Η προφητεία ενός ναζί

Πόσο “ανεξάρτητα” είναι κάποια σύγχρονα κινήματα λαϊκής βάσης;

Η ιστορία μας διδάσκει πως κάποια κινήματα λαϊκής βάσης, μπορούν εύκολα να διαβρωθούν από τα συμφέροντα εναντίον των οποίων πολεμούν.
Ένα τέτοιο κίνημα στον 21^ο αιώνα, αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα.
Μπορεί να διαβρωθεί από τις δυνάμεις ασφαλείας και τις μυστικές υπηρεσίες, ή να αγκαλιαστεί από κάποιο μεγάλο κόμμα.
Όσο το κράτος διεισδύει στις ζωές μας, οι ακτιβιστές θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι, όχι μόνο για χρήση κρατικής βίας (όπως είδαμε στη Νέα Υόρκη) αλλά και για απόπειρες εισοδισμού, παρακολούθησης, συλλογής πληροφοριών, κλπ.
Υπάρχει όμως και ένα ακόμη πιο σκοτεινό σενάριο, που θέλει κάποιο κίνημα να έχει ιδρυθεί από τις δυνάμεις εκείνες που υποτίθεται ότι μάχεται. Όσο πιο μεγάλο ένα κίνημα, τόσο πιο πολύ ενδιαφέρονται τα μεγάλα κόμματα να το απορροφήσουν.
Η ξαφνική ανάδυση του αμερικανικού Tea Party το 2007 είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Ο ιδρυτής του Ρεπουμπλικάνος Ron Paul το χρησιμοποίησε για να περάσει τις «ελευθεριακές» του απόψεις το 2008. Λίγο αργότερα, το κίνημα αγκαλιάστηκε από πολιτικούς και από ΜΜΕ της δεξιάς, συντασσόμενο περισσότερο με τους συμβατικούς Ρεπουμπλικάνους από ότι με τους διάφορους ελευθεριστές. Σήμερα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ομάδα ψηφοφόρων με την οποία το Ρεπουμπλικανικό κόμμα μπορεί περιστασιακά να συμφωνεί όποτε διεξάγονται  εκλογές.
Από την άλλη, το κίνημα Occupy Wall Street έχει περάσει στη σκιά του Δημοκρατικού κόμματος, με πολλούς Δημοκρατικούς πολιτικούς  να το στηρίζουν. Τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στους Δημοκρατικούς το έχουν υιοθετήσει επίσημα. Όπως και το Tea Party, το κίνημα αυτό μπορεί να αλλάξει το αποτέλεσμα μιας εκλογικής μάχης, λειτουργώντας ως βαλβίδα εκτόνωσης για πολιτικά ζητήματα που θεωρούνται ως ακραία για τα παραδοσιακά κόμματα.
Πάντα υπάρχει και ο κίνδυνος της διείσδυσης. Υπάρχουν άπειρα επίσημα πρώην διαβαθμισμένα έγγραφα, που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα, όπως και μαρτυρίες βετεράνων ακτιβιστών, που αποκαλύπτουν περιστατικά μελών που δεν ήταν παρά μυστικοί αστυνομικοί, πράκτορες του FBI, της  M15 κλπ. Πολλές φορές, οι πράκτορες αυτοί ενεργούν και ως προβοκάτορες με σκοπό την ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος και την ως εκ τούτου δαιμονοποίησή του στα μάτια της κοινής γνώμης. Έτσι ώστε να μειωθεί η πολιτική του απήχηση.
Αν και το Occupy Wall Street έχει γίνει πλέον παγκόσμιο, πολλοί είναι αυτοί που το στηρίζουν, αλλά που αγνοούν το πως ιδρύθηκε. Αν το ερευνήσουν, θα δουν πως υπάρχει μια ολόκληρη αλυσίδα μη κερδοσκοπικών οργανώσεων, συνδεδεμένων μεταξύ τους από εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια ετήσιων επιχορηγήσεων.
Το αρχικό κάλεσμα έγινε από το μη κερδοσκοπικό διεθνές ίδρυμα μήντια: Adbusters. Όπως πολλά ανάλογα ιδρύματα, έτσι και το Adbusters χρηματοδοτείται από διάφορες παρασκηνιακές πηγές. Σύμφωνα με έρευνες της ομάδας Activistcash, το εν λόγω ίδρυμα χρηματοδοτείται κυρίως από το Times Foundation, που αποτελεί συνέταιρο του ιδρύματος  Open Society Institute, που ανήκει στον δισεκατομμυριούχο ολιγάρχη George Soros.
Αν και συνήθως το κοινό δεν το γνωρίζει, όλα τα μεγάλα και επαγγελματικά ιδρύματα και think tanks, διεξάγουν έρευνες κλπ. που αποσκοπούν στη προώθηση κάποιας πολιτικής ατζέντας. Πρόκειται για μέσο έκφρασης κάποιων δραστηριοτήτων, που δεν μπορούν να ενταχθούν επίσημα σε κυβερνητικά πλαίσια.
Το Freedom House είναι ένα ακόμη παράδειγμα ιδρύματος που συνδέεται με το Open Society. Υποστηρίζει την οργάνωση CANVAS, που ίδρυσαν οι Σέρβοι Ivan Marovic και  Srdja Popovic. Αφού έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανατροπή (με βοήθεια της CIA) του Slobodan Milosevic, τα δυτικά ΜΜΕ χαιρέτισαν τον Marovic ως ήρωα της δημοκρατίας, αλλά αργότερα αποκαλύφθηκε πως το πρόγραμμά του σχεδιάστηκε με βάση ένα εγχειρίδιο ενός think tank της Βοστόνης, που συνέταξε ο καθηγητής του Χάρβαρντ Gene Sharp. Το ινστιτούτο που διοικεί (Albert Einstein Institution) χρηματοδοτείται από το National Endowment for Democracy και το Open Society Foundation, ενώ η εργασία του θεωρείται η βίβλος των υποστηριζόμενων από τη Δύση αντιπολιτεύσεων σε ολόκληρο τον κόσμο (χρωματιστές επαναστάσεις, κλπ.)
Υπάρχουν επίσης πληροφορίες ότι το CANVAS συμμετείχε στο κίνημα Occupy Wall Street τις πρώτες του ημέρες, με βίντεο του Marovic να βγάζει λόγο στους συγκεντρωμένους.
Σήμερα, το CANVAS διαφημίζει τον ρόλο του και την συνεργασία του με τους διαδηλωτές της Τυνησίας και της Αιγύπτου, διδάσκοντάς τους τεχνικές ανατροπής των προέδρων, και έναρξης τοπικών εξεγέρσεων.
Όταν απομακρυνθεί ο κουρνιαχτός, τα εκατομμύρια των συμμετεχόντων στο κίνημα Occupy Wall Street μπορεί να αντιληφθούν ότι συμμετείχαν σε μια «ελεγχόμενη αντίσταση».
Στο τέλος τέλος, το κίνημα αυτό μπορεί να προωθεί ακόμη και τα συμφέροντα των παγκόσμιων ελίτ εναντίον των οποίων συστάθηκε εξαρχής.
Για να αποφευχθεί  κάτι τέτοιο, θα πρέπει οι συμμετέχοντες να μάθουν ιστορία, και να γνωρίσουν καλά τους μοχλούς της εξουσίας του 21^ου αιώνα.

Του Patrick Henningsen
Global Research.
http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=27708
Απόδοση: S.A.

This entry was posted in Πρώτη Σελίδα. Bookmark the permalink.

Ανάρτηση από : http://www.antinews.gr/2011/11/23/134940/

Κυβερνήσεις μαριονέτα σε Ελλάδα και Ιταλία. Nigel Farage στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ο Νάιτζελ Πολ Φάρατζ (Nigel Paul Farage) είναι Βρετανός πολιτικός του κόμματος των Ανεξάρτητων ( UK Independence Party -UKIP). Αυτή την στιγμή διατελεί μέλος του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου αντιπροσωπεύοντας την Νοτιοανατολική Αγγλία και μαζί με τον Φραντσέσκο Σπερόνι διαχειρίζεται την ευρωπαϊκή ομάδα "Ευρώπη Ελευθερίας και Δημοκρατίας".

Περνάμε από μια μορφή καπιταλισμού σε μιαν άλλη

Ο ΙΤΑΛΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΚΟΝΣΤΑΝΤΣΟ ΠΡΕΒΕ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ-ΤΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΛΑΖΟΥ

Είμαστε σε φάση μετάβασης από μια μορφή του καπιταλισμού σε μια άλλη μορφή του, γενικότερη και παγκοσμιοποιημένη. Περνάμε στον απόλυτο καπιταλισμό. Η Ελλάδα είναι μόνο ένας αδύναμος κρίκος, το καλύτερο πειραματόζωο πριν από την Ιταλία και την Ισπανία. Αυτό τονίζει ο Ιταλός μαρξιστής φιλόσοφος Κονστάντσο Πρέβε σε συνέντευξή του στην «Ε».

 

Σήμερα υπάρχει η προοπτική της εθνικής απελευθέρωσης, όπως έγινε στην περίοδο του Β' Παγκοσμίου,

λέει ο ελληνομαθής

Ιταλός φιλόσοφος

Κονστάντσο Πρέβε

Υπογραμμίζει ότι ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να αποδεχτεί το δημοψήφισμα και να ψηφίσει όχι, για να αντισταθεί σε μια Ευρώπη-τέρας. Τάσσεται υπέρ μιας ομοσπονδίας ευρωπαϊκών λαών και στηλιτεύει την απουσία των διανοούμενων.

**Κύριε Πρέβε, κατά την αντίληψή σας, τι είναι αυτό που βιώνουμε στην Ελλάδα τα δύο τελευταία χρόνια που ξέσπασε η κρίση;

**Στην Ελλάδα υπάρχει τώρα μια μεγάλη κρίση του καπιταλισμού, αλλά εγώ δεν πιστεύω ότι είναι σωστή η ορολογία κρίση του καπιταλισμού. Είμαστε σε φάση μετάβασης από μια μορφή του καπιταλισμού σε μια άλλη μορφή του, γενικότερη και παγκοσμιοποιημένη. Γι' αυτό πιστεύω ότι θα περάσουμε από μια μορφή του καπιταλισμού σε μιαν άλλη. Από έναν ευρωπαϊκό καπιταλισμό, κεϊνσιανό, του Μπίσμαρκ, του Ντε Γκολ, των συνδικάτων, σε μια καθαρή μορφή του καπιταλισμού, αγγλοσαξονική, αμερικανική, σε έναν απόλυτο καπιταλισμό. Η Ελλάδα είναι μόνο ένας αδύναμος κρίκος, το καλύτερο πειραματόζωο, για να περάσουμε μετά στην Ιταλία και κατόπιν στην Ισπανία. Η Πορτογαλία είναι ιδιαίτερη περίπτωση γιατί είναι μια αγροτική κοινότητα συνηθισμένη στη φτώχεια. Οχι στη μιζέρια, στη φτώχεια.

* Ποια είναι η γνώμη σας για τη συμπεριφορά της Γερμανίας;

* Λαμβάνω και διαβάζω ελληνικές εφημερίδες και παρατηρώ ότι χρησιμοποιούν την ορολογία Τέταρτο Ράιχ για τα πάντα. Η Γερμανία είναι η μηχανή της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ολόκληρης της Ευρώπης. Δεν πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε αναλογίες με το Τρίτο Ράιχ με τον Μπίσμαρκ ή κάτι τέτοιο.

