Η καπιταλιστική σαπίλα σκοτώνει το ποδόσφαιρο

Ο Σάββας Κωφίδης , προπονητής και πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, μιλάει στο Πριν για το σκηνικό στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο μετά τις τελευταίες εξελίξεις

Συνέντευξη στον Κυριάκο Νασόπουλο

Μετά και τα τελευταία γεγονότα στην Τούμπα, έχει δημιουργηθεί ένα σκηνικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο που ξαφνικά οι περισσότεροι δηλώνουν σοκαρισμένοι. ΄Οσα συνέβησαν σου προκαλούν κάποια έκπληξη;

Θα πιαστώ από κάτι που είπες εσύ, το σοκ. Εγώ γελάω με αυτήν τη λέξη. Εμένα, προσωπικά, τα τελευταία γεγονότα στον χώρο του ποδοσφαίρου ούτε έκπληξη μου προκαλούν ούτε κάποιο σοκ. Είναι κάτι που γίνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια, μια κατάσταση μου υποβόσκει εδώ και δεκαετίες. Η σαπίλα του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν είναι κάτι καινούργιο. Δεν έκανε την εμφάνισή της με τα τελευταία γεγονότα της Τούμπας. Είναι υπόθεση πολλών ετών. Και φυσικά δεν σχετίζεται ούτε είναι ένα ζήτημα αποκλειστικά του ποδοσφαίρου. Το όλο θέμα έχει, βέβαια, βαθιές και ξεκάθαρες κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις.

Το μάζεμα της ελιάς. Ένα εκπληκτικό φιλμ για μια ελληνική παράδοση αιώνων

Σε Αμερικάνικη πολυεθνική παραδίδει η κυβέρνηση τον «εθνικό θησαυρό» του λαδιού- Έλληνες πιέζουν την κυβέρνηση να βάλει «λουκέτο» σε 2750 Ελληνικά ελαιοτριβεία.

Της Ζωής Χειμωνίδου

Μορφή «χιονοστιβάδας» παίρνουν οι αποκαλύψεις του newx.gr για την άμεση παρέμβαση Αμερικάνικης πολυεθνικής εταιρείας, με τη βοήθεια μάλιστα Ελλήνων, που επιχειρεί να βάλει στο… χέρι, τον εθνικό «θησαυρό» της χώρας, που είναι το ελαιόλαδο.

Στις αρχές Ιανουαρίου ο γνωστός αγροτοσυνδικαλιστής από τη Φθιώτιδα Βάιος Γκανής, αποκάλυψε στο newx.gr πως τα τελευταία 4 χρόνια έχουν κατατεθεί σε συγκεκριμένες Περιφέρειες, προτάσεις για την κατασκευή τριών «mega factories» ελιάς και ελαιολάδου.

Μάλιστα, χορηγός αυτής της προσπάθειας φαίνεται να είναι η Εθνική Τράπεζα, σύμφωνα με τον κ. Γκανή.

Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από την κατασκευή των τριών «mega factories»; Ο Βάιος Γκανής περιγράφει την κατάσταση, με τα μελανότερα «χρώματα», δηλώνοντας χαρακτηριστικά:
«Θα σβήσουν σε μία νύχτα 2.750 μικρά ελαιοτριβεία, στις περιοχές που θα λειτουργήσουν τα mega factories».
Οι τρεις περιοχές, τις οποίες «στοχεύει» η Αμερικάνικη πολυεθνική, είναι η Δυτική Ελλάδα, η Πελοπόννησος και η Κρήτη. 

Οι αυταπάτες (;) της κουρδικής ηγεσίας ξεπερνούν κάθε φαντασία...

Σχόλιο του Γιάννη Ραχιώτη

Οι Κούρδοι του YPG παρέδωσαν το Αφριν στους Τούρκους αμαχητί !!! Αρνήθηκαν επανειλημμένα μέχρι και την τελευταία στιγμή να επιτρέψουν την υπεράσπισή του από το Συριακό στρατό!!! Αποχώρησαν από το Αφριν οργανωμένα, χωρίς πίεση από τον Τουρκικό στρατό, από την μόνη ανοιχτή δίοδο που τους είχε αφήσει γιαυτό, την οποία είχε πολλές ευκαιρίες να αποκόψει τις προηγούμενες ημέρες. Τίποτα δεν αναφέρουν γιά τις υπόλοιπες περιοχές που ελέγχουν ακόμη δυτικά του Ευφράτη. Θα τις παραδώσουν και αυτές στους Τούρκους; Ο Ερντογάν ήδη μιλάει γιά ανοικοδόμηση του Αφριν, δηλαδή γιά μακροχρόνια κατοχή.

Ποιον εξυπηρετεί τελικά το πλαστικό χρήμα;

Του Κάρλο Φορμέντι

Εδώ και μερικά χρόνια, σε όλες τις Δυτικές χώρες είναι σε εξέλιξη μια καμπάνια ενάντια στη χρήση μετρητών, ακόμη και για πληρωμές μικροποσών. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, έφτασαν στο σημείο να θεωρείται υποχρεωτική η χρήση της ηλεκτρονικής κάρτας. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι διεθνείς ελίτ για να δικαιολογήσουν αυτήν την πολιτική είναι βασικά δύο:

● το ρευστό χρήμα χρησιμοποιείται συστηματικά για παράνομους σκοπούς (διαφθορά, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, κ.λπ.)

● και/ή για φοροδιαφυγή (εμπορικές μεταβιβάσεις και πληρωμές «μαύρων» επαγγελματικών δανείων, για τα οποία δεν καταβάλλεται ο ΦΠΑ, και δεν υπολογίζονται στο φορολογητέο εισόδημα).

