Μίγμα ανάλγητου νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιών στοιχείων χαρακτηρίζουν το νέο ηγετικό σχήμα της Νέας Δημοκρατίας
Με αφορμή την εκλογή και συγκρότηση του νέου ηγετικού σχήματος της Νέας Δημοκρατίας το Γραφείο Τύπου της Χριστιανικής Δημοκρατίας εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Όταν ακούω τη φράση παράλληλο πρόγραμμα, το μυαλό μου πηγαίνει στο παράλληλο νόμισμα» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά στις αρχές Σεπτεμβρίου στον τηλεοπτικό σταθμό «Σκάι» ο νέος πλέον πρόεδρος του κόμματος της «Νέας Δημοκρατίας» κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, υποδηλώνοντας έτσι την προσήλωσή του σε μια αμιγώς μνημονιακή πορεία της χώρας, χωρίς πεδία πολιτικής αυτονομίας. Ο κ. Μητσοτάκης εξελέγη στις 10/01 με ποσοστό 52,43%, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τον πρεσβύτερο ηλικιακά και θεωρούμενο ως «φαβορί» για την προεδρία κ. Μεϊμαράκη.
Ο νέος πρόεδρος της μείζονος συντηρητικής παράταξης είχε προ μηνός εμφατικά δηλώσει επίσης στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων: «Δεν είμαι νεοφιλελεύθερος.(...) Είμαι ένας μετριοπαθής φιλελεύθερος κεντροδεξιός πολιτικός». Ο ίδιος εμφανίζει ένα προφίλ πεφωτισμένου μεταρρυθμιστή, ενός εκσυγχρονιστή του βραδυκίνητου και νεποτιστικού Κράτους, ενός πολιτικού αντίθετου στην υψηλή φορολογία, ο οποίος ευνοεί την πρωτοβουλία, την επιχειρηματικότητα, την διοικητική καινοτομία, την υψηλή παραγωγικότητα κ.τ.ό.
Όμως η κυβερνητική θητεία του κ. Μητσοτάκη στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης κατά τεκμήριο θυμίζει περισσότερο τον ορισμό που δίνει ο βαθύπλουτος Αμερικανός επιχειρηματίας Γουώρεν Μπάφετ για αυτό που αποκαλείται κρατικός ή ευνοιοκρατικός καπιταλισμός(crony capitalism):
«Ο (ευνοιο)κρατικός καπιταλισμός είναι ένας όρος που περιγράφει μια οικονομία στην οποία η επιτυχία στην επιχειρηματικότητα εξαρτάται από τις στενές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων των επιχειρήσεων και των αξιωματούχων της Κυβέρνησης. Μπορεί να επιδεικνύεται με μια ευνοιοκρατία στην κατανομή των νομίμων αδειών, των κυβερνητικών χορηγήσεων, ειδικών φοροαπαλλαγών ή με άλλες μορφές».
Δοθέντος όμως και του ζήλου που επέδειξε παλαιότερα η νέα προεδρία της ΝΔ στην (αδιάκριτη, πλην κομματικών στελεχών) απόλυση δημοσίων υπαλλήλων που κάθε άλλο παρά άχρηστοι και αργόμισθοι ήταν, θα λέγαμε ότι διέπεται από ένα μίγμα νεοφιλελευθερισμού, όπως είναι αυτός γνωστός στην πράξη από τις θητείες ήδη του Ρόναλντ Ρήγκαν και της Μάργκαρετ Θάτσερ, και ευνοιοκρατικού καπιταλισμού.
Ίσως κάποιος να ήλπιζε ότι το νέο πρoεδρείο θα λάμβανε κάποιες θετικότερες νέες θέσεις σε ζητήματα δημοκρατικών και ατομικών δικαιωμάτων, όπως λαμβάνονται από ορισμένα μέλη του Κογκρέσσου στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα των ΉΠΑ στα πλαίσια ενός πολιτικού φιλελευθερισμού. Το νέο διοικητικό σχήμα όμως, όπως αρτιώνεται και με τους δύο αντιπροέδρους αλλά και ευρύτερα, μάλλον αποθαρρύνει από τέτοιες σκέψεις και δικαιώνει όσους αναλυτές έκαναν λόγο για την μετάβαση σε ένα μίγμα νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιάς, έννοιες οι οποίες, όπως αποδείχθηκε από την ιστορική πρακτική του β’ μισού του 20ου αιώνα και ως σήμερα, είναι οργανικά αλληλένδετες.
Από το Γραφείο Τύπου της Χ.Δ.
Ανάρτηση από: http://www.xristianiki.gr
