Ο "Μεγάλος τραγουδιστής" έφυγε...

Του Γιώργου Τασιόπουλου

* Θ. ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΣΤΟ CNN μετά την κρίση των Ιμίων:

"Αυτά τα νησιά είναι μικρά.  Η γενική απορία συνίσταται στο κατά πόσο είναι λογικό να πολεμάει κάποιος για πολύ μικρά και ασήμαντα νησιά"

_________

* Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Λυμπέρης:

"Ο υπουργός Εξωτερικών με τις παρορμητικές αναφορές του για τις ένοπλες Δυνάμεις επιβεβαίωσε την έλλειψη μέτρου και υπευθυνότητας. Επιχείρησε να καλύψει το κενό των πολιτικών ενεργειών, που όφειλε να είχε κάνει, με ύβρεις και συμπεριφορές, τις οποίες κατέκρινε ο ελληνικός λαός.

Θέτω τα ερωτήματα:

Ήταν η δεν ήταν δική του ευθύνη η εισήγηση της στρατηγικής διαχείρισης της κρίσης; Την παρουσίασε ποτέ;

Γιατί το υπουργείο του δεν είχε συνεγερθεί; Πού βρισκόταν τη νύχτα Δευτέρα προς Τρίτη που τον αναζητούσαμε και εντοπίστηκε τελικά λίγο πριν από την 5η πρωινή;

Τον προϊδέασέ ο Χόλμπρουκ για τουρκική στρατιωτική ενέργεια;

Υποτίμησε ή όχι το σύμβολο της σημαίας;

Και αργότερα, το 1999, τι ρόλο έπαιξε στην υπόθεση του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν;

Ας ενημερώσει επιτέλους τον ελληνικό λαό για το ρόλο και την πραγματική στάση των Αμερικάνων στα εθνικά μας θέματα και για τις μεθοδεύσεις που επεξεργάζονται και τα πρόσωπα που χρησιμοποιούν.

Θεωρώ πως ο Θ. Πάγκαλος έχει πολλά να πει για όλα αυτά."

Κίνα: «Το Κοσσυφοπέδιο είναι σερβικό έδαφος»

Μια παρέμβαση με νόημα πραγματοποίησε την Τρίτη η εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Μάο Νινγκ, η οποία αναφέρθηκε στην πρόσφατη κρίση στο Κοσσυφοπέδιο και κάλεσε το ΝΑΤΟ να σεβαστεί την «κυριαρχική και εδαφική ακεραιότητα της Σερβίας».  

Κατά τη διάρκεια ενημέρωσης του Τύπου η εκπρόσωπος του κινεζικού ΥΠΕΞ κλήθηκε να σχολιάσει τα δημοσιεύματα  που κάνουν λόγο για βιαιοπραγίες της αστυνομίας του Κοσσυφοπεδίου που στράφηκαν κατά των Σέρβων διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υπάρξουν τραυματίες.

Όπως δήλωσε η Μάο Νινγκ, «η Κίνα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και υποστηρίζει την προσπάθεια της Σερβίας να διαφυλάξει την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα, αντιτίθεται στις μονομερείς ενέργειες των προσωρινών θεσμών στην Πρίστινα και την καλεί να εκτελέσει το καθήκον της να ιδρύσει μια ένωση/κοινότητα δήμων με σερβική πλειοψηφία».

«Προτρέπουμε το ΝΑΤΟ να σεβαστεί την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της σχετικής χώρας και να συμβάλει πραγματικά στην ειρήνη στην περιοχή» δήλωσε η η εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών.

Λάκκος

Οι Κύπριοι άντεξαν στις πιέσεις και άναψαν κόκκινο

Δεκαεννιά χρόνια μετά το δημοψήφισμα: Με το Σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε και η υπό συζήτηση μορφή της λύσης

Του Κώστα Βενιζέλου

Το Σχέδιο Ανάν ήταν ένα μοντέλο συμφωνίας για την Κύπρο, που θα διαιώνιζε την τουρκική παρουσία. Ήταν ένα Σχέδιο, το οποίο θα συντηρούσε εν πολλοίς το Κυπριακό, άφηνε την… προοπτική να ανοίξει ξανά, λόγω των ορατών προβλημάτων και των στρεβλώσεων, που χαρακτήριζαν τις πρόνοιες του.

Δεκαεννέα χρόνια μετά το δημοψήφισμα (24 Απριλίου 2004), το Σχέδιο εξακολουθεί να απασχολεί αλλά και να διχάζει. Ακόμη και σήμερα, με αφορμή την επέτειο υπήρξαν αντιπαραθέσεις, κυρίως στο πεδίο των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης.

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων είχε, όπως είναι γνωστό, απορρίψει (76%) το Σχέδιο, επειδή δημιουργούσε ανασφάλεια, διασφάλιζε την τουρκική παρουσία, αλλά και την αγγλική στο νησί ενώ οι ρυθμίσεις ήταν δυσλειτουργικές. Η προτεινόμενη «νέα κατάσταση πραγμάτων» για να λειτουργήσει θα έπρεπε να ξεπερασθούν οι στρεβλώσεις ενώ τα αδιέξοδα θα μπορούσαν να επιλυθούν από ξένο δικαστή. Ήταν η πρώτη φορά που οι Κύπριοι καλούνταν να αποφανθούν για το περιεχόμενο μιας συμφωνίας στο Κυπριακό. Και απάντησαν με ηχηρό «όχι». Παρά τις έξωθεν πιέσεις και τους εκβιασμούς. Κι αυτό αφορά όχι μόνο το συγκεκριμένο Σχέδιο, αλλά και την μορφή, που συζητείται μέχρι σήμερα, τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ).

Κομισιόν

Ο ελληνικός ψευτο-δικομματισμός έφθασε στα όριά του. Προς μια άμεση και οικονομική δημοκρατία

Του Τάκη Φωτόπουλου

ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε)¹ έχει σχεδιάσει από καιρό και ήδη έχει επιβάλει την εδραίωση της ένταξης της Ελλάδας ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς δορυφόρους, στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Αυτό σημαίνει ότι από τη στιγμή που εδραιώθηκε αυτή η δορυφοροποίηση, αμέσως μετά τον Β’ ΠΠ και τον συνακόλουθο Εμφύλιο στην Ελλάδα—η Αμερικανική πρεσβεία, παρέλαβε από τους Βρετανούς τον πολιτικό έλεγχο της Ελλάδος, ο οποίος συνόδευε και συμπλήρωνε τον οικονομικό.

