Στήνονται πάλι οι κάλπες για τη διεξαγωγή της ύπατης κοροϊδίας και εξαπάτησης του Λαού: Τις εκλογές!
Ναι! Είναι ύπατη κοροϊδία και εξαπάτηση, καθώς η κοινή λογική (με νυχθημερόν ομοβροντίες προπαγανδιστικού βομβαρδισμού) λοβοτομείται και δεν της επιτρέπεται να σκεφθεί, για να διατυπώσει το αυτονόητο ερώτημα:
“Μπορεί να λειτουργεί η Δημοκρατία, σε καθεστώς κατοχής”;
Με “χειρουργική επέμβαση” επιστημονικής πληρότητας, η κυβερνώσα (για λογαριασμό των κατοχικών δυνάμεων) κομματοκρατούμενη “Κοινοβουλευτική Ολιγαρχία”, δεν επιτρέπει στην κοινωνία να σκεφθεί το απλό αυτό ερώτημα της κοινής λογικής, διότι η απάντησή του είναι, επίσης, αυτονόητη:
Όχι, δεν μπορεί. Διότι, όταν μία κοινωνία βρίσκεται “υπό κατοχή” (στρατιωτική ή οικονομική) δεν της επιτρέπεται (με διάφορους τρόπους) να έχει δική της βούληση, αφού οι κατακτητές αποφασίζουν (βούλονται) για το πώς θα κυβερνηθεί η κατεχόμενη κοινωνία.
Το ότι η Χώρα μας βρίσκεται “υπό (οικονομική) κατοχή” εξωχώριων δυνάμεων (εκπροσωπούμενων από την “Τρόϊκα”) δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ούτε αμφισβήτηση, ακόμη και από αυτούς τους ίδιους που υπέγραψαν τις κατάπτυστες συνθήκες τής “εν λευκώ” παράδοσης τής διαχείρισης τής Εθνικής μας Οικονομίας.
Άρα: Οι εκλογές αυτές (όπως και οι προηγούμενες) είναι κίβδηλες!
Και γίνονται για έναν μόνο λόγο: Διότι οι επικυρίαρχοι (“δανειστές”) θέλουν οι τελικές συμφωνίες για τη λεηλασία του Δημόσιου Πλούτου της Χώρας (που είναι ήδη έτοιμες) να υπογραφούν από μία “κυβέρνηση” που θα έχει “νωπή εντολή”, δηλαδή πρόσφατη "δημοκρατική νομιμοποίηση" από τον Λαό. Για να έχουν “βάρος” οι υπογραφές αυτές, όταν αύριο (οι άρπαγες) επικαλεσθούν τη “συνέχεια του Κράτους” για να κρατήσουν τα λάφυρα από την επιδρομή τους.....
Σκηνοθετούν, έτσι (οι εγχώριοι εγκληματίες της πτώχευσης και της εθνικής ταπείνωσης) τη λειτουργία άψογων δημοκρατικών διαδικασιών (όπως η λειτουργία του Κοινοβουλίου και οι εκλογές) για να δημιουργήσουν μία μαγική εικόνα που εξαφανίζει την πραγματικότητα αυτή και εμφανίζει “Δημοκρατία” και έτσι γλιτώνουν (μέχρι σήμερα) την κρεμάλα της εσχάτης προδοσίας που έχουν διαπράξει.
Συνθέτουν και παρουσιάζουν (μέσα από την τηλεόραση και τις εφημερίδες που, όλες, ανήκουν στην Ολιγαρχία αυτή) τόσο καλά τη μαγική αυτή εικόνα, ώστε, αντί να βρίσκονται στο ικρίωμα, βρίσκονται στις πολυθρόνες της εξουσίας και εξουσιάζουν με απύθμενο θράσος, τη βούληση του προδομένου (από αυτούς) Λαού!
