λευκός ρατσιστής όλο τουπέ και τσαμπουκά και να βρίζει έναν μαύρο, αλλά όταν άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες ψιλές, εκείνος να κλαίει και να εκλιπαρεί για έλεος. Αυτή είναι μια συνήθης τακτική των ρατσιστών και των ακροδεξιών. Να προκαλούν και μετά να ζητάνε έλεος. Θυμηθείτε εξάλλου τα «παιδιά» της Χρυσής Αυγής πως ήταν όταν εγκληματούσαν και πως καθόντουσαν σούζα στο δικαστήριο.
Στο Οχάιο λοιπόν ένας λευκός άρχισε να βρίζει έναν μαύρο. Επί 45 δευτερόλεπτα τον αποκαλούσε υποτιμητικά «νέγρο» και μετά ζητούσε έλεος. Μάλιστα ο μαύρος που τον ανέχτηκε και πολύ μάλιστα του έσπασε στο πρόσωπο ένα κουτί μπύρας.

Κυβερνά ο πλούτος

Τελικά, το εμβόλιο είναι χρώματος μπλε – Ο καθηγητής που εξευτέλισε την κυβέρνηση Μητσοτάκη

Του Βαγγέλη Γεωργίου

Οι εμβολιασμοί επωνύμων της ΝΔ μου θύμισαν έναν γιατρό και ταυτόχρονα καθηγητή Ελληνικών στη Δανία, γόνο πλούσιας οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν ισχυρός πολιτικός παράγοντας, ενώ εκείνος τύγχανε να είναι και γιατρός του Δανού Βασιλιά. Όταν "χτύπησε" την πόρτα της πόλης του η τρομερή πανώλη, αρνήθηκε να εγκαταλείψει την πόλη όπως άλλοι του συναφιού του. Έμεινε πίσω να βοηθήσει τους αρρώστους, ώσπου ασθένησε και ο ίδιος και πέθανε. Αυτά συνέβησαν το 1654 και ο ηρωϊκός γιατρός ήταν ο αξέχαστος Δανός Ole Worm.

Μετά από αιώνες, η πρωθυπουργός της Δανίας Μέττε Φρέντρικσεν έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση, ενόψει των εμβολιασμών για μια άλλη επικίνδυνη πανδημία, τον κορονοϊό: «Στη Δανία αποφασίσαμε ότι οι πολίτες που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες και το προσωπικό πρώτης γραμμή των νοσοκομείων θα εμβολιαστεί πρώτα. Το κάναμε για να αποτρέψουμε σοβαρές ασθένειες και θανάτους. Από τη στιγμή που δεν ανήκω σε ομάδα υψηλού κινδύνου, θα περιμένω να έρθει η σειρά μου». Στην Ελλάδα, ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι πρώτα θα εμβολιαστούν το υγειονομικό προσωπικό, μετά οι ευπαθείς ομάδες και στο τέλος όλοι οι υπόλοιποι.

Ήρθε, όμως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και ανακοίνωσε ότι «ανάμεσα στους 215.000 συμπολίτες μας που θα εμβολιαστούν πρώτοι, είναι και 126 πρόσωπα της πρώτης γραμμής απολύτως κρίσιμοι για τη λειτουργία της κυβέρνησης και τη συνέχεια του κράτους». Αλήθεια, ποια είναι τα πρόσωπα πρώτης γραμμής;

Ευρωπαϊκό φιάσκο η "επιχείρηση εμβολιασμός"

Του Κώστα Γρίβα

Η κακή διαχείριση του κορονοϊού από την ΕΕ, από την αρχή του φαινομένου μέχρι σήμερα, μας αναγκάζει να εξαγάγουμε ένα αμείλικτο γεωπολιτικό συμπέρασμα: η ΕΕ δεν είναι απλώς ανεπαρκής. Καταντάει μέχρι και επικίνδυνη. Με την εμφάνιση, λοιπόν, του κορονοϊού, το πρόβλημα θα μπορούσε να έχει περιοριστεί αποφασιστικά, ή ακόμη και να εξαλειφθεί, αν απλώς η ΕΕ έκλεινε εγκαίρως τα σύνορά της με την Κίνα και εν συνεχεία με οποιαδήποτε άλλη χώρα εμφανιζόταν ο ιός.

Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες ολιγώρησαν, αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν πολιτικά αντανακλαστικά. Οι δε εθνικές κυβερνήσεις απλώς κάθονταν και παρακολουθούσαν παθητικά, αναμένοντας από τις Βρυξέλλες να λύσουν το πρόβλημα. Ενώ είχαν περίπου δύο μήνες στη διάθεσή τους, από την στιγμή που γνωστοποιήθηκε διεθνώς η ύπαρξη του ιού στην Κίνα, δεν έκαναν τίποτε για να προετοιμαστούν.

Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις ουσιαστικά "συνεργάστηκαν" με τον κορονοϊό για την εξάπλωσή του. Αυτό συνέβη στην Ισπανία, με την κυβέρνηση και τις περιβόητες διαδηλώσεις για την Ημέρα της Γυναίκας, οι οποίες λειτούργησαν σαν υπερβόμβες διασποράς του ιού, με τα γνωστά αποτελέσματα εν συνεχεία. Αλλά και όταν η πανδημία εκδηλώθηκε με όλη της την ένταση, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες δεν έβαλαν μυαλό. Δεν αξιοποίησαν την τεράστια οικονομική δύναμη της ΕΕ και το ειδικό της γεωπολιτικό βάρος για να περιορίσουν όσο το δυνατόν πιο σύντομα την πανδημία και να απαλλάξουν τις κοινωνίες από την απειλή και τις οικονομίες από τις καταστροφικές επιπτώσεις.

Αυτό που τελικά έκαναν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες ήταν να εγείρουν εμπόδια στην υπόθεση ανακάλυψης και παραγωγής του εμβολίου. Έτσι, επιμήκυναν την πανδημία στα ευρωπαϊκά εδάφη για πολλούς μήνες, με ό,τι αποτελέσματα έχει αυτό σε ανθρώπινες απώλειες, στην υγεία του πληθυσμού που μολύνθηκε, αλλά και στην οικονομία.

Όπως φαίνεται πλέον, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες είχαν προαποφασίσει να προμηθευτούν κυρίως ευρωπαϊκά εμβόλια. Γι' αυτό και αγόρασαν μικρές ποσότητες από τα εμβόλια των αμερικανικών φαρμακευτικών εταιρειών Pfizer και Moderna, ενώ καθυστέρησαν χωρίς λόγο και την έγκρισή τους. Ούτε λόγος, βέβαια, για τα εμβόλια της "κακής" Ρωσίας και της εξίσου "κακής" Κίνας. Όμως, τα ευρωπαϊκά εμβόλια καθυστερούν, ενώ υπάρχει και το ζήτημα της αποτυχίας.

Σπηλιές από ατσάλι

Του Γεράσιμου Δεληβοριά

Το 1977 ο Ισαάκ Ασίμωφ οραματίστηκε ένα μακρινό μέλον, όπου το περιβάλλον, ο υπαίθριος χώρος γίνεται επικίνδυνος για την ανθρώπινη υγεία και επιβίωση. Έτσι, πάνω από τις μεγάλες πόλεις κατασκευάζεται ένας ατσάλινος θόλος προστασίας. Και ολόκληρη η ανθρωπότητα συγκεντρώνεται σ’ αυτές τις πόλεις. Πόλεις τέρατα, με δεκάδες, ακόμη και εκατοντάδες εκατομμύρια κατοίκους η κάθε μία.

 Το κοινό σημείο του μυθιστορήματος του Ασίμωφ και της σημερινής κατάστασης, είναι η κανονικότητα. Η διατήρηση και η συνέχιση της κανονικότητας. Μέσα στις σπηλιές, οι άνθρωποι συνεχίζουν να ζούν όπως και πριν. Εργάζονται για να αποκτήσουν χρήματα, τα οποία χρησιμοποιούν για κατανάλωση, για να πληρώνουν λογαριασμούς ή για να εξοφλούν δάνεια.

