Του Άριστου Μιχαηλίδη
Άντε πάλι από την αρχή. Τέλος του Απρίλη οι διαπραγματευτές, Μαυρογιάννης και Οζερσάι θα πάνε, λέει, στη Νότιο Αφρική για να έχουν επιμορφωτική συνάντηση με τον Roelof Petrus Meyer, εκ των πρωταγωνιστών της συμφιλίωσης μαύρων και λευκών. Ιδέα των Αμερικανών, που εδώ και σαράντα χρόνια προσπαθούν να πείσουν όλο τον κόσμο ότι το πρόβλημα στην Κύπρο είναι ψυχολογικό.
Με τέτοια σεμινάρια (θυμάστε που οργάνωναν σεμινάρια κι έβαζαν Ε/κ και Τ/κ ανά ζεύγη, ο ένας με δεμένα τα μάτια, ο άλλος άδετα για να τους μάθουν να συνεργάζονται;) δημιούργησαν ομάδες συμφιλίωσης, δημιούργησαν και ομάδες γενιτσάρων, οργάνωσαν και εκατοντάδες χαρωπές εκδηλώσεις, αλλά το πρόβλημα είναι ακόμα άλυτο. Και δεν κατάλαβαν ούτε αυτοί, ούτε οι απόφοιτοι των σεμιναρίων τους ότι δεν αρκεί να πεισθούν οι δυο κοινότητες ότι είναι αδελφές. Χρειάζεται να πεισθεί και η Άγκυρα, κάπως.
Θυμάστε που όταν ξεκινούσαν τις συνομιλίες ο Χριστόφιας και ο Ταλάτ έφεραν τον Ντέσμοντ Τούτου, τον Τζίμι Κάρτερ και τον Λάκχταρ Μπραχίμι «για να ενθαρρύνουν τους δύο ηγέτες, στις προσπάθειες τους» τον Οκτώβριο του 2008. Πέρασαν τόσα χρόνια και σαν να είμαστε πάλι στο μηδέν. Τώρα σκαρφίστηκαν μαθήματα από την Αφρική. Κι ακόμα να καταλάβουν ότι υπάρχει μια μεγάλη διαφορά που ίσως να είναι και η ουσία του Κυπριακού. Ότι εκεί αγωνίστηκαν και κατάργησαν το καθεστώς απαρτχάιντ, ενώ εδώ αγωνίζονται για να το δημιουργήσουν. Εκεί η λευκή μειοψηφία κυβερνούσε και καταπίεζε την πλειοψηφία των μαύρων. Εδώ, η τουρκική μειοψηφία του 18% θέλει να κυβερνά και να καταπιέζει την πλειοψηφία με τη δύναμη του Αττίλα. Εκεί κατάργησαν τον φυλετικό διαχωρισμό, εδώ θέλουν να τον εφαρμόσουν. Εκεί λύθηκε το πρόβλημα γιατί η διεθνής κοινότητα ξεσηκώθηκε και επέβαλε στους λευκούς τη δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας. Κι από τότε οι μαύροι κυβερνούν τη χώρα κι αυτό είναι το δίκαιο αφού αποτελούν το 75% της χώρας και για να κυβερνήσει λευκός πρέπει να πείσει τους μαύρους να τον ψηφίσουν.
Αλλά, ας πούμε ότι έχουν πρόβλημα συνεννόησης οι Μαυρογιάννης και Οζερσάι (που δεν έχουν) και τους χρειάζεται ένα ταξίδι για να βρουν το μομέντουμ τους. Ας πούμε ότι το βρήκαν κιόλας στην Αφρική. Δεν βλέπουν οι μεσολαβητές ότι αυτά δεν είχαν ποτέ προηγουμένως κι ούτε θα έχουν στο μέλλον, καμιά αξία στην ουσία του προβλήματος από τη στιγμή που αγνοούν τα επεκτατικά οράματα της Άγκυρας;
Ανάρτηση από: http://www.philenews.com
