Σκοτεινή υπερξουσία στις ΗΠΑ

Οι τηλεχειριστές της έκρηξης στην Ουκρανία

Του Μιχαήλ Στυλιανού 

Με τo πραξικόπημα της 22 Φεβρουαρίου στο Κίεβο πυροδοτήθηκε ωρολογιακή βόμβα σε γεωπολιτική αποθήκη εκρηκτικών, προορισμένη να ανατινάξει τη μυστική συνεργασία των προέδρων Ομπάμα και Πούτιν για την ειρήνευση στην Μέση Ανατολή και να επαναφέρει στις διεθνείς σχέσεις συνθήκες ψυχρού πολέμου.
Οι κεντρικοί, στις ΗΠΑ, σχεδιαστές και πυροτεχνουργοί της δυναμιτιστικής επιχείρησης ανήκουν σε ένα ευρύτατο δίκτυο «νεοσυντηρητικών», στελεχών του εβραϊκού λόμπυ, που άμεσα ή έμμεσα ελέγχουν και πάλι νευραλγικούς κρατικούς τομείς και ισχυρά κέντρα επιρροής, συνεπεία των σφαλμάτων ενός προέδρου που εκχώρησε σε αντιπάλους του κρίσιμο μερίδιο της εξουσίας.

Τουλάχιστον ενήμερες για την «επιχείρηση Ουκρανία» ήταν και άλλες δυνάμεις του «υπερκράτους», όπως πολυεθνικές-κολοσσοί, κυρίως της «αγρο-μπίζινες», όπως η ισραηλινή Μονσάντο και η αμερικανική Κάργκιλ, που βλέπουν στην Ουκρανία (τον σιτοβολώνα της Ρωσίας και ευρωπαϊκών χωρών) μιαν ανεξάντλητη φλέβα χρυσού.

Αυτό είναι το συμπέρασμα που αντλείται από μια δεξαμενή πληροφοριών, τροφοδοτούμενη από αμερικανικές πηγές (πρώην κρατικούς αξιωματούχους, βετεράνους του στρατεύματος και των μυστικών υπηρεσιών, ερευνητές δημοσιογράφους και ακαδημαϊκούς αναλυτές) που συγκλίνουν σε διαδικτυακή συνέργεια αδέσμευτης ενημέρωσης, ελαυνόμενοι από μια κοινή συνείδηση χρέους για πατριωτική αντίσταση στην απαγωγή της λαϊκής κυριαρχίας.

Επιβεβαίωση αυτής της διάγνωσης εισέφεραν άλλωστε, την περασμένη Δευτέρα, δηλώσεις του υπουργού Αμύνης του Ισραήλ στο πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, στις οποίες συσχέτισε την «απόδειξη αδυναμίας των ΗΠΑ στην Ουκρανία» με την «απόφαση για διαπραγματεύσεις με το Ιράν». Και πρόσθεσε πως η χώρα του «δεν πρόκειται πια να στηριχθεί στις ΗΠΑ για την αντιμετώπιση της απειλής από το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.»

Οι δηλώσεις του κ. Μοσέ Γιααλόν επικυρώνουν και αναρριπίζουν την συντονισμένη λυσσώδη κριτική κατά του προέδρου Ομπάμα, με την μομφή «της δειλίας και αδυναμίας χαρακτήρα, που εκθέτει –λένε- την Αμερική στους συμμάχους της ως αναξιόπιστη και ζημιώνει καίρια τα συμφέροντά της» – ψόγο που του προσάπτεται από υψίφωνες ντίβες του «νεοσυντηρητικού»λόμπυ στο Κογκρέσσο και στα ΜΜΕ, για να τον εξωθήσουν σε σκληρή τιμωρία του «Χίτλερ/Στάλιν της Κριμαίας».
Ταυτόχρονα όμως οι δηλώσεις του Ισραηλινού Υπουργού ετερμάτισαν την σιγή και ασάφεια ως προς την στάση της κυβέρνησης του Τελ Αβίβ, απέναντι στην παρά φύσιν συστράτευση οργανώσεων της εβραϊκής διασποράς και βετεράνων του στρατού του Ισραήλ με τους κραυγαλέα αντισιωνιστές και ετοιμοπόλεμους ναζιστές πραξικοπηματίες στην Ουκρανία. Επιβεβαιώνοντας έμμεσα την ισχύ του κυρίαρχου δόγματος ότι: ακόμη και θεμελιακές εθνικές αρχές και ευαισθησίες υποτάσσονται σε τακτικές πολιτικής σκοπιμότητας…

