«Επάνω πεντακοσίοις…»

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Διευθυντής του περιοδικού «Σύναξη»

Διδάσκων στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνα

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς», φ. 500 / 30-5-2020, σ. 17

(επετειακό φύλλο για τη συμπλήρωση 500 φύλλων της εφημερίδας)

  

Ο δρόμος έχει τεράστια σημασία. Δρόμος σημαίνει ότι υπάρχει απόσταση μεταξύ πρόθεσης και επιδίωξης, οράματος και πραγμάτωσης, εμένα και του άλλου. Και ταυτόχρονα σημαίνει ότι έχω ευθύνη, τι θα την κάνω αυτή την απόσταση. Ζωή χωρίς δρόμο είναι αυτοπαράδοση στο βλέμμα της Μέδουσας. Ζωή με δρόμο είναι λαχτάρα για τα μελλούμενα, και με τις δυο έννοιες της λέξης λαχτάρα: και δίψα και αγωνία.

Τον δρόμο τον αρνείται ο ναρκισσιστής που κομπάζει πως είναι αυτάρκης· ενώ ο οδοιπόρος νιώθει πως είναι λειψός και χρειάζεται τη συνάντηση για να προκόψει. Αλλά, παραδόξως, τον δρόμο τον αρνείται και όποιος πλειοδοτεί μεν υπέρ της συνάντησης, αλλά παραγνωρίζει τη σπουδαιότητα της απόστασης (απόσταση πρώτα απ’ όλα σημαίνει διακριτά υποκείμενα) και τη σπουδαιότητα των εσωτερικών μας διεργασιών για τον χειρισμό της απόστασης (αλλού η απόσταση χρειάζεται να αρθεί, αλλού να παραμείνει). Η ψευδαίσθηση ότι ο δρόμος είναι τζάμπα κόπος που απλώς χρειάζεται κατάργηση, ενισχύεται από ευκολίες όπως η διαδικτυακή σύνδεση εντός δευτερολέπτου. Είναι ευκολίες που δεν σε αφήνουν να δεις ότι κι αυτή η σύνδεση θέλει δρόμο. Σύνδεση χωρίς δρόμο καταλήγει σε αθλιότητες σαν αυτή που δεσπόζει πλέον στο facebook: λόγος ξεστομισμένος χωρίς βασανισμό, μέσα σε δευτερόλεπτα, χωρίς δούλεμα, χωρίς παιδεμό. Λόγος ξεριζωμένος από τη σκέψη, πανεύκολος στη χυδαιότητα και στο πλιατσικολόγημα των νοημάτων.

Η Αμερική της οργής, του Φλόιντ και του Τραμπ

Της Νικόλ Λειβαδάρη

Έξι  νεκροί στις διαδηλώσεις κατά της ρατσιστικής βίας, πάνω από  4.000 συλληφθέντες, 40 πόλεις σε καθεστώς απαγόρευσης κυκλοφορίας –ανάμεσά τους και η Νέα Υόρκη-, 104.000 θάνατοι από τον κορονοϊό, 40 εκατομμύρια άνεργοι και 53 εκατομμύρια άνθρωποι αντιμέτωποι με άμεση απειλή πείνας: Είναι η Αμερική της οργής, του Τζορτζ Φλόιντ και του μεγάλου διχασμού, η Αμερική της τριπλής κρίσης – φυλετικής, οικονομικής και υγειονομικής.

Στην κραυγή αυτής της Αμερικής, ο Ντόναλντ Τραμπ απαντά κατεβάζοντας τον στρατό στους δρόμους και απειλώντας με πόλεμο την ίδια του την χώρα. Τα ξημερώματα, ο Αμερικανός πρόεδρος ανακοίνωσε την ενεργοποίηση ενός νόμου του 1807, του Νόμου κατά των Εξεγέρσεων (Insurrection Act), που αναθέτει στον στρατό την ευθύνη της εσωτερικής ασφάλειας και της τήρησης της τάξης – ενός νόμου, που είχε ενεργοποιηθεί για τελευταία φορά στις μεγάλες ταραχές του Λος Αντζελες το 1992. Λίγη ώρα αργότερα το Associated Press μετέδωσε πως κινείτο προς την Ουάσικγτον αερομεταφερόμενη μεραρχία για να αναλάβει την καταστολή των διαδηλώσεων που ξέσπασαν μετά την δολοφονία του αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ, ενώ στρατιωτικά ελικόπτερα πετούσαν ήδη πάνω από την αμερικανική πρωτεύουσα.

Ο "Γκρίζος Λύκος" γίνεται πανίσχυρος λόγω των ελληνικών παραισθήσεων

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Το πολιτικό σκηνικό στη χώρα μας, όπως διαμορφώθηκε μετά το τέλος της μακράς μετεμφυλιακής περιόδου (1949-1974), χαρακτηρίστηκε από ένα κράμα μεγάλων προσδοκιών και ανάλογης διάστασης υποσχέσεων. Υποτίθεται ότι το μετεμφυλιακό καθεστώς (στην κορύφωσή του μάλιστα με την επταετή στρατιωτική δικτατορία), δημιουργούσε μια "ανώμαλη" κατάσταση στην επιθυμητή σχέση με την Δύση, την ευρωπαϊκή Δύση ιδιαίτερα.

Η άρση αυτού του παράγοντα θα έφερνε, αυτόματα σχεδόν, την Ελλάδα στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια και θα πετύχαινε ταυτόχρονα τους δύο μεγάλους στόχους: την ανάπτυξη της οικονομίας και την ευημερία του ελληνικού λαού (ίσως σε επίπεδα Γερμανίας) και την επίλυση των λεγόμενων εθνικών προβλημάτων, δηλαδή την εξημέρωση του ανατολικού μας γείτονα. Ως "ασιάτης" αυτός θα δίσταζε να παρενοχλήσει "Ευρωπαίους"!

Η εποχή των μεγάλων οραματισμών και των συνακόλουθων προσδοκιών τερματίστηκε άκομψα, αφού γνώρισε την δική της κορύφωση τον καιρό του Μάαστριχτ και του κοινού νομίσματος. Αντί της αναμενόμενης "οικονομικής απογείωσης", τα οικονομικά μεγέθη της χώρας παραδέρνουν ανάμεσα στη συρρίκνωση και την αβεβαιότητα, σε μια διαρκώς απειλητική ασταθή ισορροπία.

Η δε υπεσχημένη ευημερία κατέληξε στους μισθούς των 400-500 ευρώ, από τους οποίους αφαιρείται σεβαστό μέρος υπέρ των μονίμως "αναξιοπαθούντων επενδυτών" (παράδειγμα το υπέρ των τελευταίων χαράτσι στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού για να πληρωθούν οι δικές τους ανεμογεννήτριες). Παρά τις πεισματικές ενδείξεις, όμως, οι άρχουσες ελίτ εμμένουν πεισματικά στις ολοένα και πιο φαντασιακές προσδοκίες τους, φέρνοντας την χώρα και τους ανθρώπους τους συνεχώς, όλο και πιο κοντά στην μιζέρια και στην πολύμορφη εθνική απαξίωση.

Αμερικανοτσολιάδες...

Τουρκόφρονες...

