Του Γρηγόρη Γρηγοριάδη
Διαβάζω πολλούς συντρόφους (χωρίς εισαγωγικά) που, τις τελευταίες μέρες και με σημείο αναφοράς τον Πελετίδη, καλούν σε κριτική υπερψήφιση της Λαϊκής Συσπείρωσης (Λ.Σ., δηλαδή του ΚΚΕ) στις εκλογές της 8ης Οκτώβρη. Χωρίς, φυσικά, να θέλω να υποδείξω σε κανέναν τι να κάνει, είναι νομίζω σωστό να διευκρινίσω τη δική μου θέση.
Καταρχάς, η συζήτηση του τύπου "να βγάλουμε κι άλλους Πελετίδηδες" δεν αφορά την κάλπη των Περιφερειών. Δεν πιστεύω να έχει κανείς την αυταπάτη ότι η Λ.Σ. "χτυπάει" τη νίκη σε κάποια περιφέρεια. Με βάση και το αντιδραστικό εκλογικό σύστημα, δεν υπάρχει καν η δυνατότητα μπλοκαρίσματος αντιδραστικών αποφάσεων στα Περιφερειακά Συμβούλια. Επόμενως, μιλάμε για εκλογική καταγραφή καθαρά και, μάλιστα, στην κατεξοχήν "κεντρική πολιτική" κάλπη της ημέρας. Από αυτή την κάλπη θα εξαχθούν κατεξοχήν τα πολιτικά συμπεράσματα και οι συσχετισμοί στο τέλος της ημέρας.
Όποιος σ. μας καλεί, λοιπόν, να ψηφίσουμε Λ.Σ. στις Περιφέρειες, στην ουσία μας καλεί να δώσουμε ψήφο στο ΚΚΕ γενικώς. Σεβαστή άποψη, αλλά να αφήσουμε στην άκρη τον Πελετίδη και να ξέρουμε για τι μιλάμε. Ψήφος στη Λ.Σ. στις Περιφέρειες σημαίνει ψήφος:
* στη γραμμή υποταγής στο ΝΑΤΟ μέσω των συγκαλυμμένων σοσιαλσοβινιστικών θέσεων περί "δικαίου πολέμου του Ουκρανικού Λαού", των ίσων αποστάσεων κλπ.
* στη διασπαστική, προβοκατόρικη γραμμή διάσπασης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και στοίχισης του πίσω από τις αστικές τάξεις του ευρωατλαντισμού με δήθεν "λενινιστική" φρασεολογία
* στη γραμμή άρνησης του πολιτικού αγώνα ενάντια στο καθεστώς της Αμερικανοκρατίας και υποκατάστασης του από έναν χυδαίο οικονομισμό σε συνδυασμό με ένα κρεσέντο κοινοβουλευτικού κρετινισμού που θυμίζει τις χειρότερες μέρες του ευρωκομμουνισμού
* στη γραμμή καθήλωσης του εργατικού κινήματος στην ουρά της αστικής ΓΣΕΕ, άρνησης να συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του κινήματος με πρωτοβουλίες ενιαιομετωπικής δράσης όλων των δυνάμεων που αναφέρονται στην ταξική πάλη
* στη γραμμή αντιδραστικής αναθεώρησης της ιστορίας του ελληνικού και διεθνούς κομμουνιστικού και επαναστατικού κινήματος, με τη δικαίωση χρεωκοπημένων αντιμαρξιστικών-αντιλενινιστικών αντιλήψεων για το χαρακτήρα της εποχής, για τη στρατηγική και την τακτική, για τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα και διεθνώς κλπ.
Φυσικά, είναι δικαίωμα του κάθε σ. να εκτιμά αν τα παραπάνω είναι σωστά στο σύνολό τους, επιμέρους ή καθόλου. Ωστόσο, μιλώντας προσωπικά, νομίζω ότι αν κάποιος πιστεύει ότι τα παραπάνω είναι σωστά, τότε η επιλογή υπερψήφισης της Λ.Σ. σαφέστατα αντιφάσκει με αυτή του την εκτίμηση. Η ενίσχυση της Λ.Σ. θα λειτουργήσει, αντικειμενικά κι ανεξάρτητα από προθέσεις, ως επιβράβευση της γραμμής του ΚΚΕ και εφαλτήριο για συνέχιση και εντατικοποίηση της, με τραγικές και ενδεχομένως μη αναστρέψιμες συνέπειες για το κομμουνιστικό κίνημα, για την Αριστερά στη χώρα μας. Ας το σκεφτούν καλά οι σ. που προτίθενται να βάλουν το λιθαράκι τους σε μια τέτοια προοπτική...