 Μέσα στις σπηλιές εξακολουθούν να υπάρχουν οι κοινωνικές ανισότητες όπως και πριν. Οι πλούσιοι κατοικούν σε ξεχωριστές συνοικίες, οι οποίες μάλιστα βρίσκονται στα πιο ψηλά σημεία της σπηλιάς. Πάνω από τις κατοικίες τους ο θόλος δεν είναι από ατσάλι, αλλά από πολύ χοντρό γυαλί. Έτσι οι πλούσιες οικογένειες μπορούν να χαίρονται την ηλιακή ακτινοβολία, ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός ζει μέρα και νύχτα  με τεχνητό φως.

Από τον Φαλμεράϋερ στον Χομπσμπάουμ

Του Γιώργου Καραμπελιά από τον νέο Λόγιο Ερμή τ. 15

Η γένεση της αποδομητικής ιστοριογραφίας

Η απρόσκοπτη μετάβαση από το ελληνικό έθνος-κράτος σε μια απλή επαρχία –οιονεί αποικία– μιας παγκοσμιοποιημένης Ευρώπης, προϋποθέτει δραματικές και βίαιες ιδεολογικές μετατοπίσεις: Θα πρέπει, μέσα σε λίγα χρόνια, να αποδομηθεί η εθνική ταυτότητα ενός πανάρχαιου έθνους –αλλά και οι λαϊκές νοοτροπίες και παραδόσεις–, που αποτελεί εμπόδιο στις αναγκαίες «προσαρμογές» στο newspeak της «νέας παγκόσμιας τάξης». Και εάν ο ηλεκτρονικός Τύπος αποτελεί τον κυριότερο μηχανισμό αυτού του πολιτισμικού εξανδραποδισμού, ωστόσο είναι απαραίτητη και η συνδρομή της «υψηλής κουλτούρας», η οποία είναι εξ ίσου αναγκαία για την παραγωγή των νέων ιδεολογικών στερεοτύπων. Έτσι ο κατ’ εξοχήν φορέας στην Ελλάδα των «υπερεθνικών» στερεοτύπων που παρήχθησαν στην  εκείθεν και εντεύθεν του Ατλαντικού, Εσπερία, υπήρξε το Πανεπιστήμιο και συνολικότερα οι «ακαδημαϊκοί θεσμοί».

Τωόντι, η νεώτερη εθνοαποδομητική ιστοριογραφία κυριάρχησε στους πανεπιστημιακούς και ακαδημαϊκούς χώρους, από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και προπαντός κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια –1990-2010–, την εποχή της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, μεταφέροντας στην Ελλάδα όλες τις ιδεοληψίες και τα «πορίσματα»  μιας Αγγλοσαξονικής ιστορικής Σχολής, η οποία, ήδη από την εποχή του Τόυνμπη, αναπαράγει τα βασικά στερεότυπα των απόψεων του Φαλμεράϋερ.  Σήμερα μάλιστα, αυτή η Σχολή, επιχειρεί να ολοκληρώσει την αλλοίωση-έλεγχο του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, χειραγωγώντας ιδεολογικά και τη στοιχειώδη και τη μέση εκπαίδευση, όπως είχε ήδη αποπειραθεί να κάνει στην περίοδο Σημίτη.

Να δίνουμε τις σωστές απαντήσεις

Ποιός προστατεύει ποιόν τελικά;

Της Λίλας Μήτσουρα

Όταν κάνει ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς σε προστατεύει

Πού να τρέχεις εκεί τώρα και συ, κάτσε ήσυχα στο σπίτι που θα σου πάρουν.

Όταν κατεβαίνεις να διαμαρτυρηθείς για τα δικαιώματά σου και σε δέρνει, σε προστατεύει.

Όταν ανοίγει τα σύνορα και βάζει μέσα στη χώρα όλους τους τουρίστες δίχως να τους ελέγξει για τον ιό, σε προστατεύει.

Όταν μεταφέρει κρεβάτια από  άλλες μονάδες νοσοκομείων, για να τα προσθέσει στις μονάδες του ιού,  σε προστατεύει. Γιατί το ζητούμενο τους είναι να μη πας από ιό όχι από άλλες αιτίες .Τώρα αν αρρωστήσεις από κάτι άλλο εεε ας πρόσεχες.

Λες και είναι μπακαλοτέφτερα τα νοσοκομεία, παίρνουμε από δω και τα βάζουμε εκεί.

Αν τολμήσουν να διαμαρτυρούν οι υγειονομικοί βάζει τα ματ να τους προστατέψει με τους γνωστούς τρόπους του, τρομοκρατώντας.

Όταν σε φτωχοποιεί κόβοντάς σου τους μισθούς και τις συντάξεις,

 σε προστατεύει.Το πολύ χρήμα αλλοιώνει τον χαρακτήρα. 

Όταν διαμαρτύρονται οι μαθητές για τα χάλια της παιδείας ,στέλνει ματ ,πετάει χημικά και δακρυγόνα, σε προστατεύει. Τα παιδιά με τις φωνές τους,πάντα σε ξυπνούν ακόμα και από ύπνο βαθύ.Φαντάσου τώρα να κραυγάζουν τα παιδιά μέσα στη νύχτα... Κοιμήσου εσύ ήσυχα λοιπόν και η τύχη σου δουλεύει.

Υπέρ τους όμως...

Όταν αφήνει μακροχρόνια άνεργους ,που η πολιτική τους δημιούργησε, δίχως επίδομα, αλλά δίνει στους μέχρι ενός έτους ανέργους, σε προστατεύει. 

Οι μακροχρόνια άνεργοι άλλωστε, έχουν εκπαιδευτεί στην πείνα.

Πάντα προστάτευε το διαίρει και βασίλευε, όχι τον λαό  βέβαια…

Φέτος, βράδυα πρίν από την Πρωτοχρονιά

Του Γιάννη Περάκη

Αυτά τα βράδυα τα άτιμα είναι διαφορετικά. Οι δρόμοι είναι άδειοι. Λες και βρίσκεται εν εξελίξει πραξικόπημα. Αντί για τάνκς, βλέπεις συμμορίες με μαυροφορομένα ανθρωπόμορφα ρομπότ δύο-δύο να καβαλάνε άσπρες μηχανές και άσπρα αυτοκίνητα με μπλέ εξογκώματα να διασχίζουν ασταμάτητα τους δρόμους, λες και προσπαθούν να κλέψουν τον ήλιο της Ελλάδας και να κάνουν την ημέρα νύχτα.

Κάποτε, τέτοια νύχτα οι δρόμοι αυτοί ήταν αλλιώς. Πήγαινε η κάθε οικογένεια αλλά και ο ξέμπαρκος να περάσουν την παραμονή με τους δικούς τους ανθρώπους. Ο καθένας ότι είχε. Μάνα, Πατέρα, Αδελφό/ή, Έρωτα, Καψούρα, Φίλο (τα κεφαλαία δεν είναι τυχαία, αυτές οι νύχτες το απαιτούν). Τα βράδια αυτά οι περισσότεροι θα τα περάσουμε με τις οικογένειες μας, όσοι έχουμε.

Μην κλαίγεσαι μου τσιρίζει μια φωνή. Δές ρε τι έχεις. Έχεις την οικογένεια σου, την σύντροφο σου, την κοράκλα σου, τον «έρωτα» (την «ψυχοκόρη») και τη δουλειά σου. Τι σου λείπει ρε άπληστε. Πείθεσαι προς στιγμή. Όμως δεν τσουλάει... Σουλατσάρεις στο διαδίκτυο. Κάτι διακρίνεις...

Το ευαίσθητο σημείο της κοινωνίας μας τα παιδιά μας. Τα παιδιά που δεν έχουν γονείς και μεγαλώνουν σε νοσοκομεία και ίδρύματα. Σ’ αυτά τα παιδιά διαχρονικά «ασέλγησαν» όλα τα «κ@λόπαιδα της ιστορίας. Από την Φρειδερίκη μέχρι τον σημερινό.

