Μεγάλα ψέματα μη λες, γιατί θα τα πιστέψεις,
για τον ψηλό σου το λαιμό, χίλιες θηλιές θα πλέξεις.
για τον ψηλό σου το λαιμό, χίλιες θηλιές θα πλέξεις.
«Δεν είναι αρκετό να περιγράφουμε τις καταστροφές που επισυνέβησαν στην κατεχόμενη πατρίδα μας και στο τί συντελείται. Δεν είναι αρκετό να καταγγέλλουμε ότι τουρκοποιείται το βόρειο τμήμα, δεν είναι αρκετό να λέμε ότι δεν θα δεχθούμε τη διάλυση, την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας», σημείωνε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης κηρύσσοντας την έναρξη των εργασιών στο 18ο Παγκόσμιο Συνέδριο Αποδήμων Κυπρίωνστη Λευκωσία και επιχειρώντας ξανά να πείσει τον κόσμο (ή και τον άλλο εαυτό του) ότι δεν επιχειρείται η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω των συνομιλιών για το Κυπριακό και της βάσης με την οποία αναπτύσσονται.
Εν τω μεταξύ, είναι ανήθικο, ειδικά για έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας, να διαλαλεί πως αυτό που επιδιώκεται είναι η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και πως κανείς δεν θέλει διάλυσή της, ενώ πριν λίγο καιρό είχε δηλώσει εκείνο το αλησμόνητο περί Ηνωμένων Πολιτειών (έστω κι αν προσπάθησε να το σώσει ο Χριστοδουλίδης) και αφού δεν σταματά να μας υπενθυμίζει εκείνο το κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου 2014, όπου γίνεται λόγος για δύο συνιστώντα κρατίδια και δύο ιθαγένειες. Πάει η Κυπριακή Δημοκρατία, που, όπως μας υπενθύμισε ο Πρόεδρος, δεν είναι ελληνοκυπριακή ούτε είναι μόνο η ελεύθερη περιοχή που ελέγχει η κυβέρνηση. Πώς το είχε πει ο Έρογλου; Οι Ε/κ κρατούν όμηρο την ΚΔ; Ο νοών νοείτο…
Επειδή, όμως, δεν είναι όλοι Προέδροι, ούτε έχουν όλοι την πολιτική σοφία του Αναστασιάδη, διαβάζουμε σε ιστοσελίδα που καλλιεργεί κουλτούρα λύσης: «Σχεδόν μισός αιώνας έχει περάσει και η πραγματικότητα μιας ολόκληρης γενιάς, ορίζεται από μια διαχωριστική γραμμή στο χάρτη. Από σειρήνες κάθε Ιούλη. Από τα ‘ψεύδο’ σε κάθε δελτίο ειδήσεων (που πια φαντάζουν γραφικά)», γράφει η Μ.Π. προσπαθώντας να συνδέσει σε 200 λέξεις τη συνήθεια της προσωπικής μοναξιάς με το… μομέντουμ. Ε, πώς να μην γράφει για γραφικά «ψεύδο» η Μ.Π. όταν ο Πρόεδρός της επισημάνει ότι «δεν ευσταθούν οι παλιές εποχές που είχαμε την αντίληψη ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ελληνοκυπριακή Δημοκρατία»;
Αυτό που θέλουμε να σημειώσουμε σε αυτές τις γραμμές είναι ότι πρέπει να υπάρξει προσοχή στις ατάκες που αμολούν πολιτεία και κοινωνία, διότι τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά από αυτό που πιστεύουν κάποιες ομάδες νεοκυπρίων που, παρέα με τα μπλάντι μέρι τους, χασκογελούν και ευλογούν τα γένια τους επειδή θεωρούν πως αγωνίζονται για να φέρουν την ελπίδα στον τόπο. Η ελπίδα δεν έρχεται με ψέματα. Όπως τον Γιαννάκη Κασουλίδη, που έλεγε τις προάλλες: «Στρατοί δεν μπορούν να αποτελέσουν τον παράγοντα που συνθέτει μια ομαλή συμφωνία μεταξύ των Κυπρίων», λες κι είναι παιδί των λουλουδιών στο Γούντστοκ το ’69, ολόκληρος ΥΠΕΞ.
Η ηγεσία του τόπου, λοιπόν, μοιάζει να συντηρεί μια επίπλαστη ατμόσφαιρα, που στήθηκε και στήνεται πάνω σε ασάφειες, ψέματα, συνθήματα και βαρύγδουπες υποσχέσεις. Είναι ένα πράγμα να αποδέχεται ο Πρόεδρος και οι αυλικοί του τη ρατσιστική διζωνική ομοσπονδία κι είναι άλλο να μιλά για κατοχυρωμένες ελευθερίες μπροστά στους απόδημους, θεωρώντας πως αν το πει, θα γίνει. Αν δεν αντέχουν την αλήθεια, μπορούν να αποχωρήσουν οικειοθελώς, για να μη φύγουν νύχτα όταν αρχίσει να μαθαίνει ο λαός τι συμφωνούν και τι δεν συμφωνούν με τον Κύπριο Ακιντζί. Και άραγε, σε ποιον απευθύνεται ο κ. Αναστασιάδης λέγοντας: «Δεν είναι αρκετό να προσευχόμαστε και να λέμε ας ανοίξουν και άλλα οδοφράγματα. Δεν θέλουμε οδοφράγματα αν πραγματικά αγαπούμε αυτή την πατρίδα». Ποιον περιπαίζει;
Ανάρτηση από: https://antistasitwra.wordpress.com
