Πρόεδρος ΕΣΡ

O Bύρων Πολύδωρας έσπευσε να δηλώσει δημόσια την πλήρη στήριξη του στον υπουργό Επικρατείας, Νίκο Παππά: “Καταγγέλω κι εγώ το κατεστημένο των Media! Ασφαλώς και ΧΑΙΡΕΤΙΖΩ την επίσπευση του υπουργού, του Νίκου Παππά. Επισπεύδει το νομοσχέδιο γιατί δεν μπορεί ένα κράτος να περιέρχεται σε αδράνεια και σε παραλυσία επειδή η αντιπολίτευση βάζει πλάτη στο κατεστημένο”!

Ανάρτηση από: http://www.skitso.biz

Αναθεωρητισμός από την μια, Στρουθοκαμηλισμός από την άλλη…

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

Ο νέο-σουλτάνος (και κουμπάρος) Ταγίπ Ερντογάν αμφισβητεί ευθέως τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1922, η οποία καθόρισε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας, θέτοντας επί τάπητος όλες τις διεκδικήσεις της Άγκυρας. Η Τουρκία κάνει σε όλα τα μέτωπα συγκεκριμένα και καλά σχεδιασμένα βήματα, τα οποία συμβαδίζουν με τις παραπάνω φραστικές διεκδικήσεις. Οι τουρκικές δυνάμεις έχουν εισβάλει στη... Συρία και το Ιράκ, κατοχυρώνοντας ζώνες επιρροής τις οποίες είναι απίθανο να εγκαταλείψει εκουσίως, όπως μαρτυρά με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο η εμπειρία της Κύπρου. Ποια άλλη Χώρα θα διατηρούσε ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΟΧΗΣ σε τρεις ξένες χώρες ταυτοχρόνως- Κύπρος, Συρία, Ιράκ- χωρίς να έχει ξεσηκωθεί εναντίον της η «Διεθνής Κοινότητα»; Παράλληλα, πλήττει ανηλεώς τους Κούρδους του YPG και του PKK.

Μετανάστευση και παγκόσμια φτώχεια (εξαιρετικό για προβληματισμό)

«Στο βουνό με τον Σταυρό κοντά στον Άρη»

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Γερμανού (π. Ανυπόμονου) 

Γνωρίζω τον Άρη

Τα παιδιά της Οργανώσεως μας συνέστησαν στον Άρη,(Άρης Βελουχιώτης - Αθανάσιος Κλάρας) εμένα και τον Παπαλεβέντη (π. Κωνσταντίνος Παπαλεβέντης (Παπαφλέσσας), εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Βλασσίου στο Δαδί Φθιώτιδος). Μίλησαν με ενθουσιασμό για τη δουλειά που κάμαμε στο Δαδί, την προσφορά μας στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κ.λπ.. Μετά από αυτά λένε στον Άρη:
«Τώρα ο πάτερ Γερμανός θέλει να ’ρθει στον μόνιμο ΕΛΑΣ. Ο παπα-Κώστας θα γυρίσει μαζί μας».
«Να γυρίσει και ο άλλος παπούλης μαζί σας, γιατί εκεί θα προσφέρει περισσότερα απ’ ότι εδώ», τους λέει ο Άρης.
«Καπετάνιε μου, δεν με σηκώνει άλλο το κλίμα κάτω, γιατί με κυνηγάνε οι Ιταλοί», παρεμβαίνω στη συζήτηση εγώ, για να εξηγήσω την επιθυμία μου να βγω στο βουνό.
«Τότε το πράγμα αλλάζει. Αλλά θ’ αντέξεις παπούλη μου; Είναι σκληρή η ζωή στο Αντάρτικο», μου λέει ο Άρης.
«Θα έρθω κοντά σας και όσο αντέξω», του απαντώ.
«Εντάξει, λοιπόν, παπούλη μου», συμφωνεί ο Άρης και δίνουμε τα χέρια.

Θα 'θελα να 'μουν (Active Member)

Παρέλαση, Τρίπολη 1946, χήρες πεσόντων 1940

ΑΥΤΗ Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΗ!! 

Το πολιτικό κατεστημένο ΔΕΝ επέτρεψε τέτοιο γεγονός, ΔΕΝ ετίμησε τις γυναίκες που έδωσαν και το υστέρημά τους στον αγώνα και στερήθηκαν την παρουσία των αγαπημένων τους συντρόφων. ΔΕΝ πήραν καμία σύνταξη, ΔΕΝ έτυχαν τιμών ιδιαιτέρων. Ξέχασε η Πολιτεία και τους άνδρες τους…

Eυρωσκεπτικισμός: η αυτοκριτική εγρήγορση

Του Χρήστου Γιαννάρα

 Αποψη, και κατατίθεται για να κριθεί. H χώρα μας επιτροπεύεται ταπεινωτικά (αλλά δικαιολογημένα), μπορούμε ωστόσο να εκφραζόμαστε, ακόμα, χωρίς λογοκρισία.

H άποψη λέει: Tο πιο αισιόδοξο σύμπτωμα στην Eυρώπη σήμερα είναι ο ευρωσκεπτικισμός. Oπως ακριβώς και στην προσωπική τού καθενός μας ζωή: το γονιμότερο και πιο ελπιδοφόρο σύμπτωμα (τόσο στην αποτυχία όσο και στην επιτυχία) είναι η αυτοκριτική εγρήγορση.

Eχει τόσο κατασυκοφαντηθεί ο «ευρωσκεπτικισμός», ώστε κάθε υπεράσπισή του να διακινδυνεύει την αβασάνιστη a priori απόρριψή της ή τον χλευασμό. Mας έχουν μεθοδικά βομβαρδίσει με τη μικρονοϊκή ρετσινιά ότι ευρωσκεπτικισμός σημαίνει εθνικιστικός επαρχιωτισμός, ακροδεξιά ξενοφοβία, φασιστοειδής πατριδοκαπηλία. H ευτέλεια των κακόβουλων χαρακτηρισμών φανερώνει πόσο επικίνδυνος είναι ο ευρωσκεπτικισμός για κάποιους πανίσχυρους συνασπισμούς συμφερόντων.

