Ανεργία

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com

Η κοινωνική καταστροφή και η ανάγκη μονομερούς εξόδου από την ΕΕ

Η συνέχιση και επί κυβέρνησης των απατεώνων του ΣΥΡΙΖΑ των ίδιων πολιτικών ανοίγματος και απελευθέρωσης των αγορών που επιβάλλει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, υπό τη μορφή της απώλειας κεκτημένων εργασιακών δικαιωμάτων, του εκτεταμένου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, της μαζικής ανεργίας κλπ, έχει μετατρέψει την οικονομική καταστροφή για την οποία συχνά κάνουμε λόγο σε βαθιά κοινωνική καταστροφή. Η τελευταία μελέτη του έγκυρου βρετανικού περιοδικού The Lancet με τίτλο “The burden of disease in Greece, health loss, risk factors, and health financing, 2000–16: an analysis of the Global Burden of Disease Study 2016“, δυστυχώς επιβεβαιώνει τις έγκαιρες προβλέψεις για Λατινοαμερικανοποίηση της Ελλάδας[1] όπως αυτή διαγράφεται στον τομέα της υγείας. Κατά την περίοδο 2010-2016, «βρέφη και παιδιά μικρότερα των 5 ετών πεθαίνουν από ασθένειες που είναι πλήρως ιάσιμες», ενώ έφηβοι και ενήλικες πεθαίνουν από ασθένειες σχετικές με την κακή διατροφή, την κατάχρηση του αλκοόλ και το κάπνισμα. Εν συνόλω, παρατηρείται αύξηση της θνησιμότητας κατά 17.8% (!), η οποία προφανώς συνδέεται με τη δραματική πτώση της δημόσιας δαπάνης για την υγεία στο 6% του ΑΕΠ σήμερα από το 9,8% που ήταν το 2008. Όπως αναφέρει συγκεκριμένη η εν λόγω μελέτη:

Αντιπατριωτισμός, μια πέμπτη φάλαγγα πληρωμένη με εκατομμύρια δολάρια και ευρώ

Του Γιώργου Παπαδόπουλου-Τετράδη

Πού βρέθηκαν τόσοι Έλληνες να χλευάζουν την έννοια της πατρίδας, να απαξιώνουν κάθε τι που εμφανίζεται ελληνικό, να καταδικάζουν κάθε πολιτική που υπερασπίζεται εδάφη και κυριαρχίες της χώρας και να περηφανεύονται ότι είναι αντιεθνικιστές; Μα, στα ελληνικά πανεπιστήμια, στα απομεινάρια μιας εμμονικής αριστεράς και, κυρίως, στα κονδύλια αμερικανικών και ευρωπαϊκών ιδρυμάτων, που μετά το ’80 χρηματοδότησαν ανθρώπους σε χώρες όπου η έννοια πατρίδα ήταν φρένο στην παγκοσμιοποίηση.

Επειδή η παγκοσμιοποίηση είναι το αύριο του καπιταλιστικού συστήματος. Και ο μόνος που μπορεί να καθυστερήσει το χτίσιμό του είναι τα σύνορα. Οι πατρίδες. Αν δεν υπήρχαν πατρίδες δεν θα υπήρχαν και σύνορα.

Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι ο αριστερός διεθνισμός ταυτίζεται στο στόχο αυτό με τον καπιταλισμό! Όχι πατρίδες, όχι σύνορα. Όπως άλλωστε ταυτίζονται και στο μείζον: Ότι ο άνθρωπος είναι οικονομικό ζώο και ότι όλα τα της ζωής του εξαρτώνται από την οικονομία. Και ταυτίζονται και στο ότι ευημερία σημαίνει οικονομική ευημερία. Πού διαφέρουν; Στη διαχείριση αυτής της ιδεολογίας του homo economicus. Όχι στην ιδεολογία! Ο Μαρξ διαφωνούσε με τη διαχείριση που κάνει ο καπιταλισμός στο κεφάλαιο. Όχι με το κεφάλαιο αυτό καθεαυτό σαν αξία.

«Αγαπητά» τελευταία μπλοκ

Του Ηλία Γιαννιώτη

Είναι 9.30, πρωινό ξημέρωμα βροχερό... 17 Νοέμβρη.

Ο Σάκης έχει σηκωθεί από τις 08.00 να πιει καφέ και να φάει το ζεστό τοστ της μάνας του. Οι δρόμοι στη Φιλοθέη και στο Χαλάνδρι υποτονικοί, μουσκεμένοι και παντού σέρνεται μια βαρεμάρα. Το ραντεβού με τα φιλαράκια είναι κλεισμένο στις 12.00, Σπύρου Τρικούπη και Αλεξάνδρας. 

Η συνάντηση ξεκινάει σε ένα ροκ καφέ, με κουβέντα για τα βραδινά δρώμενα.

Οι γκομενίτσες στην παρέα με smartphone, στρατιωτικό παντελόνι και κολλητό μπλουζάκι με τον Τσε στη πλάτη, ρουφάνε τον φρέντο και ετοιμάζονται για την βραδινή επανάσταση με τον πετροπόλεμο, τους μπάτσους και τα σπρέι στους τοίχους.

Στο βάθος έξω στο δρόμο ακούγεται το Άξιον Εστί από το Πολυτεχνείο και λίγο αργότερα το Πρώτη Μαΐου του Παπακωνσταντίνου.

Μελωδίες άγνωστες για τους επαναστάτες μας. 

Την κουβέντα διακόπτει το τηλεφώνημα μιας μάνας, που λέει στο Γιώργο ότι έχει αφήσει σουφλέ στο ψυγείο από χθες.

Να το ζεστάνει και να φάει, γιατί πάει με τον μπαμπά Αράχοβα. Ο Γιωργάκης τσαντισμένος κλείνει το τηλέφωνο στα μούτρα της μάνας του και το ρίχνει μέσα στο σάκο με το σφυρί, τα 3 άδεια μπουκάλια μπύρας και την μάσκα.

Το επικίνδυνο Εθνικό πρόβλημα - Πάρτε βαθειά ανάσα και ξεκινήστε την ανάγνωση

Του Δρ Μάνου Δανέζη* 

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1993

Διανύοντας μια περίοδο αυξημένων εθνικών κινδύνων, όλο και πληθαίνουν οι δήθεν υπεύθυνες φωνές που προτείνουν «λογικούς» συμβιβασμούς, προς όφελος ενός καταναλωτικού τρόπου ζωής και μιας οικονομικής ανάπτυξης, η οποία έτσι ή αλλιώς, σύντομα θα αντιληφθούμε ότι αποτελεί πλέον παρελθόν.

