Του Παύλου Τουμανίδη
Μέλος κ.ε. ΔΗΚΚΙ-Σοσιαλιστική Αριστερά
οργάνωση μελών ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Αργυρούπολης
Η συζήτηση για τα εθνικά μας ζητήματα δεν μπορεί να έχει τυπικό,ή τεχνικό χαρακτήρα.Εμπλέκεται αυτονόητα με την προτεραιότητα ανάσχεσης του Τουρκικού επεκτατισμού στο Αιγαίο και στην Κύπρο.Με την ουσία δηλαδή του ειδικού τύπου ιμπεριαλιστικής επιβουλής κατά της πατρίδας μας.Η τελευταία, ενώ δείχνει να κλιμακώνεται σε βάση οικονομικής αφαίμαξης λαϊκών εισοδημάτων και πλουτοπαραγωγικών πόρων,μέσω μνημονίων και δανειακών, με ρήτρα αίρεσης της εθνικής κυριαρχίας, θα κριθεί στρατηγικά στην εμπέδωση νέου περαιτέρω υποτελούς ρόλου της χώρας στην κατανομή ισχύος της περιοχής , όπως σχεδιάζεται ήδη από την εποχή έλευσης του νεοαποικιοκρατικού σχεδίου Ανάν και της συμφωνίας του Ελσίνκι του 1999. Συστατικό στοιχείο αποτελεί το διαχρονικό ΝΑΤΟϊκό δόγμα ασφαλείας του Τουρκικού καθεστώτος. Μοχλό εσωτερικής πειθάρχισης αποτέλεσαν η παράδοση Οτζαλάν,οι ολυμπιακοί του 2004, σαν προσφορά εξαγοράς και βαθειάς αλλαγής του ιστορικού ανθρωπολογικού τύπου του λαού μας.Το πακέτο:Τουρκική ένταξη στην ΕΕ-επαναβεβαίωση του στρατηγικού άξονα Τουρκίας-Ισραήλ-καθυπόταξη του στοιχείου Ανεξαρτησίας στην Μέση Ανατολή-αποκλεισμός της Ρωσίας από τις εξελίξεις περί τα ενεργειακά και όχι μόνο, θα προβληθεί ως ελάφρυνση των επιπτώσεων των μνημονίων, ως ''ειρηνική '' διευθέτηση των νέων ευκαιριών ευημερίας.Ως ''μέρισμα ειρήνης'' όπως θάλεγε κι ο Γιωργάκης.
Η απίσχναση του κριτηρίου της εθνικής κυριαρχίας των υποτελών θεωρείται σ΄αυτό το σχεδιασμό εκ των ων ουκ άνευ.Οι '' μπίζνες'' τίθενται σε απόλυτη προτεραιότητα.Όπως το έθεσε ο Νετανιάχου επισκεπτόμενος την Κύπρο και ερωτώμενος για το εθνικό θέμα:''εδώ βρίσκομαι μόνο για το ζήτημα του αερίου''.Κατάπιαν τη γλώσσα τους οι όψιμοι ενθουσιώδεις υποστηρικτές της Ισραηλινής ''ομπρέλλας''.Κατά σύμπτωση είναι οι ίδιοι που ως απόλυτη πανάκεια προβάλλουν την ΑΟΖ έναντι οιουδήποτε προβλήματος ήθελε επιλυθεί.Ασχέτως πολιτικής ουσίας.
Όμως η ΑΟΖ εκ του ορισμού της αφορά σε μια τεχνική-νομική ρύθμιση.Πόρρω απέχει απ΄το να εξαντλεί την άσκηση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.Βεβαίως στην περίπτωση του Αιγαίου και στην αναγκαία διασύνδεση των συνοριακών γραμμών Ελληνικής και Κυπριακής Δημοκρατίας η ανακύρηξή της είναι σημαντική.Υπογραμμίζει την ενιαία βούληση του Ελληνισμού να υπερασπισθεί από την αδηφαγία του Τουρκικού επεκτατισμού έναν κρίσιμο χώρο άσκησης εθνικής κυριαρχίας.Η οριοθέτησή της όμως προϋποθέτει διάλογο, γιατί συνιστά παράγωγο κι όχι πρωτογενές κυριαρχικό δικαίωμα, όπως η Υφαλοκρηπίδα.Διάλογο όχι ουδέτερο αλλά ουσιωδώς πολυμερή στη βάση, τόσο των Τουρκικών διεκδικήσεων, όσο και του ''ενδιαφέροντος '' του Ισραήλ για την πολλαπλής χρηστικότητας αξιοποίηση του Ελλαδικού και Κυπριακού χώρου.Εν μέσω μνημονιακής προδέσμευσης των πλουτοπαραγωγικών πόρων και Αγγλικού Δικαίου.Προφανώς η Αμερικάνικη επιδιαιτησία θα χρησιμεύσει για να αναγορεύσει σε γκρίζες,'' επίμαχες'' ζώνες, όπως στα Ίμια.Η τιτλοποίησή των μελλοντικών ευρημάτων θα χρησιμεύσει σαν αντιστάθμιση του επαχθούς προγράμματος προσαρμογής, του τύπου:''εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα αντί επιβίωσης''.