Αυτό σήμαινε, μεταξύ άλλων, και τον εξαμερικανισμό της χώρας όχι μόνο στο πολιτικοστρατιωτικό επίπεδο, με τον υποβιβασμό και τελική έξωση του βασιλικού θεσμού—που, δυνητικά, θα μπορούσε να παίξει ρόλο μη ελεγχόμενο από την αμερικανική ελίτ—αλλά, κυρίως, με τη συντριβή του μεγαλειώδους φοιτητικού κινήματος της δεκαετίας του ’60. Ήταν μάλιστα αυτό το ανεπανάληπτο κίνημα, το οποίο είχε ξεσηκώσει τον λαό σε μεγαλειώδεις, σαφώς αντικαθεστωτικές, διαδηλώσεις, μόλις 20 χρόνια μετά τη συντριβή του λαϊκού κινήματος για πολιτικό και οικονομικό αυτο-καθορισμό, που εξανάγκασε την ντόπια πολιτικο-οικονομική ελίτ και τους ξένους (κυρίως αμερικανούς) «προστάτες» της να επιβάλουν στρατιωτική δικτατορία, υπό την άμεση κηδεμονία τους, σε μια ευρωπαϊκή χώρα–όπως συνήθιζαν να κάνουν μέχρι τότε μόνο στις λατινοαμερικανικές χώρες. Στο μεταξύ, η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ/ΕΕ σήμαινε και την πλήρη οικονομική εξάρτηση της Ελλάδας από την Υ/Ε (αμερικανική και ευρωπαϊκή). Και φυσικά η πολιτικο-οικονομική αυτή εξάρτηση συμπληρωνόταν από την απόλυτη πολιτιστική εξάρτηση, με τη χολιγουντιανή κυρίως «κουλτούρα» να γίνεται πια κυρίαρχη!

Τα τελευταία μάλιστα 20 περίπου χρόνια, η μεταπολεμική πολιτικο-οικονομική εξάρτηση της Ελλάδας από τη Δύση και κυρίως τις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη πήρε τη μορφή καθαρής δορυφοροποίησης της χώρας.

Το πριν και το μετά...

Η ελληνική οικονομία με αριθμούς – Το ΑΕΠ

Του Κώστα Μελά

Σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το ΑΕΠ το 2022 σε όρους όγκου ανήλθε σε 192,1 δισ. ευρώ έναντι 181,3 δισ. το 2021, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 5,9%.Η συνεισφορά των επί μέρους συνιστωσών από τη μεριά της ζήτησης ήταν η ακόλουθη: για ακόμη μια φορά (πάγια κατάσταση στην ελληνική οικονομία) κυρίαρχος ήταν ο ρόλος της εγχώριας ζήτησης, της οποίας η συμμετοχή στην ετήσια μεταβολή του ΑΕΠ ανήλθε σε 8,6 ποσοστιαίες μονάδες.

Οι επιμέρους συνιστώσες της εγχώριας ζήτησης προσέθεσαν ως ακολούθως στην αύξησή της: ιδιωτική κατανάλωση +5,3 μονάδες, δημόσια κατανάλωση -0,3 μονάδες, μεταβολή αποθεμάτων +2,1 μονάδες, επενδύσεις παγίων +1,5 μονάδες. Αντιθέτως ο εξωτερικός τομέας αφαίρεσε περίπου 2,5 μονάδες (καθαρές εξαγωγές αγαθών -3,5 μονάδες, και καθαρές εξαγωγές υπηρεσιών +0,9 μονάδες). Για ακόμη μια φορά την παρτίδα έσωσε η ιδιωτική κατανάλωση (ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής της ανήλθε στο 7,8%). Όπως πολλάκις έχουμε υποστηρίξει οι καθαρές εξαγωγές, παρά την αύξησή τους, σε μια οικονομία όπως η ελληνική, δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της μεγέθυνσης.

Για την ακρίβεια, συμμετέχουν αρνητικά σε αυτή. Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης υπογραμμίζει το θετικό γεγονός ότι ο ρυθμός μεγέθυνσης της ελληνικής οικονομίας ήταν πάνω από το μέσο όρο των χωρών της Ευρωζώνης. Παραλείπει, όμως, να αναφέρει ότι αυτό επιτεύχθηκε με μεγάλη αύξηση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο και για τα τέσσερα έτη της διακυβέρνησης Μητσοτάκη παρουσιάζει έντονη αύξηση (Γραφική παράσταση 1).

Αδάπανη ευλάβεια

Του Γιώργου Τασιόπουλου

ΓΙΑΤΙ όμως εγώ, την αποχή από το κομματικό παζάρι, τη μη "εμπλοκή της Εκκλησίας και κληρικών της στα πολιτικά δρώμενα της χώρας",

όπως διακήρυξε ο Αρχιεπίσκοπος, τη βλέπω ως ωμή πολιτική παρέμβαση της διοικούσας εκκλησίας υπέρ των παραδοσιακών "νυκοκυραίων" πολιτικών;

Από τη στιγμή που βγήκαν τα πρώτα εκλογικά αποτελέσματα οι πάντες διαβάζουν σελίδα σελίδα, παράγραφο παράγραφο, λέξη λέξη, υποσημείωση υποσημείωση το πρόγραμμα της ΝΙΚΗΣ...

Άλλωστε τα προγράμματα και οι προεκλογικές υποσχέσεις των θριαμβευτών στις εκλογές κρίθηκαν ανεφάρμοστα από την ΚΟΜΙΣΙΟΝ. 

Να τους ξαναψηφίσουμε όμως γιατί είναι ευλογημένοι!

___________

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θα βρεθεί στο Άγιο Όρος το Σαββατοκύριακο 3 και 4 Ιουνίου, με τον γιο του Κωνσταντίνο. 

Πριν λίγες ημέρες ο Πρωθυπουργός συνοδευόμενος από μέλη της οικογένειας του και πιο συγκεκριμένα από τη σύζυγό του Μαρέβα και τα παιδιά του Κωνσταντίνο και Δάφνη βρέθηκε στον Καθεδρικό ναό των Αθηνών προκειμένου να προσκυνήσει την θαυματουργή Εικόνα του Άξιον Εστί.

Αντίσταση...

Εργασία, ασφάλιση, ανεργία: Να δεις τι σου ‘χω για μετά

Τι περιλαμβάνει ο νεοφιλελεύθερος σχεδιασμός για την επόμενη τετραετία

Του Δημήτρη Κωστάκου

Βαρύ είναι το συρτάρι του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης για την επόμενη τετραετία, καθώς ο νεοφιλελεύθερος σχεδιασμός περιλαμβάνει σειρά μέτρων, τα οποία έχουν εξεταστεί αλλά δεν δρομολογήθηκαν, καθώς -κατά τα φαινόμενα – δεν υπήρχαν τα κοινωνικά (και εκλογικά) περιθώρια.

Για κάποια από τα μέτρα αυτά, η κυβέρνηση έχει ήδη δώσει στίγμα προθέσεων, ενώ κάποια άλλα αν και αρχικά διέρρευσαν, παρέμειναν, μέχρι νεωτέρας, ασκήσεις επί χάρτου.

