Κάποιοι μάλιστα δεν διστάζουν να αποκαλύψουν και τη μαγική συνταγή που έχουν στη διάθεσή τους για να βάλουν μια τάξη: «Θα λύναμε όλα τα προβλήματά μας αν κάθε ελληνική οικογένεια προχωρούσε στην αδελφοποίησή της με μια γερμανική και ανέθετε σε αυτήν την πλήρη διαχείριση των οικονομικών της».
Η πιο πάνω «ιδέα» δεν είναι μια ατάκα του καφενείου. Δεν προέρχεται από κάποιον απογοητευμένο ξερόλα, που έχοντας πιει τα ουζάκια του λέει και μια κουβέντα παραπάνω στους φίλους του. Είναι... πρόταση, διατυπωμένη εγγράφως, από τον Σταύρο Τσακυράκη, καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, υποψήφιο ευρωβουλευτή με το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη.
Η εν λόγω πρόταση αποτελεί την κατάληξη του δεκαλόγου των ιδεών που διατύπωσε σε άρθρο του στην ιστοσελίδα ρ^Οςοη.^ ο καθηγητής και υποψήφιος ευρωβουλευτής. Καθώς ομολογουμένως το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη δεν έχει καταφέρει να αποσαφηνίσει τις θέσεις του σε μια σειρά από ζητήματα (ή μήπως έχει καταφέρει μια χαρά να τις αποκρύψει;) η πρόταση του καθηγητή Τσακυράκη για την αδελφοποίηση των ελληνικών οικογενειών με γερμανικές αξίζει την προσοχή μας (και τον χώρο μας). Έγραψε, λοιπόν, ο καθηγητής πριν από καμιά δεκαπενταριά μέρες:
Θα σας βρούμε... Γερμανούς
«Αν για διαφόρους λόγους είναι αδύνατο να κάνουμε τις αλλαγές που απαιτούνται, υπάρχει μια ριζοσπαστική πρόταση που έχει μεν το φοβερό μειονέκτημα να μην εμπιστεύεται την ικανότητά μας να πράττουμε με αυτονομία, φαίνεται όμως αποτελεσματική.
Κάθε πρωί, μέσω διαδικτύου ή τηλεφώνου, θα έβγαινε το πρόγραμμα της ημέρας και το βράδυ θα γινόταν ο σχετικός έλεγχος. Θα εξανεμίζαμε το έλλειμμα πιο γρήγορα από όσο υπόσχεται ο κ. Α. Σαμαράς. Με την υπόδειξη των αδελφών μας θα πληρώναμε όλοι φόρους και θα περιορίζαμε τη σπατάλη. Αυτή η καθημερινή επαφή θα είχε ασφαλώς και γενικότερα ευεργετικά αποτελέσματα στην παιδεία μας, στον σεβασμό των συμπολιτών μας και στην επικράτηση του κράτους δικαίου».
Θα τα ξεπουλήσουμε όλα
Οι προτάσεις του καθηγητή Τσακυράκη, που προφανώς γοήτευσαν τον Σταύρο Θεοδωράκη για να τον τοποθετήσει στο ψηφοδέλτιο του κόμματός του, δεν σταματούν στην άμεση - ατομική γερμανική πατρωνία των ανεύθυνων και ανίκανων ελληνικών οικογενειών. Για την εξυπηρέτηση του χρέους μας (ακόμη κι αν αυτό «κουρευτεί»), μας λέει ο Τσακυράκης (και κατ' επέκταση το Ποτάμι), «είναι αναπόφευκτη η εκποίηση δημόσιας περιουσίας. Μερικοί διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους μην τυχόν και ξεπουλήσουμε τα χρυσαφικά μας. Δεν έχουμε χρυσαφικά ούτε φιλέτα (μακάρι να είχαμε και να εξοικονομούσαμε περισσότερα χρήματα). Έχουμε ελλειμματικές δημόσιες επιχειρήσεις, τις οποίες απλούστατα δεν μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε γιατί δεν υπάρχουν δανεικά. Και μόνο η απαλλαγή από αυτές αποτελεί ανακούφιση. Ας παραχωρήσουμε τον ΟΣΕ στον κ. Α. Τσίπρα ή την κ. Α. Παπαρήγα και ας τον επιδοτήσουμε και με 100 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο και θα δούμε τι θα κάνουν με το "φιλέτο", πόσους εργαζόμενους θα κρατήσουν και τι μισθούς θα δίνουν».