Προηγουμένως και ο πρεσβευτής του Ισραήλ στην Ουάσιγκτων, κ. Μάϊκλ ΄Ορεν, είχε δηλώσει τον περασμένο Σεπτέμβριο ότι το Ισραήλ θα δεχόταν και κυβέρνηση της Αλ Κάϊντα στη Συρία, προκειμένου να φύγει ο ΄Ασσαντ. Είναι γνωστό άλλωστε ότι παρασκηνιακά το Τελ Αβίβ συνεργάζεται με το ακραία αντισιωνιστικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας για να κινήσει την Ουάσιγκτων κατά του κοινού εχθρού, του Ιράν.

Ο μακρύς δάκτυλος

Πολύπειροι αναλυτές των εξελίξεων και του συσχετισμού δυνάμεων στα κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ -και του υπόβαθρου των εκάστοτε διεθνών εκδηλώσεών τους- συμπίπτουν στην διάγνωση ότι το τηλεχειριστήριο της έκρηξης στην Ουκρανία λειτούργησε μια ισχυρότατη σε αριθμούς, οικονομικά μέσα και επιρροή οργάνωση «νεοσυντηρητικών» που είναι κατά το πλείστον παράγοντες του εβραϊκού «λόμπυ».

Με κορυφαίους θεωρητικούς του στρατοπέδου τους Γουίλιαμ Κρίστολ, Νόρμαν Πόντορετς, Νόναλντ, Φρεντ και Ρόμπερτ Κάγκαν και επιφανέστερους στην δημοσιότητα, κατά καιρούς υψηλούς αξιωματούχους, τουςΠωλ Γούλφοβιτς, Ρίτσαρντ Περλ, Ντάγκλας Φέϊθ, ΄Ελιοτ ΄Αμπραμς, Σκοτ Λίμπυ, Μάικλ Λεντήν, και πλήθος άλλων, είναι οι δημιουργοί «δεξαμενών σκέψης», πολιτικών ιδρυμάτων, Μ.Κ.Ο., περιοδικών, και ποικιλώνυμων οργανώσεων.

Είναι επίσης οι εγκέφαλοι στρατηγικών σχεδίων με επωνυμίες «Σχέδιο για τον Νέο Αμερικανικό Αιώνα», «Πρωτοβουλία Εξωτερικής Πολιτικής» (των Ουϊλιαμ Κρίστολ και Ρόμπερτ Κάγκαν) και του σχεδίου «Νέα Τομή»/ «Clean Brake” (για την αντικατάσταση, στη Μέση Ανατολή, καθεστώτων εχθρικών προς το Ισραήλ), σχεδιαστές του οποίου ήταν οι Πέρλ και Φέιθ, επικεφαλής ομάδας Αμερικανών που συμμετείχαν στην προεκλογική εκστρατεία του κ. Νετανιάχου.