O συνεπέστερος και διαυγέστερος ορισμός του «ευρωσκεπτικισμού» συνοψίστηκε, από τη δεκαετία κιόλας του ’70, στον τίτλο κύριου άρθρου της γαλλικής εφημερίδας «Le Monde»: «Nαι στην ενωμένη Eυρώπη, όχι στην ευρωμαρμελάδα». Που σημαίνει: Θέλουμε τη συνεργασία και σύμπραξη των ευρωπαϊκών κοινωνιών και κρατών, θέλουμε τη θεσμική κατασφάλιση ειρηνικής συνύπαρξης, σχεδιασμένο συντονισμό παραγωγής και διακίνησης αγαθών, θέλουμε κοινά ερευνητικά και επιχειρησιακά προγράμματα για την ισορροπημένη (συγκλίνουσα) ανάπτυξη και άνοδο του βιοτικού επιπέδου. Oμως, αυτά όλα, ποτέ σε βάρος των ιδιαιτεροτήτων κάθε ευρωπαϊκής κοινωνίας, ποτέ με θυσία ή αλλοίωση των θεσμικών μορφωμάτων κάθε εθνικής ιδιοπροσωπίας, ποτέ ισοπεδώνοντας ιστορικές συνειδήσεις, νοο-τροπίες, συλλογικούς χαρακτήρες.

Δολοπλοκίες, Συντάγματα και θολά κανάλια

Του Γεράσιμου Δεληβοριά

Η σχέση έρωτα και μίσους ανάμεσα στην Εκτελεστική εξουσία (κυβέρνηση) και τον Τύπο είναι πολύ παλιά, ξεκινάει μάλλον αμέσως μετά τον εμφύλιο πόλεμο και την παλινόρθωση του Παλατιού σαν τοποτηρητή του καθεστώτος της ξένης εξάρτησης και κηδεμονίας.

 Όλοι οι τότε πολιτικοί, έτρεμαν την πένα της Ελένης Βλάχου, της οποίας ένα σχόλιο αρκούσε για να οδηγηθεί σε παραίτηση ένας υπουργός ή και ολόκληρη η κυβέρνηση.

 Βέβαια, η «Καθημερινή» δεν ήταν και τόσο ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα ώστε να επηρεάζει άμεσα την κοινή γνώμη, ευρεία όμως και απόλυτα θερμή ήταν η φιλία της εκδότριας της με την αλήστου μνήμης βασίλισσα Φρειδερίκη, η οποία είχε και το γενικό πρόσταγμα στο Παλάτι.

Το ΚΚΕ πρώτο ελληνικό κόμμα που αντιτίθεται στη ρατσιστική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία

Απόφαση σταθμό για το Κυπριακό, εξέδωσε το Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ), με την οποία στην ουσία αντιτίθεται στη ρατσιστική λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, την οποία χαρακτηρίζει συνομοσπονδιακή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η απόφαση του ΚΚΕ δεν συμφωνεί με τις θέσεις του ΑΚΕΛ, το οποίο αντίθετα ταυτίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σημειώνεται ότι στελέχη του Συνασπισμού είχαν υποστηρίξει το ρατσιστικό και φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, όταν ταυτίστηκαν με πρώην “αριστερούς” στο νησί, οι οποίοι ταυτίστηκαν με την πολιτική του τότε προέδρου του ΗΠΑ Τζόρτζ Μπους στο Κυπριακό.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ: ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Συνεδρίασε η ΚΕ του ΚΚΕ, εξέτασε τις συνολικές εξελίξεις στο Κυπριακό υπό το πρίσμα και των νέων δεδομένων. Κατέληξε στην ακόλουθη Απόφαση:

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας παρακολουθεί, μελετάει και τοποθετείται με ευθύνη στο κυπριακό πρόβλημα. Έχει σημαντική συνεισφορά στην καταδίκη της τουρκικής εισβολής – κατοχής, στην ανάδειξη του διεθνούς χαρακτήρα του προβλήματος, στην εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα της Κύπρου, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες ή Λατίνους.

"Ενα τραγούδι για τον Αργυρή". Μια συγκλονιστική ταινία- ντοκιμαντέρ

Της Τ.Γ.

Μέρα μνήμης και αγώνα η χθεσινή και συνεχίζοντας τις αντιφασιστικές δράσεις ο Συντονισμός Σωματείων και Συλλογικοτήτων Λέσβου, οργάνωσε μια πραγματικά αξιόλογη εκδήλωση στο Δημοτικό θέατρο Μυτιλήνης.

Θα σταθούμε στο συγκλονιστικότερο σημείο της εκδήλωσης, με σκοπό να σας κάνουμε κοινωνούς, στην προβολή της ταινίας '"Ενα τραγούδι για τον Αργυρή". Μια ταινία- ντοκιμαντέρ για τον Αργύρη Σφουντούρη, έναν από τους ελάχιστους επιζήσαντες από τη σφαγή του Διστόμου.

ΣΥνασπισμός ΡΙΖοσπαστικής Αδιαντροπιάς: Σωτήρες των λαών Αμερικάνοι

Του Γεράσιμου Χολεύα

Με κάθε τρόπο δηλώνουν πως είναι πολιτικοί εκπρόσωποι ενός προτεκτοράτου. Έρχεται ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπάρακ Ομπάμα, και θέλουν φτάσει μέχρι τις ΗΠΑ το μήνυμα του non paper που μοίρασαν, χθες:

Φέρτε μας ένα νέο μικρούλι σχέδιο Μάρσαλ (με όλα τα πολιτικά χαρακτηριστικά του σχεδίου Μάρσαλ) κι ελάτε να μας μάθετε δημοκρατία.

