Η ιστορία μιας μυζήθρας

Της Τάνιας Ζωγράφου

Αγαπητοί αναγνώστες η στήλη καταφεύγει σήμερα στα ηθικοπλαστικά διδάγματα του παραμυθιού, που αιώνες τώρα, από τον Αίσωπο έως τον Νεστραντίν και τα ανώνυμα ή δημώδη παραμύθια, συμπυκνώνουν αλήθειες και αξίες διαχρονικές που θα έλεγαν και οι λόγιοι.

Τώρα εδώ που τα λέμε, οι λαοί, αφού συμπυκνώσουν αλήθειες και αξίες, συχνά τις γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια και καταπίνουν αμάσητες προπαγάνδες και ψευτιές που τους σερβίρουν οι επικυρίαρχοι. Έτσι εξηγείται γιατί οι Έλληνες έχουν πρωθυπουργό τον Τσίπρα, οι Αμερικάνοι πρόεδρο τον Τραμπ και οι Άγγλοι βασίλισσα την Ελισάβετ.

Ας μας επιτραπεί να παρουσιάσουμε γνωστό παραμύθι σε ελεύθερη απόδοση. Τι μόνο τον Αριστοφάνη θα ξεσκίζουν, σε ελεύθερη απόδοση, κάθε καλοκαίρι, ακόμα και στην Επίδαυρο γνωστοί θίασοι;

Αρχή του παραμυθού καλησπέρα σας.

Μια φορά κι έναν καιρό, στα πολύ παλιά τα χρόνια, ήταν δυο χώρες γειτονικές. Ας τις ονομάσουμε χάριν συντομίας και ροής του παραμυθιού, Γατικιστάν 1 και  Γατικιστάν 2. Είχαν και οι δυο, γάτες πρωθυπουργούς. Έτσι τουλάχιστον νόμιζαν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους. Την ίδια βεβαιότητα είχαν και οι λαοί τους. Πως ήταν δηλαδή γάτες.

Για ύποπτους λόγους, στην ευρύτερη περιοχή, έπεσε ένα κυλινδρικό κεφάλι μυζήθρα. Στις δυο πλατιές επιφάνειες, του κεφαλιού της μυζήθρας, ήταν χαραγμένη η ασπίδα του Μεγαλέξανδρου! Όχι δεν είχε τον κατηραμμένο όφι, επάνω. Η παράσταση πάνω στην ασπίδα έδειχνε τον Αχιλλέα να σκοτώνει τη Βασίλισσα των Αμαζόνων, Πενθεσίλεια. Αναμφισβήτητα ήταν η  ασπίδα του Μεγαλέξανδρου, καθώς το ψώνιο, ο  Μεγαλέξανδρος, πίστευε πως ήταν απόγονος του Αχιλλέα...

Έτοιμο το Διαβατήριο της Βόρειας Μακεδονίας

Ανάρτηση από: https://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλες «ποικιλίες» της «αριστεράς»…

Του Θύμιου Παπανικολάου

Οι παραδοσιακές δυνάμεις της αριστεράς, σε όλες σχεδόν τις «αντιμνημονιακές» τους ποικιλίες και πολυχρωμίες, οι οποίες αντιπολιτεύονται την κυβερνώσα «αριστερά» των ανδρεικέλων του ΣΥΡΙΖΑ, επί της ΟΥΣΙΑΣ δεν διαφέρουν από το ΣΥΡΙΖΑ. 
Στα μεγάλα στρατηγικά ζητήματα της εποχής μας, η ίδια η αντίληψη και η φιλοσοφία, η ίδια η ΛΟΓΙΚΗ του ΣΥΡΙΖΑ, ΔΙΑΠΕΡΝΑ το σύνολο της παραδοσιακής αριστεράς, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων:
Η Αντίληψη, η Φιλοσοφία και η ΛΟΓΙΚΗ των ιδεολογικών μυθολογιών της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης (της εξουσίας των ΥΠΕΡ-εθνικών ελίτ του χρηματιστηριακού κεφαλαίου). 

Στο ΣΥΡΙΖΑ αυτή η ΛΟΓΙΚΗ (του 4ου Ράιχ) παίρνει ακραίες, μοχθηρές και τρομοκρατικές μορφές, ακριβώς διότι υλοποιείται ΠΡΑΚΤΙΚΑ, ως κυβερνητική διαχείριση του πλανητικού ολοκληρωτισμού… 

Οι άλλες πολυχρωμίες της παραδοσιακής αριστεράς και της «άκρας αριστεράς» έχουν το πλεονέκτημα να φλυαρούν ανέξοδα και «επαναστατικά», το πλεονέκτημα να σφετερίζονται, εκ του ασφαλούς, τις αγωνιστικές κατακτήσεις των λαών, το πλεονέκτημα να μετατρέπουν τις ιστορικές Ιδέες και Αξίες της Αριστεράς σε νεκρές ΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ, σε νεκρά σχήματα, σε εκπορνευμένα «προϊόντα», συνακόλουθα σε θανάσιμα «όπλα» του σύγχρονου φασισμού ΕΝΑΝΤΙΑ στην Εργατική Τάξη και τους Λαούς. 

Το μαξιλάρι της εξόδου

Του Θοδωρή Αθανασιάδη

Έμειναν κάπου εβδομήντα ημέρες για να φτάσουμε στο τέλος τής τελευταίας δανειακής σύμβασης, που υπογράψαμε ως χώρα το καλοκαίρι τού 2015. Πολλοί μιλάνε ήδη για "οριστική έξοδο από τα μνημόνια" και ακόμη περισσότεροι αναμένεται να κάνουν το ίδιο τις επόμενες ημέρες, όμως το ιστολόγιο έχει τονίσει κατ' επανάληψη ότι τα μνημόνια θα συνεχίσουν να υφίστανται επί πολλά χρόνια ακόμη. Εκείνο που θα τελειώσει, είναι αυτό που είπαμε στην αρχή: η παρούσα δανειακή σύμβαση. Η διαφορά είναι τεράστια και όσοι δεν την αντιλαμβάνονται πλήρως ας συνεχίσουν την ανάγνωση με προσοχή.

Το 2010, η τότε κυβέρνηση της χώρας διαπίστωσε ότι τα ελλείμματα και τα χρέη μας ήσαν τόσο μεγάλα ώστε σύντομα θα αντιμετωπίζαμε σοβαρώτατο πρόβλημα στην χρηματοδότησή μας, είτε επειδή οι αγορές θα ήσαν απρόθυμες να δανείσουν μια τόσο ελλειμματική οικονομία είτε επειδή τα επιτόκια που θα μας ζητούσαν θα ήσαν υπέρογκα, λόγω του υψηλού κινδύνου. Έτσι, αποφάσισε να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή, όπως συνηθίσαμε να λέμε, στην τρόικα και στους θεσμούς. Εκείνοι μας έδωσαν δανεικά με ικανοποιητικό εν πολλοίς (υψηλό μεν αλλά χαμηλότερο από τους άλλους) επιτόκιο αλλά για να εξασφαλιστούν, μας ζήτησαν να υπογράψουμε τα περίφημα μνημόνια. Αυτή είναι η ιστορία, μμέσα σε λίγες αράδες.

[Γράφημα: εφημ. Καθημερινή, 21/5/2018]

Η οικουμενική Ορθοδοξία, το εθνικό και το αληθές

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου   

   

Δρ. Θεολογίας, Διευθυντής του περιοδικού «Σύναξη»

Διδάσκων (ΕΔΙΠ) στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας     

                                                          

Ποια μπορεί να είναι η στάση της Εκκλησίας απέναντι στο ερώτημα της «εθνικής συνεννόησης»;

Πιθανολογώ ότι η απάντηση εκ μέρους εκκλησιαστικών ανθρώπων αναμένεται πανεύκολη και στερεότυπη: «Η Εκκλησία πάντα πρωτοστάτησε στους εθνικούς αγώνες», «Η Εκκλησία είναι εθναρχούσα», ή ακόμα «Ορθοδοξία και ελληνικό έθνος ταυτίζονται». Κατά την ταπεινή μου άποψη, ωστόσο, ακριβώς το γεγονός ότι αυτές οι απαντήσεις αναμένονται ως αυτονόητες, μάλλον αποτελεί πρόβλημα για μια στιβαρή προσέγγιση.   