Ο πρώην γερουσιαστής και ανεξάρτητος Ρεπουμπλικανός υποψήφιος Πρόεδρος Ρον Πωλ έχει διακηρύξειhttp://www.youtube.com/watch?v=63YnWXeETJI, ότι οι νεοσυντηρητικοί -«νεοκόν» (σε σύντμηση)- κάθε άλλο είναι παρά συντηρητικοί, ότι είναι παλαιο-τροτσκιστές ακροδεξιοί, οπαδοί του παγκόσμιου χάους και ότι δεν υπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Άλλοι, συντηρητικοί κυρίως, πολέμιοί τους, τούς αποκαλούν «κόμμα του πολέμου», που αποβλέπει στην απαλλαγή του Ισραήλ από εχθρικά καθεστώτα στην Μέση Ανατολή και επέκεινα στην παγκόσμια κυριαρχία.
Ο δεξιός σχολιαστής Τζάστιν Ραϊμόντο, σε σχόλιό του της 30 Σεπτεμβρίου υποστήριξε πως γενικά «νεοκόν», είναι το όνομα που προτιμούν για τους Εβραίους οι αριστεροί επικριτές αυτής της δυναμικής συσπείρωσης -στην οποία εντούτοις συμμετέχουν και μη εβραίοι, ισχυροί φίλοι του Ισραήλ.

«Παράλληλη» εξουσία

Η άνοδός τους στον κρατικό μηχανισμό αρχίζει επί προεδρίας Νίξον και Φόρντ, με τον Τζέημς Σλέσσιγκερ, (αυστριακής και ρωσικής καταγωγής) αρχηγό της CIA και υπουργό Αμύνης, αλλά κορυφώνεται επί προεδρίας Ρήγκαν, με αυτούς φανατικούς πρωταγωνιστές της παγκόσμιας εκστρατείας για την εκρίζωση του κομμουνισμού. Ανέρχονται στην κρατική ιεραρχία και καταλαμβάνουν διευθυντικές και επιτελικές θέσεις σε σημαντικό αριθμό ποικιλώνυμων ιδρυμάτων μελέτης και στρατηγικού, πολιτικού και οικονομικού σχεδιασμού αλλά και σε παλαιά και έγκυρα έντυπα όπως το Νιούσγουηκ και η Ουάσιγκτων Πόστ και προικοδοτούνται από τον Ρούπερτ Μέρντοχ με την τηλεόραση Φόξ Νιούς και τις εφημερίδες Νιου Υόρκ Ποστ και Γουήκλυ Στάνταρντ.

Αλλά μείζον οχυρό τους θα αποδειχθεί το «Εθνικό Κληροδότημα για την Δημοκρατία» (National Endowment for Democracy- N.E.D.), που ιδρύθηκε επί Ρήγκαν το 1983, με ετήσια επιχορήγηση 100 εκατομμυρίων δολαρίων, για την διεθνή προαγωγή της Δημοκρατίας, έργο που (όπως δήλωσε τότε υψηλός αξιωματούχος) διεκπεραίωνε προηγουμένως η C.I.A.

To N.E.D. είναι στρατηγείο και πηγή χρηματοδότησης πολυώνυμων δορυφορικών ιδρυμάτων και ΜΚΟ σε χώρες-στόχους ενδιαφέροντος – με 65 από αυτές στην Ουκρανία. Ο παγκόσμιος αστερισμός αυτών των οργανώσεων απολαμβάνει κατά περίπτωση χρηματοδότησης και από δισεκατομμυριούχους «Μαικήνες», τύπου Τζώρτ Σόρος.

Με τήν ορμή «πρωταγωνιστών» του θριάμβου στον ψυχρό πόλεμο, οι «νεοκόν», στα επιτελεία Τσένυ και Μπους, διακρίθηκαν στην υποκίνηση των εκστρατειών στο Ιράκ για την εξάλειψη των (ανύπαρκτων) «όπλων μαζικής καταστροφής» του Σαντάμ και στο Αφγανιστάν, εναντίον της Αλ Κάϊντα και των Ταλιμπάν, (εξοπλισμένων από την CIA , με σχέδιο του Μπρζενζίσκυ, εναντίον των Ρώσων).