"Το Νέο Ανατολικό Ζήτημα - Το Τουρκικό Πρόβλημα" του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης είναι ένας γνωστός δημόσιος διανοούμενος, μάχιμος στοχαστής του πολιτικού λόγου και πράξης, με την κλασική και ορθόδοξη έννοια του ελληνικού τόπου και χρόνου. Με συνεχή, συνεπή και δημιουργική παρουσία από τα χρόνια του αγώνα ενάντια στη δικτατορία μέσα από τις γραμμές του ΠΑΚ και στη συνέχεια ιδρυτικό-ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Κοινωνιολόγος και Πολιτικός Επιστήμονας ο Χαραλαμπίδης κινείται στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ανατολική Μεσόγειο, ενεργητικά παρών στο πλευρό των λαών-εθνών της παγκόσμιας περιφέρειας απέναντι στις δυνάμεις και τις δομές της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.

Το ιδιαίτερο πολιτικό ρεύμα ιδεών που διαμόρφωσε εντός ΠΑΣΟΚ, από το 1977 και μετά, αποτέλεσε έναν κριτικό αντίλογο-πρόταση για την πορεία της χώρας, απέναντι στην κρατικοποιημένη γραφειοκρατική εκδοχή του κόμματος και στην τριτοδιεθνιστική της περίοδο του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού (1979-1989) και στο μεταμορφισμό της μέσω της τηλεκρατίας κατά την εκσυγχρονιστική-νεοσοσιαλδημοκρατική φάση της.

Αυτή την πολιτική ταυτότητα ο Χαραλαμπίδης τη χαρακτηρίζει, ήδη από το προσυνεδριακό διάλογο του 2ου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ το 1990, όταν πρωτο-εμφανιζόταν, ως ψεύτικη και μη ανταποκρινόμενη στα ιστορικά σημαινόμενα των συγκεκριμένων πολιτικών κατηγοριών και όρων. Ο ίδιος αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ το 1999 και παραμένει ενεργός και δραστήριος πολιτικο-διανοητικά.

Στη μακρά, αλλά πάντα νεανική, διαδρομή του, ο Χαραλαμπίδης, έχει ασχοληθεί με ζητήματα θεωρίας και εμπειρίας σοσιαλιστικής μετάβασης, εργατικού κινήματος, θεσμικά-πολιτικά, κινηματικά-κομματικά, αγροτικού χώρου, πόλεων και περιφερειών, θεωρία και προτάσεις για την ανάπτυξη, εθνικά θέματα, το δικαίωμα στη μνήμη, τον αγώνα για την απελευθέρωση των λαών, τον περιφερειακό διεθνισμό, τον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό κ.α.

Δεν σκοπεύω να σπαταλήσω, ούτε μία από τις καραμέλες, που μου απέμειναν...

Της Ιωάννας Υψηλάντη 

Μετρώντας τα χρόνια μου, ανακάλυψα ότι έχω λιγότερο χρόνο να ζήσω, απ΄όσο έζησα μέχρι τώρα.
Και όπως κάνουν όλα τα παιδιά μ΄ένα σακουλάκι καραμέλες, που τους χάρισαν, τρώγοντας γρήγορα και με χαρά τις περισσότερες, όταν αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι απέμειναν λίγες, τότε αρχίζουν να τις απολαμβάνουν βαθιά και πραγματικά. Έτσι και γω!
Δεν έχω πια χρόνο ν΄ανέχομαι παράλογους ανθρώπους, που εκτός από την ηλικία της ταυτότητας τους αρνούνται να μεγαλώσουν.
Δεν μπορώ πια ν΄ανεχτώ ανθρώπους χειριστικούς, νέες αφίξεις, εκμεταλλευτές.
Μ΄ ενοχλούν όσοι μισούν τους πάντες, δυσφημίζοντας τους πιο ικανούς για ν΄αναδειχτούν οι ίδιοι.
Έχω ελάχιστο χρόνο, για ν΄ασχολούμαι με κέρδη, περιουσίες, ή κοινωνικές θέσεις.
Αγαπώ τα απαραίτητα, γιατί η ψυχή μου βιάζεται, τώρα. Και με τόσο λίγες καραμέλες...
Τώρα θέλω να ζω,  ανάμεσα σε ευαίσθητους ανθρώπους.

Αίτημα προς τον Άγιο Βασίλη

Η Δεξιά, η Αριστερά και η κατάρρευση της οικογένειας

Του Κρίστοφερ Λας από τον νέο Ερμή τον Λόγιο τ. 19

Η προοδευτική ρητορική έχει την ιδιότητα να συγκαλύπτει την κοινωνική κρίση και την ηθική κατάρρευση, παρουσιάζοντάς τες σαν να είναι τα υλικά μιας «διαλεκτικής» που κυοφορεί μέσα από τις ωδίνες της έναν νέο κόσμο. Η Αριστερά απορρίπτει κάθε συζήτηση σχετικά με την κρίση της οικογενειακής ζωής και προτιμά να μιλάει για την ανάδυση «εναλλακτικών τρόπων ζωής» και για  την αυξανόμενη διαφοροποίηση των οικογενειακών προτύπων.

Η Μπέτυ Φρίνταν (Betty Friedan) εκφράζει αυτή τη διαφωτιστική συναίνεση, όταν υποστηρίζει ότι οι Αμερικάνοι θα πρέπει να απορρίψουν την «απαρχαιωμένη εικόνα της οικογένειας», να κατανοήσουν «την πολλαπλότητα των οικογενειακών μορφών μέσα στις οποίες ζουν πλέον οι άνθρωποι» και να συνειδητοποιήσουν, εν τέλει, ότι σήμερα η οικογένεια αποτελείται από «δύο ή περισσότερα άτομα που μοιράζονται τις ίδιες αξίες και στόχους, και διατηρούν κάποιες δεσμεύσεις μεταξύ τους για κάποια χρονική διάρκεια», όπως λέει και η Αμερικανική Ένωση Οικιακής Οικονομίας. Αυτός ο αναιμικός, ευφημιστικός ορισμός της οικογένειας μας θυμίζει την εύστοχη παρατήρηση του Τζωρτζ Όργουελ ότι κάποιο πρόβλημα υποκρύπτεται όταν τα πράγματα δεν ονοματίζονται με το πραγματικό τους όνομα και εγκαταλείπεται ο απλός, ευθύς λόγος.

Ο "ψυχοπαθής δικτάτορας Κιμ κατάργησε τα Χριστούγεννα στην κομμουνιστική Κορέα"!

Του Νίκου Κλειτσίκα

«(...) Όλα όσα σας λένε για τη Βόρειο Κορέα είναι ένα ψέμα... (...)»

 Ernesto Che Guevara

Στην "πολιτισμένη" δύση και κυρίως στην Ελλάδα, ο πολίτης θεωρεί δεδομένο πως στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, τη λεγόμενη Βόρεια κομμουνιστική Κορέα, εκτός από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα ελεύθερα ναρκωτικά, τα καταναγκαστικά έργα... ο "ψυχοπαθής δικτάτορας Κιμ" έχει απαγορεύσει τα Χριστούγεννα.

Η παραδοσιακή δεξιά δεν παραξενεύει γι' αυτές τις προπαγανδιστικές απάτες, μιας κι εκεί η αποικία Ελλάδα έστειλε υπό αμερικανική Διοίκηση Έλληνες (1950-1955), για τα "ιδεώδη της ελευθερίας" και με τις κορόνες του "χρέους προς την πατρίδα", για να υπερασπιστούν τους λακέδες των ιμπεριαλιστών από τον "κόκκινο κίνδυνο".