* Ποια είναι η άποψή σας για τον Γιώργο Παπανδρέου ως πολιτικό;

* Πιστεύω ότι ο Παπανδρέου ήταν μόνο κληρονόμος μιας μεγάλης οικογένειας και αυτό δεν είναι σοβαρό για μια μεγάλη χώρα. Εγώ πιστεύω ότι ο Παπανδρέου έκανε πολύ καλά όταν πρότεινε το δημοψήφισμα. Το ξέρω ότι το έκανε για πολιτικούς λόγους, ως μανούβρα, δεν είμαι αφελής. Αλλά πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να αποδεχτεί το δημοψήφισμα και να ψηφίσει όχι. Και για αυτό η ολιγαρχία της Ευρώπης φοβήθηκε τρομερά. Γιατί η ολιγαρχία δεν έχει φόβο για τις ομαλές εκλογές.

* Τα άλλα κόμματα;

* Δεν υπάρχει κατά την άποψή μου Δεξιά και Αριστερά. Τώρα υπάρχει ένα πρόβλημα της Ελλάδας ως έθνους, όχι μόνο του ελληνικού λαού. Πιστεύω ότι οι ομαλές εκλογές δεν είναι τίποτε. Και πιστεύω ότι κάθε κυβέρνηση θα πει ναι, είτε αυτός είναι Παπαδήμος είτε είναι Μόντι. Τώρα υπάρχει ένα κόμμα των οικονομολόγων εναντίον ενός κόμματος των πολιτικών. Και το κόμμα των πολιτικών σημαίνει εθνική κυριαρχία πάνω στην οικονομία. Το κόμμα των οικονομολόγων σημαίνει απόλυτη κυριαρχία της οικονομίας, δηλαδή της στρατηγικής του απόλυτου καπιταλισμού.

* Υπάρχει θέση για τη δημοκρατία στην εποχή των αγορών;

* Εγώ πιστεύω στη δημοκρατία. Στην κληρονομιά των αρχαίων Ελλήνων. Δημοκρατία σημαίνει βούληση του λαού. Αν ο λαός δεν μπορεί να αποφασίσει για τα κοινά, τα δημόσια προβλήματα, τότε δεν υπάρχει δημοκρατία. Οι κυρίαρχες τάξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι αφοσιωμένες στο πρόγραμμα του απόλυτου καπιταλισμού αμερικανικού τύπου, αμερικανικού μορφώματος.

**Μπορεί να υπάρξει μια Ευρώπη των λαών;

* Δεν θα ήμουν υπέρ της Ευρώπης των λαών στιλ Ντε Γκολ. Θα ήμουν υπέρ μιας ομοσπονδίας των ευρωπαϊκών λαών, αυτό θα ήταν το ιδανικό. Ναι, η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη, δεν ανήκει στη Δύση όπως έλεγε ο παλιός Καραμανλής. Κατά την άποψή μου η Δύση είναι κάτι κακό, κάτι άσχημο. Ενώ η Ευρώπη είναι κάτι καλό. Είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη, αλλά η Ευρώπη τώρα έχει μεταμορφωθεί σε ένα τέρας.

Εθνική απελευθέρωση

* Ποιο ρόλο μπορεί να διαδραματίσει η σημερινή Αριστερά;

* Κατά την άποψή μου η Αριστερά τώρα δεν μπορεί να μιλάει για κομμουνισμό, για επανάσταση. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει τώρα προοπτική επανάστασης και κομμουνισμού. Υπάρχει μόνο προοπτική, ίσως, εθνικής απελευθέρωσης. Οπως και στην περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οπως όταν η Ελλάδα έλεγε όχι στον Μουσολίνι, και τώρα η Ελλάδα θα πρέπει να αντισταθεί.

* Σε τι πρέπει να αντισταθεί;

**Θα πρέπει να αντισταθεί σε μια Ευρώπη η οποία έχει μεταμορφωθεί σε τέρας. Ισως η Ευρώπη σε 10-20 χρόνια να είναι καλύτερα. Ισως. Χωρίς αντίσταση τα μέτρα θα είναι πάντα χειρότερα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Χωρίς την αντίσταση του λαού στις πλατείες, θα ήταν χειρότερα.

* Ποια είναι η σχέση της ιταλικής κρίσης με την ελληνική, την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια κρίση;

* Η Ιταλία είναι δυνατή γιατί έχει βιομηχανική υποδομή, αλλά έρχεται και η ώρα της. Ο Μπερλουσκόνι δεν μπορούσε να περάσει σκληρά μέτρα γιατί πάντα τον ψηφίζουνε τα μεσαία στρώματα. Τα μεσαία στρώματα είναι τώρα μέσα στη θύελλα. Ο Μπερλουσκόνι έπρεπε να δώσει τις διαταγές του καπιταλισμού για να απελευθερωθούν όλα τα επαγγέλματα. Και δεν μπορούσε να το κάνει. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνο μια δικτατορία των αγορών. Μια δικτατορία των οικονομολόγων, οι οποίοι είναι όργανα. Είμαστε σε τέτοια κατάσταση. Αυτό κατέστρεψε τον Μπερλουσκόνι και όχι τα σκάνδαλα, οι πόρνες και οι δικαστές.

* Ποιος είναι ο ρόλος της διανόησης στην κρίση;

* Ως φιλόσοφος και ιστορικός θεωρώ ότι ζούμε μεγάλη πολιτιστική κρίση από την οποία οι διανοούμενοι στην Ευρώπη απουσιάζουν. Διότι οι διανοούμενοι είναι αριστεροί και μιλάνε για κομμουνισμό, για τον οποίο δεν υπάρχει προοπτική κατά την άποψή μου και είναι μόνο όνειρα. Δεν αγαπώ αυτή τη λέξη, διανοούμενοι. Διανοούμενοι είναι μια κοινωνική ομάδα που ο Πιερ Μπουρντιέ έχει ορίσει ως κυριαρχούμενο μέρος της κυρίαρχης τάξης.

* Βλέπετε στο μέλλον κάποια εξέγερση των λαών;

* Δεν λέω ούτε όχι ούτε ναι. Αυτό είναι μια δυνατότητα. Δεν είμαι ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος. Διότι αυτό είναι σίγουρο ότι θα γίνει στο μέλλον.

* Δεν υπάρχει λοιπόν ελπίδα για έξοδο από την κρίση;

* Η ελπίδα των λαών και της ανθρωπότητας υπάρχει πάντα. Δεν ξέρω ποια θα είναι η ελπίδα η συγκεκριμένη έπειτα από λίγα χρόνια. Τα μικρά κομμουνιστικά κόμματα, όπως αυτό της Ελλάδας, έχουν θετικό ρόλο. Εγώ δεν συμφωνώ με τις αντιλήψεις για το σταλινισμό που έχει το ΚΚΕ. Συμφωνώ περισσότερο με τις αντιλήψεις του Ευτύχη Μπιτσάκη. Πιστεύω ότι επίσης και ο Θεοδωράκης είχε δίκιο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα ήμουν οπαδός της «Σπίθας» αν ήμουν Ελληνας.

Η Ευρώπη θα πρέπει να βοηθήσει την Ελλάδα. Αλλά δεν μπορεί να τη βοηθήσει με τα διατάγματα. Η Ελλάδα είναι μέρος της Ευρώπης. Βλέπω την Ελλάδα σαν δεύτερη χώρα μου και με ενδιαφέρουν όχι μόνο τα ερείπιά της, όχι μόνο η Ακρόπολη, όχι μόνο τα μνημεία, με ενδιαφέρει η τύχη και το μέλλον του ελληνικού έθνους. Και δεν είμαι μόνος στην Ευρώπη. Είμαστε πολλοί που έχουμε αυτό στο μυαλό μας.

* Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού αισθάνεται ότι ταπεινώνεται.

* Είναι μια ταπείνωση μπροστά στην ολιγαρχία και όχι στους Ευρωπαίους, οι οποίοι αισθάνονται, όπως και εγώ, ότι αγαπάνε την Ελλάδα. Και πρέπει να πω ότι για να αγαπήσεις κάποιον πρέπει να τον ξέρεις.

Ο Κονστάντσο Πρέβε γεννήθηκε στη Βαλέντσα στη βόρεια Ιταλία το 1943. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες, Φιλοσοφία και Νεοελληνικά στα πανεπιστήμια του Τορίνο, του Παρισιού και της Αθήνας. Εχει συγγράψει πάνω από 40 βιβλία φιλοσοφικού περιεχομένου που έχουν δημοσιευτεί στην Ιταλία και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και στα ελληνικά. Ζει και εργάζεται στο Τορίνο. Αριστερός στην ιστορία του, μεγάλος φίλος της Ελλάδας, πληθωρικός και ανεξάντλητος, ο Πρέβε έχει ευρύτατη παιδεία που συνδυάζει τη βαθιά φιλοσοφική γνώση με την ιστορία, την πολιτική και την οικονομία, τον πολιτισμό και την κοινωνία. Σήμερα αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς Ευρωπαίους μαρξιστές στοχαστές. *

Ανάρτηση από : http://www.enet.gr/

Να σώσουμε το λαό, όχι τις τράπεζες

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΘΩΜΑ ΤΣΑΤΣΗ

Ο Κλάους Ερνστ, 57 χρόνων, είναι συμπρόεδρος του Die Linke, του κόμματος της Αριστεράς της Γερμανίας. Υπήρξε συνδικαλιστής, πρόεδρος του κόμματος της «Εκλογικής Εναλλακτικής για την Κοινωνική Δικαιοσύνη» (WASG), μέχρι την ένωσή του με το Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (PDS) το 2007.

Στεφάνι στο Πολυτεχνείο κατέθεσε χθες ο Κλάους Ερνστ

Ο Ερνστ ήρθε στην Αθήνα και μίλησε την Τετάρτη το βράδυ σε εκδήλωση που διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και αιτιολόγησε μεταξύ άλλων τη στάση του Die Linke στη Βουλή, όταν καταψήφισε το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα. «Καταψηφίσαμε γιατί δεν θεωρούμε ότι θα σωθεί μια χώρα αν περικοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις, αν ιδιωτικοποιηθεί ο δημόσιος πλούτος, αν διαλυθεί το κοινωνικό κράτος», είπε ο Γερμανός πολιτικός.

Και υπουργός οικονομικών και συνταγματολόγος και συνταγματάρχης και ωμή παραβίαση κάθε δημοκρατικής δεοντολογίας και νόμων! Επικίνδυνος!

Το παραλήρημα του κ. Βενιζέλου,

θέτει σε κίνδυνο την εμπιστοσύνη

της κοινωνίας προς τη Δικαιοσύνη

Ως απαράδεκτο ολίσθημα του Υπουργού των Οικονομικών, ή ακόμη και ως παραλήρημα μίας ολοκληρωτικής αντίληψης για την κοινωνία και το δικό του ρόλο στη λειτουργία της, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ανακοίνωση που εξέδωσε σήμερα, αναφορικά με την απόφαση του Πρωτοδικείου Καλαμάτας, που έκανε δεκτή την αίτηση πολίτη για την έκδοση προσωρινής διαταγής κατά της ΔΕΗ, η οποία είχε υποπέσει σε  σκανδαλώδη λάθη στον υπολογισμό του ειδικού τέλους ακινήτων.

Δείτε την ανακοίνωση του συνταγματολόγου, σοσιαλιστή υπουργού, για το συγκεκριμένο θέμα:...