Το εκλογικό αποτέλεσμα υπέρ του κυβερνώντος κόμματος στην επικείμενη αναμέτρηση, ακόμη κι αν δεν διατηρήσει το εύρος το οποίο αποτυπώθηκε κατά την πρόσφατη εκλογική διαδικασία, παρέχει την ευχέρεια πλήρους υλοποίησης του σχεδιασμού κατά τρόπο απόλυτο και πιθανότατα με συνοπτικές διαδικασίες…

Στα εργασιακά, υπάρχουν δύο επιβεβαιωμένες εκκρεμότητες: 

•  Η παροχή δυνατότητας υπογραφής «υποκλαδικών συμβάσεων εργασίας» από επιχειρήσεις ενός κλάδου που παρουσιάζουν ιδιαίτερα κοινά χαρακτηριστικά και δεν θα δεσμεύονται από την κλαδική σύμβαση.
• Η ενίσχυση των επιχειρησιακών κανονισμών εργασίας, οι οποίοι αφενός θα έχουν μορφή σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου (σε αντίθεση με τις κλαδικές συμβάσεις), αφετέρου θα επιβάλλονται ακόμη και μονομερώς από τον εργοδότη αν δεν υπάρξει συμφωνία με τους εκπροσώπους των εργαζομένων.

Έτσι είναι...

H άκρως επικίνδυνη άνοδος της Δεξιάς, η απομείωση της συνολικής Αριστεράς και ο αντιδραστικός ρόλος της «φαντασιακής κοινωνικής θέσης»

Του Ηλία Παπαναστασίου

Τα απρόσμενα για τους περισσότερους εκλογικά αποτελέσματα θα αποτελέσουν ορόσημο εκλογικών, πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων για την χώρα και τον ελληνικό λαό. Αρνητικών και εξαιρετικά δυσάρεστων εξελίξεων, εννοείται.

  

Η άνοδος της Νέας Δημοκρατίας – όντας Κυβέρνηση (!) – έστω και κατά 0,95%, μετά από μια τετραετή περίοδο απευθείας αναθέσεων (10 δις), 35.000 νεκρών από την πανδημία, απίστευτης ακρίβειας στα είδη πλατιάς κατανάλωσης και στο ηλεκτρικό ρεύμα, επιβάρυνσης του Δημόσιου Χρέους κατά 50 δις, φθάνοντας το απίστευτο ποσό των 400 δις και πλησιάζοντας σε ποσοστό το 200% του ΑΕΠ αλλά και επιδείνωσης των ελλειμμάτων σε όλα τα επίπεδα, με αύξηση των εισαγωγών και επιδείνωση των οικονομικών δεικτών. Εάν προσθέσουμε και το σκάνδαλο των υποκλοπών μέσω των οποίων παρακολουθείτο όλη η Ελλάδα και ο πολιτικός Κόσμος για να μπορεί να έχει δυνατότητες εκβιασμών το κυβερνητικό επιτελείο, τότε ανακύπτει ένα ερώτημα, απλό και θεμελιακό «Πώς είναι δυνατόν μετά από όλα αυτά να ψηφίζει μια παρόμοια κυβέρνηση ο ελληνικός λαός» ;

  

Έχουμε αναφερθεί μέσω της αρθρογραφίας μας τους τελευταίους μήνες, στην απερίγραπτη πλύση εγκεφάλου την οποία υφίσταται ο ελληνικός λαός από τα 6 πανελλαδικής εμβέλειας Ιδιωτικά Τηλεοπτικά Κανάλια των Ολιγαρχών, τα 4 Δημόσια Κανάλια που μεταδίνουν ακραιφνώς την Κυβερνητική Προπαγάνδα αλλά και τα μικρότερης εμβέλειας, συνήθως περιφερειακού χαρακτήρα. Προπαγάνδα Γκεμπελικού τύπου με ολοκληρωτικά και φασιστικά χαρακτηριστικά, απαγόρευση ή αρνητική και ειρωνικού χαρακτήρα αντιμετώπιση της διαφορετικής άποψης, χυδαία επιθετικότητα για όσους εκφέρουν αιρετικές απόψεις που δεν αρέσουν στους Ηγεμόνες του Κολομβιανού τύπου Καπιταλισμού της χώρας μας! Δέκα πανελλαδικής εμβέλειας Τηλεοπτικοί Σταθμοί και δεκάδες μικρότεροι περιφερειακού τύπου, έχουν αναλάβει με το αζημίωτο την υλοποίηση ενός σχεδίου μιας άνευ προηγουμένου Πλύσης Εγκεφάλου των πλατειών μαζών του ελληνικού λαού.

Νέο τοπίο, δυσκολότερες συνθήκες, βαθύτερες ανάγκες

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

ε το εκλογικό αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου αλλάζει εντυπωσιακά το πολιτικό τοπίο. Και ακόμα δεν έχουν αξιολογηθεί (ίσως από μερικούς δεν έχουν καν ακουστεί) τα ηχηρά μηνύματα που φέρνει.

Οι εκλογές επί της ουσίας επέφεραν μια αναδιανομή στον χώρο των τριών συστημικών κομμάτων, με εμφανή νικητή τη Ν.Δ., που αγκαλιάζει την αυτοδυναμία, και μεγάλη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ. Αν ουσιαστικά δεν υπήρξε αντιπολίτευση τα 4 προηγούμενα χρόνια, τώρα αυτό επισφραγίζεται και τυπικά. Η μεγάλη διαφορά του πρώτου από τα άλλα δύο κόμματα, και ο ανταγωνισμός που θα συνεχιστεί ανάμεσα στα δύο άλλα, θα οδηγήσουν σε μια μονοπολική διαχείριση και σε απόπειρες να στηθεί ένα δικομματικό σύστημα, που όμως θα χρειαστεί καιρό για να προκύψει. Η όλη εικόνα θα δείξει μια μετατόπιση όλης της πολιτικής ζωής προς τα δεξιά, και αυτό θα είναι το επισφράγισμα μιας πολιτικής συντηρητικοποίησης που εκφράστηκε σαν κεντρικό μήνυμα των πρόσφατων εκλογών.

Υπήρξε ψήφος τιμωρίας, αλλά αυτή ήταν μικρή σε έκταση. Δεν αναπλήρωνε ή αντιστάθμιζε την κύρια τάση της πολιτικής συντηρητικοποίησης. Δεν τιμωρήθηκαν και τα τρία συστημικά κόμματα. Ένα, ο ΣΥΡΙΖΑ, καταβαραθρώθηκε. Τα άλλα δύο ενισχύθηκαν. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Παρ’ όλα αυτά ένα μεγάλο ποσοστό κατευθύνθηκε προς τα μικρά κόμματα, στο άκυρο-λευκό ή στην αποχή.

