Του Γιώργου Καραμπελιά
Ήταν κάποτε ένα κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ. Ένα κόμμα που «σάρωσε» στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, για να την οδηγήσει στην καταστροφή της. Τώρα είναι ήδη περισσότερα από δύο κόμματα, το κόμμα του Βενιζέλου, εκείνο των Καστανίδη-Κατσέλη, εκείνο του… Κουβέλη, και των συνεργαζόμενων με τον Συνασπισμό Λιβάνιων δυνάμεων. Αριθμός… τέσσερα. Και πιθανότατα θα βρεθούν όλοι στη Βουλή.
Ήταν κάποτε ένα κόμμα, η Νέα Δημοκρατία του «εθνάρχη» Καραμανλή. Τώρα είναι το κόμμα του Σαμαρά, το κόμμα της Ντόρας, του Καρατζαφέρη και, το πιθανότερο, εκείνο των Καμμένου-Μανώλη-Μαρκόπουλου. Αριθμός τέσσερα (και στην άκρη παραμονεύει και η Χρυσή Αυγή).
Ήταν κάποτε ένα κόμμα, η Νέα Δημοκρατία του «εθνάρχη» Καραμανλή. Τώρα είναι το κόμμα του Σαμαρά, το κόμμα της Ντόρας, του Καρατζαφέρη και, το πιθανότερο, εκείνο των Καμμένου-Μανώλη-Μαρκόπουλου. Αριθμός τέσσερα (και στην άκρη παραμονεύει και η Χρυσή Αυγή).
Υπό αυτές τις συνθήκες του ταχύτατου κατακερματισμού των μνημονιακών δυνάμεων ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας, το σύστημα (πρεσβείες, τροϊκανοί, γερμανοτσολιάδες και άλλοι Ψυχάρηδες) επιθυμεί διακαώς εκλογές εδώ και τώρα. Αν ήταν δυνατόν να διεξαχθούν …χθες θα ήταν περισσότερο ευχαριστημένοι. Διότι κάθε μέρα που περνάει αυξάνει την εντροπία του μνημονιακού συστήματος. Έτσι, αν χθες ήθελαν αναβολή επ’ αόριστον των εκλογών, τώρα συμβαίνει το αντίστροφο. Όταν μάλιστα πάρουμε υπόψη πως τον Ιούνιο θα εφαρμοστούν οι νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, και πιθανότατα θα χρειαστούν νέα μέτρα. Κατά συνέπεια, αν καθυστερήσουν οι εκλογές, τα μνημονιακά κόμματα δεν θα χάσουν μόνο την πλειοψηφία των ψήφων, αλλά πιθανότατα και την πλειοψηφία των εδρών!
Μήπως αυτός ο κατακερματισμός σημαίνει ενίσχυση της αριστεράς, όχι μόνο σε ψήφους, αλλά και σε συνοχή; Έδώ ισχύει το αντίθετο σενάριο. Τα κόμματα της αριστεράς ενισχύονται ως αντιμνημονιακά και πατριωτικά, ενώ κάποτε δεν είναι πραγματικά αντιμνημονιακά (όπως η ΔΗΜΑΡ), ούτε πατριωτικά, όπως ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο για το ΚΚΕ, τρέμει μια πιθανή «υπέρμετρη» ενίσχυση της αριστεράς, αλλά και των δικών του δυνάμεων, που θα το φέρουν μπροστά σε αξεπέραστα διλήμματα. Η ενίσχυση λοιπόν των αριστερών κομμάτων εκλογικά και κοινοβουλευτικά θα προκαλέσει σίγουρα νέες διασπάσεις, δεδομένων των μεγάλων προβλημάτων που θα αντιμετωπίσει η χώρα στην αμέσως επόμενη περίοδο. Εν ολίγοις… κουλουβάχατα. Η επόμενη Βουλή μπορεί να έχει καμιά δεκαριά κοινοβουλευτικές ομάδες και ακόμα περισσότερες ομαδοποιήσεις.
Αυτή είναι η πανουργία της Ιστορίας. Οι εκλογές που έρχονται θα σηματοδοτήσουν την ολοκληρωτική αποσύνθεση του παλιού, που έχει ήδη αρχίσει στην παρούσα Βουλή. Έλεγε κάποιος, πως ο τυφλοπόντικας της Ιστορίας σκάβει πάντα υπόγεια και το νέο αναδεικνύεται πάντα μέσα από τα ερείπια του παλιού.
Μήπως αυτός ο κατακερματισμός σημαίνει ενίσχυση της αριστεράς, όχι μόνο σε ψήφους, αλλά και σε συνοχή; Έδώ ισχύει το αντίθετο σενάριο. Τα κόμματα της αριστεράς ενισχύονται ως αντιμνημονιακά και πατριωτικά, ενώ κάποτε δεν είναι πραγματικά αντιμνημονιακά (όπως η ΔΗΜΑΡ), ούτε πατριωτικά, όπως ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο για το ΚΚΕ, τρέμει μια πιθανή «υπέρμετρη» ενίσχυση της αριστεράς, αλλά και των δικών του δυνάμεων, που θα το φέρουν μπροστά σε αξεπέραστα διλήμματα. Η ενίσχυση λοιπόν των αριστερών κομμάτων εκλογικά και κοινοβουλευτικά θα προκαλέσει σίγουρα νέες διασπάσεις, δεδομένων των μεγάλων προβλημάτων που θα αντιμετωπίσει η χώρα στην αμέσως επόμενη περίοδο. Εν ολίγοις… κουλουβάχατα. Η επόμενη Βουλή μπορεί να έχει καμιά δεκαριά κοινοβουλευτικές ομάδες και ακόμα περισσότερες ομαδοποιήσεις.
Αυτή είναι η πανουργία της Ιστορίας. Οι εκλογές που έρχονται θα σηματοδοτήσουν την ολοκληρωτική αποσύνθεση του παλιού, που έχει ήδη αρχίσει στην παρούσα Βουλή. Έλεγε κάποιος, πως ο τυφλοπόντικας της Ιστορίας σκάβει πάντα υπόγεια και το νέο αναδεικνύεται πάντα μέσα από τα ερείπια του παλιού.
Μια ιδέα για το πως μπορεί να διαμορφωθεί η επόμενη Βουλή
Ανάρτηση από : http://ardin-rixi.gr/
