Οι ηγεσίες της αριστεράς έχουν ουσιαστικά αποδεχτεί την αμερικανοκρατία στην Ευρώπη γενικά και ιδιαίτερα στην Ελλάδα με τις μορφές ” η Ελλάδα ορμητήριο των ΗΠΑ κατά των μη αμερικανοκρατούμενων χωρών της καθ’ ημάς Ανατολής΄΄ και ΄΄συγκατάθεση στο διαίρει και βασίλευε για την επικυριαρχία των ΗΠΑ στην οικουμένη΄΄.Και η αποδοχή αυτή έγινε, επειδή οι πρόσφυγες πολέμου των αμερικανονατοϊκών εισβολών ερχόμενοι στην Ελλάδα δήθεν ως μετανάστεςεξυπηρετούν τον πάγιο για πολλές δεκαετίες παρασιτισμό και ημιπαρασιτισμόσημαντικών κοινωνικών στρωμάτων, κοινωνικών βάσεων και της Αριστεράς, όπως τα ελληνικά παρασιτικά και ημιπαρασιτικά μεσαία στρώματα. (Τον παρασιτισμό αυτό δημιουργούν πάνω από μισόν αιώνα ως νεοαποικιακή πολιτική στην Ευρώπη οι ΗΠΑ αρχικά με το σχέδιο Μάρσαλ και ύστερα με την ελεγχόμενη ακόμα και σήμερα στρατιωτικά και πολιτικά από αυτούς Ευρωπαϊκή Ένωση). Γι’ αυτό εξάλλου έχει συμβάλλει και η Αριστερά στην υπονόμευση της βιομηχανικής ανάπτυξης της χώρας, εφαρμόζοντας το αναρχικό, δηλ. το μικροαστικό αντιδραστικό αίτημα για υπονόμευση της μεγάλης βιομηχανίας. Γι’ αυτό επίσης η Αριστερά δε διεκδικεί – με βάση το συγκεκριμένο στρατιωτικό μαρξικό πρόγραμμα της Α΄Διεθνούς - τη δημιουργία ενός αξιόμαχου και δημοκρατικά οργανωμένου εθνικού στρατού. Γι’ αυτό δεν απαιτεί εδώ και τώρα την κατάργηση του μισθοφορικού στρατού με την απόλυση των μισθοφόρων στρατιωτών και την αντικατάστασή τους από κληρωτούς (την ώρα που οι κυρίαρχοι αστοί απαιτούν γενικές απολύσεις από το δημόσιο και δε μειώνουν την ανεργία). Και γι’ αυτό δεν κριτικάρει την τρέχουσα αντεθνική διαστρέβλωση της άποψης του Μαρξ από τους αναρχικούς, οι οποίοι γκαρομανάνε πως οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα και προπαγανδίζουν την αδιαφορία τής εργατικής τάξης για τα εθνικά θέματα.
Ο ίδιος όμως ο Μαρξ στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο από τη μια διαπιστώνει ότι οι προλετάριοι ως εντελώς ακτήμονες δεν έχουνε πατρίδα, ενώ από την άλλη επισημαίνει τον εθνικό τους χαρακτήρα, αφού η κοινωνική τους απελευθέρωση συνεπάγεται την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από μέρους τους, την ανύψωσή τους σε εθνική τάξη και τη συγκρότησή τους σε έθνος χωρίς αστικό χαρακτήρα- μια και η κατάργηση της εκμετάλλευσης ενός ατόμου από το άλλο άτομο αναιρεί και την εκμετάλλευση ενός έθνους από άλλο έθνος! Πραγματικοί πατριώτες, λοιπόν, μπορούν να γίνουν και να είναι μόνον οι προλετάριοι!
Οι αντιδημοκράτες, ανθέλληνες φιλοχιτλερικοί κι εθνοπροδοτικοί φιλοχουντικοί χρυσαυγίτες παριστάνουνε τους πατριώτες, όπως τους παριστάνανε και οι βρωμοχουντικοί. Στην πραγματικότητα, όμως, η Χρυσή Αυγή,όπως και η χούντα, είναι η αντιδημοκρατική αμερικανική πολιτική οργάνωση, η οποία μπορεί να κυριαρχήσει πραξικοπηματικά με πρόσχημα την εθνική προστασία και τέλος να παραχωρήσει στην Τουρκία το μισό Αιγαίο με την αντεθνική και αντιδημοκρατική της πολιτική, όπως η χούντα παραχώρησε στην Τουρκία σχεδόν τη μισή Κύπρο με τη δική της αντεθνική και αντιδημοκρατική της πολιτική , επειδή αυτό θέλουν και θέλανε οι Αμερικανοί με την πολιτική τους του διαίρει και βασίλευε σε όληνε τη γη!
Αν λοιπόν η ελληνική αριστερά δεν υιοθετήσει τις πραγματικές απόψεις του Μαρξ και δεν αποδεχτεί και την πρόταση του Α. Κάλβου να μην έχουμε ως έθνος δήθεν προστάτες, η αμερικανική επικυριαρχία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ή η επικυριαρχία κάποιας άλλης ιμπεριαλιστικής μεγάλης δύναμης θα μας οδηγήσει σε μεγάλες καταστροφές με τοπικούς πολέμους- και ίσως μας κάνει και θύματα ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου, τον οποίο οι Αμερικανοί τον είχαν επιδιώξει να γίνει με πεδίο μάχης κυρίως την Ευρώπη στη δεκαετία του 1970 και 1980 με τους πυραύλους Πέρσινγκ και Κρουζ , λόγω της τότε οικονομικής κρίσης, ενώ τώρα, λόγω της τρέχουσας οικονομικής κρίσης, επιδιώκουν να γίνει ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος με πεδίο μάχης την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική!
Και φυσικά η επίθεση στα Ίμια και η δήθεν αποτροπή τής συνέχισής της από τις ΗΠΑ έγινε όχι μόνο ως άσκηση στα πλαίσια της τουρκικής νεοοθωμανικής πολιτικής αλλά και ως μέσο εκτόνωσης του μαζικού ελληνικού αντιαμερικανισμού που δημιουργήθηκε στον Ελληνισμό μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο με τη συγκατάθεση και τη βοήθεια των Αμερικανών. Γι’ αυτό η επέτειος αυτής της επίθεσης πρέπει να είναι και εκδήλωση αντιαμερικανισμού, αφού οι ΗΠΑ προσπαθούν να εκτονώσουν το φόβο των Τούρκων για εθνική ανεξαρτοποίηση των Κούρδων ως συνέπεια της αμερικανικής πολιτικής στο Ιράκ, ευνοώντας την επέκταση της Τουρκίας στο Αιγαίο και στη Θράκη σε βάρος της Ελλάδας.
Ανάρτηση από: http://seisaxthia.wordpress.com
