Το βίντεο που σόκαρε τη Βρετανία
Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς τι προκαλεί το ρίγος στην υπόθεση του φοιτητή Τζόντυ Μακιντάιρ στη Βρετανία. Αν είναι οι σκηνές που κατέγραψε η κάμερα, κατά τη διάρκεια φοιτητικής διαδήλωσης για τις περικοπές στις υποτροφίες και την αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια.
Στις σκηνές αυτές, αστυνομικοί επιτίθενται στον Τζοντυ, τον πετούν κάτω από την αναπηρική του καρέκλα και… τον σέρνουν στο δρόμο.
Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς, εάν το ρίγος το προκαλεί ο ίδιος με τη συνέντευξή του στο BBC. Πάσχοντας από εγκεφαλική παράλυση, ο Τζόντυ μιλά με δυσκολία, όμως πεντακάθαρα, εξηγεί ότι του επιτέθηκαν δύο φορές την ίδια βραδιά και όχι μία και την πρώτη, τον χτύπησαν με γκλοπ και τον έσυραν και πάλι.
Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς εάν το ρίγος το προκαλεί το γεγονός, ότι ο Τζόντυ προσπαθεί να εξηγήσει το αυτονόητο -ότι δεν αποτέλεσε φυσική απειλή για τις δυνάμεις ασφαλείας, καθώς είναι ανάπηρος. Χρειάστηκε να το εξηγήσει όμως, καθώς ο δημοσιογράφος τον ρώτησε ευθέως εάν κινήθηκε με το καρότσι του εναντίον των αστυνομικών:
«Δεν είμαι σε θέση να το κάνω» είπε ο Τζόντυ, «είναι αδύνατο να κινηθώ μόνος μου το καρότσι το σπρώχνει ο αδελφός μου. Είναι ξεκάθαρο ότι το έκαναν για να προκαλέσουν τη βίαιη αντίδραση των φοιτητών, που έβλεπαν τι συνέβαινε. Και το έκαναν δύο φορές».
Δεν είναι σίγουρο εάν προκαλεί ρίγος η ψυχρότητα της ερώτησης του δημοσιογράφου που έχει δει και ο ίδιος τις σκηνές: «Γιατί δεν υπέβαλλες καταγγελία έως σήμερα;» σαν η καταγγελία – η επίσημη- στις ίδιες αρχές που έσυραν τον Τζόντυ από το καρότσι στο οδόστρωμα, να είναι η μόνη ικανή να δώσει υπόσταση στο περιστατικό.
Δεν είναι σίγουρο τέλος, εάν προκαλεί ρίγος η διακριτική οργή του Τζόντυ, που δεν ξεσπά σε λεκτικές επιθέσεις και δεν θυματοποιεί τον εαυτό του, ωστόσο με μια δύναμη που δεν την έχει το σώμα του, αλλά ο μαχητικός του χαρακτήρας και η σκέψη του, απαντά σταθερά: » Δεν είμαι το πραγματικό θύμα εδώ. Το πραγματικό θύμα είναι φοιτητές σαν τον Αλφι Μέντοους, που βρίσκεται στο νοσοκομείο, ένα βήμα πριν το θάνατο, καθώς ένας αστυνομικός τον χτύπησε στο κεφάλι με γκλοπ, και χρειάστηκε να χειρουργηθεί στον εγκέφαλο»…
Τελικά ίσως το ρίγος στην υπόθεση του Τζόντυ να το προκαλεί το γεγονός, ότι σαν ίσος προς ίσο, επέλεξε το δικαίωμα στην παρουσία, σε μία διαμαρτυρία που τον αφορά. Και μεις – όλοι πιο αδύναμοι από κείνον- τον αντιμετωπίζουμε σαν ανήμπορο και τον ξεδιαλέγουμε, για να στιγματίσουμε μία βία τόσο ανοικτή, όσο το πνεύμα του.
Ευχαριστώ τον φίλο Χάρη Ο.