Αν διαβάσει κανείς το «ανεπίσημο» κείμενο (τόσο ανεπίσημο που μπορείς να το βρεις σε όλο το διαδίκτυο) που έστειλε η κυβέρνηση για την επίσκεψη του Ομπάμα, τότε μπορεί να βγάλει ένα ασφαλές πολιτικό συμπέρασμα:

Χιλιάδες νέα θύματα της φορολογικής εξόντωσης

Του Σπύρου Δημητρέλη

Συνθήκες ασφυξίας έχει αρχίσει να δημιουργεί η πρωτοφανής φορολογική καταιγίδα σε μεγάλο αριθμό φορολογούμενων. Όλο και περισσότεροι σηκώνουν ψηλά τα χέρια και δηλώνουν αδυναμία πληρωμής των φόρων που καλούνται να πληρώσουν και όλο και περισσότεροι βρίσκονται αντιμέτωποι  με την εξοντωτική πρακτική των κατασχέσεων από την εφορία.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων:

- Οι συνολικές ληξιπρόθεσμες οφειλές των φορολογούμενων προς το Δημόσιο ανήλθαν, τον Σεπτέμβριο, στο πρωτοφανές ύψος των 92,75 δισεκατομμυρίων ευρώ, έναντι 91,4 δισεκατομμυρίων ευρώ που είχαν διαμορφωθεί τον Αύγουστο (αύξηση 1,3 δισ. ευρώ σε έναν μήνα).

Πίνδος 2016

Ανάρτηση από: http://tsiolakis.blogspot.gr

Στο φως ο απόρρητος φάκελος του Αρη Βελουχιώτη

Στο φως της δημοσιότητας φέρνει σήμερα η εφημερίδα Realnews ντοκουμέντα και αδημοσίευτες φωτογραφίες του Αρη Βελουχιώτη, που περιλαμβάνονται στον φάκελο που είχε δημιουργήσει η Ασφάλεια και ο οποίος σήμερα βρίσκεται στα αρχεία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.

Θα γίνουμε προδότες;

Του Πέτρου Χασάπη

Φίλοι μου,
Ήρθε στο γραφείο μου ένας φίλος και πάνω στην κουβέντα μου επισήμανε κάτι που με πάγωσε. Κάτι που δεν το είχα σκεφτεί.

Όταν του είπα ότι η επιτήρηση στη χώρα μας θα είναι μέχρι το 2064 (που είναι και οι δόσεις της τρόϊκας) και βλέπουμε, δηλαδή όταν τα παιδιά μας τότε θα είναι παππούδες, μου επισήμανε το εξής:
«Το πρόβλημα για το σύστημα δεν είναι οι επόμενες γενιές, αλλά εμείς σήμερα. Εμάς θέλει να φοβίσει και να ακυρώσει το σύστημα. Εμείς είμαστε η μεταβατική κατάσταση. Εμείς δηλαδή είμαστε εκείνοι που ξέραμε πως ήταν πριν τα πράγματα και ως εκ τούτου, εμείς μπορούμε να δούμε το σκοτεινό μέλλον και γι’ αυτό πρέπει να ακυρωθούμε για να μην αντιδράσουμε.

Αν καταφέρουν να κάμψουν εμάς, το παιχνίδι τελείωσε. Οι επόμενες γενιές θα το βρίσκουν ως κάτι το φυσιολογικό αυτό που θα γίνεται. Επομένως δεν πρόκειται να αντιδράσουν».

Νέοι εν κινδύνω

Επιτήρηση, αναμόρφωση και δικαιοσύνη ανηλίκων μετά τον πόλεμο

Το βιβλίο αυτό της Έφης Αβδελά, καταπιάνεται με την αντιμετώπιση των νέων από το μετεμφυλιακό κράτος.

Η συγγραφέας αναφέρεται στα χιλιάδες αγόρια και κορίτσια που «απασχόλησαν» τα δικαστήρια ανηλίκων μεταπολεμικά, είτε επειδή διέπραξαν κάποιο αδίκημα, είτε γιατί διέτρεχαν «ηθικό κίνδυνο».

Στην μεταπολεμική περίοδο η πειθάρχηση των νέων και μάλιστα των ανηλίκων με μη αποδεκτή κοινωνικά συμπεριφορά αποδείχθηκε μια από τις προτεραιότητες του μετεμφυλιακού κράτους.

«Η νεολαία αντιμετωπίζεται απ’ όλες τις δυνάμεις του πολιτικού φάσματος με όρους παθολογίας. Κοινό έδαφος παρέμβασης των αντιτιθέμενων πολιτικών δυνάμεων της εποχής γίνονται οι ανησυχίες για τις νέες μορφές νεανικής κοινωνικότητας και ψυχαγωγίας. Τις θεωρούν συστηματικά υπεύθυνες για την «ηθική παρεκτροπή» των νέων και κατ’ επέκταση για την υποτιθέμενη εξάπλωση «της παιδικής και νεανικής εγκληματικότητας». Καθώς τόσο η Δεξιά όσο και η Αριστερά βλέπουν στην «νεολαία» τον κατ’ εξοχήν ασταθή παράγοντα του κοινωνικού και πολιτικού σχεδιασμού της μετεμφυλιακής περιόδου, η προστασία της γίνεται το πεδίο αντιπαράθεσης για την ανασυγκρότηση της ηγεμονίας στην ελληνική κοινωνία. Έννοια κλειδί, που ενώνει της διαφορετικές παρεμβάσεις ανεξάρτητα από την πολιτική τους προέλευση, αναγορεύεται η ηθική, και κεντρικό αρνητικό σύμβολο ο τεντυμποϊσμός».