Η απάντηση, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να αρθρωθεί αλλιώς. Η Εκκλησία θα συμβάλει τα μάλα στο ερώτημα της «εθνικής συνεννόησης», αν καλλιεργήσει διαύγεια στα κριτήρια. Διαύγεια και σχετικά με το εθνικό, διαύγεια και σχετικά με το εκκλησιαστικό. Το μείζον πρόβλημα σήμερα είναι η ικανή σύγχυση όσον αφορά τα κριτήρια. Και η σύγχυση αυτή αφορά όλες τις πλευρές. Επιτρέψτε μου λοιπόν να σκιαγραφήσω την αναμέτρηση με τα κριτήρια:

Ντομένικο Μόρο, συγγραφέας: Η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ στο Τορίνο Οι ελίτ συζητούν στα μυστικά για την ανθρωπότητα

Από την Πέμπτη 7 Ιουνίου ως την Κυριακή 10 Ιουνίου, διεξήχθη στο Τορίνο της Ιταλίας η άκρως μυστική συνάντηση της Λέσχης Μπίντελμπεργκ, μια από τις οργανώσεις των διεθνών ελίτ στην οποία συμμετέχουν πολλοί τραπεζίτες, υπουργοί, μάνατζερ και στελέχη πολυεθνικών, δημοσιογράφοι και ακαδημαϊκοί. Η ομάδα συνεδριάζει συνήθως σε πολυτελή ξενοδοχεία πολλών αστέρων, συνήθως απροσπέλαστα για τους κοινούς θνητούς, σε πολλά σημεία του πλανήτη, και σπάνια στην Ευρώπη, ενώ μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια συναντάται στον Καναδά ή τις ΗΠΑ. Όλοι οι συμμετέχοντες υποχρεώνονται σε απόλυτη εχεμύθεια σχετικά με ό,τι συζητείται.

Στη φετινή συνάντηση πρόεδρος ήταν ο Ανρί ντε Καστρίς, πρόεδρος του μη κερδοσκοπικού και διακομματικού Institut Montaigne με έδρα το Παρίσι. Μεταξύ των 131 συμμετεχόντων περιλαμβάνονται ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και νυν πρόεδρος της Goldman Sachs International, ο διευθύνων σύμβουλος της Shell Μπεν φαν Μπόιρντεν, η γενική διευθύντρια της UNESCO Οντρέ Αζουλέ, ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας Μάρκ Κάρνεϊ, η εκτελεστική πρόεδρος της Banco Santander Άνα Μποτίν, ο διευθυνων σύμβουλος της Ryanair Μάικλ Ο’Λίρι, ο ιρλανδός υπουργός Οικονομικών Πασκάλ Ντόνοχιου, η διευθύντρια του Εργαστηρίου Βιολογίας Βλαστοκυττάρων Έλενα Κατανέο, ο διευθυντής της εφημερίδας London Evening Standard και πρώην υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας Τζορτζ Όζμπορν, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, ο διευθυντής της τουρκικής εφημερίδας Hurriyet Μουράτ Γετκίν, ο αντιπρόεδρος της τούρκικης κυβέρνησης Μεχμέτ Σιμσέκ, o πρώην Αμερικανός στρατηγός, πρώην αρχηγός της CIA, Ντέιβιντ Πετρέους, ο Χένρι Κίσινγκερ και πολλοί άλλοι.

Για αυτό έχεις μαλάκα Έλληνα μνημόνια. 3 δις ευρώ κέρδισε η Γερμανία από την "ελληνική κρίση"

Κέρδη 2,9 δισεκατομμυρίων έχει αποκομίσει μέχρι σήμερα η Γερμανία από την ελληνική κρίση, όπως προκύπτει από την απάντηση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σε σχετική ερώτηση…

Κέρδη 2,9 δισεκατομμυρίων έχει αποκομίσει μέχρι σήμερα η Γερμανία από την ελληνική κρίση, όπως προκύπτει από την απάντηση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σε σχετική ερώτηση των Πρασίνων στη Βουλή.

Σύμφωνα με το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων (dpa) από την απάντηση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης προκύπτει ότι, μεταξύ 2010 και 2017, η γερμανική κεντρική τράπεζα έχει κερδίσει συνολικά 3,4 δισεκατομμύρια ευρώ από το Securities Market Programme (SMP), δηλαδή το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων που υλοποιεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Βέβαια, ένα μέρος από αυτά τα χρήματα έχει ήδη επιστραφεί στην Ελλάδα ή έχει δεσμευθεί από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), όπως προβλέπουν παλαιότερες συμφωνίες. Αλλά και πάλι απομένει ένα ποσό γύρω στα 2,5 δις ευρώ που δεν έχει επιστραφεί, προς το παρόν τουλάχιστον. Σε αυτό προστίθενται άλλα 400 εκατομμύρια ευρώ από τους τόκους παλαιότερου δανείου που είχε χορηγήσει η γερμανική κρατική αναπτυξιακή τράπεζα KfW.

Τα ίχνη του μέλλοντος ήδη υπάρχουν

Του Στάθη Σταυρόπουλου

α σας γυρίσω πίσω στο 1993-1996. Είναι η εποχή που ο εκσυγχρονισμός εμφανίζεται στην Ελλάδα. Στις εφημερίδες της εποχής, με προεξάρχοντα τα Νέα και ακολουθούσα την Ελευθεροτυπία, αρχίζει να εμφανίζεται ένα καινούργιο ιδιόλεκτο. Κυρίαρχη λέξη που εμφανίστηκε τότε, εκτός από την «κεντροαριστερά» που ο Σημίτης είχε ανασύρει από τα βάθη της δεκαετίας του ’60 για να μπορέσει να αποδεσμευτεί από το λαϊκό φορτίο το οποίο έφερε το ΠΑΣΟΚ, ήταν η λέξη «λαϊκισμός».

Βέβαια, υπήρχε ένα σοβαρό ερώτημα. Ο λαϊκισμός είναι μία έννοια που αποδίδεται στις ηγεσίες. Ο ποπουλισμός, η δημαγωγία. Το παράξενο με τη χρήση αυτής της λέξης ήταν ότι αποδιδόταν στον λαό. Δηλαδή ξαφνικά ο λαός εκατηγορείτο ως δημαγωγός του εαυτού του. Γιατί αποδιδόταν στον λαό αυτός ο χαρακτηρισμός; Ήταν ένας χαρακτηρισμός καθηλωτικός. Προκαλούσε στον λαό ενοχή για τις πράξεις των δημαγωγών του.

Φυσικά η σημειολογία δεν περιορίζεται ποτέ σε μία λέξη. Άρχισε τότε να πλημμυρίζει στις εφημερίδες η αγία τριάδα της εξουσιαστικής σημειολογίας, δηλαδή οι ευφημισμοί, οι συκοφαντικοί χαρακτηρισμοί και η παρένδυση των εννοιών. Κυριάρχησαν ευφημισμοί όπως «απασχολήσιμος» και «ευέλικτη εργασία», ενώ λέξεις όπως «ιμπεριαλισμός» και «εργατική τάξη», έφευγαν για την εξορία πυξ λαξ. Τέλος, στον δημόσιο λόγο έμπαιναν συκοφαντικοί χαρακτηρισμοί, όπως «διεφθαρμένοι», «τεμπέληδες», «λαϊκιστές», «εθνικιστές» ή «αντισημίτες».

Η Ελληνική πανωλεθρία και ο θρίαμβος των Σκοπιανών

Του Νίκου Ιγγλέση

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ», όπως είχε γράψει ο Κωνσταντίνος Καβάφης, η εθνομηδενιστική κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστεράς» εκχώρησε το όνομα της Μακεδονίας στους Σλάβο-Αλβανούς των Σκοπίων. Η ελληνική κυβέρνηση, δια του υπουργού των Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά και παρουσία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα υπέγραψε, στις 17 Ιουνίου 2018 στις Πρέσπες, μια κατ’ αρχήν Συμφωνία με την οποία η χώρα μας αναγνωρίζει το κράτος των Σκοπίων με την ονομασία «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας».

