Χρειαζόμαστε κράτος όχι υποκατάστασή του από think tanks και ΜΚΟΑ

Του Παναγιώτη Ήφαιστου

Στον σύγχρονο ανελέητα ανταγωνιστικό κρατοκεντρικό κόσμο μια κοινωνία επιβιώνει εάν διαθέτει κράτος. Κράτος ισχυρό, άρτια οργανωμένο και ανεξάρτητα πολιτικών ομάδων ή προσώπων επιτελικά προικισμένο με κρατικούς λειτουργούς και όχι περιφερόμενους ιδιώτες. Επίσης, πραγματική και όχι κατ’ όνομα δημοκρατία. Μπορεί κάποια στιγμή οι ευεργέτες να δημιούργησαν κάποια ιδρύματα ή να έδρασαν φιλανθρωπικά πλην αυτό δεν αρκούσε.

Οι κακοτυχίες που όλοι βιώνουμε σήμερα οφείλονται στην ανυπαρξία ενός πολιτικά κυρίαρχου / εθνικά ανεξάρτητου κράτους. Στην κατάσταση που βρισκόμαστε, όπου τα μέλη της κοινωνίας είναι πλέον πανεύκολος στόχος μεταμφιεσμένων πυροβολητών ενός μεταμοντέρνου πολέμου, ή ανεξαρτήτως κόστους αποκτούμε κράτος ή μάλλον τελειώσαμε.

Η δύσμοιρη και κακότυχη κατάσταση των νεοελλήνων αρχίζει, βασικά, από την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια. Εν μέσω ενός δυσμενέστατου διεθνούς και ελληνικού περιβάλλοντος (ηγεμονικό κονσέρτο δυνάμεων στην Βιέννη το 1815 που απαγόρευσε επαναστάσεις και δημοκρατικές αξιώσεις, ηττημένοι και διαλυμένοι) ο Καποδίστριας πάσχισε μεγαλοφυώς να δημιουργήσει και να επεκτείνει ένα δημοκρατικά δομημένο νεοελληνικό κράτος.

15 χρόνια στην ΟΝΕ. Ποιος είναι ο απολογισμός. Ποιες προοπτικές υπάρχουν.

Κεντρική πολιτική εκδήλωση της Χριστιανικής Δημοκρατίας οργανώνεται την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου στις 7 το βράδυ στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, Ακαδημίας 20 στην Αθήνα.

ΘΕΜΑ: 15 χρόνια στην ΟΝΕ. Ποιος είναι ο απολογισμός. Ποιες προοπτικές υπάρχουν.

Ανιχνεύουμε και οργανώνουμε λύσεις για το σήμερα και το μέλλον. 

Θα μιλήσουν και θα συζητήσουμε με τον Μανώλη Γλέζο, πρώην Ευρωβουλευτή, Νότη Μαριά και Νίκο Χουντή, ανεξάρτητους Ευρωβουλευτές.

Επικαιρότητα

Του Σπύρου Μαστροδήμου

Πραγματικά ελπιδοφόρος για την κοινωνία μας η τάση για το μεγάλο ξεσηκωμό. Απόδειξη της τάσης αυτής, οι λαϊκές αντιδράσεις σε πόλεις και χωριά. Λαϊκές αντιδράσεις που θα μπορούσαν με κατάλληλο συντονισμό και στόχο, να οδηγήσουν στις λύσεις που υποσχέθηκε ο τελευταίος «ψευτο-αντιμνημονιακός» πρωθυπουργός. Λύσεις, βεβαίως που απαιτούν πρώτα και πάνω απ’ όλα να αντιληφθούμε να κρίνουμε και να προτείνουμε τις αληθινές αλλαγές που χρειάζονται για να ωφεληθεί η πατρίδα για πρώτη φορά ίσως, στα σχεδόν διακόσια χρόνια της σύγχρονης ιστορίας της.