Όλα για την καρέκλα

Ανάρτηση από: Jo Di

Η επέτειος του "ΟΧΙ" στην εποχή του "ναι”

Του Χρήστου Κάτσικα

Όσοι αναπνέουν την κιμωλία μέσα στις σχολικές αίθουσες γνωρίζουν καλά ότι πολλές φορές οι σχολικές γιορτές γι΄ αυτή ή την άλλη εθνική επέτειο μόνο χασμουρητά προκαλούν σε όσους, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, είναι υποχρεωμένοι να τις παρακολουθήσουν. 
Ίσως γιατί η κυρίαρχη πολιτική προωθεί την άγνοια του παρελθόντος καθώς γνωρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο υπονομεύει κάθε δυνατότητα δράσης στο παρόν.

Ίσως γιατί στο κλίμα της εποχής ευδοκιμεί η υποταγή σ' ένα παρόν που θεωρείται αυτονόητο και δεδομένο, ενώ συγχρόνως ξεριζώνονται ερωτήματα που μπορούν να υπονομεύσουν αυτή την εικόνα. 

Ίσως και γιατί οι περισσότεροι δεν αντέχουν να ακούν σε κάθε επέτειο για πατρίδα, αγώνες, θυσίες και «εθνική υπερηφάνεια», για «εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία», πολλές φορές άλλοτε από εκείνους που εκποιούν κομμάτι κομμάτι την ελληνική γη και φτωχοποιούν τον λαό, άλλοτε από εκείνους που έχουν σκύψει το κεφάλι σε αυτή την κατάσταση. 

Τί να φταίει;

Ανάρτηση από: Jo Di

Δεν υπάρχει κάτι που λέγεται ΙΣΙΣ, είναι απλά ένας μισθοφόρος...

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Περαστικά μας

Ανάρτηση από: Jo Di

Η αρχή του τέλους…

Του Γιώργου Καραμπελιά

Η ήττα την οποία υπέστη η κυβέρνηση με την απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες είναι μία ήττα καθολική και πολλαπλών διαστάσεων. Κατά αρχάς, το προφανές, σε πρώτη ανάγνωση, ότι η κυβέρνηση και η στενή ομάδα του Μαξίμου, – Τσίπρας, Παππάς, Γεροβασίλη, κ.λπ., όχι μόνο απέτυχαν να διευθετήσουν κατά το δοκούν το τηλεοπτικό τοπίο, αλλά βρίσκονται πλέον μπροστά σε μια  πραγματικότητα απολύτως αρνητική για την κυβέρνηση.

Ας δούμε τις βασικές της παραμέτρους.

Αρχικώς, αντί για τέσσερα ευκολότερα ελεγχόμενα κανάλια θα βρεθεί μπροστά σε δέκα εχθρικά κανάλια. Εκείνα που οδηγούνταν σε κλείσιμο έχουν προφανώς στραφεί ενάντιά της· αλλά και οι τέσσερεις εκλεκτοί «υπερθεματιστές», ιδιαίτερα οι δύο νέοι αδειοδοτηθέντες –ο Μαρινάκης και ο Σαββίδης– μετά το φιάσκο που τους οδήγησε σε οικονομική αιμορραγία και εξευτελισμό, θα στραφούν και αυτοί αναπόφευκτα άμεσα ή σε βάθος χρόνου ενάντια στους κυβερνητικούς χειρισμούς. Διότι είναι διαφορετικό πράγμα να συμμετέχεις σ’ ένα κλειστό και στενό κλαμπ «αδειούχων» και διαφορετικό σε μια αγορά δέκα τουλάχιστον καναλιών που ήδη μαστίζεται από διαφημιστική συρρίκνωση και κρίση. Παράλληλα στο ίδιο πεδίο, εκείνο των τηλεοπτικών σταθμών η κυβέρνηση οδηγήθηκε σε σύγκρουση –στην οποία και ηττήθηκε– με τους δημοσιογράφους και τους τεχνικούς των καναλιών τους οποίους καταδίκαζε σε ανεργία, όταν συχνά επρόκειτο μάλιστα για οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ώρα του μαυραγορίτη…

Στην Αμερική τρέχουν να κρυφτούν από την επέλαση του τυφώνα και στην Ελλάδα δεν μπορούμε να κρυφτούμε πουθενά, από την επέλαση των αρπακτικών κάθε είδους. Συμβαίνει να είμαι από τους ελάχιστους – μετά συγχωρήσεως – που δεν έχω κανενός είδους ιδιοκτησία, ούτε ακίνητο, ούτε χωραφάκι, ούτε καν ένα αυτοκίνητο. Είμαι ένας εντελώς άγευστος μεζές για τους μαυραγορίτες. Ακόμα και στη Τράπεζα να χρωστάω δεν μου δίνει κανείς σημασία γιατί δεν υπάρχει φαΐ για άρπαγμα τίποτα.

Παρακολουθώ λοιπόν γύρω μου προσεκτικά την αρπαγή των περιουσιών που μεθοδευμένα, πολύ προσεκτικά, ετοιμάζεται.. Τα πρώτα δείγματα είναι ήδη γύρω μας. Αναρωτηθήκατε τι συμβαίνει με όλα αυτά τα «ενοικιάζεται» «πωλείται» που βλέπετε γύρω σας, και τις περισσότερες φορές το χαρτί έχει χάσει το χρώμα του από το καιρό. Ποιος αγοράζει τελικά όλα αυτά τα «πωλείται» Ποιος αγοράζει τα μαγαζιά με λουκέτο. Ποιος αγοράζει στις δημοπρασίες για κατασχέσεις;

Υπάρχουν και αυτοί… Πάντα υπήρχαν...

Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 2016

Ν. Κοτζιάς: Υπουργός μιας «αποικίας χρέους» … ή πως τα στερνά τιμούν τα πρώτα

Δημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Κοτζιά «Ελλάδα Αποικία Χρέους»,  πριν βέβαια ο ίδιος γίνει υπουργός Εξωτερικών. Το απαύγασμα της θεωρίας  του δεν τον εμποδίζει, βέβαια, να χορεύει στις συνόδους του ΝΑΤΟ σήμερα και να τραγουδά «We are the world» με τους συναδέλφους του. Αίλουρος κι αυτός...

Άλλο το «απαύγασμα» κι άλλο το τι κάνουμε. Αλλά και όλοι οι άλλοι αξιωματούχοι, εκεί στο υπουργείο Εξωτερικών και την κυβέρνηση, ποιον «θεό» υπηρετούν; Την ανεξαρτησία της χωράς; θα γελούσε κανείς. Πόσους αφεντάδες μπορούν να υπηρετήσουν διαχρονικά... Τι μυστήριο πράγμα ο άνθρωπος γενικά, και τι απλά που είναι όλα όταν οι αρχές και αρετές του είναι εντελώς ευέλικτες, έως και λαστιχένιες…

Αυτή η "δημοκρατική οικογένεια"... φιλοδοξούσε να υποδουλώσει τη Συρία των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου!

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Εγώ πιστεύω πως ήταν "Ελληνικό θαύμα" η νίκη των στρατιωτών μας στην Αλβανία του 1940...

Της Αδαμαντίας Σταθάτου

«Εκσυγχρονιστές» συγγραφείς καυτηρίασαν τούτον τον τρόπο διατύπωσης (Ελληνικό θαύμα) της ανδρείας των

στρατιωτών μας στο Αλβανικό μέτωπο, λέγοντας πως δυσχεραίνει την ιστορική ερμηνεία στους μαθητές μας (βιβλίο Γ΄ Γυμ/σίου). 

Τους απαντώ πως είναι ανθέλληνες κι εθελοτυφλούν εσκεμμένα, αφού σωρεία αποδείξεων φωνάζει πως αυτή η νίκη ήταν α-πί-στευ-τη!

1) Ούτε ο αρχιστράτηγος Παπάγος την πίστευε! Ο διευθυντής του Γραφείου επιχειρήσεων υποστράτηγος Πετρουτσόπουλος βεβαιώνει πως: «η ηγεσία δεν επίστευε εις την νίκην, αλλά ήθελε να ρίψωμεν μερικούς πυροβολισμούς δια την τιμήν των όπλων».

2) Ούτε ο Αμερικανός ανταποκριτής των New York Times στην Ελλάδα που, παρακολουθώντας τους Έλληνες στρατιώτες να βαδίζουν προς το Μέτωπο, προλέγει την τύχη τους: « Οι κακόμοιροι, είπαμε, τι πιθανότητες έχουν μπροστά στον Ιταλικό στρατό….κλπ.»

3) Ούτε ο Μουσολίνι (Δεκέμβριο 1940) ομολογώντας την ήττα του ως εξής: «Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε πια. Είναι ηλίθιο, είναι γελοίο, αλλά πρέπει να ζητήσουμε ανακωχή με τη μεσολάβηση του Χίτλερ».

Εαμίτισα 94 χρονών τραγουδά αντάρτικο για την σημαία

Η Γεωργία Κλαμπατσέα αντάρτισσα και μέλος του ΔΣΕ με εξορίες βασανιστήρια και διωγμούς, θυμάται ένα αντάρτικο τραγούδι για την σημαία που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό σήμερα.

28 Οκτώβρη: «Όλοι μαζί», ε; Αλήθεια;

Του Νίκου Μπογιόπουλου

«Να είμαστε όλοι μαζί», «να είμαστε ενωμένοι», «είδατε πόσα καταφέρνουμε όταν είμαστε όλοι ενωμένοι;»… όπως την 28^η Οκτωβρίου 1940.

    Τα γνωστά κλισέ. Τα ίδια και τα ίδια.  

    Συγγνώμη, αλλά δεν θα συμμετάσχουμε σε αυτό το μεθύσι της γενικής συμφιλίωσης. Συγγνώμη, επίσης, που δεν διαβάζουμε ούτε την 28^η Οκτώβρη,  ούτε την ΕΑΜική αντίσταση, ούτε την Επανάσταση του ’21, ούτε τίποτα απ’ όσα προχώρησαν την Ελλάδα και τον κόσμο ένα βήμα μπροστά, ως αποτέλεσμα είτε της «ενότητας» των προβάτων με τους λύκους, είτε ως αποτέλεσμα της «διαπραγμάτευσης» των προβάτων με τους λύκους.

Γιατί τους ενοχλεί η 28η Οκτωβρίου;

Προκήρυξη του Άρδην για την 28η Οκτωβρίου 

Με πρόσχημα τους εορτασμούς για την απελευθέρωση της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής (12η Οκτωβρίου 1944) και τους αντίστοιχους της Θεσσαλονίκης (30η Οκτωβρίου 1944) έχει οργανωθεί μία μεθοδευμένη προσπάθεια για την κατάργηση των εορτασμών της 28ης Οκτωβρίου και του «ΟΧΙ». Είναι προφανές ότι το πνεύμα αντίστασης και αγώνα για ελευθερία, αξιοπρέπεια και εθνική ανεξαρτησία είναι άκρως ανεπιθύμητο, γι’ αυτό και διαπιστώνουμε μία ύπουλη προσπάθεια οι απαραίτητοι εορτασμοί για την απελευθέρωση της πρωτεύουσας, να υποκαταστήσουν εκείνους για την 28η Οκτωβρίου. Πρόκειται για μία ακόμη ιδέα της εθνομηδενιστικής κυβέρνησης Σύριζα-Ανέλ: Η 28η Οκτωβρίου πρέπει να υποβαθμιστεί. Όπως λένε σε σεμινάρια που κάνει το Υπουργείο Παιδείας για να «καταρτίσει» τους εκπαιδευτικούς: «Να γιορτάσουμε την απελευθέρωση και όχι την κήρυξη του πολέμου»… Ο Ν. Φίλης, η Σ. Αναγνωστοπούλου, ο Α. Λιάκος θεωρούν «πολεμοχαρή» και «εθνικιστική» την επέτειο του ΟΧΙ. Πρέπει να «εξευρωπαϊστούμε», λένε, να γιορτάζουμε την ειρήνη, όπως οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι…