“Επειδή η προσωρινή διάταξη του Μονομελούς Πρωτοδικείου της Καλαμάτας έχει εκδοθεί καθ΄ υπέρβαση της δικαιοδοσίας των πολιτικών δικαστηρίων σε σχέση με ζητήματα βεβαίωσης και είσπραξης φόρων και τελών, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους θα προβεί σε όλες τις αναγκαίες ενέργειες προκειμένου να μη δημιουργούνται ψευδείς εντυπώσεις στους πολίτες.”

Τούρκικος φασισμός και …Θρακική υπνηλία.

Στην Ξάνθη το απόγευµα της 11ης Νοεµβρίου είχε ένα σηµαδιακό «χάπενινγκ». Οργανωµένο από το τουρκικό Προξενείο Κοµοτηνής και διεκπεραιωµένο από την «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» (ΤΕΞ), έδωσε τον αληθινό τόνο στις µειονοτικές κορώνες που τακτικά ακούγονται στην περιοχή: δεν υπάρχει κανένα µειονοτικό ζήτηµα στη Θράκη. υπάρχει (όπως άλλωστε και στην Κύπρο και στο Αιγαίο) µονάχα η τουρκική επιθετικότητα.
ΑΥΤΟΙ…
Πιο συγκεκριµένα: στο Σουνέ Τζαµί της πόλης διοργανώθηκε από την ΤΕΞ ένα µεβλίτ στη µνήµη των 24 Τούρκων στρατιωτών που σκοτώθηκαν στις 19/10/11 από τους Κούρδους αντάρτες του ΡΚΚ στην επαρχία Χάκκαρι (Τσουκούρτζα και Γιουκσέκοβα). Δηλαδή ένα (απαγορευµένο) σωµατείο, που διεκδικεί δήθεν µειονοτικά δικαιώµατα στην Ελλάδα, ταυτίζεται µέ τον Στρατό της γείτονος στο έργο της καταστολής του κουρδικού κινήµατος. Ένα έργο που περιλαµβάνει και χηµικό πόλεµο, όπως αναδείχθηκε πρόσφατα και στην Τουρκία και στη Γερµανία. Για τους (πιθανούς) εγκληµατίες πολέµου λοιπόν που χάσανε τη ζωή τους πολεµώντας κατά των ηρωικών Κούρδων ανταρτών, ο προξενικός µηχανισµός επεφύλαξε τιµές µέσα στην ελληνική Θράκη.

Είναι κατοχή, είναι χούντα και είναι… Νοέμβρης

Φέτος η επέτειος του Πολυτεχνείου έχει άλλο αέρα.
Του Δημήτρη Υφαντή.

Ήρθαν τα πράγματα έτσι, να ορκίζεται αυτή η κυβέρνηση της «εθνικής σωτηρίας» τέτοιες ημέρες, που η εξέγερση των φοιτητών το 73 πυροδότησε το λαϊκό ξεσηκωμό και κλόνισε το πάλαι ποτέ «εθνοσωτήριο» καθεστώς της ξενοκίνητης χούντας.
Σχεδόν 40 χρόνια μετά είμαστε μάρτυρες, επιτέλους, της αρχής του τέλους της «μεταπολίτευσης»! Αυτό δεν πόθησαν, όσο τίποτα, όλα τα φωτισμένα μυαλά σε μικρόφωνα και εφημερίδες; Η αλήθεια είναι ότι τα «παιδιά» έδωσαν την εβδομάδα που πέρασε τον καλύτερο εαυτό τους. Το πάλεψαν ως εκεί που δεν παίρνει. Και βγήκαν νικητές. Δεν ήταν εύκολο να λυθεί η εξίσωση. Έπρεπε να συγκεραστούν πολλά, ώστε να επιβληθεί η λύση που εδώ και τώρα διέταξε το Διευθυντήριο της Ε.Ε. Έπρεπε να γίνουν πολλά παζάρια ώστε ταυτόχρονα να διασωθούν –κατά το δυνατόν- αλώβητα τα τιμάρια της πολιτικοοικονομικής διαπλοκής και να συμπιεστεί στο περιθώριο των εξελίξεων η λαϊκή πρωτοβουλία.
Όχι άδικα, το χαμόγελο ξαναγύρισε στα χείλη του Πρετεντέρη και του Παπαχελά. Από τις Βρυξέλλες ως τη Νέα Υόρκη, αν και φλεγματικά ή με ταυτόχρονες υποδεικτικές παραινέσεις ακόμα και τώρα, «εκφράζεται ικανοποίηση» για τις εξελίξεις. Έτσι προέκυψε κυβέρνηση. Έτσι σφραγίζεται το καθεστώς ολοκληρωτικής παράδοσης της χώρας. Ο εθνικός πλούτος θα λεηλατηθεί. Η εργασία και το κοινωνικό κράτος θα ισοπεδωθούν. Η ληστρική «αναδιάρθρωση» των ομολόγων θα σφίξει μέχρι στραγγαλισμό τα δεσμά της χρέωσης. Τη λες μεταβατική μια τέτοια κυβέρνηση;
Είναι πράγματι μετάβαση. Από τους δοτούς και τους δεδομένους, στους υπάλληλους και τους διορισμένους. Πλέον η συμφωνία της 26ης Οκτώβρη καταλύει απόλυτα την εθνική κυριαρχία. Ο δικομματισμός και οι παραφυάδες του, οι αποκαλούμενες «δυνάμεις εθνικής ευθύνης» και η μαυραγορίτικη ολιγαρχία υπέγραψαν με τον πιο επίσημο τρόπο την προδοσία και παρέδωσαν τη διακυβέρνηση στον εκλεκτό των «δυνάμεων κατοχής». Οι απίστευτες παλινωδίες ως την εξεύρεση της «λύσης σωτηρίας» θα μπορούσαν να αποδοθούν και ως αναγκαίες ωδίνες της μετάβασης. Παπανδρέου και Σαμαράς έδωσαν και έχασαν αρκετές μάχες οπισθοφυλακής μέχρι να παραδώσουν στον αυτόματο πιλότο – Παπαδήμο, υπό τις ιταμές επιταγές του Γερμανικού άξονα και τις συντονισμένες μεθοδεύσεις της εγχώριας διαπλοκής. Ο καρνάβαλος που παρέλασε στις οθόνες αυτές τις μέρες της καμαρίλας θα πρωταγωνιστήσει και σε επόμενα… «μεταβατικά» επεισόδια.
Αλλά το ρήγμα βαθαίνει. Όχι μόνο μεταξύ του λαού και αυτού του κοινοβουλευτικού θιάσου. Βαθαίνει πολύ περισσότερο ανάμεσα σε ό,τι προβάλλει το «γυαλί» και ό,τι συντελείται στις συνειδήσεις της πλατιάς πλειοψηφίας των πολιτών. Στις 28 Οκτώβρη ο προπαγανδιστικός ορυμαγδός για την υποτιθέμενη λυτρωτική συμφωνία των Βρυξελλών έπεσε στο κενό. Το «παλατιανό» πραξικόπημα ολοκληρωτικού τύπου, που εξαφάνισε εν μία νυχτί το δημοψήφισμα και παρέπεμψε τις εκλογές στο… κάποτε, ήταν η κεραυνοβόλα απάντηση του νέου καθεστώτος. Η κίνηση του λαϊκού παράγοντα, όμως, θα είναι η αποφασιστική παράμετρος που θα κρίνει την έκβαση των εξελίξεων. Όλα προδικάζουν ότι ο σύγχρονος δωσιλογισμός σύντομα θα βιώσει νέες οδυνηρές εκπλήξεις, όπως το πρωινό της 28ης Οκτώβρη.
Μπροστά στην επέτειο του Πολυτεχνείου δε, γεννιούνται γόνιμοι συνειρμοί. Το σύνθημα «ψωμί παιδεία ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το ’73», που επαναλαμβάνεται όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο μαζικά σηματοδοτεί τη θεμελίωση μίας νέας συνείδησης.
Δεν είναι απλά η άσκηση μίας πολιτικής που ισοπεδώνει τη χώρα. Δεν πρόκειται για μία μεθόδευση εκτροπής, που αργά ή γρήγορα θα απαντηθεί με την προσφυγή στις κάλπες και άρα με την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας.
Η λαϊκή δυναμική εξανάγκασε το καθεστώς να ξεμασκαρευτεί. Η ανεξαρτησία και ο σύγχρονος αντικατοχικός αγώνας είναι στην ημερήσια διάταξη. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος σωτηρίας από την επιδίωξη μίας ριζικής αλλαγής, δεν υπάρχει άλλο μέσο από την οργάνωση του λαού για έναν μεγάλο ξεσηκωμό. Η απαλλαγή από την τρόικα σημαίνει απελευθέρωση από τη δυναστεία της ευρωκρατίας και της χρηματοπιστωτικής μαφίας. Το γκρέμισμα του σάπιου πολιτικού κατεστημένου είναι ζωτικός όρος για την πραγματική Δημοκρατία και την αποφασιστική στροφή στην κατεύθυνση σωτηρίας της χώρας και του λαού.
Το Νοέμβρη του ’73 μία μεγάλη λαϊκή εξέγερση έθεσε στο επίκεντρο τους στόχους της αναγκαίας ανατροπής για την Ανεξαρτησία και τη Δημοκρατία στη χώρα. Τότε ο αστικός πολιτικός κόσμος πρόβαρε ρόλους στη μασκαράτα κοινοβουλευτικής φιλελευθεροποίησης της χούντας. Ένα χρόνο μετά, στις 17 Νοέμβρη του 1974 οι… εκλογές εγκαινίαζαν το μεταπολιτευτικό καθεστώς.
Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από τέσσερις δεκαετίες κούφιας «δημοκρατίας» η εξέγερση του Πολυτεχνείου αναπνέει σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πλατεία, εκεί που ο κόσμος ψηλαφίζει το δρόμο της χειραφέτησης. Σήμερα, η σύγκρουση με το καθεστώς της νέας κατοχής θα ανοίξει το δρόμο για μια γνήσια Μεταπολίτευση του λαού. Δεν μπορεί να εξελιχθούν τα πράγματα διαφορετικά, εκτός αν κυριαρχήσουν οι χειρισμοί και τα υποκατάστατα. Φέτος, μπορεί η 17η του Νοέμβρη να μην είναι άλλη μια «παραδοσιακή» επέτειος. Όπως δεν ήταν και η 28η του Οκτώβρη…

http://edromos.gr

Νόμος περί δοσιλόγων

βαστίλη 2011...

Ο καπιταλισμός συνέδεσε τον εαυτόν του με την αστική δημοκρατία, όμως και με τη φασιστική εκτροπή, όμως και με τις ολιγαρχικές τυραννίδες κακή ώρα σαν και τώρα. ......................................... Τώρα η Ευρώπη βλέπει τη Γερμανία «να επανεξοπλίζεται»! Ω, είναι νωρίς ακόμα για τη μεγάλη φρίκη! Αυτοί που σχεδιάζουν την ελεύθερη οικονομία θα μας οδηγήσουν στο κρύο των σπιτιών με τη σβηστή εστία, θα μας οδηγήσουν, ήδη μας οδηγούν απαλά-απαλά αλλά ασφαλώς εκεί που πια δεν θα έχει σημασία ούτε η προσευχή, ούτε η προκήρυξη...