Έχω εκφράσει ήδη την απορία μου γιατί ορισμένα ιταλικά κόμματα της «Αριστεράς» έχουν υιοθετήσει τα επιχειρήματα αυτά, αποσιωπώντας τα κέρδη που αυτή η «μεταρρύθμιση» θα επέφερε στις τράπεζες που μας έχουν ήδη λεηλατήσει, απομυζώντας τις κρατικές επιδοτήσεις (δηλαδή δημόσιο χρήμα) για να γλυτώσουν τις συνέπειες της κρίσης που οι ίδιες προκάλεσαν. Ένα εκτενές άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιταλική εφημερίδα Κορριέρε ντέλα Σέρα στις 29 του περασμένου Γενάρη, με την υπογραφή της Μιλένα Γκαμπανέλλι (γνωστής από τηλεοπτικές εκπομπές, και με την ταμπέλα μιας γυναίκας «της Αριστεράς») με ώθησε να ασχοληθώ πάλι με αυτό το θέμα, προκειμένου να αντιληφθούμε ποια είναι τα πραγματικά αίτια αυτού του κυνηγιού μαγισσών που στρέφεται ενάντια σε όποιον πληρώνει με μετρητά.

Η Σία του εθνομηδενισμού

Της Νεφέλης Λυγερού

Θα ήταν περίεργο εάν η Σία Αναγνωστοπούλου, ιέρεια του εθνομηδενισμού, δεν εκμεταλλευόταν την ευκαιρία για να ρίξει το καρφί της στον Πάνο Καμμένο. Την αφορμή έδωσε η δήλωση του υπουργού Άμυνας ότι οι δύο Έλληνες στρατιωτικοί είναι όμηροι. Η πρώην αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, που είχε περάσει ένα φεγγάρι και από το υπουργείο Εξωτερικών, ανακάλεσε στην τάξη τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ, συντονιζόμενη με το κλίμα πολιτικής δυσανεξίας που επικρατεί στην Κουμουνδούρου για τον κυβερνητικό εταίρο.

Η Σία, άλλωστε, έχει γράψει τη δική της ιστορία. Το καλοκαίρι του 2015, μέσα από την προσωπική της σελίδα στο Facebook είχε δηλώσει σε υψηλούς τόνους: «Δεν θέλω πια αυτή την Ευρώπη! Δεν θέλω αυτή την Ευρώπη που θεωρεί ότι όποιος δεν συμφωνεί με τις «Μεγάλες Δυνάμεις» πρέπει να ταπεινωθεί. Δεν θέλω πια αυτή την πραξικοπηματική Ευρώπη».

Μερικές ημέρες μετά, η βουλευτής Αχαΐας είχε ορκιστεί αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών για ευρωπαϊκές υποθέσεις. Σ’ αυτή τη θέση κάθισε λίγο. Μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 μετακινήθηκε ως αναπληρώτρια υπουργός στο Παιδείας. Από εκεί απομακρύνθηκε το Νοέμβριο του 2016 και όλα δείχνουν πως το υπουργιλίκι έχει τελειώσει για τη Σία.

Τα τότε οργισμένα λόγια της Αναγνωστοπούλου αντανακλούσαν τον τρόπο που κατά κανόνα σκέφτονταν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο αφελής ευρωπαϊσμός και οι αρχικές ψευδαισθήσεις για τον τρόπο που το ευρωπαϊκό διευθυντήριο θα αντιμετώπιζε την κυβέρνηση Τσίπρα συνετρίβησαν από την πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα ήταν στην Κουμουνδούρου να παλινδρομούν από την «αγάπη» στο «μίσος».

ΕΛΣΤΑΤ: 1.006.844 άνεργοι το δ’ τρίμηνο του 2017

Στο 21,2% ανήλθε το ποσοστό ανεργίας στη χώρα το δ’ τρίμηνο toy 2017 και μειώθηκε μεν κατά 2,4 μονάδες από το 23,6% το αντίστοιχο τρίμηνο του 2016, αλλά αυξήθηκε κατά μια μονάδα από το
20,2% που είχε καταγραφεί το γ’ τρίμηνο 2017, λόγω και της λήξης της τουριστικής περιόδου.

Ο αριθμός των ανέργων ανήλθε σε 1.006.844 άτομα, με τους μακροχρόνια άνεργους (αυτοί που αναζητούν εργασία για ένα έτος ή περισσότερο) να ανέρχονται σε 722.914 άτομα, ενώ μόλις 120.821 άτομα λαμβάνουν επίδομα ανεργίας.

Ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 3,8% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο και μειώθηκε κατά 10,4% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους.

Σύμφωνα με την έρευνα εργατικού δυναμικού της ΕΛΣΤΑΤ, οι βασικοί λόγοι που σταμάτησαν οι άνεργοι να εργάζονται είναι είτε γιατί απολύθηκαν (27,5%) είτε γιατί η εργασία τους ήταν περιορισμένης διάρκειας και τελείωσε (27,4%). Το μεγαλύτερο ποσοστό ανέργων εργαζόταν στους κλάδους ξενοδοχείων και εστίασης (19%). Σε ό,τι αφορά στο επάγγελμα της προηγούμενης εργασίας τους, το μεγαλύτερο ποσοστό (30,3%) απασχολούνταν στην παροχή υπηρεσιών ή ως πωλητές.

Συντάξεις: Μειώσεις για τους 8 στους 10 - Τα ποσά που θα χάσουν οι συνταξιούχοι

Σε εννέα μήνες 3,5 εκατ. συνταξιούχοι θα πάνε στο ATM για να δουν πόσο έχουν χάσει από την σύνταξή τους. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, σχεδόν 8 στους 10 θα δουν τις συντάξεις τους να μειώνοντας κατά 18%. 

Να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά από την ώρα που η Ελλάδα μπήκε στα Μνημόνια που δεν θα υπάρχει προστασία από ένα πλαφόν και κάτω. Με λίγα λόγια μειώσει θα δουν και αυτοί που λαμβάνουν σύνταξη σήμερα 600 ή 700 ευρώ.

Σύμφωνα με το παράδειγμα που φέρνει το newsit.gr, αν κάποιος που έχει σήμερα σύνταξη, 700 ευρώ και μετά τον επανυπολογισμό προκύψει μείωση 18%, θα δει την σύνταξή του να υποχωρεί στα 574 ευρώ, κάποιος που λάμβανε 1.000 ευρώ θα πέσει στα 820 ευρώ, ενώ αν κάποιος λαμβάνει 1.500 ευρώ, θα πέσει στα στα 1.230 ευρώ, ενώ αν κάποιος λαμβάνει 2.000 ευρώ τον μήνα, θα δει τις απολαβές τους να υποχωρούν στα στα 1.640 ευρώ.