Βέβαια "η επιστροφή στην πατρίδα" με τα φέρετρα των Ελλήνων στρατιωτών, που πολέμησαν για λογαριασμό των Αμερικανών, επέστρεψαν και τα ανέμεναν μάνες, γυναίκες, αδελφές. Κανένας μέχρι σήμερα δεν ανέλαβε τις ευθύνες για εκείνο το έγκλημα. Όπως φυσικά κανένας δεν ανέλαβε τις ευθύνες για τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν σε βάρος του μαρτυρικού λαού της Κορέας, τις σφαγές γυναικόπαιδων, πυρπολήσεις εγκύων γυναικών και νηπίων σε σπηλιές που είχαν καταφύγει για να σωθούν, γερόντων του μαρτυρικού Κορεάτικου λαού.

Ναγκόρνο-Καραμπάχ: Νίκη για Λονδίνο και Άγκυρα, ήττα για Σόρος και Αρμένιους

Του Τιερί Μεϊσάν

Το Πεντάγωνο το οποίο είχε προγραμματίσει τον πόλεμο στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ προσπεράστηκε από τους Βρετανούς συμμάχους του. Αλλά καμία από τις μεγάλες δυνάμεις δεν ανησύχησε για τους θανάτους που θα προκαλούσε. Επιπλέον, καθώς το Λονδίνο και η Άγκυρα έχουν ανανεώσει την ιστορική τους συμμαχία, η Ουάσιγκτον και η Μόσχα δεν κέρδισαν τίποτα, ενώ ο Τζορτζ Σόρος και οι Αρμένιοι έχασαν πολλά.

Μετά από 44 ημέρες πολέμου, η Αρμενία αναγκάστηκε να υπογράψει εκεχειρία με το Αζερμπαϊτζάν, αναγνωρίζοντας έτσι την απώλεια μέρους των εδαφών της. Ωστόσο, όπως είχαμε αναφέρει υπό τη μορφή ερωτηματικού, το αρχικό σχέδιο των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν να ωθήσει την Τουρκία στο λάθος, να την αφήσουν να σφαγιάσει ένα μέρος του αρμενικού πληθυσμού, στη συνέχεια να επέμβουν, να ανατρέψουν τον πρόεδρο Ερντογάν και να αποκαταστήσουν την ειρήνη.

Ωστόσο, αυτό το σχέδιο δεν λειτούργησε. Έκρυβε ένα βρετανικό τέχνασμα. Κάτω από το τραπέζι, το Λονδίνο εκμεταλλεύτηκε τη σύγχυση των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ για να προσπεράσει την Ουάσιγκτον. Χρησιμοποίησε την κατάσταση για να προσπαθήσει να στερήσει τη Ρωσία του χάρτη του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και να ξαναρχίσει το “Μεγάλο Παιχνίδι” του 19ου αιώνα. Εκείνη την εποχή, ήταν σύμμαχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ενάντια στην Τσαρική Αυτοκρατορία. Όταν η Μόσχα το παρατήρησε, επέβαλε εκεχειρία για να σταματήσει το παιχνίδι της σφαγής-γενοκτονίας.

Μια πολύ αποκαλυπτική εκπομπή

 Τα συγχαρητήριά μας στον Γιώργο Σαχίνη, για το ξεβράκωμα του Προέδρου του ΕΟΦ,της κυβέρνησης των αχρήστων

Ο Πρόεδρος του ΕΟΦ  Δημήτρης Φιλίππου, μιλώντας στο ράδιο 98.4 , εξήγησε γιατί σε πρώτη φάση από το υπό έγκριση με άδεια χρήσης έκτακτης ανάγκης από τον EMA εμβόλιο θα έρθουν 500 χιλιάδες εμβόλια της συγκεκριμένης εταιρίας ενώ συνολικά από όλα όσα πρόκειται να πάρουν την σχετική έγκριση, υπολογίζει για τις δύο δόσεις κοντά στα 12 εκατομμύρια εμβόλια, με το εμβολιαστικό πρόγραμμα να έχει μια επάρκεια στο γενικό πληθυσμό κάλυψης άνω του 60%-70% περί τα τέλη Απριλίου. Όπως είπε ακόμη και τότε θα πρέπει να τηρούνται τα μέτρα κοινωνικών αποστάσεων, μάσκα και υγιεινή, ενώ δεν ξέρουμε ακόμη για το εύρος της ανοσίας χρονικά στο πληθυσμό, κάτι που είναι πιθανό να οδηγεί σε νέο εμβολιασμό το 2022, εκτός αν το τείχος προστασίας που θα χτιστεί, οδηγήσει σε απόλυτο περιορισμό την πανδημία.

Χριστουγεννιάτικα κάλαντα του 1944

 Δεν είναι λίγες οι φορές που ο λαός μας με αφορμή ένα γεγονός, και συγκεκριμένα στην προκειμένη περίπτωση των γιορτασμό των Χριστουγέννων, επιλέγει να κάνει έμμετρα μια ολόκληρη πολιτική ανάλυση, όπως συμβαίνει με τα κάλαντα που ακούστηκαν το 1944.

Έφτασαν τα Χριστούγεννα που τα προσμέναμ’ όλοι
για να χαρούμε ελεύθεροι, στης Αθηνάς την πόλη,
δίχως των Ούννων ο βραχνάς, τα στήθια να πλακώνει,
δίχως το βόλι του εχθρού, νεκρούς να μας ξαπλώνει.

Έφτασαν τα Χριστούγεννα, μ’ αντίς χαρά κι ειρήνη,
στο βράχο της Ακρόπολης, κανόνια ο Σκόμπυ στήνει.
Αεροπλάνα, όλμοι, τανκς, καυτό μολύβι σπέρνουν,
που σε γυναίκες και παιδιά φριχτό θάνατο φέρνουν.

Κι όμως δεν είναι Γερμανοί, είναι οι σύμμαχοί μας,
που τους υποδεχτήκαμε θερμά, με την ψυχή μας,
σαν ήρθαν στην Ελλάδα μας, την ιερή κι αιώνια,
που πολεμήσαμεν πιστά, μαζί τους τόσα χρόνια.

Μ’ αντί να ξεφορτώσουνε τρόφιμα στην Αθήνα,
που τόσα χρόνια ηρωικά, πάλευε με την πείνα,
ξεφόρτωσαν στρατεύματα, κανόνια, όπλα, σφαίρες,
για να χτυπήσουν το λαό, τις άγιες τούτες μέρες.

Χριστούγεννα. Ανάσα από το μέλλον.

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου, Δρ. Θεολογίας, Αν. Καθηγητή της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδηµίας Αθήνας, Διευθυντή του περιοδικού «Σύναξη»

Η καρδιά μας λαχταρά την ελπίδα. Φαίνεται κοινότοπο, μα πρόκειται για τη μεγαλύτερη παραδοξότητα. Γιατί; Διότι η ελπίδα είναι το μόνο που όταν το έχουμε δεν το κατέχουμε! Η ελπίδα είναι από τη φύση της ου-τοπική. Είναι η λαχτάρα για το μη πραγματοποιημένο, για κάτι που δεν βρίσκεται ούτε εδώ, ούτε τώρα. Παρούσα εδώ και τώρα είναι η λαχτάρα μου. Όχι η πραγματοποίησή της. Αυτή ανήκει στο μέλλον. «Η ελπίδα», είχε πει ο Έρνστ Μπλοχ, «είναι το αντίθετο της ασφάλειας. Είναι το αντίθετο της αφελούς αισιοδοξίας. Η έννοια της διακινδύνευσης ενυπάρχει πάντα μέσα της». Άρα, πώς βιώνω αυτό που μοιάζει αβέβαιο και φευγαλέο; Με την πίστη!

