Του εξαιρετικού σκιτσογράφου Πίν
Του Άριστου Μιχαηλίδη
Μπορεί να μην έχουμε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε με στρατιωτικά μέσα τη νέα τουρκική εισβολή, που ξεκίνησε χθες στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά παρακολουθώντας τις δημόσιες παρεμβάσεις των ηγεσιών των δύο μεγάλων κομμάτων, αυτών δηλαδή που έχουν καθοριστικό λόγο στις αποφάσεις (σε αντίθεση με τα μικρά κόμματα, που ο λόγος τους δεν έχει την ίδια βαρύτητα σε επίπεδο αποφάσεων) δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι ούτε με πολιτικά ή διπλωματικά μέσα έχουμε τη δυνατότητα. Οι σκέψεις και οι αναλύσεις τους είναι τόσο καθηλωμένες, που βάζουν σε κίνδυνο οποιοδήποτε μέτρο κι αν αποφασιστεί. Υπονομεύουν οι ίδιοι, συνειδητά ή ασυνείδητα, την προσπάθεια που λένε ότι θα κάνουν ή που κάνει μόνος του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Εδώ και μια βδομάδα υποδεικνύουν δημοσίως στον Πρόεδρο ότι πρέπει να βρει τρόπο να επιστρέψει στις συνομιλίες. Αυτή είναι η μόνο σκέψη που μπορούν να κάνουν. Ακόμα κι όταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δημοσίως τους εξηγεί: «Θα ήμουν ανάξιος της εντολής του λαού αν παρέμενα στις συνομιλίες υπό καθεστώς απειλών και αποδοχής δημιουργίας νέων τετελεσμένων. Αυτό που θέλω να διαμηνύσω προς κάθε κατεύθυνση είναι ότι δεν θα καμφθώ από νουθεσίες ή υποδείξεις για επάνοδο σε ένα διάλογο κωφών» (19/10/2014, ομιλία στην Πάχνα). Σ’ αυτό το σαφές μήνυμα του Προέδρου, τόσο το ΑΚΕΛ, όσο και ο ΔΗΣΥ, απαντούν με υποδείξεις ότι το ζητούμενο αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι η επανέναρξη των συνομιλιών. Δηλαδή, την ώρα που πραγματοποιείται στρατιωτική εισβολή στα κυπριακά τεμάχια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, οι ηγεσίες των μεγάλων κομμάτων, συνεχίζουν να μιλούν με τους όρους της λεγόμενης ρεαλιστικής σχολής (ή ενδοτικής) ως να μην συμβαίνει αληθινά αυτό, που όλοι θεωρούν «βάναυση προσβολή του διεθνούς δικαίου», όπως είπε χθες ο Ευάγγελος Βενιζέλος ή «επιθετική ενέργεια και απόπειρα πρόκλησης τετελεσμένου», όπως είπε το ΑΚΕΛ στις 9/10/14. Προτιμούν να βρισκόμαστε σε «διάλογο κωφών», ακόμα και την ώρα που η Τουρκία δημιουργεί τετελεσμένα, γιατί ακριβώς με τον διάλογο δεν είναι αναγκασμένοι να πράττουν τίποτε και να βρίσκουν διεξόδους, ως αρμόζει σε πραγματικούς ηγέτες. Δεν έχουν απαντήσεις, όχι μόνο λόγω περιορισμένης ικανότητας, αλλά και γιατί δεν θα παραδεχθούν ποτέ ότι είναι η δική τους πολιτική, που οδήγησε στο αδιέξοδο και στα νέα τετελεσμένα. Γι’ αυτό, εξάλλου, είναι και μόνιμο το ερώτημα που θέτουν και το χρησιμοποιούν ως άλλοθι: μήπως μπορούμε να αντιδράσουμε με στρατιωτικά μέσα;
Δεν μπορούμε να αντιδράσουμε με στρατιωτικά μέσα (οι ίδιοι είναι που διέλυσαν την όποια αμυντική θωράκιση, αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο) αλλά αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν μπορούμε να αντιδράσουμε ούτε με πολιτικά μέσα, γιατί το συζητούν και κάνουν συσκέψεις; Ας ανακοινώσουν στον λαό ότι ήρθε η ώρα να τα παραδώσουν όλα στον τουρκικό τυχοδιωκτισμό να τελειώνουμε.
Υ.Γ. Οι ηγέτες του κυβερνώντος κόμματος γιατί δεν κάνουν ακόμα μία συνάντηση με τον Αμερικάνο πρέσβη να τους εξηγήσει ότι αυτό που κάνει η Τουρκία δεν είναι εισβολή, είναι μια μικρή παρενόχληση;
Ανάρτηση από: http://www.philenews.com