Υπεραστικοί: "Του Αδόλφου τα εγγόνια"

Απομονώστε την Τουρκία!

Του Λεωνίδα Κουμάκη από την Ρήξη φ. 142

Η γειτονική Τουρκία στις μέρες μας βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο ενός «φρικτού ψυχασθενή» – ο χαρακτηρισμός ανήκει στον Τούρκο μπασκετμπολίστα του ΝΒΑ (New York Knicks) Ενές Καντέρ.
Εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκοι και Κούρδοι κάθε κατηγορίας (πολιτικοί, στρατιωτικοί, δικαστικοί, δημοσιογράφοι, δημόσιοι υπάλληλοι, επαγγελματίες κ.ο.κ.ε.) διώκονται με απίστευτη μανία γιατί … δεν συμφωνούν σε όλα με τον «φρικτό ψυχασθενή»!
Οι καθημερινές θεατρικές παραστάσεις μπροστά σε αλαλάζοντα πλήθη είναι το βίτσιο του. Το ίδιο ακριβώς με τη μεγαλομανή γυναίκα του, που βλέπει τον εαυτό της περίπου σαν αυτοκράτειρα και «επιμελείται αυτοπροσώπως» σε ποιους και πού θα μιλήσει.
Έτσι, ο «φρικτός ψυχασθενής» βάζει καθημερινά στο στόχαστρό του Αμερικανούς, Εβραίους, Γερμανούς, Γάλλους, Έλληνες, Κύπριους, Αιγύπτιους, Σύρους, Κούρδους, Αρμένιους, σε έναν ατέλειωτο κατάλογο «εχθρών» της νεοθωμανικής αυτοκρατορίας που ονειρεύεται. Φυσικά, προς μεγάλη τέρψη του αλαλάζοντος, επιλεγμένου φυσικά, πλήθους που απολαμβάνει το θέαμα.
Το τίμημα όμως που πληρώνει η Τουρκία στην επικίνδυνη νεοθωμανική φαντασίωση του «φρικτού ψυχασθενή» είναι τεράστιο για την τουρκική οικονομία συνολικά και ειδικά τον τουρισμό που αποτελεί τον μεγάλο αιμοδότη της – κάτι που μπορεί κάλλιστα να αποδειχτεί η «αχίλλειος πτέρνα» του.
Το δολάριο ήταν ίσο με την τουρκική λίρα πριν από αρκετά χρόνια και αγοράζεται πλέον με πέντε περίπου τουρκικές λίρες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα επιτόκια δανεισμού της λίρας ήδη έχουν ξεπεράσει το 13%. Ο οίκος Moody’s, στις αρχές Μαρτίου 2018, υποβάθμισε κατά μία ακόμα βαθμίδα την πιστοληπτική αξιολόγηση της Τουρκίας, προκαλώντας την αναμενόμενη έκρηξη του «φρικτού ψυχασθενή».

Πόσο σημαντικό είναι το Ευαγγέλιο;

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Πόσο σημαντικό είναι το Ευαγγέλιο για τον κ. Αμβρόσιο Λενή;

1.

Τους Χριστιανούς που παίρνουν τοις μετρητοίς το Ευαγγέλιο, το οποίο λέει πως «ο Θεός αγάπη εστί» και πως το μόνο που θα μείνει αιώνιο είναι η αγάπη*1, ο κ. Αμβρόσιος Λενής τους χλευάζει εδώ και πολύν καιρό ως «αγαπούληδες του Θεού».

2.

Ο κ. Αμβρόσιος Λενής φέρεται να είπε στην απολογία του: «Το φτύστε τους είναι το λιγότερο. Αν είχα όπλο και μπορούσα από το νόμο, θα το χρησιμοποιούσα να τελειώνουμε».

Αυτό που προφανώς υπολογίζει ο κ. Αμβρόσιος Λενής είναι ο νόμος, και γι’ αυτό δεν κάνει πράξη την επιθυμία του. Αλλά το θέμα είναι άλλο: Πόσο υπολογίζει το Ευαγγέλιο, το οποίο μετακινεί το κέντρο βάρους στην  π ρ ό θ ε σ η   του ανθρώπου, και θεωρεί υπόλογο αυτόν που επιθυμεί να πράξει, αλλά εμποδίζεται από διαφόρους εξωτερικούς λόγους*2.

Ο κ. Αμβρόσιος Λενής φέρει την ιδιότητα επισκόπου της ελλαδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το θέμα δεν είναι αν πρόκειται για αμαρτωλό άνθρωπο ή όχι. Όλοι αμαρτωλοί είμαστε. Το θέμα είναι ότι ως επίσκοπος οφείλει να «ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας», πράγμα για το οποίο οι Χριστιανοί προσευχόμαστε σε κάθε θεία Λειτουργία. Σοφά η θεία Λειτουργία δεν θεωρεί δεδομένο ότι ο επίσκοπος αυτόματα και μαγικά ορθοτομεί, αλλά ζητεί από τους πιστούς να εύχονται ώστε ο επίσκοπος όντως να ορθοτομεί.

«Ελίτ – αλήτ» το ανερχόμενο σύμπλεγμα…

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

έννοια του «καπιταλιστή» ταυτίζονταν παλιότερα στη μέση συνείδηση με τον κερδοσκόπο, τον πλεονέκτη που επιχειρεί να συγκεντρώσει πλούτο με όλες τις διαθέσιμες μεθόδους, βασιζόμενος στην παραγωγή. Αντίθετα, η «αστική τάξη» ήταν ένας όρος κάπως πιο εύηχος και οι «παλιοί αστοί» φημίζονταν ότι διέθεταν κάποια ευρύτερη κουλτούρα και καλλιέργεια.
Οι δύο πλευρές βέβαια στην πραγματικότητα δεν διαχωρίζονταν εύκολα. Η «παλιά αστική τάξη» βαρύνονταν με ουκ ολίγες «αμαρτίες», ενώ ακόμα και τα πιο «αρπακτικά» στρώματα εμφανίζονταν να προβαίνουν παράλληλα σε φιλανθρωπικές ενέργειες ή να σχετίζονται με πολιτιστικές και άλλες ευγενικές δραστηριότητες.

