Μας προετοιμάζουν

ΟΠΕΚΕΠΕ ΟΠΕΚΕΠΕ τι λέτε ρε.. τί λέτε ρε - Νίκος Καλογερόπουλος

Υπόθεση Λεονάρντο Μπερτουλάτσι: Ένα «δώρο» του Μιλέι στη Μελόνι από «το παρελθόν που δεν περνάει»

Μια ιστορία που υπενθυμίζει ότι τα αδικήματα αμφισβήτησης του κρατικού μονοπωλίου στην άσκηση βίας παραμένουν εσαεί απαράγραπτα.

Του Λεωνίδα Βλάσση

Την Τρίτη 1η Ιουλίου, μετά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Αργεντινής, με την οποία απέρριψε την έφεση κατά της έκδοσής του, ο 75χρονος Λεονάρντο Μπερτουλάτσι, 45 χρόνια μετά τη φυγή του από την Ιταλία, συνελήφθη στο Μπουένος Άιρες. Μεταφέρθηκε σε κέντρο κράτησης, εν αναμονή της απέλασής του για την έκτιση της ποινής κράτησης, στην οποία έχει καταδικαστεί για αδικήματα σχετιζόμενα με τη συμμετοχή του, τη δεκαετία του 1970, στη δράση της ένοπλης κομμουνιστικής οργάνωσης Ερυθρές Ταξιαρχίες (Brigate Rosse), των οποίων και υπήρξε μέλος στην πόλη της Γένοβας.

Εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, από τις 29 του περασμένου Αυγούστου, ο ηλικιωμένος Ιταλός βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό στο σπίτι του στην αργεντίνικη πρωτεύουσα, μετά την ανάκληση του πολιτικού ασύλου που του είχε χορηγηθεί το 2004, έπειτα από απόφαση του ομοσπονδιακού δικαστηρίου, επί της κεντροαριστερής κυβέρνησης Νέστορ Κίρχνερ, με την οποία του αναγνωριζόταν η ιδιότητα του πολιτικού πρόσφυγα, αφού είχε καταδικαστεί από την ιταλική δικαιοσύνη ερήμην, κάτι που δεν προβλέπεται δικονομικά στην Αργεντινή.

Σύμφωνα με δηλώσεις του συνηγόρου του, Ροδόλφου Γιανζόν, η σύλληψή του με σκοπό την άμεση μεταφορά του στην Ιταλία αποτελεί «σκάνδαλο και λαμβάνει χώρα ενώ είναι ακόμα ανοιχτή η έφεση ενάντια στην ανάκληση της ιδιότητας του πολιτικού πρόσφυγα από τις αρχές της κυβέρνησης του Χαβιέρ Μιλέι». Ο έμπειρος Αργεντινός δικηγόρος υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανακοίνωσε επίσης την πρόθεσή του να κινηθεί νομικά για την υπόθεση και σε διεθνή επίπεδο. Παράλληλα τόνισε πως πρόκειται για μια ανάκληση που, για να έχει νομική ισχύ μετά την απόρριψη της έφεσης, πρέπει πρώτα να επικυρωθεί από τις δικαστικές αρχές.  

Μαρία Καρυστιανού

Ζούμε σε μια χώρα που η Ειρήνη Μουρτζίκου έδωσε από πέντε συνεντεύξεις σε όλα τα κανάλια και η Μαρία Καρυστιανού ούτε μία...

Το PKK παραδίδει τα όπλα

Σοκ…

«Το δουλεμπόριο»- Η αλήθεια για το μεταναστευτικό όπως την γράφει ο Στάθης Σταυρόπουλος

Του Στάθη Σταυρόπουλου

Το προσφυγικό είναι ένα πρόβλημα που δεν λύνεται. Και δεν θα λυθεί μέσα στο πλαίσιο του κυρίαρχου γεωπολιτικού συστήματος, ούτε στο πλαίσιο του υπάρχοντος κοινωνικοπολιτικού συστήματος επίσης.

Πρώτον: η Δύση εξαπολύει πολέμους, διασπείρει τη φτώχεια κι εξάγει «Δημοκρατία», με αποτέλεσμα να δημιουργεί συνεχώς προσφυγικά κύματα (και από εμπόλεμες χώρες, και από απλώς φτωχές).

Δεύτερον: τερατώδεις μηχανισμοί στη Δύση βγάζουν δισεκατομμύρια και από την διακίνηση (το δουλεμπόριο) και από την εκμετάλλευση των προσφύγων ως άλλων σκλάβων στην παραγωγή ( βιομηχανική και αγροτική καταστρέφοντας ταυτοχρόνως τα εργασιακά δικαιώματα των εγχώριων εργατών και εργαζόμενων.

Μέσω των ΜΚΟ όχι μόνον διακινούνται δισεκατομμύρια για την υποδοχή και διαχείριση προσφύγων, αλλά ξεπλένονται διεσεκατομμύρια και δισεκατομμύρια μαύρου χρήματος.

Τρίτον: μέσα στους πρόσφυγες παρεισφρύουν βαλτοί ,πράκτορες, φανατικοί, ισλαμιστές και κάθε άλλης καρυδιάς καρύδι, οι οποίοι συντηρούν στις χώρες υποδοχής τον «πόλεμο των πολιτισμών». Με τον οποίον οι άρχουσες τάξεις διαχειρίζονται τους γηγενείς πληθυσμούς στην κατεύθυνση του φόβου, της εξαθλίωσης και της χειραγώγησης. Και του αυταρχισμού.

Οι αμοιβές των Ελλήνων εργαζομένων τελευταίες σε όλη την ΕΕ

Ήρθαν τα νέα ντροπιαστικά δεδομένα απ' τη Eurostat: Η Ελλάδα πάλι τελευταία σε αμοιβές εργαζομένων προς ΑΕΠ το 2024, με τη μεγαλύτερη μείωση στην Ευρώπη την τελευταία τετραετία (-4 μονάδες του ΑΕΠ). Την τελευταία τετραετία, το ελληνικό ΑΕΠ έχει αυξηθεί κατά 7787€ ανά εργαζόμενο ενώ οι μισθοί προς ΑΕΠ έχουν μειωθεί 8110€ ανά εργαζόμενο!!!

Η Ελλάδα το 2024 είναι τελευταία στην ΕΕ σε #μισθούς ως προς ΑΕΠ με τους μισθούς να ανέρχονται μόλις στο 35% του ΑΕΠ, 13 μονάδες του ΑΕΠ χαμηλότερα από τον ΜΟ της ΕΕ (47,9%). Οι εργαζόμενοι στην #Ελλάδα δηλαδή παίρνουν 26 δις λιγότερα από τον ΜΟ της #ΕΕ που αντιστοιχούν σε 6012 ευρώ τον χρόνο στον κάθε απασχολούμενο (4,384 εκατομμύρια) ή 501 ευρώ λιγότερα τον μήνα από τον μέσο Ευρωπαίο.