Σχόλιο του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου για την σημερινή ημέρα

Βέβηλο χέρι

απάντηση επήρε:

Βουνά της Πίνδου.

Το euro των φτωχών

Τι έκανες στον πόλεμο, φασίστα;

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Σήμερα συμπληρώνονται 76 χρόνια από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στον φασίστα εισβολέα. Ένα «Όχι» που ο ανθός του τόπου το έγραψε με το αίμα του στην Πίνδο και αμέσως μετά την ναζιστική κατοχή με το ΕΛΑΣίτικο ντουφέκι στα βουνά της χώρας, με την ΕΑΜική Αντίσταση και το ΕΠΟΝίτικο χωνί σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Το «Όχι» της 28ης Οκτώβρη, μετά την απελευθέρωση από τις χιτλερικές ορδές συνεχίστηκε όταν οι γερμανοτσολιάδες, οι ταγματασφαλίτες, οι δοσίλογοι και οι απόντες από το έπος της Εθνικής Αντίστασης βρήκαν τη θέση τους στην αγκαλιά της αγγλοκρατίας και της αμερικανοκρατίας.

Για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

«...Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση που είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιαύτη και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς. Τρεμπιέν (πολύ καλά) λέγει κι αναχώρησε ο ναύαρχος (ο Ντερνύς- Δεριγνύ)». 

                                                          

                                               Γιάννης Μακρυγιάννης-Απομνημονεύματα

            Επανέρχεται κατά καιρούς τα τελευταία 20-25 χρόνια μια συζήτηση υπό τη μορφή του ακόλουθου ερωτήματος. Γιατί εορτάζουμε την 28^η Οκτωβρίου και την 25^η Μαρτίου ως εθνικές εορτές, καθώς δεν σηματοδοτούν τη νίκη ή έστω το νικηφόρο τέλος ενός πολέμου ή μιας επανάστασης, αλλά την έναρξη. Το ερώτημα δεν είναι τυχαίο, ούτε αποϊδεολογικοποιημένο. Κρύβεται πίσω του μια προσπάθεια εξορθολογισμού- εξευρωπαϊσμού της αποτίμησης της ιστορικής διαδικασίας στον τόπο μας στα δυτικά πλαίσια, μια μορφή οριενταλισμού που στοχεύει (ακούσια ή εκούσια είναι δευτερεύουσας σημασίας) στην ακύρωση ουσιαστικά εκείνου που ο Νίκος Σβορώνος, προσδιόρισε ως αντιστασιακό χαρακτήρα του ελληνικού έθνους με όρους ιστορικοϋλιστικούς (Σβορώνος Ν., Επισκόπηση Νεοελληνικής Ιστορίας, εκδ. Θεμέλιο, 2007). Δηλαδή ενός εθνούς ή αργότερα ενός εθνικού κοινωνικού σχηματισμού που διαμορφώνεται στην εξέλιξή του και την πάλη του ως κυρίαρχος-κυριαρχούμενος. Η συγκυρία που γεννιούνται ανάλογοι προβληματισμού δεν είναι τυχαία. Ούτε οι ιδεολογικές μορφές  πάλης είναι πλήρως ανεξάρτητες από τις υλικές, αλλά σχετικά αυτόνομες τουλάχιστον για όσες και όσους επιμένουν να κινούνται και να ερμηνεύουν την ιστορική εξέλιξη μέσα από ένα μαρξιστικό πλαίσιο αναφοράς. Η κυρίαρχη δυναμική του διεθνοποιημένου καπιταλισμού, δηλαδή η συσσώρευση σε παγκόσμια κλίμακα, γνωστή και ως παγκοσμιοποίηση, η υποχώρηση του εργατικού κινήματος στις μητροπόλεις και των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων στην περιφέρεια, οδήγησαν μεταξύ άλλων στην ενίσχυση των τάσεων ιστορικού αναθεωρητισμού μέσα και από μια οπτική ομογενοποιημένης ιστορικής διαδικασίας γραμμικού τύπου εντός της οποίας εντάσσεται και η αστική-ιδεαλιστική ανάλυση του εθνικού φαινομένου ως κατασκευής-επινόησης, η ασυνέχεια του εθνικού φαινομένου, προσφερόμενη ειδικά σε λαούς και έθνη κυριαρχούμενα, μια αποικιακή ανάγνωση, ένα είδος beau pour l’ orient…

Η πρώτη Ελληνική Ταινία Κινουμένων Σχεδίων: «Ο Ντούτσε αφηγείται…»

Η πρώτη ελληνική ταινία κινουμένων σχεδίων γυρίστηκε από τον σκιτσογράφο Σταμάτη Πολενάκη (1908-1997) με τίτλο «Ο Ντούτσε αφηγείται…» 

 Η επτάλεπτη ταινία «τύπου Μίκυ-Μάους», όπως αναφέρει στο ζενερίκ ο δημιουργός της, σατιρίζει την εισβολή των Ιταλών στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940 και ειδικά τον Μουσολίνι, ο οποίος αφηγείται τα κατορθώματά του, αλλά η πραγματικότητα συνεχώς τον διαψεύδει.