Ποτέ βέβαια πίσω από όλα αυτά δεν έλειπαν οι «μαύρες» πρακτικές, η ωμή καταπίεση, οι εκβιασμοί, ο εξοντωτικός ανταγωνισμός. Όταν επρόκειτο για ζητήματα «ζωής ή θανάτου», εξέλειπαν οι αρχές και οι καλοί τρόποι που κυριαρχούσαν στα σαλόνια και τις δεξιώσεις.

«Καθώς γίνεσαι μαλάκας» από το «Πώς να μη γίνετε μαλάκας»

Εάν πράγματι μαλάκα σε κάνουν οι βεβαιότητες, ποια είναι η διαφορά βεβαιοτήτων και πεποιθήσεων; Η διαφορά είναι μάλλον απλή: οι βεβαιότητες δεν μεταβάλλονται, δεν αναθεωρούνται, δεν αναιρούνται και, βεβαίως, δεν καταρρίπτονται. Ήδη νιώθει κανείς να σχηματίζεται το προφίλ του ιδανικού μαλάκα: εκείνου που δεν θα σαλέψει ούτε ρούπι από τις βεβαιότητές του, που μερικά χρόνια πριν θα σου έλεγε κιόλας το παλιακό "ου με πείσεις καν με πείσης".

Οι βεβαιότητές σου σε κάνουνε σιγά σιγά μαλάκα καθώς αμφισβητούνται ή καθώς ο κόσμος ή ο εαυτός σου σε εξαναγκάζουνε να τις αναθεώρησεις. Αυτό που σε καθιστά σιγά σιγά μαλάκα είναι η άρνηση: η αντίστασή σου στην πραγματικότητα· επιπλέον, η αντίστασή σου στον ίδιο σου τον εαυτό, στις ιδιαιτερότητες και στους περιορισμούς του, μπορεί να σε κάνει δυστυχισμένο ή μαλάκα.

Εδώ κάνουμε μια πρώτη διάκριση σε δύο τύπους μαλάκα:

1. εκείνου που αντιστέκεται στην πραγματικότητα και συνεπώς έχει βεβαιότητες κυρίως για τον κόσμο γύρω του (και συνεπώς και για τον εαυτό του) και
2. εκείνου που αντιστέκεται στον ίδιο του τον εαυτό και συνεπώς έχει βεβαιότητες κυρίως για τον εαυτό του -- αφού τον κόσμο γύρω του τον έχει εντελώς γραμμένο.

Το μεγάλο τραπεζικό μυστικό

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Μία διαφορετική ερμηνεία της λειτουργίας των τραπεζών, η οποία αποδεικνύει πως αργά αλλά σταθερά τίθενται οι βάσεις για τη  μονοπώληση των χρηματαγορών από τα πολύ μεγάλα πιστωτικά ιδρύματα – τα οποία τότε θα μετατραπούν στους πραγματικούς κυριάρχους του σύμπαντος.

«Αν ποτέ ο Αμερικανικός λαός επιτρέψει τις ιδιωτικές τράπεζες να ελέγξουν την έκδοση του νομίσματος του, πρώτα με τον πληθωρισμό και ύστερα με τον αποπληθωρισμό (όπως συμβαίνει σήμερα), οι τράπεζες και οι εταιρείες που θα αναπτυχθούν θα αποστερήσουν από το λαό την περιουσία του, έως ότου μια μέρα τα παιδιά του θα ξυπνήσουν άστεγα στη χώρα που κατέκτησαν οι πατεράδες τους» (Τόμας Τζέφερσον, 1780).

Ανάλυση

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο μαγικό κόσμο των τραπεζών και στη δημιουργία χρημάτων από το πουθενά εκ μέρους τους – στο βασιλικό προνόμιο τους για την έκδοση χρημάτων «ως δια μαγείας» απλά και μόνο με την παροχή δανείων, τονίζοντας πως το 90% της ρευστότητας προέρχεται από τις εμπορικές τράπεζες, ενώ μόλις το 10% από τις κεντρικές.

Επίσης στην τοκογλυφική τους λειτουργία, στην τραπεζική απάτη, αφού η ΕΚΤ επιτρέπει για κάθε ένα ευρώ που διατηρούν ως εγγύηση σε αυτήν (=κλασματικά αποθεματικά), να παρέχουν 100 € δάνεια – χρεώνοντας τόκους όχι στο 1 € που διαθέτουν, αλλά στα 100 € που δανείζουν,οπότε το επιτόκιο τους είναι κάτι παραπάνω από τοκογλυφικό.

Η αμερικανική ανοχή στον Ερντογάν έχει ημερομηνία λήξεως

Του Σταύρου Λυγερού

Μένει να αποδειχθεί εάν, που και πόσο η αντικατάσταση του Τίλλερσον από τον Πομπέο στην κεφαλή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα επιφέρει αλλαγές στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Μπορεί ο προβολέας να πέφτει στο Ιράν και στη Βόρειο Κορέα, αλλά εξίσου κρίσιμο ζήτημα για την Ουάσιγκτον είναι το «πρόβλημα Ερντογάν». Αυτό δεν πολυπροβάλλεται, επειδή ακόμα οι Αμερικανοί προσπαθούν να τον επαναφέρουν στο «μαντρί».

Ο Τούρκος πρόεδρος, όμως, έχει εδώ και καιρό παίζει τα ρέστα του και έχει δημιουργήσει τετελεσμένα. Το άνοιγμά του προς τη Ρωσία έχει μετατραπεί σχεδόν σε γεωπολιτικό εναγκαλισμό. Η Άγκυρα έκλεισε συμφωνία για την αγορά των S-400. Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, ο Ερντογάν απάντησε με την εισβολή στο Αφρίν στην αμερικανική ανακοίνωση ότι θα συγκροτηθεί δύναμη 30.000 κυρίως από μαχητές του κουρδικού YPG με αποστολή τη φύλαξη των συνόρων Συρίας-Τουρκίας. Και απειλεί πως μετά θα πάρει σειρά το Μανμπίτζ και όλη η συνοριακή ζώνη μέχρι το Ιράκ, στην οποία οι Αμερικανοί έχουν βάσεις.