Άλλωστε η αλματώδης αύξηση της τιμής του πετρελαίου, των πρώτων υλών και του δολαρίου, δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης αυτής της προοπτικής. Αυτό όμως που δεν έχουν συνειδητοποιήσει οι «σώφρονες» αυτές φωνές είναι ότι, όταν οι κακές επιλογές μιας ιστορικής περιόδου, σε έχουν μεταβάλλει σε άβουλο πιόνι στην σκακιέρα ισχυρών αντιπάλων, δεν έχεις άλλη επιλογή από το να προσπαθείς να «φαγωθείς» όσο το δυνατόν αργότερα, υπερασπιζόμενος τον βασιλιά ή την βασίλισσα, στα πλαίσια μιας απ’ αρχής «σικέ» σκακιστικής παρτίδας.

Η εξουσία θα στήνει πάντα μνημεία στα πολυτεχνεία του χθες και πολυβόλα στις εξεγέρσεις του σήμερα

"Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Εδώ Πολυτεχνείο

Του Προκόπη Μπίχτα

Το Πολυτεχνείο δεν είναι τα 20-30 άτομα που εξαργύρωσαν την συμμετοχή τους για χρήματα και αξιώματα. Δεν είναι ούτε οι «300 προβοκάτορες του Ρουφογάλη», ούτε οι πράκτορες που είχαν γεμίσει την Αθήνα τότε, ούτε οι σημερινοί «αριστεροί» και «επαναστάτες» κάθε απόχρωσης και εκδοχής που παπαγαλίζουν δοτά και πληρωμένα συνθήματα, εντελώς άσχετα με τα συνθήματα του Πολυτεχνείου. Δεν είναι ούτε οι καναπεδάκηδες που «φιλοσοφούν» και κριτικάρουν σε μόνιμη βάση τους πάντες και τα πάντα για να δικαιολογήσουν την αδράνεια και την αποχή τους από κάθε κοινωνικό αγώνα.

Το Πολυτεχνείο είναι ο πόθος του λαού για ελευθερία, δημοκρατία και ευημερία για όλους. Είναι εκείνοι που κλείστηκαν μέσα στο κτίριο και το προαύλιο και δεν ζήτησαν προβολή και ανταλλάγματα. Είναι εκείνοι που πετούσαν φαγητό και φάρμακα επάνω από τα κάγκελα. Είναι εκείνοι που δολοφονήθηκαν κι εκείνοι που βασανίστηκαν στα μπουντρούμια της ΕΑΤ-ΕΣΑ και της Ασφάλειας. Είναι εκείνα τα εκατομμύρια που άκουγαν το ραδιόφωνο κι έτρεχαν τα ξημερώματα για να διαβάσουν τις πρωϊνές εφημερίδες και βούρκωναν. Είναι τα εκατομμύρια που γέμισαν αγωνία και ελπίδα. Είναι αυτοί που έτρεχαν στους δρόμους και χτυπούσαν τις πόρτες ζητώντας να μάθουν «κάτι παραπάνω». Σήμερα είναι αυτοί που ακολουθούν το σύνθημα Ψωμί-Παιδεία- Ελευθερία χωρίς να χρειάζονται αναλύσεις και του δίνουν νόημα με την δράση τους όπου και όπως μπορούν, όπου υπάρχουν φτωχοί, πεινασμένοι, ξεχασμένα παιδιά, παρατημένα ορφανά και ξεσπιτωμένοι.

Στεφάνι της ORIGINAL στο Πολυτεχνείο

Τιμή στους εξεγερμένους

φωτιά στους προσκυνημένους

" Περί Πολυτεχνείου "

Του Μελέτη Η. Μελετόπουλου

Το καλοκαίρι του 1973 παραθερίζαμε οικογενειακώς στο Ναύπλιο, στο ξενοδοχείο Διόσκουροι. Μαζί μας έμεινε για λίγες μέρες η γνωστή μας οικογένεια Σπαρτίδη. Ο Άθως Σπαρτίδης, Γενικός Διευθυντής του υπουργείου Συντονισμού, οικονομολόγος του LSE, γυιός αξιωματικού που σκοτώθηκε στην Αλβανία, ακέραιος άνθρωπος, με γκρίζο κοντοκουρεμένο μουστάκι, γυαλιά φυμέ, τα τυπικά της δεκαετίας του ’60 με τις οξείες γωνίες, άτεγκτος, αυστηρός, παλαιομοδίτης, καθαρευουσιάνος, οξύθυμος και δεξιός. Μαζί η γυναίκα του, η δεκαοκτάχρονη κόρη του, και ο δεκαεξάχρονος γυιός του Αλέξανδρος.

Τον Αλέξανδρο τον θυμάμαι σαν να τον βλέπω μπροστά μου. Ήταν ένας χαρούμενος, φλύαρος έφηβος, με γυαλάκια, άκρως πολιτικοποιημένος, σε ριζική αντίθεση με τον υπερδεξιό αντικομμουνιστή πατέρα του, με τα κατοχικά και εμφυλιοπολεμικά βιώματα. Αντιθέτως ο Αλέξανδρος ήταν παιδί των sixties, μιάς εποχής απελευθερωτικής, ρηξικέλευθης, επαναστατικής. Ήταν επόμενο το χάσμα των γενεών μεταξύ πατέρα και υιού Σπαρτίδη. 

Άδωνις Γεωργιάδης: «Ούτε ένας νεκρός συο Πολυτεχνείο»

Το κρατικό σκύλεμα του Πολυτεχνείου, καιρός να σταματήσει

Του Γιώργου Παπαδόπουλου-Τετράδη

Την πρώτη χρονιά που το Πολυτεχνείο έγινε επίσημη γιορτή στα σχολεία μου σηκώθηκε η τρίχα και αντέδρασα. Όπως αντέδρασε και καθένας που είχε συνείδηση του σκυλέματος, της διαστρέβλωσης και της κρατικής γελοιοποίησης που επρόκειτο να γίνει σε μια εξέγερση δημοκρατική, αντιχουντική, φοιτητική, νεολαιϊστικη, υπερκομματική, ακαθοδήγητη.

Και αντέδρασα πολύ, όπως και άλλοι, γιατί η υποχρεωτικότητα μιάς γιορτής, για ένα γεγονός, ή πιο σωστά για μια αλληλουχία γεγονότων, ήταν και είναι απόλυτα αντίθετη και απόλυτα εχθρική με τον εθελοντισμό, την αυταπάρνηση, τη διακριτή και διακριτική προσφορά του καθενός από όσους συνέβαλαν και συμμετείχαν σ αυτό που ονομάστηκε «το Πολυτεχνείο». Και που είναι ταυτόχρονα ό,τι πιο αγωνιστικό και αυτοθυσιαστικό και αυθόρμητο έχει γίνει μετά τον πόλεμο στην Ελλάδα. Κυρίως, είναι ό,τι πιο σεμνό.

Αφορμή γι αυτό μου το σημείωμα είναι η «επαγγελματική» ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος, που καταγγέλλει ότι ιδιωτικά σχολεία δεν θα πραγματοποιήσουν το πρόγραμμα του υπουργείου για «την καθιερωμένη» γιορτή του Πολυτεχνείου, βεβηλώνοντας έτσι την επέτειο, όπως καταγγέλλουν.