Αλλά τα άδοξα και πολυδάπανα αποτελέσματα αυτών των εκστρατειών -σε αίμα, χρήμα, φήμη και ηθικό- διόγκωσαν, κατά του «Κόμματος του Πολέμου», κύμα αποστροφής του αμερικανικού λαού, που εσάρρωσε τις προεδρικές φιλοδοξίες της Χίλαρυ Κλίντον και του Γερουσιαστή Μακέην, ανάγκασε τους «νεοσυντηρητικούς» σε τακτική υποχώρηση «λούφας» και έφερε στην Προεδρία των ΗΠΑ τον εύγλωττο κήρυκα της «εσωτερικής ανόρθωσης» Μπάρακ Ομπάμα.

Ο κατήφορος προς το Κίεβο…

Μεγαλόψυχος (έμφοβος ή ελεγχόμενος;) ο πρώτος έγχρωμος πρόεδρος των ΗΠΑ, με την ανάληψη της εξουσίας, εκχώρησε δύο καίριους τομείς της στην ηττημένη παράταξη: Την άμυνα στον υπουργό Αμύνης του Μπους, κ. Ρομπερτ Γκέητς και την Εξωτερική Πολιτική στην κ. Χίλαρυ Κλίντον, διεθνώς γνωστή από τις εμπρηστικές δηλώσεις της κατά τους βομβαρδισμούς της Σερβίας, όταν δεν ήταν παρά απλή προεδρική σύζυγος.

Υπό τη σκέπη τόσο ισχυρών πόλων εξουσίας, «νεοσυντηρητικά» στελέχη κρατικών υπηρεσιών και παρακρατικά επιτελεία επανήλθαν δριμύτερα, στο ευρύ πεδίο δράσεως που αναπτύχθηκε με τις αλληλοδιάδοχες επαναστάσεις αλλαγής καθεστώτων, ειδικά στη βόρειο Αφρική. Ενδεικτική συνεισφορά της κ.Κλίντον στην υπόθεση των «νεοκόν» είναι ο διορισμός του θεωρητικού Ρόμπερτ Κάγκαν στη θέση Συμβούλου Εξωτερικής Πολιτικής και η προαγωγή της συζύγου του κ. Βικτώριας Νούλαντ σε αντιπρόσωπο των ΗΠΑ στον ΟΗΕ.

Η κ.Κλίντον παραιτήθηκε μετά το σκάνδαλο περί την δολοφονία του Αμερικανού πρεσβευτή στη Λιβύη, από συμμορία… συμμάχων στον πόλεμο εναντίον του Καντάφι.
Ο κ.Τζών Κέρρυ (πρώην αποτυχημένος υποψήφιος πρόεδρος, και που είχε ψηφίσει υπέρ του πολέμου στο Ιράκ) στον οποίο εμπιστεύθηκε (;) ο πρόεδρος Ομπάμα την Εξωτερική Πολιτική του, σύντομα αποδείχθηκε πρόξενος προβλημάτων. Σε βαθμό που πληροφορίες να παρουσιάζουν τον Πρόεδρο των ΗΠΑ σε κατάσταση οιονεί απομόνωσης σε περιορισμένο κύκλο εμπίστων συμβούλων, με τον αντιπρόεδρο Μπάϊντεν και ορισμένα στελέχη της CIA. Και στηριζόμενο, για την πολιτική απαγκίστρωσης, με ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, στη μυστική συνεργασία του με … τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν.

Όταν στις 30 Αυγούστου ο Κ Τζών Κέρρυ εμμέσως ανήγγειλε βομβαρδισμό της Συρίας, για την υποτιθέμενη χρήση χημικών όπλων από τον στρατό του Άσσαντ εναντίον αμάχων, ο Ρώσσος πρόεδρος έβγαλε τον κ. Ομπάμα από την δύσκολη θέση, αποσπώντας από τον πρόεδρο της Συρίας συμφωνία για την παράδοση και καταστροφή του αποτρεπτικού χημικού οπλοστασίου του.