Το δραματικό παρόν και το τραγικό μέλλον που προβλέπεται για τα λαϊκά στρώματα

Δεν περνάει μέρα που να μην έρχονται στην δημοσιότητα γεγονότα που μας δείχνουν την δραματική κατάσταση που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα από την επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που προχωράει ακάθεκτη με τις "ευλογίες" της άθλιας συγκυβέρνησης Συριζανελ.

Μπορεί τα αργυρώνητα ΜΜΕ να προσπαθούν με κάθε τρόπο να ρετουσάρουντην κατάσταση και να παρουσιάσουν μια εικονική πραγματικότητα, όμως η πραγματικότητα δεν μπορεί να αποκρυβεί.

Σε μια χώρα που κάθε ημέρα δύο άνθρωποι κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας και τουλάχιστον ένας αυτοκτονεί, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΕΛΑΣ, η είδηση που μεταδόθηκε σήμερα από το δελτίο ειδήσεων του ρ/σ Real, αποτελεί άλλη μια γροθιά στο στομάχι.
Σύμφωνα μ’ αυτή μια 30χρονη άνεργη μητέρα στον Βόλο, επισκέφτηκε την Εισαγγελέα Πρωτοδικών της πόλης, για να της αφαιρεθεί η επιμέλεια των δύο από τα τέσσερα παιδιά της, και να καταλήξουν αυτά σε κοινωνικές δομές, αφού βιώνοντας την απόλυτα ένδεια δεν μπορεί να τους παρέχει ούτε τα πιο στοιχειώδη.

Η επαναστατική ιδέα ενός κόσμου «χωρίς δουλειές» | Το κίνημα Post-Work…

Post-work: the radical idea of a world without jobs

Ελεύθερη μετάφραση: Αμάντα Πατσοπούλου για το #IforInterview

Αγγλικό κείμενο: www.theguardian.com Ηχητική αφήγηση πρότυπου στα Αγγλικά: Podcast narration, Cover illustration by Nathalie Lees

(Οι επικεφαλίδες των ενοτήτων είναι προσθήκη της μεταφράστριας)

Η εργασία είναι ο αφέντης μας. Οι περισσότεροι από εμάς δε μπορούμε να φανταστούμε μια κοινωνία χωρίς «δουλειά» αφού η εργασία έχει πλήρως διεισδύσει στην καθημερινή ζωή και την κυριαρχεί. Για τους αμφισβητίες, παρακάτω αναγράφονται κάποια από τα γεγονότα που αποκαλύπτουν πόσο μας εξουσιάζει η εργασία:

• Η εμμονή μας με την «εργασιακή αποκατάσταση» ξεκινά να μας καταβάλει δια μέσου της εκπαίδευσης (από την εφηβική τουλάχιστον ηλικία).
• Ακόμα και άνθρωποι ΑΜΕΑ, με ξεκάθαρη ανάγκη για παροχή κοινωνικής πρόνοιας, συχνά αναγκάζονται να ψάχνουν μανιωδώς για εργασία κατά τις κοινωνικές επιταγές.
• Οι «σουπερσταρ» των διάφορων εταιριών περηφανεύονται -αντί να ντρέπονται- για τα επικά ωράρια τους.
• Οι πολιτικοί εξιδανικεύουν το πρότυπο των σκληρά εργαζομένων πολιτών.
• Παρέες, φίλοι και ζευγάρια καταπιάνονται σε ατέλειωτες συζητήσεις, ανταλλάσσοντας επιχειρηματικές ιδέες που θα τους «σώσουν».
• Οι τεχνικές εταιρίες (κατά κύριο λόγο) έχουν πείσει την πλειοψηφία των υπαλλήλων τους πως η εργασία σε 24ωρη βάση είναι ένα ευχάριστο «παιχνίδι», ενώ οι κολοσσοί της Gig Economy (ΣτΜ: μια κατάσταση της οικονομίας στην οποία κυριαρχούν οι ευέλικτες και προσωρινές μορφές εργασίας) ισχυρίζονται πως η 24ωρη εργασιακή δέσμευση ισοδυναμεί με την «ελευθερία»!
• Οι εργαζόμενοι πλέον απεργούν λιγότερο και συνταξιοδοτούνται σε μεγαλύτερη ηλικία.
• Η ψηφιακή τεχνολογία, μέσα σε όλα όσα κατάφερε για την εργασιακή εξέλιξη, επέτρεψε στην εργασία να εισβάλει στον ελεύθερο προσωπικό χρόνο του εργαζόμενου.

Ζητείται συνολική ανάταξη

Το καθήκον υπεράσπισης της χώρας και της ακεραιότητάς της, συνδυάζεται με το αίτημα μιας γενικότερης κοινωνικής προοπτικής  
Του Ρούντι Ρινάλντι

ρχονται στιγμές που είναι τέτοιας κρισιμότητας ώστε θέτουν σε δοκιμασία εντελώς ουσιαστικά πράγματα, όπως μπορεί να είναι ένα γενικό υποστασιακό ζήτημα. Υποστασιακό ζήτημα ως προς ποιον και τι περιλαμβάνει; Δεν χρειάζονται υπεκφυγές: Μιλάμε για την υπόσταση της ίδια της χώρας και τη θέση της στον ευρύτερο χώρο, την υπόσταση της κοινωνίας στο εσωτερικό και τη συνοχή της, το τι είδους δυνάμεις θα αναδειχθούν μέσα από τις καταιγίδες που ίσως έρθουν. Γιατί έχουν ήδη ανακοινωθεί έκτακτα δελτία θυέλλης, άσχετα αν αυτά δεν μεταδίδονται με την συχνότητα των διαφημίσεων ή των αποχαυνωτικών τηλεοπτικών επαναλήψεων…

Τι είναι αυτό που έρχεται;

Η γεωπολιτική ανακατανομή ισχύος που προκαλείται από τις μεγάλες δυνάμεις και τους ανταγωνισμούς που τροφοδοτούνται, ιδιαίτερα στην περιοχή που εκτείνεται από τα Βαλκάνια έως την Μέση Ανατολή, σηματοδοτεί μεγάλες αλλαγές, επιθετικότητα και επεκτατισμούς.

