Tommy Grov, Concept illustrations for the documentary/film project called “Over Havet”/”Over the Sea”
Του Χρήστου Σύλλα
Οι σύριοι στο σύνταγμα στέκονται απέναντι από τις κάμερες και τις φωτογραφικές μηχανές λες και είναι έτοιμοι για εκτέλεση.
Δεν κατόρθωσα, αν πρόκειται για κατόρθωμα, επάγγελμα δεν ξέρω γω τι διάολο, να «σώσω» στιγμές μιας ιστορίας που δεν πρόκειται να καταλάβω. Ξέρω, συμπάσχουμε και τα ρέστα αλλά δεν μπορώ και δεν θέλω.
Σαν να πειράχτηκε ένα νεύρο, είναι σα να τους έχουμε στήσει εκεί απέναντι σαν σε εκτελεστικό απόσπασμα. Η ευρωπαϊκή υπερ-κουλτούρα με το χέρι στην σκανδάλη έτοιμο για απόκληρους και φτωχούς, πεθαίνει στη δουλειά μετανάστες εργάτες για να μπορεί να κάνει τις ανάγκες της πάνω τους και όποτε της καπνίσει να τους ξεράσει στον επόμενο σταθμό – ο καπιταλισμός εκτελεί χρέη εισπράκτορα.
Οι σύριοι στέκονται απέναντι από τις μηχανές λες και είναι έτοιμοι για εκτέλεση. Άντε να δούμε πάλι σε ποιο καρέ χωράει στ’ αλήθεια μια κόλαση που καταλήγει σε παγωμένο μάρμαρο. Άλλος έχασε το πόδι του από νάρκη, άλλος είδε στάχτη το σπίτι του, άλλος ταξίδεψε με νεκρούς το αιγαίο, να τους πληροφορήσουμε ότι εδώ ο κόσμος είναι όμορφος και ζωντανός για να χαλάσει με άλλους.
Οι σύριοι στέκονται απέναντι από τις μηχανές λες και είναι έτοιμοι για εκτέλεση. Αυτοί που περνάνε στα γρήγορα από κει κοιτάζουν ευθεία μην τυχόν και διασταυρώσουν τα βλέμματα με το μέλλον τους εκτός και αν έχουν επιλέξει ότι το μέλλον τους δεν ανήκει σ’ ένα παγωμένο μάρμαρο αλλά στη ζεστασιά της ασφάλειας μιας σημαίας, ενός κόμματος, ενός αφεντικού, μιας παρασιτικής παλιοπαρέας. Αυτοί που κοντοστέκονται γιατί ξέρουν, θα πουν ότι έζησαν παρόμοιο κυνήγι, παρόμοιες μαυρίλες˙ αλλά είναι θλιβερό πως καταλήγουν να αμφιβάλουν για τους ανθρώπους στο παγωμένο μάρμαρο, λέγοντας ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει και πως τα πράγματα δυσκόλεψαν ακόμα και για «εμάς». Να χεις διαβεί τον ίδιο δρόμο ή παρόμοιο και να ‘χεις φτύσει την ιστορία σου κατάμουτρα για χάρη της ιστορίας που σου φύτεψαν.
Οι σύριοι στέκονται απέναντι από τις μηχανές λες και είναι έτοιμοι για εκτέλεση. Περνάνε τα λεωφορεία, κοιτάζουν τα ζόμπι, ρωτάνε κατά που πέφτει το κολωνάκι, βγάζουν φωτογραφίες με φόντο τη βουλή, χορεύουν βαλς με τους μπάτσους να δίνουν τον τόνο, τα ηλίθια ευθυτενή με τις στολές παρελαύνουν για τους πατέρες της πατρίδας και ο άγνωστος στρατιώτης από ντροπή γίνεται θρύψαλα μπροστά στους γνωστούς στρατιώτες που έχουν κλειστό το στόμα απέναντί του.
Μου φαίνεται ότι ο απόκληρος του τσιτσάνη που γυρίζει στην κακούργα ξενιτιά δεν είναι κανένας άλλος παρά αυτός που κάθεται στο παγωμένο μάρμαρο. Περιπλανώμενος δυστυχισμένος.
Ανάρτηση από: http://thecricket.gr