Και καταγγέλλουν ότι ιδιωτικά σχολεία θα αφιερώσουν μικρό μέρος μόνο της ημέρας για την εκδήλωση και το υπόλοιπο θα κάνουν μάθημα! Ακούς εκεί να κάνουν μάθημα!

Τα φωτογραφικά ντοκουμέντα του Πολυτεχνείου - βιντεο -

Ο Αριστοτέλης Σαρρηκώστας, είναι ο μοναδικός φωτορεπόρτερ που κατάφερε να απαθανατίσει τη στιγμή της εισόδου του τανκ στο Πολυτεχνείο και μαζί με το φιλμάκι των μόλις 35 δευτερολέπτων του Ολλανδού οπερατέρ Άλμπερτ Κουράντ, αποτέλεσαν τα μοναδικά ντοκουμέντα και διέψευσαν την αρχικές δηλώσεις της αστυνομίας ότι "στο Πολυτεχνείο δε συνέβη το παραμικρό".

41 χρόνια μετά, μας αφηγείται μέσα από τις φωτογραφίες του, τις κρίσιμες ώρες πριν και μετά την εισβολή στο Πολυτεχνείο, αποδεικνύοντας ότι η ιστορία καταγράφεται, και μέσα από το φακό κάποιων ανθρώπων στις μνήμες μας και περνά στις νεότερες γενιές.

Μα παντού φασίστες;

To editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

Ενοχλήθηκε σφόδρα η μικρή τούτι-φρούτι (κόμμα, κοινοβούλιο, κυβέρνηση) αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ που την εμπόδισαν να καταθέσει στεφάνι στο Πολυτεχνείο το πρωί της Παρασκευής.

Αμέσως όρμησαν στα κανάλια οι πιο επιφανείς να διαμαρτυρηθούν. «Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε συμμετάσχει στο Πολυτεχνείο» (Θ. Δρίτσας). «Πολλοί από αυτούς που μας εμπόδισαν είναι αυριανοί φασίστες» (Ν. Μανιός). «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει τον αγώνα του ενάντια σε κάθε είδος φασισμού» (κομματική ανακοίνωση) κ.λπ.

Πολλές φορές στην ιστορία του Πολυτεχνείου, έχουν εκδιωχθεί κυβερνητικοί παράγοντες. Άλλες φορές, έπρεπε να γίνει μεγάλη κινητοποίηση μηχανισμών για να μπορέσουν οι επίσημοι να καταθέσουν στεφάνι. Αυτά βέβαια τα γνωρίζουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και δεν τα είχαν καταγγείλει ποτέ. Συνεπώς, πού είναι ξαφνικά το παράξενο, όταν η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι άκρως φιλοαμερικανική και αντιλαϊκή, να εμποδίζονται να καταθέσουν στεφάνι στο Πολυτεχνείο; Μοιάζει φυσιολογικό.

Γιώργος Κασιμάτης: Μια χώρα υπό κατοχή δεν μπορεί να τροποποιήσει το Σύνταγμα

Συνέντευξη στην Ελένη Σωτηρίου

Μιας και η κυβέρνηση έχει φέρει ξανά στο προσκήνιο το θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης, ο Δρόμος συζήτησε με τον ομότιμο καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, Γιώργο Κασιμάτη. Η ματιά του, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, βεβαίως δεν περιορίζεται στενά στο επιστημονικό του πεδίο, το οποίο κατέχει όσο ελάχιστοι. Ο κ. Κασιμάτης υπεισέρχεται κυρίως στις πολιτικές αφετηρίες και προεκτάσεις των κυβερνητικών επιδιώξεων, καθώς και στη συσχέτισή τους με τη φύση του ειδικού πολιτικο-οικονομικού καθεστώτος, αλλά και με τον διεθνή παράγοντα.

Κύριε Κασιμάτη, πείτε μας καταρχάς, γιατί πιστεύετε ότι ο Αλ. Τσίπρας θέτει το ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης;

Αρχικά πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι έχει διαπιστωθεί διεθνώς, πολιτικά και από την επιστήμη σε διεθνές επίπεδο –την πολιτική επιστήμη, τη νομική επιστήμη και από άλλους επιστημονικούς κλάδους–, ότι σήμερα υπάρχει μία παγκόσμια τάση κατάργησης ή παράκαμψης των αρχών νομιμότητας, που εγγυώνται την εθνική κυριαρχία των κρατών, τα δικαιώματα του ανθρώπου και κυρίως τα κοινωνικά δικαιώματα –όλα αυτά μαζί. Αυτή η τάση εκδηλώνεται και με την προσπάθεια να αλλάξει το νομικό σύστημα. Να τροποποιηθούν ή να καταργηθούν δηλαδή οι κανόνες εκείνοι οι οποίοι αποτελούν εγγύηση και προστασία του ανθρώπου και του πολίτη. Φυσικά και της δημοκρατίας.

Αυτή η προσπάθεια έχει εκδηλωθεί σε πολλά μέρη του κόσμου και σε πολλές θεσμικές μεταβολές των Συνταγμάτων. Οι δυνάμεις που κινούν αυτήν την προσπάθεια είναι οι δυνάμεις του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος όπως και οι δυνάμεις του ιμπεριαλισμού της σύγχρονης γεωπολιτικής, αυτοί δηλαδή που επιδιώκουν να εξασθενίσουν τα μικρότερα κράτη και να επεκτείνουν την επιρροή τους σ’ ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη. Π.χ. στον Καναδά υπήρξε μία τροποποίηση στο Σύνταγμα, σε μία αναθεώρηση, όπου ορίζει ότι η Βουλή μπορεί να αποφασίσει και κάτι εναντίον του Συντάγματος.

Ο πολιτικός υπόκοσμος μας δουλεύει ασύστολα…

Του Θύμιου Παπανικολάου

Τέτοιος εμπαιγμός του ελληνικού λαού δεν έχει ιστορικό προηγούμενο… Ένας πολιτικός κόσμος, εντός της κατοχικής Βουλής, να στήνει θεατρικές προεκλογικές παραστάσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος, όταν αυτός ο κόσμος έχει καταντήσει το ελληνικό Σύνταγμα κουρελόχαρτο και το έχει αντικαταστήσει με τα Μνημόνια και τις εντολές της ευρω-χούντας!!!

Για την ακρίβεια (πρέπει να είμαστε σαφείς στις διατυπώσεις μας) δεν πρόκειται για πολιτικό κόσμο, αλλά για πολιτικό υπόκοσμο. Τέτοιες συμπεριφορές ξεφεύγουν από τα όρια και τις συνθήκες ενός φυσιολογικού αστικού κοινοβουλίου. Είναι συμπεριφορές που συναντάμε στα ανδρείκελα ενός προτεκτοράτου, σε καταστάσεις ακραίας πολιτικής διαφθοράς… 

Η κυβέρνηση των «αριστερών» ανδρεικέλων από κοινού με τα άλλα ανδρείκελα της Αντιπολίτευσης, καυγαδίζουν θορυβωδώς για το Σύνταγμα, παίζοντας το ρόλο του κομπάρσου στην κατοχική Βουλή. 