Οι Σκοπιανοί χωρίς κάποιο ιδιαίτερο κόστος αποδέχτηκαν την προσθήκη του γεωγραφικού προσδιορισμού (Βόρεια) στο σημερινό συνταγματικό όνομα του κράτους τους. Έτσι η χώρα μας αναγνωρίζει την υπόσταση ενός ανεξάρτητου κράτους με το όνομα Μακεδονία, ενώ την ίδια στιγμή η ελληνική Μακεδονία ως μια περιφέρεια της Ελλάδας, δεν αποτελεί διακριτή γεωπολιτική οντότητα. Εφ’ όσον δεν μπορεί να υπάρχει ανεξάρτητο κράτος με το όνομα «Νότια Μακεδονία» το όνομα της Μακεδονίας μονοπωλείται, εκ των πραγμάτων, από τους Σκοπιανούς. Το υποτιθέμενο μέρος οικειοποιείται το σύνολο. Χαρακτηριστικό είναι ότι σ’ όλο το κείμενο της Συμφωνίας δεν αναφέρεται ούτε μία φορά η ελληνική Μακεδονία, η οποία αποκαλείται «βόρεια περιοχή του Πρώτου Μέρους (σ.σ. της Ελλάδας)». 

Ο λεκές κι ο λακές. (Αφιερωμένο σε όσους έχουν κλείσει τις αριστερές τους παρενθέσεις).

Του mitsos175.

Ο λεκές ως λέξη έχει πολύ λίγη σχέση με το λακέ, το δουλοπρεπή υπηρέτη.
Στην πολιτική όμως αυτές οι δυο λέξεις σχετίζονται άμεσα. Ο ένας, ο λεκές, είναι προϋπόθεση του λακέ, ενώ ο λακές της εξουσίας είναι γεμάτος λεκέδες. Αν δεν έχει κάποιος λερωμένη τη φωλιά του δύσκολα τον διαφθείρουν, κι αντίστροφα, οι κόλακεςτης εξουσίας είναι διεφθαρμένοι ως το μεδούλι.

Η Αριστερά πάντοτε εξέφραζε τα συμφέροντα των εκατομμυρίων εργαζομένων, των φτωχών θυμάτων της άγριας εκμετάλλευσης, των μειονοτήτων, οι οποίες όμως, αν αθροιστούν μαζί, μας δίνουν μια συντριπτική πλειοψηφία αδικημένων, διωγμένωνσυνανθρώπων μας από πλούσιους κηφήνες, που βάζουν στη θέση του Θεού το κέρδος.

Η Αριστερά είχε πάντοτε τους πολεμιστές της. Θαρραλέους ανθρώπους, που δενδίσταζαν να θυσιαστούν για τους άλλους, για το μέλλον. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Μέσα σ' ένα στρατό όμως πολλών εκατομμυρίων υπάρχουν πάντα και μερικοί λιποτάκτες, ριψάσπιδες, δειλοί, πουλημένοι.
Ελάχιστα ανθρωπάκια, θαμπωμένα από τα πλούτη, που βάζουν τον τιποτένιο εαυτούλη τους πάνω από οτιδήποτε άλλο. Αυτοί είναι πολύ λίγοι, κάνουν όμως κάποιες φορές δυσανάλογα μεγάλη ζημιά. Ευτυχώς όχι πάντα. Τις περισσότερες φορές τους σιχτιρίζουμε, τους λοιδορούμε και τους τιμωρούμε έτσι για την αποστασία τους.

Πικρές αλήθειες

Ανάρτηση από: ARKAS -The Original Page

Η ανάδυση των εθνοπληβείων;

«Τα γεγονότα δεν έχουνε διαστάσεις την ώρα που τελούνται/

τις αποχτούνε με τον χρόνο/

κι όλα είναι γύρω σου σαν να μην είναι»

Κλείτος Κύρου

Του Γιώργου Ρακκά – φωτογραφίες: Δημήτρης Μπούσμπουρας

Στην ακριτική Φλώρινα, δυο παράλληλοι κόσμοι παρουσιάστηκαν χθες, Κυριακή 17 Ιουνίου 2018, ημέρα κύρωσης της ντροπιαστικής για την Ελλάδα συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ.

Απομονωμένη στην άκρη της χώρας, επιλέγοντας τους Ψαράδες, το χωριό όπου το 1949 πραγματοποιήθηκε το 2ο συνέδριο του ΝΟΦ (της αλυτρωτικής συνιστώσας των Σλάβων της Μακεδονίας με την οποία επέλεξε να συμμαχήσει η ηγεσία του Δημοκρατικού Στρατού αδειάζοντας όλους τους Έλληνες μαχητές του), η πολιτική ηγεσία της χώρας επικύρωνε την συμφωνία. Σ’ ένα ευρύχωρο αντίσκηνο, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών συναίνεσαν σε αυτό που απορρίπτει οργισμένη η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τους, τραγουδώντας «χρόνια πολλά» στον διαπραγματευτή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς, και ακούγοντας με μια προσποιητή ψυχραιμία λίγα λεπτά αργότερα τον ομόλογό τους Ζόραν Ζάεφ να μιλάει περήφανος για τους «Μακεδόνες» και την χώρα τους.

Τραμπ και Κιμ, ο ηθοποιός αντισυστημικός και ο γνήσιος μονάρχης. Και ο Έλληνας πολιτευτάκιας

Ο πλουτο-λαϊκισμός (όρος αναλυτή όχι λιγότερο ευφυούς από τον Μάρτιν Γουλφ των FT) είναι ο κληρονόμος του υπέργηρου και εξαντλημένου από τις καταχρήσεις πλουτο-φιλελευθερισμού. Εμφανίστηκε την κατάλληλη ώρα δίπλα στο νεκροκρέβατο του ξεσαλωμένου. Ήδη έβαλε ολόκληρο το μακρύ-μακρύ του χέρι βαθιά μέσα στο πουγγί του οσονούπω μακαρίτη.

Το σύστημα, δηλαδή η αγορά και οι καθιερωμένοι κρατικοί ή διακρατικοί θεσμοί, με τα μέσα τους, δηλαδή το χρήμα και την πολιτική εξουσία, έχουν την ικανότητα να δημιουργούν διαρκώς περισσότερες προσδοκίες ατομικής ευημερίας και ανόδου (ή έστω σταθερότητας), από όσες μπορεί να καταναλώσει - δηλαδή να απομυθοποιήσει - ο απλός πολίτης στον πραγματικό κόσμο της καθημερινής ζωής. 

Πλάκα με κάνεις;

Ανάρτηση από: http://www.koufogiorgos.de

Τι είναι η Πατρίδα μας;

Του Γιώργου Παπαγιαννόποπουλου

Τι είναι η Πατρίδα μας;

«Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;

Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;

Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;

Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;», ήταν το πρώτο τετράστιχο στο ομόνυμο ποιήμα του Ιωάννη Πολέμη.

- Τι είναι η Πατρίδα μας; Θα αναρωτηθώ κι΄ εγώ, και σπεύδω να απαντήσω:

Η Πατρίδα είναι  ένα  δέντρο με κλαδιά, ένα λουλούδι με πολλά άνθη:: κάθε κλαδί, κάθε άνθος είναι μοναδικό:

– ένα, είναι η Εθνική μας Ιστορία

– ένα άλλο, η Εθνική μας Γλώσσα

– άλλο, οι τάφοι και η μνήμη των Προγόνων μας («Ζώντων και Τεθναιόντων»)

–  η Γεωγραφία, το Έδαφος που πατούμε εμείς και τα παιδιά μας, η Θάλασσα που κολυμπάμε εμείς και τα παιδιά μας ,ο Αέρας που αναπνέουμε.

– Το Σπίτι που γεννηθήκαμε, η Οικογένειά μας οι γειτόνοι.

- το σχολειό που μάθαμε τα πρώτα γράμματα, τα μέρη που γίναμε έφηβοι, εκεί που πρωτοερωτευθήκαμε.

Πρέσπες - Υπογραφή συμφωνίας για Βόρεια Μακεδονία

Υπογράφηκε σε πανηγυρικό κλίμα η συμφωνία για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ, από τους υπουργούς Εξωτερικών της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ Νίκο Κοτζιάς και Νίκολα Ντιμιτρόφ, καθώς και του ειδικού απεσταλμένου του ΓΓ του ΟΗΕ και διαμεσολαβητή για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ Μάθιου Νίμιτς.
Στην ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε το πρί της Κυριακής 17 Ιουνίου, στους Ψαράδες της Μ. Πρέσπας.