Η αγωνία του νεόπτωχου κάτω από το λεφτόδεντρο

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Παρ' ότι όλοι αρνούνται την ύπαρξή του και αλληλοχλευάζονται για την επί ματαίω επίκλησή του, το λεφτόδεντρο υπάρχει. Υπάρχει και στέκεται στο κέντρο του ευρωπαϊκού σύμπαντος, λαμπερό και θαλερό, και όλοι στέκονται γύρω του. Το λιπαίνουν, το κλαδεύουν, το βοτανίζουν, το ποτίζουν, το ραντίζουν, το θαυμάζουν. Και περιμένουν κάτω από τα πυκνά κλαδιά του πότε θα ωριμάσουν οι καρποί του. Ούτε καν περιμένουν την ωρίμανση. Ήδη άλλοι είναι σκαρφαλωμένοι στα κλαδιά του, άλλοι το ραβδίζουν από κάτω κι ό,τι πέσει κι άλλοι έχουν ρίξει σκάλες για να το κορφολογήσουν, να φτάσουν τα πιο ψηλά κλαδιά, τους πιο απρόσιτους καρπούς του.

Το λεφτόδεντρο υπάρχει αφότου οι κεντρικές τράπεζες θυμήθηκαν να ανακτήσουν το μονοπώλιο της έκδοσης φρέσκου χρήματος με τις ποσοτικές χαλαρώσεις, τις έκτακτες ρευστότητες, τις αθρόες αγορές κρατικών και εταιρικών χρεών και με κάθε ευφάνταστο χρηματοοικονομικό εργαλείο που επινοούν ή απλώς δανείζονται από τους χρυσοκάνθαρους της χρηματιστικής βιομηχανίας και τους εφευρέτες τοξικών παραγώγων. Το λεφτόδεντρο υπάρχει σε όλα τα τακτικά και έκτακτα προγράμματα της ΕΚΤ, προπανδημικά, πανδημικά και μεταπανδημικά και θα πλημμυρίσει -μόνο φέτος και μόνο μέχρι στιγμής- με πάνω από 1 τρισ. φρέσκα, σπαρταριστά ευρώπουλα τη Γιουρολάνδη. Και -για δες θάμα κι αντίθαμα που γίνεται στον κόσμο!- δεν πρόκειται να προκαλέσει ίχνος πληθωρισμού, ο πληθωρισμός χρήματος έχει εξαφανιστεί, είναι μια υποσημείωση στα εγχειρίδια της οικονομικής προϊστορίας.

ΟΗΕ: οι λέξεις «άνδρας» και «γυναίκα» δεν είναι πια πολιτικά ορθοί όροι! Προτροπή για χρήση «άφυλου» λεξιλογίου!

Του Robert Bridge

Ενώ εκατομμύρια παντρεμένα ζευγάρια ανά τον κόσμο νοιώθουν έντονη πίεση τώρα που αναγκάζονται να μένουν μαζί λόγω της πανδημίας, τα Ηνωμένα Έθνη αποφάσισαν ότι είναι η μια καλή στιγμή να αφαιρέσουν τις λέξεις «άνδρας» και «γυναίκα» από την καθομιλουμένη.

Σε περίπτωση που κάποιος σκέφτηκε ότι οι υπερασπιστές της «κοινωνικής δικαιοσύνης» θα έκαναν μια πολύ αναγκαία παύση από την εκστρατεία τους ενάντια στο wrong think (σημείωση: wrong think είναι οι λέξεις και οι φράσεις που δεν είναι αποδεκτές από την αριστερά-τους φιλελεύθερους), ειδικά στο αποκορύφωμα μιας πανδημίας, ας το σκεφτεί ξανά. Αυτήν την εβδομάδα οι διοικητική υπηρεσία του ΟΗΕ βρήκε νέους έξυπνους τρόπους να χωρίσει και να αποξενώσει τον παγκόσμιο πληθυσμό, την ώρα που οι κανόνες της κοινωνικής αποστασιοποίησης έχουν ήδη καταστήσει τους ανθρώπους απόμακρους μεταξύ τους.

Τάκης Φωτόπουλος : Τα συστημικά αίτια της κρίσης κορωνοϊού & το ιστορικό δίλημμα για την ανθρωπότητα

Ο πολιτικός φιλόσοφος, συγγραφέας και ακαδημαϊκός Τάκης Φωτόπουλος, από το Λονδίνο όπου ζει και εργάζεται, μιλώντας χτες 28/5/2020 στον 98.4 και τον Γιώργο Σαχίνη, αφού σημείωσε πόσο επικίνδυνη είναι η πανδημία του κορωνοϊού, ιδιαίτερα όσον αφορά την ταχύτητα διασποράς και μετάδοσης, είπε πως την καθιστά στην ουσία την πρώτη πανδημία στην εποχή της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αλλά και τη μεγαλύτερη πανδημία στην ανθρωπινή Ιστορία. Και αυτό τόσο λόγω του επιθετικού είδους του ιού που προέκυψε στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποιητικής «ανάπτυξης» όσο και της ταχύτητας επέκτασής του, που οφείλεται βασικά στους θεσμούς των «ανοιχτών και ελεύθερων αγορών» της Παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι συνετέλεσαν αποφασιστικά στην ταχύτητα διάδοσής του πρωτίστως βέβαια στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα –που έχουν ήδη καθιερώσει πολύ πυκνούς οικονομικούς δεσμούς με όλα τα υπόλοιπα κράτη για τη μαζική μετακίνηση εμπορευμάτων, εργασίας και κεφαλαίου, συνιστώντας τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης– και εν συνεχεία στην περιφέρεια της ΝΔΤ (Βραζιλία, Ινδία κ.λπ.), όπου σήμερα ο κορωνοϊός θερίζει…

Covid19 - Καριέρα

Το ξεθεμελίωμα του Δημοσίου Σχολείου

Του Γιώργου Τασιόπουλου

"...Στο Νηπιαγωγείο εισάγεται πιλοτικά το μάθημα των Αγγλικών μέσω δημιουργικών δραστηριοτήτων, η Πληροφορική και η Φυσική Αγωγή.
Στο Δημοτικό, αυξάνονται οι ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των Αγγλικών στις μικρότερες τάξεις και εισάγονται πιλοτικά νέες θεματικές..." (https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/319545_sarotiko-nomoshedio-kerameos-allazoyn-ta-panta-se-oli-tin-paideia-en-meso)

και φυσικά η "αξιολόγηση - πειθάρχηση" για να καμφθούν οι αντιδράσεις και να πέσει οριστικά η ταφόπλακα στο Δημόσιο Σχολείο της γνώσης που υπηρετεί τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και τις προτεραιότητες της ελληνικής κοινωνίας. 

Νομοθετούν σύμφωνα με τις προσταγές του ΟΟΣΑ και των νεοταξίτικων λεσχών που τους τοποθέτησαν σε αυτό το θώκο.

Το κείμενο που επισυνάπτω το έγραψα το 21.04.2007 πριν 13 χρόνια και είναι τραγικά επίκαιρο. (https://ardin-rixi.gr/archives/203759)

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι αν και οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αποδεικνύεται η συνέπεια όλων απέναντι στις διεθνείς δεσμεύσεις. Το ερώτημα είναι, αυτές οι μεταρρυθμίσεις είναι προς όφελός ή σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας;

Ένα αίτημα στα αζήτητα!

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Είναι λυπηρό να σκέφτεσαι όσα έχει περάσει 10 χρόνια ο τόπος, να αισθάνεσαι αυτό που έρχεται (κρίση, πανδημία, τουρκική επιθετικότητα κ.λπ.) και να διαπιστώνεις ότι το αίτημα της κυριαρχίας της χώρας έχει μείνει εντελώς στα αζήτητα.

