Στις 25 τρέχ. και στο γαλλικό περιοδικό Agora, δημοσιεύθηκε ένα άρθρο
πολλαπλών μηνυμάτων, από τους οικονομολόγους Morad EL HATTAB και Philippe
JUMEL σε απάντηση του άρθρου του Jean
Peyrelevade Morad EL HATTAB
Πρόκειται για απόψεις που προκάλεσαν μεγάλο ενδιαφέρον,
αν κρίνει κανείς από τα σχόλια, αλλά και τις σχετικές συζητήσεις γνωστών Γάλλων
οικονομολόγων, που έχουν εκδηλωθεί υπέρ της επιστροφής της Γαλλίας στο εθνικό της
νόμισμα. Το άρθρο μου έστειλαν Γάλλοι συνάδελφοι, οι οποίοι πρόσκεινται στο Ινστιτούτο
Pomone ( που είναι υπέρ της κατάργησης του ευρώ, και που διοργάνωσε ημερίδα
στο Παρίσι στις 6 Μαρτίου της οποίας ανήρτησα τα συμπεράσματα
στο blog μου). Αποφάσισα να μεταφράσω το άρθρο αυτό, διότι παρότι η
Ελλάδα δεν είναι Γαλλία, πιστεύω ωστόσο ότι δίδονται αρκετές
και αξιοπρόσεκτες απαντήσεις σε όσους, ανάμεσά μας, επιμένουν να υποστηρίζουν
ότι θα είναι καταστροφή η επάνοδος στη δραχμή (αλλά, φυσικά χωρίς επιχειρήματα,
παρά μόνο με καταστροφολογία). Να παρατηρήσω, σχετικά, ότι το άρθρο αυτό βρίσκεται
στην ίδια γραμμή, όλων όσων, ανοικτά πια και «χωρίς φόβο και πάθος», εντός και εκτός
της Ελλάδας, υποστηρίζουν ως μοναδική λύση για την Ελλάδα, την επιστροφή στο εθνικό
της νόμισμα, κάτι που υποστηρίζω από την αρχή της κρίσης. Μεταξύ άλλων ο νομπελίστας
Paul Krugman υποστήριξε σήμερα ότι «η ΕΕ δεν φοβάται μη καταστραφεί η Ελλάδα
αν πάει στη δραχμή, αλλά αντιθέτως φοβάται την επιτυχία της».
-------------------------
Καθώς το σύνολο της ιθύνουσας γαλλικής αφρόκρεμας, έτσι και
ο Jean Peyrelevade φοβάται τους αντάρτες του Τύπου στο διαδίκτυο
. Ωστόσο, στον καταστροφισμό του, λησμονεί το βασικότερο:την αφύπνιση των ηφαιστείων
της Auvergne, αν επικρατήσουν οι αντάρτες του Τύπου στο διαδίκτυο.
Στo άρθρο του «Το
ευρώ δεν διαλύεται» που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Les Echos στις 20 Μαίου
2015, προβλέπει καταρχήν μια φοβερή απώλεια της αγοραστικής δύναμης του (γαλλικού)
λαού, εξαιτίας της αύξησης του κόστους των εισαγωγών
Ο Jean Peyrelevade αναφέρεται στην υπόθεση της υποτίμησης
κατά 30% του νέου φράγκου. Εδώ, έχει δίκαιο, διότι πράγματι η βρετανική λίρα υποτιμήθηκε
κατά -32,5% το 2009, και στα 1990, οι καναδικές μεταρρυθμίσεις, σουηδικές
και φινλανδικές συνοδεύτηκαν από υποτιμήσεις της τάξης του
20% (Καναδάς) και του 30-33% (Σουηδία και Φινλανδία).
Στην πραγματικότητα, το μερίδιο της τιμής των εισαγόμενων προϊόντων
στην τιμή πώλησης αυτών των προϊόντων είναι μεταξύ του 10% και του 20%, και οι αυξήσεις
δεν μεταβιβάζονται στα περιθώρια κέρδους και στις υπηρεσίες των εισαγωγέων
και των πωλητών.
Για τον λόγο αυτόν, στη συνέχεια της υποτίμησης της βρετανικής
λίρας το 2009, κατά -32,5%, ο ρυθμός πληθωρισμού στη Μ. Βρετανία ανήλθε ετησίως
σε 3,5% το 2010 και σε χαμηλότερο από 3% στη συνέχεια (Les Echos, 20 Μαίου
2013, Bloomberg).
Υποστηρίζοντας σημαντική απώλεια αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού,
στην περίπτωση υποτίμησης κατά 30% σημαίνει ότι οι επιθυμίες εκλαμβάνονται
ως πραγματικότητα…..Το ευρώ δεν είναι νόμισμα, είναι θρησκεία….και ο
Peyrelevade είναι ο Πατριάρχης!
Επιπλέον, για τον Jean Peyrelevade, μία υποτίμηση της τάξης του
30% θα κάνει τα εξωτερικά χρέη ακριβότερα κατά 30%.
Στην πραγματικότητα αυτό εξαρτάται από τη μορφή των χρεών. Τα χρέη
των επιχειρήσεων, πολύ εκτεθειμένα στο εξωτερικό, και φυσικά οι πολυεθνικές θα έχουν
συμφέρον να διατηρήσουν τα χρέη τους σε ευρώ, γιατί απλούστατα τα δάνειά τους
είναι σε συνάλλαγμα.