Ο Ρώσος πρόεδρος επίσης εξασφάλισε τον αφοπλισμό της εκστρατείας πιέσεων για βομβαρδισμό των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν, πείθοντας την ιρανική ηγεσία να δεχθεί συμβιβαστική συμφωνία. Αλλά στην Γενεύη, για την υπογραφή της συμφωνίας, ο κ.Τζών Κέρρυ λίγο έλλειψε να την τινάξει στον αέρα, προσθέτοντας εκεί νέους όρους. Αποχώρησε μάλιστα και επέστρεψε στην Ουάσιγκτων, όπου όμως του ζητήθηκε να γυρίσει πίσω και να υπογράψει τη συμφωνία.
(Και κατά την τελευταία αποστολή του για συνομιλίες με τον Σεργκέϊ Λαβρώφ στο Λονδίνο, με την κρίση στην Ουκρανία, ο κ.Τζών Κέρρυ θέλησε να καταστήσει (σε ποιούς;) γνωστό ότι πηγαίνει εκεί πιεζόμενος: Υπογράμμισε σε δήλωσή του ότι «πηγαίνει στην συνάντηση κατ’ εντολήν του Προέδρου» – διευκρίνηση αλλιώς περιττή.)
Αυτή η εξόφθαλμη πια, η αφόρητη, η εφιαλτική …«συμμαχία Ομπάμα-Πούτιν» κίνησε «τον δάκτυλο» στο τηλεχειριστήριο για την έκρηξη. Ο κ. Τζών Κέρρυ, είχε εγκαίρως φροντίσει για την προαγωγή της κ. Βικτώριας (“fuck E.U”) Νούλαντ από την αντιπροσωπεία στον ΟΗΕ στη θέση αρμόδιας Βοηθού Υπ. Εξ. Της οποίας ο ρόλος στα γεγονότα φωτογραφήθηκε, σε διάφορες πόζες, στην Πλατεία των διαδηλώσεων, επισημάνθηκε με τη δήλωση ομιλίας της σε Ουκρανούς επιχειρηματίες, ότι οι ΗΠΑ είχαν «επενδύσει» 5 δις δολάρια για τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες τους, και αποκαλύφθηκε με το τηλεφώνημά της του Ιανουαρίου για τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης που θα προέκυπτε από το πραξικόπημα που έγινε ένα μήνα αργότερα…

Γιατί η Ουκρανία;

Η Ουκρανία, εστία υποβόσκουσας εθνικο-θρηκευτικής σύγκρουσης και μακράς διαβρωτικής προεργασίας ξένων υπηρεσιών και ελεγχόμενων οργανώσεων,και λόγω της γεωπολιτικής σημασίας της στο υπογάστριο της Ρωσίας, ήταν η πιο πρόσφορη πυριτιδαποθήκη για μιαν έκρηξη μεγίστου αποτελέσματος.

Ήδη από τον Σεπτέμβριο, ο κεντρικός επιτελάρχης και τραπεζίτης των «νεοκόν» Κάρλ Γκέρσμαν, πρόεδρος του N.E.D., σε άρθρο του στην Ουάσιγκτων Ποστ -ναυαρχίδα της σημερινής εκστρατείας των τιμωρών (του «Μανιακού Πούτιν-Στάλιν-Χίτλερ»)- έδειχνε την Ουκρανία ως «το μεγαλύτερο έπαθλο».

Συνεχίζοντας όμως τόνιζε –όπως υπενθυμίζουν Αμερικανοί σχολιαστές– ότι η Ουκρανία δεν ήταν παρά μόνο το μεταβατικό στάδιο για ένα ακόμη μεγαλύτερο έπαθλο, τον ίδιο τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν, που- όπως έγραφε-«μπορεί να ανακαλύψει πως είναι χαμένος και όχι μόνο στο εγγύς εξωτερικό (στην Ουκρανία), αλλά μέσα στην ίδια τη Ρωσία»…

Ανάρτηση από: http://olympia.gr