Ενα πακέτο «Ασσος» άφιλτρος σε τροχιά πάνω απ' το κιγκλίδωμα. Νύχτα Νοέμβρη
τότε. Το κρύο θαρρώ δεν ήταν ακόμα τσουχτερό, ή ήταν; Τα τρομαγμένα μάτια του στρατιώτη
με το όπλο άτονο και χωρίς σφαίρες -νομίζω- στη θαλάμη, δίπλα του ο μπάτσος με το καδρόνι· ήθελε να χτυπήσει περισσότερο τον στρατιώτη παρά εμένα.
....................................
Παλιός καιρός
καρφωμένοι στο καράβι οι κωπηλάτες
καρφωμένοι στο κουπί

Έρχονται οι «μπάστακες» της ομάδας δράσης για... τεχνική βοήθεια

Την τοποθέτηση «Εμπειρογνωμόνων Μακροπρόθεσμης Θητείας (ΕΜΘ)» σε καίρια σημεία του δημοσίου τομέα για την παροχή τεχνικής βοήθειας προς την Ελλάδα προβλέπει η έκθεση του επικεφαλής της «ομάδας δράσης» της Κομισιόν κ. Χορστ Ράιχενμπαχ, η οποία δόθηκε την Πέμπτη στη δημοσιότητα.
 
Σύμφωνα με την έκθεση τα στελέχη αυτά, οι ΕΜΘ, θα αναλάβουν δύο κύριες δράσεις: ...

1. «Σχεδιασμός και υλοποίηση της στρατηγικής των μεταρρυθμίσεων»

2. «Συντονισμός/επίβλεψη τεχνικής βοήθειας στην Αθήνα»
Παρακολούθηση στόχων από ΕΕ και ΔΝΤ

Ιδιαίτερη σημασία για την (ενδεχόμενη) διασύνδεση της ομάδας δράσης με το ελεγκτικό ρόλο της τρόικας (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ) έχει η παρακάτω αναφορά η οποία περιλαμβάνεται στο τελευταίο τμήμα της έκθεσης (σελ. 31), όπου περιγράφονται τα επόμενα βήματα: «Την πρόοδο θα παρακολουθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ ούτως ώστε να διασφαλίζεται ότι οι στόχοι που θεσπίζονται στο πρόγραμμα τεχνικής βοήθειας επιτυγχάνονται πραγματικά, με τη χρήση δεικτών αναφοράς για την παρακολούθηση της προόδου που έχει επιτευχθεί».

Η έκθεση περιγράφει τη σειρά των δράσεων που θα ακολουθήσουν στο πλαίσιο της τεχνικής βοήθειας:
- Για τη δράση «ανασύσταση των κεντρικών υπηρεσιών» αναμένονται οι παρακάτω ενέργειες:

1. «Σχεδιασμός προγράμματος κατάρτισης» κατά το β' τρίμηνο του 2012 από Εμπειρογνώμονες Βραχυπρόθεσμης Θητείας (ΕΒΘ)
2. «Εσωτερικός έλεγχος και δράση κατά της διαφθοράς» κατά το 3ο τρίμηνο του 2012, κυρίως από ΕΒΘ.

-Για την «είσπραξη και διαχείριση οφειλών» προβλέπονται η «θέσπιση διεύθυνσης διαχείρισης των οφειλών», το 4ο τρίμηνο του 2011 και η «αυτοματοποιημένη είσπραξη οφειλών» το 2ο τρίμηνο του 2012.
-Για τον «Εκσυγχρονισμό της ελεγκτικής φορολογικής λειτουργίας» προβλέπεται η «χρήση ελεγκτικού λογισμικού», το 1ο τρίμηνο του 2012 καθώς και πρόγραμμα κατάρτισης ώστε να υιοθετηθούν «σύγχρονες τεχνικές ελέγχου του ΦΠΑ» το 1ο τρίμηνο του 2013.

Η έκθεση περιγράφει τα επόμενα βήματα για την παροχή τεχνικής βοήθειας στην Ελλάδα ως εξής:

- Κοινή επίσκεψη αξιολόγησης από το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εμπειρογνώμονες από κράτη-μέλη της ΕΕ, ούτως ώστε να καθοριστούν με ακρίβεια οι ανάγκες για συγκεκριμένη τεχνική βοήθεια (σε εξέλιξη).

- Μια σειρά από θεματικές συναντήσεις εργασίας πρόκειται να ξεκινήσουν στα τέλη Νοεμβρίου οι οποίες, σε κάθε τομέα πολιτικής που καθορίζεται, θα παρέχουν στην ελληνική φορολογική διοίκηση πρόσβαση στη βέλτιστη πρακτική άλλων χωρών μελών.

Aξίζει να σημειωθεί πως ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κώστας Σκανδαλίδης σχολιάζοντας, πριν μερικούς μήνες, το ενδεχόμενο τοποθέτησης μόνιμων επιτρόπων στο υπουργείο του, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Δεν θα δεχθώ κανέναν "μπάστακα" στο υπουργείο μου. Εάν έρθει μόνιμη εποπτεία, θα παραιτηθώ...»»
Πηγή: tovima.gr
Αναρτήθηκε από Greki

Το «αριστερό» εμπόριο της ευρω-κατοχής και καταστροφής

Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου
Όταν ακούς τον Καρατζαφέρη να μιλά για «μπέσα» και «φιλότιμο» γελάς…
Γελάς και με τις ταχυδακτυλουργίες των ανδρεικέλων, καθώς και με τους «ηρωισμούς» των ποικίλων τυχοδιωκτών και καριεριστών: Ο Σαμαράς που βρήκε τη «φόρμουλα» να ρίξει στα μαλακά την «ανταρσία» του Καμμένου, ο Καστανίδης που «δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, αλλά όχι στους ακροδεξιούς της κυβέρνησης(!!!) Και στα «παλικάρια» (Καμμένος και Κατσούρας) που καταψήφισαν…
Το καθεστωτικό τοπίο καταρρέει με πάταγο, τα σκάφη των κομμάτων βυθίζονται και οι «στασιαστές» πληθαίνουν για να διασωθούν και να διεκδικήσουν μια θέση στον αυριανό καθεστωτικό ήλιο: Γνωστό, συνηθισμένο και πολλές φορές παιγμένο αυτό το  θέατρο των πολιτικών σκακιστών και απατεώνων, μέσα στην ελληνική ιστορία…
Το κακό βρίσκεται άλλού: Είναι   πολλοί οι ανιστόρητοι οι οποίοι μέσα στη μαύρη απελπισία τους ελπίζουν σε εκλογικούς εμπόρους και θεατρίνους.
Ούτε το πρόσφατο ιστορικό παράδειγμα του Καρατζαφέρη τους προβληματίζει. Μήπως ξέχασαν τις «πατριωτικές τορπίλες» που εκτόξευε στο άμεσο παρελθόν ο «ήρωας»;

Πολυτεχνείο : Νοέμβριος 2011

Τότε με TANKS .....τώρα με BANKS

Κάτω η ΧΟΥΝΤΑ !!!!!!!!!

93 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ

Συμπληρώνονται σήμερα 93 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ. Το ιδρυτικό του Συνέδριο συνήλθε στις 4 (17) – 10 (23) του Νοέμβρη 1918 στα γραφεία του Συνδέσμου Μηχανικών Ατμόπλοιων στον Πειραιά, και συνένωσε τις τότε σοσιαλιστικές οργανώσεις σε ενιαίο κόμμα της εργατικής τάξης με δική του ταξική πολιτική, το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας (ΣΕΚΕ).

Στο 3ο Εκτακτο Συνέδριό του (Νοέμβρης 1924), μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Η ίδρυση του ΚΚΕ ήταν νομοτελειακή κατάληξη μιας μακροχρόνιας διαδικασίας, που οδήγησε στη συνένωση της επαναστατικής κοσμοθεωρίας με το εργατικό κίνημα, στο επαναστατικό προλεταριακό κόμμα.
Έκτοτε, το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί στους εργατικούς λαϊκούς αγώνες και την ταξική πάλη, κορυφαία στιγμή της οποίας υπήρξε ο μεγαλειώδης αγώνας του ΔΣΕ, την τριετία 1946 – 1949.
Σήμερα, σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και κλυδωνισμών στο αστικό πολιτικό σύστημα, το ΚΚΕ επιβεβαιώνεται για τις προβλέψεις του σχετικά με το χαρακτήρα της κρίσης και την ΕΕ.
Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που από την πρώτη ώρα προειδοποίησε το λαό ότι η καπιταλιστική Ευρωένωση και η συμμετοχή της χώρας σ’ αυτήν και το ευρώ, καμιά σχέση δεν έχουν με τα λαϊκά συμφέροντα, όπως προσπαθούσαν να τον πείσουν τα αστικά κόμματα και οι οπορτουνιστές.
Με τη στρατηγική του για την εργατική, λαϊκή εξουσία, το ΚΚΕ είναι το μόνο Κόμμα που μπορεί σήμερα να εμπνεύσει και να οργανώσει τον αγώνα της εργατικής τάξης και των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων για τη χειραφέτησή τους από την εξουσία των μονοπωλίων και την ανατροπή της.
Εξοπλισμένο με τις αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου, με τη βεβαιότητα ότι ο αιώνας που διανύουμε είναι αιώνας νέων κοινωνικών επαναστάσεων που θα οδηγήσουν στο σοσιαλισμό, με την πείρα από τους μικρούς και μεγάλους λαϊκούς αγώνες, το ΚΚΕ βρίσκεται στην πρωτοπορία της πάλης για να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία σε κάθε τόπο δουλειάς και εργατογειτονιά, να ορθωθούν εμπόδια στα βάρβαρα μέτρα που πνίγουν το λαό.
Για να γιγαντωθεί το μέτωπο που παλεύει για αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ, με εργατική, λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.
ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης

Πολυτεχνείο 2011

Πανό απέναντι από το Πολυτεχνείο

Από την "Σπίθα" του Μίκη.

(Ευρηματικό, επίκαιρο, αξίζει η προβολή του)

Αποκαλύψεις από την Αμερική

Ο ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ HOWARD ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ

Απούσα η κατοχική κυβέρνηση από τον εορτασμό της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Κορυφώνονται σήμερα Πέμπτη 17 Νοεμβρίου οι εκδηλώσεις για την 38η επέτειο της εξέργεσης του Πολυτεχνείου.
Η Τροϊκανή Υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, θα γραφεί στην ιστορία ως η πρώτη Υπουργός Παιδείας που δεν τόλμησε να εμφανιστεί και να καταθέσει στεφάνι στο χώρο του Πολυτεχνείου.

Η΄ ΕΜΕΙΣ  Η΄ ΑΥΤΟΙ

Τέλος και αρχή

Τοὺς ὕπατους ἐγὼ ἀνάδειξα στὶς συνελεύσεις
κι αὐτοὶ κληρονομήσανε τὰ δικαιώματα
φορέσαν πορφυροῦν ἀτίθασον ἔνδυμα
σανδάλια μεταξωτὰ ἢ πανοπλία
-ἐξακοντίζουν τὰ βέλη τους ἐναντίον μου-
ἡ θέλησή μου ποὺ καταπατήθηκε
τόσους αἰῶνες.

