Εδώ και ένα μήνα πολιορκούμαστε στο διαδίκτυο από ένα άρθρο του Αλκίνοου Ιωαννίδη, το οποίο προφανώς και δημοσίευσε στο μπλογκ του. (http://www.alkinoos.gr/el/news.html ). Μου το έστειλαν πολλοί φίλοι είτε επειδή τους εντυπωσίασε, είτε διότι γνωρίζουν πως είμαστε και οι δυο Κύπριοι στην καταγωγή, είτε γιατί ήθελαν να με ενημερώσουν για το τι γράφει ένας φίλος καλλιτέχνης.
Ομολογώ πως το κείμενο του Ιωαννίδη με εξέπληξε. Το βρήκα απαράδεκτο, σχεδόν ύπουλο και παραπλανητικό. Θα σταθώ μόνο σε κάποια σημεία, από τα ουσιαστικά, που αφορούν όλους μας.
α) Γράφει ο Αλκίνοος: «Να του πω για την εξωτερική πολιτική της χώρας του, που τεχνητά προκάλεσε το μίσος μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, άνοιξε με το ζόρι την όρεξη στην Τουρκία για την Κύπρο και με τη βοήθεια της αστείρευτης δικής μας λεβεντομαλακίας δημιούργησε το Κυπριακό πρόβλημα, με χιλιάδες νεκρούς, αγνοούμενους και πρόσφυγες;…»
Το μίσος, κύριε Ιωαννίδη, μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων δεν το προκάλεσε η εξωτερική πολιτική των Άγγλων, αλλά τα 330 χρόνια τουρκικής κατοχής της νήσου από τους Τούρκους και οι σφαγές, οι καταπιέσεις και οι αρνήσεις των Οθωμανών να μας αφήσουν ελεύθερους. Το ότι οι Άγγλοι εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση για να οξύνουν τα προβλήματα το ξέρουν όλοι, και δεν κομίζεις γλαύκας εις τας Αθήνας. Τώρα πώς τα καταφέρνεις να βγάζεις την Τουρκία σχεδόν ως θύμα, μόνο εσύ το γνωρίζεις. Η φράση «άνοιξε με το ζόρι την όρεξη στην Τουρκία» λίγο ήταν να μας κάνει να πιάσουμε τα κλάματα για την καημένη την Τουρκία, που την ανάγκασαν οι κακοί Άγγλοι ν’ ανοίξει την όρεξή της. Έλεος. Για την επόμενη φράση περί δικής μας ΛΕΒΕΝΤΟΜΑΛΑΚΙΑΣ, θα πω λίγα ψύχραιμα διότι αν απαντήσω όπως πρέπει τότε ίσως να μην ξαναμιλήσουμε και δεν είναι αυτός ο λόγος που γράφω αυτό το σημείωμα. Το κυπριακό πρόβλημα, κύριε Ιωαννίδη, δεν το δημιούργησε η λεβεντομαλακία μας, αλλά η θέληση ενός ολόκληρου λαού να ζήσει ελεύθερος και ενωμένος με την Ελλάδα. Το κυπριακό πρόβλημα εμφανίζεται απ’ τον καιρό που οι Κύπριοι αρχίζουν να αγωνίζονται για την ελευθερία και την Ένωση, και οι δυνάστες τους, είτε αυτοί είναι οι Οθωμανοί Τούρκοι, είτε οι Εγγλέζοι, αρνούνται να τους δώσουν τα δικαιώματά τους. Ελπίζω να μην μου απαντήσεις πως μιλάς μόνο για το πραξικόπημα, διότι το κείμενό σου πρώτον άλλα λέει και δεύτερον το πραξικόπημα δεν ήταν μια λεβεντομαλακία, αλλά μια προδοτική πράξη της Χούντας και των συνεργατών της στην Κύπρο και όχι των αγωνιστών της Ενώσεως.