Ανοιχτή Επιστολή προς το Δ.Σ. του Συλλόγου των Εργαζομένων του Δήμου Αλεξανδρούπολης

Του Κώστα Πατλακίδη

Συνάδελφοι

Μια από τις πρώτες μνημονιακές επιταγές, προκειμένου να αλωθεί το Δημόσιο, ήταν το ‘επίδομα θέσης’. Αφετηρία του οι παρακαταθήκες των πάσης φύσεως καταπιεστών που μια από τις πιο θεμελιώδεις τους ήταν/είναι το διαίρει και βασίλευε. Στόχος φυσικά ο κατακερματισμός του χώρου, η δημιουργία έκφρασης συντεχνιακών συμφερόντων στους εργασιακούς χώρους, η αντιπαλότητα μεταξύ των εργαζομένων, η διάλυση της ενότητας. Δεν έφτανε που μέχρι τις μέρες μας ο κάθε μικροσυνδικαλιστής μπορούσε να ανταλλάξει την «αγωνιστική» του καρέκλα με μια θέση προϊσταμένου ή ο κάθε μεγαλοσυνδικαλιστής με μια μεγάλη καρέκλα, γενικού γραμματέα ή και υπουργού. Πώς αλλιώς βολοδέρνουμε ακέφαλοι, πώς αλώθηκαν ιστορικοί χώροι εργατικών αγώνων, η Καβάλα, η Θεσσαλονίκη, η Λάρισα, η Πάτρα; Έπρεπε όμως και να μας ταπεινώσουν πλέον. Συνταγή των νεοφιλελεύθερων, δοκιμασμένη στις ΗΠΑ πρωτίστως, όπου η νέα μεσαία τάξη και στυλοβάτης των νεοσυντηρητικών και της επέλασης των νεοφιλελεύθερων είναι οι «μορφωμένοι», πάσης φύσεως τεχνοκράτες. Αυτοί που επιβίωσαν δηλαδή, που κατάφεραν κόντρα στους συναδέλφους τους να ανελιχθούν – παλιά το λέγαμε και «πατάει επί πτωμάτων». Και φυσικά επενδεδυμένο με επιστημονικό λόγο και επιχειρήματα, τεχνοκρατικό κατ’ ουσίαν, δήθεν ουδέτερο, σαν αυτόν που 8 χρόνια τώρα αντί να μας σώσει οδηγεί στην εξαφάνιση της χώρας και όχι μόνο των ανθρώπων της.

Η ελληνική (;) κυβέρνηση παραδίδει την ελληνική Μακεδονία

Του Γιώργου Καραμπελιά

Μέσα στο περιβάλλον της όξυνσης της αντιπαράθεσης μεταξύ Αμερικανών και Γερμανών με τη Ρωσία, αίφνης επανεμφανίστηκε το Μακεδονικό. Δεν θα επιχειρήσουμε εδώ μια αναδρομή στο μακεδονικό ζήτημα, ούτε στο πως και γιατί έχει σφραγίσει με μια εγκληματική εθνική μειοδοσία την ιστορία της ελληνικής αριστεράς –αμαυρώνοντας και τις πλέον ηρωικές αντιστασιακές σελίδες της– και έχει καταδείξει την απίστευτη ανικανότητα των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων. Ούτε θα επανέλθουμε στο πως και γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις κατόρθωσαν διαχρονικά, να διαιωνίσουν το πρόβλημα που δημιούργησε η πολιτική του Τίτο (με την ίδρυση του ομόσπονδου κρατιδίου της Μακεδονίας), και να αποτύχουν παταγωδώς να λύσουν οριστικά το πρόβλημα όταν διελύθη η ομόσπονδη Γιουγκοσλαβία, επιβάλλοντας, όπως μπορούσαν να το κάνουν τότε, μια λύση σύμφωνη με τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Αντ’ αυτού, η «διεθνιστική» αριστερά που υποστήριζε διαχρονικά τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων και οι ανίκανες ελληνικές ελίτ, οδήγησαν στην επιδείνωση του προβλήματος, μια και τα Σκόπια αναγνωρίστηκαν ως «Μακεδονία» από μια πληθώρα χωρών, χωρίς η Ελλάδα να αντιδράσει ουσιαστικά, αφήνοντας να δημιουργηθούν αρνητικά τετελεσμένα.

Το Σύνταγμα δεν πρόβλεψε ενδοτικές κυβερνήσεις

Του Γιώργου Παπαδόπουλου-Τετράδη

Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, είναι πολύ σοβαρό. Είναι δυνατόν διεθνείς ή διακρατικές συμφωνίες που παραχωρούν έδαφος, σύμβολα, ελληνική περιουσία και οντότητα, τελεσίδικα, σε άλλες χώρες να αποφασίζονται με την υπογραφή ενός υπουργού ή ενός πρωθυπουργού, χωρίς την έγκριση μιας αυξημένης πλειοψηφίας της Βουλής; Η απάντηση είναι σοκαριστική.

Το Σύνταγμα και οι νόμοι δεν προβλέπουν προστασία των συμφερόντων της χώρας από τους κυβερνήτες της! Δεν διανοήθηκε ο συνταγματικός νομοθέτης, από καταβολής ελληνικού κράτους, ότι μπορεί να υπάρξει υπουργός ή πρωθυπουργός, που θα συμφωνήσει με μια άλλη χώρα ο,τιδήποτε θα βλάψει τελεσίδικα τα συμφέροντα της Ελλάδας.

Αλλά, ακόμα και στις κρίσιμες αποφάσεις, όταν κυβερνήτες προχώρησαν σε αποδοχή συμφωνιών, που άλλαζαν ακόμα και τα σύνορα της χώρας, καλούσαν τη Βουλή να τις εγκρίνει και να τις επικυρώσει αμέσως.

Σκοπιανός δονκιχωτισμός και ελληνικός νομικισμός!!!

Του Παναγιώτη Ήφαιστου

Εντός και εκτός Βουλής οι περί το Μακεδονικό συζητήσεις πάσχουν λογικά, νομικά και πολιτικά. Το έλλειμμα γνώσης για την διεθνή πολιτική του σύγχρονου κρατοκεντρικού κόσμου και η απορρέουσα καταφυγή στον νομικισμό βλάπτει σοβαρά τα εθνικά μας συμφέροντα. Το μείζον ζήτημα είναι να μην υπάρξει διασπορά αλυτρωτισμών και αυτό δεν επιτυγχάνεται με τον κατευνασμό των Σκοπίων. Επιτυγχάνεται μόνο εάν το ισχυρότερο κράτος των Βαλκανίων ασκεί στρατηγική εποπτεία και συναλλάσσεται ορθολογιστικά με τις μεγάλες δυνάμεις.

Επί της ουσίας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το «Βόρεια Μακεδονία», εν δυνάμει, εγγράφει αστάθεια στα Βαλκάνια και διασπορά των αλυτρωτισμών. Δημιουργεί θολές διακρατικές σχέσεις οι οποίες, επιπλέον, διευκολύνουν τα εν εξελίξει ανελέητα στρατηγικά παίγνια των ηγεμονικών δυνάμεων στην περιφέρειά μας.
Θλίψη προκαλούν οι ομιλίες πολλών εντός και εκτός Βουλής. Μεταξύ άλλων, έγιναν αποσπασματικές, εκτιμάται, αναφορές στην Πηνελόπη Δέλτα, αλλά όχι μόνο. Ανεπίγνωστα σίγουρα, καλλιεργούν τις προϋποθέσεις που θα φουντώσουν τον επίπλαστο μακεδονικό εθνικισμό των Σκοπίων. Ακόμη πιο θλιβερό είναι το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς οι οποίοι εμφανέστατα στηρίζουν τον σκοπιανό εθνικισμό μιλούν με εθνομηδενιστική προαίρεση. Τι αντίφαση!
Η εσωτερικά βαθύτατα διαιρεμένη FYROM δεν είναι βιώσιμο κράτος. Αυτό το μη βιώσιμο κρατίδιο δεν μπορεί να απειλήσει την Ελλάδα παρά μόνο κάτω υπό ορισμένες προϋποθέσεις που η επίμαχη συμφωνία αναπόδραστα θα καλλιεργήσει. Εξάλλου, με δεδομένο τον –για εγγενείς λόγους– θνησιγενή χαρακτήρα του, ελάχιστη σημασία έχει η μέχρι σήμερα αναγνώρισή του από άλλα κράτη.
Σημασία έχει: Πρώτον, η Ελλάδα να απορρίπτει σταθερά τον αλυτρωτισμό. Δεύτερον, ποτέ να μην τον νομιμοποιήσει η ίδια (τόσα άλλα κράτη έτσι στέκονται η Ελλάδα γιατί όχι!). Τρίτον, να αναπτύξει στρατηγική εποπτεία στην περιφέρειά της (κυρίως να αποτρέψει την τουρκική απειλή και να εφαρμόσει τις Συνθήκες για το Δίκαιο της θάλασσας). Τέταρτον, να συναλλάσσεται επωφελώς με τα πιο ισχυρά κράτη και όχι να υποκύπτει στους τακτικισμούς, όπως ολοφάνερα γίνεται στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Συμφωνία “φάντασμα” για τον εξωραϊσμό των παραχωρήσεων στη “Μακεδονική Ταυτότητα”