Πώς να το κάνουμε; Η πίστη δεν είναι μόνο των θρησκευόμενων. Πίστη, ελπίδα και όραμα είναι όψεις μιας θεμελιώδους δυνατότητας, η οποία κάνει άνθρωπο τον άνθρωπο. Είναι η συγκλονιστική δυνατότητα να μην υπάρχεις σαν αντικείμενο ριγμένο στον κόσμο όπως λάχει, αλλά ως ανήσυχη ύπαρξη, διψασμένη για κάτι που ξεπερνά το παρόν και την τωρινή μορφή του κόσμου. Είναι η δυνατότητα να μην καταπιείς τη ζωή αμάσητη, αλλά να της βάλεις ερωτηματικά και να λαχταρήσεις κάτι πέρα κι από σένα τον ίδιο. Έτσι, και η αφοσίωση ενός άθεου ανθρωπιστή στο όραμά του είναι περίπτωση πίστης. Να το πω αλλιώς: Παρόλο που το όραμά σου, το περιεχόμενο της ελπίδας σου είναι ολοζώντανο και σπαρταριστό για σένα, αποκλείεται να αναλυθεί χημικά ώστε να γίνει αναμφισβήτητο από όλους και –συνεπώς– υποχρεωτικό για όλους! Ελπίδα, πίστη, όραμα, όλα είναι συντεταγμένες του τανύσματος προς την ελευθερία, προς κάτι που θα συναρπάσει την ύπαρξή μου, κι όχι κάτι που μου έχει φορτωθεί θέλω-δεν-θέλω, όπως τα στοιχεία του DNA μου.

Το κάνω πιο προσωπικό. Τι σημαίνει για μένα, ως Χριστιανό, η ελπίδα, και πώς σχετίζεται με τα Χριστούγεννα;

Γιατί πλεονεκτούν οι Τούρκοι

Του Χρήστου Γιανναρά

Για μια ακόμα φορά, με πάμπολλες προγενέστερες, ανατράπηκε οδυνηρά το είδωλό μας των Νεοελλήνων, το πρότυπο πολιτισμού και «προόδου» που μας γυαλίζει: η νεωτερική Ευρώπη. Διακόσια χρόνια τώρα φαντασιωνόμαστε τον «πολιτισμό» ταυτισμένο με την ευρωπαϊκή Δύση. Και κάθε τόσο έρχεται μια ανυπόφορη απογοήτευση.

Πίσω από τη μάσκα της στιλπνής καλλιέργειας, τα προσχήματα φιλελευθερισμού, τα ρητορεύματα περί «δικαιωμάτων του ατόμου», αναδύεται προκλητική και αδίστακτη η ιδιοτέλεια των συμφερόντων, η στυγνότητα του αμοραλισμού.

«Σύνοδος Κορυφής» των κρατών-μελών της Ε.Ε., 11 Δεκεμβρίου του 2020, στις Βρυξέλλες. Και καταξιώνει πανευρωπαϊκά, χωρίς ούτε ένα veto ή σθεναρή διαφωνία αξιοπρέπειας, τον κυνισμό της Τουρκίας: να παραβιάζει ανενόχλητη τον θαλάσσιο και εναέριο χώρο κυριαρχίας δύο κρατών-μελών της Ε.Ε. Επαναλαμβάνει ακριβέστατα ο Ερντογάν τη λογική της χιτλερικής Anschluss (άμαχης προσάρτησης): Οικειοποιείται ό,τι ορέγεται, ξεφτιλίζει εν ψυχρώ κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου.

Ούτε, βέβαια, η φοβερή πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ υπήρχε ενδεχόμενο να παραδειγματίσει τον ναζιστικής κοπής σουλτάνο Ερντογάν, όπως μακέλεψε τη Σερβία του Μιλόσεβιτς. Ποιος είναι εχθρός, ποιος φίλος της Ευρώπης το αποφασίζουν «κέντρα» παντελώς άσχετα με τον διακοσμητικό ρομαντισμό της κενολογίας: liberte – egalite – fraternite. Μάλλον το αποφασίζουν οι τράπεζες και τερατώδεις απάτριδες δανειοδοτικοί μηχανισμοί αισχροκέρδειας, με τους εγκαθέτους (όχι εκλεγμένους) που έχουν εμφυτεύσει στα διοικητικά πλοκάμια της Ε.Ε.

Υφεση-σοκ 10% της ελληνικής οικονομίας το 2020 «βλέπει» το ΔΝΤ

Της Ειρήνης Χρυσολωρά

Σοκ συμπυκνωμένων μνημονιακών χρόνων θα επιφέρει στην ελληνική οικονομία το 2020 ο κορωνοϊός, όπως προέβλεψε χθες το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με επιστροφή, πάντως, στην ανάπτυξη το 2021, με ανάκτηση του μισού χαμένου εδάφους. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση προσπαθεί να περισώσει ό,τι είναι δυνατόν, προχωρώντας τις επόμενες μέρες σε ανακοινώσεις νέων μέτρων στήριξης κλαδικού χαρακτήρα.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πληροφορίες, επίκεινται άμεσα οι ανακοινώσεις μέτρων για την ακτοπλοΐα, την ενέργεια και την ιδιωτική υγεία. Πρόκειται, ως επί το πλείστον, για χρηματοδοτικές διευκολύνσεις. Ετσι, η ακτοπλοΐα, η οποία έχει υποστεί βαρύτατο πλήγμα, θα τεθεί στο σύνολό της σε καθεστώς άγονης γραμμής, ενισχυόμενη αναλόγως. Οι ιδιωτικές κλινικές, οι οποίες  βλέπουν τα έσοδά τους να μειώνονται κατά 60% τον Απρίλιο, κυρίως γιατί «πάγωσαν» τα χειρουργεία, θα διευκολυνθούν χρηματοδοτικά μέσω του clawback. Για τους εμπόρους ενέργειας δόθηκαν ήδη αναστολές και θα ακολουθήσουν κρατικές εγγυήσεις για δανεισμό. Θα ακολουθήσουν μέτρα για τον τουρισμό, εντεταγμένα στον νέο γύρο για  την επανεκκίνηση της οικονομίας.

Θα σώσουν οι Ευρωπαίοι τον ''πρωταθλητή κυβίστησης'' Ερντογάν με αντάλλαγμα ''φθηνά εργατικά χέρια'';

Της Λιάνας Μυστακίδου

Εάν υπήρχε βραβείο κυβίστησης για ηγέτες ο Ερντογάν θα το κέρδιζε επάξια και με μεγάλη απόσταση από τους υπόλοιπους.

Χιλιάδες παραδείγματα μπορεί να επικαλεστεί κανείς. Θα περιοριστούμε μόνο σε δυο περιπτώσεις. Μετά τις άριστες σχέσεις με την Σαουδική Αραβία , τις συζητήσεις για τη δημιουργία ισλαμικού στρατού , την κήρυξη τριήμερου πένθους για το θάνατο του Σαουδάραβα βασιλιά, η κατάσταση άλλαξε άρδην μετά τη δολοφονία του δημοσιογράφου Κασόγκι. Ο σουλτάνος κατηγόρησε ευθέως τον πρίγκιπα διάδοχο Σαλμάν ως υπεύθυνο του εγκλήματος κι έκτοτε οι σχέσεις του κλονίστηκαν.

Οι Σαουδάραβες επιχειρηματίες μετά τις ύβρεις του Ερντογάν απέσυραν ή πάγωσαν τις επενδύσεις τους στην Τουρκία. Πρόσφατα επέβαλαν εμπάργκο στα τουρκικά προϊόντα . Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα οι τουρκικές επιχειρήσεις έχασαν 3 δι$ εξαιτίας του εμπάργκο. Βλέποντας την κατάσταση αυτή ο Ερντογάν επιχείρησε με αφορμή τη Σύνοδο των G20 να προσεγγίσει τη Σαουδική Αραβία για να αναθερμάνει τις σχέσεις των δυο χωρών.

Η ψυχή...