Ληξιπρόθεσμο κράτος

Ο τραπεζικός Αρμαγεδδών

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Αμφιβάλουμε εάν οι Έλληνες καταλάβουν ποτέ το βρώμικο παιχνίδι που παίζεται εις βάρος τους – μέσω του οποίου ληστεύονται με υπερβολικούς φόρους, πληρώνουν χωρίς σταματημό και χάνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία, ενώ ταυτόχρονα τόσο το δημόσιο, όσο και το κόκκινο ιδιωτικό χρέος αυξάνονται ανεξέλεγκτα.

«Τα 46 δις € που εξανεμίστηκαν μέσα σε εννιά μόλις μήνες το 2015 από τις τράπεζες, αντιστοιχούν με 20 σχεδόν ΕΝΦΙΑ, με τις συντάξεις ετών, με τους μισθούς χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και με μέτρα τέσσερις φορές περισσότερα από όλα μαζί του τρίτου μνημονίου! Είναι δυνατόν λοιπόν να διασωθεί η Ελλάδα ή να εξυπηρετηθεί ποτέ το δημόσιο χρέος της, όταν αυξάνεται με τέτοιον ιλιγγιώδη ρυθμό από τις κυβερνήσεις;«      

Ανάλυση

Είναι προφανές πως εάν θέλει κανείς να καταστρέψει μία χώρα, μετατρέποντας την σε περιοχή και εξαρτημένη αποικία, ενώ τους Πολίτες της σε σκλάβους χρέους, ξεκινάει από το χρηματοπιστωτικό της σύστημα – σημειώνοντας πως τα κόκκινα τραπεζικά δάνεια ήταν μόλις στο 7,7% των συνολικών το 2009, ενώ αργότερα εκτοξεύθηκαν πάνω από το 50%. Εν προκειμένω, λόγω της κατακόρυφης πτώσης των εισοδημάτων των Ελλήνων εξαιτίας της πολιτικής των μνημονίων – παράλληλα με την κατάρρευση των τιμών των περιουσιακών τους στοιχείων. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους της αξίας των ομολόγων του δημοσίου που κατείχαν οι τράπεζες με το PSI, τις οδήγησε στη χρεοκοπία – μετά από αλλεπάλληλες αυξήσεις κεφαλαίων.

«Και φωνάζουν οι πατριδέμποροι να φοβηθούν οι πατριώτες».....

Του Θεοφάνη Μαλκίδη

«Και φωνάζουν οι πατριδέμποροι να φοβηθούν οι πατριώτες». (Κώστας Βάρναλης) (Στη Μνήμη Κωνσταντίνου Κατσίφα)

Από την ομιλία στο Δήμο της Μαρτυρικής Πόλης του Δοξάτου Δράμας

Η αποκαλούμενη "Συμφωνία" για την Μακεδονία και πόσα μέλη της Βουλής των Ελλήνων απαιτούνται για την κύρωσή της.

Για την απαιτούμενη  από το Σύνταγμα  της Ελληνικής Δημοκρατίας πλειοψηφία στη Βουλή των Ελλήνων για την κύρωση της  "Συμφωνίας" για τη Μακεδονία, οφείλουμε να αναφέρουμε τα εξής:

Η  <Συμφωνία> είναι μία διεθνής – διμερής συμφωνία η οποία για να καταστεί αναπόσπαστο μέρος της  έννομης τάξης της Ελλάδας θα πρέπει κατά το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος να κυρωθεί με τυπικό νόμο, ο οποίος θα πρέπει να ψηφισθεί από την Βουλή και να εκδοθεί και δημοσιευθεί στο ΦΕΚ από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 

Το τίμημα της επιτυχίας

Ανάρτηση από: https://yannis-ioannou.com

Ένα μοιρολόι για τον Κατσίφα

Του Αλέξανδρου Ασωνίτη*

Θα το πιάσουν ο Τσίπρας κι η Γεροβασίλη, ο αρχηγός της ΕΛΑΣ που, προφανώς με εντολή Τσίπρα, σκύλεψε τον νεκρό, κι οι δημοσιογράφοι που επίσης τον σκύλεψαν, παρέα κι ο Πάγκαλος ο Φίλης και η Ζορμπά. Θα ‘ναι μοιρολόι αχαμνό, μεμψίμοιρο, άβουλο, μοιραίο και ποταπό, θα ‘ναι μοιρολόι για τον αχαμνό, ανάξιο, καταστροφικό, άβουλο, ποταπό και μοιραίο  εαυτό τους.

Για τον Κώστα Κατσίφα μοιρολόι ηπειρώτικο πολυφωνικό, που σέρνεται ανάμεσα στα ρύμια της ψυχής, θα πιάσουν  μόνο τα κακοτράχαλα ξερά βουνά  της Βορείου Ηπείρου, οι πέτρες και το χώμα της άγονης γης. Δίπλα τους, σάρκινα βουνά, οι γονείς κι οι αδελφές του, οι συγγενείς κι οι χωριανοί, τα οστά των Χειμαριωτών που έπεσαν στην εξέγερση κατά των Τούρκων, τότε με τον Μοροζίνι, τα κόκκαλα των Βορειοηπειρωτών που έπεσαν για την λευτεριά τους, τα κόκκαλα των Ελλαδιτών στρατιωτών που έπεσαν κατασυντρίβοντας τον ιταλικό και αλβανικό φασισμό το ‘40, και που μόνο φέτος το Αλβανικό κράτος έδωσε άδεια ταφής τους. Στο οποίο κράτος, για να μην είναι μικρό, προσφέρθηκε απ’ τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις ως δώρο η Βόρειος Ήπειρος παρά την συνθήκη αυτονομίας της το 1914 (πρωτόκολλο Κέρκυρας).