Μ. Κατσαρός

Στις 17 Νοεμβρίου του 1973, κατεστάλη βίαια από την Χούντα μια εξέγερση που θύμιζε πολύ τις τελευταίες κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού στο Σύνταγμα ή τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου.
Τότε, ήταν μια αυθόρμητη εξέγερση των φοιτητών, που αγκαλιάστηκε από το πλήθος του εργαζόμενου λαού, ενάντια στην δικτατορία, την ολοκληρωτική εξάρτηση της χώρας από τον ξένο παράγοντα, το μετεμφυλιακό «κράτος εκτάκτου ανάγκης», την καταπίεση και την αδικία που αυτό αντιπροσώπευε. Σήμερα, είναι οι κινητοποιήσεις ενάντια στην υποδούλωση της χώρας στο 4ο Ράιχ, ενάντια στην κατεδάφιση της χώρας, το ολοκληρωτικό ξεπούλημα του πλούτου, την εξαθλίωση του λαού της  από το μεταπολιτευτικό καθεστώς που καταρρέει. Τα κινήματα έχουν πολλά κοινά. Και τα δύο ήταν αυθόρμητα, πήγαζαν απευθείας από τα αντιστασιακά αντανακλαστικά των Ελλήνων, και δεν συμμορφώνονταν στις κομματικές υποδείξεις (ας μην ξεχνάμε ότι όλες οι οργανώσεις της αριστεράς με μπροστάρη το ΚΚΕ, αρχικώς κατήγγειλαν την εξέγερση του 1973 ως προβοκάτσια). Και τα δύο είχαν ως σύμβολο την ελληνική σημαία, και αξίωναν το δικαίωμα του ελληνικού λαού στην αυτοδιάθεση, ενάντια στις πλανητικές ηγεμονικές δυνάμεις. Επίσης, και τα δύο, ζητούσαν την ανατροπή σάπιων καθεστώτων, δοσιλογικών αρχουσών τάξεων που συγκροτούσαν την εξουσία ως πολιτικές μαφίες. Τέλος, και τα δύο ήταν οργανικά κομμάτια του παγκόσμιου μωσαϊκού των αγωνιζόμενων λαών και κινημάτων, που αξίωναν εθνική αυτοδιάθεση και κοινωνική απελευθέρωση.
Οι δύο αντιστασιακές στιγμές, βέβαια, έχουν και ένα άλλο κοινό. Βρίσκονται στην αρχή και το τέλος μιας ιστορικής περιόδου. Γιατί το Πολυτεχνείο ήταν η καταγωγική στιγμή της μεταπολίτευσης, και οι σημερινοί αγώνες σφραγίζουν το τραγικό της τέλος. Στο διάστημα που μεσολάβησε, ζήσαμε μια ολοκληρωτική αντιστροφή, μια κολοσσιαία αντεπανάσταση που ρήμαξε τη χώρα, εξανδραπόδισε τον λαό, και κατέστρεψε την αντιστασιακή του συνείδηση.
Κεντρική διαδικασία αυτής της αντιστροφής υπήρξε ο ΠΑΣΟΚΙΣΜΟΣ. Ο Πασοκισμός, δεν αφορά μόνο στον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη και τον Γέωργιο Παπανδρέου, τους βουλευτές, την κλεπτοκρατία, την «αλλαγή» που αντικατέστησε τη δεξιά πολιτική μαφία με τις νέες φαμίλιες της κεντρο-αριστερής μαφίας. Δεν αφορά μόνο τον Κοσκωτά, την Αυριανή, τα κανάλια και τις τηλεοράσεις που έλεγχε με τα πεντοχίλιαρα η εξουσία. Δεν έχει να κάνει μόνον με τον εθνομηδενιστικό εκσυγχρονισμό, την ανάδειξη της πρεσβείας σε πολιτικό ρυθμιστή του τόπου, τον νεο-οθωμανισμό, τα ακαδημαϊκά τρωκτικά των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, το προοδευτικό Βήμα, το Μέγκα, τον Τσίμα, τον Πρετεντέρη ή τον Λιάκο και τον Σωμερίτη, όλες τις εκδοχές της σαπίλας που μας έχει οδηγήσει σήμερα στην ανοιχτή υποδούλωση, και απειλεί τον ελληνικό λαό με το φάσμα της εξαθλίωσης.
Ο ΠΑΣΟΚισμός είναι πρώτα και κύρια ένα μικρόβιο που μόλυνε όλη την κοινωνία, και κυρίως τις προοδευτικές της εκφράσεις, τα συνδικάτα, τα πανεπιστήμια, την Αριστερά. Είναι η επιστήμη της εξαργύρωσης των αγώνων της προηγούμενης περιόδου, από την Εθνική Αντίσταση μέχρι το Πολυτεχνείο. Ο εκφυλισμός κάθε συλλογικής αμφισβήτησης προς το «Σύστημα», η μετατροπή της σε άλλοθι πλουτισμού, κοινωνικής ανέλιξης, κύρους και δημοσιότητας.
ΠΑΣΟΚισμός, είναι να το παίζεις «αντιστασιακός» και στην πραγματικότητα να είσαι εσύ η εξουσία η ίδια: «αντιεξουσιαστής» πρωθυπουργός, αριστερός καναλάρχης, αριστερός μεγαλοδημοσιογράφος, αριστερό αφεντικό, αριστερό πανεπιστημιακό ιερατείο, αριστεροί και επαναστάτες βορείων προαστίων. Η χειρότερη εξουσία που πέρασε ποτέ από αυτόν τον τόπο. Η εξουσία που έκλεψε τα πιο πολλά, που ξεπούλησε τα πιο πολλά, που  παρέδωσε τα πιο πολλά, που κατεδάφισε τα πιο πολλά δικαιώματα.
ΠΑΣΟΚισμός είναι η πιο εξελιγμένη μορφή ραγιαδισμού, εκείνη που πανηγυρίζει την επικείμενη υποδούλωση, την ιδεολογικοποιεί διεκδικώντας δάφνες προοδευτισμού: Τι άλλο υπήρξε ο εθνομηδενισμός; Τι ήθελαν να μας πουν όταν έλεγαν ότι όλες οι μεγάλες αντιστάσεις του ελληνικού λαού, στην Τουρκοκρατία, στο ’21, στην Εθνική Αντίσταση, ότι η εθνική του αξιοπρέπεια και η αντιστασιακή του παράδοση ήταν τεράστιες απάτες; Απλούστατα προετοίμαζαν νέους ραγιάδες ομφαλοσκόπους, τους υπηκόους που ζητούν να έχουν σήμερα στη χώρα οι Γερμανοί, και οι δοσίλογοι Παπανδρέου, Βενιζέλοι, Παπαδήμες. Και οι υπόλοιποι που μπήκαν στο παιχνίδι και έκαιγαν ως δήθεν επαναστάτες την ελληνική σημαία στις πορείες, υπήρξαν στην καλύτερη περίπτωση άθελά τους, οι ταξικοί και πολιτικοί σύμμαχοι της μεταπολιτευτικής κυριαρχίας, μαζί με όλους τους μπουκωμένους από θέσεις, χρήμα και μισαλλοδοξία, διανοούμενους που χειροκροτούσαν τις πράξεις τους.
ΠΑΣΟΚισμός, τέλος, ήταν η τελευταία εκδοχή «εθνικής ενότητας», – δηλαδή της  συναίνεσης αυτών που κατέχουν την εξουσία, με διάφορα κοινωνικά στρώματα τα οποία επιχείρησαν να διαφθείρουν, για να φάνε, να κλέψουν και να διασκεδάζουν, μέσα σ’ ένα καθεστώς που τους αποθεώνει ιδεολογικά και πολιτικά. Και δυστυχώς, σ’ αυτή την «εθνική ενότητα», της κλεψιάς και της αλητείας, δεν αντιστάθηκε σοβαρά και συστηματικά σχεδόν κανένας χώρος.
Γι’ αυτό και η κληρονομιά του Πολυτεχνείου μένει μετέωρη, γι’ αυτό και το μήνυμά του βιάζονταν συστηματικά κάθε χρόνο, στις κρατικές επετείους, όπου παρέλαυναν παλαιοί αγωνιστές και διάφοροι άκαπνοι που παριστάνουν τους τέτοιους, για να γιορτάσουν όχι ένα από τα τελευταία μεγάλα ΟΧΙ που είπε ο ελληνικός λαός, αλλά το δικό τους ρεσάλτο προς την κυριαρχία. Εκείνοι που πρώτα πρόδωσαν τους αγώνες και τους συντρόφους τους, κι έπειτα πρόδωσαν ολόκληρη τη χώρα.
Η κληρονομιά του Πολυτεχνείου δεν θα βρεθεί στους επίσημους επετειακούς εορτασμούς, είτε αυτοί γίνονται με γραβάτες, είτε με κουκούλες. Η κληρονομιά του Πολυτεχνείου, τα νέα Πολυτεχνεία θα περάσουν μέσα από την ασυνέχεια, την κάθετη ρήξη με τον ΠΑΣΟΚισμό, μέσα από την κάθετη σύγκρουση με τον κόσμο της προδοσίας και του ευτελισμού, τον κόσμο της μεταπολίτευσης. Γι’ αυτό και η διάσωσή της επαφίεται στα νέα κινήματα, στην αναγέννηση των αντιστασιακών αντανακλαστικών των Ελλήνων, στους νέους αγώνες ενάντια στην Τρόικα, το Μνημόνιο, τους Κουΐσλινκ, της επονείδιστη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και το Δ΄ Ράιχ που προσπαθούν να επιβάλουν οι Γερμανοί στην Ευρώπη.
Τότε στόχος ήταν η χούντα των συνταγματαρχών. Τώρα, στόχος είναι οι κάθε λογής δοσίλογοι της εξουσίας, η γερμανική πρεσβεία, ο οχετός των μεγαλοδημοσιογράφων, η ιδεολογία του ξεπουλήματος και της προδοσίας. Αυτό που στην πραγματικότητα υπήρξε το καθεστώς, η χούντα της μεταπολίτευσης.
Σήμερα το σύστημα που πνέει τα λοίσθια, σαν το φίδι δαγκώνει την ουρά του. Οι απόγονοι των χουντικών, φασίστες, όπως οι Γεωργιάδηδες και οι Βορίδηδες συναντώνται στα έδρανα  της συγκυβέρνησης με τους Παπουτσήδες και το Τίποτε του Αβραμόπουλου. Ο κύκλος έχει κλείσει. Και ο ελληνικός λαός πρέπει να ανοίξει νέους αγώνες.
Αγώνες στην πρωτοπορία των οποίων δεν μπορούν να βρίσκονται οι ξεπλυμένες προσωπικότητες του παλιού καθεστώτος, δεν μπορούν βρίσκονται οι κάθε είδους φθαρμένοι και διαπλεκόμενοι «επώνυμοι», αλλά οι ανώνυμοι Έλληνες, όπως τότε τα ανώνυμα νιάτα της πατρίδας μας.

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

ΖΗΤΩ Η ΝΕΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΑΝΩΝΥΜΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

17 Νοεμβρίου 2011

Κίνηση Πολιτών Άρδην

Ανάρτηση από : http://ardin-rixi.gr/

Τι έλεγε ο υπουργός της δοσιλογικής κυβέρνησης Μάκης Βορίδης για τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ

Ύφος φασίστα, λόγος υπεροπτικός και υπερφίαλος τον Οκτώβρη του 1999.
Υπουργός της νέας κατοχικής κυβέρνησης τον Νοέμβρη του 2011.
Τρομάρα μας!!!!!!!