Που πήγε η αύξηση του ΑΕΠ από το 2020 στο 2024? Το ΑΕΠ της Ελλάδας από το 2020 έχει αυξηθεί 34 δις (δηλαδή 7787€ το έτος ή 648€ τον μήνα ανά #εργαζόμενο) και οι μισθοί ως προς ΑΕΠ έχουν μειωθεί κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ (η μεγαλύτερη μείωση στην Ευρώπη), δηλαδή κατά 8.110 ευρώ ετησίως ή 675€ τον μήνα (!) : Μισθοί προς ΑΕΠ 2020:39% Μισθοί προς ΑΕΠ 2024:35%

Πόσα από τα λαμόγια του ΟΠΕΚΕΠΕ ψήφισαν ΝΑΙ πριν δέκα χρόνια;

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Κατά πάσα πιθανότητα όλα. Όλες μα όλες οι λέρες που οργάνωναν τις υπεξαιρέσεις, μηδεμιάς εξαιρουμένης. Μία μία οι λέρες, που με τις πλάτες του Μαξίμου έκλεβαν τις επιδοτήσεις, δέκα χρόνια πριν, έδιναν τον υπέρ πάντων αγώνα για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ. Διότι άμα δεν έμενε η Ελλάδα στο ευρώ, πώς θα μπορούσαν αυτές οι λέρες να κάθονται στις Καγιέν και στις Μερσέντες και οι λογαριασμοί τους να φουσκώνουν; Χωρίς να κοπιάζουν, χωρίς να δουλεύουν, χωρίς να αγχώνονται.

Αν η Ελλάδα ερχόταν σε ρήξη με την Ευρωζώνη, οι λέρες θα έπρεπε να δουλέψουν για να ζήσουν. Ενώ αν επικρατούσε το ΝΑΙ ή αν το ΟΧΙ ο Τσίπρας το μετέτρεπε σε ΝΑΙ (όπως και τελικά έγινε), οι λέρες θα μπορούσαν να ζουν από επιδοτήσεις, ΕΣΠΑ, δημόσιες συμβάσεις, ευρωπαϊκά προγράμματα.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι διάφορες λέρες που πρωταγωνιστούν στο σκάνδαλο έχουν διακομματική προέλευση. Αγροτοπατέρας του ΠΑΣΟΚ ο ένας, κομματάρχης της ΝΔ ο άλλος, αλλά σε κάθε περίπτωση υπήρξαν σημαίνοντα στελέχη του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Αντι-ΣΥΡΙΖΑ με την έννοια της χολερικής επίθεσης στο δημοψήφισμα και στο ΟΧΙ.

Μία μία οι λέρες που έκλεβαν εκατομμύρια από τον ΟΠΕΚΕΠΕ με τις ευλογίες Μητσοτάκη και την ενορχήστρωση Βορίδη – Αυγενάκη, προτού βάψουν την Κρήτη μπλε το 2019 και το 2023, έδιναν ιερό αγώνα υπέρ του ΝΑΙ τον Ιούλιο του 2015.

Μελέτης Μελετόπουλος : Η Κίνηση των 91 και τα σενάρια για Σαμαρά- Καραμανλή

 

Ο Μελέτης Μελετόπουλος, μιλάει στον 98.4 με αφορμή την Διακήρυξη των 91 και τα σενάρια που θέλουν αυτή την πρωτοβουλία, να απευθύνεται προς τους Αντώνη Σαμαρά- Κώστα Καραμανλή ώστε να μπουν μπροστά για να ανοίξει ο δρόμος για ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού της χώρας, το οποίο όπως λέει, όπως είναι σήμερα η χώρα, βρίσκεται σε οριακή κατάσταση αποσύνθεσης.

Η Ελλάδα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ success story

Ιστορικό βίντεο με τον Οτσαλάν να καλεί σε παράδοση όπλων τους Κούρδους και στροφή στη νόμιμη δράση

O Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), εμφανίστηκε σε βίντεο την Τετάρτη, για να δηλώσει ότι ο ένοπλος αγώνας εναντίον της Τουρκίας έχει τελειώσει. Ο ίδιος ήταν μπροστά στην κάμερα μαζί με άλλα 6 φυλακισμένα στελέχη του PKK, ενώ το κείμενο πρέπει να ήταν προσυμφωνημένο με την τουρκική κυβέρνηση, που τον κρατά φυλακισμένο στο Ιμραλί, εδώ και 26 χρόνια.

Μέρες Ιουλίου 2015 Τι λέγεται, τι έγινε, πού βρισκόμαστε 10 χρόνια μετά

Του Ρούντι Ρινάλντι

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 σημάδεψε την Ελλάδα σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή. Για μια βδομάδα σχεδόν, από την αναγγελία της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος έως μία μέρα μετά από αυτό, έγινε ένας «σεισμός» στη χώρα. Η νύκτα της 5ης Ιουλίου προς 6η Ιουλίου και όσα έγιναν μέχρι το μεσημέρι της 6ης Ιουλίου με τη σύνοδο των αρχηγών των κομμάτων, ακόμα απασχολούν. Πολλά δεν έχουν διευκρινιστεί, ενώ συσκοτίζονται ουσιώδη ζητήματα. Καθώς συμπληρώνονται 10 χρόνια από τότε, γράφονται πολλά. Ο Τσίπρας ζητά να δημοσιοποιηθούν τα πρακτικά της συνόδου αρχηγών, η Μέρκελ επισκέπτεται την Αθήνα και «θυμάται» πόσο δύσκολες στιγμές πέρασε κι αυτή κ.ο.κ. Υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον για το ζήτημα…

Τι λέγεται για εκείνες τις μέρες

Η κυρίαρχη (αστική) άποψη είναι ότι εκείνες τις μέρες η χώρα έφτασε στον γκρεμό, αλλά ευτυχώς σώθηκε την ύστατη στιγμή χάρη στην ψύχραιμη στάση ορισμένων διεθνών δυνάμεων (Μέρκελ-Ομπάμα-Ολάντ) που δεν ήθελαν να εκδιωχθεί η Ελλάδα από την Ε.Ε. Βοήθησε επίσης, λένε, η αποφασιστική στάση των «Μένουμε-Ευρώπη» κομμάτων και παραγόντων (κόμματα που υποστήριξαν το «Ναι», συν Στουρνάρας και Σία), όπως και η «στροφή» ή «κωλοτούμπα» του Τσίπρα. Αυτός, λένε, μάλλον κατάλαβε ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή και αποδέχθηκε όλους τους όρους που τέθηκαν τελεσιγραφικά το βράδυ της 5ης Ιουλίου, επικυρώθηκαν δε την επομένη στη σύνοδο των αρχηγών. Έτσι λίγες μέρες μετά υπέγραψε τη συμφωνία με την Κομισιόν, ενώ στις 14 Αυγούστου υπερψηφίστηκε το 3ο μνημόνιο από 222 βουλευτές (Υπενθύμιση: Τη συμφωνία, εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, υπερψήφισαν η Ν.Δ., το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ. Κατά ψήφισαν 64 βουλευτές, και 11 «παρών». 43 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισαν).

Η επικέντρωση στην υποτιθέμενη «κωλοτούμπα» του 2015 δεν επιτρέπει ούτε την πραγματική αποτίμηση ούτε την ουσιαστική κριτική

Του Παναγώτη Σωτήρη

Τα πρακτικά της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών επιτρέπουν πολύ πιο σοβαρή αποτίμηση των στρατηγικών ελλειμμάτων που είχε η τότε εκδοχή της Αριστεράς. Αρκεί να μην αναζητούμε «ευκολίες σκέψης».

Το in είχε μια μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία. Και την είχε κατά βάση γιατί υπήρχε μέχρι τώρα μια παράλογη άρνηση να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών παρότι δεν είναι απόρρητα και παρότι αναμφίβολα επιτρέπουν μια καλύτερη αποτίμηση γεγονότων, χωρίς στην πραγματικότητα να αποκαλύπτουν «μυστικά του κράτους».