100 χρόνια από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο

Ανάρτηση από: http://kostas-cartoonist.blogspot.com

Οι αδιαμφισβήτητες σχέσεις Βαρουφάκη με Τζόρτζ Σόρος και η σημασία τους

Είναι γνωστό ότι οι υπηρέτες της κατεστημένης τάξης πραγμάτων επιδιώκουν να έχουν σε κάθε στιγμή τις απαραίτητες πολιτικές εφεδρείες, οι οποίες να βρίσκονται σε θέση να αντικαταστήσουν τις επικεφαλής κυβερνητικές δυνάμεις διατηρώντας, ωστόσο, ανέγγιχτες τις πολιτικές που επιβάλλει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, δηλαδή το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών από κάθε εμπόδιο κοινωνικού ελέγχου. Με άλλα λόγια, η παραπάνω περιγραφή αποτελεί την εφαρμογή του ρητού ότι «τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν για να παραμείνουν ίδια». Έτσι,  κατά τα πρώτα μνημονιακά χρόνια γίναμε μάρτυρες της σταδιακής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος υποτίθεται πρέσβευε την απάντηση στην εξοντωτική λιτότητα (που είναι απλώς το σύμπτωμα του ανοίγματος και της απελευθέρωσης των αγορών που επιβάλλει η ΕΕ), χωρίς παρόλα αυτά να διαφοροποιείται ούτε στο ελάχιστο από τις βασικές πολιτικές επιλογές που υιοθετούσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δηλαδή την ουσιαστική αποδοχή όλων των συνθηκών της ΕΕ που διαμορφώνουν το ασφυκτικό πλαίσιο που έχει οδηγήσει στη σημερινή καταστροφή. Συνεπώς, είχαμε το αναπόφευκτο αποτέλεσμα που είχαμε προβλέψει από τότε: τη συνέχιση των ίδιων πολιτικών που αποτελούν μονόδρομο για τις ντόπιες και τις υπερεθνικές ελίτ και μάλιστα αυτή τη φορά με «αριστερό» προσωπείο, αφοπλίζοντας τις όποιες λαϊκές αντιστάσεις.

Η Εφορία έκλεισε σχολικό λαχανόκηπο - Και όμως .. μεγάλο μάθημα ζωής για τους μαθητές

- Το μεγαλύτερο μάθημα που πήραν οι μαθητές, ήταν αυτό που θα αντιμετωπίσουν μεγαλώνοντας στην Ελλάδα. Με αφορμή τον λαχανόκηπο, έμαθαν τι σημαίνει παραλογισμός, ανευθυνότητα, ηλιθιότητα, αμορφωσιά της κρατικής μηχανής.
Τι θα έχουν στη συνέχεια της ζωής τους και θα βρίσκουν καθημερινά μπροστά τους... αυτό που τελικά έχει συνέχεια... δύο αιώνες τώρα…

- Σε όλη την Ευρώπη επιδοτούνται, στην Ελλάδα φορολογούνται!!!
 Θα έπεφτε έξω η εθνική οικονομία της “μεταμνημονιακής” Ελλάδας από τον σχολικό λαχανόκηπο των μικρών μαθητών και η ΔΟΥ Νέων Μουδανιών τους υποχρέωσε να σταματήσουν τη δραστηριότητά τους, επιβάλλοντάς τους χαράτσι 800 ευρώ!

 Αυτά τα απίθανα και ανεκδιήγητα καταγγέλλει το Δημοτικό Σχολείο Ολύνθου, αποκαλύπτοντας ότι η εφορία απαίτησε τέλος επιτηδεύματος από τον Σχολικό Συνεταιρισμό των μαθητών.

 Συγκεκριμένα, το 2017 45 μαθητές δημιούργησαν τον Σχολικό Συνεταιρισμό «Το Περιβόλι», φτιάχνοντας στην αυλή του σχολείου δύο θερμοκήπια, όπου, μεταξύ άλλων, καλλιεργούσαν ντομάτες, κρεμμύδια, ραπανάκια, παντζάρια, μαϊντανό και καρότα. Σκοπός της πρωτότυπης πρωτοβουλίας ήταν -πέρα από τη βιωματική προσέγγιση της καλλιέργειας και της ανάπτυξης των φυτών- να αναδειχθεί η συνεργατικότητα.

Απόψε το φιλικό αλληλεγγύης της ΑΕΚ για τον παλαιστινιακό λαό

Στις 20:00 στο Δημοτικό Στάδιο Αμαρουσίου

Για τρίτη σερί χρονιά θα πραγματοποιηθεί απόψε η φιλική αναμέτρηση ανάμεσα στην ΑΕΚ (U21) και την Ομάδα Ανδρών της «Βηθλεέμ», στο πλαίσιο της ελληνοπαλαιστινιακής φιλίας και αλληλεγγύης. Το φιλικό παιχνίδι - γιορτή στο πλαίσιο της ελληνοπαλαιστινιακής φιλίας και αλληλεγγύης θα διεξαχθεί στις 20:00, στο Δημοτικό Κλειστό Αμαρουσίου (Νιόβης και Διονύσου, Άγιος Θωμάς), φιλική αναμέτρηση ανάμεσα στην ΑΕΚ (U21) και την Ομάδα Ανδρών της «Βηθλεέμ» (Orthodox Club Bethlehem). Η είσοδος στον κόσμο είναι ελεύθερη. 

Μερικές πτυχές σχετικές μέ τό θέμα τῆς γλώσσης

https://anarchypress.wordpress.com

Γλῶσσα, τεκμήριον διανοίας

Τά κείμενα πού κάμνουν ἀναφοράν στήν γλῶσσαν ἀφιερώνονται σ’ ὅλους ὅσους συνεχίζουν νά μάχονται γιά τήν ἀνύψωσιν τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, ἡ ὁποία εἶναι σημαντικός συντελεστής γιά τήν ἀτο­μικήν, ἀλλά καί τήν συνολικήν ἀπελευθέρωσιν, ἀπό κάθε εἴδους καταπίεσιν καί ἐκμετάλλευσιν.

Τά κείμενα ΔΕΝ ἀφιερώνονται σ’ αὐτούς πού ὡς ὄρνεα ἐπέπεσαν νά κατασπαράξουν ἕνα ὑπέροχο δῶ­­ρο τῆς φύσεως, πού μετά κόπων καί βασάνων ἀνε­πτύχθη καί τό ὁποῖον ἔχει προσφέρει τόσα πολλά εἰς τήν ἀνάπτυξιν καί λάμπρυνσιν τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος.

ΔΕΝ ἀφιερώνονται στούς γραικύλους, οἱ ὁποῖοι τούς τελευταίους δυό αἰῶνες ἔκαναν καί κάμνουν τά πάντα γιά τήν ἐξαφάνισιν τῆς γλώσσης καί τήν ἀντικατάστασίν της ἀπό ἕνα σύστημα ἀπό-νοήσεως.