 Ο Σταμάτης Πολενάκης, από τους κορυφαίους έλληνες σκιτσογράφους του 20ου αιώνα και πρωτοπόρος του κινούμενου σχεδίου στη χώρα μας, ξεκίνησε να σχεδιάζει τα σκίτσα της ταινίας το 1942 στην πατρίδα του, τη Σίφνο, όπου είχε καταφύγει κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Δούλευε κάτω από την μπότα του Ιταλού κατακτητή, με κίνδυνο να συλληφθεί.

Το «όχι» είναι η γλώσσα του ελληνικού λαού

Tο editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

Συνηθισμένα τα «όχι» στη γλώσσα των λαών. Τόσο που μοιάζει σαν αυτή η μικρή λέξη να τους «κατασκευάζει». Σάμπως να δημιουργεί ένα «πριν» και ένα «μετά». Κανείς δε γεννήθηκε ήρωας, κανείς δεν υπήρξε έτοιμος να θυσιαστεί. Παρμένοι χωριστά οι άνθρωποι ίσως να μην αλλάζουν και πάρα πολύ. Κάθε καρυδιάς καρύδι είμαστε και κάποιες στιγμές βγάζουμε τον καλό μας εαυτό. Εφευρίσκουμε λόγους για να το κάνουμε. Άλλοτε συνειδητά, συχνά αυθορμήτως. Πάντα όμως υπό την επιρροή ενός αιτήματος και μιας κατάστασης που θέτει την ατομική μας ύπαρξη σε δεύτερο πλάνο. Γιατί κάτι πιο σπουδαίο κρίνεται. Αλλά και γιατί αν διστάσεις, τότε η επόμενη μέρα θα σε βρει κάπου και κάπως πληγωμένο.

28 Οκτώβρη: το ΟΧΙ του ελληνικού Λαού και το έπος της Εθνικής Αντίστασης!

«Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ»

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

ΟΧΙ

Ανάρτηση από: https://georgopalis.com

Κάποιες φορές να λες: Δε γαμιέται;

Του Γελωτοποιού

Δύο άνθρωποι στο δάσος αποφάσισαν να κάνουν ένα διαγωνισμό κοψίματος ξύλων. Πήραν από ένα πριόνι και ξεκίνησαν να κόβουν κορμούς.

Όμως ο ένας από αυτούς κάθε τόσο σταματούσε το κόψιμο, έπαιρνε το πριόνι και έμπαινε στην καλύβα του. Έβγαινε μετά από δέκα λεπτά και συνέχιζε. Ο άλλος δεν σταματούσε να πριονίζει, και χαμογελούσε, βέβαιος για τη νίκη του.

Όταν τελειώσανε δεν χρειαζόταν καν να μετρήσουν τα κομμένα ξύλα. Ο σωρός εκείνου που κάθε τόσο σταματούσε ήταν εμφανώς μεγαλύτερος.

– Πώς έγινε αυτό; τον ρώτησε ο ηττημένος. Εγώ δεν σταμάτησα στιγμή να πριονίζω, ενώ εσύ κάθε τόσο έμπαινες στην καλύβα σου.
– Ναι, αλλά εγώ, όταν έμπαινα μέσα, ακόνιζα το πριόνι μου, του απάντησε ο νικητής.

Πίσω ολοταχώς...

Του Κώστα Σαμάντη

Ανάμεσα στις σημαντικές κατακτήσεις που  μας κληροδότησε η γαλλική επανάσταση, ήταν και ο διαχωρισμός των εξουσιών σε τρεις: στην εκτελεστική, την δικαστική και τη νομοθετική, διαχωρισμός που φθάνει μέχρι τις μέρες μας κατοχυρωμένος στο Σύνταγμα της χώρας μας.

Καθόλου τυχαία. Η ρύθμιση αυτή στόχευε στο να αρθρωθούν αυτές οι διαδικασίες μέσω των οποίων θα υπήρχε ο έλεγχος της μιας εξουσίας πάνω στην άλλη, εμποδίζοντας την αυθαίρετη ανάπτυξη μιας και μόνο εξουσίας που δεν θα ελέγχεται και άρα δεν θα μπορεί να περιοριστεί. Ήταν μια κληρονομιά και κατάκτηση την οποία μέχρι τώρα η αριστερά υπερασπιζόταν. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η κατάκτηση αυτή ήταν στο πλαίσιο των αστικοδημοκρατικών ελευθεριών. Καμία αντίρρηση. Αυτές τις αστικοδημοκρατικές ελευθερίες τις υπερασπιζόταν η αριστερά θεωρώντας τες ουσιαστικές και ως το απαραίτητο βήμα για τη σταδιακή όσο και σταθερή εξάπλωση της δημοκρατίας. Άλλωστε και τις εκλογές, σύμφωνα με την αριστερά, ακριβώς ως αστικοδημοκρατική κατάκτηση, τις υπερασπιζόταν και τις υπερασπίζεται (θέλουμε να πιστεύουμε). 

"Παν-Ευρώπη": Μια απόδειξη γιατί η μαζική μετανάστευση είναι ίσως ένα προμελετημένο σχέδιο

Ποτέ ένας λαός δεν αγκάλιασε τον πολιτικό και πολιτιστικό του αφανισμό με τέτοιο εφησυχασμό όπως οι κάτοικοι της Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Αυστραλίας.

Μην κατευθύνετε τη δυσαρέσκεια σας στους μετανάστες οι οποίοι απλώς προσπαθούν να βρουν καλύτερες συνθήκες.

Κατευθύνετε το θυμό σας στους πολιτικούς και πολιτιστικούς μας ηγέτες οι οποίοι, ως εντολοδόχοι των κεντρικών τραπεζιτών, είναι αποικιοκράτες και προδότες.