Το δημοσίευμα ήταν πλήρες, είχε τις βασικές τοποθετήσεις και αποτύπωνε ακριβώς τι έγινε σε εκείνη τη σύσκεψη. Και με αυτό τον τρόπο εξυπηρετούσε μια βασικά αναγκαιότητα: να έχουμε όλα τα δεδομένα για να μπορούμε να κρίνουμε τι ακριβώς συνέβη τότε. Ο καθένας και η καθεμιά μπορούν να κάνουν την αποτίμησή τους.

Αυτό που υπογραμμίζει το συγκεκριμένο δημοσίευμα είναι αυτό που διαισθανόμασταν και τότε: η πολιτική γραμμή της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία ορίζοντα είχε ουσιαστικά τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές για μια λιτότητα και ένα Μνημόνιο με ημερομηνία λήξης.

Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν είχε ποτέ γραμμή ή τοποθέτηση για μια ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε αυτό αφορούσε την έξοδο από το ευρώ, είτε πολύ περισσότερο την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ούτε είχε γραμμή ποτέ για μονομερή στάση πληρωμών ή διαγραφή του χρέους, παρά μόνο για αναδιάρθρωση του χρέους ύστερα από διαπραγμάτευση με τους δανειστές.

Προφανώς και υπήρχαν εντός του ΣΥΡΙΖΑ, συμπεριλαμβανομένου του υπουργικού συμβουλίου, φωνές που υποστήριζαν ότι η έξοδος από τα μνημόνια απαιτούσε αυτού του είδους της ρήξη. Όμως, είχαν αποδεχτεί ήδη από το 2012 ότι η κυρίαρχη γραμμή του κόμματος, αυτή που εκπροσωπούσε ο Αλέξης Τσίπρας, δεν περιλάμβανε τη ρήξη.

Μια οικογένεια…

Σκέψεις για το ιστορικό ΟΧΙ στο Ευρωενωσιακό πραξικόπημα στην Ελλάδα το 2015 που είχε ταξικό πρόσημο!

Του Κωστή Μπασσογιάννη

Προσέξτε παρακαλώ αυτόν τον πίνακα:

Όχι δεν βροντοφώναξαν όλοι οι Έλληνες το ιστορικό ΟΧΙ στο Ευρωενωσιακό πραξικόπημα στην Ελλάδα το 2015 !

Στον πίνακα φαίνεται η ταξική κατανομή τής γνώμης, μεταξύ των υπόδουλων στα ξένα συμφέροντα αστών και των τσιρακιών τους από τη μια και τής μεγάλης μάζας τού εργαζόμενου λαού που υφίσταται την καταπίεση, την εκμετάλλευση, την αδικία και την λεηλασία από την άλλη.

Αυτού τού  λαού τις προσδοκίες και τη γενναιότητα, που σοφά έδωσε εντολή αγώνα  με τη μεγαλειώδη του άρνηση, το κόμμα τού ΣυΡιζΑ στάθηκε πολύ μικρό για να υπηρετήσει. Με την πάροδο όμως τού χρόνου, και μετά από την ψήφο παράτασης τής εντολής που του έδωσαν οι συγκλονισμένοι από την απίστευτη βία των ημερών Έλληνες, αποκαλύφθηκε ότι το κόμμα αυτό δεν είχε ούτε την παραμικρή ιδεολογική προϋπόθεση για να καταφέρει να προσφέρει ένα τέτοιο κοινωνικά και εθνικά απελευθερωτικό έργο. Γιατι βεβαίως μόνο ένα κόμμα εργατικό, σοσιαλιστικό κι επαναστατικό θα μπορούσε να έχει ελπίδες για ένα τέτοιο άθλο.

Έτσι, μετά από μια τετραετία υποταγής στην δικτατορία τής λεγόμενης τρόϊκας, μετά από μια κυβερνητική θητεία κατά τη διάρκεια τής οποίας ο ταξικός μετασχηματισμός   που θα έπρεπε σε μια αριστερά που υποτίθεται κυβέρνησε πρώτη φορά μετά από δεκαετίες αστικής κυριαρχίας υποκαταστήθηκε από μια ταπεινωτική διευθέτηση λεπτομερειών τής σύμβασης υποτέλειας με υπουργούς να ταπεινώνονται από υπαλληλίσκους των λεγόμενων "θεσμών" αλλά και κάποιες ανώδυνες για την κυρίαρχη τάξη και για τους ξένους δυνάστες μας προσπάθειες για πολιτικώς ορθές αλλαγές σχετικές με δικαιώματα που θα μπορούσαν να νομοθετηθούν και από μια δεξιά κυβέρνηση, τα λαϊκά στρώματα, δικαίως αισθάνθηκαν προδομένα. Γιατί τα ενέπαιξαν, τα χαντάκωσαν, τους πούλησαν πολύχρωμες σαπουνόφουσκες για υψηλή πολιτική και ελευθερίες ατομικού αυτοκαθορισμού για κοινωνικό μετασχηματισμό. 

Την περίοδο της ελληνικής κρίσης δεν υπήρχαν Γερμανοί «φιλέλληνες» και «ανθέλληνες». Υπήρχαν μόνο Γερμανοί που σκέφτονταν γερμανικά, κατά την αντίληψη των οποίων η χώρα μας έπρεπε να τιμωρηθεί

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη ενός εκδοτικού οίκου να διαφημίσει τη πραμάτεια του και μιας εφημερίδας να εκμεταλλευθεί επικοινωνιακά το γεγονός. Μόνο που η προχθεσινή, τάχα μου, «δημοσιογραφική ανάκριση» της κυρίας Μέρκελ, μέσα στην κατάμεστη από οπαδούς της (;) Λυρική Σκηνή, κατέληξε σε ένα χαμηλής αισθητικής πλυντήριο εντυπώσεων για τον ρόλο της στην κρίση του 2015. 

Ένα πλυντήριο που δουλεύει με εκκωφαντικό θόρυβο μέρες τώρα, πλαστογραφώντας τα γεγονότα γύρω από το περιβόητο δημοψήφισμα για το ευρώ και ρίχνοντας όλο το βάρος για τον ωμό εκβιασμό εις βάρος της Ελλάδας στον μακαρίτη τον Σόιμπλε, ο οποίος, από εκεί που είναι, μάλλον δυσκολεύεται να απαντήσει.

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, βέβαια, τα πράγματα δεν χωρούν ούτε παρερμηνείες ούτε εξωραϊσμούς ούτε απαλλαγή από ευθύνες. Την περίοδο της ελληνικής κρίσης δεν υπήρχαν Γερμανοί «φιλέλληνες» και «ανθέλληνες». Υπήρχαν μόνο Γερμανοί που σκέφτονταν γερμανικά, κατά την αντίληψη των οποίων η χώρα μας έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά, όπως τιμωρήθηκε η «αχάριστη» Ελλάδα του ’40 επειδή δεν υποδέχτηκε τους Γερμανούς ναζί με ροδοπέταλα.