ΔΕΝ ἀφιερώνονται στἰς ἄθλιες κλίκες τῶν ἀρι­στερῶν πάσης φύσεως καί ἰδιαίτερα στήν «κυ­βερ­νώσα» συμμορία τοῦ Σύριζα καί τῶν ΑΝΕΛ, πού μέ τίς ἀποφάσεις ἑνός θλιβεροῦ δημοσιογραφίσκου, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νά ὑποδυθεῖ τόν ὑπουργόν παι­δείας, ἑτοιμάζεται νά δώσει μίαν ἀκόμη ὤθησιν πρός τήν γνωσιακήν ὑποβάθμισιν τῶν νέων, ἀλλά καί τοῦ ἑλλαδικοῦ πληθυσμοῦ εὐρύτερα, συρρικνῶνον ἀκόμη περισσότερον τήν δυνατότητα κατανοήσεως καί διακρίσεως γεγονότων, καταστάσεων καί ἀπό­ψεων. Ὁ περιορισμός –εν προκειμένω– τοῦ μα­θή­­ματος τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν, ἀλλά καί τῆς ἐκ­μαθήσεως τῶν ἑλληνικῶν εὐρύτερα, ὁδηγεῖ πρός το τελικόν βῆμα: αὐτό τῆς πλήρους ἀποξενώσεως τῶν νέων γενεῶν ἀπό τήν ἱστορικήν καί γλωσσικήν ἐμπειρίαν και γνῶσιν. Ἐπειδή, ὡς γνωστόν, ἡ ὀρθή γλωσσική ἔκφρασις συ­μπορεύεται μέ τήν ὀρθήν γνῶσιν τῆς ἱστορίας (γι’ αὐτό καί τά συμβάντα στό λιμάνι τῆς Σμύρνης, τό 1922, δέν ἀποδίδονται μέ τήν λέξιν συνωστισμός ἀλλά μέ τήν ἐκδηλοῦσαν τήν ἀλήθειαν λέξιν σφαγή, οὔτε ἡ γενοκτονία εἶναι ἴδια μέ τήν ἐθνοκάθαρσιν), οἱ λεκτικές καί ἱστορικές παραποιήσεις τῶν ἐξουσιαστῶν δέν δύναται νά ἐπιβληθοῦν μέ εὐκολίαν, ἡ ὁποία τούς προσφέρεται μόνον ὅταν ὑπάρχει ἄγνοια ἤ ἀδιαφορία. Δέν εἶναι, ἑπομένως, ἄνευ σημασίας ἡ στην οὐσίαν κατάργησις τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν, ἐφ’ ὅσον καί αὐτή ἡ στοιχειώδης ἐπαφή μέ αὐτά, πού ὑφίστατο ἕως τώρα, παύει νά ἰσχύει.

 Ἡ ἐπιβολή μιᾶς γλώσσης

Ἡ ἐπί τῆς οὐσίας, συζήτησις καί ἀναζήτησις ἀναφορικά μέ τό γλωσσικόν θέμα, προϋποθέτει ὁρισμένες χρήσιμες ἐπισημάνσεις. Ἡ ἑκάστοτε μορφή ἐξουσίας, ὅταν μά­λιστα διαθέτει τά χαρακτηριστικά τῆς κυριαρχίας, ἐπιβάλλει καί ἀ­παι­τεῖ τήν ἀποκλειστικήν χρῆσιν τῆς γλώσσης της. Ἔτσι, ἡ ρωμαϊκή αὐτοκρατορία ἀπαιτοῦσε τήν γρα­φήν τῶν ἐπισήμων ἐγγράφων στήν Λατινική γλῶσσαν. Ὑπῆρξαν, βε­βαίως, καί σ’ αὐτές τίς καταστάσεις, πε­ριπτώσεις ἀσυναρτήτου γραφῆς κειμένων, ἐπιστολῶν κ.λπ. στήν λατι­νοελληνικήν.^[1]

Φαναριώτατοι…

Το editorial του Δρόμου

Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην κατειλημμένη Κωνσταντινούπολη, αναπτύχθηκε από το ελληνικό στοιχείο μια νέα αριστοκρατία. Αυτή συμβίωνε αρμονικά με τον οθωμανικό διοικητικό μηχανισμό και αναδείχθηκε μέσα από αυτόν. Η νέα αριστοκρατία εγκαταστάθηκε γύρω από την έδρα του Πατριαρχείου, στη συνοικία του Φαναριού, από όπου πήρε και το όνομά της.

Οι Φαναριώτες ήταν μια διακριτή κοινωνική κατηγορία, ιδιότυπα κλειστή, που φρόντιζε πάντα να αναδιπλώνεται στον εαυτό της. Ο ρόλος της ήταν «παρασιτικός, υποβοηθητικός και εξαρτηματικός». Οι όποιες εμπορικές και κερδοσκοπικές ασχολίες της, είχαν χαρακτήρα ευκαιριακό, παραπληρωματικό και συνδέονταν με παραχωρήσεις των Οθωμανών. Μαζί με άλλες κοινωνικές ομάδες (πρόκριτοι, ανώτερος κλήρος), οι Φαναριώτες σχημάτισαν κατά τη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα, την «ιθύνουσα τάξη του έθνους» –αυτήν που ο ελληνικός λαός θα χαρακτηρίσει ως «μεγάλα τζάκια».

Αυτό το «εξυπηρετικό» πνεύμα του φαναριωτισμού εκδηλώνουν, στις σύγχρονες συνθήκες, το πολιτικό σύστημα, η κυβέρνηση, οι ελίτ της χώρας και ο ανώτατος κλήρος, η ιθύνουσα τάξη, τα νέα σύγχρονα τζάκια. Παρασιτική, κλειστή στα συμφέροντά της, προσκολλημένη σε μεγάλες δυνάμεις και υποτακτική, συντηρητική και εχθρική απέναντι στον λαό, η σύγχρονη ιθύνουσα τάξη αναλαμβάνει από τους νέους ηγεμόνες (Τρόικα, ΗΠΑ, ευρωκρατία κ.λπ.) να στελεχώνει τον διοικητικό μηχανισμό, κάνοντας κρατικές και εθνικές παραχωρήσεις. Και, φυσικά, καταβάλλοντας τακτικά στην «Υψηλή Πύλη» φόρους και «δοσίματα».

Να σηκώσει τη μύτη του οποίος διαφωνεί σύντροφοι

Ανάρτηση από: Παλιό ΠΑΣΟΚ - Το Ορθόδοξο

Η ανάκτηση του Κράτους Δικαίου

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Εάν δεν τιμωρηθεί κανένας για τη μετατροπή της Ελλάδας σε μία ανοχύρωτη περιοχή, σε μία αποτυχημένη χώρα υπό την οικονομική κατοχή της Γερμανίας που δεν μπορεί καν να προστατεύσει τους Πολίτες της και την εδαφική της ακεραιότητα, με κίνδυνο να χαθεί εντελώς ως Έθνος, τότε είναι αδύνατον ποτέ να βρεθούν ρεαλιστικές λύσεις για τα προβλήματα μας.

Επικαιρότητα

Είναι φανερό πως όταν απαιτείται από τους Πολίτες η εφαρμογή των αποφάσεων των δικαστηρίων, συμπεριλαμβανομένου βέβαια του ΣτΕ, στα πλαίσια του Κράτους Δικαίου, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη κράτους – κάτι που δεν χαρακτηρίζει την Ελλάδα σήμερα, αφού έχει μετατραπεί σε μία αποικία των δανειστών της, επικεφαλής των οποίων είναι η γερμανική κυβέρνηση. Ως εκ τούτου, εάν η χώρα δεν ανακτήσει την εθνική της ανεξαρτησία με κάθε θυσία, όλες οι αναφορές στη μη τήρηση των νόμων και των αποφάσεων είναι κενές περιεχομένου  – κάτι που αποδεικνύεται καθημερινά στην πράξη.

