ΑΥΤΟΙ…
Πιο συγκεκριµένα: στο Σουνέ Τζαµί της πόλης διοργανώθηκε από την ΤΕΞ ένα µεβλίτ στη µνήµη των 24 Τούρκων στρατιωτών που σκοτώθηκαν στις 19/10/11 από τους Κούρδους αντάρτες του ΡΚΚ στην επαρχία Χάκκαρι (Τσουκούρτζα και Γιουκσέκοβα). Δηλαδή ένα (απαγορευµένο) σωµατείο, που διεκδικεί δήθεν µειονοτικά δικαιώµατα στην Ελλάδα, ταυτίζεται µέ τον Στρατό της γείτονος στο έργο της καταστολής του κουρδικού κινήµατος. Ένα έργο που περιλαµβάνει και χηµικό πόλεµο, όπως αναδείχθηκε πρόσφατα και στην Τουρκία και στη Γερµανία. Για τους (πιθανούς) εγκληµατίες πολέµου λοιπόν που χάσανε τη ζωή τους πολεµώντας κατά των ηρωικών Κούρδων ανταρτών, ο προξενικός µηχανισµός επεφύλαξε τιµές µέσα στην ελληνική Θράκη.
Μαζί του συντάχθηκε όλο το πολιτικό προσωπικό της µειονοτικής κοινωνίας της Ξάνθης, αφού πέρα από τη διοργάνωση της ΤΕΞ (πρόεδρος ο Αχµέτ Καρά), παρέστησαν δίπλα στο Τούρκο Πρόξενο Μουσταφά Σάρνιτς οι Ιρφάν Ουζούν (αντιπεριφερειάρχης), Τσετίν Μάντατζη (βουλευτής ΠαΣοΚ), Οζάν Αχµέτογλου (κοµµατάρχης Ξάνθης του DEB), Χουσεΐν Αχµέτογλου (επικεφαλής του τουρκικού συνδυασµού για τον δήµο της Ξάνθης), Μουσταφά Αγκά (πρώην δήµαρχος Μύκης), Μπιλάλ Μπουντούρ (εκδότης της “Μιλλέτ”), Αµπντουλλαχ Τσακµάκ (πρόεδρος συλλόγου “Πλάτανος”) κ.α. Ο τουρκοµουφτής Ξάνθης Αχµέτ Μέτε απουσίαζε στη Μέκκα και τον εκπροσώπησε ο βοηθός του Αχµέτ Χράλογλου.
Στην πρόκληση αυτή αποφασίσαµε να αντιδράσουµε κάποιοι πολίτες περί τον «Αντιφωνητή». Καλέσαµε λοιπόν τον κύκλο των φίλων και γνωστών µας να δώσουµε το «παρών» έξω από το τέµενος, καλώντας όλη την τοπική κοινωνία σε διαφύλαξη της ειρήνης και της αλήθειας. Μαζί µας ήταν τρεις Κούρδοι φίλοι που εκπροσώπησαν το αληθινό θύµα της υπόθεσης αλλά και ισάριθµοι Κύπριοι που ένιωσαν προσβεβληµένοι από τις εν Ελλάδι τιµές στον τουρκικό Στρατό ο οποίος κατέχει τη µισή τους ιδιαίτερη πατρίδα. Τα πλακάτ µας ήταν δίγλωσσα, στα τουρκικά και στα ελληνικά (ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ Τ.Ε.Ξ., Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ...) κι ένα στα κουρδικά (το …κλασικό BIJI SEROK APO). Γέµισε η περιοχή από φυλλάδια (επίσης γραµµένα στα ελληνικά και στα τουρκικά), όπου γράφανε:
«Μουσουλµάνοι συµπολίτες µας,
Ζούµε στον τόπο αυτόν µαζί για αιώνες. Τα µεγάλα ζητήµατα έχουν πια όλα τακτοποιηθεί, αλλά κάποιοι δυσαρεστούνται από αυτό. Θυµήθηκαν σήµερα τους νεκρούς στρατιώτες στο Κουρδιστάν. Τους νεκρούς αντάρτες δεν τους γέννησε µάνα;
Μην τους δίνετε σηµασία και µην αφήνετε τους φασίστες της ΤΕΞ να µιλάνε για σας. Θέλουν να φέρουν στη Θράκη λύσεις σαν εκείνες του Κουρδιστάν; Ονειρεύονται καταστάσεις σαν αυτές στο Χάκκαρι; Είδαν τις φωτογραφίες των νεκρών; Θέλουν να δουν τέτοιες εικόνες στη Θράκη;
Τούρκοι, Έλληνες, Ποµάκοι η Ροµά, ζούµε όλοι µε τα ίδια προβλήµατα και δεν έχουµε ανάγκη από καινούργια. Το µέλλον των παιδιών όλων µας είναι σ’ αυτόν τον τόπο, δεν είναι ούτε στην Άγκυρα, ούτε στο Ντιαρµπακίρ. Και το τζαµί είναι χώρος όπου δοξάζεται ο Θεός – όχι ο πόλεµος!»