Η επιχείρηση εξαγνισμού της πρώην καγκελαρίου, που δύο χρόνια πριν από την ελληνική κρίση του 2015 δήμευσε -στο πλαίσιο μιας άλλης τιμωρίας- τα χρήματα ανυποψίαστων Κύπριων καταθετών, είναι τόσο προκλητική, ώστε έχω την πεποίθηση πως θα αναγκάσει άλλους πρωταγωνιστές εκείνων των στιγμών να μιλήσουν για τον πραγματικό ρόλο της. Περιμένετε και θα δείτε… 

Το ερώτημα, όμως, που ανακύπτει αφορά περισσότερο τον ρόλο των εγχώριων κέντρων που επιδιώκουν να την ξεπλύνουν, παρότι η ίδια δεν βοήθησε ούτε χθες τον εαυτό της ώστε να καταστεί συμπαθέστερη στην πλειονότητα των Ελλήνων. Αρνήθηκε να ζητήσει συγγνώμη για τα πεπραγμένα της και με αναισθησία παχύδερμου ειρωνεύτηκε κατάμουτρα το ακροατήριό της, εκφράζοντας σε αποικιοκρατικό ύφος την απορία για το πώς οι ταλαίπωροι Έλληνες τα έβγαζαν πέρα με τα 60 ευρώ την ημέρα που έδιναν τα ΑΤΜ των τραπεζών, έπειτα από τη διακοπή της παροχής ρευστότητας που διατάχθηκε υπό τις ευλογίες της! Παρ’ όλα αυτά, η Μέρκελ χειροκροτήθηκε θερμά προχθές και από τους συνδρομητές της «Καθημερινής» και από ορισμένους πολιτικούς που κάθονταν στην πρώτη γραμμή της αίθουσας, φέρνοντας στον νου κάποιους συναδέλφους τους, της προκατοχικής περιόδου, οι οποίοι προσπαθούσαν να πείσουν τον Μεταξά να συνθηκολογήσει με το Βερολίνο γιατί… «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας»

Σχέδιο: «Λιγότερη Ελλάδα»

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Τι είναι μια Ελλάδα με ρημαγμένο σιδηρόδρομο; Τι είναι μια Ελλάδα με δημόσια περιουσία υποθηκευμένη για 99 χρόνια; Τι είναι μια Ελλάδα με αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή στον αναπνευστήρα των επιδοτήσεων; Τι είναι μια Ελλάδα με κομμένο τον ομφάλιο λώρο που τη συνέδεε διαχρονικά με τις ελληνικές και ορθόδοξες κοινότητες στη Μ. Ανατολή; Τι είναι μια Ελλάδα εγκλωβισμένη στα 6 ν.μ. χωρικών υδάτων, που χρειάζεται άδεια από την Τουρκία για οποιαδήποτε ενέργεια στο Αιγαίο; Τι είναι μια Ελλάδα με ανατιναγμένες εργασιακές σχέσεις, με ωράρια-λάστιχο στις γαλέρες της «βαριάς μας βιομηχανίας» και με τσαλαπατημένη την αξιοπρέπεια των ανθρώπων του μόχθου; Τι είναι μια Ελλάδα με ένα μεγάλο μέρος της νέας γενιάς στο εξωτερικό και ένα άλλο μεγάλο μέρος στον τόπο του, αλλά υπό διαρκή ασφυξία;

Δεν είναι ρητορικές οι ερωτήσεις. Ας αναλογιστούμε τι σημαίνει για όλους μας, εθνικά και κοινωνικά, συλλογικά και ατομικά, αυτή η συνθήκη απώλειας της ίδιας μας της χώρας. Δεν είναι οι «χρόνιες παθογένειες» που οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση. Το σχέδιο «Λιγότερη Ελλάδα» δοκιμάζεται (με όρους νεοαποικιακού πειράματος) και επιβάλλεται με επιτυχία εδώ και χρόνια. Ήταν 8 Φεβρουαρίου του 2005 όταν, κατά την ορκωμοσία ως ΠτΔ του Κ. Παπούλια, η τότε πρόεδρος της Βουλής Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη είχε αναφέρει και τα παρακάτω:

«Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μια 5ετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα κι ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν(!) χάριν της ειρήνης και της ευημερίας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά ίσως και να παραβιάζονται(!) από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων, και πάντως η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης».

10 χρόνια από το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ! «Μείναμε στο ευρώ αλλά ξεμείναμε από ευρώ» - Γιάνης Βαρουφάκης

Παγκόσμιες εταιρείες «κερδίζουν από τη γενοκτονία» στη Γάζα

Μια έκθεση της Francesca Albanese προς το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ την Πέμπτη επισημαίνει τη βαθιά εμπλοκή εταιρειών από όλο τον κόσμο στην υποστήριξη του Ισραήλ κατά τη διάρκεια της 21μηνης επίθεσης στη Γάζα.

«Ενώ η ζωή στη Γάζα εξαφανίζεται και η Δυτική Όχθη δέχεται κλιμακούμενες επιθέσεις, αυτή η έκθεση δείχνει γιατί η γενοκτονία του Ισραήλ συνεχίζεται: επειδή είναι επικερδής για πολλούς», αναφέρει η έκθεση.

Η έκθεση του ειδικού εισηγητή έχει τίτλο «Από την οικονομία της κατοχής στην οικονομία της γενοκτονίας» και εξετάζει τη διεθνή εταιρική εμπλοκή στην προμήθεια όπλων και βαρέων μηχανημάτων που χρησιμοποιούνται για την ισοπέδωση παλαιστινιακών συνοικιών στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, γεωργικές εταιρείες που πωλούν προϊόντα από παράνομους οικισμούς και επενδυτικές εταιρείες που βοηθούν στη χρηματοδότηση του πολέμου.

«Ενώ οι πολιτικοί ηγέτες και οι κυβερνήσεις αποφεύγουν τις υποχρεώσεις τους, πάρα πολλές εταιρικές οντότητες έχουν επωφεληθεί από την οικονομία του Ισραήλ, η οποία χαρακτηρίζεται από παράνομη κατοχή, απαρτχάιντ και τώρα, γενοκτονία», αναφέρει η έκθεση.

Εγκληματική οργάνωση

Φαγοπότι…

Νέο αντεργατικό νομοσχέδιο – τερατούργημα: «Διευθέτηση» της 13ωρης δουλειάς με τις ευλογίες της ΕΕ

Η οριστική ταφόπλακα στο 8ωρο και στον σταθερό χρόνο εργασίας μπαίνει με το νέο νομοσχέδιο που παρουσίασε το μεσημέρι της..

Η οριστική ταφόπλακα στο 8ωρο και στον σταθερό χρόνο εργασίας μπαίνει με το νέο νομοσχέδιο που παρουσίασε το μεσημέρι της Δευτέρας το υπουργείο Εργασίας καθώς προβλέπει μεταξύ άλλων την καθιέρωση των 13 ωρών δουλειάς σε έναν εργοδότη και την εργασία λάστιχο μέσω της διευθέτησης του χρόνου εργασίας σύμφωνα με τις ανάγκες της εργοδοσίας.

Και μετά από όλα αυτά μόνο ειρωνική μπορεί να χαρακτηριστεί η φράση της υπουργού Ν. Κεραμέως ότι το νομοσχέδιο προβλέπει «πιο δίκαιη αγορά εργασίας για τους εργαζόμενους και τους εργοδότες» (!).

Το σχέδιο νόμου έρχεται ως συνέχεια των εκτρωματικών νόμων των προηγούμενων χρόνων όπως η διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου με 10ωρη δουλειά χωρίς προσαύξηση (ν. Χατζηδάκη), όπου τα περισσότερα άρθρα ψηφίστηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ μαζί με ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ και η απασχόληση σε πολλαπλούς εργοδότες μέχρι και 13 ώρες τη μέρα (ν. Γεωργιάδη), οι συμβάσεις «ελάχιστης προβλεψιμότητας», η 6ημερη εργασία και η «ψηφιακή κάρτα» που ουσιαστικά γίνεται εργαλείο μέτρησης της «ευελιξίας».

Τι περιλαμβάνει το νομοσχέδιο

Θεσμοθετείται η 13ωρη εργασία σε έναν εργοδότη, μετά και το νόμο έκτρωμα του Γεωργιάδη που προέβλεπε σε 2 εργοδότες. Συγκεκριμένα, η εργοδοσία θα μπορεί να προσθέτει στο 8ωρο εκτός από τη μία ώρα υπερεργασία (9η ώρα) και τις 3 ώρες υπερωρία άλλη μία ώρα υπερωρία φτάνοντας σύνολο τις 13!