Tου Νίκου Μελέτη

Τη χειραγώγηση της δημόσιας συζήτησης και αντιπαράθεσης για μια συμφωνία την οποία κανείς, πέραν του στενού κύκλου των γραφείων των δυο πρωθυπουργών και υπουργών Εξωτερικών δεν γνωρίζει, επιχειρούν οι δύο κυβερνήσεις στη βάση στοχευμένων και επιλεκτικών διαρροών της «ιστορικής» συμφωνίας, στην οποία κατέληξαν χθες οι κ. Τσίπρας και Ζάεφ και φιλοδοξούν να υπογράψουν το Σάββατο στις Πρέσπες οι δυο υπουργοί Εξωτερικών.

Η Αθήνα, υποκύπτοντας σε αυτό που οι κ. Ζάεφ και Ντιμιτρόφ είχαν ονομάσει «δημιουργική» διπλωματία, αποδέχθηκε τους όρους της σκοπιανής πλευράς για αναγνώριση «μακεδονικής» ταυτότητας και γλώσσας, με την προσχηματική επίκληση του προσδιορισμού της γλώσσας ως «νοτιοσλαβικής διαλέκτου» και της υπηκοότητας ως «Μακεδονικής/πολίτης της Severna Makedonija».

Με τον τρόπο αυτό θεωρεί ότι αποφεύγει να αναγνωρίσει «μακεδονική ταυτότητα» με το τέχνασμα ότι η ταυτότητα που αναγνωρίζει έχει σημείο αναφοράς τη Βόρεια Μακεδονία...

Άρης Βελουχιώτης (βίντεο)

Μεσούντα. Ιούνιος 1945.

Ο Σταυραετός της Εθνικής Αντίστασης χαιρετά για τελευταία φόρα τα βουνά της Ρούμελης. 

Ο Πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ δίνει την τελευταία μάχη μπαίνοντας νικητής στο πάνθεον της Ιστορίας.  

Πρέσπες, Ιούνιος 2018

Ανάρτηση από: http://tsiolakis.blogspot.com

Η Μακεδονία, η Κύπρος και η ελαφρότητα που μας κατατρέχει

Του Άριστου Μιχαηλίδη 

Τα πάθαμε τόσες πολλές φορές, δεν έπρεπε να βάλουμε λίγο μυαλό; Προπάντων στην Κύπρο. Διότι, αυτό που συμβαίνει τώρα στη συμφωνία για το Σκοπιανό είναι η ιστορία μας, η ιστορία του ελληνισμού σε όσα αφορούν τα εθνικά ζητήματα. Λέγεται και σαλαμοποίηση των εθνικών ζητημάτων. Αποδέχεσαι παράλογες αξιώσεις για να είσαι διαλλακτικός και δήθεν ρεαλιστής και τελικά δεν καταλαβαίνεις ποτέ πώς βρέθηκες μπροστά σε τετελεσμένα από τα οποία δεν μπορείς να ξεφύγεις. Η Ελλάδα θέλει να λύσει, λέει, ένα πρόβλημα που υπάρχει επειδή υπάρχει δίπλα της μια χώρα με εδαφικές βλέψεις εναντίον της. Αποδέχεται αυτή η χώρα να αναγνωριστεί ως Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, οι υπήκοοί της να έχουν τη μακεδονική υπηκοότητα, η γλώσσα της να είναι η μακεδονική. Αποδέχεται ότι αυτή η Βόρεια Μακεδονία θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε δέκα χρόνια ουδείς θα ξέρει ότι η ιστορική Μακεδονία βρίσκεται στην ελληνική επικράτεια. Το μόνο κράτος που θα έχει το όνομα Μακεδονία, έστω και βόρεια, θα είναι αυτό που η Ελλάδα αναγνώρισε ως Μακεδονία, το κράτος των Σκοπίων και οι υπήκοοί της θα είναι οι Μακεδόνες. Κι όταν αυτοί θα ενισχύσουν τον εθνικισμό τους, που ήδη αναπτύσσεται και θα προβάλλουν αξιώσεις για τη δημιουργία της Μεγάλης Μακεδονίας θα διερωτώμαστε ποιος τους έδωσε υπόσταση. Μπορεί σήμερα να πρόκειται για ακραίες απόψεις, ωστόσο είναι υπαρκτές, και στη διαχείριση των εθνικών ζητημάτων δεν μπορούν να αγνοούνται. Ο σλαβομακεδονικός εθνικισμός έχει ως στόχο την ένωση μιας περιοχής των Βαλκανίων την οποία παρουσιάζουν ως τον ευρύτερο μακεδονικό χώρο που σύμφωνα με αυτούς διαμελίστηκε μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας, Σερβίας και Αλβανίας, με τη Θεσσαλονίκη ως πρωτεύουσα. Δεν είναι αδικαιολόγητο να προβλέψει κανείς ότι η Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, είναι πιθανό να αποτελέσει στο μέλλον το επίκεντρο αυτών των παράλογων ονείρων της Μεγάλης Μακεδονίας και από εκεί να ξεκινήσουν άλλα προβλήματα και τετελεσμένα.

Καλή σταδιοδρομία Αλέξη. Είσαι ο μικρός τους ήρωας

Του Τάσου Μαυρόπουλου

Τσίπρας στη βουλή: “η αξιοπιστία της χώρας αποκαταστάθηκε απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους”. Μόνο που κόστισε ακριβά Αλέξη και πληρώθηκε μονομερώς. Και φτάνει στα όρια του χυδαίου όταν το λες αυτό την ώρα που ψηφίζεις την περικοπή συντάξεων, μείωση αφορολογήτου, αρπαγή σπιτιών, παράδοση δημόσιας περιουσίας. Και γίνεται ακόμα πιο χυδαίο όταν λες ότι αυτή θα είναι η “τελευταία ψηφοφορία μετά από 8 χρόνια”. Γιατί είναι η πρώτη αλήθεια που λες από το Γενάρη του 15. Όντως δεν θα ξαναχρειαστεί ψηφοφορία. Δεκάδες έγιναν τα τελευταία 8 χρόνια. Εσύ τα κατάφερες να μην χρειάζεται άλλη μέχρι το 2060και η πλέμπα να πληρώνει το αντίτιμο της “αξιοπιστίας σου”. Να το πληρώνει αναπροσαρμοζόμενο ανάλογα με τις ορέξεις των δανειστών.

Είσαι πραγματικά αξιόπιστος. Όχι όμως απέναντι στο λαό. Είσαι ο πιο αξιόπιστος και αποτελεσματικός υπάλληλος των δανειστών. Κατάφερες όσα δεν μπόρεσε κανένας. Εσύ εισπράττεις τα συγχαρητήρια των εκπροσώπων του παγκόσμιου κεφαλαίου, τους ύμνους βιομηχάνων και εφοπλιστών γιατί όπως δήλωσαν ικανοποιήθηκαν διεκδικήσεις τους πολλών ετών και εμείς πληρώνουμε και θα πληρώνουμε.

