Του Άριστου Μιχαηλίδη
Ήταν πολύ καθαρός ο Πρόεδρος Αναστασιάδης: «Το έχουμε καταστήσει σαφέστατο ότι σε περίπτωση που συνεχίσουν οι παραβιάσεις, η απάντηση θα είναι έξοδος από τις συνομιλίες». Αποκάλυπτε μάλιστα, σε συνέντευξη του στην Καθημερινή την Κυριακή, ότι «οι διαβεβαιώσεις που έχουμε είναι ότι τα μικρά επεισόδια που παρατηρήθηκαν δεν θα επαναληφθούν, ενόσω τουλάχιστον διαρκούν οι συνομιλίες».
Οι συνομιλίες εξελίσσονται, σήμερα κιόλας ο Μαυρογιάννης θα είναι στην Άγκυρα και ο Οζερσάι στην Αθήνα, αλλά το τουρκικό πειρατικό πλοίο Μπαρμπαρός μαζί με άλλα συνοδευτικά πλοία και πολεμικά, ολόκληρος στόλος δηλαδή, δεν πήραν το μήνυμα του κ. Αναστασιάδη. Προχθές ήταν απέναντι από τον Ακάμα κι έκαναν έρευνες εντός της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Χθες σεριάνιζαν πάλι στην κυπριακή ΑΟΖ. Μάλλον, αυτό δεν το θεωρεί ο Πρόεδρος από τις παραβιάσεις για τις οποίες πήρε διαβεβαιώσεις ότι «δεν θα επαναληφθούν». Τουλάχιστον όμως, ας μην κάνει τέτοιες δηλώσεις για να ικανοποιεί εσωτερικές αντιδράσεις, αν δεν μπορεί να κάνει και πράξεις. Διότι, αν αλήθεια το είχε καταστήσει σαφέστατο, όπως λέει ή όπως διαβεβαίωσε τον εταίρο του Συλλούρη να λέει, ότι αν συνεχιστούν οι παραβιάσεις θα διακόψει τις συνομιλίες, θα έπρεπε να το είχε κάνει ήδη. Τα λόγια και οι παλικαρισμοί είναι αχρείαστοι όταν η πραγματικότητα είναι τόσο τραγικά προβλέψιμη. Πήρε διαβεβαιώσεις, είπε ο Πρόεδρος, προφανώς από τους Αμερικανούς, ότι δεν θα επαναληφθούν τα επεισόδια. Όμως πόσες φορές πρέπει να διαψευστούν οι προσδοκίες όσων επενδύουν στην τουρκική διαλλακτικότητα για να σταματήσουν να πιστεύουν τις «διαβεβαιώσεις» των εκπροσώπων τους και να χειριστούν τα πράγματα με προτεραιότητα την προστασία μας (και της Κυπριακής Δημοκρατίας) και όχι τις ψευδαισθήσεις τους;
Από την ημέρα που υπογράφηκε η συμφωνία Αναστασιάδη – Έρογλου, η θριαμβευτική συμφωνία που ενθουσίασε όλο τον πλανήτη, ούτε μία δήλωση, ούτε μία ενέργεια, ούτε μία λέξη στο τραπέζι των συνομιλιών από την τουρκική πλευρά δεν δείχνει οποιαδήποτε αλλαγή στους τουρκικούς σχεδιασμούς. Κάθε μέρα ο Έρογλου καλεί την ελληνοκυπριακή πλευρά να χωνέψει ότι υπάρχουν δύο λαοί στην Κύπρο και ότι οι συνομιλίες καθορίζονται από αυτό το γεγονός, ότι οι έποικοι, οι τουρκικές εγγυήσεις, τα ιδρυτικά κράτη είναι εκτός συζήτησης και ο «υπουργός» του, Οζντίλ Ναμί, ενισχυμένος από τις προσβάσεις της Άγκυρας, εκστρατεύει στις Βρυξέλλες και επιδεικνύει τη συμφωνία ζητώντας ανταλλάγματα χωριστού λαού και υφιστάμενου κράτους, αναγνωρισμένου διά της συμφωνίας, από τους Ελληνοκύπριους. (Τα ίδια έκανε και ο Ταλάτ όταν έκανε τη συμφωνία 23ης Μαΐου 2008 με τον Χριστόφια, δεν είναι κάτι καινούργιο για να πούμε ότι δεν το περιμέναμε). Και φυσικά η Τουρκία συνεχίζει το πρόγραμμα της στην κυπριακή ΑΟΖ ως να μην έχουν καμιά σημασία οι συνομιλίες και το καλό κλίμα. Κι ας λένε οι δικοί μας φωστήρες να μην ακούμε τις δηλώσεις, αγνοώντας ότι δεν είναι μόνο δηλώσεις, είναι εφαρμογή στην πράξη μιας πολιτικής που την αφήνουν να εξελίσσεται μέρα με τη μέρα, προσφέροντας της και κάθε βοήθεια που χρειάζεται. Είναι η πολιτική, που οδηγεί στην αποδοχή από την ελληνοκυπριακή πλευρά, την Ευρώπη και τους Αμερικάνους, της εσαεί κηδεμόνευσης (ή ομηρίας, αν προτιμάται) ολόκληρης της Κύπρου (με τα πετρέλαια της, φυσικά) από την Τουρκία.
Εμείς μπορούμε να συνεχίσουμε να μιλάμε για ανεξάρτητο κράτος, για μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, για ομοσπονδία, για οικονομικά θαύματα, για ΜΟΕ ή για ό,τι άλλο μας ευχαριστεί. Αλλά, η πολιτική που αποδίδει είναι η τουρκική, δεν είναι η δική μας.
Ανάρτηση από: http://www.philenews.com