Το μόνο που είναι αδύνατον να αλλάξει σε μια χώρα είναι η πραγματική της γεωγραφική θέση, ακόμα κι αν αυτή δεν συμπίπτει συγκυριακά στο χρόνο με τα σύνορά της. Η θέση της δικής μας χώρας έχει σύμφωνα με πλήθος επιστημονικά έγκυρων απόψεων ιδιαίτερη σημασία στον ανταγωνισμό μεταξύ δύσης κι ανατολής. Αυτό από μόνο του, μας στερεί την πολυτέλεια να χαράξουμε μια πολυδιάστατη και ίσης απόστασης πολιτική απέναντι στους πρωταγωνιστές της διελκυστίνδας επί των παγκόσμιων οικονομικών συμφερόντων. Αυτό εξηγεί το γεωστρατηγικό δόγμα που αποφάσισαν για τη χώρα, ερήμην της χώρας, μετά το 2^ο ΠΠ οι δυο «μεγάλοι» νικητές. Η απόφαση αυτή αποτελεί το θεμέλιο λίθο της κακοτυχίας μας, κι αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει έτσι ώστε να έχει πρακτικό νόημα η ουσιαστική πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Η πολιτική αλλαγή για την επιβίωση της ελληνικής κοινωνίας, ταυτίζεται με «διαζύγιο» της χώρας από ΝΑΤΟ - ΕΕ και φυσικά τον εφιάλτη του ευρώ, επειδή ακόμα και με καπιταλιστικούς όρους στην οικονομική υπόθεση, είναι προφανές ότι:

Η ορφανή ήττα

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Είναι γνωστό ότι η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, αλλά η ήττα κανέναν. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές πλευρές της πανωλεθρίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η ομάδα που χάραξε την πολιτική του γραμμή μετά το 2010, οδηγώντας τον αρχικά στον εκλογικό θρίαμβο και κατόπι στη διαπραγματευτική συντριβή, αγωνίζεται τώρα να βρει επιχειρήματα για να αποποιηθεί τις ευθύνες της. Το τι λέει ο καθένας εξαρτάται από τη θέση που είχε, ή έχει, στο κόμμα και την κυβέρνηση.

Ο τωρινός στενός ηγετικός κύκλος, για παράδειγμα, μας λέει ότι δόθηκε μια ομηρική μάχη, αλλά ο εχθρός ήταν κατά πολύ υπέρτερος και ουκ ολίγον μπαμπέσης. Η δικιά μας πλευρά δεν είχε εκτιμήσει πόσο πολύ έχουν διαφθείρει την Ευρώπη οι δυνάμεις του σκότους. Δεχτήκαμε έναν κακό συμβιβασμό, αλλά θα βγάλουμε τη χώρα από την κρίση, με την κοινωνία όρθια. Η Αριστερά –και τα παλληκάρια– δεν εγκαταλείπουν τη μάχη.

Η παράσταση του GRexit συνεχίζει να κόβει εισιτήρια

Του Raskolnich

Όποιος δεν έχει μνήμη χρυσόψαρου, θα θυμάται ότι η επικεφαλής της επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Danuta Huebner, είχε δηλώσει στο παρά πέντε της εκπνοής του ελληνικού προγράμματος «διάσωσης», ότι η αποβολή κράτους-μέλους από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή την ΟΝΕ είναι νομικά αδύνατη, βασιζόμενη σε πόρισμα που εκπονήθηκε λίγο πριν το ελληνικό δημοψήφισμα.

Παρόλα αυτά, η κωμικοτραγική θεωρία του GRexit, συνεχίζει να βρίσκεται στην επιφάνεια του βούρκου μέσα στον οποίο βουλιάζει αύτανδρη, η ελληνική κοινωνία.

Αδιάψευστη μαρτυρία ότι το GRexit συνεχίζει να κόβει εισιτήρια, αποτελεί και το παράλληλο προωθητικό road-show υπό τον τίτλο «Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία» που έδωσαν ο υψηλός μας επισκέπτης, Γάλλος πρόεδρος, παρέα με τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Τώρα πρόγραμμα οικονομικής αυτοδυναμίας