Ποιοι μας σπρώχνουν στον Πόλεμο και γιατί; – Πώς θα αποφύγουμε μια νέα Εθνική καταστροφή

Η ένταση στο Αιγαίο δεν είναι βέβαια νέο φαινόμενο και ήταν πάντα υποβόσκουσα ιδιαίτερα μετά την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ,  στη διάρκεια της οποίας σημειώθηκαν οι διωγμοί στην Κωνσταντινούπολη τη δεκαετία του ’50 και η σύγκρουση για τη Κύπρο στη δεκαετία του ’60 που κατέληξε  στην εισβολή και κατάληψη του μισού νησιού.  OΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΓΙΝΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ, ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΠΙΣΤΟ ΜΕΛΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ Η ΤΟΥΡΚΙΑ.

Η καθοριστική διαφορά με σήμερα είναι ότι η Τουρκία, μετά το αποτυχόν πραξικόπημα ενάντια στον Ερντογάν, έπαψε πια να είναι ημι-προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ –όπως ήταν και η Ελλάδα πριν την καταστροφή που μας επέβαλαν με τα Μνημόνια οι δωσιλογικές κυβερνήσεις (από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μέχρι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ), μετατρέποντάς την σε κανονικό προτεκτοράτο –  και έγινε μια περίπτωση χώρας που θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε μια εθνικά και οικονομικά κυρίαρχη χώρα. Το πραξικόπημα βέβαια αυτό έγινε σαφώς με την καθοδήγηση του ΝΑΤΟ, επειδή ο Ερντογάν είχε αρχίσει να δείχνει καθαρά σημάδια ανεξαρτητοποίησης και απόπειρας επανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας. Επομένως η ένταση στο Αιγαίο σήμερα δεν έχει καμία σχέση με τις εντάσεις στις προηγούμενες δεκαετίες.  Σήμερα το ΝΑΤΟ είμαστε εμείς (όπως λέει και ο… Κοτζιάς!), δηλαδή οι δωσίλογοι που έχουν επιβάλει Κατοχή στην Ελλάδα και εκτελούνε πιστά τις εντολές του για την πάση θυσία ανατροπή του Ερντογάν. Και αυτό, διότι ο Ερντογάν ανατρέπει σήμερα τα σχέδιά τους για διαμελισμό της Συρίας με όργανο τους άθλιους Κούρδους που ετοιμάζουν το νέο προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε ) στη Μέση Ανατολή.

ΡΚΚ, ο κουρδικός καρκίνος της Τουρκίας

Του Σταύρου Λυγερού

Με τους Κούρδους του YPG (παρακλάδι του ΡΚΚ στη Συρία) να ελέγχουν ολόκληρη τη βορειοανατολική Συρία και το καντόνι του Αφρίν στη βορειοδυτική Συρία, ο εφιάλτης της Τουρκίας άρχισε να γίνεται πραγματικότητα. Έτσι αποφάσισαν το 2016 να εισβάλουν στη βόρειο Συρία (επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη») για να εμποδίσουν την ενοποίηση του Αφρίν με τα ανατολικά κουρδικά καντόνια. Και όταν οι Αμερικανοί ανακοίνωσαν τη συγκρότηση στρατιωτικής δύναμης με κορμό τους Κούρδους του YPG για τη φύλαξη των συνόρων, ο Ερντογάν δρομολόγησε την εν εξελίξει επίθεση στο Αφρίν (επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας»).

Το Κουρδικό ζήτημα είναι βασικός λόγος που οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις έχουν περιέλθει στα όρια της ρήξης. Για την ακρίβεια, το Κουρδικό είναι ο καταλύτης για τη γεωπολιτική ρευστοποίηση στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας, που εκ των πραγμάτων εγείρει ζήτημα για την ίδια την εδαφική ακεραιότητά της. Μπορεί ο πόλεμος στη Συρία να έφερε στην πρώτη γραμμή το εκεί σκέλος του κουρδικού έθνους, αλλά το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα των Κούρδων πάει πολύ πίσω.

Ευαγόρας Παλληκαρίδης... Ξεχνάμε;

Η δική μας ιστορία της 14ης Μαρτίου 1957

Του Χρίστου Σενέκη

Ήταν μεσάνυχτα της 13ης προς 14ης Μαρτίου 1957. Οι συγκρατούμενοί του φώναζαν: «Θάρρος Παλληκαρίδη, θάρρος Παλληκαρίδη». Όμως, ο εκ Τσάδας 18χρονος μαθητής του Ελληνικού Γυμνασίου Πάφου, ο ποιητής, ο ήρωας Ευαγόρας Παλληκαρίδης τους αποστομώνει: «Θάρρος έχω πολύ. Αυτή τη στιγμή περνώ την είσοδο του ικριώματος». Κοντοστέκεται μπροστά στη μακάβρια θηλιά και ψέλνει τον Εθνικό Ύμνο. Οι δήμιοι τα χάνουν... Φωνάζει ξανά στους... συναγωνιστές του: «Γεια σας αδέλφια! Γεια σας λεβέντες! Ελπίζω να’ μαι ο τελευταίος που εκτελούν. Αδέλφια συνεχίστε τον αγώνα. Εγώ βαδίζω στην αγχόνη γελαστός, αποφασιστικός και υπερήφανος». 12:02 ανοίγει η κα

H Ιταλίδα πρώην υπ.Εξωτερικών αφηγείται γιατί “μισεί” τους Έλληνες!

Σ’ένα βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση γνωστής Ιταλίδας πολιτικού, η οποία εξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων. 

«Τα ζώα δεν συγχωρούν ποτέ στον άνθρωπο τη βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουν ότι αυτή η βελτίωση τα απομακρύνει από τη φύση τους. Και όποτε δίνεται η ευκαιρία, το μίσος εκρήγνυται», μας λέει η γνωστή Ιταλίδα, πρώην υπ.Εξωτερικών, Έμα Μπονίνο επί κυβέρνησης Λέτα και όχι Ελβετίδα όπως εκ παραδρομής γράφεται από χθες στο διαδίκτυο.