Αν θεωρείς όλη τη νεολαία και όχι μόνο, που έμεινε πιστή στην ΕΝΩΣΗ, που σ’ αυτήν ορκίστηκε ο Μακάριος και σ’ αυτήν μας γαλούχησε η πολιτεία του, λεβεντομαλάκες τότε λεβεντομαλάκες ήταν και οι Αυξεντίου και οι Μάτσηδες και οι Καραολήδες και όλοι οι ήρωές μας, που μάλιστα σήμερα είναι στο στόχαστρο όλων των προοδευτικών δυνάμεων που εσύ υποστηρίζεις.
β) Δεν είναι οι «ελληναράδες», όπως τους αποκαλείς, που έφεραν σήμερα την Ελλάδα στην καταστροφή, αλλά, αντιθέτως, ένα πολιτικό σύστημα δεξιό και αριστερό, το οποίο πολέμησε κάθε έννοια ελληνικότητας και το οποίο στήριξε την κλεψιά, την απατεωνιά και την εθνική μειοδοσία κάτω από ένα μανδύα προοδευτικότητας, εθνομηδενισμού και αντιπατριωτικής υστερίας. Οι ελληναράδες, για τους οποίους μιλά ο Ιωαννίδης, μπορεί να είναι ακόμη και ηλίθιοι, αλλά δεν έπαιξαν κανένα ουσιαστικό ρόλο στην καταστροφή της Ελλάδας. Η καταστροφή της Ελλάδας είναι το ΠΑΣΟΚ, η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ο αντεθνικός συρφετός της αριστεράς, που αυτός τροφοδότησε ιδεολογικά τον λαό για να έχει ως ιδανικό όχι την πατρίδα, αλλά το λάιφσταϊλ, ναι, κύριε Ιωαννίδη, τους τραγουδιστές και τους αγώνες τύπου σπάμε την Αθήνα και άμα λάχει και το κεφάλι μας, φτάνει να μην σηκώσει κανείς μια ελληνική σημαία στο κέντρο της Αθήνας. Φτάσαμε με τη δική σου λογική και αυτών που εσύ υποστηρίζεις, κύριε Ιωαννίδη, στο σημείο να μην τολμά κανείς να υψώσει μια ελληνική σημαία στην Ελλάδα. Φτάσαμε στο σημείο να είναι φασίστας και ηλίθιος όποιος αγαπά και είναι περήφανος για την πατρίδα του (το είπες κιόλας σε συνέντευξή σου). Να κοιτάξεις αλλού, κύριε Ιωαννίδη, να βρεις τους ένοχους της καταστροφής της Ελλάδας, και μην τα ρίχνεις στους ελληναράδες. Σταμάτα το αυτομαστίγωμα, προφανώς φταίει κι ο λαός, προφανώς φταίνε και οι κάθε λογής υπερασπιστές του έθνους. Αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά εδώ, όμως γι’ αυτό πρέπει να νιώθουμε μια εσωτερική πίκρα, ένα παράπονο, και όχι να τα ισοπεδώνουμε όλα και να εξισώνουμε αυτή την πτυχή με τα εγκλήματα της εξουσίας, η οποία στον βωμό του κέρδους και της απληστίας, μα και της βλακείας, ξεπουλά το έθνος και την εθνική μας ανεξαρτησία.
Μένω ως εδώ. Τέτοια άρθρα σ’ αυτό το στυλάκι διαβάζουμε πολλά εδώ στην Κύπρο. Συνήθως τα γράφουν «δικοί μας», για να δικαιολογήσουν την τουρκική εισβολή (συγγνώμην, δεν λέγεται τουρκική εισβολή, μα επέμβαση), όπου οι συγγραφείς μάς αραδιάζουν όλα τα εγκλήματα, υπαρκτά και ψεύτικα, που μπορεί να έκαναν Κύπριοι για να δικαιολογήσουν την εισβολή και τις μαζικές σφαγές κτλ κτλ κτλ, που έκανε το τουρκικό κράτος.
Ανάρτηση : http://ardin-rixi.gr/