Όσο μπορούμε, όταν δεν μπορούμε θα χάνουμε τα σπίτια μας και συ θα χαριεντίζεσαι με τον Γιούνκερ και τον κάθε Γιούνκερ στα μεγάλα σαλόνια σε νέες αποστολές και καθήκοντα. Αλέξη δεν είσαι μικρός και άπειρος. Μπορείς να ξεχωρίσεις το νόημα των λέξεων. Χώρα δεν είναι οι τραπεζίτες οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και αυτοί που τους παραχωρείς τον πλούτο της και σου δίνουν συγχαρητήρια. Χώρα είναι ο λαός και οι ανάγκες του. Εσύ διάλεξες το νόημα που δίνουν στη λέξη χώρα, αυτοί που πλουτίζουν από τη δυστυχία του λαού και επέλεξες να γίνεις υπάλληλός τους.

"Συμφωνία" και "Σύμφωνο"

Του Γ.Π.

- Οι υπογραφές έπεσαν... ο "δικός" μας τουλάχιστον κονόμησε και μία ωραιότατη γραβάτα! Μπορεί να είναι και το μοναδικό κέρδος απο αυτή τη "συμφωνία".

 Νομίζω βέβαια, ότι τον έχουν πάρει στο ψιλό .. μπορεί όμως και να το κάνει επίτηδες γιατί είναι συλλέκτης.

 Μια εποχή αντιπαραθέσεων τελείωσε, μια νέα αρχίζει. 

 Μέχρι την τελική κύρωση της συμφωνίας θα ακούσουμε και θα δούμε πολλά.

 Το σίγουρο είναι ότι από την εποχή που λέγαμε "Ευχαριστούμε τους Αμερικάνους" περάσαμε στην εποχή που ακούμε τους Αμερικάνους να ευχαριστούν εμάς!

 Πρέπει να τους αρέσουμε... σαν Αλέξης τουλάχιστον.

 Μέχρι να φτάσουμε στο τέλος, και χρόνος πολύς δεν απομένει. 

Πρέπει να προλάβουν τυχόν εκλογές, υπάρχουν πίσω από τη "συμφωνία" και αυτοί που βιάζονται να την δουν να ολοκληρώνεται.

 Ποιοι; Πάντως ούτε εμείς ούτε οι γείτονες. 

Χαμόγελα στις Πρέσπες...

Η ΝΔ αντιμέτωπη με το πραγματικό της πρόσωπο, αυτό του εθνικισμού και της πατριδοκαπηλείας

Η υπόθεση της ονομασίας της πΓΔΜ αναδεικνύει τις σοβαρές αντιθέσεις ανάμεσα στις διαφορετικές γραμμές που υπάρχουν στο εσωτερικό της ΝΔ, αλλά και τις συμπληγάδες από τις οποίες καλείται να περάσει τώρα ο αρχηγός της, Κ. Μητσοτάκης. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τα πρώτα κιόλας συλλαλητήρια που οργάνωσαν ακροδεξιοί και εθνικιστικοί κύκλοι σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη στις αρχές του χρόνου και στα οποία η ηγεσία της ΝΔ παρείχε έμμεση, αλλά όμως σαφή στήριξη. Άλλωστε τον τόνο είχαν δώσει τότε κεντρικά στελέχη της -με αιχμή τον Σαμαρά- ται οποία, είτε με τα λεγόμενά τους ή ακόμα και με την ίδια τη φυσική παρουσία τους, υπογράμμιζαν τη στήριξή τους στις εκδηλώσεις εθνικισμού. Στο ίδιο μήκος κύματος στάθηκε η ΝΔ και στις πρόσφατες εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα σε αρκετές πόλεις της βόρειας Ελλάδας, και στις οποίες έδωσαν το “παρών” δεκάδες στελέχη και βουλευτές του κόμματος.

Οι εκδηλώσεις όμως αυτές ξεπερνούν κατά πολύ το πλαίσιο μιας αντιπολιτευτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στη ΝΔ και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για το ζήτημα της ονοματοδοσίας. Αντίθετα, επιβεβαιώνουν τους πολύ σοβαρούς εσωκομματικούς τριγμούς που υπάρχουν και εκδηλώνονται στο εσωτερικό της δεξιάς παράταξης. Από τη μια μεριά η ακροδεξιά πτέρυγα, με κύριους εκφραστές τον Σαμαρά, αλλά και τους Βορίδη – Γεωργιάδη, αναπαράγει και διαιωνίζει τον εθνικισμό, τη μισαλλοδοξία και τον αλυτρωτισμό ανοίγοντας διαύλους επικοινωνίας προς ένα ακροδεξιό κοινό και ακροατήριο. Αυτό ακριβώς επιβεβαι­ώνει και η πρόσφατη δημόσια τοποθέτηση – επίθεση του Α. Σαμαρά ενάντια στον Παυλόπουλο κάνοντας λόγο για “ανιστόρητη σύμπλευση με τον Τσίπρα”.

Ο Θάνος Πλεύρης σε παλιές καλές εποχές... (για να μν ξεχνάμε)

Διαπραγματεύσεις...

Ανάρτηση από: ARKAS -The Original Page

Ψέματα και αλήθειες για το «Μακεδονικό ζήτημα»

Πρόσφατα το «Μακεδονικό» επανήλθε στην επικαιρότητα, πυροδοτούμενο από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις στην περιοχή (βλέπε ένταξη ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ κ.λπ.) και πυροδοτώντας – ή μάλλον οξύνοντας εκ νέου – τον αστικό εθνικισμό στην ήδη πολύπαθη αυτή γωνιά των Βαλκανίων.

Τα υποκριτικά «δάκρυα» και η «αγωνία» διαφόρων αστικών εθνικιστικών τοποθετήσεων γύρω από την εξέλιξη ενός ζητήματος, για το οποίο γνωρίζουν ότι αστοί πολιτικοί (όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος, κ.ά.) έχουν βάλει φαρδιά – πλατιά την υπογραφή τους εδώ και πολλά χρόνια, περισσεύουν. Από την άλλη, οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης και άλλων περί «αναβάθμισης της Ελλάδας» είναι το λιγότερο προκλητικοί, αφού είναι γνωστό τι είδους «λύσεις» έχει επιφυλάξει για μια σειρά λαούς στο παρελθόν ο «διεθνής παράγοντας» (ΟΗΕ – ΝΑΤΟ – ΕΕ), καθώς και τι επιδιώκει σήμερα.

Για να κατανοήσουμε όμως καλύτερα την ουσία του «Μακεδονικού», όσο και τους ανταγωνισμούς γύρω από αυτό, είναι απαραίτητο να ανατρέξουμε στο πώς και γιατί προέκυψε, εξελίχθηκε και κατέληξε.

Οι ρίζες του ζητήματος, βεβαίως, δεν εντοπίζονται ούτε στο αρχαίο βασίλειο των Μακεδόνων, ούτε στον δήθεν μεταπολεμικό «κομμουνιστικό επεκτατισμό» της Γιουγκοσλαβίας (όπου στέκονται διάφοροι που βρήκαν μια ακόμη αφορμή για να χύσουν την αντικομμουνιστική χολή τους). Το «Μακεδονικό ζήτημα» προέκυψε τον 19ο αιώνα και είχε να κάνει με τη διεκδίκηση και νομή της περιοχής, τμήμα τότε της οθωμανικής αυτοκρατορίας, μεταξύ των διαμορφούμενων αστικών εθνών – κρατών της Βαλκανικής.

Μερκελιστές εναντίον Χιτλερικών: Στημένοι καβγάδες στο γερμανόφιλο στρατόπεδο

Του askordoulakos 

«Ο συμβιβασμός Ελλάδας και ΠΓΔΜ σημαίνει νίκη για τη Δύση και καταστροφή για τη Ρωσία. Η Μόσχα θα πρέπει να φοβάται για την επιρροή της στην περιοχή. Ωστόσο η συμφωνία θα μπορούσε να αποτύχει εξαιτίας της σθεναρής αντίστασης και στις δύο χώρες».