 

Τα μέτρα θα αφορούν και τον Άγιο Βασίλη

Του Νίκου Ταυρή

Σοβαρή δήλωση του υπουργού Άδωνι Γεωργιάδη: Ο Άγιος Βασίλης θα στέλνει sms και οπωσδήποτε το ΑΦΜ της επιχείρησης από την οποία με click away θα προμηθευτεί όλα τα παιχνίδια. Η κυβέρνηση θα είναι αυστηρότατη απέναντι στους Τρεις Μάγους και τον Άγιο Βασίλη. Ακόμα κι αν δεν μπορούν, θα πρέπει να σεβαστούν την απαγόρευση κυκλοφορίας, 10 το βράδυ με 5 το πρωί. Ισχύει και γι’ αυτούς.

Στην αρχή η κυβέρνηση ήταν πολύ αυστηρή με τους πιθανούς τουρίστες που θα έρθουν στη χώρα μας λόγω των Χριστουγέννων: 10 μέρες καραντίνα. Μετά από λίγες μέρες μαλάκωσε λίγο: Φτάνουν 3 μέρες. Σε λίγο ίσως πει ότι δεν χρειάζεται καθόλου. Συνεπέστατη όπως πάντα.

Πέρα από τα αστεία, όλα τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, χτες Παρασκευή 11/12, είναι της πλάκας και δείχνει το μέγεθος των συγκρουόμενων απόψεων (και πιέσεων) στο εσωτερικό της. Επίσης δείχνει το αλαλούμ που επικρατεί στα κυβερνητικά επιτελεία λόγω του φόβου να μην πάρει πιο μεγάλες διαστάσεις η πανδημία, αφού πλέον έχει ξεφύγει σε μεγάλο βαθμό από τον έλεγχο.

Τι άλλο;

 

Η Εκποίηση και ο Δανεισμός της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς στο Εξωτερικό για 50 χρόνια (και βάλε) και η Εκδίκηση της Ιστορίας

Του Γιάννη Περάκη

Το νομοσχέδιο της υπουργού «Πολιτισμού» Λ. Μενδώνη ψηφίσθηκε με τις ψήφους της Ν.Δ. και του «άστεγου και εξαθλιωμένου» πολιτικού χώρου, του ΚΙΝΑΛ, εν μέσω αντιδράσεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της αριστεράς (από τα ΜΜΕ).

Οι επιπτώσεις του νομοσχεδίου εν συντομία:

1) Το ΤΑΠΑ πλέον μετονομάζεται σε Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ) σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, στο οποίο πηγαίνουν όλα τα έσοδα από τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους, τα πωλητήρια, τα αναψυκτήρια, έσοδα που στη συνέχεια αναδιανέμονται για τις ανάγκες των δημόσιων μνημείων και των μουσείων. Μέσα στο νόμο που ψηφίστηκε «έχουν περειφρύσει διατάξεις οι οποίες είναι πάρα πολύ αρνητικές για το μέλλον της πολιτιστικής κληρονομιάς, προς την κατεύθυνση της ιδιωτικοποίησης και εκποίησής της». «Η πρώτη διάταξη είναι η ανάθεση της ακίνητης περιουσίας του πρώην ΤΑΠΑ, νυν ΟΔΑΠ. Εδώ περιλαμβάνονται όχι σκέτα ακίνητα αλλά μνημεία. Όλα τα κτίρια και μνημεία στη μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, τα αντίστοιχα ακίνητα στην προστατευόμενη περιοχή της Πλάκας, όλα τα κτίρια των μουσείων, με τα πωλητήρια και αναψυκτήριά τους. Αν εφαρμοστεί στην πράξη η λογική που διαπνέει το νομοσχέδιο, μην εκπλαγείτε αν δείτε πολλά από αυτά τα μνημεία να μετατρέπονται σε εστιατόρια ή ακόμα και να εκποιούνται», τονίζει η πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων η κ. Κουτσούμπα. Χαρακτηριστικά, στο άρθρο 4 παρ. 3, αναφέρεται: «Το πρόγραμμα αξιοποίησης αρχαιολογικών χώρων, ιστορικών τόπων και μνημείων για τη διοργάνωση εκδηλώσεων ή δράσεων που σχετίζονται με την προαγωγή της τοπικής γαστρονομίας και οι γενικοί και ειδικοί όροι λειτουργίας προς διασφάλιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και προϊόντων καταρτίζονται από το Δ.Σ. του Ο.Δ.Α.Π., και εγκρίνονται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού...του ν. 3028/2002 (Α` 153)».

Το 2020 φεύγει, αλλά τι έρχεται;

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Δύο είναι τα πιο βασικά γεγονότα των ημερών, που αποκαλύπτουν πολλά πράγματα. Το πρώτο, η πλήρης αποτυχία κυβέρνησης και πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσουν στοιχειωδώς την πανδημία, με αποτέλεσμα να έχει ξεφύγει η κατάσταση. Το δεύτερο, ο απόλυτος κυνισμός και εμπαιγμός της γερμανικής Ε.Ε. και των τζουτζέδων της απέναντι στην επεκτατική Τουρκία. Ας τα δούμε πιο αναλυτικά-πολιτικά.

Όσον αφορά το πρώτο γεγονός: Η κυβέρνηση δεν θέλει να παραδεχτεί σε καμιά περίπτωση την πλήρη αποτυχία της διαχείρισης της πανδημίας και του τρόπου, χρόνου κ.λπ. που προχώρησε στο 2ο λοκντάουν. Η απλή διαπίστωση είναι ότι δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έχουμε ένα «σοβαρό κράτος» που διαθέτει την ικανότητα και τις δομές να προφυλάξει την κοινωνία και τους πολίτες. Δεν γίνεται ουδεμία ιχνηλάτηση, καμία σοβαρή μελέτη επί δεδομένων, η χώρα διάτρητη από πύλες εισόδου (ιδιαίτερα στα βόρεια σύνορα), μείωση των κονδυλίων για την υγεία, ξεπατικωτούρα μέτρων από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αρπαχτές χαμηλού επιπέδου με τους «κολλητούς» και τόσα άλλα…

Συνηθίσαμε... «Θα συνηθίσεις, ρε φίλε», σου λέει ο ένστολος. «Θα συνηθίσεις».

Αυτό που συμβαίνει αυτό τον καιρό πρέπει να σταματήσει πριν είναι αργά!

Ενώ η πανδημία μας έκλεισε στα σπίτια μας η κρατική αυθαιρεσία, ο κατασταλτικός μάγκικος τραμπουκισμός έχει πάρει επικίνδυνες διαστάσεις! Δεν είναι μόνο η επιβολή προστίμου λίγα μέτρα από το σπίτι τους σε γέροντες γιατί δεν φορούσαν σωστά τη μάσκα, είναι η αυταρχική συμπεριφορά "εγώ είμαι η εξουσία, ο νόμος, το κράτος", και σου κόβω και τον αέρα που αναπνέεις.

Περιστατικά πολλά, καθημερινά!

Εχθές, στην εκπομπή των Μπογιόπουλου - Κοττάκη στο "Real", άκουσα ακροατή να καταγγέλει αστυνομικούς ότι τον κατέβασαν από το τρόλεϊ, τον ταλαιπώρησαν, τον χλεύασαν λίγα λεπτά μετά την εθελοντική αιμοδοσία του στο Κρατικό της Νίκαιας, γιατί τους ενόχλησε το σύνθημα στη μάσκα του και ο Ριζοσπάστης στην τσάντα του. Χωρίς μέτρα προστασίας έψαξαν τα πράγματα του και του έκοψαν πρόστιμο! Στο τηλέφωνο διαμαρτυρίας που έγινε από το διευθυντή της μονάδας αιμοδοσίας στους προϊσταμένους των αστυνομικών βρήκαν αδιαφορία, απαντούσαν στα "κινέζικα"!

Γιώργος Τασιόπουλος

______*****_______

"Ε, όχι, εγώ δεν θα συνηθίσω - κι άλλοι, ευτυχώς."

Η καταγγελία που ακολουθεί από τον τοίχο της Καθηγήτριας της Θεολογικής Evi Voulgaraki

ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΜΑ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ. Πολύ σοβαρή επώνυμη καταγγελία γονέων: 

"Ο 15χρονος γιος του Αλέκου Αναστασίου (σχεδιαστή φωτισμού) και της Ελένης Μανωλοπούλου -γνωστοί άνθρωποι του θεάτρου και οι δύο- είπε να κάνει χρήση της μετακίνησης με νούμερο sms 6. 