Δέκα χρόνια πριν: Η μεγάλη κωλοτούμπα

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ ΑΠΕ-ΜΠΕ/ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ

Του Σταύρου Λυγερού

Παρότι μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος το “όχι” δέχθηκε πανταχόθεν πυρά, παρότι δεν πρόσφερε φερέγγυα πολιτική προοπτική, παρότι η κατάρρευση ήταν σε απόσταση αναπνοής, στις κάλπες σάρωσε. Ο κύριος λόγος είναι ότι εξέφρασε την υπαρξιακή ανάγκη της πλειοψηφίας των Ελλήνων να αντιδράσουν στον στραγγαλισμό της χώρας και να μην συνυπογράψουν με την ψήφο τους την εκβιαστική υπαγωγή της ελληνικής κοινωνίας σε πρόσθετη εξοντωτική λιτότητα.

Κατά τα άλλα, τα κοινωνικά στρώματα που απείχαν από τον γκρεμό κατά κανόνα ψήφισαν “ναι”, φοβούμενα το ορατό δια γυμνού οφθαλμού ενδεχόμενο να προκληθεί κατάρρευση και χάος. Αντιθέτως, τα τμήματα του πληθυσμού που είχαν πέσει στον γκρεμό ή ήταν κοντά στο χείλος του ψήφισαν τότε κατά κανόνα “όχι”. Το 61,3% που ψήφισε “όχι” στο δημοψήφισμα, έστειλε ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα. Υπογράμμισε κατά αναμφισβήτητο τρόπο ότι οι Έλληνες δεν ήθελαν την εξοντωτική λιτότητα που τους σερβίριζε το ευρωιερατείο και εν μέρει ευαισθητοποίησε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.

Η σαρωτική νίκη του “όχι”, όμως, δεν άλλαξε τον συσχετισμό δυνάμεων, ούτε την κατάληξη εκείνης της σύγκρουσης. Συνέβαλε, ωστόσο, στο να διατηρήσει ο ελληνικός λαός τον αυτοσεβασμό του. Αυτό μπορεί να είναι άυλο, αλλά δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο. Δεδομένου, πάντως, ότι τη στρόφιγγα της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών την έλεγχε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι του ευρωιερατείου είχαν τη δυνατότητα να προκαλέσουν έμφραγμα στην ελληνική οικονομία και το έπραξαν. Από εγγυητής των ελληνικών τραπεζών, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είχε μετατραπεί σε εργαλείο στραγγαλισμού τους και κατ’ επέκτασιν στραγγαλισμού της ελληνικής οικονομίας.

Τα γίδια (the song)

Βορίδης: Ο λόρδος των προβάτων

O διαταραγμένος Αμερικανός Προτεστάντης (Από τον παρανοικό Αντι-Ρωσισμό στην Αντι-Κινεζική Ψύχωση και από εκεί στην Αντι-Ιρανική Σχιζοφρένεια)

Του Ηλία Παπαναστασίου

Σύντομη εισαγωγή για τον Περσικό Πολιτισμό  

Η Περσία έγινε η κοιτίδα ενός από τους λίγους μεγάλους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στην καρδιά της ίδιας της Ασίας».

Πρώτοι οι Πέρσες έκαναν γνωστή σε όλο τον κόσμο την ύπαρξη του επίγειου παραδείσου κυρίως μέσω με των επιβλητικών κήπων, με αποκορύφωμα τους Κήπους της Βαβυλώνας, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.

Ο πλούτος της Μεσοποταμίας είχε εν πολλοίς να κάνει με την αξιοθαύμαστη εκ μέρους των Περσών ανάπτυξη των τεχνικών της άρδευσης που εφαρμόστηκε, για πρώτη φορά, σε ερημικές περιοχές του υψιπέδου, μεταφέροντας νερό από πολύ μακρινές αποστάσεις (η περσική επινόηση αφορούσε στις υδρομαστευτικές στοές, γνωστές ως Κανάτ, που αναπτύχθηκαν και τελειοποιήθηκαν από τον 10ο έως τον 8ο αιώνα).

Γνωστή είναι και η επίδραση των περσικών ποιητικών κειμένων αλλά και των θρησκευτικών αντιλήψεων που έκαναν τους ανθρώπους της Ευρώπης και τον Νίτσε να γράψουν το Τάδε έφη Ζαρατούστρα, ξεδιπλώνοντας την καταλυτική επίδραση που άσκησε ο ζωροαστρισμός, η θρησκεία των αρχαίων Περσών, στο σύνολο της σύγχρονης σκέψης.

Θεός του ζωροαστρικού σύμπαντος, το οποίο μοιράζεται στο καλό πνεύμα (Σπέντα Μαϊνιού) και στο κακό (Άνγκρα Μαϊνιού) είναι ο Ωρομάσδης, ο οποίος υποτίθεται πως έδινε την εντολή στον Βασιλέα των Βασιλέων, Σαχανσάχ, και στους Αχαιμενίδες.

Ακόμα και σήμερα, αν αναλύσει κανείς βιβλία επιστημονικής φαντασίας, μέχρι και το Star Wars, θα δει αναφορές στις παλιές ζωροαστρικές θεωρίες. Κλείνουμε την παρένθεση για τον Περσικό Πολτισμό με μια συγκλονιστική υπενθύμιση

Αντιπολεμική συναυλία αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης - Στον Βύρωνα την Τετάρτη 2 Ιουλίου 2025

Το διάγγελμα του ανήξερου για τον ΟΠΕΚΕΠΕ

ΟΠΕΚΕΠΕ: Το σκάνδαλο

 

Τα λόγια περιττεύουν...

Ο εποικισμός της ελληνικής επαρχίας

Της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη*

«Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν»

Θουκυδίδης

Ήδη πριν από πέντε περίπου χρόνια σε προφορική δήλωσή της η κ. Ντόρα Μπακογιάννη μας είχε πληροφορήσει για το σχέδιο εποικισμού της ελληνικής υπαίθρου και για το ενδεχόμενο εγκατάστασης μεταναστών (από τους οποίους οι περισσότεροι έχουν εισέλθει καταρχάς παράνομα στη χώρα), σε διάφορα χωριά ανά την επικράτεια. Πιο συγκεκριμένα, δήλωνε ότι η πρόταση που η ίδια είχε καταθέσει ήταν « να διαχωριστούν, να επιμεριστούν σε χωριά και να τοποθετηθούν  μεταξύ των χωριών που έχουν ανάγκη από χέρια για να μπορούν να βοηθήσουν και να βρουν δουλειά οι άνθρωποι αυτοί και ταυτόχρονα να υπάρχουν σχολεία, ώστε να μπορούν να πηγαίνουν τα παιδιά τους.» Παράλληλα, διευκρίνιζε στη δήλωσή της ότι «κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό να γίνει, διότι η Ύπατη Αρμοστεία και τα διάφορα προγράμματα πληρώνουν στους ανθρώπους σε αυτά τα συγκεκριμένα χωριά νοίκια τα οποία είναι σημαντικά, όταν κατατίθενται στην οικονομική ζωή ενός χωριού.»…

Αυτά είχε ήδη εξαγγείλει από το 2019 η κ. Μπακογιάννη πολύ πριν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και με Προεδρικό Διάταγμα στις 15 Απριλίου 2025, αρ. φύλλου 194 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως θεσπιστεί επίσημα ότι κάθε οικισμός κάτω  των 2.000 κατοίκων θα υποδεχθεί προσωρινά (;) 100 μετανάστες. Με Προεδρικό Διάταγμα παρακαλώ(!), τύπου «αποφασίζουμε και διατάζουμε»… Ποια Βουλή; Ποια αντιπολίτευση; Ποια δημοκρατία; Ποιοι νόμοι; Φαίνεται πως η σημερινή κυβέρνηση έχει μπερδέψει το πολίτευμά μας με την Βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΔ’ ο οποίος δήλωνε ευθαρσώς πως «το κράτος είμαι εγώ». Αναλόγως και ο «δημοκρατικά εκλεγμένος» Πρωθυπουργός και ο διορισμένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας του, «αποφασίσουν και διατάσσουν» πως στην, κατ’ όνομα ελληνική, κατ’ ουσία σατραπεία, της πρώην ελληνικής επικράτειας, ήρθε η ώρα να αλλάξουμε λαό.

