Το ζήτημα των εξορύξεων χρυσού στη Χαλκιδική δεν μπορεί να περιμένει
Της Λόλας Χρυσούλη
Μετά τις 25 Ιανουαρίου ξεκίνησε μια άλλη σχέση των κινημάτων με την εξουσία. Ήταν αυτή –η σχεδόν αμήχανη– στιγμή που ένα κόμμα της αντιπολίτευσης που στηρίζει τους κοινωνικούς αγώνες, όπως ο πολύχρονος αγώνας στις Σκουριές, περνάει στην άλλη πλευρά, αυτή της εξουσίας.
Τα αιτήματα των κινημάτων παραμένουν τα ίδια και στην περίπτωση της Χαλκιδικής ξεκάθαρα και πάρα πολλές φορές διατυπωμένα σε κουβέντες με τον ΣΥΡΙΖΑ. Καμία επέκταση των μεταλλείων στην Β.Α. Χαλκιδική, σταδιακή μείωση της μεταλλευτικής δραστηριότητας, αποκατάσταση των περιβαλλοντικών ζημιών από τις χρόνιες δραστηριότητες και αποχαρακτηρισμός της περιοχής από μεταλλευτική ζώνη. Για να μπορέσουμε να αναπτύξουμε τον τόπο σε ένα άλλο μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Η πίεση που πρέπει να ασκήσει το κίνημα της Χαλκιδικής είναι απαραίτητη και αναγκαία. Δυστυχώς, για το κίνημα δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να περιμένει. Ο λόγος επίσης ξεκάθαρος: η περιβαλλοντική ζημιά του Κακάβου είναι ταχύτατη και φτάνει στο σημείο να αγγίζει τα όρια «της μη αναστρέψιμης καταστροφής». Στο διάστημα της περιβαλλοντικής ασυδοσίας των επενδύσεων με κάθε κόστος της προηγούμενης κυβέρνησης, καταπατήθηκαν νόμοι και πέρασαν τροπολογίες μέσα σε μια νύχτα, με ένα και μόνο σκοπό: την εξυπηρέτηση της Eldorado. Αυτό είναι ένα βασικό θέμα που πρέπει να δει άμεσα η τωρινή ηγεσία.
Η πίεση που πρέπει να ασκήσει το κίνημα της Χαλκιδικής είναι απαραίτητη και αναγκαία. Δυστυχώς, για το κίνημα δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να περιμένει. Ο λόγος επίσης ξεκάθαρος: η περιβαλλοντική ζημιά του Κακάβου είναι ταχύτατη και φτάνει στο σημείο να αγγίζει τα όρια «της μη αναστρέψιμης καταστροφής». Στο διάστημα της περιβαλλοντικής ασυδοσίας των επενδύσεων με κάθε κόστος της προηγούμενης κυβέρνησης, καταπατήθηκαν νόμοι και πέρασαν τροπολογίες μέσα σε μια νύχτα, με ένα και μόνο σκοπό: την εξυπηρέτηση της Eldorado. Αυτό είναι ένα βασικό θέμα που πρέπει να δει άμεσα η τωρινή ηγεσία.
Θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι το περιβάλλον δεν μπορεί να το βλέπουμε ως μέσο ανάπτυξης, καταστρέφοντας το και δημιουργώντας πρόσκαιρες θέσεις εργασίας με συγκεκριμένη ημερομηνία λήξεως. Ότι αυτό το περιβάλλον δεν «θρέφει» μόνο τους εργαζόμενους στα μεταλλεία αλλά και δεκάδες χιλιάδες κατοίκους που ζουν μέσα από αυτό στην Χαλκιδική. Ότι το περιβάλλον δεν είναι κανενός, αλλά όλοι έχουμε δικαίωμα στις υπηρεσίες του.