Οι διαχειριστές του υπάρχοντος συστήματος δεν μπορούν καν να το διανοηθούν, πόσο μάλλον να χαράξουν μια στρατηγική που θα προστατεύει και θα καταχτά την κυριαρχία βήμα–βήμα, με σχέδιο και στόχους. Προσκολλημένοι στο υπάρχον καθεστώς σχέσεων του μεταπρατικού και παρασιτικού ρόλου της Ελλάδας, το αναπαράγουν διαρκώς και αναπαράγονται οι ίδιοι ως μια ολιγαρχία του τόπου.

Το παράξενο είναι πως το αίτημα της εθνικής κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας, έχει εγκαταλειφθεί και από όσους στα λόγια, στις διακηρύξεις κ.λπ. αγωνίζονται για μια συνολική αλλαγή, για μια ανατροπή. Παράξενο αλλά πραγματικό, η Αριστερά και ο αντιεξουσιαστικός χώρος το έχουν κι αυτοί εγκαταλείψει. Το θεωρούν «εθνικιστικό», «αστικό» και δεν τους ενδιαφέρει. Στην πραγματικότητα, η κοσμοπολίτικη, παγκοσμιοποιητική και ευρώδουλη αριστερά (στυλ ΣΥΡΙΖΑ και λοιποί δορυφόροι του) περισσότερο αγώνα κάνουν για να «ανοίξει» κι άλλο η Ελλάδα παρά για να αποκτήσει κυριαρχία, εθνική και λαϊκή. Ο Παπαδημούλης, με το παλαιστινιακό μαντήλι σε φωτογραφίες, ξέρει να γεμίζει (όχι αυτός αλλά η κουστωδία του) τα καλάθια στα σουπερ μάρκετ μόλις έφθασε Ελλάδα (καθόλου καραντίνα γι’ αυτόν), να έχει υψηλότατες καταθέσεις στις τράπεζες και να είναι πρωταγωνιστής σε αγορά οκτώ διαμερισμάτων που νοίκιασε σε ΜΚΟ συμφερόντων Σόρος! Γνήσιο μέταλλο ο Δημητράκης…

Σαν σήμερα, Γλέζος και Σάντας κατεβάζουν τη σβάστικα από την Ακρόπολη

Σαν σήμερα ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας κατέβασαν τη σημαία των ναζί από την Ακρόπολη. Πώς είχαν εκτελέσει το παράτολμο σχέδιό τους, ταπεινώνοντας το Γ' Ράιχ...

Οι φοιτητές τότε Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας, με μία παράτολμη ενέργειά τους, κατεβάζουν από την Ακρόπολη τη γερμανική σημαία στις 30 Μαΐου 1941.

Ξημερώματα της 30ής Μαΐου 1941 και δύο 19χρονοι νέοι σκαρφαλώνουν στον Ιερό Βράχο και κατευθύνονται προς τον Παρθενώνα με στόχο να κατεβάσουν τη γερμανική σημαία του Γ' Ράιχ.

Είχε συμπληρωθεί ένας μήνας από την παράδοση της Αθήνας στους Γερμανούς, που ολοκλήρωναν τις επιχειρήσεις τους στην Ελλάδα με την κατάληψη της Κρήτης.

Ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας συλλαμβάνουν το παράτολμο σχέδιο ένα ανοιξιάτικο σούρουπο, όταν από το Ζάππειο αντίκρισαν  την Ακρόπολη. Αποφασίζουν να το υλοποιήσουν, φροντίζοντας μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, αφού τυχόν αποτυχία σήμαινε θάνατο.

Οι δύο φοιτητές πηγαίνουν στην Εθνική Βιβλιοθήκη και διαβάζουν ό,τι σχετικό υπάρχει με τον Ιερό Βράχο: τις σπηλιές, τις τρύπες και κάθε λογής χάρτες της Ακρόπολης.  Γρήγορα, αντιλαμβάνονται ότι η μόνη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσουν για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους Γερμανούς φρουρούς ήταν μέσω του Πανδρόσειου Άντρου.

Μπεοϊσμός: Παιδική ασθένεια του νέο-Ελληνισμού

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Η κυρίαρχη κουλτούρα του νεο-ελληνικού κράτους, όπως αυτή εκφράζεται διαχρονικά από τους κατσαπλιάδες, που παριστάνουν την αστική τάξη και το λυμαίνονται, συγκροτείται από ένα χρόνιο αίσθημα ντροπής για την καταγωγή τους, μια βαθιά μειονεκτικότητα για την ταυτότητα τους, που επιβεβαιώνεται συνήθως στις σπουδές τους στην προηγμένη Δύση και προβάλλεται στη συνέχεια –με την ψυχολογική σημασία του όρου– στις οθόνες του συλλογικού φαντασιακού.

Πρόκειται για μια χρόνια παγίδευση σε ένα εσωτερικό αίσθημα ανεπάρκειας, που βέβαια για τις ελίτ είναι εντελώς αντικειμενικό και το οποίο για να ανακουφιστεί αποδίδεται στο συλλογικό μας πρόσωπο.

Αυτό το χρόνιο αίσθημα ανεπάρκειας διαχέεται ως κυρίαρχη αφήγηση και «μολύνει» κάθε σπιθαμή του κοινωνικού πεδίου, καθώς η ηγεμονική κοινωνική αναπαράσταση για τον Εαυτό μας μάς ορίζει ως «μικρούς και προβληματικούς».

Από την ίδια αφήγηση εκπηγάζει και η αντίληψη ότι ο πολίτης είναι ένα νήπιο που χρειάζεται διαρκή νουθεσία, επίβλεψη, τιμωρία και επιβράβευση, που διαχέεται μέσα από το κυρίαρχο δίκτυο διάδοσης πολιτισμικών προτύπων και καθοδηγεί το άτομο σε μια παλινδρόμηση στην πρώιμη παιδικότητα του και στον ακρωτηριασμό των υπαρξιακών του αναγκών για αυτονομία και αυτοέκφραση. Δηλαδή, σε υποταγή και στην υλοποίηση μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας.

Φοβισμένοι "χωριάτες" λαός και Κολωνάκι – Κανείς δεν θα μας σώσει

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Βρισκόμαστε στη δίνη μεγάλων και ισχυρών διεθνών ανακατατάξεων και η χώρα μας είναι πλέον στην πρώτη γραμμή. Η διακομματική θεωρία ότι η Ελλάδα είναι όαση ειρήνης σε μια ταραγμένη γειτονιά ενός σεισμογενούς κόσμου, είναι παραπλανητική και ψευδής. Είναι λάθος! Είχαμε ηρεμία, όχι επειδή την επιβάλλαμε και μπορούμε να την υπερασπιστούμε, αλλά γιατί οι ισχυροί παίκτες δεν είχαν ασχοληθεί μαζί μας. Τώρα, όμως, ασχολούνται. Και δεν είναι για το καλό μας. Ποτέ δεν ήταν.

Το δεύτερο λάθος, μεγαλύτερο από το πρώτο, είναι η συνεχής υποτίμηση της Τουρκίας. Είναι οι φρούδες ελπίδες ότι ο θεός (της Ελλάδας) "θα μας σώσει". Κι αν αυτός καθυστερήσει, θα επέμβουν οι Αμερικάνοι και σε παραλλαγή (περί θεού) ότι ο Ερντογάν "είναι άρρωστος του θανατά". Υπάρχει και η τρίτη παραλλαγή ότι η Τουρκία είναι στα πρόθυρα χρεωκοπίας κλπ. Το κοινό σημείο όλων αυτών είναι ότι εμείς δεν χρειάζεται να κουνήσουμε ούτε το μικρό μας δαχτυλάκι.