Τον συνέλαβαν στην Κυψέλη την περασμένη Κυριακή καθώς ήταν μια μέρα ύποπτη: η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Ο Αλέκος Αναστασίου περιγράφει μια τραγελαφική ιστορία που κράτησε έντεκα πυκνές σε γεγονότα ώρες, όσο το παιδί του βρισκόταν στα κρατητήρια της Ασφάλειας για να «ομολογήσει» ένα έγκλημα που αγνοούσε.

Ο Άγγελος και το κορίτσι του βγήκαν βόλτα. Με μάσκες και αποστολή sms. Αποφάσισαν να μην πάνε στο μνημείο του Αλ. Γρηγορόπουλου - οι καιροί δεν είναι για συνωστισμούς, είπαν. Θα τον τιμούσαν κατά μόνας. Κι όμως στη συμβολή Πατησίων και Κεφαλληνίας συλλαμβάνονται ενώ περπατούν. Γίνεται ο έλεγχος για τα μέτρα, αλλά: 

Αφιέρωμα του περιοδικού «Σύναξη» για τη σχέση πίστης και πανδημίας

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Διευθυντή του περιοδικού «Σύναξη»

Αναπλ. Καθηγητή της Ανώτατης Ακαδημίας Αθήνας

Αφιέρωμα του περιοδικού «Σύναξη» για τη σχέση πίστης και πανδημίας

Το νέο τεύχος του θεολογικού περιοδικού "Σύναξη" (Δεκεμβρίου 2020) έχει γενικό τίτλο «Πανδημία». Παραθέτουμε το ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ και στη συνέχεια τα ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ (το εξώφυλλο το κοσμεί έργο του π. Ιωάννη Takahashi, Ορθόδοξου ιερέα στην Αμερική).

Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Κ Ο

Δεν είναι συνηθισμένο να ξεκινάμε το προλόγισμα του τεύχους σχολιάζοντας την ζωγραφιά του εξωφύλλου του. Αυτή τη φορά όμως το κάνουμε, για να εκφράσουμε έντονα τις προθέσεις ετούτου του αφιερώματός μας.

Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές πλησιάζει να συμπληρωθεί χρόνος από την πρόσκρουσή μας με την πανδημία, και οι αναταράξεις  εναλλάσσονται κατά ριπάς (αιφνιδιασμός, αγωνία, περιορισμοί, υπερβολές, αμφιβολίες, ύφεση, αναζωπύρωση, ηρωισμός, αβεβαιότητα, δυσπραγία). Η διάθεση που πολιορκεί την ανθρώπινη ψυχή είναι κατ’ εξοχήν γκρίζα και καταθλιπτική. Στο εξώφυλλο λοιπόν του τεύχους μας αυτού, απλώνεται ένα έργο φωτεινό, εκφραστικό της ανυπόταχτης ελπίδας, η οποία τρέφεται από την ανοιχτοσύνη του ουρανού. Είναι η ελπίδα η οποία δεν εξαντλείται στην αναμονή εμβολίου και θεραπευτικής αγωγής. Αυτά φυσικά και είναι καλοδεχούμενα, αλλά η πραγματική Ελπίδα είναι κάτι πολύ περισσότερο, πολύ απαιτητικότερο. Είναι το να αιμοδοτείται η ύπαρξή μας από ένα νόημα που την υπερβαίνει και δεν σβήνει μαζί της, αλλά διαποτίζει το κορμί μας, την πράξη μας, τις σχέσεις μας, ακόμα και τον θάνατό μας. Όχι αυτόματα ή νομοτελειακά (αυτό δεν θα ήταν ελπίδα, αλλά… ίωση), αλλά στο μέτρο που όντως θα λαχταρήσουμε και θα δεξιωθούμε το δώρο αυτής της Ελπίδας. Είναι το μυστήριο της χριστιανικής πίστης. Της πίστης που ανέκαθεν αναμετριέται με την ανθρώπινη ευαλωτότητα, και δεν «ανακαλύπτει» την θνητότητα όταν αίφνης επελαύνει πανδημία. Πέριξ αυτής της Ελπίδας ξεδιπλώνονται τα κείμενα του αφιερώματός μας, ψηλαφώντας την πάλη της εκκλησιαστικής συνείδησης με την πανδημία και με τον εαυτό της.

Ιταλικό ποδόσφαιρο και ελληνικός πολιτισμός!

Του Τάσου Χατζηαναστασίου

Εκεί που ετοίμαζα σημειώσεις και υλικό για τη διδασκαλία του Β’ Αποικισμού, θυμήθηκα ότι φέτος ο Κρότωνας (Crotone), η ποδοσφαιρική ομάδα της ομώνυμης πόλης της Καλαβρίας της Ιταλίας, παίζει στην Α΄ κατηγορία. Είπα λοιπόν να δω πώς βιώνουν οι οπαδοί της ομάδας, δηλαδή τα λαϊκά στρώματα της πόλης, την ιδιαίτερη καταγωγή τους για να το αξιοποιήσω διδακτικά. Ε, λοιπόν, ενώ γνώριζα πως καμαρώνουν επειδή ανήκουν στη Μεγάλη Ελλάδα, δεν περίμενα να δω πως η κερκίδα των φανατικών (curva sud) ανεβάζει σταθερά σύμβολα και εικόνες του αρχαίου Κρότωνα! Μέχρι και το, ως είθισται, υβριστικό τραγουδάκι σε βάρος της γειτονικής, και γι’ αυτό μισητής ομάδας του Καταντζάρο, αφού πρώτα στολίζει με χυδαίες εκφράσεις τους αντιπάλους οπαδούς, καταλήγει: “Όταν οι Έλληνες αποβιβάστηκαν στην Ιταλία, ήρθαν πρώτα εδώ, ό,τι και να λέτε εσείς, εμείς είμαστε η Ιστορία”!

Στέλνω το σχετικό υλικό, με την επισήμανση ότι δεν είναι ολόκληρο αξιοποιήσιμο σε σχολική τάξη για να μην χρειαστεί να απολογούμαστε για τις ύβρεις των φανατικών! Αυτό που κρατάμε, ωστόσο, κι εγώ αξιοποιώ ως αφόρμηση είναι την περηφάνια, όχι των λογίων, όχι των μορφωμένων, αλλά του απλού λαού που την πόλη τους ίδρυσαν οι αρχαίοι Έλληνες. Έτσι για να θυμόμαστε πού και πού ότι η αρχαία Ελλάδα εξακολουθεί να εμπνέει, να συγκινεί και κυρίως να αποτελεί τιμή για τους λαούς που συνδέονται ιστορικά μαζί της, ενίοτε μάλιστα και καπηλευόμενοι αυτήν την κληρονομιά μέσα από διαστρεβλώσεις και αποσιωπήσεις…

