Σχέδιο Β – Συγκέντρωση στην Κατερίνη – 2.5.14
Πολλοί θεωρούν ότι οι ευρωεκλογές είναι η στιγμή της τιμωρίας της ΝΔ. Έχουν δίκιο. Παρότι βέβαια ο πρώτος στόχος είναι να ποήυμε ένα περήφανο «Όχι» σε Βερολίνο και Βρυξέλλες.
Η τιμωρία στον Σαμαρά δεν μπορεί όμως να εκφρασθεί με μια ψήφο υπέρ της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Γιατί η ψήφος αυτή θα είναι υπέρ ενός νοσηρού δικομματισμού, που ευτυχώς κινείται συνολικά σε χαμηλά ύψη, στα επίπεδα που βρίσκονταν ο ένας πόλος του δικομματισμού παλιότερα.
Η ΝΔ είναι ένα κόμμα εμπρησμού των λαϊκών κατακτήσεων κατ΄ επιταγή των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών κέντρων. Είναι πρόκληση ο πρωθυπουργός να παρουσιάζει μια εικόνα διάσωσης της Ελλάδας, όταν εκατομμύρια Έλληνες ζουν μέσα στο ζόφο της ανεργίας, της στέρησης, της φτώχειας, της υπερχρέωσης, της απόγνωσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα του «αλλ’ αντ’ άλλων». Αντιφατικές, αμφίσημες, αλληλοσυγκρουόμενες τοποθετήσεις από τα διάφορα στελέχη του και από το ίδιο στέλεχος κάθε διαφορετική ημέρα της βδομάδας. Μέχρι τις χθεσινές ασυναρτησίες του κ. Τσίπρα ότι «δεν θα φύγουμε από το ευρώ» και την ίδια στιγμή «δεν θα σώσουμε το ευρώ».
Όταν ένας γονιός δίνει λέει τα πιο αντιφατικά πράγματα στο παιδί του, ότι το αγαπάει και ότι το μισεί, ότι πρέπει να πάει σχολείο κι ότι πρέπει να δουλέψει, το τρελαίνει. Αυτό το διπλό μήνυμα θεωρείται αιτία της σχιζοφρένειας. Όταν ένα πολιτικό κόμμα λέει στο λαό ότι «η έξοδος από το ευρώ είναι εθνική καταστροφή» κι ότι «το ευρώ δεν είναι φετίχ» διαλύει τη σκέψη του, τον σπρώχνει στη στην αποδιοργάνωση και στο χάος.
Η ΝΔ είναι φορέας τρόμου. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φορέας σύγχυσης στον λαό, που δεν κατανοεί πια τίποτε, βουλιάζει στην απογοήτευση και τη μοιρολατρία.
Όταν μια οικογένεια βρίσκεται σε κρίση, από τους γονείς χρειάζεται σταθερότητα και καθαρές κουβέντες. Η Ελλάδα αυτό χρειάζεται από τα πολιτικά της κόμματα.
Δεν μπορεί σήμερα τα κόμματα της Ευρωζώνης να δίνουν υποσχέσεις για μισθούς ή συντάξεις. Αυτό που οφείλουν να πουν, αν έχουν εντιμότητα είναι «θα προσπαθήσουμε, αλλά εξαρτάται από τα όρια που θα μας επιτρέψει η τρόικα». Τίποτε άλλο.
Η τρόικα δεν έπληξε μόνο τον κόσμο της εργασίας. Έπληξε καίρια την αριστερά, πετυχαίνοντας δυνάμεις αριστερής προέλευσης, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, να χρησιμοποιούν τη γλώσσα της υποκρισίας και του ψεύδους, όπως οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια η αριστερά μπορεί να έκανε λάθη, μπορεί να είχε ανεπαρκείς επεξεργασίες, όμως όλος ο λαός της αναγνώριζε την ειλικρίνεια, την εντιμότητα, τις καθαρές κουβέντες. Αυτή ήταν η ταυτότητά της.
Αυτές της αξίες της αριστεράς αξίζει να αναζωογονήσουμε και στις ευρωεκλογές που έρχονται. Μια αριστερά που δεν κρύβει τις δυσκολίες. Που λέει ότι μια χώρα που έχει μια ύφεση βαθύτερη από κάθε άλλη αναπτυγμένη χώρα σε καιρό ειρήνης, οφείλει να προχωρήσει σε μετασχηματισμούς επαναστατικού χαρακτήρα: παύση πληρωμών στους ξένους δανειστές, εθνική νομισματική πολιτική, δημόσιο τραπεζικό τομέα, κοινωνικό κράτος, επικέντρωση στις θέσεις εργασίας, παραγωγικό σχεδιασμό. Που δεν υποτάσσεται στην κινδυνολογία, αλλά έχει συναίσθηση των κινδύνων. Που έχει ανοικτά τα χαρτιά της. Που μιλάει με «λόγια ήσυχα, ήσυχα και απλά»., όπως λέει ο Γιάννης Ρίτσος.
Παρά τις αντιξοότητες που έχει μια τέτοια πορεία, αυτήν έχει επιλέξει το Σχέδιο Β.
Ανάρτηση από:http://sxedio-b.gr
