Δρ. Θεολογίας, εκπαιδευτικός
Παρακολούθησα πολύ προσεκτικά τη συζήτηση της υπουργού Παιδείας με τον δημοσιογράφο Γιώργο Κουβαρά στην τηλεοπτική εκπομπή Evening Report, το βράδυ της 8-10-2019.
Για τον ορισμό ως σημαιοφόρων στα σχολειά των μαθητών που έχουν τη μεγαλύτερη βαθμολογία: Η υπουργός εξήγησε ότι η ρύθμιση αυτή αποσκοπεί στο να βραβεύσει την προσπάθεια, τον κόπο για την βελτίωση, τον καθημερινό αγώνα να γίνεται κανείς καλύτερος.
Συμφωνώ απόλυτα, και γι' αυτό διαφωνώ με τη ρύθμιση.
Αν όντως θέλουμε βράβευση της προσπάθειας, τότε θα πρέπει να κληθούν οι σύλλογοι των διδασκόντων να διαγνώσουν ποια παιδιά κατέβαλαν όντως την μεγαλύτερη προσπάθεια. Ποια παιδιά, λ.χ., κατάφεραν από ένα οικογενειακό περιβάλλον απόγνωσης να μην σαλτάρουν από το παράθυρο της σχολικής αίθουσας. Ποια παιδιά που πνίγονταν από την εγκατάλειψη χτυπιούνταν κάθε πρωί στο πάτωμα για να μην πάνε στο σχολείο, και εν τέλει πέτυχαν να φτάσουν τον βαθμό 14 (ολύμπια κορυφή - από το μείον διακόσια στο 14) και να είναι πλέον φοιτητές με πελώριες φτερούγες. Ποια παιδιά αποβλήθηκαν από το φροντιστήριο τον Ιανουάριο της Γ΄ Λυκείου επειδή οι γονείς χρωστούσαν δίδακτρα, κι αυτά τα παιδιά είναι φοιτητές, αλλά όχι πρώτοι στη βαθμολογία.
Ποια παιδιά κουβαλούν για πάντα (το καταλαβαίνουμε; για πάντα) τη βία που υπέστησαν, και με το βάρος της οποίας ανεβαίνουν ένα σκαλοπάτι κάθε τριετία, κι όχι ένα σκαλοπάτι κάθε τρίμηνο.
Τα παιδιά για τα οποία μιλάω είναι αληθινά. Οι ιστορίες αυτές είναι αληθινές. Κι όποιος πει ότι είναι ακραίες και σπάνιες περιπτώσεις, δεν έχει πάρει χαμπάρι τίποτα. Τίποτα! Το λέω μετά λόγου γνώσεως.
Όταν ήμουν στη Δευτεροβάθμια υποστήριζα ότι το απουσιολόγιο πρέπει να το "χρεώνονται" εκ περιτροπής όλοι οι μαθητές. Να διατελέσουν, δηλαδή, απουσιολόγοι όλοι (όπως διατελούν επιμελητές όλοι). Δεν είναι απλώς θέμα επιβράβευσης, πολύ περισσότερο δεν είναι παιδοκολακεία. Αντιθέτως, είναι έμπρακτη υπογράμμιση της ευθύνης κάθε μέλους της τάξης, υπογράμμιση και της λογοδοσίας του ακόμη. Κινέζικα, ε;
Δεν χρειάζεται να μειώνεται η χαρά κι ο μόχθος του αριστούχου, ούτε να είναι αθέατος ο κόπος και η χαρά του αγωνιστή βραδύποδα. Αν όντως μετράει η προσπάθεια, τότε η ανάδειξη της τελικής βαθμολογίας στο (στο· όχι "σε" ) κριτήριο, είναι αντίφαση. Αν όχι δείγμα ιδεολογικής και ηθελημένης μυωπίας.