 Spiegel 
____________________________

 Τα γεγονότα είναι λίγο, ή πολύ γνωστά με το γιδοφασίστα Μπαρμπαρούση, ο οποίος συνελήφθη με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας (άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα), διότι παρακίνησε την ηγεσία του Στρατού να προβεί σε πραξικόπημα και να συλλάβει την προδοτική πολιτική ηγεσία του τόπου. Είπε ο γάιδαρος, τον πετεινό κεφάλα δηλαδή! Ο ναζιστής, αποκαλεί τους δωσίλογους «προδότες» κι οι δωσίλογοι- τανάπαλιν- κατηγορούν το ναζιστή, ως πραξικοπηματία!

 Εντός της εβδομάδος ψηφίστηκε από τη Βουλή το πολυνομοσχέδιο, ήτοι το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019-2022», βάσει του οποίου οι δωσίλογοι Μερκελιστές της… Αριστεράς και της Προόδου θέτουν υπό τον έλεγχο του ΕΜΣ ολόκληρη την ακίνητη και κινητή περιουσία του ελληνικού δημοσίου. Κι όταν μιλάμε για «ολόκληρη η ακίνητη και κινητή περιουσία», σ’ αυτήν συμπεριλαμβάνονται και τα θεμελιώδη δικαιώματα του ελληνικού κράτους, ως υποκείμενο του διεθνούς δικαίου, δηλαδή η συγκρότηση του εθνικού χώρου και η εδαφική επικράτεια!

Η διπλή χρέωση της κυβέρνησης Τσίπρα

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

Μέσα σε μια βδομάδα, η κυβέρνηση προχώρησε σε ρύθμιση δύο χρεώσεών της. Όχι βέβαια απέναντι στην κοινωνία και τη χώρα, αλλά εναντίον τους, προωθώντας χωρίς αιδώ τις παραγγελίες των ευρωκρατών και των ΝΑΤΟϊκών «φίλων» της Ελλάδας.

Ψήφισε καταρχάς, με διαδικασίες όμοιες με όλων των άλλων μνημονιακών κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, τα «προαπαιτούμενα». Προσπαθεί μάλιστα να διασκεδάσει την οργή του κόσμου, ιδιαίτερα για την περικοπή των συντάξεων. Έτσι, δεν ανακοινώνει με σαφήνεια τις ακριβείς περικοπές, ελπίζοντας να κερδίσει χρόνο, αφού πολλά μπορούν να γίνουν μέχρι την πρωτοχρονιά του 2019. Πολλά, εκτός βέβαια από το να μην ισχύσουν οι περικοπές.

Το σκεπτικό το αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα. Δεν αποκλείεται να περικόψει τις συντάξεις μια κυβέρνηση Μητσοτάκη, αν οι εκλογές γίνουν εντός του 2018. Ο τελευταίος θα σεβαστεί βέβαια όλες τις προηγούμενες αποφάσεις και θα δηλώσει ότι αυτά τα ψηφίσαν οι προηγούμενοι κι όχι αυτός. Το έργο το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές.

Συγκέντρωση για την μη υπογραφή της συμφωνίας Τσίπρα - Ζάεφ

Συντάξεις: οκτώ χρόνια περικοπών

Του Θοδωρή Αθανασιάδη

Χτες σας υποσχέθηκα πως σε τούτο το σημείωμα θα επιχειρήσουμε μια καταγραφή των δεκάδων μειώσεων που έχουν υποστεί οι συντάξεις κατά την τελευταία οκταετία. Είπα να ασχοληθούμε μόνο με τα χρόνια της κρίσης επειδή αν πιάναμε το θέμα από παλιότερα δεν θα βγάζαμε άκρη με τόσους και τόσους κάλφες που έκαναν πρακτική πάνω στην περικοπή των συντάξεων (Σιούφας, Σπράος, Γιαννίτσης, Ρέππας, Πετραλιά κλπ κλπ). Πάμε, λοιπόν, να δούμε επί τροχάδην όλα τα σχετικά νομοθετήματα ένα προς ένα:

(1) Ν. 3845/2010
Καλή αρχή, λοιπόν, με έναν νόμο-καρμανιόλα, ο οποίος δημοσιεύεται στις 6 Μαΐου 2010, δηλαδή δυο μέρες πριν υπογραφεί το πρώτο μνημόνιο. Είναι ο νόμος που αντικατέστησε τον 13ο και τον 14ο μισθό των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων με επιδόματα. Για τους συνταξιούχους, το Δώρο Χριστουγέννων αντικαταστάθηκε με επίδομα 400 ευρώ (ήταν ολόκληρη σύνταξη) ενώ το Δώρο Πάσχα και το Επίδομα Αδείας με επίδομα 200 ευρώ (ήταν μισή σύνταξη) το καθένα. Πέντε μέρες αργότερα, δημοσιεύεται ο Ν. 3847/2010, ο οποίος περιορίζει αυτά τα επιδόματα σε όσους συνταξιούχους λέχουν υπερβεί το 60 έτος τους και παίρνουν συνολικά μηνιαίες συντάξεις μέχρι 2.500 ευρώ.

(2) Ν. 3863/2010 και Ν. 3865/2010
Πρόκειται για δυο νόμους, οι οποίοι δημοσιεύονται με διαφορά 6 ημερών (15 και 21 Ιουλίου) και πάνε ζευγάρι, καθώς ο δεύτερος συμπληρώνει τον πρώτο. Εδώ έχουμε την μεταρρύθμιση Λοβέρδου (πιο σωστά: Λοβέρδου-Κουτρουμάνη), πάνω στην οποία πάτησαν όλοι οι μεταγενέστεροι νόμοι, ακόμη και ο τελευταίος νόμος Κατρούγκαλου. Οι νόμοι αυτοί προβλέπουν νέο τρόπο υπολογισμού των συντάξεων, ο οποίος όμως θα εφαρμοστεί από το 2015. Με βάση αυτόν τον νέο υπολογισμό, επιφέρεται κατ' αρχήν μια μικρή μείωση στις συντάξεις, η οποία μεγαλώνει σε βάθος χρόνου. Παράλληλα, ο Ν. 3865/2010 (α) καθιερώνει την ειδική εισφορά αλληλεγγύης συνταξιούχων, 3%-13%, για συντάξεις άνω των 1.400 ευρώ, (β) επιβάλλει μείωση των επικουρικών συντάξεων από 3% έως και 10%.

Γ. Κουτρουμάνης, Α.Λοβέρδος: Στους νόμους τους στηρίχθηκε η κατοπινή ασφαλιστική νομοθεσία.

Έκλεισαν τα πάντα

Ανάρτηση από: ARKAS -The Original Page

Ανακοίνωση Άρδην: «Όχι στο ξεπούλημα της Μακεδονίας από Τσίπρα-Κοτζιά-Καμμένο»

Όχι στην εθνική μειοδοσία

Όχι στο ξεπούλημα της Μακεδονίας από Τσίπρα–Κοτζιά–Καμμένο

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Από την αρχή του νέου γύρου διαπραγμάτευσης με τα Σκόπια τονίζαμε πως μοναδικός και αναγκαίος όρος που θα σηματοδοτούσε πρόοδο στις σχέσεις μας με τα Σκόπια θα ήταν να εγκαταλείψουν τις αλυτρωτικές αναφορές στον «μακεδονισμό», που συνδέεται με τη λυσσαλέα εμμονή τους στον σφετερισμό του ονόματος της Μακεδονίας.

Η συμφωνία των Τσίπρα – Κοτζιά, αντίθετα, αναγνωρίζει «μακεδονική» εθνότητα και «μακεδονική» γλώσσα. Στο άρθρο 1 παρ. 3 της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ, δηλώνεται ξεκάθαρα η «Μακεδονική» ιθαγένεια και γλώσσα των γειτόνων. Αυτά με τις παρενθέσεις και τους αστερίσκους είναι αστειότητες.

Στο ίδιο άρθρο 1 παρ. 4γ, αναγράφεται ότι το Δεύτερο Μέρος (δηλ. τα Σκόπια), «εφόσον το αποφασίσει θα διεξαγάγει δημοψήφισμα», φράση που επαναλαμβάνεται κι άλλες φορές παρακάτω, αποδεικνύοντας ότι το δημοψήφισμα στα Σκόπια δεν είναι καθόλου σίγουρο ή απαραίτητο. Άρα, το «εχέγγυο» των Ανεξαρτήτων Ελλήνων (και όχι μόνο) για εκείθεν απόρριψη της Συμφωνίας θολώνει. Σημειωτέον ότι πουθενά δεν αναφέρεται η πιθανότητα για ελληνικό δημοψήφισμα!