Αντιθέτως, τα δημόσια χρέη θα περάσουν από το Ευρώ στο Ευρωφράγκο,
και δεν υπάρχει λόγος να εφευρίσκει κανείς, όπως το κάνει ο Jean Peyrelevade, ένα
νέο νομικό περιεχόμενο που το βαπτίζει «νόμο μονεταριστικό». Στην πραγματικότητα,
όταν έγινε η υποτίμηση της λίρας το 2009 και στα 1990 του Καναδά, της Σουηδίας και
της Φινλανδίας, τα δημόσια εξωτερικά χρέη δεν ανατιμήθηκαν, αλλά ακολούθησαν την
τιμή του χρήματος…και τα επιτόκια δεν αυξήθηκαν σημαντικά.
Το 2009, η Μ. Βρετανία συνέχισε να εκδίδει « Gilts » (
κρατικά ομόλογα) χωρίς άνοδο επιτοκίων, εκτός οριακής. Είναι απίθανο ότι, σε πείσμα
της υποτίμησης, το γαλλικό δημόσιο χρέος να έχει υψηλότερα επιτόκια από τα αντίστοιχα
δημόσιου χρέους αφρικανικών χωρών (χαμηλότερο του 6% για 5 χρόνια).
Το υψηλότερο επιτόκιο ήταν αναμφίβολα αυτό της Αυστραλίας, της οποίας
το νόμισμα, το « $A » φημίζεται για την αστάθειά του, τη μεταβλητότητά
του και τον κερδοσκοπικό χαρακτήρα του.
Τέλος, ο Jean Peyrelevade υποστηρίζει ότι θα επέλθει αποσταθεροποίηση
των διεθνών χρηματοπιστωτικών ως συνέπεια της υποτίμησης του γαλλικού δημόσιου χρέους.
Ωστόσο, μια υποτίμηση κατά 30% του νέου φράγκου έναντι του ευρώ δεν
είναι υψηλότερη από τη βρετανική υποτίμηση της λίρας κατά -32,5%, το δημόσιο βρετανικό
χρέος είναι συγκρίσιμο με το δημόσιο γαλλικό χρέος, και αυτό δεν αποσταθεροποίησε
τις αγορές στο 2009, χρονιά που ωστόσο ήταν γεμάτη κινδύνους.
Πράγματι, το επιχείρημα μιας αποσταθεροποίησης των αγορών εξαιτίας
υποτίμησης του δημόσιου γαλλικού χρέους αποτελούν έμμεση ομολογία της κατάστασης
στην οποίαν βρίσκονται οι χρηματιστηριακές αγορές το 2015.
Ο Jean Peyrelevade αγνοεί τις προειδοποιήσεις του Jamie Dimon, του
PDG, της JPMorgan, αγνοεί τις δηλώσεις της Janet Yellen, προέδρου της αμερικανικής
Federal Reserve, αγνοεί τις δηλώσεις του Mario Draghi, προέδρου του διευθυντηρίου
της ΕΚΤ….αλλά δέχεται εμμέσως ότι την κατάσταση αποσταθεροποίησης των χρηματοπιστωτικών
αγορών, πνιγμένες από τις νομισματικές εκδόσεις της Federal Reserve και της ΕΚΤ,
σε σημείο που οι επενδυτές που δεν γνωρίζουν που να τοποθετήσουν τις αποταμιεύσεις
τους, οι οποίες ξεχύνονται από τις κεντρικές τράπεζες, αγοράζουν υποτιμημένα
ομόλογα με σπασμένα επιτόκια.
Για αυτό, άλλωστε, η Γαλλία, μετά την υποτίμησή της κατά 30% θα εξασφάλιζε
την απαραίτητη ρευστότητα με πολύ χαμηλό επιτόκιο. Εξάλλου, οι επενδυτές θα οδηγηθούν
περισσότερο από την επάνοδο της ανταγωνιστικότητας της Γαλλίας, εξαιτίας της υποτίμησης,
παρά από τη δυσαρέσκεια της υποτίμησης.
Και αναφορικά με το Ευρώ, δεν είναι αδιάλυτο, αλλά θα διαλυθεί μέσα
στη χρηματοπιστωτική κρίση που έρχεται.
Εξάλλου, ο «κερδοσκόπος άνθρωπος» που επικρατεί στις αγορές σήμερα,
δεν έχει παρά ένα και μόνο συναίσθημα: την πλεονεξία. Αλλά δεν είναι δυνατόν να
εμποδιστεί ο Jean Peyrelevade να εκλαμβάνει τις επιθυμίες του ως πραγματικότητα.
Δεν του αρέσει το ότι η έξοδος από το Ευρώ θα οδηγήσει τη Γαλλία
όχι στην καταστροφή, αλλά στην ευημερία.
Υπάρχουν ψέματα που αποτελούν ομολογίες….και όπως το βεβαιώνει το
γνωμικό του γέρου λογιστή: «Πόσο κάνουν δύο και δύο. Εξαρτάται από το τι επιθυμεί
ο πελάτης».
Και για τον Peyrelevade, όπως και για τον Caligula το γνωμικό είναι
« Oderint dum metuant » («Ας με μισούν, φθάνει να με φοβούνται»)
Morad EL HATTAB & Philippe JUMEL
Auteurs du livre Les
Mécanismes de la crise (Ed. Perspectives Libres, janvier 2015)
Ανάρτηση από: http://marianegreponti-delivanis.blogspot.gr