Βιβλιοπαρουσίαση

 

Σήμερα, το μόνο κράτος στην περιοχή που διαθέτει πυρηνικά όπλα είναι το Ισραήλ και τώρα, μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες, βομβαρδίζει το Ιράν, το οποίο δεν διαθέτει πυρηνικά όπλα

Μαρία Ζαχάροβα: 

Ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Ντ. Βανς: "η Ρωσία και η Κίνα δεν θέλουν το Ιράν να αναπτύξει πυρηνικά όπλα. Πρόσθεσε ότι η διάδοση των πυρηνικών στη Μέση Ανατολή είναι μια "καταστροφή για όλους." 

Πρώτον, η Ρωσία και η Κίνα δεν θέλουν οι Ηνωμένες Πολιτείες να παρεμβαίνουν στις εσωτερικές τους υποθέσεις με οποιαδήποτε μορφή. Και όλοι όσοι κάνουν δηλώσεις για λογαριασμό, αλλά χωρίς οδηγίες από, τι; δύο χώρες μας θα έκαναν καλά να ξεκινήσουν με αυτό. 

Για παράδειγμα, μην προμηθεύετε το τρομοκρατικό καθεστώς του Κιέβου με θανατηφόρους πυραύλους, μην στρατιωτικοποιείτε την Ταϊβάν κλπ. 

Δεύτερον, η Ρωσία και η Κίνα μιλούν από μόνα τους: οι αντίστοιχες δηλώσεις για την επιθετικότητα του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν δημοσιευθεί από τα Υπουργεία Εξωτερικών και των δύο χωρών. 

Τρίτον, η Ρωσία και η Κίνα πιστεύουν ότι το Ιράν (όπως κάθε άλλη χώρα) μπορεί και πρέπει να καθορίσει τη δική του στρατηγική για την ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ιδίως τη ΝΡΤ, και άλλα κράτη μπορούν επίσης να οικοδομήσουν τη στάση τους σε αυτό σε διεθνή νομική βάση. 

 Τέταρτον, το Ιράν δημιούργησε ένα ειρηνικό άτομο, το οποίο έχει κάθε δικαίωμα να κάνει, και δεν δημιούργησε πυρηνικά όπλα, κάτι που έχει επιβεβαιωθεί επανειλημμένα τόσο από την ίδια την Τεχεράνη όσο και από τον ΔΟΑΕ. 

Πέμπτον, μια μικρή ιστορία. Ίσως την πρώτη φορά που η ιδέα μιας Μέσης Ανατολής χωρίς πυρηνικά όπλα εκφράστηκε σε μια δήλωση του τηλεγραφικού οργανισμού της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία στη συνέχεια χρησίμευσε ως επίσημη φωνή της Μόσχας, στις 22 Ιανουαρίου 1958: "η Εγγύς και Μέση Ανατολή πρέπει και μπορεί να γίνει μια ζώνη ειρήνης όπου δεν υπάρχουν και δεν πρέπει να υπάρχουν πυρηνικά και πυραυλικά όπλα, μια ζώνη καλής γειτονίας και φιλικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών." 

Πώς οι ΗΠΑ διέσχισαν τον μισό πλανήτη για να χτυπήσουν το Ιράν

Του Γιώργου Κατσαρού

Η 22α Ιουνίου 2025 θα καταγραφεί ως ιστορική ημέρα στην παγκόσμια γεωπολιτική σκηνή, καθώς, τις πρώτες πρωινές ώρες, οι ΗΠΑ προχώρησαν σε συντονισμένη στρατιωτική επίθεση κατά τριών πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν σε Φορντό, Νατάνζ και Ισφαχάν, προκαλώντας παγκόσμια ανησυχία και αναδιατάσσοντας το σκηνικό στη Μέση Ανατολή.

Η επιχείρηση ξεκίνησε στις 2:30 π.μ. τοπική ώρα Ιράν και εκτελέστηκε με την δέουσα μυστικότητα και ακρίβεια. Η εγκατάσταση του Φορντό, το υπόγειο πυρηνικό συγκρότημα που βρίσκεται σε βάθος έως και 90 μέτρων, χτυπήθηκε από έξι βομβαρδιστικά B-2 τα οποία έριξαν συνολικά 12 βόμβες τύπου GBU-57, γνωστές και ως Massive Ordnance Penetrator, ειδικά σχεδιασμένες για να διαπερνούν οχυρωμένους υπόγειους στόχους. Ταυτόχρονα, αμερικανικά υποβρύχια εκτόξευσαν 30 πυραύλους τύπου Tomahawk εναντίον των εγκαταστάσεων της Νατάνζ και του Ισφαχάν, ενώ επιπλέον δύο βόμβες τύπου GBU-57 αφέθηκαν στο Natanz από ένα ακόμη B-2.

Από τη βάση της Guam στον Ειρηνικό, απογειώθηκαν τα αμερικανικά B‑2 Spirit, εφοδιασμένα με τις εξειδικευμένες διατρητικές βόμβες GBU‑57 MOP, με το Guam να επιλέγεται, διότι προσφέρει επιχειρησιακή αυτονομία στις ΗΠΑ, σε αντίθεση με τη βάση Diego Garcia στον Ινδικό Ωκεανό, η οποία ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο και απαιτεί επίσημη έγκριση για κάθε στρατιωτική χρήση. Η απόσταση μεταξύ Guam και Ιράν υπερβαίνει τα 9.300 χιλιόμετρα και αντιστοιχεί σε περίπου 12 ώρες πτήσης χωρίς στάση. Για να καλύψουν αυτή τη διαδρομή, τα B‑2 συνοδεύτηκαν από αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού KC‑46 Pegasus / KC‑135 Stratotanker, τα οποία παρείχαν καύσιμα σε τουλάχιστον δύο σημεία πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό.

Το γεγονός ότι τα B‑2 εκτέλεσαν αποστολή στρατηγικού πλήγματος μεγάλης ακτίνας χωρίς ενδιάμεση προσγείωση, απογειούμενα από τη βάση του Guam, πλήττοντας στόχους εντός του Ιράν και επιστρέφοντας απευθείας στη βάση τους, κατατάσσει την επιχείρηση τεχνικά στις πλέον απαιτητικές, που έχουν εκτελεστεί σε πραγματικές συνθήκες. Ο συνδυασμός συνεχούς ανεφοδιασμού, μεγάλης απόστασης και αποφυγής εντοπισμού από εχθρικά ραντάρ καθιστά την αποστολή μοναδική σε πολυπλοκότητα και ρίσκο.