Ίσως γι αυτό το ΔΝΤ ανακοινώνει την αποτυχία του προγράμματός του, χωρίς ταυτόχρονα πρακτικά να το αναστέλλει.Σίγουρα αυτό σηματοδότησε ο αρχιχειρουργός της υποτέλειας Γιωργάκης όταν από το Καστελλόριζο ανήγγειλε την έναρξη της εποπτείας ΕΕ-ΔΝΤ.Η ανακήρυξη και κυρίως η οριοθέτηση ΑΟΖ έχει να κάνει με το αν θέλουμε να ασκήσουμε τα απορρέοντα από το διεθνές δίκαιο κυριαρχικά μας δικαιώματα και να αμυνθούμε με όρους περηφάνιας και αυτονομίας περί αυτών.Στην ειδική συγκυρία του μνημονιακού καθεστώτος πρέπει ως χώρα και ως λαός να διαλέξουμε αν θα βγούμε απ΄την κρίση με κριτήριο την ανεξαρτησία μας, ή ταπεινωμένοι στο διηνεκές .Η ''σωτηρία'' εκ μέρους του Ισραήλ που υπαινίσσονται οι κήρυκες της ΑΟΖ προάγει μιαν εξευγενισμένης μορφής αποκατάσταση της ενότητας της ΝΑΤΟϊκής ολοκλήρωσης της ΝΑ Μεσογείου, μιαν οιονεί επιδιαιτησία διαρκείας κατά το πρότυπο και παλιότερων αμερικάνικων σχεδιασμών(σχέδιο Άτσεσον,σχέδιο Ανάν, σχέδια υβριδικής ''λύσης '' για το Παλαιστινιακό).Προς το παρόν η Τουρκία δίνει εξετάσεις στη Συρία ως έμμεσος εισβολέας,η κυβέρνηση ψηφίζει στο ΝΑΤΟ υπέρ αυτής,βάσει της συμμαχικής αλληλεγγύης και η αξιωματική αντιπολίτευση σιωπά. Στο φόντο της ρητής παραδοχής ''τοΑιγαίο αποτελεί διακεκαυμένη ζώνη και ασαφές τοπίο''(δηλώσεις Μανιάτη σχετικά με το νόμο 4001-περί εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων) στήνεται το σκηνικό της νέας μεγάλης συναίνεσης.Προτεραιότητα στο πλαίσιο του μνημονίου αποτελεί η κοινωνική ερείμωση και αποδιάρθρωση ιδιαίτερα των παραμεθορίων περιοχών(πολιτική ΕΟΖ).Αλληλοσυμπληρώνεται με την αποσταθεροποιητική δράση του Τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής . Η περιορισμένη κυριαρχία ως μόνιμο εκβιαστικό καθεστώς αποδέχεται και ενισχύει το ρόλο του ΔΝΤ σα μηχανισμού πρωτίστως πολιτικού πειθαναγκασμού.Γι αυτό και στα αλλεπάλληλα μνημονιακά προγράμματα η πίεση περιστολών στα αμυντικά προγράμματα της χώρας προτάσσεται.
Στα Βαλκάνια, αντίστοιχα ενθαρρύνεται με ένταση από τη δεκαετία του ΄90 ένας σαφής πατερναλιστικός Τουρκικός ρόλος.Το σχέδιο ''Βαλκάνια 2014'' προβλέπει την αντιστάθμιση απωλεσθείσας εθνικής κυριαρχίας με την ένταξη στην ΕΕ.Το Κόσσοβο βάσει και σχετικής απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου μέλλεται να συνιστά μόνιμο πρότυπο βίαιης πειθάρχησης,με τη χρήση των ''στρατηγικών μειονοτήτων''.
Ο ελληνισμός απειλείται με εξαφάνιση από τη φυσική του γεωγραφία.Σε συνέργεια ΗΠΑ και Γερμανία προορίζουν την διαμόρφωση της ΝΑ Μεσογείου σε πέρασμα φτηνού εργατικού δυναμικού ανέστιου,χωρίς εθνική ταυτότητα, νομαδικού χωρίς δικαιώματα.
Όχι τυχαία Ελλάδα και Κύπρος εμφανίζονται αποστειρωμένες από κάθε Ευρωενωσιακή εξέλιξη.Φαντάζουν αιχμάλωτες που πριμένουν τη μοίρα τους:Αλεξανδρεττοποίηση της Κύπρου,Κυπροποίηση της Θράκης,διχοτόμηση του Αιγαίου.Για μια ακόμα φορά η άρχουσα τάξη ξεπουλά τη χώρα ελπίζοντας να βρει το είδωλο της εξουσίας της στα κομμάτια της νεοαποικιοποιήσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αν θέλει να δικαιώσει τη Δημοκρατική πρόκληση του λαού πρέπει εδω και τώρα να καλέσει σε σύμπτηξη ένα ευρύ Πανεθνικό-Παλλαϊκό Μέτωπο για τη σωτηρία της χώρας, για την εθνική ανεξαρτησία και τη δημοκρατία.
Η Ιστορία δεν γράφεται με εσωκομματικούς όρους.