Κάτω οι πραξικοπηματίες του 3^ου μνημονίου

Κάτω οι απατεώνες που δεν μιλάνε για άμεση, μονομερή έξοδο από ΕΕ/ΟΝΕ

Η απόφαση –κατ’ εντολή των μηχανισμών της ΕΕ – για υπερψήφιση του 3^ου και χειρότερου μνημονίου παρά το σαφές μήνυμα της 5^ης Ιούλη, αποτελεί ουσιαστικό πραξικόπημα κατά του Ελληνικού λαού από την κοινοβουλευτική χούντα του Σύριζα, με την υποστήριξη ολόκληρου του φάσματος των ευρω-φασιστικών κομμάτων της βουλής, που εκφράζουν – μαζί με την ηγεσία Σύριζα – τα συμφέροντα των προνομιούχων στρωμάτων (μεταπράτες-εισαγωγείς, εφοπλιστές, , εισοδηματίες, βολεμένοι πάσης φύσεως) που τα συμφέροντά τους είναι σύμφυτα με τη παραμονή της χώρας στις ανοιχτές και απελευθερωμένες αγορές, όπως εκφράζονται θεσμικά από την ΕΕ, αλλά και τον ΠΟΕ κλπ..
Και είναι «πραξικόπημα» γιατί το «πραγματικό ΟΧΙ» του Ελληνικού λαού δεν περιορίστηκε στα ψευτοδιλλήματα των απατεώνων της συν-κυβέρνησης – μνημόνιο ή «αριστερό» μνημόνιο – αλλά το μήνυμά του στρεφόταν ευθέως κατά των μνημονίων γενικά, των πολιτικών λιτότητας και της πρωτόγνωρης τρομοκρατίας από διεθνή και ντόπια ΜΜΕ, αλλά και εμμέσως κατά των μηχανισμών που εφαρμόζουν την ενσωμάτωση της οικονομίας στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, όπου οι πιο αδύνατες οικονομικά χώρες καταντούν προτεκτοράτα χωρίς ίχνος οικονομικής αυτοδυναμίας.

Κώστας Λαπαβίτσας: Η αναγκαιότητα της εξόδου από την ΟΝΕ...

Συμφωνία, λοιπόν, υπό την απειλή του πιο ωμού εκβιασμού και, από ότι φαίνεται, με επαχθέστατους όρους. Πανηγυρίζει το εγχώριο μνημονιακό στρατόπεδο και νιώθουν δικαιωμένοι οι διαπλεκόμενοι πολιτικοί που κατέστρεψαν τη χώρα τα προηγούμενα χρόνια. Θα κάνω μια αποτίμηση της συμφωνίας τις επόμενες μέρες, μόλις έχουμε το πλήρες κείμενο. Τώρα επείγει να αναδιατυπωθεί με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η αναγκαιότητα της εξόδου της Ελλάδας από την ΟΝΕ.

Η Ελλάδα στο δόκανο της ΟΝΕ

Το δίλημμα που πλανάται από το 2010 πάνω από τη χώρα είναι: ευρώ με μνημόνια και τεράστιο χρέος, ή εθνικό νόμισμα με πολιτική ανάπτυξης και στάση πληρωμών στο χρέος.

Ο πρώτος δρόμος δοκιμάστηκε ολόκληρη την προηγούμενη πενταετία και τα αποτελέσματά του είναι γνωστά. Η συμφωνία επαναφέρει το αδιέξοδο με τον χειρότερο τρόπο.

Για την πραγματική φύση της Ε.Ε : την ΟΝΕ και την παγκόσμια οικονομική κρίση

Του Λευτέρη Ριζά

Από παντού – απ όλες τις πλευρές, δεξιές και «αριστερές», από δημοσιογράφους, οικονομολόγους και λοιπούς διανοούμενους – ακούμε και διαβάζουμε το ίδιο «τροπάρι»: ανήκουμε, πρέπει να ανήκουμε, δεν γίνεται να μην ανήκουμε στην Ευρώπη. Ακόμα και πολλοί από αυτούς που ανοιχτά υποστήριξαν το ΟΧΙ το έκαναν στο όνομα της Ευρώπης.

       Δεν ήταν μόνο ο γνωστός καθηγητής κ. Αντώνης Λιάκος που παντού δημοσίευσε το άρθρο του «Το «Όχι» ως η ευρωπαϊκή επιλογή» [στις ΝΕΕΣ ΕΠΟΧΕΣ/ΒΗΜΑ 4/7/15, στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ/ ΑΥΓΗ 4/7/15 και στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΧΡΟΝΟΣ], αλλά και μια σειρά άλλοι «διανοούμενοι» και πολιτικά πρόσωπα κατάθεσαν την υποστήριξη τους στο ΟΧΙ, για χάρη της Ευρώπης [βλ. κυρίως ΕΝΘΕΜΑΤΑ/ΑΥΓΗ της 28/6 και 4/7]. \

       Άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός το επανέλαβε πολλές φορές:

 «Το δημοψήφισμα της Κυριακής δεν αφορά την παραμονή ή όχι της χώρας μας στην ευρωζώνη. Αυτή είναι δεδομένη και κανείς δε μπορεί να την αμφισβητήσει… ΌΧΙ δε σημαίνει ρήξη με την Ευρώπη, αλλά επιστροφή στην Ευρώπη των αξιών» [μήνυμα 1/7], «Την Κυριακή δεν κρίνεται η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρώπη…… Κανείς δεν αμφισβητεί την παρουσία της χώρας στην Ευρώπη….. Σας καλώ να αποφασίσετε για τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια. Για μια όρθια και περήφανη Ελλάδα σε μια δημοκρατική και αλληλέγγυα Ευρώπη» [μήνυμα 3/7], «Γιατί την Κυριακή δεν αποφασίζουμε απλά να μείνουμε στην Ευρώπη. Αποφασίζουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια στην Ευρώπη, να δουλέψουμε και να προκόψουμε στην Ευρώπη. Να είμαστε ίσοι έναντι ίσων στην Ευρώπη» [ομιλία του στην Πλατεία Συντάγματος 3/7], «Ο Ελληνικός λαός σήμερα έδωσε απάντηση στο ερώτημα:  Ποια Ευρώπη θέλουμε. Και απάντησε γενναία : θέλουμε την Ευρώπη της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας» [Δήλωση του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος 06-07-2015].

Ο ολέθριος ρόλος ΟΝΕ-Ευρώ στην υπερχρέωση του Ευρωπαϊκού Νότου

(και στην καταστροφή της Ελλάδας)

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Στο άρθρο αυτό θα προσπαθήσω να συνδέσω τις  επικίνδυνες συνέπειες του τρόπου γένεσης και λειτουργίας του  κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, με την υπερχρέωση του ευρωπαϊκού Νότου, καθώς  και του τρόπου αντιμετώπισής της. Για την ερμηνεία αυτού του χρέους, που τα τελευταία  πέντε χρόνια εμφανίζεται ως το υπ’αριθμόν 1 πρόβλημα της Ευρωζώνης, με αποκορύφωμα  το χρέος της Ελλάδας, επιστρατεύθηκαν   διάφορες εκδοχές. Αρχικά, υποστηρίχθηκε με έμφαση, αλλά και με περισσή  επιπολαιότητα, ότι επρόκειτο δήθεν για κρίση αποκλειστικά ελληνική, που οφειλόταν επιπλέον σε διαστροφικές  πλευρές του χαρακτήρα των Ελλήνων. Στη συνέχεια, όμως, ο κύκλος διευρύνθηκε για να περιλάβει το σύνολο του ευρωπαϊκού Νότου,   τις χώρες που, με αβρότητα, αποκαλούν οι πιο προηγμένες PIIGS- Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία.

«Ελληνικό Δυστύχημα» θα πυροδοτήσει τον θάνατο της Ε.Κ.Τ και του Τοξικού καθεστώτος του Κεϊνσιανού Κεντρικού Ταπεζικού Συστήματος.

Του David Stockman Εισαγωγή/Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού Αλλά, ποιός ακούει εκεί στην ελλαδική Χάβρα; Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας ασφαλώς δεν θα έχει διαβάσει το κείμενο που ακολουθεί. Αλαφιασμένος από τον καταιγισμό των τελεσιγράφων, των προθεσμιών, των ενθαρρύνσεων και των διαψεύσεων, τρέχοντας από το τηλέφωνο του κ. Λιου, στο αεροπλάνο για την κ. Μέρκελ ή τον κ. Γιούνκερ (έτοιμο να του δοκιμάσει γραβάτες μπροστά στις κάμερες), κάτω από τον συνεχή βομβαρδισμό μιας αμασκάρευτης πλέον ξενοκίνητης εκστρατείας εσωτερικής υπονόμευσης, πρέπει να 'χει χάσει τη δυνατότητα άμεσης προσωπικής σύλληψης της πραγματικότητας έξω από τα τείχη των προσώπων και των δαιμόνων που τον πολιορκούν.

Είναι ωστόσο άκρως διαφωτιστικό αυτό το κείμενο για τις δυνατότητες που και αυτή την ύστατη ώρα, προ της αυτοκτονικής συνθηκολόγησης, είναι ακόμη διαθέσιμες σε έναν αποφασισμένο ηγέτη για να ανατρέψει τους υπολογισμούς των κυνηγών του και να πετύχει τη διάσωση της χώρας και της αξιοπιστίας του...

ΟΝΕ: Ο μηχανισμός της καταστροφής και έγκαιρες προειδοποιήσεις...