Κάποιος άλλος λοιπόν θα μας σώσει! Έτσι, καλλιεργούμε αυταπάτες, αντί να φροντίζουμε την παιδεία, την παραγωγή και την άμυνα της χώρας. Αυτό το τρίπτυχο συγκροτεί μια κυρίαρχη χώρα. Η αδιαφορία και η εγκατάλειψη αυτών των τριών αξόνων αποκαλύπτουν ένα προτεκτοράτο. Ο λαός αποχαυνωμένος, ενώ οι ιθύνοντες πωλούν τοις μετρητοίς ή με δόσεις τη χώρα και σαν καλοί πλασιέ βρίσκουν τρόπους να το πλασάρουν στον κοσμάκη.

Χρονικότητα, ιστορικότητα και πολιτική δυναμική

Του Ρούντι Ρινάλντι

Ζούμε σε μια εποχή μεταβατική, κυοφορίας. Επομένως εποχή πολυπλοκότητας, δύσκολης ανάγνωσης και κατανόησης. Σε τέτοιες εποχές τα στερεότυπα, οι λύσεις ευκολίας, οι εκτιμήσεις που στηρίζονται σε χθεσινά δεδομένα και σχήματα, δεν βοηθούν. Βεβαίως κανείς δεν έχει την πατέντα της αντικειμενικότητας, αλλά ο ηθελημένος υποκειμενισμός μερικές φορές βλάπτει σοβαρά την ανάλυση.

Το κλασικό: «συγκεκριμένη…»

Η απαίτηση «συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης» από μόνη της, χωρίς τον εντοπισμό των βασικών χαρακτηριστικών της εποχής που βιώνουμε, δεν μπορεί να λειτουργήσει ικανοποιητικά και αποτελεσματικά. Για παράδειγμα, η ορθότητά της ισχύει και για την εποχή του προμονοπωλιακού καπιταλισμού, αλλά και στην εποχή του ιμπεριαλισμού – που δεν είναι το ίδιο πράγμα. Συνεπώς σήμερα η εκτίμηση κάθε δύναμης, κάθε τάσης, πρέπει να τοποθετηθεί σε έναν γενικό καμβά. Ένα σχήμα που βλέπει μια αμερικάνικη ηγεμονία σε ολόκληρο τον κόσμο, όσο και να εφαρμόζει το «συγκεκριμένη… κ.λπ.», θα οδηγείται σε λαθεμένα συμπεράσματα και εκτιμήσεις. Στη σημερινή εποχή, με δεδομένη τη μεγάλη υποχώρηση του δυτικού κόσμου και την ανάδυση νέων κέντρων που αμφισβητούν την κυριαρχία του, δημιουργούνται όροι για πιο «χαοτικά» σχήματα και για μια διαφορετική ιεραρχία στο σύστημα δυνάμεων που κυριαρχούν και τα μέσα που χρησιμοποιούν.

Live your myth in greece

Η απασχόληση την επόμενη μέρα της καραντίνας

H επιδότηση της εργασίας και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα

Του Νίκου Ντάσιου

Η επόμενη ημέρα της άρσης των περιοριστικών μέτρων απαιτεί έναν νέο σχεδιασμό των πολιτικών απασχόλησης και κοινωνικής προστασίας της χώρας, που να συνδυάζει ενεργητικά και παθητικά μέτρα.

Τα στοιχεία σε σχέση με τις ροές απασχόλησης την περίοδο της καραντίνας δικαιολογούν εν πολλοίς την έντονη ανησυχία των πολιτών για την οικονομική κατάσταση την επόμενη μέρα της άρσης των μέτρων κοινωνικής απομόνωσης.
Σύμφωνα με την ΕΡΓΑΝΗ, η επίσημη ανεργία τον Φεβρουάριο ήταν 16,1%. Το τετράμηνο Ιανουάριος- Απρίλιος παρουσίασε για πρώτη φορά από το 2012 αρνητικό ισοζύγιο θέσεων εργασίας κατά 27 χιλ., ενώ το αντίστοιχο τετράμηνο του 2019 οι θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν έφτασαν τις 159 χιλ. Τα στοιχεία είναι ανησυχητικά για τα ελληνικά δεδομένα, αφού οι μήνες Μάρτιος και Απρίλιος αποτελούν την απαρχή της τουριστικής περιόδου, παρουσιάζοντας διαχρονικά μεγάλη αύξηση των προσλήψεων. Ενδεικτικά τον φετινό Απρίλιο το σύνολο των προσλήψεων ανήλθε στις 48,6 χιλ. άτομα έναντι 282 χιλ. τον ίδιο μήνα πέρυσι. Τα αποτελέσματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν δεν είχαν εφαρμοστεί μέτρα όπως η αναστολή καταβολής ασφαλιστικών και φορολογικών υποχρεώσεων στις επιχειρήσεις και το πλαίσιο της ρήτρας περιορισμού των απολύσεων, μέτρα που περιόρισαν τις απολύσεις στις 41 χιλ. τον ίδιο μήνα φέτος έναντι 171 χιλ. τον Απρίλιο του 2019. Μόνο οι υπηρεσίες εστίασης και παροχής καταλυμάτων παρουσίασαν απώλεια 43 χιλ. θέσεων εργασίας τους μήνες της καραντίνας.

Νίκος Μαυραγάνης: "το εμβόλιο θα περιέχει ΒΙΟΤΣΙΠ ΕΛΕΓΧΟΥ!"

Τσιόρδας ο εμβολιαστής... έχει κάτι να παρατηρήσει; 
Αυτά έπρεπε ν' αντιμετωπίζει το ΚΚΕ, για τους ζαίους ας το αφήσουμε... αυτοί είναι οριστικά στρατολογημένοι στο άρμα των τραπεζιτών... 

Νίκη των κατοίκων της Τήνου

Μεγάλα Λόγια, μικροί άνθρωποι

Του Γεράσιμου Δεληβοριά

Οι πρόσφατες προσπάθειες αναθεώρησης της ελληνικής Ιστορίας απο την επιτροπή της κ. Αγγελοπούλου, ξεσήκωσαν όπως ήταν αναμενόμενο θύελλα διαμαρτυριών.

 Η κ. Αγγελοπούλου και ο κ. Χατζής, ενήργησαν και ενεργούν βάσει της λογικής πως «την ιστορία την γράφουν πάντα οι νικητές». Στην δική τους περίπτωση βέβαια ισχύει το «ξαναγράφουν», προσπαθώντας τάχα να αποδώσουν την «αλήθεια».

 Όμως, όπως είπε ο Ιντιάνα Τζόουνς, η Ιστορία είναι γεγονότα, δεν είναι η αλήθεια. Όποιος αναζητά την αλήθεια, καλύτερα να στραφεί στην Φιλοσοφία και να αφήσει ήσυχη την Ιστορία.

 Κι όσο κι αν προσπαθούν οι σύγχρονοι παραχαράκτες, τα γεγονότα δεν αλλάζουν. Ίσως λοιπόν, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε την κ. Αγγελοπούλου και τον κ. Χατζή, γιατί με τις γελοίες ενέργειες τους έδωσαν την ευκαιρία σε αρκετούς σοβαρούς ερευνητές να μας ξαναθυμίσουν αρκετά απο αυτά τα «γεγονότα». Και ίσως αν ο κ. Χατζής συνεχίσει τις φιλότιμες προσπάθειες του, να υπάρξουν καινούργιες δημοσιεύσεις πάνω σε άλλα «γεγονότα».

ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΟΣ Α.Ε.

Του Νίκου Κατσικάνη

Στις ΗΠΑ υπάρχουν περίπου 2,5 εκατομμύρια φυλακισμένοι. Περισσότεροι ίσως κι από τον εργατικό πληθυσμό κάποιων χωρών (σίγουρα περισσότεροι από τον εργατικό πληθυσμό της χώρας μας). Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι απλός, αν κατανοήσουμε την «ορθολογικότητα» του καπιταλισμού και θεσμίσουμε το σωφρονιστικό σύστημα με «οικονομικούς» όρους.

Ο Μάρξ ανέφερε στο Κεφάλαιο, ότι η συσσώρευση εξαρτάται από παράγοντες που δεν έχουν τίποτα το «οικονομικό» και που δεν οφείλουν τίποτε στην «αγορά», όπως κάθε είδους παρανομίες, καταδολιεύσεις, ιδιωτική και κρατική βία. Η πρακτική της αποθησαύρισης είναι πολύ παλιά και υπήρχε σε πολλές ιστορικές κοινωνίες π.χ. η αξιοποίηση της γης από μεγάλους γαιοκτήμονες μέσω της εργασίας των δούλων (latifundiaτης αυτοκρατορικής Ρώμης), οι φυτείες στον Αμερικάνικο νότο κλπ.

Στο βασικότερο στοιχείο του καπιταλισμού, δηλαδή στον συνεχή μετασχηματισμό της παραγωγικής διαδικασίας εν όψει της αύξησης του προϊόντος σε συνδυασμό με τον περιορισμό του κόστους, στηρίζεται και το μοντέλο του σύγχρονου σωφρονιστικού συστήματος.

Ώρα για μπίζνες!

Ο κύριος Τιερί Μπρετόν αποτελεί το ιδανικό υβρίδιο Ευρωπαίου επιχειρηματία και πολιτικού: είναι πρόεδρος ή μέλος της διοίκησης διεθνών τραπεζών, πολυεθνικών εταιριών, ομίλων τηλεπικοινωνιών και νέων τεχνολογιών, έχει διατελέσει για χρόνια και υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, ενώ σήμερα είναι κομισάριος Εσωτερικής Αγοράς της Ε.Ε. Πέραν αυτών, είναι και μπαϊλντισμένος από την κλεισούρα λόγω πανδημίας: «Όλοι θέλουμε να χαρούμε τις καλοκαιρινές διακοπές, ειδικά μετά την καραντίνα», είπε παρουσιάζοντας αυτήν την εβδομάδα το πλαίσιο κατευθυντήριων γραμμών της Κομισιόν για την υποτιθέμενη επιστροφή στην κανονικότητα, με το οποίο η ευρωκρατία σφυρίζει τη λήξη του συναγερμού. Προφανώς βαρέθηκε να μετρά τις εκατόμβες που καθημερινά εξακολουθούν να προστίθενται στις στατιστικές. Εξάλλου, ελπίζει κι αυτός ότι η ζέστη θα εξοντώσει τον ιό.

Καραϊσκάκης: «βωμολόχος» και «σεξιστής»!

Του Θύμιου Παπανικολάου

Σήμερα, όπως έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές, η παραχάραξη και επανεγγραφή της Ιστορίας αποτελεί στρατηγική επιλογή του διεθνούς κεφαλαίου, των μηχανισμών του και των ιδεολογικο-πολιτικών ιπποκόμων του.
Επίσης, από την πρώτη στιγμή είχαμε χαρακτηρίσει την Επιτροπή Αγγελοπούλου για το ΄21, «ομάδα κρούσης» των αποδομητών της ιστορίας μας και της προσαρμογής της στις μυθολογίες της Παγκοσμιοποίησης.Οι δόλιες επιδιώξεις της Επιτροπής Αγγελοπούλου
(επιδιώξεις παραχάραξης και αλλοίωσης του ΄21, σύμφωνα με την οπτική της διεθνούς μαφίας του χρήματος), εκδηλώθηκαν από την πρώτη στιγμή με:

α). Το σήμα των 200 χρόνων: Μια γελοιογραφία του ΄21! Ένα άχρωμο, άγευστο και «ανέραστο» κατασκεύασμα, «σκοτεινό», αποστειρωμένο από κάθε αγωνιστικό Πάθος, αφυδατωμένο από κάθε ιστορικό συμβολισμό και χυμό του ΄21…

β). Την «εξαφάνιση» της Μπουμπουλίνας!!!

γ). Την εμφάνιση των δικτατόρων στο πάνθεον των προσώπων που διακυβέρνησαν την χώρα

δ). (προσφάτως) Τον εύκολο χαρακτηρισμό του Καποδίστρια ως «δικτάτορα» (ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα που «εξαφανίζει» τις συνθήκες της εποχής, υπεραπλουστεύει ισοπεδωτικά την πραγματικότητα και κρίνει το ΤΟΤΕ με τα σημερινά στερεότυπα περί δικτατόρων).

Στατιστικές έρευνες έδειξαν...

Και το χειρότερο; 

Η Βουλή των Ελλήνων δεν θα έπρεπε να ανεχθεί την ανανέωση της θητείας του κ. Στουρνάρα

Ελληνικό προτεκτοράτο: Από τον κορωνοϊό στον τουρισμό και τούμπαλιν

Ανακοίνωση Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ) / Grexit.gr

Στην προηγούμενη ανακοίνωσή μας τονίζαμε πόσο επικίνδυνη είναι η πανδημία του κορωνοϊού, ιδιαίτερα όσον αφορά την ταχύτητα διασποράς και μετάδοσης, που την καθιστά στην ουσία την πρώτη πανδημία στην εποχή της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αλλά και τη μεγαλύτερη πανδημία στην ανθρωπινή Ιστορία. Και αυτό τόσο λόγω του επιθετικού είδους του ιού που προέκυψε στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποιητικής «ανάπτυξης» όσο και της ταχύτητας επέκτασής του, που οφείλεται βασικά στους θεσμούς των «ανοιχτών και ελεύθερων αγορών» της Παγκοσμιοποίησης, οι οποίοι συνετέλεσαν αποφασιστικά στην ταχύτητα διάδοσής του πρωτίστως βέβαια στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα –που έχουν ήδη καθιερώσει πολύ πυκνούς οικονομικούς δεσμούς με όλα τα υπόλοιπα κράτη για τη μαζική μετακίνηση εμπορευμάτων, εργασίας και κεφαλαίου, συνιστώντας τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης– και εν συνεχεία στην περιφέρεια της ΝΔΤ (Βραζιλία, Ινδία κ.λπ.), όπου σήμερα ο κορωνοϊός θερίζει…

Παραιτήθηκε η Μ. Ευθυμίου από την Επιτροπή 2021 λόγω «ουδετεροπατρίας» του εορτασμού

Παραιτήθηκε η διακεκριμένη Ιστορικός Μαρία Ευθυμίου από την Επιτροπή 2021 της Γ.Αγγελοπούλου, σύμφωνα με πρωτοσέλιδο, σημερινό, δημοσίευμά της εφημερίδας «Εστία».

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας η κα Ευθυμίου αποχώρησε από την επιτροπή μέσω ευγενικής επιστολής της προς την κα Αγγελοπούλου, αμέσως μετά τις αμφιλεγόμενες αναρτήσεις του Αριστείδη Χατζή για τον Ιωάννη Καποδίστρια που ξεσήκωσαν σάλο.