Φασιστική εθνομεγέθυνση και αποδομητικός εθνομηδενισμός

Του Iωάννη Σαΐνη*

Φασίστες και εθνομηδενιστές αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, του νομίσματος της παιδικότητας και της ανολοκλήρωτης εφηβείας. Όπως κάθε νόμισμα, και το νόμισμα αυτό έχει κάποια αξία ανταλλακτική. Το δίνεις και παίρνεις κάτι άλλο. Δίνεις το νόμισμα και κερδίζεις την αιώνια γαλήνη του βρέφους, που μόνο ζητά από το περιβάλλον, φαΐ, νερό, και μόνο αποβάλλει ούρα και περιττώματα.
Μπορεί να το δώσεις και να πάρεις τη σιγουριά του εφήβου για τις κρίσεις του, την επιθετικότητα και την αμφισβήτηση καθετί παραδεδεγμένου. Σε κάθε περίπτωση, μη ολοκληρώνοντας τις φάσεις ανάπτυξης, καθίστασαι τελικά ένα κακομαθημένο μωρό ή έφηβος.
Ένα κακομαθημένο μωρό ή έφηβος στο σώμα ενός ενήλικα είναι από μόνο του μια αντίφαση, μια ανισορροπία, μια τραγωδία, τόσο για εσένα όσο και για τους άλλους.
Γιατί, πώς να συγκρατήσεις ένα μωρό ή έφηβο σε σώμα ενήλικα, όταν το μωρό μέσα του θέλει γαλατάκι και δεν του δίνεις, ή όταν θέλει να αφοδεύσει και δεν έχει μάθει να πηγαίνει στην τουαλέτα; Πώς να συγκρατήσεις ένα σώμα ενήλικα με εφηβικό μυαλό, όταν θεωρεί πως τα ξέρει όλα και όταν θεωρεί πως έχει εξαπατηθεί; Όταν ακόμη σκέφτεται με εφηβικούς όρους μαύρου-άσπρου για κοινωνικές σχέσεις, ανθρώπους και φαινόμενα;
Τα παραπάνω ισχύουν λίγο πολύ για όλους όσοι δεν είχαν την τύχη, σε αυτήν τη ζωή, να ολοκληρώσουν τα στάδια της ανάπτυξης, στην πορεία του σχηματισμού του έλλογου Ζώου που ακούει στο όνομα Άνθρωπος.

Τραγικό...

Βάρβαροι: Είναι το πρόβλημα. Οχι η λύσις

Της Λιάνας Κανέλλη

...Τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους. Και τώρα, όπως λέει ο μεγάλος Αλεξανδρινός (σ' αυτόν το στίχο, που ας σημειωθεί, δεν έχει ερωτηματικό αλλά τελεία, πριν από τον καταληκτικό στίχο όπου και θα πει ότι «ήταν μια κάποια λύσις»), είναι προφανές ότι πρέπει να προετοιμαστούμε για τη μέρα που θα κηρυχτεί λήξη της πανδημίας. Ακόμα κι εδώ θέλει προσοχή, γιατί η πανδημία του κορονοϊού μπορεί να λήξει, αλλά όχι η επιδημία όπως συμβαίνει με τέτοιου είδους λοιμώξεις.

Στη μακροχρόνια καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης και... καψίματος του κεφαλαίου, η πανδημία έφερε στον αφρό τους συστημικούς βαρβάρους, με έναν τρόπο δυσώδη και άθλιο σαν τις θανατηφόρες αναθυμιάσεις από άτσαλη εκκένωση βόθρου. Ηταν το τέλειο άλλοθι, και αφορμή και αιτία και σημαίνον και σημαινόμενο για να καταπατηθούν αιωνόβια δικαιώματα, κατακτήσεις λαϊκών κινημάτων, επιστημονικά επιτεύγματα εξανθρωπισμού και βελτίωσης της ανθρώπινης εργασίας, αλλά και ιδεολογικές μάχες κερδισμένες στην πράξη. Αυτές οι τελευταίες που δόθηκαν πάνω από έναν αιώνα τώρα, για να μην είναι η εργασία δικαίωμα, αλλά εργαλείο και μέθοδος βίας ικανής να μετατρέψει τον άνθρωπο σε δούλο, κτήνος ή και απλώς res - αντικείμενο.

Τούρκικα φουντούκια; ΟΧΙ, ευχαριστώ!

Φουντούκια παράγει όλη η Ευρώπη, η δυτική Ασία και η βόρεια Αφρική και βγαίνουν στην αγορά τον Αύγουστο. Είναι πολύ πλούσια σε λιπαρά και κυρίως σε «καλά» μονοακόρεστα (από τα συνολικά λιπαρά τους, το 76% είναι μονοακόρεστα). Μας δίνουν πρωτεΐνες και υδατάνθρακες, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, καθώς και ιχνοστοιχεία, όπως κάλιο, μαγνήσιο και φώσφορο.

Η λέξη "φουντούκι" προέρχεται από τη φράση ποντικόν κάρυον, δηλ. "καρύδι του Πόντου", ονομασία που προέκυψε λόγω της καλλιέργειας της φουντουκιάς στον Πόντο τα αρχαία χρόνια. Από εκεί, η λέξη ποντικόν πέρασε στα αραβικά και μετέπειτα στα τουρκικά ως fındık (προφορά: "φουντούκ") και τελικά επέστρεψε στα Νέα Ελληνικά, με αντιδάνειο, ως "φουντούκι" κατά την Τουρκοκρατία.

Δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό ότι το 75% της παγκόσμιας παραγωγής φουντουκιών προέρχεται από την Τουρκία. Η ευρεία χρήση τους στην ζαχαροπλαστική είναι που οδήγησε τον πρώην ιταλό πρωθυπουργό Σαλβίνι να δηλώσει: "Άλλαξα συνήθειες. Δεν τρώω πια ιταλική κρέμα σοκολάτας, διότι ανακάλυψα ότι περιέχει τουρκικά φουντούκια. Προτιμώ να τρώω δικό μας φαγητό, να στηρίζω τις εταιρίες που χρησιμοποιούν ιταλικά προϊόντα και τους ιταλούς αγρότες".

Οι νέοι φυγάδες – Στις ρίζες της ελληνικής παρακμής

Του Βασίλη Καραποστόλη

Είναι αλλόκοτο το θέαμα μιας κοινωνίας που ενώ απειλείται, αφήνει τις λίγες δυνάμεις της να σκορπίζουν, λες και δεν είναι δικές της και δεν της στοιχίζει να χάνονται. Μοιάζει σαν ο εγκέφαλος να μη μπορεί να δώσει τις απαραίτητες εντολές στους μυς και στα νεύρα. Όλα δείχνουν πως σ’ αυτήν την αδυναμία έχει αιχμαλωτισθεί η ελληνική κοινωνία.

Πελαγωμένη, παρακολουθεί τους βραχίονές της να απεργούν επιδεικτικά. Βλέπει μια μεγάλη μερίδα της νέας γενιάς να κλείνει τα μάτια της στην πραγματικότητα και να τρέχει προς τα εκεί όπου ακούγονται θόρυβοι, δυνατή μουσική, σε μια αναταραχή μέσα στην οποία πασχίζει να βουλιάξει, ώστε να μη σκέπτεται τίποτα το δυσάρεστο, απ’ αυτά που βασανίζουν τους μεγαλύτερους.

Εδώ και καιρό, και βέβαια όχι μόνον στη χώρα μας, η διασκέδαση έγινε το όπιο που πίνοντάς το οι ζωηρές ηλικίες νιώθουν πως κάτι κάνουν, χωρίς να κάνουν τίποτα. Πράγματι, η διασκέδαση και το παιχνίδι προσφέρουν από τη φύση τους μια μετατόπιση της ενέργειας: από την εργασία, τον μόχθο, τις έγνοιες και τις ευθύνες, μετακινείται κανείς σε μια σφαίρα όπου μπορεί παίζοντας να ξεκουραστεί μέσα στο άσκοπο.

Παίζει ή σταματά το παιχνίδι, χορεύει ή σταματά να χορεύει, τραγουδά ή σταματά να  τραγουδά. Η ευχέρεια να μην υπακούει σε επιταγές, να διαλέγει εκείνο που τη μια ή την άλλη στιγμή τον προσελκύει περισσότερο, είναι ανακουφιστική. Ποιος θα το αμφισβητούσε; Είναι άλλο όμως αυτό και άλλο να απορροφηθεί ολόκληρος μέσα στα διαλείμματα της καθημερινής ζωής. Το πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς εδώ. Στο ότι μια ολόκληρη γενιά φαίνεται να θέλει να κλειστεί μέσα σε έναν κόσμο φτιαγμένο από ακτίνες λέϊζερ, ξέχειλα ποτήρια μπύρας, ήχους μεταλλικής μουσικής, οθόνες κινητών που φωσφορίζουν συνθηματικά και εκεί να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερο.