Έλλειψη "αναλώσιμων" στρατιωτών - Η αχίλλειος πτέρνα της Δύση

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Μια από τις ακλόνητες σταθερές στην ειδησεογραφία όπως και στη δημόσια συζήτηση είναι τα λεγόμενα "εθνικά ζητήματα". Πρόκειται για κάτι το φυσιολογικό. Οι δραστηριότητες της Τουρκίας, η γενικότερη περιρρέουσα ατμόσφαιρα στον χώρο της Μεσογείου, της Κύπρου, της Μέσης Ανατολής, της Μαύρης θάλασσας, ίσως και των Βαλκανίων, ανεβάζουν στην πρώτη σειρά του ενδιαφέροντος τη θέση της Ελλάδας μέσα σε όλα αυτά. Δηλαδή, την εξωτερική πολιτική της ως κράτος και ως έθνος ακόμα περισσότερο.

Μια συζήτηση αυτού του είδους αυτονόητα εμπεριέχει την εθνική άμυνα, τις στρατιωτικές δυνατότητες της χώρας μας δηλαδή. Δυνατότητες που καθορίζουν το είδος της πολιτικής που μπορεί, ή που δεν μπορεί να ακολουθήσει. Στο υπόστρωμα της συζήτησης περί εθνικής άμυνας βρίσκεται κυρίως το θέμα των "εργαλείων", των εξοπλισμών. Περιέργως, είναι πολύ πιο αραιή και πιο συγκρατημένη η συζήτηση γύρω από το "τελικό στάδιο" αυτής της πολιτικής σκέψης, δηλαδή τον πόλεμο.

Ο πόλεμος αποτελεί ένα εξαιρετικά οδυνηρό γεγονός --κάτι σαν την αρρώστια ή τον θάνατο στην οικογενειακή ζωή-- και είναι απόλυτα φυσικό οι ανθρώπινες κοινωνίες να απεύχονται ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Στην τρέχουσα ειδησεογραφία, εξάλλου, το ενδεχόμενο μιας πολεμικής εμπλοκής υποβαθμίζεται σε επίπεδο συμπλοκής ή σύρραξης. Για θερμό επεισόδιο μιλούμε συνήθως.

Η σιωπηρή «συμφωνία κυρίων» Μητσοτάκη - Τσίπρα

Του Δημήτρη Μηλάκα

Από τις εμφανίσεις του  πρωθυπουργού και του  αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης  στην έκθεση Θεσσαλονίκης προκύπτει ένα συμπέρασμα: και οι δυο- πέρα απ όσα ήταν υποχρεωμένοι να πουν στο κομματικό τους ακροατήριο για χάρη της συντήρησης του πολιτικού παιχνιδιού-  εξέπεμψαν ισχυρές δόσεις  θεσμικής προσήλωσης, αναγνωρίζοντας την πολιτική πραγματικότητα η οποία προέκυψε από τις εκλογές και η οποία είναι απολύτως  ικανοποιητική και για τους δύο.

Ποια είναι  αυτή η πραγματικότητα; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης νίκησε και είναι πρωθυπουργός. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχασε, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται ως ο αδιαμφισβήτητος  ηγέτης της λεγόμενης «δημοκρατικής παράταξης».

Παρά τις μύχιες επιθυμίες πολλών και διαφόρων με ποικίλα κίνητρα που είχαν επενδύσει στην διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και τον πολιτικό εκμηδενισμό του Αλέξη Τσίπρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι υποχρεωμένος να αναγνωρίσει την πραγματικότητα που προέκυψε από τις κάλπες. Κι αυτή η πραγματικότητα επιβάλλει να τον αντιμετωπίσει ως αυτό που Αλέξης Τσίπρας κέρδισε στις τελευταίες εκλογές: Δηλαδή, ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ως  δεύτερο πόλο εξουσίας σε ένα ισχυρό δικομματικό πολιτικό σκηνικό που επανακάμπτει.

Η αυτοκράτωρ Τουρκία

Του Χρήστου Γιανναρά

Υπάρχει η Τουρκία των εφημερίδων, των καθημερινών Ειδήσεων, της πολιτικής αρθρογραφίας. Μια χώρα επιδεικτικά ανυπότακτη στη στοιχειώδη λογική της «καλής γειτονίας» των διεθνών κανόνων συνύπαρξης κρατών. Χώρα που συνεχώς απειλεί, διεκδικεί γη και θάλασσα γειτόνων της. Απληστη, εμφανίζει την αυθαιρεσία της σαν δικαίωμα που το αντλεί από το πληθυσμικό και εδαφικό της μέγεθος. Σφαγίασε λαούς ιστορικούς, βαρύνεται με τη γενοκτονία Ελλήνων, Αρμένιων, Κούρδων, ξερίζωσε, από τα εδάφη που σφετερίστηκε, πανάρχαιους πολιτισμούς – είναι ίσως ο λαός με τα περισσότερα «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».

Υπάρχει και η εικόνα που δίνει σήμερα η Τουρκία στους επισκέπτες της, σε εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο. Εικόνα μιας χώρας που σφύζει από δημιουργικότητα, αναπλάθεται ολόκληρη με ρυθμούς πυρετώδεις τεχνολογικού και οργανωτικού εκσυγχρονισμού: Πολλαπλές γέφυρες για τη σύνθεση του ελάχιστου ευρωπαϊκού με το μεγάλο ασιατικό τμήμα της, υποθαλάσσια τούνελ, υπερσύγχρονο οδικό δίκτυο, συστοιχίες παντού ουρανοξυστών, ένα ακραία φιλόδοξο καινούργιο αεροδρόμιο στην Ιστανμπούλ. Οπου η αρχιτεκτονική του τεράστιου κεντρικού οικοδομήματος παραπέμπει αφαιρετικά στη λεπτουργημένη κομψότητα της οθωμανικής αραβουργίας (–είναι σκέτη μελαγχολία και ντροπή η σύγκριση με το απρόσωπο «Ελευθέριος Βενιζέλος» στη φωτοχυσία της Αττικής: ένα ουδέτερο γερμανικό κατασκεύασμα που θα μπορούσε να έχει χτιστεί οπουδήποτε, από τη Σκανδιναβία ως τα εμιράτα του Κόλπου, χωρίς ίχνος «ταυτότητας», δηλαδή σχέσης με τη γη και την Ιστορία της – όνειδος ανάλογο με το Μουσείο της Ακρόπολης του Ελβετού Tschumi).

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεωρεί πως με το να υποβαθμίζει τις τουρκικές προκλήσεις θα τις… εξαφανίσει

ΣΚΙΤΣΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ

Του Κώστα Βενιζέλου

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξαρχής έδειξε πως δεν θα ασχοληθεί ιδιαίτερα με το Κυπριακό. Έχει «άλλες προτεραιότητες», όπως έχει πολλές φορές αφεθεί να εννοηθεί από της ανάληψης της εξουσίας από τον ίδιον και εντεύθεν.

Υπενθυμίζεται συναφώς ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο πρώτο του ταξίδι στην Κύπρο προτίμησε να μιλήσει για τον ΕΝΦΙΑ παρά να επικεντρωθεί στο εθνικό θέμα. Σαφώς και επέλεξε ακροατήριο, κι αυτό ήταν η κοινή γνώμη στην Ελλάδα και με ατζέντα που θα μετρήσει στο κομματικό χρηματιστήριο.

Την περασμένη Τρίτη πραγματοποιήθηκε στο μέγαρο Μαξίμου, στην Αθήνα, συνάντηση των Μητσοτάκη και Αναστασιάδη. Συμφώνησαν σε κοινούς χειρισμούς προς αντιμετώπιση των παράνομων τουρκικών ενεργειών. Διατύπωσαν, επίσης, την κοινή θέση ότι η Τουρκία πρέπει να τερματίσει αυτές τις ενέργειες και να συμβάλει στη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος για συνομιλίες.

Η γέννηση και η μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ όπως τα έζησε ο Αντώνης Λιβάνης

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Ο Αντώνης Λιβάνης, που έφυγε πριν από λίγες μέρες πλήρης ημερών, έζησε μια ζωή έντονα πολιτική, πρωτογενώς, στις πηγές της. Έχοντας συμμετάσχει στα χρόνια της εφηβείας του στο παλλαϊκό κίνημα της Εθνικής Αντίστασης στα χρόνια της Κατοχής, τη δεκαετία του ’60 συνδέθηκε με τον Ανδρέα Παπανδρέου, από την αφετηριακή πρωταγωνιστική εμφάνιση του τελευταίου στην πολιτική ζωή του τόπου, στις εκλογές του 1964, ως Διευθυντής του Πολιτικού του Γραφείου.

Η δεκαετία του ’60 είναι κρίσιμη για τη μορφοποίηση ανταγωνιστικών πολιτικών ρευμάτων, με την ενεργητική παρουσία του λαϊκού παράγοντα. Οι δύο βασικές διαιρετικές τομές του 20ου αιώνα είναι ο βενιζελισμός-αντιβενιζελισμός και στη δεκαετία του 1940 ΕΑΜική Αριστερά-"εθνικόφρονες". Αυτή η δεύτερη διαιρετική τομή, συνδυάζεται αφ' ενός με την ανάδυση του εθνικού και αντιιμπεριαλισμού αγώνα, λόγω Κυπριακού, τη δεκαετία του ’50, αφ' ετέρου την πάλη απέναντι στο κράτος της μετεμφυλιακής Δεξιάς.

Όλα αυτά --σε μια κοινωνία που ραγδαία μετασχηματίζεται και "αστικοποιείται"-- μέσα από την εμπειρία του Ανένδοτου, του 1-1-4 και των Ιουλιανών συγχωνεύονται στην αντιδεξιά πολιτική κουλτούρα. Αυτή μορφοποιείται ως μαχητικό πολιτικό ρεύμα στην προδικτατορική Κεντροαριστερά, υπερβαίνοντας καταστατικά τη γραμμή του διμέτωπου αγώνα. Οργανωτικά η Κεντροαριστερά μορφοποιείται κυρίως μέσα από τους "Δημοκρατικούς Συνδέσμους", τον Όμιλο "Αλέξανδρος Παπαναστασίου" και τη ριζοσπαστική εξέλιξη της Νεολαίας της Ένωσης Κέντρου, της ΕΔΗΝ.

Εις μνήμη...

Ένας Λάκωνας στη Στουτγκάρδη «ανοίγει τα μάτια» στο ΣτΕ για τις ανεμογεννήτριες!

ΣΤΟΥΤΓΚΑΡΔΗ. Ο Γιάννης Κατσαρός, με καταγωγή από το Ξηροκάμπι Σπάρτης και λάτρης της Μάνης απευθύνει έκκληση – προειδοποίηση στην πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας περιγράφοντας μια ζοφερή κατάσταση στον κλάδο της αιολικής ενέργειας στη Γερμανία. Με δεδομένο ότι η πλειοψηφία των αιολικών πάρκων στην Πελοπόννησο φέρονται ως μονάδες παραγωγής ενέργειας για τις ανάγκες της Κεντρικής Ευρώπης καλεί το ΣτΕ και την πρόεδρο Αικατερίνη Σακελλαροπούλου να διαπιστώσουν γιατί στην Γερμανία δεν προχωρούν τέτοιες επενδύσεις.

«Αξιότιμη κυρία πρόεδρε τού ΣτΕ

Μέ βαθειά καί απέραντη θλίψη καί μεγάλη απογοήτευση πληροφορήθηκα από τό διαδίκτυο γιά τήν απόφαση τού ΣτΕ νά επιτρέψει τίς εγκαταστάσεις τών ανεμογεννητριών στήν ιστορική Μάνη καί όπως τήν ονομάζουν "τό λουλουδι τής πέτρας". Αυτά τά εγκληματικά μηχανήματα σκοτώνουν τήν Μάνη,τήν αλλοιώνουν τήν κάνουν ένα έκτρωμα. Η Μάνη έχει μιά άγρια ομορφιά μοναδική στόν κόσμο. Δέν επιτρέπεται νά γίνει τέτοιο όργιο μέ τίς ανεμογεννήτριες στήν ιστορική Μάνη. Στά τετρακόσια χρόνια τής τουρκοκρατίας δέν έβαλε Τούρκος πόδι στη Μανη. Οί Μανιάτισσες πετσόκοψαν τούς στρατιώτες τού Ιμπραήμ τόν Ιούνιο τού 1825 μέ τά δρεπάνια. Η Γερμανία εξάγει τίς ανεμογεννήτριες στήν Ελλάδα γιατί η αιολική βιομηχανία έχει μεγάλη κρίση.

Το τραγικό τέλος του Σπύρου Κοντούλη...

Ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, Σπύρος Κοντούλης τραυματίστηκε στο πόδι πολεμώντας στην πρώτη γραμμή. Θεραπεύτηκε και τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί, όταν πήδηξε από το φορτηγό που τον μετέφερε στο Σκοπευτήριο Καισαριανής...




Το 1940 με την κήρυξη του πολέμου στην Ελλάδα διακόπηκε κάθε ποδοσφαιρική δραστηριότητα. 

Λίγο πριν από τον πόλεμο, η ΑΕΚ είχε σημειώσει επιτυχία κατακτώντας το τελευταίο πρωτάθλημα (1939-40), ενώ έδειχνε ότι θα κυριαρχούσε και στα επόμενα. Οι εχθροπραξίες όμως διέκοψαν την πορεία της. 

Αυτό δεν συνέβη μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά σε όλα τα αθλήματα που διοργάνωναν πρωταθλήματα. Φυσικά, οι αθλητές βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του μετώπου. 

Από τα στοιχεία και τις μαρτυρίες προκύπτει ότι στα βουνά της Αλβανίας, στο Πόγραδετς, τραυματίστηκε σοβαρά ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Κώστας Βαλαβάνης, από όλμο που έσκασε μπροστά του. 
Το ίδιο και ο δρομέας Καψοκέφαλος. 
Στο Τεπελένι πληγώθηκε βαριά στο πόδι ο μεγάλος Αλέκος Χατζησταυρούδης, ο οποίος έδωσε μάχη μέχρι να αποθεραπευτεί και να συνεχίσει τη σταδιοδρομία του στον Ολυμπιακό. 

Το Μητσοτακέικο: έκδοση 2019

Η τελευταία έκδοση του Μητσοτακέικου

175+ χρόνια παράγονται περισσότεροι Μητσοτάκηδες από οσους μπορούν να συντηρήσουν οι Έλληνες φορολογούμενοι…

Ποιοι ελέγχουν την διανομή εντύπων;

Από τον κατάλογο των μετοχών της εταιρείας ΑΡΓΟΣ Α.Ε. προκύπτουν τα εξής ποσοστά, μετά τις αλλαγές που υπήρξαν τον Φλεβάρη του 2019.

Ο δεκάλογος της δημοσιογραφίας στην εποχή Μητσοτάκη

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Αυτό που ζούμε το τελευταίο διάστημα στα εγχώρια ΜΜΕ είναι πρωτοφανές: η κυβέρνηση έχει στο πλευρό της τη συντριπτική πλειοψηφία των Media.

Ο δεκάλογος που ακολουθεί δείχνει πως στήνεται χαλαρά και δίχως κόπο ένα βασίλειο. Μέχρι που θα βρεθεί εκείνο το παιδί να φωνάξει «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Δεν θα αργήσει, να είστε σίγουροι.

1) Ο πρωθυπουργός (Μητσοτάκης) διορίζει πρόεδρο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης της χώρας (ΕΡΤ) τον διευθυντή του πολιτικού του γραφείου (Ζούλας)! Θα ήταν κωμικό αν δεν ήταν τραγικό. Ούτε στη χούντα.

2) Στο Μέγαρο Μαξίμου συνωστίζονται μεγαλοδημοσιογράφοι. Και Τσιόδρας και Βλαστάρης και Χούκλη… Θα τρίζουν τα κόκαλα της Ελευθεροτυπίας.

3) Μία εφημερίδα αλλάζει πολιτική γραμμή μετά τις εκλογές. Η Νέα Σελίδα.

ΠΑΕ ΑΕΚ: Γεννηθήκαμε μέσα από τις στάχτες της καταστροφής, υποχρέωσή μας να μην ξεχάσουμε

Με λόγια συγκλονιστικά η ΑΕΚ γράφει για τη σημερινή (14/9) ημέρα και τη Μικρασιατική καταστροφή: 

Γεννηθήκαμε μέσα από τις στάχτες της μεγαλύτερης εθνικής καταστροφής...

Ξεκινήσαμε από τα ματωμένα χώματα της Μικράς Ασίας με τα οράματα, τις αξίες και τα υψηλά ιδανικά μας...

Κρατήσαμε άσβεστη τη μνήμη και διασώσαμε τον πολιτισμό μας...

Μόλις κάμει αύξηση η ΔΕΗ, θα κάμουν και οι "ανταγωνιστές"...

Σχολιάζει ο Γιάννης Κων. Κρούσος

Οι υπουργοί της εταιρειοκρατίας διαφημίζουν protergeia mytilinaios, αυξάνοντας το... τιμολόγιο της ΔΕΗ, "επειδή δεν βγαίνει".
Μόλις κάμει αύξηση η ΔΕΗ, θα κάμουν και οι "ανταγωνιστές". Εξ αρχής της παράδοσης της χώρας σε "δανειστές", ήταν μνημονιακή υποχρέωση η αύξηση του φτηνότερου ρεύματος στην Ευρώπη. Για να "απελευθερωθεί" η αγορά.

Στα σκαριά νέα αντιασφαλιστική επίθεση από την κυβέρνηση της ΝΔ

Τα σχέδια της κυβέρνησης Μητσοτάκη για το Ασφαλιστικό έχουν ξεδιπλωθεί και, όπως όλα δείχνουν, ετοιμάζει πυρετωδώς τη νέα αντι-ασφαλιστική “μεταρρύθμιση”, που θα κλιμακώσει το ξεπάστρεμα ασφαλιστικών δικαιωμάτων και θα ισχυροποιήσει τον ιδιωτικό χαρακτήρα του Ασφαλιστικού Συστήματος. Αποκλειστική επιδίωξη της νέας παρέμβασης δεν είναι άλλη από την υφαρπαγή των ασφαλιστικών εισφορών και τη διοχέτευσή τους σε επενδυτικά κεφάλαια προς ασφαλιστικές εταιρείες, γεγονός που θέτει τελικά σε μεγάλο κίνδυνο τις μελλοντικές συντάξεις.

Αιχμή του δόρατος στα κυβερνητικά σχέδια οι ανατροπές που αφορούν στις επικουρικές συντάξεις. Το αρμόδιο υπουργείο έχει ξεκινήσει να αποκαλύπτει τι ετοιμάζει χωρίς ίχνος προσπάθειας να κρύψει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των σχεδιασμών του.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον νέο υφυπουργό Εργασίας το νέο μοντέλο ασφαλιστικού συστήματος, που θα προκύψει από ριζικές αλλαγές στον νόμο Κατρούγκαλου, «θα ακολουθήσει τα πρότυπα των βέλτιστων διεθνών πρακτικών που ήδη εφαρμόζονται σε προηγμένες δυτικές δημοκρατίες».

Όλα ρημαδιό

Είμαι πέρφανη. Κάλλιο μια φούχτα τιμημένη στάχτη, παρά γονατισμένος ο λεβέντης μου!

Σιώπησαν ένοχα όλοι... οι εθνοκτόνοι...
Ο Γιάννης Ρίτσος τους έχει απαντήσει!

(Όλες οι καμπάνες της Γης σήμαναν μεμιάς. Όλα τα ανθρώπινα μέτωπα ψηλά. Όλες οι καρδιές μεσίστιες. Στο χωριό Λύση, ανάμεσα Λευκωσία κι Αμμόχωστος, η μάνα του έσφιξε το μαύρο της τσεμπέρι κάτου απ’ το δυνατό σαγόνι της κ’ είπε ακριβώς τα λόγια που περίμενε ο γιος της: "Είμαι πέρφανη. Κάλλιο μια φούχτα τιμημένη στάχτη, παρά γονατισμένος ο λεβέντης μου". Ο πατέρας του πάλι, σαν πήγε στο νοσοκομείο της Λευκωσίας, αναγνώρισε το καμένο παιδί του απ’ τις χοντρές ελληνικές κοκάλες του κι από κείνο το χρυσό κωνσταντινάτο που άχνιζε στον κόρφο του και στον κόρφο του κόσμου).

Γιάννης Ρίτσος

Σεπτέμβρης…

To editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

Μήνας περίεργος. Στα λατινικά σημαίνει απλώς… έβδομος, όταν ο Ιούλιος και ο Αύγουστος είναι ονόματα αυτοκρατόρων.

Μελαγχολικός λίγο. Μήνας επανεκκίνησης και αρχή μιας νέας περιόδου –«ξεκινά η χρονιά»– ατομικής και κοινωνικής. Όμως και μήνας λογαριασμών, δόσεων και προσγείωσης στην πραγματικότητα μετά την καλοκαιρινή ραστώνη. Όσων έκαναν λίγη στάση για διακοπές, για όσους έριξαν τους ρυθμούς λόγω ζέστης, ίσως και χωρίς διακοπές.

Μήνας που ξεκινά με εγγραφές και ετοιμασίες για τα σχολεία, για τις εξετάσεις, αλλά και μήνας που παίζεται η «παράσταση» της ΔΕΘ με τους λόγους των αρχηγών. Μετά την περσινή «έξοδο από τα μνημόνια», φέτος το σενάριο έγραφε «ανάπτυξη για όλους». Τα ΜΜΕ ομιλούν για «αισιοδοξία» και παρουσιάζεται το κυβερνητικό σχήμα σαν έτοιμο να πέσει με τα μούτρα στην δουλειά. Μετά τον Παπαδημούλη, ως αντιπρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου, έχουμε τώρα τον Μαργαρίτη Σχοινά στην Κομισιόν. Πετάει η ομάδα…

Αποδέχονται την κατοχή και τα βάζουν με τον 16χρονο που κατέβασε την κατοχική σημαία!

Του Κώστα Βενιζέλου

Καταστροφή! Θα χαλάσει το κλίμα των διαπραγματεύσεων, που δεν διεξάγονται, αλλά μπορεί και να επαναρχίσουν εάν και εφόσον θελήσει ο πολυχρονεμένος νεοσουλτάνος. Κι όλα αυτά γιατί; Επειδή, άκουσον–άκουσον, ένας 16χρονος Ελληνοκύπριος κατέβασε την τουρκική σημαία από το δημοτικό σχολείο της κατεχόμενης Λύσης. Όπως έχει μεταδοθεί, το περιστατικό σημειώθηκε την περασμένη Κυριακή, όταν κάτοικοι της κατεχόμενης κωμόπολης, μετέβησαν στη Λύση με την ευκαιρία της εορτής της Παναγίας.

Τότε, στη διάρκεια της εκεί παρουσίας των κατοίκων, που ειρήσθω εν παρόδω εκδιώχθηκαν βίαια το 1974 από τον τουρκικό στρατό κατοχής, ο 16χρονος μαθητής, χωρίς να γίνει αντιληπτός μπήκε στο δημοτικό σχολείο ανέβηκε στον ιστό και κατέβασε την τουρκική σημαία. Με βάση τα όσα ανέφεραν τουρκικά ΜΜΕ, που παρουσίασαν και βίντεο από το κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης του σχολείου, ο 16χρονος μπήκε και σε αίθουσα του σχολείου και έσπασε την φωτογραφία του Ραούφ Ντενκτάς. Αυτά είναι, όπως παρουσιάσθηκαν, τα γεγονότα.

Αντιπαλεύεται η παρακμή;

Του Χρήστου Γιανναρά

Στην ελληνική γλώσσα έχουμε δύο λέξεις για να σημάνουμε τα αντικείμενα της εμπειρικής πιστοποίησης: τη λέξη «πράγματα» και τη λέξη «χρήματα».

«Πράγματα» είναι τα παράγωγα του πράττειν, τα αποτελέσματα μιας ποιητικής (δημιουργικής) ενέργειας, τα πεπραγμένα ενός μοναδικού και ανεπανάληπτου προσώπου. «Χρήματα» είναι εκείνα από τα πράγματα που καθορίζονται κυρίως από τη χρήση τους, εξυπηρετούν χρηστικές ανάγκες, είναι χρήσιμα στην πρακτική του βίου. Τα πράγματα ενδέχεται να διασώζουν την ετερότητα (μοναδικότητα και ανομοιότητα) ενός προσωπικού δημιουργικού λόγου, να παραπέμπουν στο πρόσωπο του δημιουργού τους – όπως η ζωγραφιά στον ζωγράφο και το ποίημα στον ποιητή. Τα χρήματα ταυτίζονται απλώς με τη χρηστική τους σκοπιμότητα, παραπέμπουν στην ίδια για όλους ωφέλιμη διευκόλυνση.

Εχουμε και μια τρίτη λέξη στα ελληνικά: τη λέξη «νομίσματα». Είναι εκείνα από τα χρήματα που τη χρήση τους την καθορίζουμε εμείς (κάθε ανθρώπινη κοινωνία) με κοινή συμφωνία-σύμβαση. Αντιπροσωπεύουν τη σύμβαση (τον δικό μας «νόμο»), δεν έχουν δική τους φύση-ουσία, γι’ αυτό και τα λέμε «νομίσματα»: είναι τα νομιζόμενα, διότι «ου φύσει, αλλά νόμω κείνται», καθώς όρισε ο Αριστοτέλης.

Με τα νομίσματα κατορθώνουμε οι άνθρωποι τα «ισάζωμεν» τις ανταλλακτικές μας σχέσεις, να κοινωνούμε τις ανάγκες μας «κατά λόγον» (με τρόπο λογικό), που είναι για τους Ελληνες ο αιώνιος τρόπος της συμπαντικής αρμονίας και κοσμιότητας. Το νόμισμα είναι το μέσο, το εργαλείο που υπηρετεί τη λογικότητα (αλήθεια) των σχέσεών μας.

Εξευτίλισαν το νόμιμο μουφτή - Παίζουμε μόνοι μας στη Θράκη και χάνουμε! (video)

Του Κώστα Καραϊσκου

Πριν από 10 ακριβώς μέρες, γράφαμε για την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η μουφτεία Κομοτηνής και καθετί που συνδέεται οργανικά μαζί της. Πράγματα γνωστά σε λίγους, που συνήθως είτε είναι μέρη του προβλήματος είτε έχουν κάποιο συμφέρον επενδεδυμένο από δω ή από κει. Σε όσα γράψαμε λοιπόν τις προάλλες όχι απλώς ουδείς τόλμησε να διαψεύσει κάτι αλλά ήρθε και η χθεσινή (11-9-19) τραγωδία στο Ιεροσπουδαστήριο Κομοτηνής Χαϊριγιέ για να μας επιβεβαιώσει πλήρως.

Το πράγμα είχε ήδη από πέρυσι στραβώσει, όπως φάνηκε και στις πολυήμερες κινητοποιήσεις των μαθητών κατά των αλλαγών στο ωρολόγιο πρόγραμμά τους. Καθώς λοιπόν χθες ήταν ορισμένη η έναρξη των μαθημάτων, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου ειδοποίησε από την προηγουμένη τον τοποτηρητή της μουφτείας Τζιχάτ Χαλήλ να μην εμφανιστεί! Δεδομένου λοιπόν ότι η μουφτεία είναι αυτή που ασκεί την υψηλή εποπτεία στο σχολείο είναι σαν να λέμε σε έναν Επίσκοπο ότι απαγορεύεται να εισέλθει σε εκκλησιαστικό λύκειο της πόλης του.

Έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Καλή πρόοδο

Ο καρκίνος είναι βαθιά πολιτικό ζήτημα

Του Μανώλη Μούστου*

Καρκίνος. Αυτή η λέξη μας παραλύει. Πολλές φορές δεν θέλουμε ούτε καν να την προφέρουμε. Είναι με σιγουριά η λέξη που δεν θες να ακούσεις με τίποτα να βγαίνει από το στόμα ενός γιατρού που σου διαβάζει μία γνωμάτευση. Μετά την αποκάλυψη τόσων πολλών μυστηρίων της φύσης, της βιολογίας και της φυσικής, λίγα πράγματα έχουνε μείνει να τρομάζουν τόσο πολύ τον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο. Ένα από αυτά είναι ο καρκίνος.

Κι όμως, όσο και να θέλουμε να τον αποφύγουμε ο καρκίνος βρίσκεται παντού. Σχεδόν κάθε σπιτικό στην Ελλάδα (και ιδιαίτερα στην Κρήτη) έχει έρθει σε επαφή, σε κάποιον βαθμό, με την νεοπλασματική νόσο. Άλλωστε, χαρακτηριστικό του καρκίνου είναι ότι δεν πρόκειται για μία εμπειρία που βιώνεται ατομικά μονάχα από τον ασθενή αλλά αποτελεί ένα βίωμα συλλογικό που αφορά και τους συγγενείς, τα παιδιά, τα αδέρφια ή τους γονείς του καρκινοπαθή.

Αποστολή: Δολοφονία χαρακτήρα

Του Χριστόφορου Τριαντάφυλλου

Η δολοφονία χαρακτήρων είναι ένα εξελιγμένο πρόγραμμα εξόντωσης προσωπικοτήτων, με μοναδικό στόχο την εξαφάνιση των φωνών της αντίστασης στην χώρα μας και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Είναι ένα πρόγραμμα που εντάσσεται στον πόλεμο επικοινωνίας σκοπεύοντας να καταστείλει την αντιπροπαγάνδα και να συνεχίσει ανενόχλητο την χειραγώγηση των μαζών. Ένα πρόγραμμα που με προτάγματα την ειρωνεία και τον χαβαλέ, χρησιμοποιεί την δύναμη της μάζας και δουλεύει με την συμμετοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας ενός κόσμου που δεν έχει κανένα αντανακλαστικό σε λειτουργία, ακόμα και ατόμων που αυτοαποκαλούνται πολιτικοποιημένοι ή και επαναστάτες.
Και στην Ελλάδα αυτό το πρόγραμμα δουλεύει με αμείωτο ρυθμό!

Ιστορικό
Πριν μπω στο κυρίως θέμα του άρθρου είναι απαραίτητο να κάνω μία ιστορική αναδρομή και να περιγράψω βήμα προς βήμα το τι έχει συμβεί στην Ελλάδα τα τελευταία 11 χρόνια στον πόλεμο επικοινωνίας.
Το 2008 η χώρα μας εισχωρεί στην μνημονιακή περίοδο και παράλληλα μία νέα μαύρη περίοδος ξεκινάει για τον ελληνικό λαό. Η νέα τάξη πραγμάτων των καπιταλιστών και η εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης ατζέντας της παγκοσμιοποίησης, ήρθε για να υποδουλώσει τους Έλληνες και να κάνει την Ελλάδα προτεκτοράτο των Ιμπεριαλιστών.

Σύριζα: τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Ο Τσίπρας εγκλωβισμένος ανάμεσα στον «παλιό» Σύριζα και τον «νέο»…

Του Γιάννη Ξένου από την Ρήξη φ. 154

Ο Σύριζα, στη μετά τις εκλογές περίοδο δείχνει να είναι ένα κόμμα δίχως προσανατολισμό. Ένα κόμμα που πελαγοδρομεί μεταξύ από τη μία της θέλησης του Αλέξη Τσίπρα και του στενού του πυρήνα (Ν. Παππάς, Χρ. Σπίρτζης, Δ. Τζανακόπουλος κ.ά.) να μετασχηματιστεί σε ένα κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας για να συγκρατήσει το υψηλό ποσοστό των εθνικών εκλογών. Από την άλλη, το «βαθύ κόμμα» που εκπροσωπείται από τους «53», τον Ν. Φίλη, τον Ν. Βούτση και με μπροστάρη τον γραμματέα Πάνο Σκουρλέτη, που θεωρούν ότι αρκετά ανέχτηκαν το προηγούμενο διάστημα τις προσωπικές στρατηγικές του Τσίπρα και ότι ο Σύριζα θα πρέπει να ξαναβρεί τον υποτιθέμενο αριστερό του χαρακτήρα.

Πριν από έναν χρόνο, όταν στη θέση του γραμματέα του κόμματος τοποθετούνταν ο Π. Σκουρλέτης, σημειώναμε στην Ρήξη ότι «η υπό διαμόρφωση ενωμένη αντιπολίτευση δεν αποτελείται πια μόνο από την άοσμη κίνηση των «53» ή τον συνοδοιπόρο της Ν. Φίλη, αλλά και από τους ισχυρούς στο εσωτερικού του κόμματος, π.χ. τον προέδρου της Βουλής Ν. Βούτση και άλλους πρώην προεδρικούς. Η παλιά φρουρά του κόμματος, μετά από μια δεκαετία κατά την οποία συνέπλευσε και ανέχτηκε τον Τσίπρα, μπροστά στα νέα δεδομένα που φέρνει η βέβαιη ήττα του Σύριζα, ετοιμάζεται για την επόμενη μέρα του κόμματος». Θυμίζουμε ότι ο Τσίπρας για τη θέση του γραμματέα προωθούσε κάποιον εκ των Ν. Παππά ή Δ. Τζανακόπουλο, αλλά η εσωτερική αντιπολίτευση τον αιφνιδίασε συγκεντρώνοντας υπέρ της υποψηφιότητας του Σκουρλέτη 80 υπογραφές μελών της Κεντρικής Επιτροπής σε σύνολο 150 μελών. Ως απάντηση σ’ αυτή την ανταρσία, ο Τσίπρας, στον ανασχηματισμό του Αυγούστου του 2018, προώθησε σε υπουργικές θέσεις πλήθος νεότερων στελεχών, που συνδέονται προσωπικά με αυτόν και έδωσε υπουργικές θέσεις σε αρκετά πασοκογενή στελέχη, θέλοντας να διαμορφώσει μια νέα ηγετική ομάδα.

11 Σεπτέμβρη 1973... Δεν ξεχνάμε τους φονιάδες των λαών αμερικανούς!

11 Σεπτέμβρη 1973... Salvador Allende...   

Oι ελεύθεροι όλου του κόσμου δεν ξεχνούν...

Ο πραγματικός φόβος του πολιτικού συστήματος: Μια πολεμική αναμέτρηση με τη Τουρκία

Λυπάμαι που θα στενοχωρήσω τη νεόκοπη κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά η πεποίθησή μου είναι πως η επιτυχία ή η αποτυχία της δεν θα κριθεί τελικά ούτε από τη μείωση του ΕΝΦΙΑ, ούτε από την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου ούτε από την απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους.

Το διαβάσαμε στο capital.gr και είναι σχόλιο ενός αναγνώστη με το όνομα Stirlitz

Οπωσδήποτε είναι θετικά τα πρώτα βήματα που κάνει, αλλά δεν θα τη θυμούνται για αυτά ο ελληνικός λαός και η Ιστορία. Η κυβέρνηση αυτή θα κριθεί κατά πάσα πιθανότητα από την τροπή που θα πάρει η κρίση με τη νεο-οθωμανική Τουρκία του Ερντογάν σχετικά με τις ιταμές διεκδικήσεις της τελευταίας για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του Αιγαίου και (κυρίως) της Ανατολικής Μεσογείου. Ως προς αυτό το μείζον εθνικό ζήτημα που θα καθορίσει το μέλλον της χώρας μας για πολλές δεκαετίες, δεν ακούμε σχεδόν τίποτα από την κυβέρνηση πέρα από χλιαρές διαβεβαιώσεις ότι είναι έτοιμη να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και ότι δήθεν έχει σχέδιο για το ενδεχόμενο τουρκικής απόπειρας ερευνών στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Οι Τούρκοι έχουν αντιληφθεί πολύ καλά ότι οι κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο δεν έχουν ούτε τα κότσια ούτε τη βούληση να αντιδράσουν δυναμικά στις αξιώσεις τους και να υπερασπιστούν τα εθνικά τους συμφέροντα, και ότι νοιάζονται μόνο για το τομάρι τους και την καλοπέρασή τους. Στόχος του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ: να αποφύγει πάση θυσία οποιονδήποτε σοβαρό κραδασμό που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια νέα Μεταπολίτευση και στην εκπαραθύρωση του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού, ώστε να συνεχίσει βεβαίως να νέμεται ανενόχλητο την εξουσία και τα προνόμια που απορρέουν απ’ αυτή, ακόμα κι αν χαντακώσει το μέλλον της Ελλάδας για αιώνες. Ένας πόλεμος ή ακόμη και θερμό επεισόδιο με την Τουρκία ενέχει οπωσδήποτε ένα μεγάλο ρίσκο, ιδίως όταν είσαι απροετοίμαστος επί δεκαετίες όπως είμαστε εμείς οι Έλληνες.

Μιλάμε για μια «Βυζαντινή Πομπηία» στην καρδιά της Θεσσαλονίκης. Βρείτε λύση να φτιάξετε το Μετρό, χωρίς να διαλύσετε τους θησαυρούς μας

Του Δημήτρη Συμεωνίδη

Σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης, μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη θα ζούσε μέρες τεράστιας ευημερίας μόνο με τον υπόγειο αρχαιολογικό θησαυρό της.

Σε οποιαδήποτε άλλη πόλη της Ευρώπης, ο κόσμος θα ήταν περήφανος να περπατήσει στη «Βασιλική Οδό», να νιώσει κυριολεκτικά όλη τη Βυζαντινή Ιστορία.

Οπουδήποτε αλλού, οι λύσεις θα ξεκινούσαν κρατώντας ως δεδομένο τη σωτηρία και την ανάδειξη των θησαυρών.

Κάποτε, το 1966, παρ’ολίγο θα είχε «χαθεί» η Ρωμαϊκή Αγορά καθώς είχαμε πάρει την απόφαση να ανεγερθεί το νέο κτίριο των Δικαστηρίων.

Ευτυχώς, ο έφορος αρχαιοτήτων, Φώτης Πέτσας, παρά τις απειλές που δέχθηκε, αναστήλωσε τον μοναδικό κίονα που βρέθηκε.

Διασώζοντας τη ΔΕΗ.

Η εξέλιξη των δικαστικών υποθέσεων του Βαγγέλη Μαρινάκη

Στον άνθρωπο που έχει, τα τελευταία τουλάχιστον πέντε χρόνια, τόσες ανοιχτές, κακουργηματικού χαρακτήρα, υποθέσεις με τη δικαιοσύνη λες να τον ενδιαφέρει η παραβίαση του αντικαπνιστικού νόμου;   

Να μεταρρυθμίσουμε τον τρόπο σκέψης μας

Του Ρούντι Ρινάλντι

Η επίμονη πραγματικότητα και η προτεραιότητα του κατανοείν

Η λέξη «μεταρρύθμιση» είναι παρεξηγημένη και αμφιλεγόμενη. Όπως όμως και η «επανάσταση», με όλα τα παράγωγά της. Αν φαίνεται χαμηλός ο στόχος της μεταρρύθμισης της σκέψης μας, στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο: Είναι εξαιρετικά δύσκολος, περίπλοκος, και χρειάζεται συνειδητή επιστράτευση σκέψης και κόπου για να επιτευχθεί. Όλα αλλάζουν, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Τι έχει συμβεί με τη σκέψη και τη συνείδησή μας, για παράδειγμα τα τελευταία 10 χρόνια; Τι άλλαξε, τι βελτιώθηκε, ποια κατάσταση πνευμάτων επικρατεί και γιατί; Είναι ζήτημα ατομικής διάθεσης και θέλησης ή επηρεάζεται από γενικότερους παράγοντες;

Άρνηση να δούμε τη θέση μας στον σύγχρονο κόσμο

Η Ελλάδα είναι σημαντικό πέρασμα σε ένα νευραλγικό σημείο στον κόσμο, αλλά δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Οι διαστάσεις, η δυναμική και η σύγχρονη ιστορία της, η οικονομία, το πολιτικό προσωπικό της κ.λπ., της επιτρέπουν έναν ενεργητικό ρόλο υπό προϋποθέσεις. Αλλά μπορεί και να «κουτσοϋπάρχει» με παρασιτικό ρόλο, υπό τη φτερούγα διεθνών σχεδίων και σε υπεργολαβικούς ρόλους. Αυτά επέτρεπαν μέχρι κάποια στιγμή να λειτουργεί (υπό αργία, κατασπατάληση δυνατοτήτων και πνευματικής αγρανάπαυσης) το «μαγαζί». Επέτρεψαν όμως και την «τιμωρία» της, τη μετατροπή της σε «πειραματόζωο» και παράδειγμα προς αποφυγήν για όλη την Ευρώπη. Και, σιγά-σιγά, τη μετατροπή σε πεδίο βολής «που ασκούνται ξένοι φαντάροι», πρέσβεις, θεσμοί και τοποτηρητές.

Λυσσασμένα γιουσουφάκια επιχειρηματικών ομίλων... .

Του Δημήτρη Πατέλη

Θέλει ο νεοφιλελέρας υπουργός να κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν τον αφήνει...  
Λυσσασμένα γιουσουφάκια επιχειρηματικών ομίλων έτοιμα να κατασπαράξουν ως λεία, ότι έχει απομείνει από δημόσια περιουσία και υποδομές που χτίστηκαν με τον ιδρώτα και το αίμα γενεών του εργαζόμενου λαού! 
Ο υπουργός ενέργειας -βάσει του όρκου του θεματοφύλακας του δημοσίου συμφέροντος, άρα και της ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ- εδώ σε ρόλο χαζοχαρούμενου πλασιέ ανταγωνίστριας ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ εταιρίας, η οποία έχει κάθε συμφέρον για τη χρεοκοπία της ΔΕΗ και τη ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ. 
ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ!..

Δημόσια εκπαίδευση και εθνική συνείδηση

Του Γιώργου Ρακκά 

Θα έπρεπε όμως να ανοίξει μια συζήτηση σε σχέση με την διδακτική της εθνικής παιδείας, και όχι με την αποδόμησή της.

Η δημόσια εκπαίδευση, δεν μπορεί να είναι πραγματικά δημόσια, αν δεν καλλιεργεί την εθνική συνείδηση. Κι αυτό γιατί ύψιστο κοινωνικό αγαθό μιας κοινωνίας, είναι η καλλιέργεια και αναπαραγωγή του πολιτιστικού της τρόπου, δηλαδή του εθνικού της χαρακτήρα που έλεγε και ο Μαξ Βέμπερ. Είναι ζήτημα που εμπίπτει στην αρχή αυτοδιάθεσης των εθνών.