Να σημειωθεί ότι η παραίτηση της κας Ευθυμίου έγινε πριν τις χθεσινές αντιδράσεις που προκάλεσε νεώτερο κείμενο του κ. Αριστείδη Χατζή για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη -που κρίθηκε από αρκετούς ως προσβλητικό για τον Ήρωα της Επανάστασης. με αποτέλεσμα η επιτροπή να το αποσύρει άρον – άρον.

Σημειώνεται, πως η Μαρία Ευθυμίου είναι ένα πρόσωπο υψηλού κύρους, το όνομα της οποίας, μάλιστα, είχε ακουστεί μεταξύ εκείνων που σκεφτόταν προ μηνών ο πρωθυπουργός ως πιθανή υποψήφια για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Η εφημερίδα αναφέρει πως βασικοί λόγοι που ώθησαν την κα Ευθυμίου στην απόφασή της αυτή είναι η τάση ουδετεροπατρίας που διακατέχει τον εορτασμό -δεν νοείται να εορτάζεται η γέννηση ενός Έθνους χωρίς να υπάρχει η σημαία στο επίσημο έμβλημά του- και ο αποχρωματισμός της Ελληνικής Ιστορίας που επέλεξε η Επιτροπή.

Νεο-αποικιοκρατία: Μια υπενθύμιση

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Δρ. Θεολογίας

Διδάσκοντα στην Ανώτερη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας

25 Μαΐου, η «Μέρα της Αφρικής».

Η ιδέα της καθιέρωσής της, ως Ημέρας της Αφρικανικής Ελευθερίας αρχικά, έχει τις ρίζες της στην πρώτη διάσκεψη ανεξάρτητων αφρικανικών κρατών το 1958, στην Γκάνα.

Αποτινάζοντας την αποικιοκρατία, οι λαοί της περιοχής είχαν συγκροτήσει το κράτος της Γκάνα μόλις την προηγούμενη χρονιά (1957), υπό την ηγεσία του Κουάμε Νκρούμαχ. Ενδεικτικά: Η Κένυα, το Κονγκό, η Νιγηρία, το Καμερούν ιδρύθηκαν ως ελεύθερα κράτη έξι χρόνια αργότερα.

Οραματιστής και μεγάλος σε όλα του –και στις αντιφάσεις του– ο Νκρούμαχ (Kwame Nkrumah, 1909-1972) αγωνίστηκε κατά της αποικιοκρατίας σε κάθε της μορφή. Αυτός καθιέρωσε τον πολύτιμο όρο «νεο-αποικιοκρατία», για να επισημάνει ότι η κατάρρευση της κλασσικής αποικιοκρατίας δεν σήμανε το τέλος της εκμετάλλευσης χωρών και λαών. Η αποικιοκρατία συνεχίζεται σε νέες και «έξυπνες» μορφές, με την μεθόδευση οικονομικής υποτέλειας υπό την επίφαση ελεύθερου πολιτικού βίου. Στο ιστορικό πλέον βιβλίο του, «Νεο-αποικιοκρατία. Το τελευταίο στάδιο του ιμπεριαλισμού» (1965), ο Νκρούμαχ είχε επιχειρηματολογήσει για την ιδιαίτερη επικινδυνότητα της νέας επιβολής*. Τα πράγματα έκτοτε αλλάζουν ραγδαία σε όλο τον κόσμο, μα οι επισημάνσεις του για τους νέους τρόπους της απανθρωπιάς**, είναι εντελώς επίκαιρες, επικαιρότατες.

Το μεγάλο άλμα του κατασκοπευτικού καπιταλισμού

Η πανδημία επιταχύνει την τηλεργασία και την παρακολούθηση, θρέφοντας το αναδυόμενο στρατιωτικό- ψηφιακό σύμπλεγμα

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Το τελευταίο μου βιβλίο Άνθρωποι και Ρομπότ: Οι προκλήσεις της τεχνητής νοημοσύνης (Λιβάνης, 2020) είχε την ατυχία να κυκλοφορήσει μόλις τρεις εβδομάδες πριν από το lockdown. Θέλω να  πιστεύω, όμως, ότι τα θέματα που θίγει (τηλεργασία, αυτοματοποίηση, καπιταλισμός της πλατφόρμας, τεχνητή νοημοσύνη στην Ιατρική, γενικευμένη παρακολούθηση, σύγκρουση ΗΠΑ- Κίνας στο πεδίο των νέων τεχνολογιών κ.α.) είναι ακόμη περισσότερο επίκαιρα σήμερα από την προ- κορωνοϊού εποχή. Όπως συνέβη σε άλλους τομείς της οικονομίας, της γεωπολιτικής και του πολιτισμού, η πανδημία δεν δημιούργησε μια νέα πραγματικότητα εκ του μηδενός, αλλά έδρασε ως ισχυρός επιταχυντής τάσεων ιστορικών διαστάσεων, οι οποίες ήδη βρίσκονταν σε εξέλιξη.

Καθώς τα περιοριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας βύθιζαν την παγκόσμια οικονομία σε μια τρομερή ύφεση, με απότομη εκτίναξη της ανεργίας και της φτώχειας, οι γίγαντες του κυβερνοχώρου όχι μόνο δεν υφίσταντο ζημιές, αλλά αποκόμιζαν εντυπωσιακά οφέλη, σε χρήμα και ισχύ. Ο Τζεφ Μπέζος, αφεντικό της Amazon και πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο ήδη προ κορωνοϊού, είδε την προσωπική του περιουσία να αυξάνεται κατά 24 δισ (δισ!) δολάρια στους δύο πρώτους μήνες της καραντίνας. Κυρίαρχη στο διαδικτυακό εμπόριο (μαζί με την κινεζική Alibaba), η Amazon διόγκωσε θεαματικά τον τζίρο της στις συνθήκες του Μεγάλου Εγκλεισμού, σε σημείο που, για να καλύψει την αυξημένη ζήτηση, προσέλαβε 178.000 εργάτες τη στιγμή που στην Αμερική και σε διεθνή κλίμακα οι θέσεις εργασίας αποδεκατίζονταν κατά δεκάδες εκατομμυρίων[1].

Κούλη αποτελείωσέ μας

Τί συζήτησαν Αλέξης Τσίπρας και Βαρδής Βαρδινογιάννης;

Του Αντώνη Κοκορίκου

Τι μπορεί να συζητάει ο Αλέξης Τσίπρας με τον Βαρδή Βαρδινογιάννη; Κατ' αρχήν δεν είναι κακό ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συζητάει με ένα μεγάλο επιχειρηματία, με ισχυρές διεθνείς διασυνδέσεις. Ιδίως όταν αυτός υπήρξε αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και είχε διωχθεί από τη Χούντα. Είχε εκτοπιστεί από τους πρώτους στην Αμοργό, αφήνοντας τα μικρά παιδιά του και τη νεαρή του σύζυγο Μαριάννα, μόνους στην Αθήνα.

Οι πολιτικοί πρέπει να συζητάνε για την οικονομία, το πετρέλαιο, την εμπορική ναυτιλία, αλλά και για τα εθνικά θέματα. Και βέβαια για τα Μίντια στην Ελλάδα, αφού, εκτός των άλλων, ο όμιλος Βαρδινογιάννη είναι και ιδιοκτήτης δύο μεγάλων κατεστημένων καναλιών. Αλλά και ο Βαρδής Βαρδινογιάννης έχει λόγο και συμφέρον να συναντάται με τον εκάστοτε πρωθυπουργό και αρχηγό της αντιπολίτευσης γιατί το μέγεθος του επιχειρηματικού του ομίλου και το μέγεθος της πολιτικής του επιρροής, υπαγορεύει ότι πρέπει να συνεργάζεται με τους θεσμικούς παράγοντες.