Βέβαια ο καθηγητής (και το Ποτάμι) δεν μπαίνει στον κόπο να μας πει πώς εξηγείται η πώληση του κερδοφό- ρου ΟΠΑΠ, για παράδειγμα, ή των κολοσσιαίας αξίας υποδομών της ΔΕΗ. Αλλά αυτό είναι κάτι που θα μας το εξηγήσει, φανταζόμαστε, λεπτομερώς αργότερα...
Χωρίς λεφτά πεθαίνεις
Φανταζόμαστε ότι με μεγαλύτερη λεπτομέρεια θα μας εξηγήσουν ο καθηγητής Τσακυράκης και το Ποτάμι τις απόψεις τους περί του κράτους πρόνοιας. Προς το παρόν πάντως επιγραμματικά ο καθηγητής και υποψήφιος ευρωβουλευτής του Ποταμιού μας λέει: «Δραστική μείωση δαπανών στο κράτος πρόνοιας. Σήμερα δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να μειώσουμε δραστικά τις δαπάνες για παιδεία, υγεία, ασφάλιση. Ή θα το κάνουμε συντεταγμένα κόβοντας τις σπατάλες και επιμερίζοντας τα βάρη ώστε να μην εξοντωθούν οι οικονομικά ασθενέστεροι ή θα γίνει διά μιας με την κατάρρευση της οικονομίας μας».
Ποταμίσιο κράτος
Και αν έχει κανείς την εντύπωση ότι ο συμπαθής Σταύρος και το κόμμα του χαρακτηρίζονται από τη μαλθακότητα της ευζωίας και του Ιί[θ5ΐγΙθ, ο καθηγητής Τσακυράκης βάζει τα πράγματα στη θέση τους:
«Καμία ανοχή στη βία. Η ανοχή στη βία κινδυνεύει να μας τινάξει στον αέρα. Κάθε εκδήλωση επιβολής (για να μην μιλήσουμε για τον πόλεμο στην Κερατέα), από τον αποκλεισμό των κρουαζιερόπλοιων μέχρι τις καταλήψεις των υπουργείων και των δημαρχείων, έχει βαπτισθεί ανυπακοή και διεκδικεί την ανοχή μας. Μερικοί φαντασιώνονται κιόλας ότι όλη η Ευρώπη θα μιμηθεί τον παραλογισμό μας. Δεν υπάρχει καμία κοινωνία που μπορεί να αντέξει τον καθημερινό τσαμπουκά που επιδεικνύουμε (αν το είχαμε κάνει στη δικτατορία, τότε η χούντα θα είχε πέσει πολύ πιο γρήγορα)».
Από πού είσαι, Ποταμάκι;
Δεν γνωρίζουμε σε ποιον βαθμό οι απόψεις του Τσακυράκη αντανακλούν τις θέσεις του Ποταμιού. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι η σαφήνειά τους, καθώς και η γοητεία που αποδεδειγμένα ασκούν στον αρχηγό Σταύρο Θεοδωράκη. Καθώς ο Τσακυράκης και το Ποτάμι ζητούν την εμπιστοσύνη και την ψήφο μας, καλό είναι να τις συνοψίσουμε:
1 Ο ελληνικός λαός είναι ένα μάτσο ανίκανων χαραμοφάηδων που έχουν ανάγκη τη γερμανική πατρωνία ακόμη και στην προσωπική τους ζωή.
2 Η δημόσια περιουσία, οι υποδομές και οι εθνικοί πόροι είναι αδιακρίτως προς εκχώρηση.
3 Η έννοια του κοινωνικού κράτους είναι αναχρονιστική.
4 Οι απεργιακές κινητοποιήσεις και η λαϊκή αντίσταση σε αντιδημοκρατικές - αντισυνταγματικές αποφάσεις θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με τη ράβδο της καταστολής.
Εύγε... Σταύρο (Θεοδωράκη)!
3 Η έννοια του κοινωνικού κράτους είναι αναχρονιστική.
Εύγε... Σταύρο (Θεοδωράκη)!
Ανάρτηση από: http://www.topontiki.gr