Η γη αγωνιά

Από την «μαφία της ξαπλώστρας» στην λαϊκή απαξίωση του δημόσιου πλούτου

Της Ευγενίας Σαρηγιαννίδη*  

«Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι,

Διψάσαμε το μεσημέρι, μα το νερό γλυφό.» 

Γιώργος Σεφέρης

Μύρισε καλοκαιράκι… Ήρθε και το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος για να το πιστοποιήσει και τυπικά και οι «Αθηναίοι», όσοι δεν μπόρεσαν να φύγουν σε μακρινούς  προορισμούς, έτρεξαν να συνωστισθούν στις παραλίες της Αττικής, εγκαινιάζοντας για φέτος μαζικά  το γνωστό μας πλέον… staycation. Επέδειξαν, όπως και πέρυσι, μια ιδιαίτερη προτίμηση για την «Αθηναϊκή Ριβιέρα», περιφρονώντας κάπως τις παραλίες του Αγίου Αντρέα, της Λούτσας, της Ραφήνας, που πριν από κάποια χρόνια κατείχαν πρώτη θέση στις πιο δημοφιλείς επιλογές τους. Αλλά έτσι είναι οι μόδες… έρχονται και παρέρχονται…

Τι άφησαν πίσω τους; Βεβαίως, τα παράγωγα του πολιτισμού και της αισθητικής τους: Βουνά από σκουπίδια, που τα έπαιρνε ο αέρας και τα πέταγε στη θάλασσα, γόπες, σπασμένα μπουκάλια από μπύρες, χάρτινα κυπελάκια του καφέ, μαζί με τα χάρτινα καλαμάκια τους (γιατί είμαστε και οικολόγοι) και διάφορα άλλα παρόμοια που μπορεί κανείς να δει στις επισυναπτόμενες φωτογραφίες ως μια μικρή ένδειξη του τι αφήνουν πίσω τους τα «μπάνια του λαού» στις ελεύθερες παραλίες…

Παράλληλα, όπως διαβάσαμε  σε δημοσίευμα στον ιστότοπο newsprime[1] που καταγγέλλει την «μαφία της ξαπλώστρας» ειδικά στην «Αθηναϊκή Ριβιέρα»: «Η εικόνα των παραλιών θυμίζει ιδιωτικά θέρετρα υψηλών προδιαγραφών. Σε γνωστό ξενοδοχειακό συγκρότημα στο Καβούρι, η ενοικίαση μιας ξαπλώστρας και ομπρέλας αγγίζει τα 320 ευρώ. Αντίστοιχα, στη Γλυφάδα, το κόστος φτάνει τα 140 ευρώ για δύο ξαπλώστρες και ομπρέλα, ενώ οι απαιτήσεις του καταστήματος περιλαμβάνουν ακόμη και dress code, με τον όρο “beach casual” να επιβάλλεται ακόμη και για μια απλή επίσκεψη στην ακτή. Για μία τετραμελή οικογένεια, το κόστος ενός απλού μπάνιου ξεπερνά τα 100 ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε σημαντικό μέρος του βασικού μισθού. Η ελεύθερη πρόσβαση δυσχεραίνεται, είτε λόγω φυσικής παρεμπόδισης, είτε λόγω του οικονομικού αποκλεισμού που επιβάλλουν οι υψηλές τιμές. Η μόνη εναλλακτική για τους πολίτες είναι οι ελεύθερες ή χαμηλού κόστους παραλίες. Ακόμη κι εκεί όμως, όπως στη Βουλιαγμένη, η τιμή εισόδου φτάνει τα 15 ευρώ το άτομο, χωρίς ουσιαστικές παροχές. Από τις πρώτες πρωινές ώρες, οι επισκέπτες σπεύδουν με ομπρέλες και καρέκλες για να εξασφαλίσουν μία σκιά κάτω από δέντρο ή βράχο. Η θάλασσα παραμένει τυπικά δημόσιο αγαθό, αλλά η πρόσβαση σε αυτή μοιάζει όλο και περισσότερο με προνόμιο για λίγους. Η τάση ιδιωτικοποίησης των παραλιών, η πλήρης εμπορευματοποίηση του φυσικού τοπίου και η αδιαφάνεια των συναλλαγών συνθέτουν ένα σκηνικό διαρκούς υποβάθμισης του δημόσιου χώρου.»

Πανελλαδικώς… αποτύχαμε!

Του Διονύση Γ. Γράψα

Κάθε Ιούνιο, η ελληνική κοινωνία αναμετριέται με έναν από τους πιο επίμονους εκπαιδευτικούς μύθους της: ότι οι Πανελλαδικές Εξετάσεις είναι ένας δίκαιος, αξιόπιστος και αντικειμενικός μηχανισμός αξιολόγησης. Ένας θεσμός που ξεχωρίζει τους άξιους και ανοίγει την πόρτα στην ανώτατη εκπαίδευση. Και εν πολλοίς έτσι είναι, ωστόσο η φετινή εμπειρία προκαλεί έντονο προβληματισμό – όχι τόσο για τις επιδόσεις (που ακόμα δεν γνωρίζουμε), αλλά για τη φύση των θεμάτων και τον τρόπο που αυτά λειτούργησαν, αιφνιδιάζοντας τους πάντες.

Η εικόνα που μεταφέρεται από σχολεία, εκπαιδευτικούς και υποψηφίους αποτελεί κοινό τόπο: περίεργη διατύπωση των θεμάτων -ειδικά στην έκθεση-χάσματα στην διαβάθμιση της δυσκολίας των ασκήσεων, που άφηναν περιθώρια για διαφοροποιήσεις και διασταλτικές ερμηνείες των απαντήσεων(πχ Ιστορία). Δεν μιλάμε για “δύσκολα θέματα” – αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι. Μιλάμε για μια εξέταση που έμοιαζε σχεδιασμένη για να παγιδεύσει, όχι να αξιολογήσει. Ένα εξεταστικό τοπίο που περισσότερο δοκίμασε την αντοχή και την ψυχραιμία των παιδιών, παρά τις γνώσεις και την εμβάθυνσή τους στα γνωστικά εξεταζόμενα αντικείμενα.

Αυτός ο αιφνιδιασμός δεν αφορά μόνο τους μαθητές. Οι εκπαιδευτικοί εξίσου ένιωσαν να φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Γιατί η φετινή θεματοδοσία μοιάζει να ακυρώνει τον παιδαγωγικό τους ρόλο, να υποτιμά τη δουλειά της σχολικής τάξης και να επιβραβεύει όχι την προσπάθεια, αλλά την ικανότητα αποκρυπτογράφησης. Σαν οι εξετάσεις να επιδίωξαν την “αποτυχία”, για να νομιμοποιήσουν έναν νέο κύκλο “αξιολόγησης” – όχι μόνο για τους μαθητές, αλλά και για το εκπαιδευτικό σύστημα συνολικά.

ο ερώτημα προκύπτει εύλογα: Ποιον εξυπηρετεί μια τόσο ακραία καμπύλη δυσκολίας; Τι σημαίνει “αριστεία” όταν κατακτάται μόνο από ελάχιστους – όχι επειδή ξέρουν περισσότερα, αλλά επειδή “διάβασαν πίσω από τις γραμμές”;

Παραγωγή…

Ο προσωπικός αριθμός και ο πόλεμος 4ης γενιάς

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Πρόκειται για μία εξέλιξη, για ένα φακέλωμα των Πολιτών, το οποίο θα μπορούσε να μεταλλαχθεί σε έναν «εφιάλτη επιτήρησης» – ενώ δεν έχει καμία σχέση με τις θεωρίες συνωμοσίας που συνοδεύουν συνήθως αυτούς τους σχεδιασμούς. Η αιτιολογία πάντως, σύμφωνα με την οποία θα βοηθούσε να υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια στις ανθρώπινες κοινωνίες, δεν πείθει – ενώ είναι γνωστό το ότι, όσο μεγαλύτερη η ασφάλεια, τόσο μικρότερη η ελευθερία.