Οι απαιτήσεις της αγωνιζόμενης κοινωνίας
Το στοίχημα που καλείται να κερδίσει η νέα κυβέρνηση είναι πολύπλευρο. Πέρα από το περιβαλλοντικό είναι και το κομμάτι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δύσκολο, αλλά απαραίτητο για μια κυβέρνηση που ο βασικός της κορμός είναι από την Αριστερά. Σε μια τοπική κοινωνία που έχει ποινικοποιηθεί όσο ελάχιστες, με 370 διωκόμενος, με δεκάδες δικογραφίες στον αέρα, με παρακολουθήσεις τηλεφώνων και απαγωγές κατοίκων στα κρατητήρια της ΕΛΑΣ, με φυλακίσεις ανθρώπων και καταστολή οποιασδήποτε κινητοποίησης, καταλαβαίνουμε ότι αυτή η κοινωνία θέλει και απαιτεί άλλου είδους συμπεριφορά από αυτή την κυβέρνηση. Απαιτεί να ασκεί το συνταγματικό της δικαίωμα στην υπεράσπιση της γης, της ελευθερίας και των φυσικών πόρων και όχι να ζει στην εποχή της τρομοκρατίας των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ο κόσμος που μετέχει στο κίνημα της Χαλκιδικης δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως τρομοκράτης και ταραξίας, τοποθετώντας του απέναντι στρατιές αστυνομικών και ΜΑΤ, γιατί όταν ο αγώνας που δίνει είναι αγώνας ζωής.
Για μας όσο το βουνό ξεκοιλιάζεται, όσο τα νερά μας μολύνονται, όσο τα δέντρα κόβονται, το μέλλον μας είναι ένα: αγώνας και πάλι αγώνας. Όλα αυτά μπορούν να σταματήσουν με τον ίδιο τρόπο που ξεκίνησαν, με την πολιτική βούληση των κυβερνώντων. Οι πολιτικές σκοπιμότητες καθόριζαν μέχρι τώρα το μέλλον του τόπου, χωρίς τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Δεν μπορεί να αποφασίζεται στα γραφεία των Αθηνών το πού και πόσο μεγάλη θα είναι μια χαβούζα που θα υποθηκεύει την ζωή δεκάδων χιλιάδων κατοίκων, χωρίς αυτοί οι άνθρωποι να έχουν δικαίωμα λόγου και συμμετοχής.
Η Αριστερά έχει χρέος να το αλλάξει αυτό. Μπορεί να είναι δυσκολότερο στην πράξη από ό,τι φανταζόταν, αλλά πιστεύω ότι δεν είναι και ακατόρθωτο. Ο κόσμος που συμμετέχει στα κινήματα είναι διατεθειμένος να τη βοηθήσει. Θα πρέπει να έχουμε όλοι λόγο και μερίδιο ευθύνης για το πως θα φτιάξουμε την χώρα από εδώ και πέρα. Θα πρέπει να λειτουργήσει γρήγορα και αποτελεσματικά όσο αφορά τους κοινωνικούς αγώνες, γιατί ήταν αυτοί οι αγώνες που κράτησαν τον κόσμο στο δρόμο και διατήρησαν την σπίθα της αντίστασης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρωτοτυπήσει
«Το κοινωνικό κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, στηρίχθηκε από την πρώτη στιγμή από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το δίκαιο του αγώνα, η ολοκληρωμένη τεκμηρίωση και η αποφασιστικότητα των ανθρώπων του, φέρνουν σήμερα τα αιτήματα του κινήματος στην πρώτη γραμμή προτεραιοτήτων της κυβέρνησης μας.
Είναι φυσικό οι άνθρωποι του κινήματος να είναι ανυπόμονοι και ίσως επιφυλακτικοί. Και γεγονότα όπως η συμπεριφορά της ΕΛΑΣ, την Κυριακή 15 Φλεβάρη, που μερολήπτησε υπέρ της αντισυγκέντρωσης των εργαζομένων, εμποδίζοντας την πορεία του κινήματος προς τις Σκουριές, δίνουν αφορμές αμφισβήτησης των κυβερνητικών προθέσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, θα πρωτοτυπήσει. Δεσμευτήκαμε προεκλογικά για την ακύρωση του επενδυτικού σχεδίου της Ελληνικός Χρυσός και της καναδικής Eldorado Gold, κι έχουμε ήδη δρομολογήσει την αποδόμηση αυτού του σχεδίου. Με δεδομένο το πλήθος παρανομιών που έχουν συντελεστεί, το μόνο που χρειάζεται είναι η πολιτική βούληση. Ήδη το ΥΠΑΠΕΝ ανακάλεσε την έγκριση όρων δόμησης του εργοστασίου εμπλουτισμού στις Σκουριές, ενώ συνεχίζει τον επανέλεγχο των σχετικών διοικητικών πράξεων».
Kατερίνα Ιγγλέζη, βουλευτής Χαλκιδικής του ΣΥΡΙΖΑ