Αυτό που έχει συμβεί στο παρελθόν, βέβαια, είναι ότι συγκεκριμένα πολιτικά καθεστώτα, εργαλειοποίησαν αυτήν την ανάγκη, τροποποιώντας την διδακτική της εθνικής παιδείας ώστε να ταιριάζει με τον δικό τους χαρακτήρα. Το γεγονός αυτό, θα έπρεπε όμως να ανοίξει μια συζήτηση σε σχέση με την διδακτική της εθνικής παιδείας, και όχι με την αποδόμησή της, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες.

Φυσικά, η λογική της εθνοαποδόμησης μέσα στην εκπαίδευση δεν είναι αθώα, ούτε ιδεοληπτική, ακολουθεί τον τρόπο των προαναφερόμενων καθεστώτων, δηλ. την εργαλειοποίηση της παιδείας, γιατί υπηρετεί ένα άλλο καθεστώς, υπερεθνικού τύπου. Επιθυμεί, επομένως, να κατασκευάσει μια συνείδηση αεθνική, γιατί θεωρεί ότι η παιδεία οφείλει να συμπράξει στο χτίσιμο των υπερεθνικών κοινωνιών του μέλλοντος.

30 χρόνια μετά...

Του Γιάννη Ραχιώτη

Συμπληρώνονται αυτές τις μέρες 30 χρόνια από τη δημόσια διαφοροποίησή μας από τη γραμμή του ΚΚΕ, την αποκήρυξη της ΚΝΕ από το ΚΚΕ, τη διαγραφή μας από το ΚΚΕ, τη δημιουργία της νέας ΚΝΕ από το ΚΚΕ και του ΝΑΡ από εμάς, την παλιά ΚΝΕ και τους διαγραμμένους του ΚΚΕ. 30 χρόνια είναι μια γενιά και για μας, σχεδόν ολόκληρη η παραγωγική μας περίοδος.

Φύγαμε από αγανάκτηση για τη κραυγαλέα δεξιά στροφή του ΚΚΕ, το πέρασμα του σε τυπικό ευρωκομμουνιστικό δημόσιο λόγο, την εξάλειψη της αντιιμπεριαλιστικής και αντισυστημικής ρητορικής, την υιοθέτηση των νεοφιλελεύθερων στερεότυπων περί διαφθοράς - κάθαρσης, καθημερινότητας, δενδροφυτεύσεων κλπ. Φύγαμε από αηδία για τη συνεργασία με τον Κύρκο και τους συν αυτώ (που τα επόμενα χρόνια τους είδαμε να καμαρώνουν σε κυβερνητικές θέσεις με το ΠΑΣΟΚ τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ). Φύγαμε θυμωμένοι -έκπληκτοι- τρελαμένοι από την κυβερνητική συνεργασία του κόμματός μας με τον Μητσοτάκη τον τοπικό εκπρόσωπο Αμερικανών και Γερμανών και προ παντός του επελαύνοντος τότε νεοφιλελευθερισμού.

Mια ιστορία οικο-καταστροφής στην Κίνα

Κινέζοι αγρότες επικονιάζουν χειρωνακτικά  τις καλλιέργειες σε μήλα και αχλάδια

Κινέζοι στο δύσκολο έργο τις χειρωνακτικής  - επικονίασης των καλλιεργειών μήλων και αχλαδιών στη νοτιοδυτική Κίνα, όπου οι άγριες μέλισσες έχουν εξαλειφθεί από την υπερβολική χρήση φυτοφαρμάκων  και την έλλειψη ενός φυσικού οικοτόπου. 

Τα τελευταία χρόνια, οι αγρότες αναγκάστηκαν να επικονιάσουν τα δέντρα τους με το χέρι.

Φέρνοντας γυάλινα βάζα και βούρτσες για να επικονιάσουν ξεχωριστά κάθε λουλούδι και να χρησιμοποιήσετε τη βοήθεια των μικρών παιδιών σας για να ανεβούν στην κορυφή των βλαστών. Αυτό είναι εφικτό μόνο επειδή πρόκειται για μια καλλιέργεια υψηλής αξίας, ωστόσο, δεν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι στον κόσμο για να επικονιάσουν όλες τις καλλιέργειες με το χέρι. Υπάρχουν απλές λύσεις, μελέτες στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική  όπου έχουν ανακαλύψει ότι με τη φύτευση λωρίδες αγριολούλουδων κοντά στις καλλιέργειες και να αφήσει  την φυσική βλάστηση, όπως δέντρα και τα δάση, είναι δυνατή η αύξηση του πληθυσμού των επικονιαστών. Αυτές οι πρακτικές μπορούν επίσης να αυξήσουν τον πληθυσμό των φυσικών θηρευτών, μειώνοντας την ανάγκη χρήσης φυτοφαρμάκων.

Ενήλικοι στο δωμάτιο, κότες στο υπόγειο

Προσοχή! Συνεδριάζει το Eurogroup. Η σκηνή είναι ακατάλληλη για ανηλίκους (η φωτογραφία, από την ταινία του Γαβρά «Adults in the room») 

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Θεωρητικά η συγκυρία είναι ιδεώδης. Ο Σόιμπλε ξύπνησε -πιθανότατα από εφιάλτη- κι αποφάσισε να ξιφουλκήσει κατά της νεοφιλελεύθερης ηλιθιότητας της απορρύθμισης των αγορών - δικά του λόγια, όχι δικά μου. Η Λαγκάρντ, επιστρέφοντας και τυπικά στον τόπο του εγκλήματος, έγινε λίγο πιο αθυρόστομη, επαναλαμβάνοντας τα κλισέ του ΔΝΤ κατά των θηριωδών ελληνικών πλεονασμάτων. Το κούρεμα του χρέους προς τον ESM, που επίσης ζητούσε το ΔΝΤ, το έκανε γαργάρα προς το παρόν. Ας κωλοκαθίσει στην καρέκλα της προέδρου της ΕΚΤ και βλέπουμε. Στην ίδια την ΕΚΤ - γνωστή και με τα προσωνύμια «χούντα του ευρώ» ή «βασίλειο της τραπεζοκρατίας»- αρκετοί ανακάλυψαν με καθυστέρηση αιώνων την Αμερική κι αναρωτιούνται μήπως είναι καιρός να ξανασκεφτούν τον αντιπληθωριστικό Μωσαϊκό Νόμο που ορίζει ως μέγιστο πληθωρισμό το 2%. Λογικό, όταν η ευρωζώνη έρπει εδώ και τέσσερα χρόνια στον αποπληθωρισμό, τον οποίο ουσιαστικά οι ίδιοι προκαλούν.

Τι άλλο κάνει τη συγκυρία ιδεώδη; Οτι η κυβέρνηση της Ν.Δ. και η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν πως, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, πρέπει να απαιτηθεί από τους δανειστές η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων που δεσμεύουν τη χώρα. Αυτή η συναίνεση θυμίζει λίγο το «να σε κάψω Γιάννη μ’, -με δύο «ν»- να σ’ αλείψω λάδι», αλλά έπειτα από ένα δεκαετές παραγωγικό ολοκαύτωμα, ό,τι πάρομεν καλόν είναι. Ο καβγάς για το ποιος είναι συνεπέστερος στον στόχο της μείωσης ή για το ποιος δέσμευσε πρώτος την ελληνική κοινωνία σε πιο υψηλά ανθρωποφάγα πλεονάσματα είναι άνευ σημασίας - θυμίζει λίγο αγοράκια στην αρχή της εφηβείας τους που τσακώνονται για το ποιο έχει πιο μεγάλο ξέρετε τι…

Ευρηματικότητα...

