Του Κώστα Ράπτη
Ο πρώτος γύρος των γαλλικών νομαρχιακών εκλογών την Κυριακή αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα στη μετατροπή του Εθνικού Μετώπου σε δυνάμει κόμμα εξουσίας. Η εξέλιξη αυτή δεν διαψεύδεται, παρά μάλλον επιβεβαιώνεται, από… την ανακούφιση που προκάλεσε το γεγονός ότι το κόμμα της Μαρίν Λεπέν δεν κατέκτησε την πρώτη θέση, όπως προέλεγαν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων και προϊδέαζαν οι επιδόσεις της ακροδεξιάς στις ευρωεκλογές. Πρόκειται για μία “αποτυχία”, η οποία μετρά ως τέτοια μόνο σε σχέση με ένα θεαματικό ανέβασμα του πήχη των επιδιώξεων – για ένα κόμμα που μέχρι τώρα διαθέτει ελάχιστο αριθμό εκλεγμένων οποιουδήποτε βαθμού.
Με ποσοστό ψήφων περί το 26% το Εθνικό Μέτωπο καταγράφει άλμα 11 μονάδων σε σχέση με τις προηγούμενες νομαρχιακές, αλλά αύξηση μόλις κατά 0,6% σε σχέση με τις ευρωεκλογές. Οι εκπρόσωποι των λοιπών πολιτικών δυνάμεων εκτιμούν ότι το κόμμα της Λεπεν συνάντησε πλέον “ταβάνι” και αναδεικνύουν το γεγονός ότι ο επανακάμψας στην ενεργό πολιτική πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί οδήγησε την κεντροδεξιά UMP και τους συμμάχους της στο 30%.
Ένας άλλος τρόπος ανάγνωσης των αποτελεσμάτων θα ήταν όμως το να επισημανθεί ότι το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα περιορίσθηκε στο 21% (ποσοστό μάλιστα ανώτερο των προεκλογικών εκτιμήσεων, καθώς, αντί της αναμενόμενης μαζικής αποχής των κεντροαριστερών ψηφοφόρων, τελικά η συμμετοχή αυξήθηκε από το 44% στο 51%) και ότι σε περίπου 500 από τα σχεδόν 2.000 καντόνια της Γαλλίας η μάχη του δεύτερου γύρου θα δοθεί αποκλειστικά μεταξύ της κεντροδεξιάς και της ακροδεξιάς.
Στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, ευελπιστούν ότι στις υπόλοιπες περιφέρειες η συσπείρωση όλων των αριστερών δυνάμεων θα συμβάλλει στον περιορισμό των απωλειών κατά τον δεύτερο γύρο – και ήδη το φλερτ προς τις δυνάμεις των Οικολόγων και (πολύ περισσότερο) του Κομμουνιστικού Κόμματος και του Μετώπου της Αριστεράς που φέτος προτίμησαν σε μεγαλύτερο βαθμό την αυτοτελή καταγραφή είναι εντατικό.
Το μέγα ερώτημα, ωστόσο, είναι κατά πόσον το σύστημα των δύο γύρων θα συνεχίσει να λειτουργεί ως ανάχωμα απέναντι στο Εθνικό Μέτωπο – καθώς ο Σαρκοζί έχει με δύο τρόπους αμβλύνει την “ρεπουμπλικανική” διαχωριστική γραμμή, που έως τώρα έθετε σε καραντίνα, με συμπόρευση όλων των άλλων δυνάμεων, το κόμμα της Λεπέν. Ο πρώτος τρόπος είναι η υιοθέτηση (περισσότερο και από ό,τι κατά τη διάρκεια της προεδρίας του) μιας ρητορικής η οποία νομιμοποιεί και ενσωματώνει θέματα που προηγουμένως ανήκαν στο αποκλειστικό ρεπερτόριο του Εθνικού Μετώπου –λ.χ. τη στροφή Σαρκοζί στην ανάγκη “αφομοίωσης” και όχι απλώς “ενσωμάτωσης” των μεταναστών. Ο δεύτερος είναι η επαμφοτερίζουσα στάση του σε ό,τι αφορά τη στάση στον δεύτερο γύρο.
“Δεν θα υπάρξει καμία συμφωνία με το Εθνικό Μέτωπο σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο” διακήρυξε ο Σαρκοζί. Όμως με απόφαση της ηγεσίας της UMP, οι ψηφοφόροι της κεντροδεξιάς καλούνται στις περιφέρειες όπου μονομαχεί υποψήφιος των Σοσιαλιστών με υποψήφιο της ακροδεξιάς να υιοθετήσουν τη στάση “ούτε-ούτε”. Ήδη πάντως σημαντικά στελέχη της UNP όπως ο πρώην πρωθυπουργός Αλέν Ζιπέ έχουν πάρει αποστάσεις από αυτή τη γραμμή.
Σε κάθε περίπτωση, οι νομαρχιακές εκλογές επιβεβαιώνουν εκ των προτέρων την παρουσία της Λεπεν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2017. Επιβεβαιώνουν επίσης την εμβάθυνση μέχρι τότε της κρίσης του γαλλικού πολιτικού σκηνικού – καθιστώντας οιονεί ρυθμιστή του την… Ανγκέλα Μέρκελ, κήρυκα μιας οικονομικής πολιτικής, η οποία υπό την διαχείριση των Σοσιαλιστών (και την πλειοδοσία της UMP) έχει δώσει στην Λεπέν την ευκαιρία να ανοιχτεί, με την καταγγελία του ευρώ, σε εκλογικά ακροατήρια προηγουμένως απροσπέλαστα στην ακροδεξιά.
Ανάρτηση από: http://www.capital.gr