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι των πολιτών οφείλουν να εξασφαλίσουν ότι τέτοιου μεγέθους επιχειρηματίες δεν θα χρησιμοποιήσουν τη δύναμη που διαθέτουν για ιδιοτελείς σκοπούς. Κυρίως, δεν θα χρησιμοποιήσουν τα μέσα ενημέρωσης που κατέχουν για να διαπλακούν με το πολιτικό σύστημα και κατ' αυτόν τον τρόπο να νοθεύσουν τη δημοκρατία.

Ποιούς και γιατί ενοχλεί ο Καποδίστριας

Του Κωνσταντίνου Χολέβα – Πολιτικός Επιστήμων

Η προσπάθεια να αποδομηθεί η προσωπικότητα και το έργο του πρώτου Κυβερνήτη (1828-1831) Ιωάννη Καποδίστρια δεν έληξε. Θα συνεχισθεί εν όψει των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Ποιοι έχουν λόγους να ενοχλούνται από την πανεθνική – μέχρι σήμερα- αποδοχή του μεγάλου διπλωμάτη και πολιτικού;

Πρώτον. Ο Καποδίστριας ήταν ευλαβής και συνειδητός Χριστιανός Ορθόδοξος. Αποστομώνει με τα κείμενά του τους οπαδούς του ουδετερόθρησκου κράτους. Αποδεχόταν ότι θεμέλιο της ταυτότητας του Νέου Ελληνισμού είναι η Ορθοδοξία. Τα κείμενά του διαψεύδουν εκείνους που υποστηρίζουν ότι η Ελληνική Επανάσταση ήταν γνήσιο αντίγραφο της Γαλλικής Επαναστάσεως του 1789. Οι Γάλλοι επαναστάτες- για δικούς τους λόγους- εστράφησαν κατά του Ρωμαιοκαθολικού Κλήρου και κατήργησαν επί 10 χρόνια το Χριστιανικό Ημερολόγιο. Ο Καποδίστριας με την προσωπικότητά του, το έργο του, ακόμη και με την ώρα της δολοφονίας του (το πρωί καθώς πήγαινε στην εκκλησία) αποδεικνύει ότι το 1821 ήταν αποτέλεσμα της Ορθόδοξης Πίστης των Ελλήνων και της θυσίας των Νεομαρτύρων.

Ποια στερεότυπα κατέρρευσαν;

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

«Πόσα στερεότυπα δεν κατέρρευσαν αυτούς τους μήνες; Ο Έλληνας, που κάποιοι έλεγαν ότι σκέφτεται ατομικά, έγινε συνειδητό μέρος μιας συλλογικής προσπάθειας. Και το κράτος, που συχνά προκαλούσε εύλογα παράπονα, όταν χρειάστηκε έγινε ασπίδα προστασίας μας». Τάδε έφη Κυρ. Μητσοτάκης, στο νιοστό μαγνητοσκοπημένο μήνυμα της πανδημικής μας εποχής.

Παρότι κι αυτή η ατάκα είναι ήδη ένα κανονικό στερεότυπο, οφείλω να αναγνωρίσω ότι οι σεναριογράφοι, λογογράφοι, αγιογράφοι, επικοινωνιολόγοι και διαφημιστές του Μαξίμου έχουν επιτύχει ένα μικρό θαύμα: να μεταμορφώσουν τον κυβερνητικό θίασο από το αλαζονικό, επιθετικό, αρπακτικό και αδίστακτο συνονθύλευμα του πρώτου μετεκλογικού εξαμήνου σε μια στοργική, τρυφερή, προστατευτική αγκαλιά για όλους. Πατερναλιστική, αυστηρή, αυταρχική, κατασταλτική, ακόμη και βίαιη όπου και όταν χρειάζεται, αλλά τελικά ευρύχωρη και ζεστή.

Αρνητικοί στον κορωνοϊό οι Τούρκοι στρατιώτες που βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος στον Έβρο

Του πιτσιρίκου

Δεν υπάρχει ανησυχία από την ελληνική κυβέρνηση για την κατάληψη 16 στρεμμάτων στον Έβρο από την Τουρκία, αφού οι Τούρκοι στρατιώτες υποβλήθηκαν σε τεστ και είναι όλοι αρνητικοί στον κορωνοϊό.

Οι Τούρκοι στρατιώτες πλένονται πολύ σχολαστικά, ενώ φορούν όλοι γάντια και μάσκες.

Οι Έλληνες στρατιώτες τηρούν ευλαβικά το social distancing και δεν πλησιάζουν τους Τούρκους, για να μην κολλήσουν καμιά αρρώστια.

Η ελληνική πλευρά προέβη σε έντονο διάβημα προς την Τουρκία, υποστηρίζοντας πως η Ελλάδα δεν θα δεχτεί Τούρκους τουρίστες πριν από τον Ιούλιο, οπότε οι Τούρκοι στρατιώτες θα πρέπει να αποχωρήσουν αμέσως και να επιστρέψουν τον Ιούλιο για διακοπές στο Καστελόριζο.

Αν οι Τούρκοι δεν αποχωρήσουν, δεν θα πάρουν το επίδομα των 800 ευρώ, ενώ θα τους επιβληθεί πρόστιμο 600 ευρώ -το πρόστιμο είναι ενισχυμένο εξαιτίας της Γενοκτονίας των Ποντίων- και δεν θα αγοράζουν τις σόδες με 13% αλλά με 24%.

Οπωσδήποτε, η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης είναι πολύ σκληρή αλλά οι Τούρκοι μόνο έτσι καταλαβαίνουν.

Με το φόβο δεν γίνεται δουλειά

Του Γιάννη Μακρυγιάννη

Ο φόβος ήταν ο κύριος λόγος που τη γλιτώσαμε – ως τα τώρα – από την επέλαση του κορωνοϊού στην Ευρώπη και τον κόσμο όλο βέβαια. Ήταν οι εφιαλτικές απώλειες ζωών στην Ιταλία στις αρχές Μαρτίου, που έκανε την κυβέρνηση να πάει γρήγορα σε περιοριστικά μέτρα «κοινωνικής απομόνωσης» και φυσικά τους Έλληνες να τα εφαρμόσουν αμέσως και χωρίς την παροιμιώδη απειθαρχία, όπως αυτή έχει «καταχωρηθεί» στα εθνικά μας χαρακτηριστικά.

Ο φόβος είναι φύλακας και αναγκαίος σε πολλές περιπτώσεις και σίγουρα αυτό αποδείχθηκε και στην παρούσα δοκιμασία. Σε μία χώρα μάλιστα, όπως η Ελλάδα, που η συνειδητοποίηση, η εθελοντική προσφορά, η υπέρβαση του εγώ για το συλλογικό καλό, είναι σπάνια φαινόμενα, ο φόβος μοιάζει να λειτουργεί περισσότερο από κάθε άλλο. Ήταν ο φόβος και όχι η «ατομική ατομική», που κίνησε τα πράγματα και ο ιός περιορίστηκε σε σχέση με άλλες χώρες – το ξαναλέμε: τουλάχιστον μέχρι τα τώρα! Ήταν ο φόβος που έκανε τους Έλληνες να ξεχάσουν και συνήθειες και φίλους και χωριά!