Για να κατανοήσει ο αναγνώστης τη δήλωση, η πολιτικός κάνει τον εξής εκπληκτικό παραλληλισμό:

«Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει με εμάς τους Ευρωπαίους και τους Έλληνες. Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες.» Και τεκμηριώνει την άποψή της λέγοντας ότι στα γυμνασιακά της χρόνια ένιωθε “ψυχικά καταπιεσμένη” γιατί «οι Σοφοί μας Δάσκαλοι δεν μας δίδαξαν τίποτα που να μην το είχαν ήδη Ανακαλύψει, Εξηγήσει, να μην το είχαν Τεκμηριώσει, να μην το είχαν Τελειοποιήσει οι Αρχαίοι Έλληνες. Κι αν κάποτε ανέφεραν κανέναν άλλο συγγενή της Γνώσης και της Σοφίας που δεν ήταν Έλληνας, στο τέλος πάντα κατέληγαν ότι η Γνώση του και η Σοφία του ήταν βασισμένες επάνω στη Σοφία κάποιου Έλληνα Φιλοσόφου.

Φασίστες του κατηχητικού...

Ανάρτηση από: http://kostas-cartoonist.blogspot.gr

Εξορκισμός...

Το περίστροφο του Σαββίδη: το συμβολικό αποτύπωμα του ποδοσφαίρου μας…

Το περίστροφο του Ιβάν Σαββίδη συνθέτει και συμπυκνώνει τη βαρβαρότητα και την κακουργηματική αυθάδεια του ποδοσφαιρικού γκανγκστερισμού των μαφιόζων του χρήματος… Το να μένουμε ΜΟΝΟ στο Σαββίδη χάνουμε το δάσος πίσω από το δέντρο. Ο Σαββίδης αποτελεί απλώς το αποτύπωμα και την πυώδη φουσκάλα μιας μαφιόζικης κακουργίας και λειτουργίας του «ποδοσφαίρου», του «ποδοσφαίρου» των ποικίλων «νταβάδων» και «νονών»…

Δηλαδή ενός ποδοσφαιρικού ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ νοσηρά εμπορικού και ανταγωνισμού των ποικίλων μαφιών του χρήματος που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις πολιτικές «μαφίες» και με τους μηχανισμούς του κράτους και του παρακράτους… 

ΟΛΟ το ποδοσφαιρικό κύκλωμα (από την κυβερνητική εξουσία και το κράτος μέχρι τις ποδοσφαιρικές εταιρείες, τις ποδοσφαιρικές Αρχές, τους παράγοντες και το παρακράτος) λειτουργεί μαφιόζικα και με το περίστροφο: Μεταφορικά και κυριολεκτικά… 
Το «περίστροφο» αποτελεί το κυρίαρχο εργαλείο αυτού του κυκλώματος… 

Ελληνικό έθνος και ιδεολογικός μεταπρατισμός

Του Γιώργου Κοντογιώργη

Η ιστορική σχολή που ερμηνεύει την εξέλιξη του ελληνικού κόσμου με τον ιδεολογικό μεταπρατισμό του μοντέλου της Εσπερίας ενοχοποιεί την κοινωνία και αποδίδει θεωρεί το έθνος κατασκευή του κράτους.

Οι Έλληνες των κοινών/πόλεων στις συνθήκες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας βίωναν την θεσμική υποστασιοποίηση της κοινωνίας στην πολιτική διαδικασία (αντιπροσώπευση, δημοκρατία κλπ), την οποία ο κατακτητής αναγκάσθηκε να αποδεχθεί, πρωταρχικά διότι υπάκουε στην αρχή της ανθρωποκεντρικής ανωτερότητας. Και σε κάθε περίπτωση να ανεχθεί επειδή εμπεριείχε το στοιχείο του συμφέροντος γι’ αυτόν.

Το πρόταγμα του Ρήγα, ο οποίος προέκρινε την οικουμενική κοσμόπολη και στο πλαίσιό της τη δημοκρατία, από τα κοινά και τις συμπολιτειακές περιφερειακές ενώσεις τους έως την κεντρική Πολιτεία, εμπνεόταν προφανώς από την ελληνική οικουμένη των κοινών. Όπως ακριβώς και τα συνταγματικά κείμενα της Επανάστασης.

Χωρίς λόγια… με πολύ σκέψη...

Ποδόσφαιρο: Οι κυβερνητικές παράγκες…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Στο ποδόσφαιρο -ως μαζική εμπορική δραστηριότητα- αποτυπώνονται ως σύμπτωμα τα χαρακτηριστικά που επικρατούν σε μια δεδομένη στιγμή της οικονομικής - κοινωνικής - πολιτικής πραγματικότητας. Και την εποχή διάλυσης των πάντων, όπως αυτή που ζούμε, δεν θα μπορούσε να την αποτυπώσει και να την εκφράσει με πιο παραστατικό τρόπο τίποτε άλλο (εκτός ίσως από την τέχνη) εκτός από το ποδόσφαιρο. 

Δεν οφείλονται στον ΣΥΡΙΖΑ –ούτε ξεκίνησαν επί των ημερών του- οι παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η «κυβερνώσα αριστερά» ευθύνεται γιατί αφομοιώθηκε από την ποδοσφαιρική «παράγκα». Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αντί να προσπαθήσει να εξυγιάνει το βαριά άρρωστο ελληνικό ποδόσφαιρο υπέκυψε στον πειρασμό να «ελέγξει» προς όφελός τους διαβρωμένους μηχανισμούς του, την «παράγκα». Στον ίδιο πειρασμό του «ελέγχου» υποδόριων μηχανισμών εξουσίας (όπως είναι το ποδόσφαιρο) υπέκυψε η «αριστερά» και στον χώρο των media. Τα αποτελέσματα αυτού του «ελέγχου» είναι πια ολοφάνερα και στο ποδόσφαιρο και στα media… 

Το κόστος της άλωσης της Ελλάδας

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Είναι αδύνατον να υπολογίσει κανείς το κόστος της απώλειας της εθνικής μας κυριαρχίας, των μελλοντικών προοπτικών της χώρας ή της δολοφονίας της τελευταίας ελπίδας των Ελλήνων – ούτε φυσικά της μεταφοράς της δημόσιας περιουσίας στο Υπερταμείο για τα επόμενα 99 χρόνια ή των κινδύνων για την εδαφική μας ακεραιότητα.