Σε διακοπή ρεύματος στο υπουργείο Υγείας προχώρησε η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ

Σε διακοπή ρεύματος στο υπουργείο Υγείας προχώρησε σήμερα το πρωί η ΓΕΝΟΠ, συμβολικά για τέσσερις ώρες, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κυβερνητική πολιτική. Όπως αναφέρει η ΓΕΝΟΠ, η διαμαρτυρία αφορά στο "απαράδεκτο γεγονός" το ελληνικό Δημόσιο...
να χρωστά 141 εκατ. ευρώ στη ΔΕΗ και την ίδια ώρα "να δίνει εντολή να κοπεί το ρεύμα στον φτωχό, τον άνεργο και τον μικροσυνταξιούχο".
Οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ διαμαρτύρονται με αυτό τον τρόπο στις μεγάλες οφειλές ύψους 3,8 εκατ. ευρώ του υπουργείου στην επιχείρηση.
Όπως δήλωσε ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ, Ν. Φωτόπουλος, το ελληνικό δημόσιο χρωστάει στη ΔΕΗ πάνω από 141 εκατ. ευρώ και κανείς δεν του κόβει το ρεύματα. «Δεν μπορεί να επιβάλουν στους εργαζόμενους της ΔΕΗ να κόψουν το ρεύμα στους φτωχούς και τους άνεργους».
Την κίνηση αυτή της ΓΕΝΟΠ κλήθηκε να σχολιάσει ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος στην πρωινή εκπομπή του ANT1: «Κατανοώ την κίνηση της διοίκηση της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και τη χαρακτηρίζω σωστή, αλλά πρέπει να έχουμε υπόψη και τον αγώνα που δίνει το υπουργείο να τηρεί τις ισορροπίες με τους προμηθευτές, που ενώ τους χρωστάμε μεγάλα ποσά συνεχίζουν να μας προμηθεύουν».

Ο ΤΡΟΪΚΑΝΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ο διαχειριστής του μέγιστου αγαθού που είναι η υγεία του Ελληνικού λάού, με την χαρακτηριστίκη δήλωση που έκανε, προσπάθησε να ενσωματώσει και να αποδομήσει την συμβολική κίνηση της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. (......τηρεί τις ισορροπίες με τους προμηθευτές, που ενώ τους χρωστάμε μεγάλα ποσά συνεχίζουν να μας προμηθεύουν)

"Μπράβο, Ζήτω που ο Παπαδήμος είναι στην Τριμερή"!

ΑΠΑΙΧΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ.
Ρεσιτάλ δίνουν οι δυνάμεις κατοχής και εμείς αραχτοί στους καναπέδες μας.....

Τι συνδέει Goldman Sachs – Ντράγκι – Μόντι – Παπαδήμο;

To γεγονός ότι η Goldman Sachs παίζει ενεργό ρόλο στις οικονομίες πολλών χωρών είναι γνωστό. Ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις, φτιάχνει η χρεοκοπεί οικονομίες, παίζει με ομόλογα και cds, φτιάχνει swaps και άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα.
Για το λόγο αυτό δημοσίευμα της έγκυρης γαλλικής εφημερίδας Le Monde προκαλεί σοκ και δημιουργεί πολλά ερωτήματα. Το άρθρο υποστηρίζει ότι ο Μάριο Ντράγκι, που ανέλαβε πρόεδρος της ΕΚΤ στη θέση του Τρισέ, ο Μάριο Μόντι, εντολοδόχος πρωθυπουργός στην Ιταλία και ο… Λουκάς Παπαδήμος, εντολοδόχος πρωθυπουργός στην Ελλάδα γνωρίζονται από παλιά καθώς συμμετείχαν σε ένα άτυπο διευθυντήριο Goldman Sachs στην Ευρώπη το οποίο ονομαζόταν «κυβέρνηση Sachs».

Έκτακτον: Αι τηλεοπτικαί δυνάμεις του ΛΑΟΣ, κατέλαβον τας τηλεοπτικάς οθόνας της χώρας

Ελληνικέ λαέ

Από της 11ης βραδινής της σήμεραν (χθες) αι τηλεοπτικαί δυνάμεις του ΛΑΟΣ κατέλαβον τας τηλεοπτικάς οθόνας της χώρας .

Έλληνες, παραδοθείτε. Δεν γλιτώνετε με τίποτα, τον καταιγισμόν εμφανίσεων εκπροσώπων του ΛΑΟΣ.

Εντός ολίγου θα ορκισθεί ο κ. Βορίδης εις τον κύριον Πρετεντέρην, ενώ περιστέριον θα καθίσει...

εις ώμον Αλεξίου Παπαχελά.

Ζήτω το Έθνος

Ζήτω το ΛΑΟΣ

Ζήτωσε το τσεκούριον του κ. Βορίδη

Αναδημοσήευση από : pamelouketo

Επίκαιροι όσο ποτέ οι Εθνικοί μας ποιητές.

Φόρον εις το κατούρημα και φόρον εις το κλάμα

φορολογούνται χωριστά ή και τα δυο αντάμα.

Όμως το εις την ύπαιθρον λαμβάνον χώραν χέσιμον

τυγχάνει εξαιρέσιμον.

Γεώργιος Σουρής

*********** 

Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μήτε λεβέντες Όσσα,

ραγιάδες έχεις, μάνα Γη, σκυφτούς για το χαράτσι,

κούφιοι κι οκνοί καταφρονούν την θεία τραχιά σου γλώσσα,

των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι...

Κωστής Παλαμάς

Δεν πληρώνω το ΧΑΡΑΤΣΙ

Αντίσταση, ανυπακοή, ανατροπή

αυτής της εισπρακτικής πολιτικής που μας επιβάλλουν οι τραπεζίτες και ντόπιοι υποτελείς τους.

Ας τους χαλάσουμε τη σούπα.

Η νέα κυβέρνηση, τερατογέννεση, παζαριών, εκβιασμών και καταπάτησης της συνταγματικής νομιμότητας, θα μείνει στην ιστορία, τουλάχιστον για δυο λόγους, ιδιαιτέρως σημαντικούς και πρωτότυπους.

Ο πρώτος: Θα είναι μια κυβέρνηση, σε μια χώρα υπό κατοχή, η οποία θα διευρύνει αυτή την κατοχή. Άλλωστε η ίδια η κυβέρνηση αυτή είναι διαταγή των δυνάμεων κατοχής, και συμμόρφωση των ντόπιων προθύμων υπαλλήλων. Αυτή η κατοχική κυβέρνηση, θα προσπαθήσει να ολοκληρώσει τα καταστροφικά, για τον λαό, πακέτα, της προηγούμενης ενδοτικής κυβέρνησης. Μάλιστα θα αποπειραθεί να βγάλει σε πέρας όλη την βρώμικη δουλειά, αφού συμμετέχουν όλοι οι πρόθυμοι, με τα γνωστά προσχήματα και διλήμματα, ίσως σε νέα εκδοχή. (βλ. παράθυρα των 8, δημοσκοπήσεις και πρωτοσέλιδα του Τύπου)

Ο δεύτερος: Είναι μια κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχουν στελέχη του ΛΑΟΣ, ενός κόμματος που στον πυρήνα της σκέψης και της φιλοσοφίας του, υπάρχουν πεντακάθαρες, ρατσιστικές, ακροδεξιές απόψεις. Μπορεί να μην εκφράζονται, πάντα, άμεσα, αλλά  οι υποψιασμένοι ακροατές, μπορούν να τα ξεχωρίσουν. Σε άλλες εποχές και συνθήκες θα ήταν αδιανόητο να συνυπάρξουν σε μια κυβέρνηση, «σοσιαλιστές», φιλελεύθεροι, δεξιοί κοινωνιστές με ακροδεξιούς.

Στις σημερινές συνθήκες, της αποχαυνωμένης και απονευρωμένης κοινωνίας, όλα είναι ανεκτά. Βοήθησε και βοηθάει βέβαια, το ξέπλυμα που επιχειρείται χρόνια τώρα, από τα τηλεοπτικά κανάλια, των γνωστών νταβατζήδων. Η ευθύνη, που αναλαμβάνουν ο «εγγυητής», της συνταγματικής νομιμότητας, Κ.Παπούλιας, οι συνέταιροι Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαράς, είναι μεγάλη, κυρίως απέναντι στην ιστορία, και στο μέλλον.

Η κυβέρνηση του «σοβαρού τραπεζίτη»  Λ. Παπαδήμου, είναι όντως μια ιστορική κυβέρνηση. Μια  κυβέρνηση, νεοφιλελεύθερη, από οικονομικής άποψης και ακροδεξιά, από πολιτικής άποψης. Η συμμετοχή των υπολοίπων, δεν αθωώνει κανέναν. Μια κυβέρνηση κατοχής με την ευγενική χορηγία και στήριξη, όλων σχεδόν των γνωστών διαπλεκόμενων νταβατζήδων, της χώρας.

Ας μην αφήσουμε να χωρέσει και η δική μας η γενιά σε ασπρόμαυρες εικόνες και πλάνα στα ντοκιμαντέρ του μέλλοντος. Ας τους χαλάσουμε τη σούπα.

Είναι υπερβολικά ευάλωτοι, για να μην το τολμήσουμε.

Θύμιος Καλαμούκης. 12/11/11
Αναδημοσίευση από : http://ellinofreneia.net/details.php?id=1762

Το ημερολόγιο ενός παράφρονα

Έξοδος από το ευρώ και αθέτηση πληρωμών. Μια δύσκολη αλλά εφικτή λύση

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ οικονομολόγου

«Είναι εμφανές ότι η αθέτηση πληρωμών με ευθύνη του οφειλέτη και η έξοδος από την ΟΝΕ δεν αποτελούν εύκολες επιλογές για την Ελλάδα ή για οποιαδήποτε άλλη χώρα της περιφέρειας.