Πολύ περισσότερο πρέπει να προβληματιστούν οι σ. που προσανατολίζονται σε κριτική ψήφο στη Λ.Σ., από το ότι και στις εκλογές αυτές, συνεχίζοντας την τάση των αρκετών τελευταίων αναμετρήσεων, η αποχή, το άκυρο και το λευκό αθροιστικά θα είναι και πάλι το "πρώτο κόμμα". Με όλη την αναπόφευκτη θολούρα που κουβαλά αυτό το ρεύμα, με όλες τις προφανώς αντιφατικές ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις που ενυπάρχουν στο εσωτερικό του, αυτή τη στιγμή είναι το μόνο μαζικό ρεύμα που , τουλάχιστον άμεσα και με καθαρούς πολιτικούς όρους, δεν "πιστώνεται" στο καθεστωτικό μπλοκ με τη μια ή την άλλη εκδοχή του. Η ενίσχυση του ρεύματος της αποχής, του άκυρου και του λευκού και η παραπέρα απαξίωση του χρεωκοπημένου στα όρια της κωμωδίας, αστικού εκλογικού "πανηγυριού", σήμερα και για όσο δεν έχουν ακόμα διαμορφωθεί όροι μαζικής πολιτικής αμφισβήτησης και ρήξης με το καθεστώς της Αμερικανοκρατίας, μοιάζει να είναι η μόνη πολιτικά αντικαθεστωτική επιλογή.
Πάμε τώρα στις δημοτικές εκλογές. Αν εξαιρέσουμε την Πάτρα, σε ποιο άλλο δήμο υπάρχει η ρεαλιστική δυνατότητα ανάδειξης δημάρχου της Λ.Σ.; Ο καθένας γνωρίζει ότι, τουλάχιστον για την πρώτη Κυριακή, τέτοια δυνατότητα δεν υπάρχει στη συντριπτική πλειοψηφία των δήμων της χώρας (τώρα, αν υπάρχει κάποια μεμονωμένη εξαίρεση πχ. στην Ικαρία, αυτό δεν αλλάζει την εικόνα). Επομένως και στις περιπτώσεις αυτές η ψήφος στη Λ.Σ. την πρώτη Κυριακή είναι καθαρά ψήφος εκλογικής καταγραφής, οπότε ισχύει όλη η προβληματική που αναπτύξαμε παραπάνω.
Ειδική συζήτηση μπορεί να γίνει μόνο για την περίπτωση της Πάτρας (και, ενδεχομένως για κάποιους δήμους στους οποίους οι υποψήφιοι της Λ.Σ. ενδέχεται να "προκριθούν" στο δεύτερο γύρο). Στις περιπτώσεις αυτές, η στάση μας πρέπει να καθοριστεί με βάση τρία κριτήρια:
1. Η εκλογή του Πελετίδη που, κατά κοινή ομολογία είχε δύο επιτυχημένες με αστικοδημοκρατικά κριτήρια, θητείες, μπορεί να διασφαλίσει για τα φτωχά στρώματα της Πάτρας ορισμένα άμεσα μέτρα ανακούφισης από ακραίες επιπτώσεις πλευρών της αντιλαϊκής πολιτικής και, αυτό, σίγουρα δε μπορεί να είναι αδιάφορο στους κομμουνιστές
2. Οι θετικές και αρνητικές εμπειρίες από τις θητείες Πελετίδη μπορούν να τροφοδοτήσουν μια συζήτηση που θα αναδείξει τις κραυγαλέες αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της γραμμής του ΚΚΕ και ειδικά την άρνησή του να καταθέσει στο λαό ένα πολιτικό σχέδιο άμεσης διεξόδου και να οργάνωση τον πολιτικό αγώνα για την επίτευξη του.
3. Η τυχόν στήριξη της υποψηφιότητας Πελετίδη (και των τυχόν αντίστοιχων σε άλλους δήμους στη δεύτερη Κυριακή) δεν απαιτεί τη σύναψη κάποιας μορφής πολιτικής συμφωνίας με το ΚΚΕ ή υποστολή του αδιάλλακτου ιδεολογικού και πολιτικού μετώπου απέναντι στην πολιτική του, ούτε μπορεί να θεωρηθεί η τυχόν επιτυχία του ως γενική και ευρεία επιβράβευση της γραμμής του ΚΚΕ.
Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, το οποίο θεωρώ ότι είναι συνεκτικό και συνεπές με βάση τη γενικότερη, καθημερινή γραμμή και στάση που προβάλλουμε, τόσο εγώ, όσο και πολλοί άλλοι σ. καθημερινά στα μέτωπα της ταξικής πάλης, προτείνω και για τους δύο γύρους τη γραμμή της αποχής-άκυρου-λευκού, τόσο στις περιφερειακές, όσο και στις δημοτικές εκλογές. Για τους σ. της Πάτρας (με την επιφύλαξη τυχόν απροσδόκητων πολιτικών εξελίξεων πριν το δεύτερο γύρο) θα πρότεινα την κριτική ψήφο στον Πελετίδη στο δεύτερο γύρο, με ταυτόχρονη, δημόσια και αδιάλλακτη πολεμική στη γραμμή και στις θέσεις του ΚΚΕ και δήλωση ότι, στο βαθμό που τα πεπραγμένα του θα υπηρετούν συγκεκριμένες επιλογές του Κόμματος του με τις οποίες υπάρχει διαφωνία (πχ η παρουσία Πελετίδη στο ΝΑΤΟικο συνέδριο που διοργάνωνε ο εκλεκτός των ΗΠΑ Ιμάμογλου στην Κων/πόλη κατά του Ερτογκάν), θα καταγγέλλονται ανεπιφύλακτα και χωρίς ταλαντεύσεις.
Αυτά ήθελα να πω ...και αμαρτίαν ουκ έχω...
Ανάρτηση από: https://ggrigoriadis.blogspot.com/