Ακολουθούν τρεις επιφυλλίδες πριν την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Υπάρχουν πολλά άλλα μικρότερα δημοσιευμένα κείμενα. Αυτές τις επιφυλλίδες «αλίευσαν» στο διαδίκτυο φίλοι πριν δύο χρόνια και μου τις έστειλαν. Πολλοί τις ανάρτησαν τότε μαζί ή ξεχωριστά. Δεν αναπτύσσονται σοφίες και εξεζητημένα επιστημονικά πράγματα. Το αλφαβητάριο είναι για ένα πολιτικό επιστήμονα. Αποτελούν πάντως αποκρυσταλλωμένα πορίσματα για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση που αναπτύχθηκαν σε πολλά βιβλία. Είναι ζητήματα που εντάσσονται σε μια διαχρονική επιστημονική προβληματική και διδάσκω σε δευτεροετείς και τριτοετείς προπτυχιακούς φοιτητές. Τόσο απλά είναι.

Του Παναγιώτη Ήφαιστου

Καθηγητής Διεθνών σχέσεων – Στρατηγικών σπουδών

Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας και εκατοντάδες συνάδελφοί μου οικονομολόγοι και ειδικοί της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης (εξαιρουμένων ελάχιστων συναδέλφων) δεν τα γνώριζαν, ή δεν τα γνώριζαν επαρκώς για να έχουν αυτοπεποίθηση και να παρέμβουν στην δημόσια συζήτηση για να αποσοβήσουν μια βεβαία καταστροφή.

«Εξω από το ευρώ ο Νότος!»

Του Γιώργου Δελαστίκ

Σοκαριστική είναι η συνέντευξη στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» του Χανς Βέρνερ Ζιν, του οικονομολόγου με τη μεγαλύτερη επιρροή στη Γερμανία. Πάντα ο δεξιός αυτός επιστήμονας είναι σκληρός στις θέσεις που εκφράζει, αλλά αυτή τη φορά ήταν ανελέητος: «Το ευρώ είναι καταστροφή. Εχει οδηγήσει τον Νότο της Ευρώπης σε ναυάγιο!» δήλωσε απερίφραστα, αφήνοντας άναυδη τη Γαλλίδα δημοσιογράφο που του έπαιρνε τη συνέντευξη. «Πώς να βγούμε από αυτή την παγίδα;» ρώτησε αμήχανα.

Να φύγουν από το ευρώ (!) οι αδύναμες χώρες, έστω προσωρινά, απάντησε ο Ζιν. «Πρέπει να προβλέψουμε άλλο δρόμο, συνδυάζοντας ένα σχέδιο ελάφρυνσης του δημόσιου χρέους και τη δυνατότητα για τις χώρες που βρίσκονται στη χειρότερη κατάσταση να βγουν προσωρινά από την Ευρωζώνη για να αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητά τους» δήλωσε επί λέξει. «Αυτή η έξοδος θα είναι προσωρινή, κάτι σαν παραμονή σε νοσοκομείο!» πρόσθεσε σαρκαστικά.

Αφησε την ελπίδα να πλανιέται: «Οι χώρες αυτές φυσικά θα είναι ελεύθερες να αποφασίσουν αν θέλουν να παραμείνουν στην Ευρωζώνη ή όχι. Δεν έχουν όμως το δικαίωμα να απαιτούν από τους εταίρους τους απεριόριστες εγγυήσεις» τόνισε.

Η ΟΝΕ δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί

Συνέντευξη του Κώστα Λαπαβίτσα στην «Αυγή» της Κυριακής (12/10/14) και στον Χρήστο Σίμο

“Η βαθιά διαγραφή χρέους είναι πάρα πολύ δύσκολο να επιτευχθεί χωρίς να υπάρξει σύγκρουση με τους δανειστές και τους εταίρους”, τονίζει ο Κώστας Λαπαβίτσας, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο SOAS του Λονδίνου. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην “Αυγή” της Κυριακής, ο Κ. Λαπαβίτσας σχολιάζει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και αναλύει την κατάσταση που επικρατεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

* Πώς αξιολογείτε το κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασε στη ΔΕΘ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας;

Αυτό που παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας στη ΔΕΘ δεν συνιστά πρόγραμμα, καθώς υπήρχαν σοβαρές απουσίες, όπως ένα σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Για το πρόγραμμα λοιπόν είμαστε εν αναμονή.

Αυτά που παρουσιάστηκαν συνιστούν μια σειρά προγραμματικών θέσεων τα οποία, γενικά, κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η άμεση στήριξη των πληγέντων από τα Μνημόνια, η ρύθμιση των “κόκκινων” δανείων, η ελάφρυνση της φορολογίας, είναι πράγματα που θα πρέπει να γίνουν άμεσα. Θα έλεγα μάλιστα πως, σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί, κινούνται μάλλον σε συντηρητική τροχιά.