Πολλοί δημοκρατικοί και αριστεροί πολίτες δεν μπορούν να πιστέψουν πώς έγινε αυτό, γιατί νίκησε η Ν.Δ., γιατί δεν εκφράστηκε μια φθορά της μετά από όσα έγιναν… και εύκολα στρέφονται προς ένα γενικό ανάθεμα. Δεν προσπαθούν καν να κατανοήσουν και να εξηγήσουν γιατί και πώς φθάσαμε σε αυτό. Ο μεγάλος ηττημένος σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο υπήρξε ο φτηνός, ρηχός αντιμητσοτακισμός, η πολιτική της «ευκαιρίας», ο βερμπαλισμός περί ρήξεων και ανυπακοών, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς εναλλακτική, χωρίς πρόταση. H αντιδεξιά ρητορική με τις έντονες αντιμητσοτακικές αιχμές είναι μέρος του προβλήματος, κι όχι μέρος της λύσης: Επειδή συσκοτίζει-αποπροσανατολίζει από τις πραγματικές διαχωριστικές, επειδή συγκαλύπτει την προθυμία και τη δέσμευση να υπηρετηθεί το συναινετικό πλαίσιο (γεωπολιτικά και οικονομικά). Και αυτό εξακολουθεί να γίνεται ενόψει και της νέας εκλογικής αναμέτρησης. Ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών ήταν ένας «αριστερός» λόγος που δεν έβλεπε το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας, δεν έβλεπε τη διασύνδεση εθνικού και κοινωνικού, νόμιζε ότι η ατζέντα της πλειοδοσίας οικονομικών παροχών και βελτιώσεων είναι το κύριο. Ένας «αριστερός» λόγος που δεν είχε αντιληφθεί τι συντελούνταν βαθύτερα μέσα στην κοινωνία και στη χώρα, που διάβαζε επιφανειακά έως τυχοδιωκτικά την «πραγματικότητα», που μιλούσε μια γλώσσα η οποία έχει κουράσει μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

26 Μάη 1947 — Η κόλαση της Μακρονήσου ανοίγει τις πύλες της

Του Ανδρέα Δενεζάκη

Ηταν τότε που ο υπόλοιπος κόσμος γιόρταζε τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών, καταδίκαζε την φασιστική κτηνωδία, οργάνωνε δίκες για τους ναζί εγκληματίες πολέμου και ξεκινούσε την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων πόλεων

Α.Β.Γ.

                     Μια και μάθαμε, σύντροφοι, να πεθαίνουμε

                     Μάθαμε και να ζούμε, σύντροφοι.

Από το «Πέτρινος Χρόνος» του Γιάννη Ρίτσου

Τόποι εξορίας, τόποι φυλάκισης, ανάμεσα στον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, κατά τη διάρκεια του πολέμου αλλά και κυρίως μετά την απελευθέρωση, στη χώρα μας, υπήρξαν πολλοί, κι ο καθένας έχει τη δική του ηρωική ιστορία. Ακροναυπλία, Ωρωπός, Τρίκερι, θανατονήσια σαν τον Αϊ-Στράτη, τη Γυάρο, τη Λέρο και τόσα άλλα, διηγούνται τις θυσίες, τα βασανιστήρια του λαού μας, των κομμουνιστών αγωνιστών, των μαχητών της εθνικής μας Αντίστασης, ενάντια στη τριπλή κατοχή των Γερμανών – Ιταλών – Βούλγαρων και των ντόπιων συνεργατών τους. Εξορίστηκαν έντιμοι άνθρωποι και αξιοπρεπείς που διεκδίκησαν τα δίκια του κόσμου της εργασίας και του μόχθου, ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους, μια άλλη κοινωνία μακριά από την αδικία και την εκμετάλλευση, με δουλειά, υγεία, παιδεία και ελευθερία για όλους.

Η Μακρόνησος όμως ξεχωρίζει. Ηταν τότε που ο υπόλοιπος κόσμος γιόρταζε τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών, καταδίκαζε την φασιστική κτηνωδία, οργάνωνε δίκες για τους ναζί εγκληματίες πολέμου και ξεκινούσε την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων πόλεων. Τότε και σε αντίθεση με τις διακηρύξεις του νικητή «ελεύθερου» και «δημοκρατικού» κόσμου, το κράτος των δωσίλογων, χρησιμοποιώντας τις ναζιστικές πρακτικές και την πείρα του Αουσβιτς και του Νταχάου, με προτροπή και στήριξη από τους Αγγλοαμερικάνους επικυρίαρχους, δημιούργησε το κολαστήρι της Μακρονήσου.

Τον 12ο αιώνα η Μακρόνησος (τότε την αποκαλούσαν Μάκρι) αποτελούσε ορμητήριο πειρατών οι οποίοι λεηλατούσαν τα παράλια της Αττικής και αποτελούσαν «την μεγίστην της πόλεως συμφοράν».  Μετά τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, οι πειρατές ανέλαβαν την κεντρική εξουσία σε όλη την Ελλάδα.

Πειθώ: Μια σπουδαία επικοινωνιακή δεξιότητα

Του Μιχάλη Μάρκου*

Στην επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους συχνά προσπαθούμε να μεταδώσουμε πληροφορίες, να ερμηνεύσουμε ένα φαινόμενο/γεγονός, να αναλύσουμε μια έννοια, να υποστηρίξουμε μια άποψη και τελικά, ορισμένες φορές, να πείσουμε το δέκτη ότι οι απόψεις μας είναι οι σωστές, ώστε να τις υιοθετήσει ή και να ενεργήσει σύμφωνα με αυτές.

Ο όρος «πειθώ» περιγράφει τη λογική ικανότητα να θεμελιώνουμε τις απόψεις μας, ώστε να επηρεάζουμε τη συμπεριφορά των άλλων σύμφωνα με τις επιδιώξεις μας. Είναι η προσπάθεια να διαμορφώσουμε, να ενισχύσουμε ή να αλλάξουμε τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου ή μιας κοινωνικής ομάδας σχετικά με ένα θέμα, ένα πρόσωπο, ένα αντικείμενο ή μια δραστηριότητα.

Η πειθώ είναι μια κρίσιμη δεξιότητα που συμβάλλει στη διάκριση του ατόμου στον επαγγελματικό και κοινωνικό του περιβάλλον ενώ μπορεί να οδηγήσει σε πετυχημένες συμφωνίες, να αυξήσει τις πωλήσεις, να προωθήσει ιδέες, να κινητοποιήσει ανθρώπους και να καλλιεργήσει αλλαγές.

Η πειθώ είναι μια καλλιεργήσιμη δεξιότητα που συνδέεται με τη δυναμική του ανθρώπινου λόγου και τη ρητορική. Ως εκ τούτου, βασικός παράγοντας στη διαδικασία της πειθούς είναι η ικανότητα ενός προσώπου να χρησιμοποιεί κατάλληλα τον λόγο (γραπτό ή προφορικό) και αποτελεσματικά την επικοινωνία.

Οι συνηθέστεροι τρόποι πειθούς είναι: η επίκληση στη λογική, η επίκληση στο συναίσθημα, η επίκληση στην αυθεντία και η επίκληση στο ήθος του δέκτη ή του πομπού.

Αγαπητέ Αλέξη, άσε τις ευκολίες

Του Θέμη Τζήμα

Όταν χάνεις, έτσι όπως έχασες την 21^η Μαΐου, δε, σου φταίει η ήσσων αντιπολίτευση που δεν προσχώρησε στη στρατηγική σου. Δικαίωμά της είναι και καλά κάνει. Όπως και στο ποδόσφαιρο, έτσι και στην πολιτική, μπάλα παίζουν δύο, όχι ένας. Ή, αν προτιμά ο Αλέξης Τσίπρας, όπως όταν κατέρρεε το ΠΑΣΟΚ υπό το βάρος των μνημονίων δεν έφταιγε εκείνος και ο τότε ΣΥΡΙΖΑ που ήταν αντιμνημονιακοί, αλλά το ΠΑΣΟΚ που ήταν μνημονιακό.