Το παρακάτω άρθρο είναι μετάφραση Ιταλικού άρθρου που δημοσιεύθηκε αρχικά στην ιστοσελίδα Identità.

(με επεξεργασία και πρόσθετες πληροφορίες από το ‘Off The Record’)

Το σχέδιο Coudenhove-Kalergi: Η Γενοκτονία των Λαών της Ευρώπης

Η μαζική μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο, τα αίτια του οποίου εξακολουθούν να κρύβονται έξυπνα από το σύστημα, και η πολυπολιτισμική προπαγάνδα προσπαθεί να την παρουσιάσει ψευδώς ως αναπόφευκτη. Με αυτό το άρθρο σκοπεύουμε να αποδείξουμε μια για πάντα, ότι αυτό δεν είναι ένα αυθόρμητο φαινόμενο. Αυτό που θέλουν να παρουσιάσουν ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα του σύγχρονου τρόπου ζωής, είναι στην πραγματικότητα ένα σχέδιο που σχεδιάστηκε γύρω από ένα τραπέζι και προετοιμαζόταν για δεκαετίες, για να καταστρέψει εντελώς το πρόσωπο της ηπείρου.

Το Σύνταγμα της Ελλάδας ισχύει μόνο για τους ολιγάρχες

Του πιτσιρίκου

Σάλο έχει προκαλέσει η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να κρίνει αντισυνταγματικό τον νόμο Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες, αφού όλα τα υπόλοιπα μέχρι σήμερα -μαζί με τα Μνημόνια- ήταν συνταγματικά και η Δικαιοσύνη στάθηκε πάντα στο ύψος των μισθών των δικαστών.
Βέβαια, το Μνημόνιο έχει αντικαταστήσει το Σύνταγμα της Ελλάδας και το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι Συμβούλιο του Προτεκτοράτου-, οπότε το θέμα δεν είναι αν ο νόμος Παππά είναι αντισυνταγματικός αλλά αν είναι αντιμνημονιακός.

Πάντως, το Σύνταγμα είναι αντισυνταγματικό.

Το Σύνταγμα είναι αντισυνταγματικό γιατί είναι αντιμνημονιακό.

Βλέπουμε πως όπου έχει αφήσει κενά και περιθώρια για παρερμηνείες το Μνημόνιο, οι Έλληνες δυσκολεύονται να συνεννοηθούν γιατί έχουν μάθει να υπακούν σε διαταγές και μπερδεύονται όταν δεν τους λένε οι Βρυξέλλες τι πρέπει να κάνουν.

Γενιά του 114

Ανάρτηση από: https://georgopalis.com

Η επιλογή της 28ης Οκτωβρίου 1940 ως εθνικής μας εορτής

Η επιλογή της 28ης Οκτωβρίου 1940 ως εθνικής μας εορτής – απόρροια της αντιστασιακής παράδοσης του λαού μας

Γιατί τιμούμε το ΟΧΙ;

Του Θ.Κ.

Τα τελευταία δύο χρόνια και ιδίως τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε γίνει μάρτυρες μίας «περίεργης» και ενορχηστρωμένης εκστρατείας ανάδειξης της 12ης Οκτωβρίου 1944, ημέρας απελευθέρωσης της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, ως σημαντικότερης επετείου από εκείνη της 28ης Οκτωβρίου 1940 και του ΟΧΙ του ελληνικού λαού στην επιβουλή του ιταλικού φασισμού (και εν συνεχεία του γερμανικού ναζισμού), με απώτερο στόχο -όπως προκύπτει- την κατάργηση της εθνικής μας εορτής. Είναι ενδεικτικό ότι όλες αυτές οι εκδηλώσεις αναφέρονται κυρίως στην περίοδο 1941-1944 και όχι τόσο στην περίοδο 1940-1944. Εκτενέστερη αναφορά σε αυτό το ζήτημα έχει γίνει σε προηγούμενες δημοσιεύσεις της ιστοσελίδας του Άρδην και της Ρήξης με τίτλο: «Το ΟΧΙ του ελληνικού λαού του 1940 ενοχλεί. Να καταργηθεί!» (http://ardin-rixi.gr/archives/201079) και «Γιατί ενοχλεί η 28η Οκτωβρίου;» (http://ardin-rixi.gr/archives/201088).

Ακούμε λοιπόν συχνά και από διαφορετικές πηγές στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, σε διάφορα έντυπα, στον ηλεκτρονικό τύπο, ακόμα και σε «επιμορφωτικά» σεμινάρια του Υπουργείου Παιδείας το εξής τσιτάτο: «Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης που δεν γιορτάζει το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά την έναρξή του», υπονοώντας ότι θα πρέπει να καταργηθεί η εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου 1940, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό διατυπώνεται και ευθέως. Δεν διευκρινίζουν βέβαια το πώς εισήλθε η Ελλάδα στον πόλεμο, το αν τον προκάλεσε η ίδια ή αν εξαναγκάστηκε να πολεμήσει τη φασιστική επιβουλή αμυνόμενη. Έτσι, εμμέσως πλην σαφώς οι Έλληνες εμφανίζονται περίπου ως «πολεμοχαρείς» και «πολεμοκάπηλοι», εν αντιθέσει προς άλλους Ευρωπαίους «που ως περισσότερο “πολιτισμένοι” δίνουν την προτεραιότητα στην ειρήνη, εορτάζοντας τη λήξη του πολέμου». Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η επιχειρηματολογία τους, ενώ αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν τις «απαγορευμένες» λέξεις «ΟΧΙ», «παλλαϊκή αντίσταση», «αυτοθυσία», «Πίνδος», «πατρίδα», για ευνόητους λόγους.