Του Άριστου Μιχαηλίδη
Ο Αμερικανός πρέσβης ο οποίος κινείται πολύ δραστήρια στο παρασκήνιο των συνομιλιών για το Κυπριακό, ως γνωστό βρισκόταν και πίσω από το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη – Έρογλου, επανέφερε αυτή τη βδομάδα την πακετοποίηση λύσης -φυσικού αερίου- οικονομίας. Σε συνέντευξή του στο Ασόσιεϊτεντ Πρες, ο κ. Κένιγκ, είπε ότι «θα είναι ευκολότερη η πρόσβαση στα κοιτάσματα της ανατολικής Μεσογείου, μετά από μια ειρηνευτική συμφωνία στο Κυπριακό» κι αυτό δεν το αμφισβητεί κανένας. Θα είναι για όλους ευκολότερο. Για την Κύπρο, για την Τουρκία, αλλά και για τις αμερικάνικες εταιρείες. Το ζήτημα όμως είναι ότι η διασύνδεση που κάνουν, Αμερικάνοι και άλλοι, βασίζονται σε σχεδιασμούς που δεν βάζουν σε προτεραιότητα το καλό των Κυπρίων πολιτών, αλλά τα συμφέροντα των δισεκατομμυρίων της ενέργειας. Κι αυτό μπορεί από τη μια να δίνει προοπτικές και στην Κύπρο, αν φυσικά αξιοποιηθούν σωστά αυτό που πάντα ονομάζαμε «διαπλεκόμενα συμφέροντα» και που αυτή τη φορά είναι ορατά από όλους (όχι μόνο από τον Βάσο Λυσσαρίδη) αλλά από την άλλη, οι λανθασμένοι χειρισμοί μπορεί να εξυπηρετήσουν άλλους και να είναι μοιραίοι για την Κύπρο.
«Ξέρουμε ότι χωρίς τη λύση του Κυπριακού, διαφορετικές ιδέες για μεταφορά του αερίου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας ή στην τουρκική αγορά, θα είναι τουλάχιστον δύσκολο να υλοποιηθούν, ίσως και απίθανο», είπε ο Αμερικανός πρέσβης, εστιάζοντας στην προτεραιότητα, που τους απασχολεί. Αν λοιπόν η ηγεσία μας ακολουθήσει χωρίς άλλες επιλογές τα βήματα των Αμερικανών και των Τούρκων, είναι φανερό πού θα οδηγηθούμε. Εξάλλου, θα έπρεπε ήδη να αναγνωρίζουν (και δεν δείχνουν αν το κάνουν) ότι η διευθέτηση στο Κυπριακό που επιδιώκει η Άγκυρα έχει περιλάβει πλέον και το φυσικό αέριο. Η διευθέτηση δυο κυρίαρχων κρατιδίων σε συνομοσπονδιακό συνεταιρισμό σημαίνει για την Άγκυρα και δυο κυπριακές ΑΟΖ, μία για κάθε συνιστών κράτος. Αυτό εξάλλου προνοούσε και το σχέδιο Ανάν στο οποίο βλακωδώς παραμείναμε εγκλωβισμένοι επί μια δεκαετία. Κι αυτό, θα φανεί σύντομα όταν θα ακούσουμε τον Έρογλου να το θέτει στο τραπέζι των συνομιλιών. Το κυρίαρχο δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας στους φυσικούς της πόρους, θα μετατραπεί σε δικοινοτικό πρόβλημα, που θα επιλυθεί στο πλαίσιο της συνολικής λύσης.
Ο κίνδυνος δεν είναι μια απόμακρη πιθανολογία, είναι ορατός για όποιον δεν θέλει να εθελοτυφλεί. Υπάρχουν νέα δεδομένα στα «διαπλεκόμενα συμφέροντα», που πρέπει όμως να υπάρχει και ικανή ηγεσία να τα διαχειριστεί. Ευρώπη, που χρειάζεται να απεγκλωβιστεί από το μονοπώλιο του ρωσικού φυσικού αερίου· Ισραήλ, που χρειάζεται την κυπριακή πρόσβαση εταιρείες, που χρειάζονται μια διευθέτηση για να αποδώσουν οι επενδύσεις τους· Ρωσία, που χρειάζεται την κυπριακή συνεργασία για να συνεχίσει να ελέγχει τη διακίνηση αερίου… Φτάνει βέβαια οι ηγέτες μας να πιστέψουν ότι πήραν πλέον θέση σε μεγάλη σκακιέρα και μπορούν να αξιοποιήσουν την αναβάθμισή τους.
Ανάρτηση από: http://www.philenews.com