Το μεταμνημονιακό κοστούμι παγιδεύει την ελληνική οικονομία

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Η ανάπτυξη ήταν από την αρχή της ελληνικής κρίσης και παραμένει η μοναδική ελπίδα επιβίωσης της χώρας. Με τις τρέχουσες συνθήκες της ελληνικής οικονομίας, όμως, δεν αρκεί να καταστρώσει κανείς ένα αναπτυξιακό σχέδιο. Και τούτο, διότι το πρώτο που οφείλει να απαντηθεί μέσα από ένα τέτοιο σχέδιο είναι το από πού αναμένεται να έρθει αυτή η ανάπτυξη.

Οι μακροοικονομολόγοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει θεωρία ανάπτυξης και ότι η έναρξη και η συνέχισή της δεν υπόκειται σε κανόνες, που μπορεί να επαναλαμβάνονται και να μεταφυτεύονται από οικονομία σε οικονομία. Ωστόσο, υπάρχει γενική παραδοχή ότι η έναρξη της ανάπτυξης αδυνατεί να συμβεί σε οικονομία με χρόνια κατάσταση αντιπληθωρισμού.

Ότι επίσης η εφαρμογή λιτότητας αποκλείει την έλευσή της, ότι η ανάπτυξη κατεστραμμένης οικονομίας (όπως η ελληνική εξαιτίας των Μνημονίων) απαιτεί καταρχήν τεράστια ποσά επενδύσεων, τα οποία να ριχτούν απότομα και όχι σταδιακά. Σημειώνεται ότι ο ΣΕΒ (Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών) είχε προσδιορίσει, πριν δύο περίπου χρόνια, αυτό το απαραίτητο ποσό σε 100 δισεκατομμύρια ευρώ, το οποίο κρίνω ανεπαρκές.

Ρούσβελτ, Χίτλερ, Θάτσερ και Κλιματική Αλλαγή - Η εργαλειοποίηση της φύσης από την πολιτική

Του Αντώνη Φώσκολου

Από τα τέλη του 17ου αιώνα μια ομάδα διασήμων ερευνητών (J. Fourier, L. Agassiz, J. Tyndall, S. Arrhenius και πάρα πολλοί άλλοι) προσπάθησαν να βρουν την αιτία που προκαλεί Κλιματική Αλλαγή. Τις αλλαγές στο κλίμα τις είχαν διαπιστώσει οι γεωλόγοι του Τεταρτογενούς, δηλαδή οι επιστήμονες που σπουδάζουν την παλαιοκλιματολογία. Η σκέψη τους πήγε στις αυξομειώσεις των συγκεντρώσεων του ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακος που όμως δεν προερχόταν από την βιομηχανική δραστηριότητα και τους υδρογονάνθρακες.

Η Κλιματική Αλλαγή, λοιπόν, απασχολούσε την ανθρωπότητα πάνω από 200 χρόνια και δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων 40 ετών, όπως το παρουσιάζουν οι περιβαλλοντολόγοι και οι πολιτικοί μας. Έτσι, οι επιστήμονες απεφάσισαν να στείλουν στην ατμόσφαιρα αερόστατα για 165 χρόνια, ήτοι από το 1800 μέχρι το 1965, που έπαιρναν δείγματα ατμοσφαιρικού αέρα από τέσσερις ηπείρους.

Κλιματική Αλλαγή: Πως ένα φυσικό φαινόμενο μετατράπηκε σε απάτη

Του Αντώνη Φώσκολου

Η Κλιματική Αλλαγή είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο που εμφανίστηκε εδώ και εκατομμύρια χρόνια και μελετήθηκε από τους γεωλόγους του Τεταρτογενούς (Quaternary geologists). Αυτή η κατηγορία των γεω-επιστημόνων μελετούν το παλαιό-κλίμα και την παλαιό-εδαφολογία. Από τα τέλη του 17ου αιώνα μελέτησαν τις παλινδρομικές κινήσεις των παγετώνων που γινόντουσαν κάθε περίπου 120.000 χρόνια, αρχής γενομένης από τα μέσα του Τεταρτογενούς, ήτοι, περίπου, πριν 1.000.000 χρόνια. Την αιτία δεν την γνώριζαν.

Το 1942 οι Γερμανοί συνέλαβαν και φυλάκισαν στο Βελιγράδι έναν διάσημο Σέρβο αστροφυσικό ονόματι Milancovitch. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στις φυλακές μελέτησε τις τροχιές της Γης γύρω από τον ήλιο και παρατήρησε ότι όταν η τροχιά της Γης μεταβάλλεται από κυκλική, που είναι σήμερα, σε ελλειψοειδή έχουμε τους παγετώνες των 120.000 ετών, εικόνα 1. Όταν ο άξονας περιστροφής αλλάζει κλίση κάθε 40.000 χρόνια, έχουμε πάλι μια παγετώδη περίοδο (εικόνα 1).

84η ΔΕΘ

Γιατί η Δύση αποκόπτει τον Ελληνισμό από τη βυζαντινή παράδοση

Του Θεόδωρου Ράκκα

Όταν δημιουργήθηκε το σύγχρονο ελλαδικό κράτος, στην Ευρώπη κυριαρχούσε, ελέω Διαφωτισμού, ένα συγκεκριμένο ιδεολογικό, πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο για τον Ελληνισμό. Το νέο κράτος όφειλε να συμβαδίζει με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, να είναι δηλαδή ένα νεωτερικό κράτος-έθνος. Συνεπώς, η Δύση και οι ντόπιοι εκπρόσωποι της προώθησαν ένα μοντέλο νεορομαντικού εθνικισμού, επιχειρώντας να επιβάλουν στους Έλληνες μια εθνική συνείδηση αρχαιόπληκτης παρθενογένεσης.

Σε αυτό το πλαίσιο, παρέθεσαν και παραθέτουν την ιστορία του μεσαιωνικού Ελληνισμού σαν μια περίοδο σκοταδισμού, όχι ιδιαίτερα διαφορετική απ την οθωμανική! Τα εθνώνυμα Ρωμιός και Γραικός καταπολεμήθηκαν από ποικίλους «διαφωτιστές» και μέχρι σήμερα παρουσιάζονται σαν υποτιμητικά. Με λίγα λόγια, οι δυτικές δυνάμεις έραψαν την ελληνική ιστορία στα δικά τους μέτρα και σταθμά, προκρίνοντας μόνο το κομμάτι της κλασικής αρχαιότητας, το οποίο και αποτελούσε την βάση του σύγχρονου πολιτισμού τους.

Ως δια μαγείας «παρέλειψαν» την περίοδο της πρώτης, έντονης και άμεσης επαφής τους με το σώμα του Ελληνισμού, τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Αυτό συνέβη κυρίως, με σκοπό διατηρηθεί τότε το ελληνικό κράτος στη σφαίρα επιρροής τους, μακριά από την ομόδοξη Ρωσία. Επιπλέον, όμως, ο κλασικός ελληνικός κόσμος των μικρών πόλεων-κρατών του κυρίως ελλαδικού χώρου τους βόλευε και γεωπολιτικά.