»Αλλά, ποιες άλλες εναλλακτικές δυνατότητες προσφέρονται σε αυτή τη συγκυρία στις χώρες της περιφέρειας; Παγιδευμένες στην ευρωζώνη, απειλούνται με συνεχή λιτότητα, χαμηλή ανταγωνιστικότητα, υψηλή ανεργία, αυξανόμενες κοινωνικές εντάσεις και απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας.
»Εξίσου σημαντικό: το δημοκρατικό τους πολίτευμα είναι πιθανό να πληγεί, καθώς η διαδικασία λήψης αποφάσεων θα μεταφερθεί στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και άλλα μη εκλεγμένα όργανα της Ε.Ε.
»Η προοπτική για την περιφέρεια είναι οικονομική, κοινωνική και πολιτική συρρίκνωση για το προσεχές μέλλον. Αυτό είναι το αντίτιμο που θα πρέπει να πληρώσουν οι πιο αδύναμες οικονομίες για να παραμείνουν εντός ενός νέου διεθνούς αποθεματικού νομίσματος, σχεδιασμένου να υπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων.
»Η αθέτηση πληρωμών με ευθύνη του οφειλέτη και η έξοδος προσφέρουν μια διέξοδο για την Ελλάδα και άλλες περιφερειακές χώρες για να δραπετεύσουν από την παγίδα της ευρωζώνης. Επιπλέον, συνεχίζοντας να αποτελούν μέλη της ευρωζώνης δημιουργούνται μη βιώσιμες καταστάσεις που ήδη πιέζουν την περιφέρεια στην κατεύθυνση της εξόδου».
Με τα παραπάνω ξεκινάει το κεφάλαιο των συμπερασμάτων της νέας, τρίτης, μελέτης της ομάδας Research on Money and Finance (Ερευνα για το Χρήμα και τον Χρηματοπιστωτικό Τομέα), που ιδρύθηκε και συντονίζεται από τον Κώστα Λαπαβίτσα, καθηγητή Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου*. Ο τίτλος της μελέτης είναι «Ρήξη; Η διέξοδος από την κρίση της Ευρωζώνης» και σύντομα πρόκειται να μεταφραστεί και να κυκλοφορήσει και στα ελληνικά.
Αφετηριακό σημείο για την ανάλυση αποτελεί ο αντιφατικός χαρακτήρας του ευρώ, που είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα κοινό νόμισμα που διευκολύνει το εμπόριο και τις χρηματοοικονομικές ροές μεταξύ των κρατών - μελών.
Το ευρώ αποτελεί μια μορφή παγκόσμιου χρήματος, που στερείται ωστόσο ενός αντίστοιχου κράτους που θα προσέφερε την απαραίτητη ομοιογένεια λογιστικών και εμπορικών πρακτικών ή νόμων, ακόμη κι ενός ενιαίου πιστωτικού συστήματος που θα χορηγούσε την αναγκαία πίστωση ή ρευστότητα. Αντίστοιχα, πρωτότυπη και εντελώς ιδιόμορφη κεντρική τράπεζα είναι η ΕΚΤ, στο βαθμό που δεν διαθέτει τα συνηθισμένα εργαλεία παρέμβασης.
Οι προηγούμενες ιδιομορφίες είναι έκφραση των ανταγωνιστικών σχέσεων επί των οποίων διαμορφώθηκε εξ αρχής η ευρωζώνη. Βασικό τους γνώρισμα, ο διαχωρισμός της ευρωζώνης σε περιφέρεια και κέντρο. Ενας διχασμός που οξύνθηκε στο πέρασμα του χρόνου από τα κέρδη ανταγωνιστικότητας που κατέγραφε η Γερμανία, αντίθετα με τις χώρες της περιφέρειας.
Αποτυχία λιτότητας
Το εξαιρετικά ασταθές και εύθραυστο περιβάλλον που διαμόρφωσαν οι παραπάνω αντιφάσεις «τινάχτηκε στον αέρα» ως συνέπεια των περιοριστικών πολιτικών που εφαρμόζονται σε όλη την έκταση της ευρωζώνης τα τελευταία χρόνια, αποτελώντας την κυρίαρχη απάντηση στην οικονομική κρίση. Για την «Αγία Τριάδα» της λιτότητας, της απελευθέρωσης και των ιδιωτικοποιήσεων κάνει λόγο συγκεκριμένα η μελέτη του RMF, περιγράφοντας τον καταιγισμό αντιλαϊκών μέτρων που επιβλήθηκαν σε Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία.
«Αυτές οι πολιτικές σκοπεύουν στην προστασία των συμφερόντων των τραπεζών και των ομολογιούχων, αποτρέποντας την αθέτηση πληρωμών, όπως επίσης και στην προστασία των συμφερόντων του βιομηχανικού κεφαλαίου, αλλάζοντας την ισορροπία δυνάμεων εναντίον της εργασίας», αναφέρεται συγκεκριμένα.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι επομένως που η λιτότητα όχι μόνο απέτυχε παταγωδώς να επιλύσει την κρίση αλλά έκανε και τα πράγματα πολύ χειρότερα. Από τη στιγμή που η απώλεια ανταγωνιστικότητας αποτέλεσε την αιτία της τρέχουσας κρίσης και όχι ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός, πώς ήταν δυνατόν η περικοπή των δαπανών να δώσει μια θετική διέξοδο;
Η λιτότητα και η υπό εξέλιξη ύφεση βάθυναν τις ρωγμές στην ευρωζώνη, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να κυκλοφορεί ένας ορυμαγδός σεναρίων για τη μορφή που θα λάβει το ρήγμα. Ρόλο καταλύτη για να περάσει και τυπικά στην ιστορία η ευρωζώνη «που γνωρίσαμε» θα διαδραματίσει η αδυναμία εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους. Από αυτό το σημείο ξεκινούν δύο διαφορετικές δυνατότητες.
Η πρώτη δυνατότητα, της διαγραφής ακόμη και ενός ποσοστού της τάξης του 50% του δημόσιου χρέους, περιγράφεται στη μελέτη του RMF ως «συντηρητική», που θα επιβληθεί στην Ελλάδα. Βασικό της γνώρισμα αποτελεί ένας εντελώς μεροληπτικός επιμερισμός των βαρών της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους εις βάρος των ασφαλιστικών ταμείων και προς όφελος του χρέους που κατέχουν η ΕΚΤ, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ, το οποίο δεν πρόκειται να θιγεί. Ο,τι σε αδρές γραμμές προβλέπεται και στη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου. Η συντηρητική επιλογή δεν περιλαμβάνει κατ' ανάγκην την έξοδο από την ευρωζώνη.
Ο άλλος δρόμος
Αντίθετα με τη δεύτερη εναλλακτική δυνατότητα, την αναγγελία μονομερούς αθέτησης πληρωμών από τη μεριά του οφειλέτη με ταυτόχρονη δήλωση μη αναγνώρισης περαιτέρω επιβαρύνσεων από τόκους, που σχεδόν σίγουρα επισύρει την έξοδο από την ευρωζώνη. Δεν πρόκειται για μια εύκολη λύση, τονίζουν οι συγγραφείς της μελέτης. Το ζοφερό μέλλον όμως που διαγράφεται στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης πολιτικής, με το δημόσιο χρέος για παράδειγμα να συνεχίσει να κινείται σε μη βιώσιμα επίπεδα για πολλές ακόμη δεκαετίες (κάνοντας έτσι την επιβολή πολιτικών λιτότητας αναπόφευκτη), καθιστά την έξοδο από το ευρώ και την αθέτηση πληρωμών αναγκαιότητα.
Επιπλέον, το όφελος από την αθέτηση πληρωμών και την έξοδο από το ευρώ θα αυξηθεί στο βαθμό που θα δοθεί η δυνατότητα για την εφαρμογή μιας σειράς άλλων μέτρων, υπό την πίεση των δυνάμεων της οργανωμένης εργασίας.
Μεταξύ αυτών είναι η αποτελεσματική προστασία της απασχόλησης, στο βαθμό που η απώλειά της ευθύνεται σημαντικά για την επέκταση της φτώχειας μεταξύ των εργαζομένων, η υποστήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέσω φορολογικών και πιστωτικών εργαλείων, η εκ βάθρων αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος στην κατεύθυνση αύξησης της άμεσης φορολογίας, η επιδότηση δημόσιων αγαθών, ο δημόσιος έλεγχος επί των τραπεζών κ.ά. Συνολικά είναι ένα ευρύ πρόγραμμα αναμόρφωσης της οικονομίας και της κοινωνίας.
«Η έξοδος από την ευρωζώνη», αναφέρει η μελέτη του RMF, «θα κάνει έτσι εφικτή την αναμόρφωση της ελληνικής οικονομίας προς το συμφέρον του εργαζόμενου πληθυσμού, ενώ ταυτόχρονα θα διαμορφώσει συνθήκες για βιώσιμη μεγέθυνση. Σκοπός του προγράμματος θα είναι η διατήρηση της απασχόλησης σε υψηλά επίπεδα και η άνοδος του μεριδίου της εργασίας στο εθνικό προϊόν».
* Στη συγγραφή της μελέτης επίσης συμμετείχαν και οι εξής οικονομολόγοι: Α. Καλτενμπρούνερ, Ντ. Λίντο, Τζ. Μιντγουέι, Τζ. Μίτσελ, Τζ. Π. Παϊνσέιρα, Ε. Πάιρες, Τζ. Πάουελ, Α. Στένφορς, Ν. Τέλες και ο γράφων.

Αναδημοσίευση από : http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=325319

Το τραγούδι της πλατείας

Το νέο τραγούδι που έγραψε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου πάνω στους στίχους του ποιητή Γεώργιου Σουρή. Οι στίχοι του τραγουδιού με τίτλο Το τραγούδι της πλατείας έχουν γραφτεί περίπου εκατό χρόνια πριν και είναι πιο επίκαιροι από ποτέ. Το τραγούδι είναι από ζωντανή ηχογράφηση.

Ας φύγει η Ελλάδα από το ευρώ - ιδού πώς

Οδηγούμενη σε μια όλο και χειρότερη δίνη από την ευρωζώνη και την ίδια της την κυβέρνηση, η Ελλάδα αντιμετωπίζει σήμερα δύο επιλογές, αμφότερες οδυνηρές: ή θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, ή θα κηρύξει στάση πληρωμών και θα εξέλθει από την νομισματική ένωση.

Κάθε δρόμος παρουσιάζει δυσκολίες και αβεβαιότητες, αλλά μακροπρόθεσμα δεν υπάρχει αμφιβολία πως η στάση πληρωμών, και η επιστροφή στην δραχμή, προσφέρει τις καλύτερες πιθανότητες για οικονομική ανάπτυξη και αύξηση της απασχόλησης.

Η παραμονή στο σημερινό μονοπάτι - το οποίο, παρά την αλλαγή κυβέρνησης, παραμένει το μόνο σχέδιο που διαθέτει η Ελλάδα - σημαίνει συνέχιση της λιτότητας και της υψηλής ανεργίας για το ορατό μέλλον. Οι νέοι και όσοι διαθέτουν ιδιαίτερες επαγγελματικές δεξιότητες θα φύγουν στο εξωτερικό, αφήνοντας πίσω τους έναν γηρασμένο, λιγότερο παραγωγικό και με μεγαλύτερες ανάγκες πληθυσμό, ο οποίος θα κληθεί να αντέξει το βάρος ενός συνθλιπτικού χρέους. Στο μεταξύ, όλες οι σημαντικές οικονομικές αποφάσεις θα λαμβάνονται στο Παρίσι, το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.

Αντιθέτως, μια στάση πληρωμών με πρωτοβουλία της Ελλάδας θα επέτρεπε στην Ελλάδα να επηρεάσει το πεπρωμένο της. Η διαδικασία αυτή θα κυριαρχείται από τήν ελληνική νομοθεσία, όχι από τις ιδιωτικές συζητήσεις μεταξύ της γερμανίδας καγκελάριου και του γάλλου προέδρου, κι έτσι θα οδηγήσει σε ένα πολύ πιο βιώσιμο φορτίο χρέους.

Λόγω των προβλημάτων στην χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων, η στάση πληρωμών είναι πιθανό να οδηγήσει σε αποχώρηση από το ευρώ. Αυτό έχει ένα καλό, ότι θα δώσει στην Ελλάδα τον έλεγχο της νομισματικής της πολιτικής. Κάτι πολύ σημαντικό σήμερα, που ο τραπεζικός δανεισμός και η ρευστότητα στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά περιορισμένα, ιδίως στον ζωτικής σημασίας κλάδο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Επιπροσθέτως, καθώς η «νέα δραχμή» θα υποτιμηθεί, τουρισμός και εξαγωγές θα ενισχυθούν, ενώ οι εισαγωγές θα μειωθούν, καθιστώντας την Ελλάδα πιο ανταγωνιστική.

Γιατί λοιπόν οι Έλληνες πολιτικοί ηγέτες είναι τόσο κολλημένοι με το ευρώ; Εν μέρει, αυτό οφείλεται στον φόβο που προκαλεί η ιδέα μιας στάσης πληρωμών και αποχώρησης από το ευρώ μετά από μια δεκαετία στην ευρωζώνη. Ενώ όμως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει χωρίς κόστος, στην πραγματικότητα θα είναι μια σχετικά ευθεία και απλή διαδικασία, ιδίως αν οι προετοιμασίες έχουν ήδη ξεκινήσει στο παρασκήνιο.