Ο ελληνικός λαός έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ την εκλογική δυνατότητα δύο φορές, για να υλοποιήσει την πιο ριζοσπαστική εκδοχή του προγράμματός του: τον Ιανουάριο του 2015 και τον Ιούλιο του 2015. Μετά του έδωσε τη δυνατότητα να υλοποιήσει την πιο μετριοπαθή (ορθότερα, την μνημονική, αλλά τέλος πάντων) εκδοχή του προγράμματός του, τον Σεπτέμβριο του 2015. Μετά ο λαός έδωσε την ευκαιρία στον Αλέξη Τσίπρα να καταλάβει γιατί δεν του αρέσει το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και προφανώς (αντικειμενικώς) και ο ίδιος ο Τσίπρας, στις ευρωεκλογές και στις εθνικές εκλογές του 2019. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να μην αξιοποιήσει καμία απολύτως από αυτές τις δυνατότητες.

Δεν έσκισε τα μνημόνια. Δεν αποδείχτηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διαχειριστικώς επαρκής στη μνημονιακή της στροφή. Δεν έκανε επαρκή αυτοκριτική, ούτε ο ίδιος ο Τσίπρας, ούτε το κόμμα του, μετά τις απανωτές ήττες του 2019. Δεν άλλαξε το πολιτικό προσωπικό, δεν εμβάθυνε προγραμματικώς και ιδεολογικώς δεν αντιπολιτεύτηκε επαρκώς την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μαζί της στο φιλοαμερικανισμό, μαζί στον περιορισμό ατομικών δικαιωμάτων και στην αδιαφάνεια των σχέσεων διαπλοκής με τις μεγάλες φαρμακευτικές εν μέσω πανδημίας. Δεν άλλαξε καθόλου ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο ίδιος ο Τσίπρας, παρά τις απανωτές νίκες πρώτα και ήττες έπειτα.

Σταθερότητα

Αλ.Τσίπρας στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ: «Το αποτέλεσμα είναι οδυνηρό σοκ, και είναι ευθύνη μου – Τρεις οι αιτίες» – «Πάμε στις κάλπες για να κερδίσουμε»

Με την εισήγηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ξεκινά η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία κατά την οποία θα αποτιμηθούν τα εκλογικά αποτελέσματα.

O Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε με ευχαριστίες σε όλους όσοι έδωσαν προσωπική μάχη, τους εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους, και ακόμη όσους δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, καθώς όπως είπε «η ευθύνη ήταν δική μας που δεν καταφέραμε να τους πείσουμε, αλλά έχουμε ευθύνη να τους πείσουμε σε αυτή την εκλογική μάχη η οποία είναι καθοριστική».

Και συνέχισε:

«Το αποτέλεσμα είναι ένα οδυνηρό σοκ. Και η ευθύνη είναι δική μας, πρωτίστως δική μου, δεν ισομοιράζεται. Δεν κρύβομαι. Με ξέρετε. Ποτέ δεν κρύφτηκα, στη πολιτική μου διαδρομή. Στα δύσκολα ποτέ δεν το έβαλα στα πόδια. Ανέλαβα την ευθύνη. Και έδωσα τη μάχη.

Έτσι και τώρα. Μετά από τρεις μέρες θλίψης και αναστοχασμού, ήρθε η ώρα να κηρύξουμε λήξη στο πένθος και να σημάνουμε συναγερμό μάχης. Αυτή είναι η ευθύνη μας σήμερα : Να ανασυγκροτηθούμε άμεσα. Τώρα. Χωρίς καμιά καθυστέρηση. Και να δώσουμε τη μάχη.

Δεν έχουμε δικαίωμα στην παραίτηση. Δεν έχουμε δικαίωμα στην εσωστρέφεια. Μόνο υποχρέωση και ευθύνη έχουμε. Απέναντι στην ιστορία. Και απέναντι στην κοινωνία, που βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο μιας πρωτοφανούς συντηρητικής παλινόρθωσης. Υποχρέωση και ευθύνη να αποτιμήσουμε γρήγορα τα λάθη μας και να χαράξουμε μια καθαρή γραμμή. Για να δώσουμε με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα τη μάχη που έχουμε μπροστά μας.

Σιγουριά...

Χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη από 1η Ιουνίου όσοι δεν πληρώσουν ή ρυθμίσουν τα χρέη στον ΕΦΚΑ

Στις 31 Μαΐου 2023 λήγει η καθολική παράταση ασφαλιστικής ικανότητας σε όλους τους μη μισθωτούς ασφαλισμένους του e-ΕΦΚΑ (δηλαδή τους ελεύθερους επαγγελματίες, αυτοτελώς απασχολούμενους και αγρότες). Οι μη μισθωτοί ασφαλισμένοι που δεν έχουν οφειλές προς το ΚΕΑΟ αλλά και όσοι μη μισθωτοί έχουν ρυθμίσει τις οφειλές τους θα έχουν διασφαλισμένη ασφαλιστική κάλυψη.

Σύμφωνα με τον ΕΦΚΑ, η αποπληρωμή ή ρύθμιση των οφειλών αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη λήψη ιατροφαρμακευτικής κάλυψης των ιδίων αλλά και μελών των οικογενειών τους. Ουσιαστικά, σύμφωνα με το sofokleousin.gr, πρόκειται για την υποχρέωση να καταβάλλει ο ενδιαφερόμενος μη μισθωτός ασφαλισμένος το ποσό που αντιστοιχεί στις ετήσιες εισφορές για τον κλάδο υγείας, σε σχέση με την ασφαλιστική κλάση που έχει επιλέξει ο ίδιος.

Με τον εν λόγω τρόπο ανανεώνεται η ασφαλιστική ικανότητα για άλλο έναν χρόνο, ενώ σημειώνεται ότι τα ποσά πρέπει να καταβληθούν χωρίς να συνυπολογίζονται τυχόν άλλες παλαιότερες οφειλές που μπορεί να υπάρχουν και να έχουν καταγραφεί.

Εκλογές 21 Μαΐου 2023: Ανάμεσα στις Louis Vuitton-Original και τις Louis Vuitton-Μαϊμούδες

Του Κλεάνθη Γρίβα

Ο Bertolt Brecht, σχολιάζοντας καυστικά την εξέγερση της 17ης  Ιουνίου 1953 (δύο μήνες μετά τον θάνατο του Στάλιν) κατά την οποία οι εργάτες του Ανατολικού Βερολίνου εξεγέρθηκαν καταγγέλλοντας τους εξοντωτικούς ρυθμούς εργασίας στα εργοστάσια και απαιτώντας την παραίτηση της κομμουνιστικής κυβέρνησης που είχε επιβάλλει η Σοβιετική Ένωση στην Ανατολική Γερμανία, εξέγερση που καταστάληκε με ιδιαίτερη σκληρότητα από τα σοβιετικά στρατεύματα (πράγμα που επαναλήφθηκε το 1956 με την καταστολή της εξέγερσης του λαού της Ουγγαρίας), έγραψε:

Η ΛΥΣΗ

«Μετά την εξέγερση της 17ης Ιουνίου 1953, ο γραμματέας της Ένωσης Συγγραφέων διένειμε φυλλάδια στην Stalinallée.