Για να τελειώνουμε με την ελεεινή Συμφωνία

Του Κώστα Καραΐσκου*

Η Συμφωνία Ελλάδος – Ψευτομακεδονίας που μας προσφέρει η Κυβέρνηση είναι μία τραγική αποτυχία όλου του πολιτικού μας συστήματος, που την σφράγισε ο μάλλον επαρκέστερος επικεφαλής της διπλωματίας του. Μια άθλια υποχώρηση που πασχίζουν να μας πείσουν είτε ότι ήταν αναπόφευκτη είτε ότι δεν είναι αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε. Σημειώνω επιγραμματικά μόνο πέντε σημεία του επισήμου κειμένου της.

1)      Στο άρθρο 1 παρ. 3 δηλώνεται ξεκάθαρα η «Μακεδονική» ιθαγένεια και γλώσσα των γειτόνων. Αυτά με τις παρενθέσεις και τους αστερίσκους είναι αστειότητες και ένα φύλλο συκής ανίκανο να κρύψει το τι κερδίσαμε. Αν οι γείτονες δέχονταν επισήμως τη σλαβική τους ρίζα, θα δέχονταν και την ονομασία «σλαβομακεδονική» για τη γλώσσα και την ιθαγένειά τους (τουλάχιστον), όπου καμμία θρυλούμενη αλβανική αντίδραση δεν μπορεί να υπάρξει.

2)       Στο ίδιο άρθρο 1 παρ. 4γ αναγράφεται ότι το Δεύτερο Μέρος (δηλ. η γειτονική χώρα) «εφόσον το αποφασίσει θα διεξάγει δημοψήφισμα». Η ίδια περίπου φράση επαναλαμβάνεται κι άλλες φορές παρακάτω, αποδεικνύοντας ότι το δημοψήφισμα στα Σκόπια δεν είναι καθόλου σίγουρο ή απαραίτητο, άρα το «εχέγγυο» των Ανεξαρτήτων Ελλήνων (και όχι μόνο) για εκείθεν απόρριψη της Συμφωνίας θολώνει. Σημειωτέον ότι παντού αναφέρεται, δυνητικά έστω, μόνο το δημοψήφισμα της μιας πλευράς και πουθενά μια πιθανότητα για κάποιο δικό μας!

Δήλωση Τάκη Φωτόπουλου για την ακόμα και τυπική παράδοση της εθνικής κυριαρχίας από τους απατεώνες της «Αριστεράς»

1. Οι «αριστεροί» ‘γιέσμεν’ του Πάιατ είναι ασύγκριτα χειρότεροι από τους δεξιούς ‘γιέσμεν’ του Πιουριφόυ. Οι δεύτεροι ήταν επίσημα όργανα των Αμερικανών και του μετεμφυλιακού καθεστώτος που εγκαθίδρυσε στην Ελλάδα, δηλαδή της παρωδίας «δημοκρατίας» που τελικά κατέλυσαν και τυπικά τον Απρίλη του 67. Οι πρώτοι είναι ασύγκριτα χειρότεροι, γιατί όχι μόνο συστηματικά κατέλυσαν κάθε ίχνος οικονομικής κυριαρχίας, όταν εξαπάτησαν τον λαό με το Δημοψήφισμα του 15 και ανέτρεψαν ξεδιάντροπα την εντολή του, αντί (όπως θα έκαναν αν ήταν πραγματικά έντιμοι αριστεροί και όχι απλοί πολιτικοί απατεώνες) να υποβάλουν την παραίτηση τους άμεσα, όταν αντιμετώπισαν τους εκπροσώπους της Υπερεθνικής Ελίτ και ανέλαβαν πρόθυμα να εκτελέσουν στο ακέραιο τις εντολές τους, φτωχοποιώντας τον Ελληνικό λαό και υποθηκεύοντας κυριολεκτικά τον εθνικό πλούτο και το μέλλον των επόμενων γενιών.

The Show must go on

Ανάρτηση από: http://www.koufogiorgos.de

Το σκλιτσο της ημέρα;

Ανάρτηση από: https://iskra.gr

Σε τι ωφελεί ο διαμελισμός εθνικού και κοινωνικού;

Του Ρούντι Ρινάλντι

Στο προηγούμενο φύλλο του Δρόμου, εξετάσαμε το ζήτημα της πολιτικής στην Ευρώπη. Στο παρόν, θα ασχοληθούμε, όσο επιτρέπει ο χώρος, με την ενιαία και αδιαχώριστη σημασία που έχουν το κοινωνικό και το εθνικό στη σημερινή εποχή. Με άλλα λόγια, για την (παράλογη ή ανεξήγητη για αρκετούς αριστερούς κύκλους) «επικαιρότητα του εθνικού» πλάι στο κοινωνικό ή ταξικό ζήτημα.

Η εύκολη ένσταση είναι ότι πρόκειται για στροφή προς το παρελθόν, για αναχρονισμό. Χωρίς να ερμηνευτεί το φαινόμενο, οι περισσότεροι χώροι ταυτίζονται με την κυρίαρχη ρητορική της παγκοσμιοποίησης που καταγγέλλει τον «εθνολαϊκισμό» και αναδεικνύει σε μοναδικό εχθρό τον «κίνδυνο του φασισμού».

Η μετατόπιση είναι πασιφανής παρά τις μεταμφιέσεις της. Αντί να ορθωθούν αντιστάσεις στον ολοκληρωτισμό της παγκοσμιοποίησης, τον πιο επικίνδυνο φασισμό στις μέρες μας, συνασπίζονται όλοι μαζί του (ως δημοκρατικό, δικαιωματικό μπλοκ) στο όνομα της «αντιμετώπισης του φασισμού». Για να μη μιλήσουμε για τη ντροπή να ενισχύονται συνειδητά οι ακροδεξιοί για να επιβεβαιωθούν οι αριστεροί…

Ναι σε όλα

Ανάρτηση από: ARKAS -The Original Page

Όταν στα παίρνουν όλα...

Ανάρτηση από: http://kostas-cartoonist.blogspot.com

Μια συμφωνία- ραδιουργία!

Του Γιώργου Παπαδόπουλου-Τετράδη

Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή. Η συμφωνία Τσίπρα- Ζάεφ για τα Σκόπια δεν είναι συμφωνία. Είναι κατ' αρχήν συμφωνία. Και δεν είναι τελική. Είναι προσωρινή. Δεν είναι καν δεσμευτική. Υπόκειται σε αλλαγές και ανατροπές. Και δεν αφορά σ αυτήν την κυβέρνηση απαραίτητα! Μπορεί να πέσει στην επόμενη! Πρόκειται για κέντημα ραδιουργίας περισσότερο παρά συμφωνίας.

Συγκεκριμένα:

1. Ο κ Τσίπρας συμφώνησε σε παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας από την Ελλάδα ερήμην της ελληνικής Βουλής. Η συμφωνία του με τον Ζαεφ προβλέπει ότι το θέμα θα έρθει στην ελληνική Βουλή για έγκριση όταν και όποτε περάσει από τη Σκοπιανή Βουλή, από το σκοπιανό δημοψήφισμα, από την αναθεώρηση του σκοπιανού Συντάγματος. Δηλαδή, πιθανώς μετά και από τις ελληνικές εκλογές του 2019!

Για όποιον δεν κατάλαβε, μ αυτόν τον κουτοπόνηρο τρόπο ο κ Τσίπρας έβγαλε από πάνω του την υποχρέωση, αλλά και τον κίνδυνο να υποστεί την ψηφοφορία της Βουλής για το θέμα. Την έστειλε στην επόμενη Βουλή. Ταυτόχρονα απάλλαξε από τη δύσκολη θέση και τον εταίρο του Πάνο Καμμένο. Ο οποίος, ξέροντας τη συμφωνία μπορεί να πουλάει ανέξοδα πατριωτισμό!

Είναι πλέον ή βέβαιο ότι η σκοπιανή πλευρά θα καθυστερεί όσο μπορεί από τη στιγμή που θα έχει εξασφαλίσει το κατ αρχήν πράσινο φως της Αθήνας για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αλλά και την ταυτότητα και τη γλώσσα από την ελληνική κυβέρνηση για τη διεθνή κοινότητα.