Είναι, όμως, όλοι το ίδιο; Τα κόμματα που διεκδικούν να κυβερνήσουν τη Χώρα (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ) είναι εξ ίσου δουλόφρονα; Έχουν αποδεχθεί de facto την εσαεί ομηρία της Ελληνικής κοινωνίας στους πάτρωνες τους και το μόνο που τους νοιάζει (και γι' αυτό “σκοτώνονται” προεκλογικά) είναι το ποιος θα είναι ο διαχειριστής τής λεηλασίας;
Είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό;
Για τη ΝΔ , δεν υπάρχει θέμα συζήτησης, καθώς ακόμα και τα τούβλα έχουν καταλάβει πως αποτελεί (μαζί με το “εν αποσυνθέσει” Πα.Σο.Κ) τον θεματοφύλακα της βούλησης των κατοχικών δυνάμεων.
Για το ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει μία πολύ μικρή πιθανότητα (περί το 1%) να μην ισχύει αυτό. Παρ' όλο που τα γεγονότα και τα φαινόμενα δείχνουν πως είναι “μία από τα ίδια” σε διαφορετικό περιτύλιγμα, η Αλήθεια θα φανεί μετά από την (ενδεχόμενη) νίκη του στις εκλογές, αν εκφράσει το ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού στην απώλεια της Αυτοδιάθεσής του, δηλαδή της Ελευθερίας του.
Θα φανεί και πιο νωρίς, από ένα άλλο γεγονός που θα συμβεί ή δεν θα συμβεί: Από την πρόσκληση (από τους “δανειστές” προς τον Αλέξη) για να υπογράψει (όπως ζήτησαν και από τον Σαμαρά προ των εκλογών του 2012) ότι θα τηρήσει το (κοινωνιοκτόνο) “πρόγραμμα” που επιβάλλουν, διά της Τρόϊκα.
Αν δεν γίνει αυτή η πρόσκληση, σημαίνει πως ήδη έχει “πέσει” η υπογραφή τού ΣΥΡΙΖΑ, καθώς δεν νοείται να μη ζητηθεί από το ΣΥΡΙΖΑ αυτό που ζητήθηκε από τη ΝΔ, εν όψει ανάληψης της διακυβέρνησης της Χώρας.
Αν γίνει η πρόσκληση, θα δούμε αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα “σηκώσει το γάντι” και θα κηρύξει πανστρατιά για την επανάκτηση της Αυτοδιάθεσης τής Χώρας, ή θα κρυφτεί κάτω από τα φουστάνια του συμβιβασμού, μαζί με τη ΝΔ, δηλώνοντας έτσι, εκ των προτέρων, πρόθυμος σώγαμπρος στην επιβαλλόμενη από τους “δανειστές”, “Συν-Κυβέρνηση Εθνικής Ανάγκης” ή για το ακριβέστερο “Κυβέρνηση Κουίσλιγκ”.
Οπότε, οψόμεθα, καθώς “κοντός ψαλμός, αλληλούϊα”...
-----------------
* Ο Βίντκουν Άμπραχαμ Γιόνσεν Κουίσλιγκ διετέλεσε Πρωθυπουργός της Νορβηγίας (από1/2/1942 ως 9/5/1945).
Κατά την εκστρατεία των Ναζιστικών στρατευμάτων στη Νορβηγία, τον Απρίλιο του 1940, υποστήριξε την εισβολή τους και, ως ανταμοιβή, διορίστηκε πρωθυπουργός στην κατεχόμενη Νορβηγία, από τον Φεβρουάριο του 1942 μέχρι τα τέλη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, όσο η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Γιόχαν Νύγκαρντσβολντ ήταν εξόριστη στο Λονδίνο. Ως πρωθυπουργός δεν ήταν καθόλου αγαπητός στους Νορβηγούς, οι οποίοι τον θεωρούσαν προδότη και συνεργάτη των δυνάμεων Κατοχής στη χώρα τους. Με το τέλος του πολέμου και την επάνοδο της νόμιμης Κυβέρνησης, ο Κουίσλιγκ συνελήφθη και δικάστηκε για εσχάτη προδοσία. Εκτελέστηκε από απόσπασμα στις 24 Οκτωβρίου 1945.
Το επώνυμό του χρησιμοποιείται σε πολλές γλώσσες (και στην ελληνική) για να δηλώσει προδότες, συχνά δωσίλογους. (Wikipedia)
Ανάρτηση από: http://kostasxan.blogspot.gr