Σιωπή στα ΜΜΕ για τον Έβρο, χαμός στα social media

ε ιδιαίτερα επικριτική και σαρκαστική διάθεση υποδέχθηκαν τα κοινωνικά δίκτυα τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο θέμα της κατάληψης ελληνικών εδαφών στον Έβρο. Το ζήτημα απασχολεί πλέον αρκετά δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου ενώ ιδιαίτερες επικρίσεις δέχονται το φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ που επιχειρούν να υποβαθμίσουν το θέμα καθώς η είδηση βρίσκεται αρκετά "χαμηλά" και με αναφορές στο τυπικό διάβημα του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών αντί για το γεγονός της κατάληψης ελληνικών εδαφών από τουρκικές δυνάμεις. 

Χίλιες λέξεις...

Βρετανική “THE SUN” : Τούρκοι κατέλαβαν μικρό τμήμα ελληνικού εδάφους στον Έβρο! Νίκος Δένδιας: “Μιλάμε για λίγες δεκάδες μέτρα! Η Ελλάδα δεν θέλει να δημιουργεί εντάσεις με συμμάχους της … για λίγα μέτρα!!!”

Σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας “THE SUN” “THE SUN” Τούρκοι στρατοχωροφύλακες συνοδευόμενοι από Ειδικές Δυνάμεις, εισέβαλαν και έκαναν κατάληψη σε ένα μικρό κομμάτι ξηράς στα σύνορα με την Ελλάδα στον Έβρο, το οποίο “τεχνικά” ανήκει στην Ελλάδα και αποτελεί τμήμα της ελληνικής επικράτειας. Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ – με χθεσινή ημερομηνία, αλλά με ανανέωση σήμερα 22/5 – περίπου 35 Τούρκοι στρατιώτες εισέβαλαν σε νησίδα στην ανατολική πλευρά του ποταμού, που το χειμώνα πλημμυρίζει, ενώ την άνοιξη και το καλοκαίρι με την πτώση της στάθμης επανεμφανίζεται και έστησαν ένα μικρό αντίσκηνο ενώ ανήρτησαν και μια μικρή Τουρκική σημαία.

Σύμφωνα με ελληνικές πηγές, παρά τις ειδοποιήσεις της ελληνικής πλευράς να αποχωρήσουν, παραμένουν ενώ απέρριψαν το ελληνικό αίτημα. Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα η κατάληψη αυτή ελληνικού εδάφους, αποτελεί ένα πρώτο βήμα αντίδρασης της Τουρκίας στην μελέτη του Ελληνικού στρατού για επέκταση του φράχτη για την ανάσχεση των προσφυγικών ροών στον Έβρο, σε αυτό το τμήμα του ποταμού έκτασης περίπου 1,6 εκταρίων ( 16 στρέμματα).

Με την ψυχή στα δόντια - Αγωνία για το βάθος της ύφεσης και το εύρος των συνεπειών σε οικονομία και εργασία

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Αγκομαχώντας θα πάει η χώρα μέχρι τον πρώτο μεγάλο απολογισμό των συνεπειών της πολλαπλής κρίσης που προκάλεσαν ο κορωνοϊός και η πανδημία της Covid-19. Αυτός ο απολογισμός θα γίνει τον Σεπτέμβριο, καθώς τότε:

● Οι επαγγελματίες, οι έμποροι και οι επιχειρηματίες του τουρισμού –και όχι μόνο– θα κάνουν το πρώτο «ταμείο» για να δουν αν εξακολουθούν να κινούνται εντός του ορίου της βιωσιμότητας.

● Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι επισφαλείς και όσοι άλλοι έχουν υποστεί τις άγριες συνέπειες της οικονομικής καθίζησης θα μπορούν να εκτιμήσουν με περισσότερη βεβαιότητα ποια θα είναι η τύχης τους το επόμενο διάστημα.

● Η κυβέρνηση θα έχει μετρήσει τις αντοχές του δημόσιου ταμείου και θα μπορεί να αξιολογήσει κατά πόσον είναι σε θέση να συγκρατήσει την ύφεση σε κάπως διαχειρίσιμο επίπεδο.

● Θα είναι σε όλους προφανές εάν η χώρα –όπως και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές– θα είναι σε θέση να επιχειρήσει το άλμα προς τα πάνω ή θα κινδυνεύει με νέα καθίζηση, η οποία θα επεκταθεί χρονικά και σε ένα μέρος του 2021.

● Θα είναι δυνατή μια στοιχειώδης αξιολόγηση των δυνατοτήτων που έχει η χώρα να διαχειριστεί το επόμενο –θεωρούμενο ως βέβαιο– δεύτερο κύμα της πανδημίας.

Μαθητές δύο ταχυτήτων

Από «χώρα των γκαρσονιών», «χώρα των ΜΚΟ»… H “εξουδετέρωση της πολιτικής αγανάκτησης “

Γιατί “οι ΜΚΟ ανθούν εκεί όπου η “κανονική” οικονομία μαραζώνει”;

Ποια η εμπειρία από “τα προγράμματα ενοικίασης σπιτιών σε αιτούντες άσυλο που λειτουργούν διάφορες ΜΚΟ” στην Θεσσαλονίκη; Τι σημαίνει “η αυτονόμηση των ΜΚΟ από τοπικές κοινωνίες”; 

Πως ερμηνεύεται η άποψη για “ιδεολογική επιρροή, πολιτική ισχύ,και οικονομική δύναμη που είναι οι τρεις κυριότερες παράμετροι της “soft power” που διαχειρίζεται ο εργαλειοποιημένος ανθρωπισμός”; 

Γιατί η Αρουράντι Ρόι, συγγραφέας και μέλος οργανώσεων εναντίον της παγκοσμιοποίησης διατύπωνε το 2004 την άποψη για “ΜΚΟ-ποίηση ”της αντίστασης” και για “εξουδετέρωση της πολιτικής αγανάκτησης ” από την δράση ΜΚΟ;

Σ’αυτά και άλλα ερωτήματα επικεντρώθηκε η παρέμβαση (Ηχητικό ΕΔΩ) του Γιώργου Ρακκά πολιτικού επιστήμονα και δημοτικού συμβούλου της παράταξης “Μένουμε Θεσσαλονίκη” στην εκπομπή “ό,τι πεις εσύ” (Γιώργος Γκόντζος), στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων.

Ακολουθεί σχετικό άρθρο του για την ιστοσελίδα του δημοτικού ραδιοφώνου Ιωαννίνων

Από «χώρα των γκαρσονιών», «χώρα των ΜΚΟ» (*)

Του Γιώργου Ρακκά[1]

Η «πολιτική της συμπόνοιας» δεν διαθέτει μόνο ‘κήρυκες’, ιδεολογικούς και μηντιακούς θεράποντες, αλλά συντηρεί μια ολόκληρη οικονομία, εκείνη των ανθρωπιστικών οργανώσεων. Κάποτε, τις δεκαετίες του 1970, ίσως και του 1980, θα ήταν εντελώς άδικο το να αποκαλέσει κανείς τις ΜΚΟ ως «αγορά του ανθρωπισμού». Το πνεύμα του εθελοντισμού και της προσφοράς ήταν κυρίαρχο σε αυτές –η δε επαγγελματοποίησή τους φάνταζε ένα μικρό, μακρινό σύννεφο μόνο σε έναν κατά τα άλλα φωτεινό ουρανό.