Μπορεί λοιπόν να τιμωρήθηκαν ορισμένοι πολιτικοί για παθητική δωροδοκία, επιλεκτικά δυστυχώς αφού ασφαλώς δεν ήταν οι μοναδικοί και με κριτήριο τις πράξεις τους το απώτερο παρελθόν, όπως ο Άκης και ενδεχομένως ο Γιάννος (μέχρι στιγμής απλά κατηγορείται και κρίθηκε προφυλακιστέος, χωρίς να υπάρχει ακόμη καταδικαστική απόφαση), αλλά κανένας δεν έχει ούτε καν κατηγορηθεί για πολύ σημαντικότερα θέματα – όπως είναι η υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ χωρίς ουσιαστικό λόγο και χωρίς δημοψήφισμα, το έγκλημα του PSI, με το οποίο υποθηκεύθηκε ολόκληρη η Ελλάδα, έχασε τη δυνατότητα της επιστροφής της στο εθνικό νόμισμα χωρίς να απαιτείται η χρεοκοπία της, επιβλήθηκε το αγγλικό δίκαιο κοκ, επίσης χωρίς δημοψήφισμα, η πλήρης κατάργηση του Συντάγματος από τα μνημόνια, η παράνομη αντιστροφή του δημοψηφίσματος το 2015, η ψήφιση του τρίτου μνημονίου με το οποίο κατοχυρώθηκαν τα δύο προηγούμενα, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η συμφωνία των Σκοπίων ξανά χωρίς δημοψήφισμα που έχει παραβιαστεί ήδη από το κρατίδιο κλπ.

Ένας είναι ο εχθρός...

Μια άλλη ανάγνωση του μαζικού-εκτονωτικού τουρισμού

Το περιοδικό Το Πεζοδρόμιο που εκδίδεται στην Λευκωσία είχε ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα στο 2ο τεύχος του για τον τουρισμό στην ελεύθερη Κύπρο. Αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο του αφιερώματος. Τα περισσότερα κείμενα του περιοδικού δημοσιεύονται στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού, ενώ μπορείτε να το προμηθευτείτε από το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (Θεμιστοκλέους 37).

Του Χρίστου Πέτρου 

Ο μαζικός τουρισμός, που διαχέεται ευρύτερα ως συνείδηση και συμπεριφορά πλέον, αφορά αποκλειστικά την τάση φυγής των ανθρώπων από τη νευρική φόρτιση των έντονων ρυθμών της καθημερινότητας. Έτσι, ο σύγχρονος μαζικός τουρίστας είναι «συναισθηματικά ισοπεδωμένος, πνευματικά αδρανής, χωρίς βλέμμα κριτικό, επισκέπτεται τον ξένο τόπο, δίχως όμως να είναι έτοιμος να τον κατανοήσει ως άλλη εκδοχή ζωής και, απ’ αυτό ακριβώς, να πλουτισθεί με αυτογνωσία […] Θέλει, από τον τόπο που επισκέπτεται, να βρει αυτό που έχει προκατασκευασμένο στον νου του. Άλλωστε γι’ αυτό βρίσκεται εκεί και όχι αλλού […]».1

Έκθεση ΕΕ-σοκ: Η λιτότητα “ρήμαξε” τους Έλληνες-Κατά 40% αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες

Στην διαπίστωση ότι οι Έλληνες  συνεχίζουν  να  υποφέρουν  από τις επιπτώσεις των διεθνών προγραμμάτων διάσωσης και των επιβληθεισών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στην οικονομία της χώρας κατέληξε η Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Η Ντούσαν Μιγιάτοβιτς συνέταξε μια 30σέλιδη έκθεση για το Μεταναστευτικό και για την ελληνική κοινωνία. “Είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς ότι τώρα όλα είναι καλά” και συνεχίζει: “Οι πολιτικές λιτότητας, οι οποίες εφαρμόστηκαν επί σειρά ετών βάσει ευρωπαϊκών “συνταγών” συνεχίζουν να ρημάζουν τον ελληνικό πληθυσμό που μαστίζεται από φτώχεια και αγωνίζεται να διασφαλίσει πρόσβαση σε βασικές παροχές υγείας και εκπαίδευσης” σημειώνει η Επίτροπος.

Όπως επισημαίνεται στην έκθεση οι τομείς των υπηρεσιών φροντίδας για μητέρες και παιδιά από το 2009 έως το 2012 υπέστησαν περικοπές 73%, ενώ το χρονικό διάστημα μεταξύ 2010 και 2015 αυξήθηκαν οι αυτοκτονίες κατά 40%. Οι κακές υγειονομικές συνθήκες που επικρατούσαν στα νοσοκομεία λόγω της έλλειψης προϊόντων καθαρισμού κατέληξαν στον θάνατο περίπου 3.000 ασθενών από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.

Η Επίτροπος υπογραμμίζει ακόμη ότι το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ελλάδας ζει σε συνθήκες ακραίας  φτώχειας, ο δε αριθμός των αστέγων τριπλασιάστηκε.

Ανάρτηση από: https://iskra.gr

Έτσι απλά...

Ανάρτηση από: ARKAS -The Original Page

Ανορθόδοξα

Του Στάθη

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας: η πλειονότης των Ελλήνων είναι Ορθόδοξοι. Όχι Ελληνορθόδοξοι (άλλωστε για την πούρα Ορθοδοξία ο εθνικισμός είναι αίρεση), αλλά Ορθόδοξοι. (Ελληνορθόδοξες Εκκλησίες υπάρχουν αλλού και αφορούν κυρίως αλλοεθνείς).
     Οι Έλληνες είναι Ορθόδοξοι με δύο τρόπους. 
Ο πρώτος αφορά τον πολύ λαό και έγκειται στη χαλαρή σχέση που έχουν οι Έλληνες με το (επίσης χαλαρό ως προς τους κανόνες του) Ορθόδοξο δόγμα, ενώ κυρίως ταυτίζονται με την Ορθοδοξία ως προς το τελετουργικό της, που μέσα στους αιώνες έγινε ταυτοτικό στοιχείο και αγλάϊσμα του ρωμαίικου πολιτισμού.
     Ο δεύτερος τρόπος είναι μεν πολύ μικρότερου εύρους ανθρώπων, αλλά ιδιαιτέρως επιδραστικός στην κοινωνία, διότι αφορά στο Ορθόδοξο δόγμα ως προς την ουσία του. Ουσία ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα διότι η Ορθοδοξία μέσα στη διαχρονία της περισσότερο φιλοσοφεί παρά διοικεί.