Ανάλυση

Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει καμία κοινοτική οδηγία ή σχέδιο για Προσωπικό Αριθμό. Το μόνο σχετικό που σχεδιάζεται, είναι το ψηφιακό πορτοφόλι που υπάρχει ήδη σε κάποιες χώρες, όπως η Σουηδία – το οποίο θα έχει όλα τα προσωπικά δεδομένα ενός Πολίτη, εάν ο ίδιος τα χρειαστεί.

Αυτό που θυμίζει περισσότερο ο Προσωπικός Αριθμός, ως έννοια που κυκλοφορεί, είναι το πρόγραμμα που έδωσε τώρα ο πρόεδρος Trump στην Palantir – με στόχο να συνδέσει όλες τις τράπεζες πληροφοριών, με τα δεδομένα Πολιτών (=φορολογία, ασφάλιση κλπ.).

Το παραπάνω πρόγραμμα της Palantir, έχει την ίδια λειτουργία με τον Προσωπικό Αριθμό – ο οποίος τελικά συσχετίζει έναν Πολίτη με όλα τα προσωπικά του στοιχεία (=ΑΦΜ για την Εφορία, ΕΦΚΑ για την Υγεία, τράπεζες κλπ.). Έτσι θα εξασφαλιζόταν η άμεση πληροφόρηση των κρατικών Αρχών και η αντιστοίχιση τους – δηλαδή, η παρακολούθηση τους και η επιβολή κατασταλτικών μέτρων, όπως το «μπλοκάρισμα» τους.

Είναι λοιπόν κάτι εντελώς διαφορετικό από το «πορτοφόλι» της ΕΕ – το οποίο είναι απλά μια συλλογή στοιχείων, μάλλον χωρίς ενεργή αντιστοίχιση με τις τράπεζες πληροφοριών και με το μπλοκάρισμα συναλλαγών.

Από την άλλη πλευρά, ίσως αυτό που προωθείται στην Ελλάδα έχει σχέση με την Palantir – αφού στο παρελθόν έχει πάρει προσωπικά δεδομένα των Ελλήνων, ενώ είναι γνωστό το σκάνδαλο. Ενδεχομένως δηλαδή να θέλει να εφαρμόσει το σύστημα στην Ελλάδα δοκιμαστικά – πριν το μεταφέρει στις ΗΠΑ για δοκιμές. Επίσης βέβαια για να ελέγχει την Ελλάδα – όπου μπορεί μεν οι κυβερνήσεις της να είναι πιστές, στην ουσία υποχείρια των ξένων, αλλά συχνά οι ελεύθεροι Πολίτες της λειτουργούν απείθαρχα.

Κοσμάς Μαρινάκης: «Η πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας»

Στο RGC 2025 ο Κοσμάς Μαρινάκης ανέδειξε τις μεγάλες αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας: ελλιπείς επενδύσεις στη μεταποίηση, εξαγωγική υστέρηση, υψηλό δημόσιο χρέος και αποκλίνουσα πορεία από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Πληγές

 

Ισότητα στη φτώχεια…

Αντι-Κινεζική Υστερία, αντι-Ρωσική Παράνοια και η Παρακμή της Αμερικάνικης Ηγεμονίας - H εύκολη κριτική του πληκτρολογίου

Του  Ηλία Παπαναστασίου

(α) Ο μοχθηρός, σχιστομάτης κούλης που είναι και Κινέζος και Κομμουνιστής 

 

 

 

Διαβάζουμε δηλώσεις Αμερικανού Υπουργού για την Κίνα

 

 

 

«Ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας, ο Πιτ Χέγκσεθ, κατηγόρησε σήμερα την Κίνα πως προετοιμάζεται «δυνητικά να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία» στην περιφέρεια Ασίας-Ειρηνικού, περιοχή που η Ουάσιγκτον θεωρεί «θέατρο» επιχειρήσεων στο οποίο δίνει την «προτεραιότητα», με φόντο την κλιμάκωση των εντάσεων.

«Η απειλή που αντιπροσωπεύει η Κίνα είναι αληθινή και μπορεί να είναι άμεση», τόνισε σε ομιλία του στο πλαίσιο του Διαλόγου Σάγκρι-Λα στη Σιγκαπούρη, του κυριότερου φόρουμ για την ασφάλεια και την άμυνα στην Ασία, που διεξάγεται με φόντο την περαιτέρω όξυνση των εμπορικών και γεωπολιτικών εντάσεων ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και το Πεκίνο αφότου επέστρεψε στον Λευκό Οίκο ο Ρεπουμπλικάνος Ντόναλντ Τραμπ τον Ιανουάριο.

 

 

Ο κ. Χέγκσεθ επέμεινε στο ότι η Κίνα «θέλει να κυριαρχήσει και να ελέγξει» την περιοχή και πρόσθεσε πως «εκπαιδεύεται καθημερινά» ενόψει εισβολής στην Ταϊβάν, καθώς έχουν πολλαπλασιαστεί τα κινεζικά στρατιωτικά γυμνάσια γύρω από τη νήσο» (Δηλώσεις Αμερικανού Υπουργού Άμυνας, Capital -31/5/2025).

 

 

Δεν είχαμε ποτέ αυταπάτες για τον σφοδρό και νοσηρό αντι-Κινεζισμό των Αμερικάνων εξαιτίας –κατά πρώτο λόγο...– της οικονομικής πρωτοκαθεδρίας της Κίνας και της απίστευτης προόδου της Κινέζικης Κοινωνίας και Οικονομίας τα τελευταία 40-45 χρόνια, καταφέρνοντας να βελτιώσει εκπληκτικά το βιοτικό επίπεδο των Κινέζων. Ο σημερινός Έλληνας Πρωθυπουργός, σε στιγμές ειλικρίνειας, είχε δηλώσει αρχές Νοεμβρίου 2019, τέσσερις μήνες αφότου εκλέχτηκε στις εκλογές ως Πρωθυπουργός, πως «Επισκέπτομαι την Κίνα, την χώρα που κατάφερε να βγάλει από την φτώχεια 850 εκατομμύρια ανθρώπους» . Είμαστε σίγουροι πως θυμάται ακόμη την δήλωση αυτή... 

 

 

Οι Αμερικανοί Ευαγγελιστές Προτεστάντες , δεν μπορούν εύκολα να παραδεχτούν πως η Αμερική έχει χάσει τα πρωτεία στην Οικονομία και πως η χθεσινή αποικία των Κινέζων Κούληδων που οι Αγγλοσάξονες Δυνάστες μεταχειριζόντουσαν με απάνθρωπο και φρικαλέο τρόπο, ειδικότερα   στους πολέμους του Οπίου μεταξύ Άγγλων και Κινέζων (1839 έως 1841 και 1843-44), όταν οι ελεεινές ύαινες της Ευρωπαϊκής Αποικιοκρατίας που ονομάζονται Βρεττανοί «τάιζαν» – κυριολεκτικά- όπιο τον Κινεζικό πληθυσμό για να τον κουμαντάρουν καλύτερα και πιο «αποτελεσματικά» ,   έχει  καταφέρει να μετατραπεί στην πρώτη οικονομική δύναμη του κόσμου. Τους είναι  αδύνατο να το παραδεχτούν και να το δεχτούν!