Βεβαίως οι Αρχές – που παρακολουθούν ανελλιπώς τα τηλέφωνά µας – ήταν εκεί και µέ δύναµη πολυπληθέστερη από την δική µας οµάδα για να µάς εµποδίσει ακόµη και την οπτική επαφή µέ το τζαµί. Παρά τις διαβεβαιώσεις µας µάς κράτησε µακρυά και µόνο κάποια στιγµή 5-6 εξ ηµών φτάσαµε στο τέµενος και µοιράσαµε φυλλάδια στους εισερχόµενους. Μάλιστα εµείς µέ την δηµοσιογραφική ιδιότητα µπήκαµε µέσα στο τζαμί και λίγο µετά δώσαµε µία συνέντευξη στο κανάλι ΞΑΝΘΗ που ήταν παρόν. Έτσι, µάς δόθηκε η ευκαιρία να πούµε µερικά πράγµατα µπροστά στα µούτρα των διοργανωτών, απευθυνόµενοι βεβαίως στην …κάµερα. Προς στιγµήν απειλήθηκε µία ένταση από κάποιον που κραύγαζε κάτι ακατανόητα σε σπαστά ελληνικά, υπερασπιζόµενος την τουρκική του ρίζα, αλλά παρενέβη η Αστυνοµία και ησύχασαν τα πράγµατα. Κατόπιν κάναµε µία µικρή πορεία µέχρι την κεντρική πλατεία (δείτε σχετικά και ένα μικρό βίντεο στο http://youtu.be/TQtmiyikwHE) και σε µιά ώρα διαλυθήκαµε.
Η τοπική κοινωνία, αν εξαιρέσεις τους θαµώνες των παρακείµενων καφενείων και καταστηµάτων, δεν κατάλαβε τίποτε. Συνεχίζει να ζει στον κόσµο της, σαν να µή τρέχει τίποτε, µέχρι που µιά µέρα θα ξυπνήσει έντροµη µέ όσα θα αντικρύσει. Ωστόσο, για να µήν αδικήσουµε μερικούς, πρέπει να πούµε ότι κάποιοι στην πόλη κινητοποιήθηκαν. Και δεν µιλάµε για τους αστυνοµικούς αλλά για τα δεκανίκια της καταστολής: τους «αντιεξουσιαστές». Όπως µάς πληροφόρησε «φιλικά» αξιωµατικός της Αστυνοµίας, «µάς έψαξαν» οι λεγάµενοι. Που το έµαθε αυτός; Άγνωστο. Πάντως η απειλή για αντιπαράθεση µέ ελληνόφωνους τσόγλανους έπεσε και µάλιστα από ένστολα χείλη. Δεν το αποκλείουµε να ίσχυε κιόλας, αυτό που δεν ξέρουµε είναι για τίνος λογαριασµό θα επενέβαιναν. Το φαντάζεστε όµως; Ανάλογες εκδηλώσεις στην Τουρκία αντιµετωπίζονται από το (εκεί) παρακράτος µέ τους Γκρίζους Λύκους. Εδώ εµείς να έχουµε απέναντί µας για την ίδια δουλειά τους «αντιεξουσιαστές»;
ΚΑΤΑΚΛΕΙΣ
Η παρακµή µας πάτο δεν γνωρίζει. Ολόκληρη Θράκη δεν µπόρεσε να δώσει 50 νοµαταίους που θα λέγανε ένα ειρηνικό ΟΧΙ στον εκφασισµό και στην προξενική προκλητικότητα. Το ελεεινό κόµµα που µάς κυβερνάει συνεχίζει να φιλοξενεί στους κόλπους του βουλευτές σαν τον Μάντατζη, που και προχθές δεν είχε κανέναν ενδοιασµό να παραστεί. Ακόµα και φίλοι δικοί µας είχαν ενδοιασµούς για το αν πρέπει να αντιδράσουµε η όχι. Και πότε θα πρέπει; Σε κάποιαν άλλη ζωή;
Δεν πειράζει. Ο αγώνας συνεχίζεται, ένα µήνυµα στην άλλη πλευρά εστάλη και την άλλη φορά θα είναι ισχυρότερο. Εμείς θα είμαστε πάντα εδώ. ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΩΝ…
Ανάρτηση από : http://antifonitis.gr/online/?p=2643