Σκιώδης υπουργός Εξωτερικών ο Καλπαδάκης

Της Νεφέλης Λυγερού 

Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να πήγε για ενημέρωση στο γραφείο του στο υπουργείο Εξωτερικών, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει ανάγκη διορισμού υπουργού Εξωτερικών πλήρους απασχόλησης. Το υπουργείο έχει όχι μόνο ιδιορρυθμίες στη λειτουργία του, αλλά και έναν τεράστιο όγκο υποθέσεων που τρέχουν και αφορούν κρίσιμα εθνικά θέματα, καθώς και θέματα διεθνών σχέσεων. Η κρίση στις ελληνοαλβανικές σχέσεις που προκλήθηκε από την εκτέλεση του Κωνσταντίνου Κατσίφα και βρίσκεται σε εξέλιξη το επιβεβαιώνει.

Στην παρούσα φάση, πάντως, γίνεται προσπάθεια να συγκροτηθεί εκ των ενόντων μία ομάδα που υπό την εποπτεία του πρωθυπουργού και υπουργού Εξωτερικών θα αναλάβει να καλύψει το κενό. Παρόλα αυτά, το κλίμα στο κτίριο της οδού Βασιλίσσης Σοφίας είναι καλό μετά την αποχώρηση του Νίκου Κοτζιά, ο οποίος διοικούσε με τόσο αυταρχικό τρόπο που είχε δημιουργήσει κλίμα τρομοκρατίας στους διπλωμάτες.

Τα ανοικτά ζητήματα, τα διλήμματα και οι προκλήσεις, πάντως, παραμένουν στο τραπέζι και φυσικά δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αδράνειας. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει συνείδηση πως κανένας από τα άλλα μέλη της πολιτικής ηγεσίας δεν μπορεί ούτε να χειριστεί, ούτε πολύ περισσότερο να λάβει δύσκολες αποφάσεις. Αυτό ισχύει και για τον αναπληρωτή υπουργό Γιώργο Κατρούγκαλο και για τους υφυπουργούς Τέρενς Κουίκ και Μάρκο Μπόλαρη.

Τους έστειλε να πάνε να γαμηθούνε... Αυτός δεν ξεχνάει!

Ο Nemanja Matić, Σέρβος ποδοσφαιριστής της αγγλικής Manchester United, στο παιχνίδι με την Bournemouth, ΑΡΝΗΘΗΚΕ το τιμητικό μετάλλιο στην ποδοσφαιρική του φανέλα, που ήταν για να "τιμηθούν οι πεσόντες Άγγλοι στρατιώτες για την πατρίδα".

Δήλωσε: "Βομβαρδίσατε την Πατρίδα μου, δεν υπάρχει τρόπος να μπει στη φανέλα μου.

Αν είναι αναγκαίο είμαι έτοιμος να εγκαταλείψω αμέσως την ομάδα και την Αγγλία"!.

«Κυβέρνηση κουρελού»

Του Ρούντι Ρινάλντι 

Σε πολιτικό επίπεδο, έχει πλέον ξεθωριάσει εντελώς η αντίθεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο και εκτυλίσσεται ένα γερό παζάρι. Βουλευτές και κόμματα αγωνιούν για το πώς θα διατηρήσουν τις θέσεις τους, αλλά και πώς θα εξελιχθούν προεκλογικές και μετεκλογικές συνεργασίες. Κάποιοι από αυτούς έχουν και ειδικές σκοτούρες: Πώς θα περάσουν κρίσιμες αποφάσεις (π.χ. Συμφωνία των Πρεσπών), πώς θα αποφευχθούν προτάσεις μορφής, ποιος –πιθανά– θα αντικαταστήσει τους ΑΝΕΛ σε κυβερνητικό επίπεδο μέχρι τις εκλογές. Σε αυτό το κλίμα, καθιερώνεται ο όρος «κυβέρνηση κουρελού». Σε πρόσφατη δημοσκόπηση, το 70% περίπου των πολιτών απάντησε πώς δεν θέλει «κυβέρνηση κουρελού» από ανεξάρτητους και άλλους βουλευτές που θα στηρίξουν το ΣΥΡΙΖΑ μετά από πιθανή αποχώρηση των ΑΝΕΛ, και προτιμά άμεση προσφυγή στις κάλπες.

Οι πρώτες αναφορές

Μάλλον το Ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη μίλησε πρώτο για «κυβέρνηση κουρελού», αμέσως μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό: «Η χώρα δεν θα πάει μπροστά με μια κυβέρνηση παρωχημένης αριστεράς, ψεκασμένης ακροδεξιάς, με γαρνιτούρα λαϊκής δεξιάς και ολίγη από παλιούς υπουργούς του ΠΑΣΟΚ. Μια ομάδα που θα προσθέσει προβλήματα στη χώρα αντί να αφαιρέσει» (ανακοίνωση 28/8/2018). Ήταν πριν ανακαλύψει ξανά το Ποτάμι το φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ και κλείσει (μέχρι νεοτέρας) την πόρτα προς την Ν.Δ.

1918-2018: Η αφόρητη επικαιρότητα του Πρώτου Παγκόσμιου Μακελειού!

Του Γιώργου Μητραλιά

Αναδημοσιεύουμε την περυσινή αναδημοσίευση των προηγούμενων αναδημοσιεύσεων του κειμένου για το Πρώτο Παγκόσμιο Μακελειό, προσθέτοντας μόνο ότι, αλίμονο, η φετινή 100η επέτειος του τερματισμού του βρίσκει την ανθρωπότητα και τον πλανήτη  αντιμέτωπους με την χειρότερη κρίση τους και -για πρώτη φορά- τόσο κοντά στο τελικό τους ολοκαύτωμα! Και δυστυχώς, ενώ η αντίστροφη μέτρηση έχει κιόλας αρχίσει...εκείνοι που θα έπρεπε να είναι τώρα στα οδοφράγματα, σφυρίζουν αδιάφορα... 

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο «Η αφόρητη επικαιρότητα του πρώτου Παγκόσμιου μακελειού» για –τουλάχιστον- τρεις λόγους:

 1. Επειδή ο τεράστιος ανοικτός λογαριασμός με τους «εξέχοντες» μακελάρηδες και η ηθική υποχρέωση απέναντι στους δεκάδες  εκατομμύρια πληβείους/θύματά τους δεν μπορούν να εξαντληθούν σε μια ρουτινιέρικη επετειακή υπενθύμιση του είδους «1914-2014, πριν από ένα αιώνα, ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος», όπως συνέβη πριν από δυο-τρία χρόνια. Για αυτό το λόγο, όχι μόνο τώρα το 2017, αλλά και του χρόνου το 2018, και τον επόμενο το 2019,  και τον μεθεπόμενο… μέχρι να υπάρξει η τελική μεγάλη Κάθαρση της κοινωνικής δικαιοσύνης, θα συνεχίσουμε να θυμόμαστε και να θυμίζουμε το μεγάλο έγκλημα των «από πάνω» και τη μεγάλη σφαγή των «από κάτω», που μας έμπασε οριστικά στη σύγχρονη εποχή του αγριανθρωπισμού και συνάμα όλων των υπαρξιακών διλημμάτων της ανθρωπότητας.