Κοντεύει να τελειώσει ο Φεβρουάριος και βρισκόμαστε ήδη στο έτος 2021 που συμβολικά θα γιορτάζονταν ως ιδιαίτερη χρονιά. Κι όμως, οι προσδοκίες της κοινωνίας είναι κοντά στις πρόσφατες θερμοκρασίες… Πολύ χαμηλά. Ενδόμυχα, η ανησυχία για το μέλλον είναι μεγάλη.
Το ψέμα και η παντελής έλλειψη ενημέρωσης, κυριαρχούν σε όλα τα επίπεδα. Για την πανδημία, για τα εθνικά θέματα από τον Έβρο μέχρι την Κύπρο, εν μέσω «διαπραγματεύσεων» κι ενός νέου γύρου έντασης που προαναγγέλλεται, για την πορεία της οικονομίας και τον λογαριασμό που έρχεται.
Παράλληλα, μας σφιχτοδένει ένα λοκντάουν που δεν έχει σχέση με την υγεία μας, μαζί με ένα νέο θεσμικό κατασταλτικό πλαίσιο, που ακυρώνει κάθε βαθμό ελευθερίας. Έχουμε καταπιεί μια «σχεδόν αναστολή» του Συντάγματος, με καταπάτηση ελευθεριών και μια δικτατορία ηλεκτρονική με τη λογοκρισία να εμπεδώνεται παντού.
Χώρα και κοινωνία είναι εντελώς εκτεθειμένες στις θύελλες, ανοχύρωτες μπροστά σε απειλές και κινδύνους. Οι ιθύνουσες ελίτ μοιάζουν να ζουν σε άλλη χώρα. Σε άλλο τόπο και χρόνο. Σαν έτοιμες από καιρό να προσφέρουν γη και ύδωρ σε δανειστές, να υποχωρήσουν σε επεκτατικές βλέψεις, να παραγγείλουν ό,τι τους πουν Ε.Ε. και εταιρείες, να ικανοποιήσουν την Πρεσβεία, να τσακίσουν κάθε λαϊκή αντίδραση ως παράλογη, ψεκασμένη ή τυχοδιωκτική.
Βλαστημούν την ώρα και την στιγμή που δεν είμαστε Λουξεμβούργο. Ιδιαίτερα τώρα που κόπηκε το ρεύμα και στα βόρεια προάστια της Αττικής. Οh mon Dieu, οh my God (omg ή ομιτζί), οh mein Gott, αυτός ο λαός κι αυτός ο τόπος δεν θέλουν με τίποτα να εκσυγχρονιστούν…
Βέβαια, το ψέμα και η πολιτική διαχείριση που επιβάλλεται, π.χ. στην πανδημία (και δεν είναι ελληνικής πατέντας, αλλά διεθνών προδιαγραφών), έχει σαφείς στοχεύσεις. Απλώς η Ελλάδα είναι «πειραματόζωο» σε πολλά επίπεδα: Μνημόνια και τρόικα, Πρέσπες, λοκντάουν πιο σκληρό και διαρκές από όλες τις χώρες, μασάζ για εθνικές παραχωρήσεις σε Θράκη, Αιγαίο, Κύπρο. Το πολιτικό προσωπικό δεν θέλει να καταλάβει ότι καμιά βοήθεια δεν θα δώσει η υψηλή Προστασία. Γι αυτό τσιρίζει αμήχανα κι είναι έτοιμο για ό,τι ζητηθεί.
Η μέρα μεγαλώνει, έρχεται η άνοιξη, και μετά το καλοκαίρι. Μόνο εκεί ποντάρουν. Οι ελίτ περιμένουν τον τουρισμό ειδικών προδιαγραφών εμβολιασμένων τουριστών. Να πώς θα γιορτάσουν τα 200 χρόνια. Ο τουρισμός, η μεγάλη μας βιομηχανία, η ναυαρχίδα μας. Η κοινωνία σε διαρκή ιδεολογική και ψυχολογική αγωγή με τις καραντίνες. Η οικονομία (θάνατος του εμποράκου και γιγάντιο χρέος) στην άβυσσο. Και η χώρα, σε ζώνες ή φέτες (Βορράς – Νότος, Ιόνιο, Ανατολικό Αιγαίο, Κρήτη, Θράκη κ.λπ.).
Μόνο που μέχρι τότε υπάρχουν λογαριασμοί που ίσως αλλάξουν το τοπίο. Η Τουρκία βιάζεται για τα δικά της εκατοντάχρονα, το 2023. Όσα λέει ο Ερντογάν περί «τρέλας» δεν είναι «δέσμη ιδεών» αλλά στρατηγικοί στόχοι…
Οι μέρες μεγαλώνουν, αλλά το καλοκαίρι δεν είναι τόσο κοντά. Ελευθερία και αλήθεια είναι απαραίτητες για να σωθεί η κοινωνία και ο τόπος, σε όλα τα επίπεδα!
Ανάρτηση από: https://edromos.gr/
