Ραγιάδες μου, γεια σας!
Κανένας από σας δεν αντέδρασε που σας αποκάλεσα «ραγιάδες» στην προηγούμενή μου ανάρτηση. Δεν υπήρξε ένας που, έστω μ’ ένα email να μου γράψει: «Εμένα, γιατί με λες “ραγιά”;» Να τσεκάρω εγώ τι σόι τύπος είναι και να του απαντήσω: «Α! Δεν εννοούσα εσένα.» Να μου αντιγυρίσει κι αυτός: «Τότε, γιατί δεν μ’ εξαίρεσες εμένα, αφού δεν μ’ εννοούσες;» Μωρέ, ούτε ένας για δείγμα!
Κατόπιν τούτου, κατοχυρώνω κι εγώ το δικαίωμα στην προσφώνηση.
Γεια σας, λοιπόν, ραγιάδες μου!
Βρήκατε σήμερα κανένα συνάδελφο ραγιά, να του την πέσετε; Ε; Κανέναν; Δεν μπορεί! Γεμάτος είναι ο κόσμος… Μήπως βρήκατε τουλάχιστον κάποιον που να κάνει κάποια ελάχιστη προσπάθεια να μην είναι ραγιάς, να τον κάνετε με τα κρεμμυδάκια; Ούτε τέτοιον βρήκατε; Κρίμα… Απέραντη η πλήξη σας…
Δεν σας έχω, που λέτε, για τίποτε περισσότερο από τούτα. Σας έχω μόνο γι άσφαιρα πυρά, εξυπνάδες του πισινού και τίποτε λεονταρισμούς τύπου «κράτα με, Μαρία», «θα τους δείξω εγώ, άμα…» και τέτοια. Αν σας είχα για τίποτε περισσότερο, δεν θα σας έλεγα «ραγιάδες». Θα σας είχα ικανούς για την ελευθερία σας, και θα πρόσεχα τους τρόπους μου απέναντί σας. Επειδή, όμως, δεν σας έχω ικανούς για την ελευθερία σας, από εδώ και πέρα θα σας το λέω κατάμουτρα: Ραγιάδες, ραγιάδες, ραγιάδες! Τι θα μου κάνετε; Θα πάψετε να με διαβάζετε; Χα, χα, χα! Χτυπιέμαι από τα γέλια. Μα, τώρα είναι που θα με διαβάζετε! Τώρα που σας τη λέω στα ίσα.
Αφήνετε βέβαια, οι πιο πονηροί, μια χαραμάδα ασφαλείας ότι τάχα δεν μιλάω για σας συγκεκριμένα, αλλά για κάποιον άλλον. Ε; Έτσι δεν είναι; Μπράβο, ραγιάδες μου! Το ανώτατο στάδιο του ραγιά είναι να νομίζει ότι ο ίδιος πάντως δεν είναι ραγιάς. Τρίβουν τα χέρια τους τ’ αφεντικά –ας το υπενθυμίσω καλού-κακού ότι υπάρχουν αυτά.
Άντε, ραγιάδες μου, και εις ανώτερα! Γιατί έχει και τέτοια, ανώτερα –το υπενθυμίζω και αυτό. «Ανώτερα» είπα; Λάθος. «Κατώτερα» ήθελα να πω. Για την ακρίβεια, δεν υπάρχει πάτος. Κι ούτε θα υπάρξει πάτος φυσικά, όσο θα υπάρχουν ραγιάδες.
Ανάρτηση από: http://sotosblog.com