Σ’ αυτά διαβάζαμε, ότι ο Λαός, από δικό του φταίξιμο έχασε την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης και τώρα μόνο αν διπλασιάσει τις προσπάθειές του θα μπορέσει να την ξανακερδίσει.
Μήπως όμως θα ήταν πιο απλό για την κυβέρνηση, να διαλύσει τον Λαό και να εκλέξει έναν άλλο;»

[Η Stalinallée μετονομάστηκε σε Karl-Marx-Allee το 1961]

«Εκδήλωση Τιμής και Μνήμης για τους αντιφασίστες του Ντονμπάς»

 Ο Αντιιμπεριαλιστικός Συντονισμός για την Ήττα του ΝΑΤΟ διοργανώνει την «Εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους αντιφασίστες του Ντονμπάς», την Πέμπτη 25 Μαϊου, στις 19:00, στη Νομική (αίθουσα 2- πεζόδρομος Μασσαλίας).

«Εδώ και 9 χρόνια, οι λαοί της ανατολικής και νότιας Ουκρανίας ποτίζουν με το αίμα τους το έδαφος για να ανθίσουν οι σύγχρονοι αντιφασιστικοί και αντιιμπεριαλιστικοί αγώνες. Το Ναζιστικό πραξικόπημα του Μαϊντάν το 2014 και η αντίσταση των λαών της Ουκρανίας έσκισαν τον κόσμο στα δύο και το ρήγμα έκτοτε γίνεται κάθε μέρα και βαθύτερο» αναφέρει το κάλεσμα και προσθέτει πως:

«Από την μια, ο ευρωΝΑΤΟϊκός ιμπεριαλισμός και η ναζιστική εμπροσθοφυλακή του, που προχώρησαν σε δολοφονίες απέναντι σε κομμουνιστές-αντιφασίστες-εργάτες-φτωχούς, με αποτέλεσμα την εδραίωση του πρώτου ουσιαστικά ναζιστικού κράτους μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως εργαλείο αυτή τη φορά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Στο καθεστώς του Κιέβου, τόσο τα κόμματα της αντιπολίτευσης όσο και οι γλώσσες των μειονοτήτων βρίσκονται σε καθεστώς παρανομίας και διωγμού. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, καθώς ξεκαθαρίζεται το πως ο σύγχρονος φασισμός ανδρώνεται στο όνομα των αξιών του δυτικού, δημοκρατικού, φιλελεύθερου κόσμου.

Από την άλλη, ξεσηκώθηκε ένας ολόκληρος λαός πραγματοποιώντας την πρώτη αντιφασιστική, αντιιμπεριαλιστική, ένοπλη εξέγερση του 21ου αιώνα. Οι λαοί της ανατολικής και νότιας κυρίως Ουκρανίας άνοιξαν τα σεντούκια της συλλογικής τους μνήμης, βρήκαν τα όπλα και τις σημαίες των σοβιετικών παππούδων και γιαγιάδων τους, αντικατέστησαν την κριτική στα όπλα με την κριτική των όπλων, οργανώθηκαν και αντιστάθηκαν. Μία δεκαετία σχεδόν πέρασε και δίνουν ακόμη την μάχη με ότι δυνάμεις έχουν απέναντι στην ιμπεριαλιστική και ναζιστική βία.

Όταν μιλούν οι πρέσβεις...

Του Κ.Μ.

Οι πρέσβεις μίλησαν. Και είναι αποκαλυπτικοί. Οχι τόσο για το παρελθόν, όσο για το παρόν και το μέλλον. Αναφερόμαστε στις μαρτυρίες Αμερικανών πρέσβεων που πέρασαν από την Αθήνα τα τελευταία 80 χρόνια και καταγράφονται στο βιβλίο ενός διπλωμάτη των ΗΠΑ (αποσπάσματα δημοσιεύτηκαν στα ΝΕΑ).

* * *

Ο Τζ. Πάιατ, που θήτευσε σε όλη σχεδόν τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, «στάζει μέλι» για εκείνη την περίοδο (πριν ήταν πρέσβης των ΗΠΑ στο Κίεβο). Η αποστολή του - όπως την περιγράφει - ήταν να πάει ένα βήμα πιο πέρα την ελληνοαμερικανική στρατιωτική συνεργασία και να «επιστρέψουν» οι ΗΠΑ στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία και την Κίνα στην περιοχή της Β. Ελλάδας.

Οπως γράφει, «ήταν όλα ενταγμένα σε ένα σχέδιο αναβίωσης της ιδέας της αμερικανικής παρουσίας. Να μη ζητάμε πια συγγνώμη για τη Σούδα, όπως είχαμε συνηθίσει, αλλά να ενισχύουμε τις στρατιωτικές συνεργασίες μας. Είμαι πολύ περήφανος τόσο για το πώς δουλέψαμε πολλές ελληνικές κυβερνήσεις πάνω σε αυτό, όσο και για το πώς αναβαθμίσαμε τη διευρυμένη συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας, ώστε να συμπεριλάβει διευρυμένες ασκήσεις, κυλιόμενες μεταθέσεις στο Στεφανοβίκειο και επιχειρήσεις που κάνουμε στη Λάρισα».

Ο πρέσβης ανακαλεί στη μνήμη την επίσκεψή του στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης το 2016. Επιστρέφοντας στην Αθήνα «είπα στον Εβαν Καλπαδάκη, στο γραφείο πρωθυπουργού: Θέλω να προσκληθούν οι ΗΠΑ ως τιμώμενη χώρα το 2018. Πήγα στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο και είπα, τι αηδίες είναι αυτές, είναι δυνατόν η Κίνα και η Ρωσία να τη βγαίνουν στις ΗΠΑ στη Βόρεια Ελλάδα; Θέλω τη βοήθειά σας, θέλω να έρθουν οι καλύτερες εταιρείες μας στην έκθεση του 2018».

Ο πολιτικός χάρτης της Τουρκίας

Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της 14ης Μαΐου

Του Δημήτρη Γκάζη

Πολλοί στην Δύση (και στη χώρα μας) είδαν με έκπληξη τα αποτελέσματα των εκλογών στην Τουρκία. Έβλεπαν δημοσκοπικά μια εύκολη επικράτηση του κεμαλικού στρατοπέδου και η τελική επικράτηση Ερντογάν μπορεί γι αυτούς να εξηγηθεί μόνο ως έκφραση της πολιτικής καθυστέρησης του εκλογικού σώματος. Έτσι επιστρατεύονται οι ελιτιστικές θεωρίες για τον απαίδευτο λαό κ.ο.κ. Εθελοτυφλούν όλοι αυτοί για τις κοσμοϊστορικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στην Τουρκία μέσα στην εικοσαετή διακυβέρνηση του καθεστώτος Ερντογάν. Όσο ο Ερντογάν διαβάζεται ως ένας περιθωριακός και παράφρον ηγέτης, που λίγο ως πολύ αποτελεί σύντομη παρένθεση στην κανονικότητα των σχέσεων με την Τουρκία, τόσο θα έρχονται μηνύματα από τη γείτονα χώρα που θα διαψεύδουν την εικόνα που έχουμε γι αυτή.