«Αναρωτιέμαι αν έχουμε ή δεν έχουμε Σύνταγμα. Εάν έχουμε, τότε τι νόημα έχουν όλα όσα γίνονται εναντίον του Συντάγματος; Αν πάλι δεν έχουμε, τότε τι μας χρειάζονται η Βουλή και η Γερουσία που για αυτά ξοδεύονται τόσα χρήματα από τα λιγοστά που έχουμε; Οι τρεις προστάτιδες δυνάμεις μας προμηθεύουν καινούργιο Βασιλιά (=καθαιρούν ή διορίζουν τον εκάστοτε πρωθυπουργό σήμερα). Βασικά όμως δεν έχει σχεδόν τίποτα αλλάξει. Η ίδια κακοδαιμονία και η ίδια καταπιεστική ξενοκρατία. Δεν είναι τα πρόσωπα αυτά που φταίνε, αλλά οι Θεσμοί» (Κ. Κανάρης).

Επικαιρότητα

Όπως συμπεραίνεται από τα παραπάνω, η ελληνική ιστορία επαναλαμβάνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, από τότε που οι ξένες δυνάμεις μας βοήθησαν να απελευθερωθούμε από τους Τούρκους για να μας μετατρέψουν σε δική τους αποικία – υπενθυμίζοντας τη δεκαετία του 1890, κατά την οποία τεθήκαμε ξανά υπό έναν Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, όπως συμβαίνει σήμερα (άρθρο).

Ποιος είναι ο πιο διαπλεκόμενος;

Ανάρτηση από: Jo Di

Πως τα μνημόνια ευθύνονται για την εθνική κρίση

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 

  Τούτες τις μαύρες εθνικές ώρες, που η πατρίδα βρίσκεται κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού, στο εσωτερικό, καθώς και στο βαλκανικό, τον ευρωπαϊκό  και το διεθνή περίγυρό της,  επιβάλλεται μια αντικειμενική καταγραφή  όσων μας έσυραν  μέχρις εδώ.  Και μια πρόταση για το πώς θα βγούμε από το βούρκο που μας καταπίνει.

   Δεν θα συμφωνήσω ούτε με τους ηττοπαθείς, που υποστηρίζουν ότι μια μικρή και καταχρεωμένη οικονομία, όπως η ελληνική, εξαρτάται  πλήρως από τις εκάστοτε επιταγές των ισχυρών, αλλά ούτε και με όσους αντιμετωπίζουν, ως εύκολη λύση, έναν πόλεμο με την Τουρκία. Θα υποστηρίξω, αντιθέτως,  ενδιάμεση πορεία της οποίας, το βασικό χαρακτηριστικό είναι η ύπαρξη στρατηγικής, και  συνεπώς  αποκλείει εξάρσεις, προς τη μία ή της άλλη κατεύθυνση.

  Εισαγωγικά, να υπογραμμίσω ότι όπως η εσωτερική αξία ενός  νομίσματος προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό  και την εξωτερική του αξία, το ίδιο μπορεί να υποστηριχθεί και για τη σχέση ανάμεσα στην οικονομία και στη θέση μιας χώρας στο διεθνές προσκήνιο. Υπάρχει, δηλαδή  σχέση αιτίου προς αιτιατό μεταξύ των όσων   διαδραματίστηκαν στο εσωτερικό της χώρας, στο διάστημα της τελευταίας  τραγικής  οκταετίας και της συγχορδίας των  έξωθεν πρόσφατων απειλών. Μια χώρα που δέχεται να εφαρμόσει εξαθλιωτικά, προγράμματα για το λαό της, και  που παραιτείται από την εθνική της κυριαρχία,  επειδή της τα επιβάλλουν οι "εταίροι"της, έχει αναπότρεπτα, περιέλθει σε πλήρη  ανυποληψία, στη συνείδηση φίλων και εχθρών. 

Σεξιστής κι ομόφοβος ήταν και ο... Antonio Gramsci

Του Νίκου Κλειτσίκα

«Πρέπει να επιμείνουμε στο γεγονός ότι στον σεξουαλικό τομέα

ο πλέον εξευτελιστικός παράγοντας και μεγάλης αποστροφής

είναι η ελευθεριακή και διαφωτιστική αντίληψη των τάξεων

που δεν συνδέονται στενά με την παραγωγική εργασία,

και από αυτές τις τάξεις μολύνεται [επηρεάζεται] η τάξη των εργαζομένων»

Antonio Gramsci, Τετράδια της φυλακής

Ήταν ίσως η Julka (Τζιούλια) Schucht -πανέμορφη Ρωσίδα συντρόφισσα του θεωρητικού της αριστεράς, του μεγάλου διανοητή Antonio Gramsci- η αιτία που δεν μπόρεσε ο μεγάλος Ιταλός επαναστάτης να διαφοροποιηθεί από τους κλασσικούς του Μαρξισμού στο ζήτημα της ομοφυλοφιλίας;
Στα Τετράδια της φυλακής ο Antonio Gramsci (Να ζεις σημαίνει να είσαι Αντάρτης...) εκφράζει την αποστροφή του, την εναντίωσή του στο "κοινωνικό ουδέτερο φύλο" (gender... χωρίς παραπομπή στο αρσενικό ή θηλυκό φύλο), που μάλιστα επισημαίνει πως "μολύνεται η τάξη των εργαζομένων".

Με "επιστημονική" επιμέλεια αποσιωπούν και κρύβουν οι σημερινοί θιασώτες των "Radical chic", της κοσμοπολίτικης ανανεωτικής "αριστεράς" αυτή τη σαφή θέση και στάση του Gramsci (δήθεν ιδεολογική τους πυξίδα). Αυτή η "αριστερά" που εναγωνίως και δολίως, επιχειρεί να τεκμηριώσει το ατομικό δικαίωμα της ομοφυλοφιλίας σε σοφιστείες, παραγνωρίζοντας πως ο Ένγκελς το περιγράφει με απόλυτη σαφήνεια στο έργο του Η καταγωγή της οικογένειας, της ιδιοκτησίας και του κράτους. Μη βρίσκοντας φυσικά γραφτά των κλασσικών υπέρ της ομοφυλοφιλίας ανατρέχουν, σκοπίμως δηλαδή δολίως, σε τεχνάσματα:  (Η ομοφυλοφιλία, ο Ένγκελς και οι «αριστεριστές»…)