Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί
Ο
πρωθυπουργός έκανε λόγο για «τσαρλατάνους» και φύτεψε άθελά του ιδέες. Η τρελή
πορεία που διανύουμε στην αντιμετώπιση της πανδημίας επιτρέπει μια περίσσεια
ανοησίας και αντιεπιστημονισμού –που βαφτίζεται «τελευταία λέξη της επιστήμης»–
και αποκαλύπτει εγκληματικές ελλείψεις και γενικευμένη –στοχευμένη– αδιαφορία
για το σύστημα υγείας. Άλλωστε το είχαν στο στόχαστρο για δεκαετίες, διαλύοντάς
το. Ακόμα και μέσα στην πανδημία προχώρησαν σε δύο απίστευτες ενέργειες:
μείωσαν τα κονδύλια για την υγεία και απέλυσαν 8.500 υγειονομικούς. Και, όπως
μαθαίνει να κουρεύει στου κασίδη (σε ελεύθερη απόδοση, του καραφλού) το κεφάλι,
ο πρωθυπουργός της βάρδιας προσπαθεί να δείξει ότι είναι μέγας κομμωτής
αξιώσεων. Ακολουθώντας τις οδηγίες των ευρωπαϊκών οίκων «μόδας» επί το ελληνικότερον,
επέβαλε τα μεγαλύτερα λοκντάουν στην Ευρώπη πέρσι, και τώρα προχωρά στο «κυνήγι
μαγισσών» ενώ το σύστημα υγείας ασφυκτιά θανάσιμα. Το κάνει παρασταίνοντας πως
αντιμετωπίζεται έτσι η πανδημία. Κι αν «δεν», τότε «δεν πειράζει». Άλλωστε
φταίνε οι «μολυσμένοι», ο «εσωτερικός εχθρός».
Η Γηραιά Ήπειρος παίρνει ξανά το δρόμο των λοκντάουν αφού εξασφάλισε ποσοστά εμβολιασμού από 70% και πάνω. Ακόμα και σε χώρες με ποσοστά 85% πλήρως εμβολιασμένων, η πανδημία εξαπλώνεται. Φταίνε οι «άλιεν», αυτοί που «ζουν ανάμεσά μας», κι όχι οι πολιτικές που ακολούθησαν και προπαγάνδισαν δύο χρόνια τώρα οι ελίτ της παγκοσμιοποίησης και οι κυβερνήσεις τους. Τώρα θα σωθούμε από την 3η δόση. Κι αν όχι, από την 4η. Ο κ. Γεροτζάθας (αναβαθμισμένος πλέον σε μέλος think tank του κ. Τσίπρα) ομιλεί ήδη για 5ο κύμα πανδημίας. Κάτι ξέρει…
Σε αυτά τα πλαίσια ο κ. Μητσοτάκης πιέζει κι άλλο ένα τμήμα της κοινωνίας που αρνείται να εμβολιαστεί, και ταυτόχρονα επιβάλλει μέτρα σε ολόκληρη την κοινωνία (πάσο, ελέγχους, που ισοδυναμούν με ένα οριζόντιο υπόκωφο λοκντάουν), αρνούμενος να πάρει μέτρα που θα τόνωναν και δεν θα διέλυαν την εστίαση, που θα καταργούσαν την αναστολή των 8.500 υγειονομικών. Νομίζει ότι καλύπτει τα κενά με την επίταξη 80 γιατρών στη Β. Ελλάδα… Με τα νέα μέτρα δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τις συνθήκες διαβίωσης και έκφρασης-συμμετοχής ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού, και χαϊδεύει τα αυτιά των εμβολιασμένων ότι μέχρι τώρα καλά, αλλά… Χωρίς 3η δόση, θα περιπέσουν κι αυτοί στην κατηγορία των «μολυσμένων». Μάλιστα τους έδωσε παράταση ενός μήνα (7 μήνες μετά τη 2η δόση). Μετά εκτίπτουν τα «προνόμια» κίνησης (αφού βέβαια δείξουν πάσο και ταυτότητα παντού – αυτό θα γίνει κανόνας).Η
αντιπολίτευση φρόντισε μετά το διάγγελμα Μητσοτάκη να ξεκαθαρίσει τη θέση της
επί το σκληρότερο: Γιατί δεν ισχύουν τα μέτρα στα σώματα ασφαλείας και στο
στρατό; Ζητά γενίκευση των μέτρων και έντασή τους με πλήρη κάλυψη των
διακρίσεων ενάντια στους ανεμβολίαστους. Ερωτοτροπεί με την υποχρεωτικότητα και
τη διεύρυνσή της σε πολλούς χώρους, ενώ για το ΕΣΥ μιλά ανοικτά για πρόσληψη
νέου προσωπικού. Δηλαδή «τελειώνει» τους 8.500 υγειονομικούς που βρίσκονται σε
αναστολή. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να υπάρχουν στο σύστημα Υγείας… Πιο
συστημική στάση δεν γίνεται.
Τώρα
έχει γίνει μόδα και στο ΚΚΕ το «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό». Αλλά
κανείς δεν λέει ότι «εμβολιασμένος μεταδίδει σε εμβολιασμένο», και ότι «πλήρως
εμβολιασμένοι νοσούν, και πολλοί από αυτούς νοσούν βαριά». Ούτε υπάρχει καμιά
νύξη για αντιδημοκρατική εκτροπή και ειδικό καθεστώς. Είναι βολικό το σχήμα
«επιδημία ανεμβολίαστων». Το προπαγανδίζει ο κ. Μητσοτάκης, αρέσει και στον κ.
Μπουρλά. Όπως αρέσει και σε όλους όσους πασχίζουν να αποκρύψουν τι έγινε στον
χορό μεταμφιεσμένων της Big Pharma.
Ο
χειμώνας θα είναι δύσκολος και επειδή έχει εγκαταλειφθεί ο πραγματικός
ορθολογισμός στην αντιμετώπιση ενός επικίνδυνου ιού και μιας υγειονομικής
κρίσης. Τα λογικά βήματα στην αντιμετώπιση έχουν αποκηρυχθεί, και η
εργαλειοποίηση είναι στο τιμόνι – μαζί με το κέρδος και τη συγκάλυψη
εγκληματικών ελλείψεων και πολιτικών, που εξασθενούν λαό και κοινωνία πάνω από
μια δεκαετία (τουλάχιστον). Με ευθύνη των Βρυξελλών και των κυβερνήσεων που
παρέλασαν στη χώρα μας, οι οποίες αντιμετώπισαν το ζήτημα της υγείας –όπως κι
όλα τα σημαντικά και κρίσιμα ζητήματα– με τυχοδιωκτική αμεριμνησία.