Το αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής (που μένει να δούμε αν θα επιβεβαιωθεί και στις επαναληπτικές κάλπες) αποτυπώνει τη μετατροπή της Τουρκίας σε μια σημαντική, και με επεκτατικές φιλοδοξίες, περιφερειακή δύναμη μεταξύ Δύσης και Ανατολής με έντονη ενδογενή δυναμική. Όλα τα παραπάνω, πάντα στην κόψη του ξυραφιού, με έντονες τις εσωτερικές αντιφάσεις (ταξικές, εθνικές, πολιτισμικές) που διαρκώς απειλούν να μετατραπούν σε ανοιχτή κρίση. Ο Ερντογάν και το μπλοκ ισλαμιστών και εθνικιστών που εκπροσωπεί είναι, παρά τις απώλειες και την κυβερνητική φθορά, αδιαμφισβήτητα ο οδηγός αυτής της μετάβασης εκφράζοντας τον δυναμισμό των νέων αστικών στρωμάτων της Ανατολίας και συγκεντρώνοντας την υποστήριξη ή την ανοχή μεγάλου κομματιού των πληβειακών στρωμάτων όσο η αντιπολίτευση προτάσσει ως αντίπαλο όραμα απέναντι του έναν χλιαρό δυτικής κοπής εκσυγχρονισμό.

Παρακάτω θα επιδιώξουμε να παρουσιάσουμε μερικά μόνο στιγμιότυπα από τον πολιτικό χάρτη όπως αυτός διαμορφώθηκε μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 14ης Μαΐου. Θεωρούμε ότι αυτά τα στιγμιότυπα βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα το αποτέλεσμα των εκλογών και τις βασικές τάσεις που αυτό αποτυπώνει.

Η στρατηγική ήττα του εθνομηδενισμού

Του Μελέτη Μελετόπουλου

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάγεται από ένα τμήμα του ΚΚΕ, το ΚΚΕ Εσωτερικού, που αποσχίσθηκε το 1968 από την σταλινική ορθοδοξία και ακολούθησε την γραμμή του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδας. Τα ιδρυτικά του στελέχη ήταν σημαντικές προσωπικότητες, όπως ο Ηλίας Ηλιού, ο Λεωνίδας Κύρκος και ο Μπάμπης Δρακόπουλος. Όταν όμως, μετά τo 1974, ανήλθε σταδιακά στον κομματικό μηχανισμό η δικτυωμένη στα πανεπιστήμια “γενιά του Πολυτεχνείου”, στο κόμμα αυτό αναδύθηκαν διάφορα εισαχθέντα εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα, που στράφηκαν με μανία εναντίον της έννοιας του έθνους και του πατριωτισμού.

Ασφαλώς αυτή η ανιστόρητη και επιστημονικά σαθρή εθνομηδενιστική ιδεοληψία δεν αφορούσε το σύνολο των στελεχών του ΚΚΕ εσωτερικού. Και ούτε την ηγεσία του (Κωνσταντόπουλος, Αλαβάνος). Αλλά από αυτόν τον χώρο προήλθαν (και διαδόθηκαν και σε άλλους χώρους) οι διάφορες διαστρεβλώσεις της ελληνικής ιστορίας και η επίθεση εναντίον της εθνικής συνείδησης και ταυτότητας.

Το ΚΚΕ εσωτερικού επί δεκαετίες λειτούργησε περισσότερο σαν κλειστή και αυτοαναφορική λέσχη πολιτικών συζητήσεων. Άλλαξε διάφορα ονόματα και τελικώς σχηματοποιήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίον παρέλαβε από τον Αλαβάνο το 2008 ο Αλέξης Τσίπρας. Η εκλογική άνοδος του (μέχρι το 2012 εκλογικά περιθωριακού) ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε συγκυριακό φαινόμενο, οφειλόμενο στhν βίαιη χρεωκοπία της χώρας και στην μαζική εκπτώχευση της κοινωνίας το 2010-15.

Πωλείται όπως είναι "επιπλωμένο" 🤔🤔🤔 (Ένα "προφητικό" βίντεο από τον Ιούνιο του 2021)

Και τώρα τι κάνουμε;

Φωτογραφία, Κωνσταντίνος Ζήλος

Για ένα ενιαίο μέτωπο υπεράσπισης των κοινωνικών, δημοκρατικών και εθνικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Πολλά μπορεί κανείς να γράψει για το εκλογικό αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου, αποτέλεσμα της σύγκλισης βαθιών «αντικειμενικών» τάσεων (οικονομικών, κοινωνικών, δημογραφικών, γεωπολιτικών) και της πολιτικής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και των υπολοίπων πολιτικών δυνάμεων («υποκειμενικός παράγοντας»).

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου άφησε την Ελλάδα χωρίς αντιπολίτευση, αυτοκίνητο χωρίς φρένο.

Το αποτέλεσμα συνιστά εκ των πραγμάτων, αν όχι επιδοκιμασία, πάντως άφεση αμαρτιών για τα μεγάλα σκάνδαλα της κυβέρνησης, γεγονός που οδηγεί σε ηθική κατάπτωση της χώρας. Χωρίς αξιοπρέπεια είναι αδύνατο σε έναν κοινωνικό ή εθνικό σχηματισμό να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αποσυντίθεται.

Το αποτέλεσμα αφήνει τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα, τους ανθρώπους που απειλείται η πρώτη τους κατοικία, αυτούς που δεν μπορούν να απευθυνθούν στην ιδιωτική περίθαλψη ανυπεράσπιστους στο έλεος των αρπακτικών.

Κι αυτό τη στιγμή που έρχεται πιθανότατα ένα καινούριο οικονομικό τσουνάμι απέξω και μας ζητάνε κρίσιμες παραχωρήσεις κυριαρχίας στο Αιγαίο.

Τι πρέπει να γίνει;

Πρέπει – και πρέπει για λόγους εθνικούς προπάντων, όχι πολιτικούς ή παραταξιακούς, για λόγους βιωσιμότητας του κοινωνικού σχηματισμού, για να αποκτήσει ξανά λίγη από τη χαμένη ισορροπία της η χώρα – η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να απευθύνει μια έκκληση για τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου και στις επόμενες εκλογές και στους αγώνες που θα ακολουθήσουν αναπόφευκτα για την υπεράσπιση του ελληνικού λαού και της χώρας του.

Μετεκλογική πραγματικότητα

Και οι δύο απορούν και ψάχνονται...

