Ένας μισοξεχασμένος ήρωας, ένας ήρωας που ποτέ δεν θα αναφέρουν τα σχολικά βιβλία. Ο πρώτος που θυσίασε τη ζωή του αρνούμενος να δεχτεί την βεβήλωση του ιερού μας συμβόλου, της Γαλανόλευκης. Σκίτσα αν ψάξετε για τον Κωνσταντίνο Κουκκίδη δεν θα βρείτε παρά ένα μόνοκαι αυτό, όπως θα διαπιστώσατε, σε πολύ χαμηλή ανάλυση, το οποίο απεικονίζει τη στιγμή που ο ήρωας, τυλιγμένος με τη σημαία πέφτει από τον βράχο της Ακροπόλεως. Έψαξα πολύ στο δικό μου αρχείο παλαιών περιοδικών και βρήκα δυο σκίτσα, τα οποία και σάρωσα στα 600dpi, ώστε να μπορούν να διακοσμήσουν τα δύο φύλλα που ετοίμασα για την εμβόλιμη διδασκαλία που σκοπεύω να κάνω μέσα στην επόμενη βδομάδα. Επειδή τα σχολικά βιβλία ασχολούνται με το ζωικό βασίλειο περισσότερο παρά με την προβολή αξιών, κείμενα ως επί το πλείστον η-λήθια (εκ της "λήθης") και αποχρωματισμένα, είναι μια καλή ευκαιρία για όποιον ακόμη έχει διάθεση και μεράκι να μιλήσει για πράγματα που το σύστημα έχει στείλει στο πυρ το εξότερον ως μη συγχρωτιζόμενα προς την πολιτική ορθότητα της σημερινής Νεοταξικής Κατοχής. Με χαρά ανακάλυψα πως στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα μικρό, εξαιρετικό φιλμάκι από τον σκηνοθέτη Αντώνη Σωτηρόπουλο. Το πήρα, προσέθεσα τον εθνικό ύμνο και μερικές φωτογραφίες, φροντίζοντας να αναφέρω στο τέλος το όνομα του σκηνοθέτη.
Παρασκευή 27 Απριλίου 2018
Κουκίδης Κώστας 27 Απριλίου 1941
Ένας μισοξεχασμένος ήρωας, ένας ήρωας που ποτέ δεν θα αναφέρουν τα σχολικά βιβλία. Ο πρώτος που θυσίασε τη ζωή του αρνούμενος να δεχτεί την βεβήλωση του ιερού μας συμβόλου, της Γαλανόλευκης. Σκίτσα αν ψάξετε για τον Κωνσταντίνο Κουκκίδη δεν θα βρείτε παρά ένα μόνοκαι αυτό, όπως θα διαπιστώσατε, σε πολύ χαμηλή ανάλυση, το οποίο απεικονίζει τη στιγμή που ο ήρωας, τυλιγμένος με τη σημαία πέφτει από τον βράχο της Ακροπόλεως. Έψαξα πολύ στο δικό μου αρχείο παλαιών περιοδικών και βρήκα δυο σκίτσα, τα οποία και σάρωσα στα 600dpi, ώστε να μπορούν να διακοσμήσουν τα δύο φύλλα που ετοίμασα για την εμβόλιμη διδασκαλία που σκοπεύω να κάνω μέσα στην επόμενη βδομάδα. Επειδή τα σχολικά βιβλία ασχολούνται με το ζωικό βασίλειο περισσότερο παρά με την προβολή αξιών, κείμενα ως επί το πλείστον η-λήθια (εκ της "λήθης") και αποχρωματισμένα, είναι μια καλή ευκαιρία για όποιον ακόμη έχει διάθεση και μεράκι να μιλήσει για πράγματα που το σύστημα έχει στείλει στο πυρ το εξότερον ως μη συγχρωτιζόμενα προς την πολιτική ορθότητα της σημερινής Νεοταξικής Κατοχής. Με χαρά ανακάλυψα πως στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα μικρό, εξαιρετικό φιλμάκι από τον σκηνοθέτη Αντώνη Σωτηρόπουλο. Το πήρα, προσέθεσα τον εθνικό ύμνο και μερικές φωτογραφίες, φροντίζοντας να αναφέρω στο τέλος το όνομα του σκηνοθέτη.
