Αναδημοσιεύουμε το συγκλονιστικό σημείωμα μέλους του ΣΥΡΙΖΑ που κοινοποιεί μέσω του λογαριασμού του στο facebook την παραίτηση/αποχώρηση από το κόμμα. Είχαμε ξαναγράψει ότι οι οργανώσεις ξεχειλίζουν από οργή. Οι άνθρωποι με αριστερή συνείδηση αισθάνονται και ντροπή. Ναι κ. Τσίπρα, είστε λιγότερο αριστερός από όλους αυτούς τους ανθρώπους που πάλεψαν για να γίνεις εσύ Πρωθυπουργός και να τους απογοητεύσεις εντελώς, την πρώτη φορά αριστερά, … που μόνο αριστερά έτσι όπως αποδείχτηκε δεν είναι.
Αν πρέπει να δεχτώ ότι δεν υπήρχε εναλλακτική πέραν της συμφωνίας, θα πρέπει να δεχτώ ότι δεν θα υπάρξει εναλλακτική και στις εξώσεις που έρχονται.
Και στις μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Και στα 50 δις που χαρίζονται.
Και σε όλο αυτό που μας περιμένει.
Λυπάμαι πραγματικά. Νιώθω σαν να έχω πένθος.
Άλλα δεν μπορώ να αρκεστώ στα ιδεολογικά ψίχουλα που απόμειναν.
Δεν μπορώ να εγκλωβιστώ στη λογική «σώζω πρωτίστως το κόμμα».
Προέχει να σωθούν άλλα πράγματα.
Και κυρίως, δεν μπορώ να αντέξω εικόνες σαν τις παρακάτω υποστηρίζοντας τις πολιτικές που τις δημιουργούν.
Καλή δύναμη σε όσους συντρόφους επιλέγουν να το παλέψουν από μέσα αναζητώντας χαραμάδες φωτός.
Εγώ δεν μπορώ να παλέψω κάτι από μία πλευρά άγνωστη σε έμενα.
Πείτε το έλλειψη πίστης.
Πείτε το εγκατάλειψη.
Ποσώς με αφορούν οι χαρακτηρισμοί.
Η τελευταία μου πολιτική πρόγνωση είναι ότι το αναπόφευκτο θα έρθει όταν πλέον δεν θα έχει μείνει τίποτα στα χέρια μας για να επενδύσουμε πάνω του.
Ας είναι.
Άλλοι αποφασίζουν.
Ο καθένας επιλέγει το δρόμο του.
Το μόνο που εύχομαι, είναι να διαψευστώ.
Γιατί τα λέω όλα αυτά εδώ;
Γιατί τόσα χρόνια παίρνω θέση, δεν μου επιτρέπεται να μην πάρω τώρα.
Ίσως είναι και η τελευταία πολιτική ανάρτηση, από αυτό το μετερίζι.
ΥΓ: Η φωτογραφία της γιαγιάς στην Ισπανία, που έκλαιγε γιατί δεν πρόλαβε να στρώσει καλά το κρεβάτι της πριν την πετάξουν από το σπίτι της, με στοίχειωσε πέρσι. Δεν θα είμαι κομμάτι της έξωσης της πρώτης γιαγιάς στην Ελλάδα.
Την Τετάρτη ψηφίζεται ο νόμος.
Νομοθετεί η Τροϊκα.
Ανάρτηση από: Nona Voudouri