Εκλογές 2023: Τι ψήφισαν οι Έλληνες του εξωτερικού

Τη Νέα Δημοκρατία έβγαλαν πρώτο κόμμα οι Έλληνες του εξωτερικού, στις εκλογές της 21ης Μαϊου, όπως προκύπτει από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα στο 60,61% της ενσωμάτωσης.

Τα ποσοστά ου συγκεντρώνουν τα κόμματα είναι τα εξής:

• ΝΔ: 44,22%
• ΣΥΡΙΖΑ: 18,47%
• ΚΚΕ: 10,56%
• Μέρα25: 10, 25%
• ΠΑΣΟΚ: 6,6%

Εκλογές 21ης Μαϊου 2023- 15 αρχικά σημεία

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

1). Νικητές κατά σειρά είναι : Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, ΚΚΕ, Ελληνική Λύση, Νίκη, Πλεύση Ελευθερίας. Στους ηττημένους είναι : ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ΜΕΡΑ 25-Συμμαχία για την Ρήξη. 

Συγχαρητήρια στους νικητές. Περίσκεψη και αναστοχασμός στους ηττημένους. 

2). Ένα βασικό χαρακτηριστικό της χθεσινής εκλογικής αναμέτρησης ήταν το συγκριτικό πλαίσιο αναφοράς. Στα χρόνια της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, ήταν μόλις η 2η φορά όπου συγκρούονταν οι κομματικοί σχηματισμοί των  δύο πιο πρόσφατων κυβερνήσεων με επικεφαλής τους δύο πιο πρόσφατους ΠΘ. Η μόνη αντίστοιχη περίπτωση ήταν οι εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993. Τότε η σύγκριση ήταν καταφανώς υπέρ του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου απέναντι στη Ν.Δ. του Κων/νου Μητσοτάκη,  που θεμελίωσε και την εκλογική κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ για τα επόμενα 11 χρόνια. Τώρα ήταν καταφανώς υπέρ της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. 

3). Στα χρόνια της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας είναι η 2η φορά, που το απερχόμενο κυβερνών κόμμα σημειώνει άνοδο στις εκλογές. Η 1η φορά ήταν το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη στις εκλογές της 9ης Απριλίου 2000. Πρόκειται για  τη 2η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ 1ου και 2ου κόμματος στα χρόνια της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, Η μεγαλύτερη ήταν στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, μεταξύ ΝΔ και ΕΚ-ΝΔ, που όπως αποδείχθηκε είχαν έντονο μεταβατικό χαρακτήρα.

Ο νικητής των εκλογών και η τύχη των εθνικών θεμάτων

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Νικητής των εκλογών, αδιαμφισβήτητος, είναι πρωτίστως ο Μητσοτάκης και ακολούθως το κόμμα του, η ΝΔ. Είναι έτσι επειδή εξαρχής ο ΣΥΡΙΖΑ, συλλογικά, είχε προσωποποιήσει την κομματική αντιπαράθεση. Αντίστοιχα ο Τσίπρας εισπράττει εξ ολοκλήρου την αποτυχία του κόμματος. Με το κλείσιμο της κάλπης από εκεί που ήταν στο απυρόβλητο έχει μπει θέμα αντικατάστασης. Ο Μητσοτάκης θα σύρει το κόμμα σε νέα νίκη στις προσεχείς εκλογές.

Ο Τσίπρας είτε μείνει είτε φύγει θα σύρει τον ΣΥΡΙΖΑ στην επισφράγιση της ήττας. Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι συγκυριακή, με προοπτική ανάκαμψης. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι “κουτσό άλογο” με προβληματικό αναβάτη. Είναι προφανές ότι και οι δυο είναι προϊόντα εκτός τόπου και χρόνου. Αντικαταστάτης δεν υπάρχει. Ο “σημιτισμός” (σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη) δεν “φτουράει” στην Ελλάδα. Όσο για την ανασυγκρότηση της Αριστεράς σε κάτι που να θυμίζει έστω αμυδρά την Ιστορία της θέλει δουλειά πολλή. Και χρόνο.

Το ερώτημα είναι αν ο νικητής θα χαρεί τη νίκη του, όπως ελπίζει. Απάντηση σ’ αυτό μπορεί να δώσει μόνο ο μεγάλος απών αυτών των εκλογών. Δηλαδή τα εθνικά θέματα. Έστω ένας, σχολιαστής, δημοσιογράφος, πολιτικός, δεν ασχολήθηκε, δεν τα έθιξε, λες και είναι τριτοκλασάτα ζητήματα. Λες και δεν είχαν αφηνιάσει παραμονές εκλογών, τα εν λόγω ΜΜΕ για τις απειλές της Τουρκίας, τα σχέδια διαμελισμού του Αιγαίου, τις άγριες διαθέσεις των ΗΠΑ. Κυριολεκτικά “συνωμοσία σιωπής”.

Δεν ήξερα...

Το σύνδρομο της φούσκας και η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ

Του Γιώργου X. Παπασωτηρίου

Η συντριβή του Σύριζα είναι πλέον fact. Γεγονός είναι και η αδυναμία της ηγεσίας του Σύριζα να δει και να αναλύσει τα λάθη της, καθώς για μία ακόμα φορά αποστρέφει το βλέμμα της από τις πραγματικές αιτίες της ήττας και τα ρίχνει όλα στην καμπούρα του… Κατρούγκαλου.  

Έπεσαν από τα σύννεφα οι οπαδοί του Σύριζα. Κι αυτό γιατί μπέρδεψαν τη «φούσκα» των κοινωνικών δικτύων στην οποία ενδιατρίβουν, με τη γενική διάθεση. Το ίδιο συνέβη και με το Die Linke  στη Γερμανία πριν ένα χρόνο. Οι αλγόριθμοι που χρησιμοποιούν οι μεγάλες πλατφόρμες των κοινωνικών δικτύων προτείνουν τις ιστοσελίδες και τα πρόσωπα που ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα και τις απόψεις μας, έτσι όλος ο κόσμος μοιάζει να συμφωνεί μαζί μας, όλα κι όλοι συμφωνούν με μας, όλη η Ελλάδα, όλος ο πλανήτης μας δοξάζει! Με τέτοιον «καθρέφτη» δεν θέλει και πολύ ο ναρκισσισμός μας να εκτοξευθεί στα ύψη της νεφελοκοκκυγίας μας, ενός δικού μας αψεγάδιαστου εικονικού κόσμου.

Γενικά, το διαδίκτυο δίνει την αίσθηση του δημόσιου χώρου, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας μερικός δημόσιος χώρος των ομοίων (ένα υποσύνολο, μια επί μέρους φούσκα) και όχι ο γενικός δημόσιος χώρος όπου συναντώνται οι διαφορετικές απόψεις. Αντίθετα, κάθε τι διαφορετικό μοιάζει οχυρωμένο στη δική του «φούσκα των ομοίων», αποκλείοντας ή ελαχιστοποιώντας τη δυνατότητα επίτευξης σύνθεσης των διαφορετικών θέσεων. Από εδώ εκκινεί η ενίσχυση της αντιπαλότητας και της ρητορικής του φανατισμού και του μίσους.