Για να περιοριστούν στο ελάχιστο οι μέρες που οι τράπεζες θα πρέπει να παραμείνουν κλειστές, η απόφαση για την μετάβαση στη νέα δραχμή πρέπει να ληφθεί Παρασκευή. Οι τραπεζικές καταθέσεις και το εγχώριο χρέος πρέπει να μετατραπούν αμέσως σε νέες δραχμές, με βάση την αρχική ισοτιμία του ευρώ. Μετά θα είναι δουλειά των ελληνικών δικαστηρίων να αποφασίσουν αν θα συμβεί το ίδιο και με το δημόσιο χρέος προ του 2010, αλλά δεν υπάρχει λόγος να σκεφτεί κανείς ότι θα υπάρξει διαφοροποίηση μεταξύ δημόσιου και εγχώριου χρέους.

Τα δάνεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα παραμείνουν πιθανότατα σε ευρώ. Αυτό είναι πρόβλημα, διότι μόλις η Ελλάδα φύγει το ευρώ λογικά θα ενισχυθεί - και άρα η αξία των δανείων σε δραχμές θα αυξηθεί ανάλογα. Δεδομένου όμως ότι και τα εισοδήματα θα μειωθούν, αν η χώρα παραμείνει στην ευρωζώνη οι πραγματικοί, παραγωγικοί πόροι που θα χρειαστεί να ξοδέψει η χώρα για να εξυπηρετήσει το χρέος της δεν θα διαφέρουν και πολύ.

Πέρα από αυτά τα άμεσα μέτρα, η μετάβαση θα χρειαστεί χρόνο. Ίσως απαιτηθούν μήνες έως ότου τυπωθούν αρκετές νέες δραχμές για να υποστηρίξουν τις εγχώριες συναλλαγές, και στο διάστημα αυτό τα ευρώ θα παραμείνουν στην κυκλοφορία. Οι τράπεζες επίσης θα χρειαστούν χρόνο για να προσαρμόσουν τις λογιστικές μεθόδους τους, τους υπολογιστές τους και τα αποθεματικά τους. Αν αφήσουμε όμως κατά μέρος μερικές λεπτομέρειες, που αφορούν αποκλειστικά το ευρώ, η διαχείριση της μετάβασης από το ένα νόμισμα στο άλλο είναι γνωστή και κατανοητή διαδικασία: η νομισματική αλλαγή που ακολούθησε την διάσπαση της Τσεχοσλοβακίας, για παράδειγμα, ολοκληρώθηκε μέσα σε μερικές εβδομάδες και κατά γενική ομολογία πήγε καλά.

Είναι αλήθεια πως μια τέτοια κίνηση θα απέκλειε την πρόσβαση στις διεθνείς αγορές ομολόγων, αφήνοντας τον διμερή διακρατικό δανεισμό μοναδική επιλογή για την Ελλάδα. Αυτό όμως δεν είναι τόσο ανησυχητικό όσο νομίζουν μερικοί, καθώς σύντομα η Ελλάδα αναμένεται να παρουσιάσει πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο με τη σειρά του θα κάνει εφικτό τον εσωτερικό δανεισμό.

Αρχικά, το ξένο συνάλλαγμα θα είναι δυσεύρετο, και ως αποτέλεσμα η εισαγωγή αναγκαίων αγαθών θα είναι δυσκολότερη. Βραχυπρόθεσμα, λοιπόν, η Ελλάδα θα πρέπει να περιορίσει τις εκροές ξένων κεφαλαίων - μια επιθετική, αλλά διόλου ασυνήθιστη πρακτική. Το ιδιωτικό, υπολογισμένο σε ευρώ εξωτερικό χρέος των τραπεζών και άλλων επιχειρήσεων θα πρέπει επίσης να υποστηριχθεί μέσω κυβερνητικών εγγυήσεων.

Μερικά από αυτά τα βήματα ίσως μοιάζουν τρομακτικά, αλλά δεν είναι πολύ διαφορετικά από εκείνα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα πριν την υιοθέτηση του ευρώ.

Σε κάθε περίπτωση, οι πολιτικές που ακολουθούνται ως τώρα έχουν αποδεδειγμένα αποτύχει. Προσωπικά πιστεύω ότι η Ελλάδα πρέπει πρώτα να ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά, και μετά να προχωρήσει στην έξοδο από την ευρωζώνη. Όσο νωρίτερα προκύψει αυτή η μετάβαση, τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα για όλους

* Ο κ.Στέργιος Σκαπέρδας είναι καθηγητής οικονομικών του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια (UCLA), στο Ιρβάιν

Αναδημοσίευση από : http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=429604

Η ολιγαρχία πήρε τ' όπλο της...

Αν ο κ. Μάκης Ψωμιάδης δηλώσει κατ' ευθείαν απόγονος του Μεγαλέξανδρου, 46ος στη γραμμή του αίματός του, αποκλείεται να μας τον εκδώσουν οι Σκοπιανοί.

Μα, θα πουν ορισμένοι δύσπιστοι, ο Αλέξανδρος παρ' ότι Μακεδών (μακεδνός, ψηλός), ο ίδιος ήταν κοντός, ενώ ο Μάκαρος όρθιο καδρόνι. Ε, με τους αιώνες βελτιώθηκε το Γένος. Για

παράδειγμα ο κ. Καρατζαφέρης! Στα χρόνια του Αλέξανδρου θα ήταν συνεργάτης των Περσών (όπως χιλιάδες Ελληνες άλλωστε), διότι το τότε ΔΝΤ έδρευε στα Σούσα. Ενώ σήμερα ο κ. Καρατζαφέρης είναι απλώς με το Μνημόνιο. Ωστε όταν πωληθεί η Ακρόπολη (διότι το Μνημόνιο έχει επιβάλει άρση της Ασυλίας της χώρας) να υπάρχει ένας κάποιος μεσίτης να «κάνει τη δουλειά» -ο Γιωργάκης «στο τέλος της ημέρας» απεδείχθη άχρηστος...

Δεν είναι όλα αυτά μια βελτίωση του Γένους;

Είναι σαν να έπεσε ο Παπαδόπουλος

και να τον διαδέχθηκε ο... Ιωαννίδης.

Τότε βεβαίως είχαμε στρατιωτική χούντα.

Τώρα έχουμε οικονομική χούντα.

Και αυτή η οικονομική χούντα έχει ακρωτηριάσει ήδη την κοινοβουλευτική δημοκρατία (με τα πραξικοπήματα Παπανδρέου), ενώ τώρα προχωράει ένα ακόμα βήμα μπροστά στην καταδυνάστευση του λαού.

Τρία κοινοβουλευτικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και το ΛΑ.Ο.Σ. (μια ανθυποτρόικα) αναλαμβάνει να στηρίξει τις επιλογές της Τρόικας -της

πραγματικής δηλαδή κυβέρνησης στο Προτεκτοράτο.

Υποχείρια και ταυτοχρόνως υποστηρικτές της Τρόικας, τα τρία αυτά κόμματα όχι μόνον κινήθηκαν και κινούνται εκτός κοινοβουλευτικού πλαισίου

αλλά αυτοαποδομούνται πλήρως

ομολογώντας την αποτυχία του κοινοβουλευτικού συστήματος να δώσει λύσεις, χωρίς να καταφύγει σε παρακοινοβουλευτικές μεθόδους

και παρακοινοβουλευτικά πρόσωπα όπως ο άνθρωπος του διεθνούς μονεταριστικού συστήματος, κ. Παπαδήμος.

Ταυτοχρόνως η συμπεριφορά αυτών των κομμάτων ενισχύει το διαδεδομένο αίσθημα απαξίας για το Κοινοβούλιο που διατρέχει πλατειές λαϊκές μάζες (από το «είναι ανίκανοι» ώς το «όλοι ίδιοι είναι») και έτσι υπονομεύει τον κοινοβουλευτισμό με τον πιο αισχρό τρόπο.

Η αθλιότης των τριών αυτών κομμάτων, του κόμματος Μπακογιάννη και της μισής ΔΗΜ.ΑΡ., μετριέται με τους πανηγυρισμούς εκείνων των στελεχών τους για το ίδιο τους το τέλος, για την αυτοκατάργησή τους.

Εχουμε φθάσει σε μια κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον θείο Σκρουτζ.

Στην οποίαν συμμετέχουν βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ. (απ' αυτούς που ο κ. Καρατζαφέρης θα όρκιζε «κυβέρνηση στην Αγία Σοφιά») και θα 'θελε να στηρίξει με το «παρών» της η μισή ΔΗΜ.ΑΡ. του κ. Κουβέλη, τουλάχιστον η κυρία Φιλίνη, και η κυρία... Ρεπούση! Συνωστισμός υποστήριξης! σε ποιον; τον κ. Παπαδήμο

τον Μεσσία της Trilateral Commission των Ροκφέλερ και Ρότσιλντ (καθώς έγραφε χθες στην «Ε» η εκλεκτή συνάδελφος κυρία Μπουγάτσου), το βαθύ Διευθυντήριο δηλαδή της Νέας Τάξης σε παγκόσμιο επίπεδο.

Πάλι η «επίσκεψις των ονομάτων», Τρόικα το μεν, τρικομματική κυβέρνηση της Τρόικας το δε, Τριμερής Επιτροπή (Trilateral Commission) ο Επιβλέπων Οφθαλμός

και ο προφήτης αυτού κ. Παπαδήμος.

*****

Είναι τραγωδία: ζούμε σε έναν κόσμο που το χρήμα (οι συσσωρεύσεις και η κίνηση των κεφαλαίων) είναι εικονικό, αλλά δεν είναι ούτε κατά κεραίαν εικονική η πραγματικότης που αυτό το χρήμα δημιουργεί. Είναι μια πραγματικότης αβάσταχτη για όλο και πιο πολλές κοινωνίες, για όλο και πιο πολλούς λαούς, για όλο και πιο πολλούς ανθρώπους.

Ετσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα αναλαμβάνει η Αριστερά, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ - κι αν όχι «αξιωματικής», πραγματικής αντιπολίτευσης.

Να δούμε αν θα βγάλουν τον λαό απ' τη γωνία στο προσκήνιο, μήπως και σωθεί η χώρα απ' τα κοράκια και τα ντόμπερμαν των τοκογλύφων...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 12.ΧΙ.2011 stathis@enet.gr

Τούτοι οι μπάτσοι πού 'ρθαν τώρα....

ΠαπαΔέσμιος των τραπεζιτών!

 

 

Λουκάς Παπαδήμος: Ο ευπατρίδης των τραπεζών

Λομπίστας του πολυεθνικού κεφαλαίου διορίζεται πρωθυπουργός ερήμην του λαού. Αντιδημοκρατική εκτροπή που πρέπει να ματαιωθεί με μαζικές και αποφασιστικές λαϊκές κινητοποιήσεις.

Αναδημοσίευση από : http://greki-gr.blogspot.com

Ο Άδωνις αγαπάει το ΠΑΣΟΚ

ΤΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΡΙΔΗ

Νεοφασίστας Υπουργός με το αυτοσχέδιο τσεκούρι !!

ΜΑΚΗΣ
ΒΟΡΙΔΗΣ



12 Μαΐου 1985





Ο νεοφασίστας πρώην γενικός γραμματέας της νεολαίας της ΕΠΕΝ ,μετέπειτα πρόεδρος του Ελληνικού Μετώπου και σημερινός βουλευτής του ΛΑΟΣ. Σημέρα ΚΑΙ υπουργός της κατοχικής κυβέρνησης. Να τον χαιρόμαστε...